คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ฟองคลื่นที่ I
ครืน ครืน
เสียงฟ้าร้องและเสีองของคลื่นที่กระทบฝัง
ร่างของเรือนผมสีขาวราวหิมะ นำใส ใส ที่ไหลอาบแก้มสีขาวนวนกำลังยืนอยู่บนขอบระเบียงท่ามกลางฝนและพายุที่โหมอย่างหนัก
...ขอบคุณท้องสมุทรแห่งนี้...
...ขอบคุณท้องฟ้าผืนนี้...
...ขอบคุณที่ให้ผมได้พบกับคน คนนั้น...
...ถึงแม้ว่ายังไม่ได้บอกคำนั้น...
ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าของบุคคลเรือนผมสีรัตติกาลกำลังไปยังห้องของบุคคลอันเป็นที่รัก
"ขอให้ทันที่เถอะ"
...ยังได้บอกคำนั้นออกมาเลย...
พรึบ
...ผมรักคุณครับ คันดะ
ลาก่อนครับ......
+++++++++++++++++++++
ณ ท้องสมุทร
"อเลน!!" เสียงราชาผู้ยิ่งใหญ่แห่งท้องสมุทร ดวงตาสีแดงเรียวและผมสีเดียวกันนั้นดูมีเสน่ห์(กับใครบางคนมั้ง)
และหน้ากากที่ปิดซีกหน้าด้านขวา(ไม่รู้จะบรรยายยังงัย เครียด บรรยายไม่เป็น)นั่นคือ ครอส มาเรี่ยนนั่นเอง
"คามุอิ" คนสนิทของพระราชานามโคมุอิ ลี จรลีมาอย่างรวดเร็ว
"อเลนไปไหน" ครอสถามโคมุอิ เพราะโคมุอิต้องรู้แน่ๆว่าลูกชายของเขาหายไปไหน
"เอ่อ"
"อย่าบอกว่าไม่รู้นะ" ครอสย้ำ
"ไปนู่นพะยะค่ะ" โคมุอิชี้นิ้วไปที่ข้างบนหรือหมายถึงโลกของมนุษย์นั่นเอง
"อะไรนะ" ครอสได้ยินสิ่งทื่โคมุอิบอกไปก็โกรธเลือดขึ้นหน้า
"รีบไปตามกลับมาเลยนะ!!" ครอสสั่ง
"ไม่ต้องห่วงหรอกพะยะค่ะ กระหม่อมให้บุ๊คแมนไปตามแล้วพะยะค่ะ" โคมุอิบอกจึงทำให้ครอสหายโกรธลง
"กลับมาเมื่อไหร่ น่าดู" ครอสสบถแล้วกลับไปก๊งเหล้าต่อ
"พระราชา" โคมุอิพูดครอสหันหลังกลับเห็นรังศีของโคมุอิที่แผ่ออกมา
"จะไปไหนหรอครับ"
"ไปดื่มเหล้าไม่น่าถาม" ครอสตอบอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว แต่คนตรงหน้าเนี่ยเดือดจนน้ำที่อยู่ในรัศมี 10 เมตร
ร้อนไปหมด
"ท่านครับ แล้วงานของท่านล่ะ กองเป็นตั้งๆรู้จักรับผิดชอบซะมั่งสิ เป็นอย่างนี้ทุกที วันๆเอาแต่ดื่มอยู่ได้
เป็นพระราชาประสาอะไร ...งึก..งึก...ปึด..ปึด(ไม่รู้จะสรรหาอย่างไรดี)
รีบไปทำงานที่ดองไว้วะเดี๋ยวนี้ บัดNow!!!"
[โคมุอิทำตัวเป็นแม่จางเลยนะ//ผู้แต่งแน่สิก็แม่ของลูกชั้นไง//ครอส^^ปึก!!//โคมุอิ(ใช้ฆ้อนทุบสลบไปเลยแล้วลากออกไป)]
"จ๊ะ"[แล้วที่ตัวเองล่ะ//ครอส เรื่องของผมไม่เกี่ยงกับท่าน//โคมุอิ] (ฮ่า ฮ่า หงอยไปเลย ฮิ)
"รอดมาได้ซักที" เสียงของเงือกหนุ่มน้อยน่ารัก นาม อเลน วอกเกอร์ ผมสีขาว ดวงตาสีเทา ขาวเนียนเหมือนกับหิมะ
น่ารัก จริง จริ๊ง~!!! พลางถอนหายใจอยู่บริเวณใกล้จะเกินจะถึงผิวน้ำ
"ไปกันนะทีม" เงือกน้อยกำลังจะว่ายขึ้นไปแต่แล้วกลับมีเสียงเรียกของใครดังขึ้น
"ท่านอเลน หยุดนะครับ" เสียงของบุ๊คแมนดังขึ้นจึงทำให้เงือกน้อยร่างเล็กต้องหยุดลงกับที่
"ท่านรู้ไม่ใช่หรอครับว่าขึ้นไปแล้วจะเป็นอย่างไง" บุ๊คแมนพูดด้วยเสียงเรียบๆ
"ครับ" เงือกหนุ่มน้อยตอบ
"งั้นก็ดี เอ้า กลับกันได้แล้วครับ พระราชาเป็นห่วง" บุ๊คแมนพูดจบก็รีบพาอเลนกลับไป
"เฮ้อ" อเลนถอนหายใจแล้วรีบว่ายตามไป
มีหวังถูก คุณครอสบ่นแน่เลย
ณ พระราชวังในท้องสมุทร
พระราชาครอสนั่งอยู่ที่บัลลังค์กำลังวุ่นอยู่กับการจัดการงานที่กองเป็นภูเขาอยู่
"นำท่านอเลนกลับมาแล้วพะยะค่ะ" เสียงของบุ๊คแมนเอ่ยขึ้น พร้อมกับร่างเงือกหนุ่มน้อยผมขาวที่ว่ายตามมาติดๆ
"กลับมาแล้วครับ" อเลนเอ่ยทักขึ้น
"กลับมาแล้วหรออเลน" ราชาครอสพูดขึ้น พร้อมกับหน้าตาที่ติดรอยยิ้มแฝงความชั่วร้ายไว้เล็กน้อย(หรือมากก็ไม่รู้)
"ครับ~~" อเลนหน้าซีดลงทันทีเพราะรู้ว่าเหตุการณ์ต่อจากนี้จะเป็นเช่นไร
"ทำให้คน(เงือก)เขาเป็นห่วงอยู่เรื่อยรู้รึเปล่าว่าการที่เงือกขึ้นไปข้างบนนั้นมันจะเป็นอย่างไง ข้าเป็นห่วงเจ้าจริงๆ
มานาไม่ได้บอกให้เจ้ารู้รึไงว่าการขึ้นไปข้างบนนั้นถ้ามนุษย์มาเห็นจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้ มันอาจจะทำให้มนุษย์รู้ที่อยู่
ของพวกเรานะ!!" ครอสบ่น
"ครับ" อเลนรู้อยู่ว่าการที่เงือกขึ้นไปที่โลกมนุษย์นั่นเป็นสิ่งต้องห้าม แต่มีรึที่อเลนคนนี้จาไม่ขึ้นไป
"ข้าไม่รู้จะพูดอย่างไงแล้ว" ครอสเอามือกุมหัวเพราะไม่รู้จะทำอย่างไงดีแล้ว
"อย่าลืมมาล่ะ งานวันเกิดของเจ้าอีก 3 วัน แล้วห้ามหนีเด็ดขาด" ครอสพูดแล้วกวักมือให้อเลนออกไปได้
ความคิดเห็น