ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : chapter 3
คุก...ใต้ดิน?
ทั้งสามคิดขึ้นเหมือนกันหลังจากที่เปิดประตูออกจากห้องมาแล้ว
ทั้งๆที่ตอนแรก คฤหาสนี้มืดหมดแท้ๆ แต่ทำไมที่นี้ยังจุดคบเพลิงสว่าง?
หรือที่นี้ยังมีคนอยู่แต่เขาไม่ต้องการให้ใครเข้ามาในคฤหาสกันแน่?
"จะว่าไป ที่นี้ไม่มีฝุ่นเลยนะครับ เหมือนถูกปัดกวาดอย่างดีเลย" อีวานพูดขึ้นหลังจากสังเกตุมาได้สักพัก ทางที่เขาไปในตอนแรกก็ไม่มีฝุ่นเช่นกัน
"หรือว่าที่นี้จะยังมีคนอยู่!!!" อัลเฟรดตะโกนขึ้นทำเอาโซยุซเข้าไปปิดปากแทบไม่ทัน
"อย่าตะโกนสิครับ เดี๋ยวพวกนั้นรู้ว่าเราออกมาได้จะทำยังไง" เขาห้าม
"ผมว่า... เราต้องหาทางออกจากที่นี้ก่อนนะครับ" ชายผมทองอ่อนว่าขณะมองไปรอบๆ
"นั้นสินะครับ เราลองเดินดูกันก่อนไหม?" ชายผู้หน้าตาคล้ายกับอีกคนเหมือนแกะพูดเสริม
"งั้นฉันนำนะ" ชายผู้ร่าเริงตลอดเวลาทำทางจะเดินนำ แต่ก็โดนคู่กัดจับไหล่ไว้
"คุณนำได้หลงแน่ ผมนำเอง คุณน่ะคุมท้ายเถอะ" เขาว่าแล้วเดินนำหน้าไป
ระหว่างที่เดิน อีวานก็เอาดินสอมาขีดเล็กๆพอให้เขามองเห็นตามมุมที่เลี้ยวไปด้วย
"นายทำอะไรน่ะ?" อัลเฟรดถามเบาๆ
"ผมทำเครื่องหมายไว้เผื่อหลงน่ะครับจะได้กลับไปจุดเริ่มต้นได้" คนถือดินสอบอกพลางยิ้มให้ ไม่รู้เพราะความคิดมากของตัวเองรึเปล่าที่สั่งร่างกายให้ทำแบบนั้น
คนที่ได้รับคำตอบพยักหน้า เขารู้ว่าถึงคนตรงหน้าเขาจะไม่ค่อยเก่งอะไรไปกว่าเขาเท่าไหร่ แต่คนๆนี้ก็รอบคอบพอจะทำอะไรเตรียมการไว้ล่วงหน้ากันผิดพลาด
ถึงจะมีอยู่หลายๆครั้งในสงครามที่ไม่เข้าใจว่าทำไมคนๆนี้ถึงทำแบบนั้นไปก็เถอะ
ระหว่างที่กำลังเหม่ออยู่นั้น คนหน้าสุดก็ตะโกนขึ้น "อัลเฟรด ระวัง!!!"
ชายแปลกหน้าพุ่งเข้ามาหมายจะแทงชายผมทอง และคงโดนแทงจริงๆถ้าไม่มีใครเข้าไปขัดไว้ก่อน
"น...นาย!!!" อัลเฟรดพูดไม่ออกเมื่อเห็นคนที่ยังเดินนำเขาเมื่อกี้ถูกแทงแทนต่อหน้าต่อตา
"ผมจะ...ไม่ยอมเสียคนที่รักไปอีกแล้ว..." คนที่ออกมารับแทนพูดเบาๆ "ผมจะรับแทนทั้งหมดเอง"
คนหน้าสุดที่ดูเหมือนจะตั้งสติได้ก่อนรีบพุ่งเข้ามาโจมตีบุคคลปริศนาหวังจะชิงฝาแฝดตนคืน แต่ก็โดนบุคคลปริศนาที่ว่าถีบกลับจนล้มและเอาตัวคนในกลุ่มไปจนได้
อัลเฟรดกับโซยุซพากันถอยกลับมาก่อนที่จะโดนทำร้ายหนักกว่านี้
"นาย เป็นยังไงบ้าง?" อัลเฟรดถามคนที่ถูกถีบออกมาด้วยความเป็นห่วงอย่างไม่เคยมีให้มาก่อน
"กินยาผิดมาหรอครับ..." คนเจ็บยังมีอารมณ์ขันอยู่ จนคนถามแทบอยากกระทืบซ้ำ
"ฉันแค่เห็นนายเจ็บเท่านั้นแหละ เอานี้" คนโดนทักว่ากินยาผิดยื่นน้ำให้อีกฝ่าย "ฉันกลัวจะเหลือแค่ฉันที่ออกไปได้คนเดียวต่างหาก"
"กลัวการอยู่คนเดียวด้วยหรอครับเนี้ย?"
"เรื่องของฉันน่า... รีบๆกินรีบๆคิดเหอะว่าจะทำยังไงต่อ!"
"อยากไปช่วยเขาไหมล่ะครับ...?" คนที่หน้าตาเหมือนกับคนที่ถูกจับไปถามขึ้นสีหน้าจริงจัง
"ฉัน...
- ไม่ไหวหรอก เรารีบหาทางออกกันดีกว่า... (ไป 3.5/1)
- แน่นอนอยู่แล้ว! ฮีโร่ไม่ทิ้งใครหรอก เราต้องออกไปด้วยกัน!!! (ไป3.5/2)"
ทั้งสามคิดขึ้นเหมือนกันหลังจากที่เปิดประตูออกจากห้องมาแล้ว
ทั้งๆที่ตอนแรก คฤหาสนี้มืดหมดแท้ๆ แต่ทำไมที่นี้ยังจุดคบเพลิงสว่าง?
หรือที่นี้ยังมีคนอยู่แต่เขาไม่ต้องการให้ใครเข้ามาในคฤหาสกันแน่?
"จะว่าไป ที่นี้ไม่มีฝุ่นเลยนะครับ เหมือนถูกปัดกวาดอย่างดีเลย" อีวานพูดขึ้นหลังจากสังเกตุมาได้สักพัก ทางที่เขาไปในตอนแรกก็ไม่มีฝุ่นเช่นกัน
"หรือว่าที่นี้จะยังมีคนอยู่!!!" อัลเฟรดตะโกนขึ้นทำเอาโซยุซเข้าไปปิดปากแทบไม่ทัน
"อย่าตะโกนสิครับ เดี๋ยวพวกนั้นรู้ว่าเราออกมาได้จะทำยังไง" เขาห้าม
"ผมว่า... เราต้องหาทางออกจากที่นี้ก่อนนะครับ" ชายผมทองอ่อนว่าขณะมองไปรอบๆ
"นั้นสินะครับ เราลองเดินดูกันก่อนไหม?" ชายผู้หน้าตาคล้ายกับอีกคนเหมือนแกะพูดเสริม
"งั้นฉันนำนะ" ชายผู้ร่าเริงตลอดเวลาทำทางจะเดินนำ แต่ก็โดนคู่กัดจับไหล่ไว้
"คุณนำได้หลงแน่ ผมนำเอง คุณน่ะคุมท้ายเถอะ" เขาว่าแล้วเดินนำหน้าไป
ระหว่างที่เดิน อีวานก็เอาดินสอมาขีดเล็กๆพอให้เขามองเห็นตามมุมที่เลี้ยวไปด้วย
"นายทำอะไรน่ะ?" อัลเฟรดถามเบาๆ
"ผมทำเครื่องหมายไว้เผื่อหลงน่ะครับจะได้กลับไปจุดเริ่มต้นได้" คนถือดินสอบอกพลางยิ้มให้ ไม่รู้เพราะความคิดมากของตัวเองรึเปล่าที่สั่งร่างกายให้ทำแบบนั้น
คนที่ได้รับคำตอบพยักหน้า เขารู้ว่าถึงคนตรงหน้าเขาจะไม่ค่อยเก่งอะไรไปกว่าเขาเท่าไหร่ แต่คนๆนี้ก็รอบคอบพอจะทำอะไรเตรียมการไว้ล่วงหน้ากันผิดพลาด
ถึงจะมีอยู่หลายๆครั้งในสงครามที่ไม่เข้าใจว่าทำไมคนๆนี้ถึงทำแบบนั้นไปก็เถอะ
ระหว่างที่กำลังเหม่ออยู่นั้น คนหน้าสุดก็ตะโกนขึ้น "อัลเฟรด ระวัง!!!"
ชายแปลกหน้าพุ่งเข้ามาหมายจะแทงชายผมทอง และคงโดนแทงจริงๆถ้าไม่มีใครเข้าไปขัดไว้ก่อน
"น...นาย!!!" อัลเฟรดพูดไม่ออกเมื่อเห็นคนที่ยังเดินนำเขาเมื่อกี้ถูกแทงแทนต่อหน้าต่อตา
"ผมจะ...ไม่ยอมเสียคนที่รักไปอีกแล้ว..." คนที่ออกมารับแทนพูดเบาๆ "ผมจะรับแทนทั้งหมดเอง"
คนหน้าสุดที่ดูเหมือนจะตั้งสติได้ก่อนรีบพุ่งเข้ามาโจมตีบุคคลปริศนาหวังจะชิงฝาแฝดตนคืน แต่ก็โดนบุคคลปริศนาที่ว่าถีบกลับจนล้มและเอาตัวคนในกลุ่มไปจนได้
อัลเฟรดกับโซยุซพากันถอยกลับมาก่อนที่จะโดนทำร้ายหนักกว่านี้
"นาย เป็นยังไงบ้าง?" อัลเฟรดถามคนที่ถูกถีบออกมาด้วยความเป็นห่วงอย่างไม่เคยมีให้มาก่อน
"กินยาผิดมาหรอครับ..." คนเจ็บยังมีอารมณ์ขันอยู่ จนคนถามแทบอยากกระทืบซ้ำ
"ฉันแค่เห็นนายเจ็บเท่านั้นแหละ เอานี้" คนโดนทักว่ากินยาผิดยื่นน้ำให้อีกฝ่าย "ฉันกลัวจะเหลือแค่ฉันที่ออกไปได้คนเดียวต่างหาก"
"กลัวการอยู่คนเดียวด้วยหรอครับเนี้ย?"
"เรื่องของฉันน่า... รีบๆกินรีบๆคิดเหอะว่าจะทำยังไงต่อ!"
"อยากไปช่วยเขาไหมล่ะครับ...?" คนที่หน้าตาเหมือนกับคนที่ถูกจับไปถามขึ้นสีหน้าจริงจัง
"ฉัน...
- ไม่ไหวหรอก เรารีบหาทางออกกันดีกว่า... (ไป 3.5/1)
- แน่นอนอยู่แล้ว! ฮีโร่ไม่ทิ้งใครหรอก เราต้องออกไปด้วยกัน!!! (ไป3.5/2)"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น