คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : chap 9 >>> วันเกิด B u m z * +วาเลนไทน์
ช่วงเวลาปีใหม่ได้ผ่านพ้นไปแล้ว..
ทุกคนต่างตั้งใจว่าจะเริ่มต้นทำอะไรในสิ่งใหม่ๆ และ สิ่งดีๆ
วันที่ 12 -14 มกราคม จะมีการเข้าค่ายลูกเสือ-เนตรนารีระดับชั้นม.3
ได้เกิดเสียงวิพากย์ วิจารณ์เกิดขึ้นต่างๆ นาๆ ในบรรดาเหล่านักเรียนชั้น ม.3
" เราเรียนเนตรนารีมากี่ปีแล้วนะ 1.. 2.. 3.. 4.. 5.. เรียนมาตั้ง 5 ปีแล้วเนอะบุ๋ม " แตมชวนคุย
" ใช่ๆ "
" งั้นปีนี้ก็ปีสุดท้ายแล้วล่ะซิท่า.. "
" ใช่ๆ แน่เลย เข้าค่ายครั้งนี้ก็คงเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตด้วยแหละ "
" เฮ้ยย ทำไมพูดงั้นอ่ะ ? "
" ก็มันจริงหนิแตม เราเรียนเนตรนารีปีสุดท้ายแล้ว ก็เป็นการเข้าค่ายเนตรนารีครั้งสุดท้ายแล้วเหมือนกัน "
" เนอะๆ นั่นซิ เวลามันผ่านไปเร็วจังเลยเนอะ แปปๆ เองอ่ะ "
" ถ้าเป็นไปได้เราก็อยากย้อนเวลากลับไปทำอะไรหลายๆ อย่างเหมือนกัน "
" อย่าทำเศร้าดิ ปีใหม่แล้วนะ ทำอะไรใหม่ๆ กันดีกว่า "
แล้วการเข้าค่ายก็ผ่านไป..
ค่ายครั้งนี้เป็นครั้งที่วิเศษที่สุดเท่าที่เคยเข้ามาก็ว่าได้
มีทั้งความสนุกสนาน ที่ได้ทำกิจกรรมต่างๆ เล่นน้ำทะเล เกือบ 1 ชั่วโมง
มีทั้งความเหน็ดเหนื่อยที่จะฝึกความอดทน ในขณะฝึก
มีทั้งความสามัคคี ในหมู่คณะ ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน รับผิดชอบร่วมกัน
และสุดท้าย.. มีทั้งคราบน้ำตาเกิดขึ้น ส่วนหนึ่งมาจากการหัวเราะอย่างมีความสุขจนน้ำตาไหล
อีกส่วนหนึ่งมาจากความเสียใจ ที่ไม่อยากให้ทุกๆอย่างมันจบลง
ไม่อยากกลับบ้าน เพราะอยู่ที่นี่แล้วมีความสุขมากๆ
ได้ใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนๆ ตลอดเวลา 3 วัน ...
กินข้าวหม้อเดียวกัน นอนเตียงเดียวกัน อาบน้ำด้วยกัน โดนทำโทษด้วยกัน สนุกด้วยกัน เสียใจด้วยกัน กอดคอกัน..
สิ่งเหล่านี้ไม่อยากให้มันจบลง อยากให้มีภาพเราอยู่กับเพื่อนๆ ตลอดไป..
กลับมาหลังจากเข้าค่าย ทุกๆคนต่างเหน็ดเหนื่อย หมดแรง
แต่ก็ยังมาเรียนตามปกติในวันพฤหัสบดี
" เอ.. อาทิตย์หน้าวันอะไรหนอ ??? " บีนเอ่ยขึ้น
" วันพฤหัสไงถามได้ " แนนตอบอย่างกวนๆ
" บ้าา.. วันงานโรงเรียนใช่ป่ะ ? " แตมเถียง
" ไม่ช่ายยย " บีนพูด
" แล้ววันไรอ่ะ " แนนยังคงถาม
" วันเกิดชั้นนน " บุ๋มตอบอย่างไม่ใส่ใจมากนัก
" ถถถถถ....ถถถถ ถูก.. ต้องนะคร๊าบบบ " บีนเฉลย
" โห่.. นึกว่าอะไร " แตมพูดอย่างหมดอารมณ์
" นั่นดิ ก็แค่วันเกิดเรา ไม่เห็นจะมีรัยเลย - -* "
" แต่วันเกิดคนในกลุ่มทั้งทีก็ต้องมีอะไรหน่อยช่ายป่าวว บุ๋ม "
" ก็เอาไรดีล่ะ.. "
" เอาส้มตำอ่ะ คอหมูย่างด้วยนะ น้ำตกอีกยิ่งดีเลย ฮ่าๆๆๆ "
" ไม่เอาอ่ะ เบื่อแล่ว เจอแม่ทุกวันเลย "
" แล้วจะกินรัยดีล่ะ "
" นมปั่นไงบุ๋ม ร้านประจำเรา นานๆ ไปกินกันทีนึง โอกาสสำคัญๆ อิอิ " แตมเสนอได้เยี่ยม
" งั้นตกลงเอาเป็นร้านนมปั่นนะ อร่อยๆ ด้วย "
" โอเคเลยเพื่อนร๊ากกก "
- - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เช้าวันที่ 24 มกราคม 2548
" ธงชาติและเพลงชาติไทย เป็นสัญลักษณ์ของความเป็นไทย เราจงรวมใจเคารพธงชาติ ด้วยความภูมิใจในเอกราช และความเสียสละของบรรพบุรุษไทย แถวตรง... "
" นักเรียนชั้น ม.3 ทั้งหมด นิ่ง " เสียงของคนที่มีอำนาจสูงสุดในโรงเรียนดังขึ้น
" ............. "
" ขวาหัน.. เดินไปที่สนาฟุตบอลเดี๋ยวนี้ "
" โหยยยยยยยยยย... " เสียงนร. ม.3 ดังขึ้นเมื่อรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในเวลาต่อจากนี้
" จัดแถวเป็นห้อง ห้องนึงห่างกัน 10 ก้าว " ผอ. ยังคงสั่งต่อไป
" ....................."
" แถวตรงง ร้องเพลงชาติ 50 รอบ และสวดมนต์ 50 จบ "
นี่คือวิธีการทำโทษของโรงเรียนนี้ ถ้านักเรียนคุยและเล่นกันในแถว และร้องเพลงชาติไม่ดัง
ซึ่งม. อื่นๆ เคยโดนกันไปหมดแล้ว มีเพียง ม.3 ที่ยังไม่โดน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
หลังจากถูกทำโทษเสร็จ
" โอ๊ยๆๆๆๆ ซวยชิบหายเลยว่ะวันนนี้ " แนนโวยวายหลังจากที่เหนื่อยกับการร้องเพลงและยืนตากแดดกว่าชั่วโมง
" กุก็ซวย.. ดันมาซวยตอนวันเกิดตัวเอง โธ่เว๊ยย " บุ๋มบ่นบ้าง
" ฮ่าๆๆๆ " เสียงหัวเราะของเพื่อนทั้งกลุ่มดังขึ้น ขณะที่นึกขึ้นได้ว่าวันนี้วันเกิดบุ๋ม
" หัวเราะทำไม อารมณเสีย - -* "
" แหม.. ก็ดันมาซวยเอาวันเกิดอ่ะดิ " บีนพูด
" อย่างน้อยก็ยังไม่ซวยเหมือนวันเกิดแกล่ะวะ ซึนามิพลัดคนตายไปหลายพันคนอ่ะ " บุ๋มเอาคืน
" ฮ่าๆๆๆ " แตม แนน เมย์ ใหม่ รี่ หัวเราะที่บุ๋มพูด
" นี่ๆ หัวเราะกันมากๆ เดี๋ยวงานเลี้ยงเย็นนี้ยกเลิกนะเว้ย "
" เฮ้ยๆๆ ไม่หัวเราะแล้วๆ กัวไม่ได้กิน ฮ่าๆๆ "
บรรยากาศวันนั้นทั้งวันเต็มไปด้วยความสนุกสนาน
มีเพื่อนๆ หลายๆคนเข้ามาอวยพรวันเกิด พร้อมให้ของขวัญแก่บุ๋ม
ตอนเย็นๆ พวกเราก็ไปกินนมปั่น ร้านเดิมของเรา อิอิ
" แนน หายไปไหนอ่ะ ใครรู้บ้าง ? " บุ๋มถามเมื่อนับจำนวนสมาชิกไม่ครบ
" เดี๋ยวมันคงมามั้ง อย่าคิดมาก " เมย์บอก
" อืมๆๆ หวังว่างั้นนะ คงไม่เบี้ยวนัดเรา " บุ๋มบ่น
ทันทีที่บุ๋มเผลอ แนนก็เดินมาพร้อมกับเค้กก้อนน่ารักๆ ปักเทียนตรงกลาง 1 เล่ม
" แฮปปี้เบิร์ทเดย์ ทู ยู.. แฮปปี้เบิร์ทเดย์ ทู ยู.. แฮปปี้เบิร์ทเดย์ แฮปปี้เบิร์ทเดย์.. แฮปปี้เบิร์ทเดย์... ทู ยู " เพื่อนๆ ช่วยกันร้องเพลง
บุ๋มยิ้มร่าด้วยความดีใจ ไม่คิดว่าเพื่อนๆ จะทำให้เธอขนาดนี้
" ขอบคุณนะ ขอบคุณทุกๆคนเลย เราจะไม่ลืมวันนี้ ขอบคุณจริงๆ " บุ๋มกล่าวขอบคุณเพื่อนๆ
หลังจากที่บุ๋มกลับมาถึงบ้านเธอก็รีบเปิดคอม ทันทีเมื่อทำการบ้านเสร็จ
แล้วก็เริ่มการสนทนากับคนที่ชื่อว่า... " กอล์ฟ "
ของขวัญวันเกิดเธอที่ได้จากเค้า คือรูปภาพ 1 รูปที่กอล์ฟได้ถ่ายกับเพื่อนๆ
รูปที่บอกถึงการมีความสุขมากเพียงใด ที่ได้ใช้ชีวิตกับเพื่อนๆ ร่วมชั้นเรียน..
ถึงแม้ของขวัญจะไม่ราคาแพง ชิ้นไม่ใหญ่ แต่มันมีคุณค่าทางจิตใจยิ่งนัก..
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - -- - - - - -- - -
เวลากว่าครึ่งเดือนช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน เร็วจนทุกๆ คนมัวแต่สนุกสนานไปกับกิจกรรมต่างๆ
จนลืมว่า.. เวลาของพวกเขาได้ลดน้อยลงทุกวัน ทุกวัน และ ทุกวัน
เช้าวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2548
" โอ๊ยยย ฉันอยากจะบ้าตาย ใครเอากุหลาบมายัดใต้โต๊ะฉันว่ะ ?? "
ผักกาด ซึ่งเป็นสาวหล่อ ประจำกลุ่ม บ่นขึ้นน อย่างรำคาญใจ
" มีดีหรอบัก มีคนเอาดอกไม้มาให้น่ะ ? " แตมถาม
" ดี.. หรอ คงดีมั้ง ไม่รู้เด่ะ ไม่อยากได้ "
" แล้วแกอยากได้อะไรล่ะ เด๋วฉันซื้อให้เอง " บุ๋มแทรกเสียงขึ้นมา
" ไม่อยากได้ว่ะ อยากให้น้องฟ้า ที่อยุ่ห้อง 2/5 อ่ะ น่ารักมากๆ "
" แกเนี่ยน้า.. ทั้งปีอ่ะ " - -*
วันวาเลนไทน์ปีนี้ก็เหมือนๆ กับทุกๆ ปีที่ผ่านมา คือ.. กลุ่มเราจะครองคานทอง 555
เอ๊ะ.. ไม่ซิๆ ไม่ครองแล้ว
เชอรี่ สาวสวย ตัวเล็กกระทัดรัดประจำกลุ่ม เธอมีหวานใจแล้ว นั่นคือ นายนัท เพื่อนร่วมห้อง
แนน สาวหมวยอีกคน ปีนี้เธอมีคนรู้ใจมาคอยดูแล แต่ดันไปเป็น ไอ้ม่อน ตัวป่วนประจำห้อง
ผักกาด สาวหล่อ เทอมีรุ่นน้องในโกดังอีกพรึ่บ เพราะความเท่ห์ และเสน่ห์อันน่าหลงใหลนั่นเอง
ก็คงจะเหลือแต่.. แตม เมย์ ใหม่ บีน และ บุ๋ม ที่ยังจะเป็นโสดต่อไป 555
ระหว่างการเดินไปขึ้นรถเมล์ บทสนทนาที่แสนรันทดก็เริ่มขึ้น
" เมื่อไหร่เราจะมีแฟนกันอ่ะ ? " บีนพูดขึ้นมาก่อนคนแรก
" นั่นดิ เมื่อไหร่เราจะมีแฟน " แตมพูดพร้อมกับมองไปทางด้าน คู่หนุ่มสาวในโรงเรียนกำลังทยอยเดินจูงมือกันกลับบ้าน
" ถ้ามันจะมีก็มีเองแหละ " ใหม่พูดอย่างไม่สนใจกับเรื่องมีแฟน
" ไม่ต้องทำเงียบเลยนะบุ๋ม แกอ่ะ ใกล้มีแล้วล่ะซิ ใช้ไหม ? " แตมถาม
" เห้ยย.. บ้าหรอ อย่างฉันเนี่ยนะใครเค้าจะเอาวะ ? "
" ก็.. พ่อหนุ่มผิวเข้ม อยู่โรงเรียนวัดฝรั่งคนนั้นไง " เมย์กระเซ้า
" คนไหน พูดให้มันแน่ๆ "
" ก็.. คนที่กำลังดูๆ กันอยู่น่ะซิ "
" โอ๊ยย มีทีไหนกันเล่า ? เค้าแค่เพื่อนฉันน "
" ให้มันจริงเถิ๊ดด " เมย์ประชดแล้วทั้งหมดก็แยกย้ายกันขึ้นรถเมล์กลับบ้าน ..
บนรถเมล์ สาย 95 ก บุ๋ม แตม บีนนั่งด้วยกัน
" แตม.. บีน.. คิดยังไงกับเรื่องของเรากับ เอ่อ.. " บุ๋มถามในขณะที่ทุกคนนั่งกันเงียบสนิท
" กอล์ฟ ? " บีนถามต่อ
" ใช่.. ใช่แล้วล่ะ พวกแกว่าไงกันอ่ะ "
" เพื่อนว่าไง เราก็ว่างั้น " บีนตอบ
" เราก็เหมือนกัน " แตมตอบ
" นี่.. ไม่คิดจะออกความเห็นกันหน่อยหรอ ? "
" ยังไงล่ะ " แตมพูด
" ก็แบบ.. เย็นนี้เราควรทำยังไงดี หรือ ว่าจะไม่ทำอะไรเลย ? "
" เอางี้.. ลองสารภาพกับกอล์ฟไปเลยซิ ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย " บีนเสนอ
" แล้วถ้าเค้าปฏิเสธกลับล่ะ ? "
" ทำใจ.. แค่นั้นแหละ "
" ไม่ทำไม่ได้หรอใจอ่ะ กลัวจัง.. "
แล้วทั้งสามก็คุยกันต่อไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ จนถึงบ้านแล้วลงรถ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- -
" บุ๋ม อย่ามายุ่งกับเราได้ไหม เราไม่ชอบเธอ เราเกลียดเธอ
เธอนิสัยแย่ หน้าตาน่าเกลียด เราไม่ชอบเธอ เลิกยุ่งกับเราซักทีเถอะ "
" ไม่.. ไม่นะ อย่าทำกับเราแบบนี้ เรา.. เรารักเธอจริงๆ จากใจเลย "
" เธอรักเรา เราไม่รักเธอ ได้ยินไหม เราไม่ได้รักเธอ "
ได้แอบมองเธอข้างเดียวอยู่ที่มุมนี้ ก็พอแล้วไม่มีเงื่อ..
บุ๋มตืนขึ้นจากที่นอน เพราะเสียงโทรศัพท์เธอดังขึ้น
" ใครวะโทรมาแต่เช้าๆ "
แตมเพื่อนรักโทรมาถามข่าวคราวเกี่ยวกับเรื่องของเมื่อวาน
บุ๋มได้เล่าเรื่องราวทุกๆอย่างให้เพื่อนรักฟัง ทั้งสองคนต่างร้องไห้ และเข้าใจดี
" บุ๋ม.. เราขอโทษนะ เราคิดกับบุ๋มแค่เพื่อนจริงๆ "
" อืม.. "
" เธอเป็นอะไรไปหรือเปล่า ? "
" ป่าวจ้ะ เราเข้าใจ "
" คือ.. เราบอกตรงๆว่าเรายังลืมคนเดิมไม่ได้อ่ะ เราไม่สามารถรักใครได้อีก "
" ทำไมอ่ะ "
" เพราะเราไม่อยากเสียใจ เราคงไม่รักใครอีกแล้ว "
" จ้ะ เราจะคอยดูเธอห่างๆ นะ "
" อย่ารอเราเลยนะบุ๋ม เราไม่อยากให้เธอเสียเวลากับอย่างเรา "
" เราไม่เคยคิดว่าเสียเวลานะ ตลอด 5 เดือนที่ผ่านมา "
" นั่นแหละ เธอน่าจะได้เจอคนดีๆ มากกว่าเราเยอะแยะ อ่ะ "
" อืม.. เราเข้าใจจ้ะ แต่เราจะรอเธอ.. "
ความคิดเห็น