ยากนัก รักไอ้หน้าหล่อ (yaoi)

ลำดับตอนที่ #11 : หวานหรือขม

"ปูนิ่ม ถ้าคนเราลืมอะไรง่ายๆ ก็คงดีนะ " ผมพึมพำกับไอ้ปูนิ่มอยู่บนเตียง
แต่ดูเหมือนมันไม่สนใจฟังมัวแต่ว่ายน้ำไปมาไล่งับอาหารเม็ดยี่ห้อใหม่ที่ผมซื้อมาให้มันลอง
"ทำยังไงพ่อจะเลิกรักไอ้พีนะปูนิ่ม ทำไงพ่อจะไม่ต้องเสียใจกับเรื่องมันซ้ำๆ"
ผมพูดพร้อมหันมานอนหงาย หายใจแผ่วๆ  พยายามหาทางออก
 ถ้าเราไปอยู่หอพักได้คงดีสินะ ผมอยู่บ้านไอ้พีมาร่วมหกเดือนแล้ว แม้จะพยายามลืมยังไง
ห้ามใจยังไง ผมก็เห็นมันทุกวัน ความรู้สึกรักมันไม่เคยจางหาย เหมือนจะเพิ่มมากขึ้นด้วยซ้ำ
ผมรู้สึกหายใจลำบากขึ้นทุกวัน เพราะรู้ว่ามันไม่ได้รักผมเลย มีแต่จะคอยแกล้งและเหยียดหยาม
.......
"ยายครับเราจะใช้หนี้คุณหญิงหมดตอนไหน" ผมถามยายขึ้นขณะที่เรานั่งอยู่ในห้องครัวด้วยกันสองคน
"ทำไหมบุ้งพูดงั้นละ ตอนนี้เราเป็นหนี้ชีวิตท่านเพิ่มด้วยซ้ำนะ"ยายกล่าว
"ผมรู้ครับ แต่บุ้งอยากมีอิสระ อยากไปอยู่หอยายจะว่าไงครับ"ผมลองหยั่งเชิง
"บุ้งมีไรไม่สบายใจเหรอลูก หรือเรื่องคุณพี" ยายเอ่ยเหมือนนั่งอยู่ในใจผม
"บุ้งมีปัญหาอะไรทำไหมไม่คุยกัน การหนีปัญหาไม่ใช่ทางแก้นะลูก" ยายพูด
"ยายครับถ้าเรื่องนี้แก้ได้ด้วยการคุยผมแก้ไปนานแล้ว" ผมตอบยายในใจ
"บุ้งขอไปอยู่ข้างนอกสักสองเดือนได้ไหมครับ เรื่องเงินบุ้งจะหางานทำเอง" ผมพยายามพูดต่อ
"เฮ้อ เอาเถอะถ้าคิดดีแล้วยายจะขัดอะไร แต่ต้องโทรหายายทุกวันนะ"
"ขอบคุณครับยายมากครับ ยายช่วยบอกคุณหญิงให้เข้าใจบุ้งด้วยนะครับ"
ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้นไปโอบกอดยายคนที่รักและเข้าใจผมมาตลอด
.......
"ทำไหมมึงต้องไปอยู่หอ" ไอ้พีถามผมขึ้นทันทีที่ผมเปิดประตูห้องออกมา
แต่ผมไม่อยากจะต่อความ เลยทำเฉยจะเดินผ่านมันไปยังชั้นล่าง แต่ไม่ทันมือมัน
ที่เอื้อมมารวบเอวผมไว้ หิ้วผมเขาไปในห้องตัวเอง แล้วโยนผมลงบนเตียง
ตัวมันตามขึ้นมาคร่อมตัวผมไว้อย่างรวดร็ว ผมพยายามเอามือดันอกมันออก
แต่เหมือนจะไม่สะเทือนมันสักนิด
"ยายมึงถามกูว่ามีปัญหาไรกับมึงหรือเปล่า ทำไหมมึงชอบทำให้กูเป็นผู้ร้าย"
"เราไม่ได้ว่าอะไรนายนะ ยายสงสัยเอง"
"แล้วมึงไปอยู่หอทำไหม บอกมา" ไอ้พีใช้สายตาคาดคั้น
"เราไม่ไปอยู่ก็ได้"ผมดูท่าทางแล้ว ขืนปล่อยให้มันโกรธมีแต่เสียกับเสีย
เลยพูดเอาใจมันไว้ก่อนดีกว่า
"กูไม่เชื่อ มึงไม่ไปมึงก็ทำตัวมีปัญหากับกูอยู่ดี มึงเคลียร์มาสะดีๆ" ไอ้พีพูด
พร้อมกับจับมือทั้งสองข้างของผมที่ดันอกมันอยู่ไปกำไว้ด้วยมือข้างเดียว
"จะให้เคลียร์อะไร" ผมไม่รู้จริงๆว่ามีไรต้องเคลียร์ในเมื่อผมอกหักเรียบร้อยไปแล้ว
"ไอ้เชี่ย มึงอยากได้อะไร หัดพูดตรงๆมั่งสิ "แววตาที่ลุกเป็นไฟนั้นมันโกรธผม
แต่ผมทำไรให้มันโกรธ ผมไม่รู้จริงๆ ตอนนี้มันบีบข้อมือผมแน่นจนรู้สึกเจ็บ
"ปล่อยนะ เจ็บ พอเถอะ " ผมขอร้องมัน
"เพราะกูไม่ยอมมีอะไรกับมึงใช่ไหม มึงถึงไปอยู่หอ"ผมงงไปเลยมันคิดแบบนั้นได้ไง
"บอกมาใช่ไหม" ผมคิดหนักตอบไม่ใช่มันก็โกรธตอบใช่มันจะโกรธไหม
"ใช่" ผมตอบไปให้มันรู้แล้วรู้รอด เพื่อให้สมใจไอ้บ้านี่
"ทีนี้ปล่อย กูได้หรือยัง "ผมเริ่มโกรธเข้าให้แล้วเพราะมันบีบผมทุกทาง
"ก็แค่นี้แหละ ถ้ากูยอมมีไรกับมึง ก็หมดปัญหาใช่ไหม"ไอ้บ้าพียังไม่ยอมปล่อย
กลับเอาจมูกโด่งได้รูปของมันมาชนกับแก้มผมแล้วลากเบาๆมาชนกับจมูกผม
ก่อนจะค่อยๆเอาริมฝีปากมาประกบกับปากผมเบาๆ แล้วใช้ริมฝีปากอุ่นๆ
เปิดช่องทางให้ลิ้นอันรุ่มร้อนของมันเข้าไปซุกไซ้หารสชาติที่หัวใจปราถนา
รสจูบที่นุ่มนวลเริ่มรุ่มร้อนขึ้นเมื่อผมเผลอเอาลิ้นตัวเองไปเกี่ยวพันกับลิ้นไอ้พี
ลมหายใจอุ่นๆที่รินรดกันของเราทั้งสองกล่อมให้ความร้องการลึกๆในใจเผยตัวตนออกมา
มือที่เหลือเพียงข้างเดียวของไอ้พีถอดอาภรณ์ทุกชิ้นของเราออกอย่างรวดเร็ว
ร่างเปลือยเปล่าสูงใหญ่ทาบทับอยู่บนตัวผม พร้อมกับขยับบดเบียด
กล้ามเนื้อของเราให้สัมผัสกันและกันเพื่อกระตุ้นให้อีกฝ่ายตกอยู่ในห้วง
แห่งความต้องการ เข่าของไอ้พี  ที่เต็มไปด้วยเส้นขน ถูไถอยู่กับน้องชายผม
ที่ตอบสนองอย่างรวดเร็วจนแข็งโด่ นิ้วมือยาวใหญ่ของไอ้หน้าหล่อ บีบเค้น
ลากวนอยู่กับหัวนมสีชมพูของผมที่ตอนนี้เริ่มชูชันแข่งกับแท่งเนื้อหนุ่ม ร่างผมบิดเร่า
ไปมาอย่างอดกลั้นไม่ไหว ละทิ้งเหตุผลใดๆไปหมดสิ้น ไอ้พียกลำตัวเพรียวบางผมขึ้น
ให้หน้าท้องผมกับมันได้แนบชิดกัน ก่อนจะถูไถน้องชายขนาดใหญ่ของมันกับน้อง
ชายขนาดพอตัวของผม โดยที่ยังคงจูบผมอยู่ไม่หยุด ตอนนี้ผมกับมันได้หลุดไปอยู่
อีกโลกหนึ่งแล้ว ผมเผลอไผลไปตามอารมณ์บดเบียดรุกเร้าตอบสนองสัมผัสไอ้พี
อย่างคนกระสันต์ที่จะปลดปล่อยอารมณ์  คนที่อยู่บนตัวผมเหมือนจะรู้ถึงความพร้อม
มือที่โอบเอวผมอยู่เลื่อนมาทาบทับที่ท้องน้อยก่อนจะลูบไล้ไปตามเส้นไหม
 แล้วที่สุดก็ไปเกาะกุมแท่งเนื้อหนุ่มผมไว้ในมือที่ร้อนผ่าว  ไอ้พีบีบเคล้นแท่งเนื้อ
ผมเล่นอย่างย่ามใจก่อนจะลงมือรูดแท่งเนื้อผมขึ้นลง ความเสียวแผ่ซ่านจนผมเผลอยกเอวตาม
จังหวะของคนนำ โดยที่ผมไม่ทันรู้ตัวแท่งเนื้อขนาดเขื่องของไอ้หน้าหล่อก็ค่อยๆแหวกทาง
ดุนดันแทรกเข้าไปในตัวผม ความรู้สึกเจ็บครั้งสุดท้ายก็ถูกกลบด้วยความเสียวจาก
การขยับมือ สักพักผมก็รู้สึกถึงการขยับเข้าออกของไอ้พีในร่างตัวเองด้วยจังหวะที่บ่งบอกถึงความ
ระดับอารมณ์ของเจ้าตัว ลำตัวขาวใสของไอ้พีเริ่มมีเม็ดเหงื่อเล็กๆไหลไปตามมัดกล้ามเนื้อ
การรุกเร้าที่ปรนเปรอให้กันและกันของเรา ใกล้จะถึงที่สุด ลมหายใจและเสียงคราง
กระเส่าที่เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากที่บดเบียดกันอยู่ดังระงม ผมเกร็งหน้าท้องสุดแรง
ก่อนจะพุ่งน้ำรักลอดมือยาวใหญ่ของไอ้พีไปไหลเยิ้มอยู่หน้าอกมัน  ไอ้หน้าหล่อขยับเอวถี่ขึ้น
แรงขึ้นจนร่างเราของคนสั่นเทิ้ม ก่อนที่จะเกร็งกล้ามเนื้อหนุ่มของมันส่งน้ำรักที่ร้อนผ่าว
เข้าสู่ลำตัวผมอย่างสุดจะกลั้น  ร่างของสองเราเบาหวิว ออยอิ่งอยู่ในอารมณ์ที่แสนหวานนั้นพักหนึ่ง
ดางตาของไอ้พีที่จ้องมองผมอยู่ ก็เริ่มอ้อนวอนร้องขอสิ่งที่มันต้องการอีกครั้ง โดยที่ผม
ไม่ทันได้เอื้อนเอ่ยอันใด ริมฝีปากของไอ้พีก็กลับมาบดเบียดกับปากด้วยอารมณ์ที่ยังไม่อิ่ม
........
"เจ็บมากไหม" ไอ้พีถามผมทันทีที่ผมลืมตาอยู่ในอ้อมกอดมัน ผมหลับตาลงทันที เพราะไม่พร้อม
ที่จะเผชิญกับสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ความเจ็บปวดที่ทิ้งไว้ในกับร่างผมนั้นพอทนได้ แต่ ผมกลัว
ความสัมพันธ์ที่จะเป็นไปมากกว่า 
"ครั้งแรกก็เจ็บนิดนะ เดียวเราทำบ่อยๆจะหายเอง" ผู้เชี่ยวชาญบอกผมอยู่ข้างๆหู
"พีเราอย่าทำอีกเลยนะ" ผมตัดสินใจพูดทั้งที่หลับตา
"หมายความว่าไง" เสียงไอ้พีเริ่มแข็งอย่างมีอารมณ์
" เราอยากให้มันจบแค่นี้ เรากับนายไม่ได้รักกัน" ผมบอกสิ่งที่อยู่ในใจออกมา
"มึงไม่ชอบเหรอที่กูทำให้เมื่อคืน" ความโกรธของไอ้พีขุกรุ่นขึ้นมาเต็มที่
"ชอบ "ผมตอบแผ่วๆ
"แต่นายไม่ได้รักเรานะ"ผมแย้งต่อ
"แลวมึงมีปัญหาอะไร ไหนบอกว่าแค่กูยอมมีอะไรกับมึงปัญหามึงก็จบไง"
"อือ จบก็จบ"ผมหมดแรงจะพูด ช่างแม่งมันเถอะไว้มีแรงค่อยพูดต่อ
ตอนนี้รักษาก้นที่ระบมมาเพราะใช้งานหนักทั้งคืนดีกว่าผมคิดในใจ
"ก็แค่นั้นแหละ" ไอ้หน้าหล่อเสียงอ่อนลงเหมือนพอใจ แล้วก้มลงหอมแก้มผมเบาๆ
"แก้มนายนี่นุ่มฉิบหาย" พูดแล้วมันก็อุ้มผมลงจากเตียงเข้าไปห้องน้ำ