พิศวาทสีน้ำผึ้ง

ลำดับตอนที่ #6 : 536

สายฝนร่วงพรูอยู่นอกหน้าต่างทำให้วิวสวยที่เคยได้เห็นจากชั้นห้าสิบของตึกหายไปกลายเป็นหมอกฝนแทน
ผมเปิดผ้าม่านออกหมด ทำให้ทั่วห้องตอนนี้รู้สึกเหมือนตกอยู่ใต้บาดาลเพราะไม่ว่ามองไปทางไหนของกระจก
หน้าต่างก็มีแต่สายน้ำไหลอาบเป็นทาง ถ้าผมเป็นปลาแล้วอาศัยอยู่ใต้น้ำคงดีไม่น้อย ที่จะได้ว่ายไปมาได้อย่าง
อิสระไม่ต้องอาศัยเงิน ก็อยู่ได้ บางครั้งผมอยากละทิ้งทุกสิ่งไปเดินทางตามฝัน แต่เมื่อท้องหิวผมก็รู้ว่าชีวิตต้อง
กินต้องใช้ เและงินช่างจำเป็นเหลือเกินที่ต้องหามันมา
.................
 "ดีค่ะพี่ เห็นพี่มาซื้อของบ่อยๆ อาศัยอยู่ตึกนี้เหรอค่ะ" สาวน้อยหน้าตาน่ารักที่อยู่เคาเตอร์จ่ายเงินทักทายผม
"สวัสดีครับ" ผมตอบไป คงเพราะผมมาร้านสะดวกซื้อบ่อยเธอถึงจำได้
"หนูชื่อเจนนะคะ พี่ชื่อไรหรือคะ" เธอถาม
"แทนครับ " ผมบอก ขณะที่มองมือเล็กๆบอบบางนั้นคิดราคาสินค้าให้ผม
"พี่มีเบอร์มือถือไหมคะหนูขอได้ไหม" เธอพูดพร้อมยิ้มหวานให้ผมอย่างอายๆ ผมเองก็เขินใช่ย่อย
"ผมไม่มีโทรศัพท์ครับ" ผมตอบตรงๆ คนเบื้องหน้าทำตาโต แบบไม่เชื่อ แต่คงเห็นท่าทางยาจกของผมแล้วจึงเอ่ยขึ้น
"พรุ่งนี้ไปดูหนังรอบค่ำกับเจนไหมคะ" หัวใจผมเต้นกระหน่ำนี่เธอชวนเราออกเดทใช่ไหมนี่
"หรือพี่แทนมีแฟนอยู่แล้ว" น้ำเสียงเธอเหมือนเศร้าๆ
"ไม่มีครับ ไม่มี" ผมรีบตอบ
"งั้นพรุ่งนี้ตอนห้าโมงเย็นเราเจอกันที่นี่นะคะ เจนจะรอ" เจนบอกผม
"ครับ" ผมรับคำ ก่อนจะหอบของออกมาจากร้าน ด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ชีวิตผมตั้งแต่เกิดมาก็อาศัยอยู่แต่
ในบ้านเด็กกำพร้า ทำทุกอย่างซ้ำ กินข้าว เรียนหนังสือ เข้านอน  เพื่อนสนิทไม่มีเพราะทุกคนต่างเวียนเข้า
เวียนออก บ้างมีคนขอไปเลี้ยง บ้างเจอครอบครัวตัวเอง หรือบางคนก็หนีไป ผมได้พูดคุยกับเด็กสาววัยเดียวกัน
น้อยมาก ประสบการณ์ที่วัยนี้เขามีกันผมไม่มีเลย การได้มาอยู่กับไอ้เคนมันมีความทรงจำให้ผมมากกว่าที่ผม
มีมาทั้งชีวิตอีก เหมือนหนังสือการ์ตูนที่ผมเคยมีเล่มเดียวแต่ตอนนี้มีเป็นร้อยเล่ม แต่เดทนี่คงเป็นอะไรที่พิเศษสุด
ในช่วงชีวิตนี้ผมเลยละ
.................
"ว่าไงไอ้เจี้ยวเล็ก มึงมีความสุขไรนักหนากูเห็นอมยิ้มไปอมยิ้มมาตั้งแต่กูกลับ" ไอ้เจ้านายถามผมขณะที่นั่ง
ดูทีวีด้วยกันในห้องรับแขก ผมไม่อยากให้ใครรู้เลยตอบเลี่ยงๆ
"ไม่มีไร"
"อย่ามาโกหก หน้าอย่างมึงปิดอารมณ์ไม่เป็นหรอก"ไอ้เคนว่า
"ไม่มีไรริงๆ อ้อพรุ่งนี้ตอนบ่ายห้าโมงขอไปทำธุระนะกลับไม่น่าเกินหกทุ่ม" ผมขออนุญาตเจ้านาย
"ไปทำอะไร "ไอ้เคนซักอีก ทำไหมมันยุ่งเรื่องผมจัง
"ไปหาเพื่อน" ผมโกหกไป
"อย่ามาโกหก กูสืบมาหมดแล้วมึงไม่มีเพื่อนสักคน"ไอ้เจ้านายเริ่มตะคอก ก่อนจะถูกมันจับโยนผมเลยต้องพูดความจริง
"ไปเที่ยว"ผมตอบกำกวม ก็มันเรื่องส่วนตัวนี่
"หึ ก็แค่นันแหละมึงอย่าหัดเป็นคนโกหกนะ กูเกลียดกรโกหกเป็นที่สุด ถ้ามึงโกหกคราวหน้ากูเหยียบมึงแน่"มันขู่
"ขอโทษ ก็มันเรื่องส่วนตัว บอกลำบาก" ผมพูดตรงๆ
"กูเป็นเจ้านายมึง ก็มีสิทธิ์รู้ทุกเรื่อง เข้าใจไหม " มันยังเสียงดัง
"จะไปเดท" ผมพูดอ่อยๆ ไอ้เคนได้ยินก็หัวเราะเสียงดัง ไม่รู้มันขำไรนักหนา
"มึง นี่นะ จะไปเดท โอ้ยขำว่ะ" มันพูดไปขำไปไม่หยุด ให้มันชักตายไปเลยนะมึงผมด่าในใจ
"เออว่าแต่กับผู้หญิงหรือผู้ชายว่ะ" มันซักต่อ
" อ้าว ก็ผู้หญิงสิ " ผมตอบไป เริ่มมีอารมณ์ ชักจะหยามผมเกินไปแล้วไอ้เคน
"กูขอเดาว่าผู้หญิงจีบมึงก่อน" ตอนนี้ไอ้เคนมันลงมาจากโซฟามานั่งบนพรมข้างผม แล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆ
เหมือนสนใจจะฟังเหลือเกิน ผมรู้สึกอึดอัดที่มันมาใกล้ไป จึงรีบตอบ
"ใช่ "ผมตอบ
"กูว่าแล้ว อย่างมึงไม่มีทางจีบใครเป็น" ไอ้เคนพูดหน้าคมเข้มของมันยังลอยอยู่ใกล้ๆ
"แล้วมึงเคยจูบใครยัง" จู่มันก็ถามเรื่องแบบนี้
"ไม่ตอบได้ไหม เราว่าเป็นเรื่องส่วนตัวนะ" ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้นจะเดินหนี
"มานี่"ไอ้เคนพูดพร้อมกับลุกขึ้นฉุดมือผมไปที่ห้องนอนแทน ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะมือร้อนผ่าวของมัน
กำมือผมแน่น เวลามันจับมือผมแบบนี้ทำไหมผมรู้สึกหน้าชาไปหมดนะ ผมไม่รู้ตัวเหมือนกัน
.................
 
ไอ้เคนลากผมไปนั่งบนเตียงแล้วเปิดตู้ลับข้างเตียงหยิบซีดีที่หน้าปกมีรูปสาวๆโชว์ร่างเปลือยทุกรูขุมขนมาให้ผมดู
"มึงเคยดูหนังแบบนี้ไหม" ผมหน้าร้อนวูบเกิดมาก็พึ่งเคยเห็นแบบนี้  พูดไปกะตุกกะตัก
"อะ อ่าไม่เคย" ผมตอบ
"มึงรู้ไหมเดทคืออะไร" มันถามผม
"ก็ไปแค่ไปดูหนัง" ผมตอบเจ้านายก็น้องเจนบอกผมยังงั้นจริงๆ
"ไอ้โง่เอ้ย มึงนี่อ่อนไปทุกเรื่องจริงๆ เขาหมายถึงจูบ หมายถึงขึ้นเตียง มึงเตรียมตัวบ้างเปล่า"ไอ้คนหน้าเข้มถามผม
"ก็เตรียมชุดไว้แล้ว" ผมตอบตามจริง
"กูจะบ้า กูหมายถึงถุงยางนะมึงพกติดตัวไว้บ้างเปล่า" มันพูดอะไรที่ผมไม่รู้เรื่องจริงๆ เดทมันยุ่งยากขนาดนี้เหรอนี่
"มึงเคยเห็นถุงยางไหม" ผมถาม
"ก็เคยเห็นในรูป" ผมตอบ
"เคยลองใช้ไหม" มันถามต่อ
"บ้าเหรอ เรายังไม่เคยมีอะไรกับใครเลยนะ จูบก็ยังไม่เคย"ผมสารภาพออกไปหมดเปลือก
" 5555 กูว่าแล้วไอ้เจี้ยวเล็ก มึงนี่โง่บัดซบจริงๆ " มันหัวเราะเยาะ
"เลิกเรียกเราว่าเจี้ยวเล็กได้แล้ว ไม่ชอบ" ผมไม่ชอบจริงๆ
"ก็มันเล็กจริงๆนี่หว่า หรือมึงจะเถียง" มันข่มผมได้ทุกสถานการณ์จริงๆ
"ไม่เอาแล้วจะไปนอนละ" ผมลุกจากเตียงจะหนีไอ้เจ้านายเพราะมันยั่วผมเกินเหตุ แต่มันดึงแขนลงให้ลงนั่งอีกครั้ง
"เฮ้ยๆ ขี้งอนเป็นอีแอบไปได้ ไม่เรียกก็ได้ว่ะ แต่มึงต้องฟังกูนะ" ไอ้เคนพูดจริงจัง
"มึงต้องซื้อถุงยางไปด้วย ต้องรู้จักขนาดตัวเอง รู้จักขนาดถุงยางอนามัยที่เหมาะสมกับมึง และรู้วิธีใช้ด้วย"
ไอ้เคนสอนผมแม้อายุเราจะเท่ากันแต่ไอ้เชี่ยนี่ทำไหมมันช่ำชองขนาดนี้หนอ
"ไม่รู้ไม่ได้เหรอ พรุ่งนี้แค่ไปดูหนังเองนะ" ผมถามมัน
"ไอ้แทนเอ้ยมึงรู้จักผู้หญิงคนนั้นแค่ไหน" มันถามแต่ทำเอาผมอึ้ง
"เกิดเขาจูบมึง ลากมึงขึ้นเตียงมึงจะทำไง" ไอ้เคนถามต่ออีก
" เฮ้ย ไม่มั่ง น้องเจนเขาออกน่ารัก เรียบร้อย ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่า" ผมรีบแก้ตัวให้น้องเจนเพราะเท่าที่ผมดูเธอ
เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ น่ารักๆ ไม่ได้ยั่วยวนผม เธอน่าจะอยากไปเที่ยวกับผมมากกว่า ไอ้เคนขยับตัวไปหยิบเอาอัลบั้มรูป
ขนาดใหญ่หนาปึ้ก ที่อยู่ในตู้ลับข้างเตียงมาโยนให้ผมดู
"ดูนี่สิผู้หญิงในอัลบั้มนี้มีคนไหนที่เรียบร้อยบ้างในสายตามึง" ไอ้เคนถาม
ผมหยิบอัลบั้มรูปมาดูมีแต่รูปผู้หญิงสวยๆ เต็มไปหมดและมีหมายเลขเรียงลำดับไว้เรียบร้อย แถมมีเบอร์โทรติดต่ออีกต่างหาก
"มีเยอะอะ ลานตาไปหมด น่ารักๆก็เยอะ เรียบร้อยๆ ก็เยอะเปรี้ยว หวานมีทุกแบบสวยๆทั้งนั้น"ผมตอบตรงๆขณะเปิดดู
"ผู้หญิงพวกนี้กูฟันตั้งแต่เดทแรกทั้งหมดแหละ" ไอ้เคนเอ่ยขึ้น
"หา อย่าบอกนะว่านี่คืออัลบั้มรวมสถิติของนาย" ไอ้เคนตีคิ้วทำหน้าหล่อให้ผมเหมือนภูมิใจในผลงานตัวเองอย่างมาก
ผมรีบเปิดไปดูหน้าสุดท้าย มีรูปดาราสาวที่ผมเห็นบ่อยๆทางทีวีติดอยู่และได้หมายเลย 536 พระเจ้าอายุเท่ากันไอ้เชี่ยนี่
ฟันผู้หญิงมาห้าร้อยกว่าคนแต่ผมเพิ่งเดทครั้งแรก "โลกคนมีเงินกับเด็กจากถังขยะช่างต่างกันเหลือจะเดา" ผมคิด