ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ 'ด.ญ & ด.ชเกรียน'
~ บทนำ ~
~ ด.ญ & ด.ช. เกรียน ~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"เบื่อ~ จาง~" เด็กสาวผมสีน้ำตาลแดงนั่งเท้าคางทอดถอนใจอย่างเบื่อหน่ายในขณะที่อีก 2 ชีวิตในห้องกำลังจับจ้องพฤติกรรมไม่สมเป็นกุลสตรีที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งจากแม่คนนี้
"บ่น'ไร 'นิ่ว' " เด็กชายผมหยักศกท่าทางดูมีอายุมากกว่าทำหน้าตากวนโอ๊ยอย่างที่ชอบทำเป็นประจำพร้อมกับบ่นเด็กสาวที่ถูกเรียกว่านิ่วโดยมีน้องชายสุดท้องอีกคนเป็นฉากหลัง
" 'นิว' ต่างหากล่ะ 'ไอ้คุณถั่วเน่า' !!!" นิวแก้พร้อมกับเหน็บพี่ชายสุดวอนด้วยคำนำหน้าที่ไม่รู้ว่าจะเป็นคำด่าหรือคำให้ความเคารพกันแน่ ทำให้คิ้วของไอ้คุณถั่วเน่ากระตุกขึ้นมาพร้อมเส้นเลือดปูดโปน 1 เส้น
" 'ณัฐ' ต่างหากล่ะเหวยยยยย~" คู่สนทนาที่โมโหเดือดดาลแก้ชื่อกลับเช่นกันก่อนจะเปิดฉากด่าทอกัน...ด้วยคำสุภาพ...ในขณะที่เด็กชายอายุ 10 ขวบอีกคนกลายเป็นตัวประกอบไปโดยสมบูรณ์แบบ
"ไอ้เจ้าถั่วเน่าไม่เต็มเมล็ด!" นิวพูดพลางฟาดหมอนข้างใส่ไอ้คุณพี่ชายตัวดี
"เหอะ! ฝีมือยังอ่อนนักอีหนู" ณัฐเย้ยแล้วจับวัตถุยัดนุ่นที่ถูกฟาดมาไว้แน่น "เอาคืนไปเจ้าก้อนนิ่วอุดตันสมอง!"
"แอ้ฟ!!!" เสียงร้องสั้นๆง่ายๆได้ใจความดังขึ้นจากฝ่ายที่ถูกโจมตีเมื่อนิวโดนหมอนที่ณัฐปามาเข้าหน้าเต็มๆเหมือนตั้งใจจะกลืนหมอนลงไปทั้งใบในคำเดียว
กริ๊ก! เสียงลูกบิดประตูดังขึ้นในขณะที่นิวกำลังจะเปิดฉากโจมตีสวน เด็กสาวมีเวลาเพียงแค่บ่นอุบอิบ 0.05 วินาทีก่อนจะต้องนั่งจัดท่าเป็นเด็กดี...โดยการเล่นเป่ายิงฉุบกับพี่ที่ฟาดฝีปากกันอยู่เมื่อครู่พร้อมกับลากคุณน้องสุดน่าสงสารอีกคนให้มาร่วมชะตากรรมด้วย
"เป่า~ ยิง~ ฉุบ~" เสียงแอ๊บสุดเสแสร้งดังจากปากของทั้งสองพี่น้องอย่างรู้กันเมื่อคุณแม่เดินเข้ามาเยี่ยมชมสภาพห้อง...ซึ่งดูทุเรศลูกตาขัดกับบรรยากาศสดใสที่เพิ่งถือกำเนิดขึ้นเมื่อเสี้ยววินาทีก่อนหน้า
"ลูกๆคะ" เสียงสวรรค์ดังขึ้นจากท่านแม่ที่เคารพรัก ทำให้บุตรและธิดาตัวดีทั้งสองหันหน้าไปตะเบ๊ะทำความเคารพอย่างพร้อมเพรียงราวกับกองสูกเสือเด็กอนุบาล
"ใครเป็นคนทำมิทราบคะ?" เสียงที่แผ่จิตสังหารอันรุนแรงดังก้องไปทั่วทั้งห้องชวนให้อากาศโดยรอบเย็นยะเยือกขึ้นมากระทันหัน ทำเอาลูกๆผู้(แกล้ง)น่ารักทั้งสามเสียวสันหลังไปตามๆกัน
"เค้าทำ!!!" พี่ชายคนโตพร้อมกับพี่สาวคนกลางปิดตาชี้อีกฝ่ายด้วยท่าทางไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น...แต่มันกลับโดนน้องสุดท้องที่นั่งคั่นกลางอยู่หน้าตาเฉย
"...ผมผิด?" คนโดนใส่สีตีไข่เริ่มหน้าซีดแล้วรำพึงเบาๆอย่างคาดไม่ถึงกับความเลวของพี่ๆที่แม้จะทำเป็นประจำแต่เวลาเดือดร้อนทีไรเขาก็ยังทำใจให้ชินไม่ได้ซักที
"โน้ต!!! มานี่เลย!" ก่อนที่โน้ตจะสามารถหาคำแก้ตัวได้คุณแม่ก็ลากตัวเขาไปสำเร็จโทษเรียบร้อยโรงเรียนไทย...
"..." สองพี่น้องมองหน้ากันงงๆแล้วหัวเราะออกมา แต่พวกเขาหารู้ไม่ว่า...ด้านหลังพวกเขามีความมืดขนาดใหญ่ค่อยๆก่อตัวขึ้นทีละน้อย...
"หืม...เฮ้ย?!" "ว้ายๆๆๆๆ" เสียงร้องอันโหยหวนของทั้งสองพี่น้องดังขึ้นโดยพร้อมเพรียงกันในขณะที่ถูกกลืนหายเข้าไปในความมืด โดยที่พวกเขาไม่มีโอกาสได้รู้เลยว่า...
...มันคือจุดเริ่มต้นของความเกรียนขั้นเทพ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น