คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ลำดับตอนที่ 4
MAIN Characters
วิน (วิริยะ)
“ผมก็แค่ผู้ชายธรรมด๊าธรรมดาคนหนึ่งเองนะครับ ไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านั้นเลย”
ชายหนุ่มนักศึกษาคณะแพทย์ เป็นผู้ชายหน้าตาดูดี นิสัยก็ดูดี เรียนก็ดี เป็นที่อิจฉาและชื่นชอบของหลาย ๆ คน (?)
เป็นผู้ชายที่มักจะมีสาวเล็ก สาวใหญ่ มาตามจีบตามเกาะอยู่เสมอ... แต่เจ้าตัวก็ปฏิเสธไปหมดทุกราย...
หลาย ๆ คนก็สงสัยกันว่าผู้ชายที่เพอร์เฟ็กต์ไปทุกเรื่องแบบนี้มีจริงด้วยเหรอ... ?
... เอ๊ะเดี๋ยว ก็ยังไม่ได้บอกเลยนี่นา ว่าจะเพอร์เฟ็กต์ไปหมดทุกเรื่องน่ะ
บีม (บุรินทร์)
“ฉันไม่ได้ทำตัวมืดมน แต่เธอทำตัวโลกสวยเกินไปต่างหากล่ะ”
เด็กหนุ่มม. ห้าอายุสิบเจ็ดที่นั่งหลังห้องมาตั้งแต่อนุบาล จนถึงประถม มัธยม และอาจจะไปถึงมหาลัย (?)
เป็นคนที่มักจะมองโลกในแง่ร้าย และตัดขวัญกำลังใจคนรอบข้างอยู่เป็นประจำ...
ไม่ค่อยมีเพื่อน และไม่ชอบสุงสิงกับใครเป็นพิเศษนอกจากคนในบ้าน
แต่ลึก ๆ ข้างในใจเขาน่ะเหรอ? อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน...
พาย (ภัทรานิษฐ์)
“แหม แหม แหม ชีวิตมีครั้งเดียวก็ต้องใช้ให้ฟรุ้งฟริ้งกรุ๊งกริ๊งสุดเหวี่ยงไปเลยสิค้า~”
สาวน้อยม.สี่วัยใส เป็นทั้งดาวโรงเรียนมาตั้งแต่สมัยมัธยมต้น จนถึงทุกวันนี้ความนิยมของเธอก็ยังคงไม่เสื่อมถอยลงไป
เป็นสาวน้อยใส ๆ ร่าเริงลั้นลา โลกรอบตัวเธอเป็นสีชมพู อย่างน้อยเจ้าตัวก็คิดแบบนั้นนะ
ค่อนข้างจะอินโนเซนต์บิวตี้ฟูลเวิร์ลมากเกินไปจนบางทีก็ขัดใจกับเธอเหลือเกิน (?)
แต่ดูเหมือนพี่ชายบางคนจะไม่เห็นด้วยกับเธอน่ะสิ แล้วจะทำยังไงน่ะเหรอ? ก็เปลี่ยนใจเขาให้ได้ไง...
มูน (มัลลิกา)
“เอ๋? คนในบ้านเหรอ? ก็คิดว่าปกติกันดีนะคะ...”
สาวน้อยม.สอง ผู้รักการวาดรูปและเพลงฝรั่งยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด
มีความติสต์และไอเดียที่ค่อนข้างจะแปลกประหลาดกว่าชาวบ้าน ซึ่งก็เป็นเรื่องดี... ถ้าใช้ถูกทาง (?)
ดูเหมือนจะเป็นคนที่ปกติที่สุดในบ้านแล้ว ทว่าเธอกลับไม่รู้สึกถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นเลยสักนิดเดียว (?)
แต่ก็ยังไม่ได้บอกอีกนั่นแหละ ว่าเธอไม่ได้เป็นคนไม่ผิดปกติ...
ปอ (ปธิตา)
“อันที่จริงก็กะจะดุอยู่พอดีเลย...โอ๊ะ แต่ไม่ดีกว่า หรือจะดุดี ไม่สิต้องดุ...เอ๊ะแต่ว่า...”
แม่บ้านสาวธรรมดา ๆ ที่รับจ๊อบพิเศษหารายได้เข้าบ้านไปในแต่ละวัน ถ้าไม่มีเงินครอบครัวก็อาจจะอดอยากกันได้ (?)
รับเลี้ยงเด็ก ๆ มาตั้งแต่ยังเรียนมหาลัยไม่จบ จนถึงทุกวันนี้ก็กลายเป็นครอบครัวเดียวกันไปในที่สุด
เป็นคนที่อารมณ์แปรปรวนอยู่ตลอดเวลา...เดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็ดราม่าเดี๋ยวก็งุ่นง่าน... แต่เห็นแบบนี้ สกิลแม่บ้านสูงนะ (?)
แต่ก่อนที่จะมาเป็นแม่บ้านและรับเลี้ยงเด็ก ๆ สี่คนนี้... เธอเป็นใครมาก่อนล่ะ?
อาร์ม
“ผมกวนสหบาทาอะไรกันล่ะ? สหบาทามันกวนได้ที่ไหนกัน ถ้าเป็นกวนทุเรียน เป็นกวนมะม่วงก็ว่าไปอย่าง...”
บุคคลปริศนา (?) ที่อันที่จริงแล้วไม่ใช่คน แต่เป็นสุนัข...อ่านปากอีกรอบนะ สุนัข ทบทวนอีกรอบนะ สุนัข (?)
เขาคือปอมปอมที่จู่ ๆ ก็กลายร่างเป็นคนได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทราบในทุก ๆ คืน อย่าถามเจ้าตัว เพราะเขาไม่ตอบ (?)
มีดีกรีความกวน__ มากเสียจนอยากเอา __ยันหน้ารัว ๆ ซักสิบยี่สิบที (?)
แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้... ความกวน__ จะแพ้ทางใครบางคนแถวนี้สักตัวน่ะสิ
ฟรุ๊ตตี้
“ถึงพี่จะไม่รับรักฟรุ๊ตตี้ แต่ในใจทั้งสี่ห้องของฟรุ๊ตตี้มีแต่พี่นะคะ <3”
บุคคลปริศนาอีกคนที่ก็ไม่ใช่คน แต่เป็นสุนัขเหมือนคน (?) ก่อนหน้านี้ (?)
รักและหลงใหลคลั่งไคล้ในตัวอาร์มยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด ชีวิตนี้ตามติดอาร์มมาซะจนยอมปีนรั้วมาหาอาร์มทุกวัน (?)
ปกติแล้วเจ้าของของเธออยู่ข้างบ้านอาร์ม เลยไปมาหาสู่กันสะดวก
ความใฝ่ฝันน่ะเหรอ ไม่มีอะไรมาก แค่รักเขาแล้วเขารักตอบ แต่งงาน มีลูกกันก็โอเคแล้ว
Support Characters
จ๊ะจ๋า (จิรประภา)
“ยุ่งน่า... แต่ก็ไม่ได้หวังว่าจะให้มาช่วยหรอกนะ ไอ้เถิกเอ๊ย!”
สาววัยเลขสามที่กำลังตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนพอดี...มีสามีเป็นบุคคลหัวเถิก ๆ คนหนึ่ง (?)
นิสัยโดยรวมค่อนข้างจะปากแข็งและชอบทำร้ายร่างกาย (?) สามีตัวเอง รักน่ะรัก แต่ไม่บอกตรง ๆ หรอกนะ เชอะ!
ปกติแล้วจะมานั่งคุยกับคุณแม่จำเป็นบ้านข้าง ๆ เวลาว่าง ๆ กันเสมอ...
แต่ไม่รู้ทำไม... ช่วงนี้เธอถึงได้ถูกจับตามองอยู่ตลอดเวลาเลยล่ะ
บอมบ์ (วรินทร์)
“เถิกแล้วรักไหมล่ะครับ? ผมอาจจะไม่หล่อ แต่ก็เร้าใจนะที่รัก <3”
ชายหนุ่มวัยสามสิบต้น ๆ ประกอบอาชีพเป็นพนักงานขายประกันของบริษัทประกันแห่งหนึ่ง
ขี้เก๊ก หลงตัวเอง และเสี่ยวไม่เว้นวัน (?) เป็นที่หมันไส้ของครอบครัวข้างบ้านและภรรยาตัวเอง (?)
มักจะคอยหางานพิเศษมาให้แม่บ้านข้าง ๆ เสมอ... บวกกับการกัดกันเล็กน้อย (?)
แต่นอกจากขายประกัน... เหมือนว่าจะมีงานอีกงานหนึ่งนะ
ชิน (รัชชานนท์)
"อ๊ะอ้าว พูดงี้ก็สวยดิ... เย็นนี้มาตีฮอนกันมา”
เด็กหนุ่มเพื่อนร่วมห้องของบีมที่โคตะระจะเกรียนแตกแหลกเสื่อม (?)
งานอดิเรกคือตั้งโต๊ะเล่นไพ่ แทงบอล เล่นยูกิ ถ่ายรูปหลุดเพื่อน ตีฮอน ยิงพีบี และอื่น ๆ ที่นักเรียนคนหนึ่งจะทำได้ (?)
เป็นลูกชายเจ้าของร้านเฟอร์นิเจอร์ เลยค่อนข้างจะมีฐานะในระดับหนึ่ง
แต่ดูเหมือนว่า... เขากำลังแอบชอบใครสักคนอยู่ล่ะมั้ง?
ออย (ไอรวิณ)
“เอ่อ ขอโทษนะ...แต่เราเป็นผู้ชาย”
หนุ่มหน้าสวยที่มีดีกรีความงามเหนือกว่าสาวอื่นในห้อง... ขอย้ำอีกรอบ หนุ่ม หนุ่ม หนุ่ม หนุ่ม (?)
เป็นบุคคลที่มีกิริยามารยาทเรียบร้อยอ้อนช้อยอ่อนหวาน ราวกับผ้าที่พับไว้... ทำเอาหญิงแท้อายกันไปเป็นแถบ
มักจะถูกชายแท้หลายคนข้าใจผิดและโดนจีบอยู่เป็นประจำ (?)
แต่ว่า... ในใจของเขาคนนี้น่ะ มีคน ๆ หนึ่งอยู่แล้วล่ะนะ...
คอปเตอร์ (คงกฤษ)
“ขอบอกอะไรอย่างหนึ่งนะเว้ย เผือกกก...”
เพื่อนร่วมห้องของมูนที่ไฮเปอร์และพูดมากเป็นต่อยหอย วันไหนไม่พูดวันนั้นหิมะตก (?)
มีลายมือที่อ่านยากที่สุดในห้อง ราวกับไม่ได้ใช้มือ แต่ใช้สิ่งอื่นที่เมพกว่า (?)
มีงานอดิเรกคือการกวนประสาทคนในห้อง บวกกับร้องเพลงทำลายประสาทหูชาวบ้าน…
แต่ทำไมก็ไม่รู้... ถึงมีท่าทีแปลก ๆ ในบางคราวกันนะ...
เหมย (ณัฐนรี)
“ทำไมถึงมีคนเข้าหาบ่อยน่ะเหรอ... ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ”
หัวหน้าห้องที่พ่วงตำแหน่งรองประธานรุ่นไปด้วยอีกงาน
หน้าตาดี เรียนดี และนิสัยก็ดี (ประโยคคุ้น ๆ นะ (?)) เสียอย่างเดียวคือติดจะเฮี้ยบและเคร่งครัดไปบ้าง…
เป็นที่หมายปองและจับตามองของหลาย ๆ ฝ่าย... อึดอัดไหม? ก็มีบ้างแหละ
แต่ดูเหมือนว่าทุกวันนี้ มันชักจะเยอะขึ้นเรื่อย ๆ จนกังวลแล้วล่ะ...
พิ้งค์ (อิงกาญจณ์)
“เพราะเอาแต่ทำตัวแบบนั้นนี่นา หัดเปลี่ยนซะบ้างสิ!”
เด็กสาวดาวโรงเรียนอีกคน สนิทกับพาย เป็นสองสาวที่ผู้ชายทุกคนหมายไว้ว่าใครได้เป็นแฟนคือโคตรโชคดี (?)
เป็นคนน่ารักและตัวเล็ก จะว่าโลลิเองก็คงจะได้... ถึงหน้าจะประถมแต่ความจริงสิบหกแล้วนะแหม่
สนิทกับผู้ชายแถวนี้มาตั้งแต่ม.ต้น เรียกได้ว่ารู้จักกันหมดไส้หมดพุง...
แต่ก็ยังไม่รู้ ว่าเขาคนนั้นกำลังคิดอย่างไรกับตัวเธอเอง
นัท (วรวิทย์)
“เธออย่ามาเผือกกกน่า แต่อันที่จริงมันก็ด... เอ้อ ช่างมันเถอะ”
เพื่อนสนิทของพิ้งค์มาตั้งแต่ม.ต้น สนิทกับแก๊งค์เกรียนรุ่นพี่เป็นพิเศษ มักจะขึ้นไปเล่นยูกิด้วยกันประจำ (?)
เป็นผู้ชายที่ไม่ค่อยจะสนใจงานกับการเรียนเท่าไหร่นัก แต่กีฬานี่เก่งใช่ย่อยเลยทีเดียว
เคยเฉียดสอบตกมาหลายต่อหลายวิชา แต่ก็พ้นมาได้เพราะความช่วยเหลือของหลาย ๆ ฝ่าย
และเพราะคนที่แอบรักอยู่คนหนึ่งน่ะสิ เขาเลยพยายาม... แต่ก็บอกไปไม่ได้หรอกนะ
ฟ้า (ธนกฤต)
“งั้นแข่งมั้ยล่ะ แข่งมั้ยล่ะ? ว่าใครจะทำได้ก่อน แฟร์ ๆ แบบลูกผู้ชายนะเว้ย”
เพื่อนร่วมทุกข์ร่วมเกรียน (?) ของชิน เป็นนักฟุตบอลโรงเรียนที่มีสาว ๆ เป็นเอฟซีอยู่จำนวนหนึ่ง
เป็นคนที่มีทุกอย่าง ขายทุกอย่าง ขออะไรก็จัดมาให้ได้ทุกอย่าง เขาคือคุณยายฟ้าขายทุกอย่าง (?)
ทุกวันนี้เริ่มรู้สึกว่าตัวเองดำขึ้น แต่ก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร... ออกจะเท่!
แต่ว่าตอนนี้ กำลังแอบชอบคน ๆ หนึ่งเหมือนกับเพื่อนตัวเองน่ะสิ
ตาล (อารยา)
“ผู้ชายสองคนนั้นนี่... เหมือนแฟนกันเลยเนอะ คิก~”
เด็กสาวเพื่อนสนิทของพิ้งค์ตั้งแต่ประถม... รู้ใจกันดียิ่งกว่าผู้ชายแถวนี้ซะอีก (?)
เป็นสาวน้อยที่ค่อนข้างจะหึ่นกว่าเด็กสาวปกติทั่ว ๆ ไป (?) มีงานอดิเรกคือคอยจิ้นหนุ่ม ๆ ให้ม่วง ๆ กันเอง (?)
มักจะไปนั่งเกาะเสาส่องคู่จิ้นกับพายอยู่บ่อย ๆ ...
แต่เห็นแบบนี้ก็เถอะ เธอเองก็กำลังช่วยใครบางคนปกปิดอะไรอย่างหนึ่งอยู่นะ...
แพท (พัชรินทร์)
“ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนปฏิเสธฉันลงหรอก จำไว้นะ ไม่-เคย-มี <3”
สาวนิเทศปีสองที่สวย เอ๊กซ์ อึ๋ม ขาว และยังเก่งเรื่อง..... #พออ (?)
ควงหนุ่มไม่เคยซ้ำหน้าเกินสี่ห้าวัน และแต่ละคนก็ไม่เคยปฏิเสธ แต่พอเธอเขี่ยทิ้งก็ช้ำกันไปทุกราย
แต่ไม่รู้ทำไม... ใคร ๆ ก็อยากให้สาวสวยใจร้ายคนนี้หลอกกันอยู่ดี
แต่ว่านะ... เธอกำลังเล็งรุ่นน้องแถวนี้อยู่คนหนึ่งล่ะ
แนต (ปภังกร)
“ยังไม่ลืมหรอกนะ...”
ชายหนุ่มปริศนาที่สี่หน่อในบ้านกำลังสงสัยว่าเป็นใครมาจากไหน รู้เพียงแค่ชื่อ แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร
เป็นบุคคลที่ปอพยายามจะไม่พูดถึง... และเป็นบุคคลที่เผือกหาข้อมูลยากที่สุด (?)
แม้แต่เสียงก็ไม่เคยได้ยิน มีเพียงข้อความสั้น ๆ ในโน้ตที่ปอเคยเก็บไว้
แค่ข้อความสั้น ๆ ว่า ยังไม่ลืมหรอกนะ...
ความคิดเห็น