คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : EPISODE:16
EPISODE : 16
วันนี้เป็นวันที่นักเรียนบางส่วนจากกวดวิชาเอกซ์โซซิสท์อาจจะรอคอยอยู่มานานแสนนาน นั้นก็คือการได้ไปเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจเพื่อคลายความเหนื่อยล้าจากการเรียนและสอบต่างๆนาๆ โดยคนที่ดูท่าทางตื่นเต้นมากที่สุดคงเป็นใครไม่ได้นอกจาก
“....ในที่สุด...ก็ได้มาเที่ยวกับทุกคน..” ชิเอมิแทบกลั้นความดีใจและตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่ ใบหน้าเธอแสดงสีแดงระเรื่อที่บ่งบอกว่าเธอนั้นอยากมาเที่ยวครั้งนี้มากแค่ไหน ส่วนคนที่ดูเซ็งๆที่สุดก็คงจะเป็น
‘คามิกิ อิซึโมะ’ ที่ทำหน้าตาบูดบึ้งและเบื่อโลกอย่างเห็นได้ชัด
“น่าเบื่อชะมัด..” อิซึโมะลากกระเป๋าสัมภาระของตัวเองมาไว้ใกล้ๆรถไฟฟ้าที่จะพานักเรียนกวดวิชาเอกซ์โซซิสท์ไปยังโอกินาว่า อีกทั้งยังมีการบ่นซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของเธออยู่แล้ว
พอยูคิโอะเห็นว่าทุกคนจากกวดวิชาเอกซ์โซซิสท์มากันครบทุกคนแล้วจึงจัดการให้คำสั่งกับทุกๆคนที่เป็นนักเรียน
“ทุกคนมาพร้อมกันแล้วสินะครับ..ถ้างั้นก็เอากระเป๋าสัมภาระไปเก็บไว้ชั้นวางของภายในรถไฟฟ้าแล้วเข้าไปนั่งตามอัธยาศัยนะครับ”
พอทุกคนได้คำสั่งก็เอากระเป๋าสัมภาระของตัวเองไปวางไว้ชั้นวางของภายในรถไฟชินคันเซ็นอย่างว่าง่ายอีกทั้งยังหาที่นั่งคู่กับเพื่อนได้เรียบร้อยดูเหมือนว่ารินจะต้องนั่งคนเดียวเพราะที่นั่งอื่นๆต่างมีคู่แล้ว แต่จะเป็นแบบนั้นได้ซะเมื่อไหร่ล่ะ
ยูคิโอะเข้ามาในรถไฟแล้วก็เลือกนั่งคู่กับรินที่กำลังใช้มือตัวเองพัดให้เกิดความเย็น เพราะอากาศในฤดูร้อนนี่มันอบอ้าวมากๆแถมรถไฟฟ้านั้นมีแอร์ก็จริงแต่สำหรับรินแล้วมันยังเย็นไม่พอ
“ร้อนชะมัด แกว่าไหมยูคิโอะ” รินที่กำลังหอบแฮ่กๆพร้อมกับพัดมือไปด้วยหันมาถามยูคิโอะที่ดูเหมือนไม่แสดงท่าทีอาการเด่นชัดเหมือนตัวเอง
“ก็ร้อนนะครับ...แต่ผมไม่ค่อยคิดอะไรมากหรอก พี่นี่ขี้ร้อนจริงๆ”
ยูคิโอะดึงหนังสือเล่มหนาที่ไม่พ้นเรื่องวิชาการจากกระเป๋าติดตัว แล้วเอามาอ่านโดยไม่สนใจว่ารินจะคิดยังไงเมื่อได้คำตอบที่ดูยังไงมันก็เหมือนด่าชัดๆ
“ไอที่ขี้ร้อนนี่แกด่าฉันใช่ไหมห๊า ยูคิโอะ”
ดูเหมือนยูคิโอะจะไม่สนใจที่รินพูด แถมยังอ่านหนังสืออย่างขะมักเขม้นไม่สนใจรอบข้าง ไม่ว่ารถจะเริ่มเคลื่อนตัวไปยังจุดหมายปลายทางแล้วก็ตาม ทุกคนในรถเองก็ไม่ได้ส่งเสียงดังอะไรมากมายนัก บางส่วนอย่างชิเอมิก็หลับไปแล้วแต่ข้างๆของเธอ ซึ่งก็คือ อิซึโมะที่กำลังนั่งจ้องมองทิวทัศน์จากหน้าต่างรถไฟฟ้า
“เฮ้อ ไม่มีอะไรทำเลย” รินเหยียดตัวด้วยความเบื่อหน่ายเพราะไม่มีอะไรทำจริงๆ ส่วนยูคิโอะนั้นก็อ่านหนังสือจนลืมรอบข้าง ทำให้เขาก็ไม่รู้จะคุยกับใครในเมื่อคนอื่นๆมันก็ดูมีบางสิ่งบางอย่างที่ทำกันหมด
“พี่ยืมหนังสือผมอีกเล่มไปอ่านก่อนก็ได้”ยูคิโอะที่นั่งเงียบมานานพอได้ยินว่ารินนั้นไม่มีอะไรทำก็เสนอให้อ่านหนังสือในสิ่งที่เขาชอบ แต่คิดเหรอว่ารินจะยอมอ่านน่ะ
“ไม่เอาอ่ะ เข้าใจยากแถมหนังสือแก ฉันอ่านแล้วไม่สนุกเฟ้ย”
สุดท้ายรินก็ปฎิเสธความหวังดีจากน้องชายที่ไม่เหมือนเป็นน้องชายตัวเองเข้าไปทุกๆที แต่ถึงแบบนั้นพวกเขาเองก็เป็น ‘คนที่คบหากับแบบคนรัก’ แต่ก็เหมือนกับพี่น้องธรรมดาๆ เพียงแต่มีความรักเข้ามาเพิ่มเติมด้วย
สุดท้ายรินก็ตัดสินใจเข้าสู่ภวังค์การหลับใหลเพื่อที่เขาจะได้ไปถึงจุดหมายโดยที่ไม่เบื่อหน่ายมากนัก
ไม่นานเท่าไหร่รินเองก็หลับอย่างง่ายดาย ทำให้คนข้างๆของรินที่เป็นยูคิโอะหันมามองและวางหนังสือที่กำลังอ่านอย่างจริงจังลงเพื่อจดจ้องใบหน้าของรินที่กำลังหลับซึ่งมันก็ดูใสซื่อเหมือนเด็กๆ อีกทั้งยังน่ารักอีกด้วย
‘พี่นี่หลับง่ายจริงๆเลยนะ...แถมเวลาหลับนี่ไม่รู้เลยว่าตัวเองทำให้คนอื่นต้องสนใจแค่ไหน’
ยูคิโอะคิดในใจ เมื่อเห็นสภาพของรินที่กำลังนอนอ้าปากเล็กๆน้อยเหมือนกับเด็กๆมิปาน แถมยังเกาพุงตัวเองไปมาอีกต่างหาก พอยูคิโอะเห็นรินดึงเสื้อขึ้นมาเล็กน้อยเพื่อที่จะเกาพุง เขาก็ต้องรีบดึงเสื้อรินให้เรียบร้อยเหมือนดังเดิม ไม่ว่าอะไรเขาก็ต้องดูแลพี่ที่ยังเด็กแบบนี้ไปตลอด
จนดูเหมือนว่ายูคิโอะนั้นเริ่มที่จะพัฒนาตนเป็นผู้ใหญ่แล้วสุดท้ายก็เหมือนว่าเขาดูเป็นพี่ชายมากกว่าน้องชายในสายตาคนอื่นๆ หรือแม้กระทั่งตัวเองก็ยังดูเป็นแบบนั้นเลย
“พี่นี่ต้องให้ห่วงทุกเรื่องจริงๆ...ถ้าเกิดเป็นแบบนี้ก็ต้องมีคนเข้ามาสนใจพี่ แบบนั้นผมไม่ยอมหรอก”ยูคิโอะพูดเบาๆผ่านหูแหลมเล็กๆของรินเหมือนกำลังอยากให้รินได้รู้ตัวว่าต้องให้น้องชายคนนี้ที่เป็นถึงคนรักห่วงแค่ไหน ตั้งแต่เรื่องการเรียนจนไปถึงความน่ารักของพี่ชายตัวเองที่สักวันอาจจะต้องมีคนมาแย่งไปก็เป็นได้
“อะ...อื้อ...ยูคิโอะ..”
รินขยับตัวไปมาและส่งเสียงงัวเงียโดยที่ยังหลับอยู่เหมือนว่ารับทราบที่ยูคิโอะบอกเบาๆแก่ตัวเองก็คงจะใช่ คนตัวสูงที่ได้เห็นปฎิกิริยาแบบนี้จากคนรักก็ถึงกับรู้สึกดีกับคนตัวเล็กและตัวดี
“ถ้างั้นผมก็ขอหลับด้วยนะ” ยูคิโอะเอนตัวไปทางรินช้าๆแล้วค่อยๆกล่าวออกมาเบาๆ จากนั้นเขาก็ถอดแว่นออกใบหน้าขาวและเก็บเอาไว้ที่กระเป๋าเสื้อ สุดท้ายนัยน์ตาทั้งสองของเขาก็เริ่มปิดลงและเข้าสู่ห้วงนิทราไปพร้อมๆกับพี่ชายตัวเล็กข้างๆ
มาอัพแล้วล่ะค่า !! ช่วงนี้พีน้องคู่นี้หวานมากๆเลยไม่รู้ว่ารีดเดอร์จะชอบกันรึป่าวน้า (แต่งเองยังเขินเองเลยว่าแต่งหวานจนมดขึ้นแบบนี้ได้ไงเนี่ย ^O^”) บางคนก็สอบเสร็จไปแล้วใช่ไหมคะ ก็ขอให้ได้คะแนนออกมาสวยๆกันนะคะ ส่วนใครยังสอบไม่เสร็จเหมือนไรท์เตอร์ OTL ก็พยายามเต็มที่นะคะ
ความคิดเห็น