คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : EPISODE:1
EPISODE : 1
แสงจากพระอาทิตย์ที่สาดส่องมายังห้องพักที่มีหมายเลข 602 ซึ่งอยู่ในหอพักที่มีที่ตั้งบริเวณโรงเรียนสัตยกางเขน แถมที่สำคัญหอพักนี้ไม่มีใครอยู่นอกจากพี่น้องฝาแฝดโอคุมูระที่พักอาศัยเพียงสองคนเท่านั้นเอง
ในความเป็นจริงแล้วฝาแฝดคู่นี้ต่างไม่ธรรมดาทั้งคู่ในด้านพลังที่ดูเหนือคนปกติ แต่สิ่งที่พวกเขาไม่ต่างจากคนธรรมดาๆคนอื่นๆก็คือ….
“ให้ตายสิ..พี่นี่นอนไม่รู้ตื่นจริงๆเล้ย” เสียงบ่นออกมาจากปากชายหนุ่มวัยสิบห้าปีที่สวมแว่นกรอบสีดำเรียบ ใบหน้าสีขาวผุดผ่องและมีลักษณะที่แตกต่างแฝดคนพี่ของตนก็คือไฝสามเม็ดที่อยู่รอบๆปาก (><) ทั้งน้ำเสียง ความสูง และบุคลิกท่าทาง กำลังเผยว่าเขาเป็นผู้ใหญ่กว่าคนพี่ที่เหมือนเด็กๆไม่ปาน
สายตาของหนุ่มคนนี้จดจ้องไปยังตรงข้ามเตียงของตนที่มีผ้าห่มขยุกขยุยและเผลอๆมีหางโผล่ขึ้นมาจากผ้าสีขาวสะอาดอีกด้วย แต่หารู้ไม่ว่านอนหลับสบายจนทำให้น้องชายฝาแฝดของตน ‘โอคุมูระ ยูคิโอะ’ถึงกับเหนื่อยใจที่มีหน้าที่ปลุกพี่ชายตัวเอง ‘โอคุมูระ ริน’ จนไม่รู้กี่ครั้งกี่ครา
“พี่ครับ นี่จะแปดโมงแล้วนะครับ…” มือของยูคิโอะเขย่าร่างพี่ชายตัวเองที่ถูกปกคลุมด้วยผ้าห่มไปมาแต่ดูท่าทีว่าไม่มีเสียงตอบรับและการขยับเขยื้อนของร่างกายผู้ถูกปลุกเลยสักนิด
“….ตื่นได้แล้วครับ…” คราวนี้ยูคิโอะเขย่าร่างพี่ชายตนเองอีกรอบและทวีคูณความรุนแรงในการเขย่ามากขึ้น พลางดันแว่นเพื่อให้ปรับเข้ากับสายตาให้สะดวกมากขึ้น ดูท่าทีว่าคราวนี้พี่ชายตัวเองจะเริ่มรู้สึกตัวสักที
“อะไรกันเล่า….ขอนอนต่ออีกหน่อย…น่า…ไอไฝหน้าแว่น งึมๆๆ” เสียงงัวเงียถูกส่งออกมาด้วยความหงุดหงิด เมื่อถึงคำพูดหลังๆก็กระตุ้นต่อมความโมโหให้กับน้องชายที่หวังดีมาปลุกได้อย่างดี
ปึ๊ด!!!
“ว่าใครไอไฝหน้าแว่นกันรึครับ?....แล้วพี่ก็ไม่ตื่นใช่ไหมล่ะครับ…ได้…”
จู่ๆยูคิโอะก็สับสวิตท์โหมดอารมณ์ของตัวเอง และเขาจะไม่เผยออกมาด้านอีคิวที่ต่ำเรี่ยติดดินแต่จะออกมาในรูปลักษณะนิ่งๆและการกระทำอันโหดร้ายเพื่อลงโทษพี่ชายตัวเองต่างหากล่ะ!!
มือแกร่งของยูคิโอะกระชากผ้าห่มของรินจนเผยให้เห็นร่างบุตรซาตานที่นอนน้ำลายไหลย้อยพร้อมกับเกาพุงไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้น (หลับสบายจริงๆเลยนะ ริน = U =)
สำหรับยูคิโอะแล้ว แค่คิดว่าจะได้แกล้งพี่ชายตัวเองมันก็น่าสนุกแล้วล่ะ
ทันใดนั้นยูคิโอะก็ยกร่างพี่ชายตัวเองขึ้นมาในอ้อมแขนโดยไม่รู้สึกหนักแต่อย่างใด และพาร่างนั้นมุ่งตรงออกจากห้องและมีเป้าหมายคือไปห้องอาบน้ำ แต่ดูเหมือนว่าอะไรจะไม่ง่ายอย่างที่คิดไว้
“ยะ…ยู…คิโอะ แกจะทำอะไรฉันล่ะเฟ้ย?!!” ดูเหมือนการแกล้งนี้จะได้ผล ทำให้พี่ชายตัวเองหลุดจากภวังค์การหลับใหลได้ในทันที ใบหน้าของยูคิโอะมองมาทางรินด้วยสีหน้าราวกับปีศาจจำแลงก็ไม่ปาน
“ก็ผมปลุกพี่ไม่ยอมตื่น….แถมพี่ยังด่าผมอีกด้วย…ผมก็เลยว่าจะพาพี่ไปอาบน้ำให้หายงัวเงียไงล่ะครับ^^”
ประโยคจบก็ตามมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มของยูคิโอะที่รินคิดว่ายังไงๆรอยยิ้มนี้มันจอมปลอม แท้ที่จริงแล้วมันคือรอยยิ้มอันชั่วร้ายของยูคิโอะต่างหากล่ะ!!
“ฉัน…ฉัน…ตื่นเองอาบน้ำได้เองน่า..ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะเว้ย!!” รินรีบดิ้นออกจากอ้อมแขนของยูคิโอะได้สำเร็จพร้อมกับบอกกับยูคิโอะด้วยใบหน้าสีแดงระเรื่อ เขาเริ่มคิดไปแล้วว่านี่ยูคิโอะเป็นน้องชายหรือพี่ชายเขากันแน่ ทำไมถึงได้คิดว่าเขาเป็นเด็กที่ต้องเป็นฝ่ายถูกช่วยเหลือ
“เหรอครับ..ผมว่าพี่ยังเด็กอยู่นะ”
“หุบปากไปเลย…!ไอไฝหน้าแว่น
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ไปโรงเรียนสัตยกางเขนและแยกย้ายกันไปเรียนตามห้องประจำชั้นของตัวเอง
จนกระทั่งถึงคาบตอนกลางวันที่เป็นเวลาที่ริน กับยูคิโอะต้องเอาข้าวกล่องฝีมือของพี่ชายผู้เก่งกาจเรื่องทำอาหารขึ้นมากินแทนที่จะซื้ออาหารกลางวันของโรงเรียนที่แพงหูฉี่
“หาว….น่าเบื่อชะมัด…” รินออกจากห้องเรียนด้วยความเบื่อหน่ายพร้อมกับหาวหวอดๆไปด้วยสำหรับเขาแล้วต่างจากยูคิโอะที่ฉลาด แล้วยังป็อบในหมู่สาวๆ เขากลับกลายเหมือนคนโดดเดี่ยวไม่มีใครคบเพราะเขาดูท่าทางไม่เป็นมิตร หรือ ดูอันตรายนั้นเอง ในมือของเขาถือข้าวกล่องสีฟ้าที่ทำมาลักษณะเฉกเช่นเดียวกับยูคิโอะ และคาดว่าจะเอาไปกินที่ใต้ต้นไม้คนเดียว
และแล้วรินก็ได้นั่งใต้ต้นไม้และเปิดข้าวกล่องของตัวเองด้วยความหิว ภายในข้าวกล่องประกอบไปด้วยไข่หวาน เนื้อปลา และเนื้อหมูจำนวนไม่น้อยพร้อมกับข้าวที่เขาโปรดปราน หวังว่านี้จะทำให้เขาประทังชีวิตแทนขนมปังยากิโซบะที่ต้องแยกกับคนจำนวนมากละนะ
‘แซ่ด…ๆ….แซ่ดๆ….’ เสียงวิ่งค่อยๆดังเข้าใกล้รินมากขึ้นเรื่อยๆ จนเผยให้เห็นคนที่คุ้นเคยสายตาเป็นอย่างดี น้องชายฝาแฝดของเขา หรือ ยูคิโอะนั้นเอง ที่ใบหน้าเหงื่อแตกพลั่กและถือข้าวกล่องลักษณะเดียวกับเขามาด้วย
“เจอพี่จนได้….แฮ่กๆ…แฮ่ก...ๆ” ยูคิโอะนั่งลงตรงข้างรินพร้อมกับหอบหายใจออกมาไม่หยุดไม่หย่อน รินเองก็พอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นพร้อมกับขึ้นน้ำเสียงด้วยความอิจฉา
“นี่แกหนียัยผู้หญิงสามคนแฟนคลับแกที่เอาข้าวกล่องมาให้ใช่ไหมล่ะ…แกนี่น้าฉันอยากจะมีสาวๆมารุมล้อมแท้ๆแต่แกกลับหนีซะแบบนี้!!”
“แต่ผมไม่อยากนี่นา…ผมไม่ได้อยากทำลายน้ำใจของพวกเธอ..ที่สำคัญผมยังมีข้าวกล่องของพี่แล้วนี่นา ยังไงซะข้าวกล่องของพี่ผมก็วางใจได้ล่ะกัน” ยูคิโอะเองก็เปิดข้าวกล่องออกมาด้วยสีหน้าที่ภูมิใจว่ามีพี่ตัวเองที่ยังทำอาหารได้ดีอยู่ด้วย
“นี่แกหมายความว่ายังไงฟ่ะ..ไอตรงที่วางใจได้น่ะ” รินถามด้วยสีหน้าสงสัยแกมโมโหส่วนมือก็คีบไข่หวานเข้าปากไม่หยุด
“ก็หมายถึงว่าพี่ทำอาหารอร่อยยังไงล่ะ…ผมน่ะคิดว่าพี่เก่งทำอาหารมากเลยแต่ถ้าเก่งเรื่องเรียนแล้วเรื่องอื่นๆก็คงจะดีด้วยน่ะครับ”
“ขะ…ขอบใจสำหรับคำชม ว่าแต่ว่าไอหลังๆนี้แกอยากเจอดีใช่ไหมห๊า!!”
“ผมก็พูดตามความจริงเท่านั้นเอง”
อ๊าก ในที่สุดตอนหนึ่งก็ได้อัพซะทีนะคะ ^^ ต้องขอบคุณที่มาอ่านนะคะ ที่สำคัญอ่านแล้วต้องเมนต์นะคะจะได้มีกำลังใจต่อ ตอนแรกๆอาจจะไม่มีอะไรมากมายค่ะเพราะอิงจากเรื่องก่อน สำหรับคู่นี้เราชอบตรงที่เขาห่วงใยกันน่ารักมากๆๆ รินเคะสุดยอดเลย ^O^ ส่วนยูคิโอะก็แมนปกป้องพี่ได้อีก ขอบคุณมากเลยค่ะที่เข้ามาอ่านกันนะคะ
ความคิดเห็น