คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 2
Chapter 2
“ กิ๊ง-ก่อง ก่อง ก่อง” เสียงนาฬิกา เลิกเรียนนามิโมริดังขึ้น เด็กนักเรียนคนอื่นๆ ทยอยออกจากห้องเรียนกลับบ้านกัน บ้างก็คุยกับเพื่อนๆในห้อง
แต่ยังมี โกคุเทระนั่งคิดเรื่องตอนเช้าเกี่ยวกับยามาโมโตะและรุ่นที่ 10 อย่างคิดหนัก
คำถามทุกอย่างที่เขาสงสัย เขาคิดตลอดวันเลย ส่วนยามาโมโตะกับสึนะนั้น เขารู้ดีว่ายามาโมโตะต้องหาเวลาประจวบเหมาะ ที่จะสารภาพรักกับสึนะ... เขารู้ดีอยู่แล้ว เจ้าบ้าเบสบอลนั้นมันกล้าที่จะบอกรักคนอื่นจะตายไป แค่ดูบุคลิก เขา โกคุเทระก็รู้แล้ว
“ กลับบ้านดีกว่า” โกคุเทระ ที่เหม่อคิดเรื่องนี้มานาน สุดท้ายก็ยอมสลัดความคิดนี้ออกและกลับบ้านโดยดี เขาตั้งใจจะไม่คิด ไม่พูดถึงมัน เขาควรให้ทั้งคู่รักกันอย่างสุขสม ดีกว่า
... สายตาที่มัวหมองของโกคุเทระ ก้มมองทางเดินที่เขาเดินไป ในใจกำลังปวดร้าว เขาไม่เคยรู้เหตุผลสักนิดว่าทำไมเขาถึงเจ็บเหมือนถูกมีดปักลงไป ทุกครั้งที่คิด...ถึงเรื่องยามาโมโตะ
ใช่แน่ๆ เขาหลงรักยามาโมโตะ ฝืนใจที่ทนเห็นเขามีความสุข เขาอยากจะเป็นคนคนนั้น อยากจะเป็นเหมือนรุ่นที่ 10 ที่ถูกเจ้าบ้านี่รัก ห่วงใย แต่เขาก็มิอาจจะไปขัดขวาง เพราะว่า มันผิดต่อความซื่อสัตย์ การเคารพที่มีต่อรุ่นที่ 10
ถ้าเขาทำมันลงไป เขาก็คือเศษเดนของมนุษย์ ที่กระทำเช่นนั้นแก่ผู้มีพระคุณ ซาวาดะ สึนะโยชิ
โกคุเทระ คนนี้จะไม่ยุ่ง ไม่ขัดขวาง ขอเพียงได้ มอง ก็พอแล้ว
................................................ ........................................................
‘ ตุบ ตุบ ตุบ’ เสียงก้าวเท้าเดินยาวๆของโกคุเทระ ดังตุบ ตุ้บ เขาเดินเข้าโรงเรียนนามิโมริในเวลาเช้าตรู่ เมื่อคืนคิดเรื่องนั้นออกจากหัวไม่ได้เสียที เขาเกลียดตนเองที่ทำร้ายเพราะคิดเรื่องนี้วนเวียนไปมาอยูได้ ยิงคิดมาเท่าไหร่ ก็เหมือนตนเองถูกแทงด้วยมีดก็เท่านั้น
“ ไง โกคุเทระ~~” ทันใดนั้นเอง เสียงใสก็ดังขึ้น ยามาโมโตะกับสึนะเดินมาหาเขา โกคุเทระปวดใจอีกแล้ว คราวนี้ยามาโมโตะเอาแขนมาพาดบ่าโกคุเทระ ทำให้เขาทั้งหนัก ทั้งรู้สึกแย่
“ เอาแขนแกออกไป” โกคุเทระจับแขนยามาโมโตะ ออกจากบ่าอย่างรวดเร็ว เขารู้สึกว่าตัวเองบาดเจ็บคิดไปเองว่าเมื่อก่อนยามาโมโตะให้ความหวังทั้งๆที่มันไม่ใช่แบบนั้นเลย
“ โหยไปโกรธใครมา” ยามาโมโตะพูดล้อเล่นพลางยิ้มแย้มเช่นเคย มีสึนะยิ้มแหยๆข้างๆ
“ไม่เกี่ยวกับเรื่องของแกเฟ้ย!!” ความอดทนของโกคุเทระหมดจนได้ เขาตวาดใส่หน้ายามาโมโตะก่อนจะหันหน้าหนี
แต่ไม่จบ...ยามาโมโตะเขยิบเข้ามาใกล้ๆโกคุเทระก่อนจะกระซิบข้างหูของโกคุเทระว่า........
..............................
“ ฉัน....รุกสึนะเรียบร้อยแล้ว......”
สิ้นเสียงนั้น โกคุเทระยืนตัวแข็ง เขาทำใจไม่ได้ อะไรกัน ทำไมมันไวอะไรกัน เขาผิดใข่ไหมที่ไปพูดเสนอแบบนั้นกับยามาโมโตะ...!
โกคุเทระหันไปทางสึนะก่อนจะพบว่า ต้นคอของสึนะมีรอยสีแดงช้ำอย่างเห็นได้ชัดเจน
‘คิสมารค์?’
นี่มันอะไรกัน...!!
ความคิดเห็น