คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : EPISODE:11
EPISODE : 11
ในขณะที่ร่างบางนั้นกำลังร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจที่ตนเองจะต้องอยู่ อย่างโดดเดี่ยว อีกฝ่ายนั้นกลับมาได้ยินเสียงคร่ำครวญของพี่ชายตัวบาง โดยที่เขานั้นแอบฟังอยู่หลังประตูด้วยความรู้สึกเศร้าไม่แพ้กัน
"พี่....ผมเองก็ไม่อยากอยู่โดดเดี่ยว" ยูคิโอะพูดเบาๆรำพึงกับตัวเอง ตัวยูคิโอะเองก็เหมือนกันที่ไม่อยากเป็นฝ่ายโดดเดี่ยว เขาเองก็อยากจะมีพี่เคียงข้าง แต่ความสัมพันธ์และความรู้สึกของเขาที่มันดูเกินเลยที่ควรจะเป็นมันค้ำคอ อยู่...เขาไม่อยากจะทำให้พี่เป็นคนรัก อยากให้พี่ของเขาก็คือพี่ชายที่แสนดีตลอดไป แค่นั้นก็พอใจแล้ว
รินนั้นค่อยๆเช็ดน้ำตาที่แปดเปื้อนเต็มใบหน้า แล้วก็รีบเปิดประตูห้องจะออกไปล้างหน้าก็พบยูคิโอะกำลังยืนหน้าประตูแต่ริน นั้นไม่สนใจและเดินผ่านไปเหมือนว่าไม่มียูคิโอะกำลังยืนอยู่และได้ยินที่ตัว เองพูดระบายออกมาในห้องทุกคำทุกประโยค
"เดี๋ยว...." ยูคิโอะดึงแขนรินไม่ให้เดินไปไหน เขาต้องการจะบอกความรู้สึกนี้ให้พี่ได้ทราบ เขาเองก็ไม่อยากจะเป็นฝ่ายอดกลั้นเสียแล้ว
รินหันหน้ามามองยูคิโอะด้วยสายตาเกลียดชัง เป็นไปได้เขาไม่อยากทำแบบนี้กับน้องชายเลยสักนิด
"แกมาแตะต้องตัวฉันทำไม...ในเมื่อฉันกับแกไม่ได้เป็นพี่น้องแล้วที่สำคัญแก บอกว่าห้ามมายุ่งไม่ใช่รึไง?"รินพยายามสะบัดแขนยูคิโอะให้หลุดออกจากข้อมือ ตัวเอง แต่ก็ไม่เป็นผล ฝ่ายนั้นมีแรงมากกว่าริน
"พี่ครับ...ผมขอโทษ...ผมเข้าใจความรู้สึกพี่แล้ว..."
ยูคิโอะก้มหน้าพูดด้วยน้ำเสียงเสียใจ เขาไม่อยากจะทำแบบนั้นกับพี่ตัวเองเลยสักนิดเดียว...แต่เขาทำไปเพราะกลัวผล ที่ตามมาจากการกระทำของตนเองต่างหาก
"......!" รินยืนนิ่งรอท่าทีของยูคิโอะต่อไป ดูเหมือนจะรู้ว่ายูคิโอะกำลังจะพูดอะไรออกมาอีก
"ผม...ผมทำไปแบบนั้นเพราะว่าผมไม่อยากให้พี่ต้องเป็นคนรัก..ผมไม่อยากคิดกับ พี่เกินเลย..ไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของผมกับพี่ที่เป็นพี่น้องต้องเปลี่ยน ไป..แต่ผมพยายามอดกลั้นแล้วแต่ผมก็ทำไม่ได้"
พอประโยคของยูคิโอะกล่าวจบทั้งรินและยูคิโอะต่างก็ไม่พูดอะไรทั้งสิ้น พวกเขาทั้งคู่กำลังเหยียบเส้นเขตเเดนที่ก้าวล้ำเข้าไปทุกๆทีแล้ว แต่พวกเขาก็ไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้เลยด้วยซ้ำไป
ตัวของรินเริ่มสั่นระริกๆเหมือนกำลังถูกไฟฟ้าสถิตไปทั่วร่าง เขาเองก็มีหนึ่งสิ่งอยากจะบอกกับยูคิโอะ
"ยูคิโอะ...แกคิดว่า คนที่คิดแบบนี้มีแต่แกคนเดียวเหรอ...ฉันก็..ไม่อยากคิดกับแกแบบนั้นเหมือนกัน"
"พี่...พูดจริงเหรอ..." ยูคิโอะเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อพี่ตัวเองพูดจบ
"ก็พูดจริงน่ะสิวะ!!!" รินเขินอายที่จะต้องพูดยืนยันให้ชัดเจน ในเมื่อเรื่องแบบนี้เขาเคยชินซะที่ไหนกัน แถมเขายังกลัวว่าอีกฝ่ายจะรังเกียจที่เขามีความรู้สึกแบบนี้ เลยเก็บเอาไว้
"...งั้นเราต่างก็มีปัญหาด้วยกันทั้งคู่เลยนะ" ยูคิโอะยิ้มให้พี่ตัวเองเมื่อใจของทั้งคู่ตรงกัน...ราวกับว่าชีวิตของพวกเขาทั้งสอง เกิดมาพร้อมกัน...มีความคิดที่ตรงกัน เพียงแต่ นิสัย ใจคอ และการกระทำนั้นแตกต่างกันจนเหมือนว่าเขาไม่ใช่ฝาแฝดกันเลย
"เหอะ...นั้นสินะ" รินเองก็เห็นด้วยกับน้องชายตัวเอง ทั้งคู่ก็ต่างไม่กล้ามองหน้าของอีกฝ่ายเพราะความเขินอาย
"แอ๊ด....!"
เสียงประตูไม้เปิดดังขึ้น พร้อมกับร่างสาวอวบเดินเข้ามาอย่างไม่เกรงใจสายตาใคร
ขณะที่ทั้งคู่กำลังมีความรู้สึกอิ่มเอมในใจทั้งคู่ก็มีหญิงสาวคนใหม่เข้ามา ในห้อง เธอเองเป็นที่รู้จักของทั้งสองหนุ่มอย่างดี เธอใส่บิกีนี่ตัวสีแดงและกางเกงยีนส์สีดำ ผมสีแดงเพลิงแกมเหลือง บ่งบอกได้อย่างดีว่าเธอเป็นใคร
เธอเป็นถึงศิษย์ของฟูจิโมโตะ ชิโร่ อดีตพาลาดิน(เอกซ์โซซิสท์ขั้นสูงสุด)ที่ตอนนี้เสียชีวิตไปแล้ว หรืออีกเขาก็เป็นพ่อของฝาแฝดโอคุมูระนี่เอง การที่เธอมาที่นี่เพราะเหตุใดนั้น...!?
"ชูร่าซัง เข้ามาได้ยังไงน่ะ" ยูคิโอะเห็นอาเจ๊ที่เป็นคู่กัดของเขาก็รีบถามด้วยความตกใจ
"พอดีฉันว่าจะพาเจ้ารินไปฝึกวิชาน่ะ แต่มาเห็นฉากเลิฟๆของพวกนายแล้วฉันไม่อยากจะรบกวน แต่นี่ฉันเข้ามาแนะนำให้พวกนายทั้งคู่คิดอะไรก็ทำไปซะ...ไหนๆพวกนายเข้าใจความรู้สึกกันก็รักกันเป็นแฟนเลยซี่" ชูร่าแนะนำด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย เธอไม่อยากจะคิดเลยว่าลูกศิษย์ของเธอกลับกลายมารักกันไปซะได้ ทั้งๆที่เป็นพี่น้องร่วมสายเลือดเดียวกันอีก
"นี่เจ๊ ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะแต่ว่า...!!" รินหมายจะขัดแย้งแต่ถูกชูร่าดึงหัวมาซบที่อกจนเขาต้องยอมรามือสาวสุดเซ็กซี่คนนี้โดยดี
"เอาน่า...พวกนายน่ะ...จะทมึงตึงใส่กันหรือจะเล่นละครเป็นพี่น้องแสนดีคงจะไม่ ได้แล้วล่ะ...คิดอะไรก็ทำไปเซ่ เจ้าแว่นสี่ตามีสมองแท้ๆทำไมไม่คิด ส่วนริน แกเองก็ใช้แต่อารมณ์!!"
ชูร่าสั่งสอนด้วยท่าทีเหมือนคนชำนาญการเรื่องนี้ โดยไม่รู้เลยว่าทำเอาทั้งสองคนลำบากใจเหมือนกัน
"พูดแบบนี้ ชูร่าซังไม่คิดจะเลิกแกล้งผมสักทีนะครับ" ยูคิโอะถอนหายใจ เขาเจอเจ๊คนนี้แกล้งมาไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแล้ว แต่ก็ไม่ชิน เรื่องที่ด่าว่าเขาไอแว่น และแกล้งเขาทางวาจาอื่นๆอีกมามาย
"ถ้างั้นฉันไปก่อนนะ" ชูร่าปล่อยร่างรินที่นอนเป็นคนว่าง่ายบนพื้นอย่างไม่กลัวว่าจะคนโดนปล่อยจะ เจ็บ แล้วเดินออกไปอย่างสบายๆ
ปล่อยให้ฝาแฝดหนุ่มคู่นี้อยู่กันตามลำพังอีกครั้ง ยูคิโอะพอได้คำแนะนำที่เหมือนจะเป็นคำบังคับจากปากชูร่าก็เริ่มทำให้เขาคิดและกล้าจะทำอะไรสักอย่างออกม
"จะ...เจ็บชะมัดเลย ยัยนั้นนี่" รินลูบหน้าตัวเองไปมา
"พี่ครับ...ผมตัดสินใจแล้ว..." ยูคิโอะเงยหน้าจะบอกสิ่งบางอย่างที่สำคัญให้กับพี่ชายของตัวเองที่คิดว่าจะแปรผันเป็นคนรัก
"ห๊า?" รินคิ้วขมวดด้วยความงุนงง
"ถ้าผมจะคบกับพี่ ...พี่จะรังเกียจไหมครับ?"
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กลับ มาแล้วค่าไปทำบุญกับครอบครัวมา แล้วก็อ่านหนังสือสอบค่า จะสอบแล้วแต่ก็จะมาอัพนะคะ TT^TT(แอบเล่น แม้บุพการีจะด่าและห้ามไม่ให้เล่นก็ตาม) ตอนนี้คงหายดราม่ากันแล้วสินะคะ หวังว่ารีดเดอร์จะโล่งใจกันนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนท์ที่มาให้นะคะ ขอให้มีความสุขแก่ทุกคนๆที่เข้ามาอ่านนะคะ ^+^
ความคิดเห็น