รักและผูกพันของเทอและฉัน

เนื้อเรื่อง

     ฉันเองฉันชื่อยามิ ฉันมีเพื่อนชายอยู่คนหนึ่งชื่อ ฮิจิ น่ารักมากตอนม.2-3 เขาป๊อปมากในหมู่พี่ม.ปลายเขาได้รับดอกกุหลาบและช๊อคโกแลตมากที่สุดในวันวาเลนไทน์ ตอนนี้ฉันอยู่ม.5 เขาก็อายุเท่ากับฉันนี่แหละช่วงนี่เขาดูเหมือนห่างเหินฉันไปเรื่อยๆ จนบางวันไม่ได้เห็นหน้ากันเลยด้วยซ้ำ เวลาโทรไปหาก็มักจะสายไม่ว่างเสมอ"ฮิจิ ลงมาหาฉันหน่อย"ฉันเรียกฮิจิที่นอนหมกอยู่แต่ห้องออกมา"ใครน่ะ ฉันไม่ว่าง วันหลังค่อยคุยกัน"เขาตอบกลับมาอย่างเย็นชา"อ้อ หรอ?"ฉันพึมพำคนเดียว ทำไมอ่ะก็ฉันอยากคุยกับนายนี่ ฉันเดินกลับบ้านคนเดียวมาเกือบ2เดือนแล้ว บางวันฉันไปหาฮิจิที่ห้องเรียนแล้วพูดคำเดิมๆว่า"กลับบ้านด้วยกันมั้ย?"ฮิจิมองเหมือนไม่รู้จักฉันแล้วก้มหน้าทำเป็นไม่สน"ไม่ว่าง กลับคนเดียวเหอะ"ฮิจิเย็นชากับฉันมาก ฉันร้องไห้เดินกลับห้องเรียนเพื่อนๆที่เห็นว่าฉันร้องไห้ก็เดินเข้ามารุมหยั่งกับนางเอกถ่ายหนัง เพื่อนๆอยากรู้ว่าฉันร้องไห้ทำไมจึงแย่งกันถามฉันรู้สึกรำคาญจึงระงับอารมณ์โกรธจัดของตัวเองไม่ได้"พอทีหยุดถามได้แล้ว"ฉันเดินออกจากห้องไปเพื่อนสนิทหญิงของฉันชื่อลิกะก็วิ่งตามมา"แกร้องไห้ไมอ่ะ"ลิกะถามฉัน"รู้จักฮิจิมั้ยเขาไม่สนใจฉันแล้ว ฮือ~"ฉันร้องไห้อีก"ยัยบ้า นี่รู้มั้ยอีตาฮิจินั่นน่ะบอกว่าไม่กล้าเจอหน้าแกเพราะมันรักแกเว้ย! บอกว่ากลัวหน้าแดงเดี๋ยวยามิจะจับผิดได้แล้วยามิจะเลิกคบเป็นเพื่อนกับฮิจิแล้วไอ้ที่ไม่วางมาตลอด2เดือนนั่นน่ะเพราะเขาช่วยแม่ทำงานคอมฯ แล้วเวลาโทรไปหาแล้วสายไม่ว่างคือพี่สาวเขาเอาโทรสัพท์ของฮิจิไปโทรหาพ่อที่อยู่ต่างประเทศคุยเล่นกับน้องคนเล็กของบ้านด้วย"ลิกะสาธยายซะยืดยาวแต่มันก็เป็นเรื่องที่ดีที่ได้รู้ความจริง จากนั้นฮิจิก็เดินมาแล้วบอกว่า"ยามิเราคบกันได้มั้ย"เขาพูดแบบไม่กล้า"อืม ไม่ดีมั้งเป็นแฟนกันเลยดีกว่า"ฉันพูดแบบไม่อายคนรอบข้างและยัยลิกะที่ยืนตาโตตกตะลึงในความหล่อ น่ารักของฮิจิ"ยามิจะเอาแบบนั้น ฉันเอาแบนั้นก็ได้"


มันอาจจะไม่สนุก มันเป็นผลงานชิ้นแรก มันอาจจะดูน่าเบื่อเป็นยังไงก้อติชมด้วยนะค๊ะ