Soul Mate..รักสุดต๊อง บ๊องยกกำลัง2 : Super Junior_Yaoi_KiHae

ลำดับตอนที่ #9 : Chapter8 : Soul Mate..รักสุดต๊อง บ๊องยกกำลัง2

Chapter8 : Soul Mate..รักสุดต๊อง บ๊องยกกำลัง2





Donghae talk :





                         โอ๊ย!!~ วันนี้เป็นวันที่เหนื่อยที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอยิ่งกว่าการไปวิ่งแข่งโอลิมปิกชิงเหรียญทองมาจะอีก(เว่อร์ไปๆ) ไหนจะต้องค่อยดู(ไก่)ฮยอค ไหนจะต้องคิดเรื่องนิยาย เซ็งจริงๆชีวิต เมื่อกี้ผมก็เพิ่งส่งฮยอคไป ง่วงจะแย่อยู่แล้ว(ชั้นรู้สึกว่า แกจะนอนตลอดเลยนะ) ผมก็เลยเตรียมตัวที่จะเข้าห้อง แต่ไอ้หน้าหล่อห้องข้างๆมันก็เปิดประตูออกมา


"แหม~ กว่าจะร่ำลากันเสร็จนะ" (บอมไปพูดแบบนั้น เค้าก็รู้หมดสิว่าแอบฟัง)

"นี่~ นายแอบฟังชั้นหรอ" (ตายๆๆๆ บอมเอ๋ยบอม)

"ไม่ใช่ซะหน่อย บังเอิญผมจะไปหาพี่คังอินต่างหากเลยผ่านมาได้ยิน" (พี่หมีมันเพิ่งออกจาห้องแกเมื่อตอนสายๆเองไม่ใช่รึไง)

"อืม~ งั้นชั้นไปก่อนล่ะ" ผมพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปปิดประตู แต่ไอ้หน้าหล่อมันก็ดันมาจับประตูห้องผมไว้ซะงั้น "เฮ้ย!!~ ปล่อยดิ"

"ทำไมล่ะ จะไม่ปล่อยอ่ะ" ไอ้หน้าพูดพร้อมกับดึงประตูผมไป แต่ผมก็ดึงกลับมาได้

"ปล่อยดิ ชักโมโหแล้วนะเนี่ย" (เด๋วเจอท่าไม้ตายด๊อง ครีบปลาพิฆาต 555+)

"นายกำลังคิดที่จะจับฮยอคหรอ" ดูมันถามผมไอ้บ้าเอ้ย จี๊ดเลย(ไปไม่ค่อยถูก~ เก็บอาการไว้~ แต่ว่าใจ~ ซี๊ดเลย~~~) วันนี้มันกับปมไม่จบกัยง่ายๆแน่

"นายบ้ารึไง ชั้นจะจับฮยอคแจไปเพื่ออะไร ชั้นเขียนนิยายของชั้นเนี่ย ชั้นมีปัญญาเลี้ยงตัวชั้นได้"(เยี่ยมมากเลยด๊อง)

"แค่แต่งนิยายมันจะเลี้ยงตัวเองได้ซักเท่าไหร่กันเชียว" โห~ โมโหแล้วนะเฟ้ย ว่าชั้นไม่เท่าไหร่ แต่มาว่าอาชีพที่ชั้นรัก ไอ้นี่ได้ตายศพไม่สวยแน่(หล่อ)

"นายว่าชั้น ชั้นไม่ว่าอะไรนายหรอกนะ แต่นี่นายกล้ามาว่าอาชีพที่ชั้นรัก มันจะมากเกินไปแล้ว" ผมพูดจบก็ดึงประตูห้องกลับ แต่...ไอ้หน้าหล่อนั้นดันดึงประตูไปอีก

"คือ...ผม" ขณะไอ้หน้าหล่อนั่นที่หน้าหล่อนั่นกำลังเผลอ ผมก็ดึงประตูกลับมาแต่...ทำไมแรงไอ้หน้าหล่อมันเยอะขนาดนี้อ่ะ ผมเลยออกแรงกระชากซะเต็มเหนี่ยว แต่...ผลที่ได้ตามมาคือ ไอ้หมอนั่นดันปล่อยประตูจะดื้อๆ เลยทำให้ประตูมันปิดปรงกว่าที่คิด แล้วยังทำให้นิ้วหัวแม่มือของผมโดนประตูหนีบเข้าให้เต็มอย่างแรง แง๊งงงงงงงงงงงงง เจ็บโฮกกกกกกก (ไม่เจ็บแกก็ไม่ใช่คนแล้วด๊อง)

"โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย!!~ เจ็บอ่ะ ฮึก" (แงๆๆๆๆๆ สงสารด๊อง)






Kibum talk :





                       นี่~ผมทำอะไรลงไปเนี่ย ทันทีที่ผมตั้งสติได้ ผมก็จัดการเข้าไปหายัยทอมน่ารักนั่นเลย แต่ยัยทอมน่ารักนั้นกลับไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้ แต่ผมก็พยายามที่จะเข้าไปดูแผลของเค้าอยู่ดี ตอนนี้ยัยน่ารักร้องไห้ใหญ่เลย(ไม่มีทอมแล้วหรอจ๊ะ บอมมี่)(ทอมที่ไหนเค้าจะร้องไห้ง่ายๆแบบนี้เล่า : บอม)(กว่าจะคิดได้นะลูก) ผมต้องทำอะไรซักอย่างแล้วล่ะตอนนี้

"นี่~ ขอผมดูแผลหน่อยได้ไหม" (บอมพูดดีโฮกกกอ่ะ)

"นายกลับห้องไปเหอะ ฮึก ชั้นดูแลตัวเองได้" อุตส่าห์พูดดีๆด้วยแล้วนะ งั้นลองไม้ตายสุดท้าย ผมจึงตัดสินใจ กระชากแขนของยัยน่ารักนี้มา(เน้นนะๆ กระชากแขน รุนแรงมาก) แล้วผมก็ค่อยจับนิ้วของยัยน่ารักมาดู ปรากฏว่า นิ้วแดงมาก แล้วมีเลือดออกเยอะมากด้วย 

"นี่~ ปล่อยได้แล้ว แล้วนายก็กลับไปห้องของนายซะ" ยัยน่ารักดึงมือของเค้ากลับ แล้วพยายามดันตัวผมออกไปทั้งๆที่นิ้วของเค้าก็เจ็บอยู่ ผมจึงจำต้องถอยออกไป

"คือ...เอ่อ ผม" ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรยัยน่ารักก็ปิดประตูห้องใส่หน้าผมทันที 






                      โอ๊ย~ ผมทำอะไรของผมเนี่ย ยัยน่ารักคงโกรธผมมากแน่เลย แง๊งงงงงงงงงงง!!~ ผมจะทำยังไงดีอ่ะ ไม่แน่นะ พรุ่งนี้เค้าอาจจะหายโกรธผมแล้วก็ได้(บอม แกลองโดนคนมาว่าแบบด๊องไหม แถมยังโดนประตูหนีบนิ้วอีกอ่ะ) เราต้องคิดในแง่ดีเข้าไว้ โลกจะได้สดใส(มันไม่ใช่เวลามาคิดตอนนี้นะเฟ้ย) เอาว่ะ!!~ คอยดูพรุ่งนี้แล้วกัน สู้ว้อยยยยยยยยย!!~








To Be Con...