Soul Mate..รักสุดต๊อง บ๊องยกกำลัง2 : Super Junior_Yaoi_KiHae

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter3 : Soul Mate..รักสุดต๊อง บ๊องยกกำลัง2

Chapter3 : Soul Mate..รักสุดต๊อง บ๊องยกกำลัง2






Donghae talk :





                           เย้ๆๆๆๆๆๆๆ ถึงตาผมบรรยายบ้างและ เห้อ~ ตอนนี้ผมไปเอากุญแจห้องของผมจากเจ๊ฮีชอลมาและ เจ๊เค้าบอกว่าผมอยู่ห้องอะไรน้าลืม(โห แกเพิ่งไปหาเค้าเมื่อกี้ แกลืมแล้วหรอ ไอ้ปลาทอง) อ่อๆ~ 134  เฮ้ย!!~ นี่มันห้องติดกับไอ้หน้าหล่อนั่นเลยนี่หว่า จะมีอะรซวยไปมากกว่านี่อีกไหมเนี่ย(มีอีกเยอะแหละแก 555+) ตอนนี้ผมไขกุญแจเข้ามาในห้องของผมแล้ว กรี๊สสส!!~ นี่แหละสมกับเป็นห้องของผม สมแล้วที่พี่ชายสุดเลิฟผมหาให้ บรรยากาศเหมาะแก่การแต่งนิยายของผมจริงๆ เห้อ~ ว่าแต่ผมจะทำอะไรก่อนดีล่ะเนี่ย ยังไม่ทันที่ผมจะได้คิดอะไร เสียงออดหน้าห้องของผมก็ดังขึ้น




                          ออดดด!!~ ออดดด!!~



"สวัสดีฮะ" ทันทีที่ผมเปิดประตูออกก็ผมกับชาย 3 คน ปรากฏตัวอยู่หน้าห้องของผม

"สวัสดีจร้า แนะนำตัวก่อนนะ พี่ชื่อ อีทึก นะ ส่วนนี้น้องชายแท้ๆของชั้น ฮยอคแจ จร้า พี่กับฮยอคแจพักอยู่ห้อง 136 นะจร้า ส่วนนี้  ซองมิน จร้า พักอยู่ห้อง 133 จร้า " เสียงของหนุ่มตาสวยราวกับนางฟ้าเอ่ยขึ้น พลางชี้ไปที่คนเป็นน้องชายตัวเล็กของเค้าและชายร่างอวบน่ารักเพื่อแนะนำตัว

"สวัสดีฮะ ผม ดงแฮ นะครับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะครับ ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะฮะ"

"ฝากหัวใจไว้ที่ผมด้วยก็ได้นะครับ" ทันทีที่ผมกล่าวจบ ชายตัวเล็กที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องของลีทึกก็เอ่ยขึ้น(ไก่โคดด้านเลยอ่ะ)

"นี่ฮยอคแจ เค้าเพิ่งมาไม่ทันไร จีบเค้าซะแหละหรอ" ตามด้วยเสียงของซองมินเอ่ยแซวฮยอคแจทันที

"พี่ซองมินไม่เคยได้ยินหรอ รักแรกพบอ่ะ" ฮยอคแจเอ่ย พลางส่งสายตาไก่แอ๊บแบ๊วไปยังดงแฮ

"แก่แดดใหญ่แล้วนะ ฮยอค พี่ว่าเรากลับห้องกันเถอะ รบกวนเวลาของดงแฮมามากและ" พี่อีทึกกล่าวขึ้น(อย่างช่วยชีวิตดงแฮไว้)

"งั้นชั้นไปก่อนนะ มีอะไรก็เรียกได้ อยู่ห้องติดกันนี้เองนะจร้า" ซองมินกล่าวพร้อมกับโบกมือลากลับห้องไป

"งั้นพี่ไปก่อนนะจร้า ถ้ามีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกได้นะจ๊ะ"

"ขอบคุณมากๆนะฮะ" ผมพูดพร้อมกับโค้งให้(มารยาทดีเนอะ)

"ไว้พรุ่งนี้ผมมาหาใหม่นะครับ" เสียงของฮยอคดังขึ้น ก่อนที่จะเดินตามพี่อีทึกกลับห้องไป






                                   เวลาล่วงเลยมาจนถึงยามค่ำคืนแล้ว ตอนนี้ผมก็จัดข้าวของภายในห้องเสร็จเรียบร้อยแล้ว เห้อ~ เหนื่อยยิ่งกล้าวิ่งร้อยเมตรอีก(ขนาดนั้นเชียว) ว่าแล้วตอนนี้ผมก็เปิดโน้ตบุ๊คคู่ตัวของผม ว่าแต่...นิยายเรื่องใหม่ของผมจะเขียนเรื่องอะไรดีนะ อืม~ คิดๆๆๆๆ แง๊งงงงงงง!!~ สมองไม่แล่นเลยอ่ะ ทำไงดีๆ ไปสก๊อตจัมพ์ดีกว่า เผื่อจะคิดออก(เกี่ยวไหมเนี่ย?) 1 2 3 ... 50  โอ๊ย!!~ เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ทำไมคิดไม่ออกซักทีเนี่ย เห้อ~ เหนื่อยแล้วง่วงชะมัด ไปนอนดีกว่า(ซะงั้นอ่ะ) ว่าแล้วผมก็พาร่างของตัวเองตรงไปยังเตียงจากขนฮิปโปโปเตมัสจากปารีส(เพิ่งรู้ว่าฮิปโปมันมีขนด้วย) เพียงครู่เดียว ผมก็หลับเข้าสู่ห้วงนิทรา




"นี่~ ไอ้ด๊อง"

"เฮ้ย!!~ นั่นใครฟร่ะ"

"ชั้นพี่แกไงจำได้ไหมฮะ ลี ดงฮวาอ่ะ"

"แล้วพี่มาทำอะไรเนี่ย ผมหลับไปแล้วไม่ใช่รึ?"

"เออ~ แกหลับไปแล้ว แต่แกลืมอะไรไปรึป่าว"

"ลืม~ ลืมอะไรอ่ะ"

"แกยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะเฟ้ย" (พี่ดีเด่นจริงๆ)

"เออ~ จริงด้วย งั้นเด๋วผมตื่นก่อนนะ"

"เด๋วๆ มีอีกเรื่อง"

"อะไรอ่ะพี่ เร็วๆ ผมจะได้รีบกลับมานอน"

"ไปเติมเงินมือถือซะ" (โห!!~ ยังไม่ลืมอีก)

"คร้าบๆ ผมไปล่ะ"

"เออๆ อย่าลืมดื่มนม แล้วแปรงฟันด้วยนะคร้าบ" (- -")

"ฝันดีน้องรัก"

"ผมฝันดีแน่ถ้าผมไม่ฝันถึงพี่อีกอ่ะ"(เห็นด้วย~)











To Be Con...