Soul Mate..รักสุดต๊อง บ๊องยกกำลัง2 : Super Junior_Yaoi_KiHae

ลำดับตอนที่ #21 : Chapter15 : Soul Mate..รักสุดต๊อง บ๊องยกกำลัง2

Chapter15 : Soul Mate..รักสุดต๊อง บ๊องยกกำลัง2







Hanhyung talk :





                                 หึ ผมคงได้แต่หัวเราะกับความโง่ของตัวเอง ที่คิดจะไปชอบเค้าตั้งแต่แรก ตั้งที่ไม่มีทางที่จะสมหวังเลยซักนิส(โอ๋~ลูกไม่ได้โง่เลยนะ ไอ้ไก่มันโง่ต่างหาก) แต่ว่า...เพลย์บอยอย่างผมมันจะมามัวเส้าอยู่ทำไม สาวๆที่ชอบผมมีตั้งแต่เยอะจริงไหมครับ?(จริงจ๊ะลูก) เห้อ~ แต่ใครจะเหมือนฮยอคแจล่ะ(ยังจะพูดถึงไก่อีก นึกว่าหายเส้าแล้ว) เฮ้ย!!~ ยังไงมีซีวอนอยู่ทั้งคนจะไปกลัวอะไร(แกจะเล่น 3P วอนฮันซิน รึไง)(จะบ้ารึไง หมายถึงเป็นเพื่อนกัน : ฮันคยอง)(อ๋อ!!~ พอดีแม่กำลังจิ้นอยู่) เซ็งวุ้ย~ ไปหาไรทำดีกว่า ผมก็เดินมาเรื่อยๆจนไปหยุดอยู่ห้องหนึ่ง กลิ่นของปลาร้าผัดเผ็ด เป็ดย่างชาววัง กั้งทอดกรอบ ขอบชีสด้วย(เฮ้ย!!~อันหลังมาจากไหนเนี่ย) แล้วจึงตัดสินใจเคาะประตูห้อง





                               ก๊อกๆๆ (รู้สึกว่าตั้งแต่เดฟิคมา ฮันเป็นคนเดียวที่มีมารยาทที่สุด)(แต่...ลืมไปรึป่าวว่ามีออด -*-)



"มาแล้วคร้าบ~" เสียงดังภายในห้องดังขึ้น พร้อมกับบานประตูที่ถูกเปิดขึ้นด้วยฝีมือเจ้าของห้อง

"สวัสดีครับ ผมฮันคยอง พอดีเพิ่งย้ายมาอยู่น่ะครับเลยมาทำความรู้จัก" (มนุษย์สัมพันธ์ดีมากเลยฮันเอ๋ย)

"อ๋อ!!~ สวัสดีครับ ผม ชินดงฮี ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" (อ๊ากกกก!!~ กรี๊สสสส!!~ ตู้มๆๆๆๆ(เสียงพุ) พี่ชายแม่ได้ออกแล้ว)

"เอ่อ...คุณกำลังทำอาหารอยู่หรอครับ"

"ใช่ครับ อ่ะ~ โทษทีนะครับ เสียมารยาทเลย ไม่ได้เชิญเข้ามาในห้อง" พูดจบชินดงก็พาผมเดินเข้ามาในห้องของเค้าทันที(มารยาทดีมากเลยค่ะ พี่ชาย)

"อ๋อ!!~ ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากนะครับ" (ฮันพูดดี๊ดี)ห้องของชินดงถูกตกแต่งไว้เหมาะสำหรับคนที่รักในการทำอาหารจริง อุปกรณ์ต่างๆในการทำอาหารทุกอย่างพร้อมครบเซ็ท แล้วเค้าก็พาผมมานั่งยังห้องทานอาหาร พร้อมกับนำจานอาหารมาตั้งข้างหน้าผม โห~ น่าทานโฮกกกกกก~ (ป๋าซับน้ำลายหน่อยดีไหม) 

"ลองทานดูสิครับ ดูจากท่าทางคุณคงยังไม่ได้ทานอะไรมาเลย" จริงด้วย~ ผมมัวแต่ไปตามฮยอคแจยังไม่ได้ทานอะไรเลยอ่ะ(โห~ พี่ชินดง แม่ว่าไปเป็นหมอดูเหอะ)

"ชั้นไม่เกรงใจแล้วนะครับ" พูดจบผมก็ตักผัดเผ็ดปลาร้าเป็นอย่างแรก(ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี~~~)

"ตามสบายเลยคร้าบ งั้นผมขอชิมด้วยนะ" ว่าแล้วชินดงก็ตักอาหารเข้าปากไปคำโต เพียงแค่ช้อนหมดไปเกือบครึ่งจานแล้วอ่ะ(ตายนั่นปากหรอน่ะ)

"ระวังสำลักนะครับ" ผมเห็นดังนั้นถึงกับตาโตเลยทีเดียว พร้อมกับส่งแก้วน้ำเปล่าให้แกเค้า(เห็นด้วยนะ ระวังติดคอนะพี่)

"ขอบคุณมากครับ เอิ๊กๆๆๆ" เค้าพูดพร้อมกับเคี้ยวอาหารภายในปากไปด้วย แถมยังมีหัวเราะส่งท้าย(ความสามารถเวอร์อ่ะพี่) แล้วผมก็นั่งดูเค้าทานอาหารต่อไป(ตกลงใครเชิญใครกินกันแน่)"ทำไมไม่ทานต่อล่ะครับ ไม่อร่อยหรอ"(แหม~ พี่เล่นกินซะขนาดนั้น ใครจะไปกล้าทาน)

"ไม่ใช่นะครับ เอ่อ...ผมอิ่มแล้วน่ะครับ" แง๊งงงงงงง ท้องผมกำลังร้องเรียกอาหารที่อยู่บนโต๊ะอยู่เลย(- -")

"งั้นอยู่ดูผมทำอาหารก่อนไหมครับ" (พอพี่ทำเสร็จ ฮันต้องมาดูพี่กินอีกอ่าดิ)

"อ๋อ!!~ ไม่เป็นไรหรอกครับ รบกวนป่าวๆ ไว้วันหลังแล้วกันนะครับ" 

"คร้าบงั้นผมไม่ไปส่งนะ" เค้าเงยหน้าพร้อมกับเคี้ยวอาหารภายในปาก(อีกครั้ง) แล้วผมก็เดินออกมาจากห้องของเค้าเพียงลำพัง(ชั่งเป็นเข้าของห้องที่แสนดีมากเลยพี่) แล้วสายตาของผมก็ไปกระดุดกับใครบางคนที่ยืนอยู่ขณะกำลังเปิดประตูเข้าห้องของตน  นั่นก็คือ...ฮยอคแจ ตอนนี้ตาของเค้าดูบวมมากเลยราวกับผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก(ก็ใช่น่ะสิ) ผมได้แต่หลบสายตาจากเค้าแล้วเดินเข้าห้องของผมไป ผมคงทำได้แค่นั้น






To Be Con...