Soul Mate..รักสุดต๊อง บ๊องยกกำลัง2 : Super Junior_Yaoi_KiHae

ลำดับตอนที่ #16 : Chapter12 : Soul Mate..รักสุดต๊อง บ๊องยกกำลัง2

Chapter12 : Soul Mate..รักสุดต๊อง บ๊องยกกำลัง2 





Kibum talk :





                       คุณเคยเห็นมังกรไล่ไก่ไหม? 555+ เอ๊ะ!!~ ไก่ฮยอคมันวิ่งออกมาจากห้องยัยน่ารักนิ แล้วทำไมพี่มังกรฮันของเราถึงต้องวิ่งตามอ่ะ แล้วไก่ร้องไห้!!~ กรี๊ส!!~~ ผมไม่เคยเห็น...ว่าแล้วด้วยความเป็นห่วง(กับความอยากรู้อยากเห็นเรื่องคนอื่น) ผมก็เลยแอบตาม 2 คนนั้นไป  แล้วผมก็รู้ความจริงว่า เด๋วนี้มังกรอยากกินไก่ แต่ไก่มันพัฒนากินปลาได้(555+) แง๊งงงงงงง T^T ผมสงสารพี่ฮันอ่ะ ทำไมไอ้ไก่มันทำแบบนี้ ชิ!!~ เอ๊ะ!!~ ผมลืมไปรึป่าวว่าผมยังไม่ได้ง้อปลา(มัวแต่สงสารคนอื่น สงสารตัวเองเหอะบอม) อ๊ากกก!!~ ทันทีที่ผมนึกขึ้นมาได้ไวเท่าความคิดผมวิ่งขึ้นมาถึงหน้าของปลาน่ารักทันที(ตกลงแกจะเรียกด๊อง ว่าอะไรกันแน่)



                       ออดดด!!~ ออดดด!!~ เสียงผมกดออดเพราะไหมครับ?(เหอๆ บอมใครกดมันก็มีอยู่เสียงเดียวอ่ะ)

"นายมาทำอะไรที่นี่อีก" โห~พูดจาทำร้ายใจบ๊อมบอม(รับสมัครคนดามใจจร้า~)

"ดงแฮครับ คือ...ผมมีเรื่องอยากจะคุยด้วย ขอเข้าไปให้ห้องได้ไหมครับ" จากนั้นเค้าก็เปิดทางให้ผมเดินเข้าไปในห้อง(โห~ด๊องแกให้ผู้ชายเข้าง่ายอย่างนี้เลยหรอ)

"มีเรื่องอะไรล่ะ?" ทันทีที่ผมนั่งได้เพียง 3.927415 เค้าก็เอ่ยขึ้นมาทันที(บอมแกกินนาฬิกาจับเวลาเป็นอาหารรึไง ถึงได้รู้เวลาซะขนาดนั้น)

"เอ่อ...คือ ผมของดูนิ้วของดงแฮได้ไหม" ปรากฏว่าเค้ากับยอมครับ เค้ายื่นมือข้างซ้ายมาให้ผม แต่...นิ้วที่ผมอยากดูอาการบาดเจ็บของมันดันอยู่ข้างขวา(ด๊องติดเชื้อซื่อ(บื้อ)จากบอมอ่ะ - -*)

"นี่ๆ ดงแฮครับ มีคนเคยบอกคุณไหมครับว่า เนื้อคู่ของคุณจะหน้าตาหล่อ ตี๋ๆ น่ารักๆ อยู่ใกล้กับคุณมากกกกกกกเลยนะครับ เรียกว่า(ห้อง)ติดกันเลย" ผมกล่าว หลังจากที่ผมจับมือที่เค้ายื่นมาให้ผมดู (บอม คิดว่าผเนื้อคู่ด๊องมันคุ้นๆนะ)

"จริงหรอ?" ปลาน่ารักเอ่ยขึ้น พร้อมกับสายตาอันเป็นประกายวิบวับๆ (แกซื่อ(บื้อ)ได้อีก)

"คร้าบ~ ดงแฮครับผมหายโกรธผมรึยังอ่ะ" พอผมได้เอ่ยออกไปแค่นั้น ใบหน้าน่ารักของเค้าก็บูดบึ้งขึ้นมาทันที

"แง๊งงงงงงงง!!~ ดงแฮอย่าโกรธคิบอมเลยนะคร้าบ เอางี้~ ผมจะยอมทำตามที่ดงแฮสั่งทุกอย่าง เพียงแค่ดงแฮบอกมา โอเคไหมครับ" ทันทีที่ดงแฮได้ยินประโยค เค้ารีบหันหน้ากลับมาทันที พร้อมกับสายตาอันมีความหวัง(ไม่ค่อยหวังผลประโยขน์เลยนะด๊อง)

"โอเค~ งั้นถ้าชั้นคิดออก ชั้นจะบอกนายแล้วกัน อย่าลืมคำพูดซะก่อนล่ะ" ดงแฮพูดพร้อมกับหันมายิ้มให้กับผม อ๊ากกกก!!~ บอมละลาย~~~

"ดงแฮครับ คือว่า...ผมขอ " โอ๊ย!!~ แกไอ้คุณคิม คิบอมแกจะขออะไรเค้าว่า ทำไมถึงไปพูดแบบนั้น ขอๆๆๆๆ ขอชั้นอยากได้อะไรว่ะ(หัวใจด๊องไง 555+) "ผมขอทานน้ำผักของดงแฮได้ไหมครับ" (- -")

"อ่า~ ได้เลยแล้วจะต้องติดใจ สูตรเนี่ยนะของแม่กิมฮวยป้าชั้นเลย อร่อยมากเลย ต้องหมักตั้ง 3 ปี %*$@#" แล้วดงแฮก็พูดบรรยายสรรพคุณของน้ำผักไปตลอดทาง ซึ่งมันไม่เคยซึมผ่านเข้ารูขุมขนของหูผมเลย(ขนาดเลยหรอบอม) ผมได้แต่มองใบหน้าเค้า แค่เพียงหน้าอันหน้าอันน่ารักของเค้า แค่นี้ก็เกินพอ อ๊ากกก!!~ นี่แกคิดอะไรของแกเนี่ย แต่เค้าน่ารักจริงๆนะเนี่ย เฮ้ย~ พอๆๆ(แกบ้าป่ะเนี่ย พูดคนเดียว) แต่ทุกสิ่งทุกอย่างก็ต้องจบลงเมื่อบอมรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่เปียกชื้นอยู่บนพื้นและนั่นก็คือ น้ำผักเน่า 3 ปีของดงแฮ(ชั้นจะฟ้องดงแฮแกไปว่าน้ำผักน้องด๊อง) แล้วผมก็...พูดได้คำเดียวว่า ลื่น

"อะ เอ่อ...คิบอม" เสียงอันเบาหวิวของดงแฮกลับดังไปทั่วประสาทหูของผม(ดังขนาดนั้นเลย) ทำให้ตอนนี้ที่ผมกำลังหลับตาอยู่กลับลืมตาขึ้นทันที เฮ้ย!!~ สวรรค์ส่งเห็นใจคิม คิบอมคนนี้จริงๆ ตอนนี้ผมกำลังทับดงแฮอยู่(หนักไหมลูกด๊อง?) ตอนนี้ทุกเงียบกริบลง ได้ยินแม้เสียงหัวใจของผมอ่าดิ อย่างนี้เค้าจะได้ยินไหมเนี่ย อ๊ากกก!!~ ทำไมหัวใจผมเต้นแรงอย่างนี้อ่ะ หรือว่า...ผมจะเป็นโรคหัวใจ(โรคหัวใจกำเริบเลิฟ ละเลิฟ เลิฟ เลิฟ ดูสิ มันกำเริบเลิฟ ละเลิฟด๊อง~~~ 555+) เฮ้ย!!~ ผมควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วอ่ะ สายตาของผมจดจ้องไปยังใบหน้าน่ารักอย่างไม่ลดละ สายตาของผมและเค้ามาประสบกันพอดี และแล้ว...ใบหน้าของผมค่อยๆเลื่อนเข้าไปใกล้ด๊องมากขึ้น อีก 3 เซน 2 ... 1 ... 0.5 ...(จะนับถอยหลังเพื่อ?)(เพื่อให้คนอ่านค้างไงล่ะ : คิบอม)(แล้วค้างกันไหมอ่ะ? อืม~ ถ้าค้างก็รออ่านตอนต่อไปนะจ๊ะ ลูกรักทั้งหลาย จ๊วฟๆ)








To Be Con...