คนนี้อ่ะ(มากกว่า)เพื่อน<นทแอป>

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4

   Apple

             
     ตอนนี้พวกเราขึ้นมาอยู่บนห้องเรียนกันแล้ว นทรีบเดินเข้าไปนั่งที่ริมหน้าต่างทันทีส่วนจูเนียร์กับพราวก็กำลังแย่งที่นั่งกันอยู่ - -'' งั้นฉันไปนั่งข้างนทก็ได้ แล้วทำไมใจต้องเต้นแรงด้วยนะ...แค่นั่งข้างนทเอง รึฉันจะเป็นโรคหัวใจ...แต่ฉันยังเด็กอยู่เลยนะหรือจะเป็นโรค..เอ่อ...โรคอะไรก็ช่างมันเถอะขี้เกียจคิดแล้ว


                     "สวัสดีตอนเช้านักเรียนทุกคน..วันนี้ครูมีเพื่อนใหม่มาแนะนำ..เขาจะเข้ามาเรียนห้องเดียวกับเรา...เดี๊ยวให้เขาเข้ามาแนะนำตัวหน่อยละกัน" พอครูพูดจบเสียงซุบซิบก็ดังขึ้นมาทันที


                     "นักเรียนเงียบๆหน่อย..เชิญจ้า" ครูดุพวกเราก่อนจะหันไปเรียกเด็กใหม่...ฉันหันไปมองคนข้างๆที่กำลังจดจ่ออยู่กับเด็กใหม่นั่นมากทั้งๆที่นทเป็นพวกไม่ค่อยสนใจใครเท่าไร...หงุดหงิดๆแล้วฉันจะหงุดหงิดทำไม...สงสัยจะร้อน...ใช่ๆอากาศตอนนี้มันร้อนมากๆไม่ใช่เพราะคนข้างๆฉันหรอก


                     "สวัสดีค่ะ..ฉันชื่อ พรรณวรถ  ด้วยเศียรเกล้า ชื่อเล่น ชื่อแกรนด์...ขอฝากเนื้อฝากตัวกับเพื่อนๆทุกคนด้วยนะค่ะ" พอแกรนด์เดินมาหยุดอยู่กลางห้องแล้วแนะนำตัว...ไอ้คนข้างๆฉันก็มองตาไม่กระพริบเชียวนะ...จะเรียกเขามานั่งข้างๆไหมหล่ะเดี๊ยวฉันไปนั่งที่อื่นแทนก็ได้นะ...ฉันคิดในใจก็มันน่าโมโหนี่นาก็ทุกๆครั้งจะชอบหันมากวนประสาทฉันแต่พอยัยตัวขาวนี่มาก็ทำเหมือนฉันไม่ได้นั่งอยู่ข้างๆอย่างนั้นแหละ...แต่จะว่าไปคนในห้องก็จดจ่ออยู่กับยัยตัวขาวทุกคนเลยนี่นาก็น่ารักซะขนาดนั้นมีแต่ฉันนี่แหละที่ไม่ได้สนใจคนข้างหน้าห้องนั้นเลยแต่สนใจคนที่นั่งข้างๆฉันแทน...แล้วฉันจะสนใจทำไม...ช่างเขาสิเขาจะมองใครก็เรื่องของเขา ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันสักหน่อย...ฉันกำลังจะหันหน้ากลับไปที่เดิมแต่นทก็ดันหันมาหาฉันซะก่อน...พร้อมส่งยิ้มอย่างกวนๆมาให้ฉัน ไอ้บ้านี่ยิ้มทำไม...ฉันกำลังหึง..เอ้ย..โกรธอยู่นะ


                    "หน้าบึ้งเชียว...เป็นอะไรเหรอหรือว่าปวดอึ...จะไปอึไหมหล่ะเดี๊ยวพาไป" นอกจากจะไม่ง้อแล้วยังมาหาว่าฉันทำหน้าเหมือนคนปวดอึอีก...เดี๊ยวก็จับทุ่มไปทางหน้าต่างซะเลยนี่...ใครจะไปหน้าสวยเหมือนยัยตัวขาวนั่นหล่ะ


                    "ใช่...เห็นหน้านททีไรปวดอึทุกที" พอฉันตั้งสติได้ปากฉันก็เถียงคนข้างๆที่กำลังส่งยิ้มกวนๆมาให้ฉันทันที


                    "ทีหลังก็หัดใส่ผ้าอ้อมมาโรงเรียนซะนะเพราะแอปต้องปวดอึทุกวันแน่ๆ...เอ๊ะ...หรือตอนนี้ไม่ทันแล้ว...มิน่าหล่ะได้กลิ่นอะไรตุๆตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว" หน๊อย -*- ไอ้บ้านี่ พูดอย่างเดียวไม่พอยังจะทำท่าประกอบอีก...จะมีวันไหนบ้างเนี่ยที่ฉันจะเถียงชนะ

 
                    "เพี๊ยะ" ฉันตบเข้าไปที่แขนนททันที...มันดังขนาดนั้นเลยเหรอทุกคนถึงต้องหันมามองทางฉันกับนท ฉันว่ามันก็ไม่ดังนะแต่สีหน้าคนข้างๆฉันดูเจ็บมาก...ฉันไม่เห็นเจ็บเลย

                
                    "โอ๊ย...แอปเปิ้ลเน่ามาตบฉันทำไมเนี่ย" คนข้างๆฉันพูดไปก็ลูบแขนข้างที่ฉันตบไปด้วย ยังจะมีน่ามาถามอีก...ไม่เตะกระเด็นก็ดีเท่าไรแล้ว


                     "ก็มากวนประสาทก่อนทำไมหล่ะ...ช่วยไม่ได้" ฉันตอบด้วยความสะใจ หน้านทตอนนี้ดูท่าทางจะเจ็บมาก...แต่ฉันไม่สงสารหรอก เพราะนทมันโรคจิต ชอบเล่นแบบซาดิส...ฉันว่ามือฉันก็ไม่หนักนะ ก็แค่เคยจับขาชานม(หมาที่บ้านฉันเอง)จนกระดูกเคลื่อนไปหลายอาทิตย์  แล้วก็ตบนทจนหัวเกือบขมำ...ไม่เห็นจะหนักตรงไหนเลย


                     "กวนตรงไหน...ก็แค่ถามดีๆเองนะ" แหม ถามดีมาก...กลับมาทำหน้าตายิ้มละลื่นได้แบบนี้แปลว่าคงไม่เจ็บหรอก...รู้งี้น่าจะตบให้แรงกว่านี้


                     "ตรงนี้แหละ" ฉันก็ตอบกลับไปแบบกวนๆเหมือนกัน...ถ้าเสียงครูไม่ดังขึ้นมาซะก่อน ฉันว่าฉันกับนทคงได้เถียงกันอีกยายแน่...คิดถูกคิดผิดก็ไม่รู้ที่มานั่งข้างนทเนี่ย


  Note

 
                    "พรรณวรถไปนั่งข้างหน้าอรณิชาแล้วกัน ตรงนั้นว่างพอดี" โชคดีนะที่ครูพูดขึ้นมาซะก่อน ไม่งั้นฉันคงโดนมากกว่าตบแน่(หมายถึงโดนจับโยนไปตรงหน้าต่างนะ) ตบมาได้ มือก็หนัก...ฉันออกจะบอบบางนะแต่ฉันก็ไม่โกรธแอปหรอก แล้วก็ไม่กล้าตบกลับด้วยกลัวแอปเจ็บ


                     "หาววววววววววววววว" ง่วงมาก ตอนนี้ฉันกำลังเรียนวิชาสังคมอยู่  ครูก็กำลังพูดเรื่องจุดประสงค์ต่างๆที่เราต้องเรียนกันในเทอมนี้...แต่ตอนนี้ฉันทนไม่ไหวแล้วขอหลับหน่อยละกัน  ว่าแล้วฉันก็ฟุบหน้าลงกับโต๊ะทันทีแต่หันหน้าไปทางแอปที่ดูตั้งใจฟังมาก ไม่รู้ตั้งใจฟังไปได้ยังไง...ลองนึกดูสิครูผู้หญิงที่ใกล้จะเกษียณ เสียงยานๆหน่อย  กำลังพูดอย่างจริงจังอยู่หน้าห้อง...เมื่อไรจะหมดคาบนี้เนี่ย 


               ออดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  อ๊อดดดดดดดดดดดดดดด ออดดดดดดดดดดดดดดดด

                     
                     "โอยยย พักกลางวันซะทีง่วงนอนเป็นบ้าเลยโดยเฉพาะวิชาสังคมเนี่ย" พอเสียงออดดังขึ้นเป็นเวลาพักกลางวันเท่านั้นแหละ ทุกคนในห้องตาสว่างทันที(เชื่อว่าหลายคนก็คงเป็น) ตามด้วยเสียงบ่นของจูเนียร์


                     "ไปกินข้าวกันดีกว่า" พราวหันมาชวนพวกเราไปกินข้าวทันที แล้วพวกเราก็รีบเดินลงมาที่โรงอาหารเพื่อมาจองโต๊ะ

                    
                     "พวกพี่ วู้ๆๆ ทางนี้ๆๆ" เสียงซิลวี่น้องสาวคนสนิทของฉันเอง เอ่อ นี่เรียกแค่พวกฉันหรือเรียกคนทั้งโรงอาหารเนี่ย...เรียกซะดังแถมยังทำท่ากวักมือเรียกเหมือนลิงอีก


                     "แหม เรื่องกินนี่เร็วเชียวนะ" ฉันทักซิลวี่ทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะ


                     "พี่นทก็เวอร์ไป ง่ำๆ" ซิลวี่หันมาตอบฉันแล้วก็กลับไปตั้งใจกินต่อ...เอ่อ...ฉันว่าฉันก็ไม่ได้เวอร์นะ ออดดังยังไม่ถึง 5 นาที คนก็เต็มโรงอาหารไปหมดเลยแถมซิลวี่ก็กินข้าวจนจะหมดจานอยู่แล้ว


                     "พี่นทไม่ไปซื้อข้าวเหรอค่ะ" เสียงเกรซเพื่อนสนิทของซิลวี่ถามฉัน หน้าแดงใหญ่เลยนะน้องเกรซ...ถ้าฉันไม่คิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไปฉันว่าน้องเกรซต้องชอบฉันแน่ๆเลย  ไม่เห็นเหมือนคนที่นั่งตรงข้ามฉันเลย...ไม่รู้ว่าวันนี้เป็นอะไร เห็นหน้าบึ้งตั้งแต่ตอนที่แกรนด์ออกมาแนะนำตัวแล้วหรือว่าจะหึงฉัน...บ้าแล้วๆไอ้นท อย่าหลงตัวเอง อย่างแอปเนี่ยนะจะมาชอบคนอย่างฉัน ไม่มีทางหรอก...เฮ้อ...คิดแล้วก็เศร้า เป็นได้แค่เพื่อนก็ดีเท่าไรแล้ว


                     "กำลังจะไปจ้า  แต่พี่ไม่รู้ว่าจะทานอะไรดี" ฉันตอบเกรซแล้วส่งยิ้มตามแบบฉบับน่ารักๆของฉัน ดูสิน้องเกรซเขินใหญ่เลย


                     "คะ คะ คือมีข้าวร้านหนึ่งพึ่งมาเปิดใหม่อร่อยมากเลยค่ะ" ทำไมน้องเกรซต้องก้มหน้าพูดกับฉันด้วยนะ แต่ช่างเหอะ


                    "เดี๊ยวพี่ลองไปซื้อทานดูดีกว่า ว่าจะอร่อยจริงรึเปล่า" พอฉันพูดจบก็ลากแอปเปิ้ลเดินไปซื้อด้วยกันทันที  ส่วนจูเนียร์กับพราวไปซื้อน้ำกันอยู่  ส่วนแอปก็หน้าบึ้ง ไม่รู้เป็นอะไร...ฉันเลยไม่กล้าชวนแต่ฉุดไปเลย ฉันก็อยากถามแอปนะแต่ไม่กล้า  กลัวแอปด่า   


                     "เพี๊ยะๆปล่อยๆ" อะไรของแอปเนี่ยอยู่ดีๆก็มาตีฉันเฉยเลย แปลกคนจริง


                     "เอ้า มาตีนททำไมเนี่ย" ฉันหันกลับไปถามแอปแต่มือก็ยังไม่ปล่อยหรอกนะ มือแอปเนี่ยนุ๊มนุ่ม ขอจับนานๆหน่อยละกันนะ


                      "แอปจะไปซื้อร้านนู้นไม่ซื้อร้านนี้" แอปตอบฉันพลางแกะมือฉันออก

 
                      "แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่แรก" ฉันปล่อยมือแอปดีกว่า ท่าทางเขาคงไม่อยากให้จับ


                      "แล้วถามไหมหล่ะ..อยู่ดีๆก็ลากมาเนี่ย" เออ จริงด้วยแต่หน้าแอปเวลาโกรธนี่น่ารักดีจัง


                      "ยังจะมายิ้มอีก" แอปมองค้อนมาที่ฉัน


                      "งั้นไปเจอกันที่โต๊ะนะ  ไม่ต้องคิดถึงหล่ะ" ฉันบอกแอปเสร็จก็เดินไปซื้อข้าวร้านที่เกรซบอกทันที  ส่วนแอปก็กำลังเดินไปซื้อข้าวที่ร้านประจำของแอป   


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 ขอบคุณคุณ milkyy นะค่ะที่แนะนำ ไรเตอร์ยิ่งซื่อบื้อๆอยู่ด้วย 555

 แล้วก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี่ บางครั้งไรเตอร์อาจจะพิมผิด แล้วก็เนื้อเรื่องอาจจะดูงงๆไปบ้าง

ปล.อย่าลืมช่วยเม้นต์ด้วยนะและขอขอบคุณยอดวิวที่สวนทางกับเม้นต์นะค่ะ