อยากรักต้องเสี่ยง

ลำดับตอนที่ #2 : ความซวยมาเยือน :(

โอ้ยฉันปวดหัวจังเลยฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาด้วยความมึนแล้วก็เรียกสติกลับมาได้ฉันโดนไอ่พวกมาเฟียบ้านั่นจับตัวมานี่นาแล้วที่นี่มันโรงแรมระดับห้าดาวเชียวนะตานั่นจะพาฉันมาที่นีทำไมพอนึกขึ้นได้ฉันก็ตะโกนอย่างสุดเสียง
"พวกแกต้องการอะไรจากฉันพวกแกพาฉันมาที่ไหนเนี่ย" ฉันตะโกนออกไปแต่ไร้เสียงตอบรับจนกระทั่งมีเสียงฝีเท้าใครคนหนึ่งกำลังเดินตรงมาทางฉัน
"ตื่นขึ้นมาก็ตะโกนเชียวนะยัยตัวแสบ"ฉันพอจะคุ้นเสียงนี่นะนายออทัมนั่นเองฉันละเบื่อตาขี้เก๊กนี่จริงๆ
"นายพาฉันมาที่นี่ทำไมกัน?"ฉันถามด้วยความสงสัยจะไม่ให้สงสัยได้ยังไงละก็ที่นี่มันโรงแรมถ้าฉันโดนจับตัวแบบในหนังก็ต้องไปที่โกดังหรืออะไรอย่างนี้สิ
"ฉันทำตามคำสั่งของป๊าฉันเงียบปากไปเหอะหน่า"อีตาบ้านี่มันบ้ารึป่าวก็คนมันสงสัยจะตะคอกทำแป๊ะอะไรละ -..-
"เออ!ฉันเงียบแน่ถ้านายมีเหตุผลให้ฉันมากกว่านี้หนะ"ฉันเริ่มตะบะแตกกับอีตาบ้านี่แล้วนะ
"เออหน่ารอถามป๊าฉันเองละกันฉันชักจะหงุดหงิดกับเธอซะแล้วนะ"คิดว่าตัวเองหงุดหงิดเป็นคนเดียวรึไงยะตอนฉันกำลังจะอ้าปากด่าต่อก็มีเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
"หยุดทะเลาะกันสักทีเถอะตั้งแต่เด็กจนโตจริงๆนะเราสองคนเนี่ย"เอ๋!เสียงคุ้นๆเหมือนคุณลุงชิฮาวะเลยนั่นไงใช่ซะด้วยสิ
"ป๊าผมรำคาญอะให้ผมพายัยนี่มาทำไมกัน?" โว้ย!ฉันก็หงะดหงิดเหมือนกันเว้ย>^<
"แกนิไม่เคยเปลีั่ยนจริงๆ หนูฮันนี่ตอนนี้พ่อของหนูฝากหนูไว้กับลุงหนะเพราะว่าพ่อของหนูต้องไปต่างประเทศเพื่อไปทำภารกิจบางอย่างเขากลัวว่าถ้าหนูอยู่ที่นี่คนเดียวจะไม่ปลอดภัยเขาเลยฝากลุงเอาไว้หนะ" อ่อเป็นอย่างนี้นี่เองฉันหายสงสัยละแต่ฉันเป็นห่วงพ่อจัง : (
"แล้วพ่อหนูจะปลอดภัยมั้ยคะคุณลุง?" ฉันกลัวจังเลย
"ปลอดภัยสิลุงส่งคนของลุงไปสมทบแล้วนะ"คุณลุงช่วยทำให้ฉันหายกลัวไปบ้าง
"แล้วป๊าจะให้ยัยนี่อยู่ที่บ้านหรอ?"อีตาออทัมที่เงียบไปนานพูดขึ้นมา 
"ใครบอก ฉันจะให้ฮันนี่ไปอยู่กับแกที่คอนโดต่างหาก" 
"หา/หา" ฉันกับนายออทัมร้องออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ
"หาอะไรกันเล่าไม่ต้องหาแล้วไปเดี๋ยวนี้เลยฉันจะทำงานต่อแล้วนะ"คุณลุงรู้ว่าเราต้องค้านเลยไล่ให้เราไปทันที
"ป๊ามันไม่ได้นะผมไม่ยอมให้ยัยนี่มาอยู่กับผมเด็ดขาดเลย"นายออทัมบอกคุณลุง หนอย! ฉันก็ไม่อยากอยู่กับนายหรอกยะ
"คุณลุงคะมันไม่ดีหรอกผู้หญิงอยู่กับผู้ชายสองคนไม่ดีหรอกคะ T0T" ฉันรีบแก้ต่างทันทีก็ฉันไม่อยากอยู่กับตานี่นิ
"ถ้าพวกเธอสองคนมีปัญหากันมากนักเดี๋ยวจะผูกเชือกให้อยู่ด้วยกันตลอดซะเลย"การลงโทษน่ากลัวเกินไปหนูรับไม่ได้ TT
"ก็ได้คะ/ก็ได้ครับ T-T"  ฉันกับออทัมรีบตอบพร้อมกันทันที
"งั้นก็รีบไปซะเสียเวลาฉันจริงๆเลยนะ" เมื่อคุณลุงพูดจบก็เดินออกจากห้องไปเหลือเพียงฉันและออทัมสองคน
"เธอมีเสื้อผ้ารึป่าว?" อยู่ๆออทัมก็ถามระหว่างเิดินไปที่รถ
"ไม่มีอะนายให้ลูกน้องไปดักฉันน่าโรงเรียนแล้วฉันจะเอาเสื้อผ้าจากไหนมาบ้ารึป่าว"ฉันถามด้วยความหงุดหงิดใจ
"หนิเธอ!ฉันถามดีๆนะ" เขาทำสีหน้าไม่พอใจใส่ฉัน
"ฉันก็ตอบดีๆแล้วนี่ไง - -" ฉันตอบและเดินนำเขาไป แต่เอ๊ะรถเขาคันไหนวะเดินช้าๆหน่อยดีกว่าแก้เก้อ 
เดินไปได้สักพักเขาก็กดรีโมตรถฉันเลยรู้ว่ารถเขาคันไหน
"ขึ้นรถฉันจะพาไปซื้อเสื้อผ้า"เขาพูดกับฉันด้วยเสียงเรียบๆ
"ทำไมต้องซื้อขับไปเอาที่บ้านไม่ได้หรอ?"ฉันว่ามันเปลืองอะแค่นี้ต้องไปซื้อเสื้อผ้าใหม่
"มันก็เรื่องของฉันฉันบอกว่าซื้อก็ซื้อ" เอาแต่ใจชะมัดแต่ชั่งอยากจะเสียตังค์นักก็ได้ฉันจะช้อปให้หนำรู้จักฉันน้อยไปซะแล้วฉันหนะเจ้าแม่แฟชั่นยะ 
"เออๆซื้อก็ซื้อน่ารำคาญ-_-"
เขาไม่ตอบอะไรแ่ค่หันมามองฉันแวบนึงแล้วก็กลับไปมองถนนต่อโอยจะรอดมั้ยเนี่ยฉัน : (