คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [[[+Chapter4+]]]
[[[+Balloons : TVXQ+]]]
4(사랑… Love)
“ไปไหนแล้วอ่ะ
เมื่อกี้มันยังอยู่ตรงนี้นี่” (=O=)
“ลีชองอาอย่าบอกนะว่าเธอทำมันหายน่ะ”
(-_-;;)
“แต่ฉันเป็นคนวางมันไว้กับมือนะตรงนี้น่ะ”
(-O-)
“แล้วใครใช้ให้หล่อนวางยะ
ฉันให้เธอถือไว้ไม่ใช่เหรอไง” (>o<)
“ก็ยัยมีอาน่ะสิ
อยู่ดี ๆ ก็ลากฉันไปหลังตึกน่ะ ทำบ้าอะไรก็ไม่รู้” (=_=)
“ยัยบ้านี่เธอยังจะมัวพล่ามอะไรอยู่ได้ยะ
รีบหาตุ๊กตาเซ่!!!~~~” (>O<)
“เออใช่จริงด้วย
ซูฮยอนฉันขอโทษ” (T^T)
โอ๊ยยย!!!~~~จะบ้าตาย ฮึก ๆ ๆ
ไม่ได้ซูฮยอนเธอจะร้องไห้ตอนนี้ไม่ได้เธอต้องหาตุ๊กตาให้เจอก่อน
ฉันกับชองอาเริ่มออกหาตุ๊กตากันให้วุ่น
ไม่ว่าจะเป็นห้องน้ำ ห้องเรียนทุกห้อง และซอกตึกทุกซอกตึก ห้องเก็บของ
แต่ก็ไม่มีวี่แวว ฮึก ๆ ๆ ฮืออออออ แงงงงงง
“ซูฮยอนฉันขอโทษ
ฉันจะเป็นคนบอกซองวอนเองว่าฉันทำหายนะ”
“ไม่”
“ซูฮยอนเธออย่าร้องไห้สิ
ฉันขอโทษ”
“ไม่เป็นไรหรอกชองอา
นี่มันก็มืดแล้วเธอรีบไปหาคิยุนเถอะ ฉันจะหาตุ๊กตานั่นให้เจอ”
“ไม่ได้นะ
เอางี้แล้วกันเธอรอฉันอยู่ตรงนี้เดี๋ยวฉันจะรีบวิ่งไปบอกให้คิยุนมาช่วยหาด้วยอีกแรง”
“เอางั้นก็ได้ขอบใจนะชองอา”
“ฉันต่างหากล่ะฉันเป็นคนทำของสำคัญของเธอหาย”
ชองอาพูดจบเธอก็รีบวิ่งไปหาคิยุนที่ชมรมฟุตบอล
ฉันเดินวนดูที่สนามอีกรอบ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคัก ๆ ดังมาใกล้ ๆ ฉันหันไปมองดู
นั่น!~~ นั่นมันตุ๊กตาผีซูจองนี่นา
แถมในมือเธอยังมีตุ๊กตาหมีที่ซองวอนให้ฉันด้วย นังสารเลวแกกล้าขโมยของ ๆ
ของฉันเหรอยะ แกตายแน่!!!~~
ฉันเดินตรงไปกลุ่มของนังพวกนั้นทันที
ตอนนี้ฉันไม่กลัวอะไรอีกแล้ว ฉันรู้แต่ว่าฉันต้องเอาตุ๊กตานั่นคืนมาให้ได้ ฉันกระชากตุ๊กตานั่นออกจากมือเธออย่างแรง
จนเธอร้องโวยวาย
“ว้ายยย!!!~~~เธอจะทำอะไรน่ะ”
“นังสารเลวเธอเอาตุ๊กตาคืนมาให้ฉันนะ
นั่นมันตุ๊กตาของฉัน!!~~”
“ตุ๊กตาของเธองั้นเหรอ
นังบ้าแกน่ะสิสารเลว ถ้าไม่มีแกป่านนี้ซูจองคงได้คบกับซองวอนไปนานแล้ว
เพราะฉะนั้นตุ๊กตาตัวนั้นมันก็สมควรจะเป็นของซูจองมากกว่ายัยจืดแบบเธอ”
“แต่เธอก็ไม่ควรจะขโมยของของคนอื่นแบบนี้
เอาคืนมานะ พวกเธออย่าทำให้ฉันโมโหมากไปกว่านี้นะยะ!!!~~”
“ฉันต่างหากล่ะที่ต้องโมโหไม่ใช่นังหน้าด้านแบบเธอ!!~~”
พลั่ก!!!~~
ฉันตบยัยตุ๊กตาผีนั่นไปเต็ม
ๆ ก่อนที่พวกเพื่อนของเธอจะรุมฉัน ยังไงฉันก็ไม่ยอมให้ใครเอาของสำคัญของฉันไปหรอก
ผลัวะ พลั่ก !!!~~~~ฉันโดนพวกมันรุมตบเอา ตบเอา ยัยชองอาก็ไปซะนานเลยไม่มาสักกะทียะ
ฉันจะรับยัยพวกนี้ไม่ไหวแล้วนะยะ แรงควายกันจริงเลย
“เฮ้ยยยยพวกเธอจะทำอะไรซูฮยอนน่ะ
คิยุนเร็ว ๆ เซ่!!~~” ชองอา
โอ้พระเจ้า
เสียงของชองอาช่วยชีวิต
“เฮ้ยยยย!!~~” คิยุน
ชองอากับคิยุนช่วยกันห้ามเหตุการณ์ชุลมุนนั่นได้
แล้วคิยุนก็หยิบเอาตุ๊กตาตัวนั้นส่งให้ฉัน
“พวกเธอทำบ้าอะไรกันเนี่ย!!!~~”
คิยุน
“นั่นสิมีอา
เธอทำอะไรเพื่อนฉันยะ” ชองอา
“ถ้าไม่มีเพื่อนเธอ
ซูจองก็คงจะได้คบกับลีซองวอนไปแล้ว และเธอกับฉันก็คงได้กลับมาคบกันเหมือนเดิม”
“ใครบอกว่าฉันอยากคบกับเธอกันเล่า
นังบ้ากล้าทำเพื่อนฉันได้ไงห๊า!!~~”
“เธอว่าไงนะชองอา
เธอกล้าพูดแบบนี้งั้นเหรอ ไม่เคยมีใครหันหลังให้ฉันก่อนนะ”
“ฉันนี่แหละจะเป็นคนแรกที่หันหลังให้เธอก่อน
แล้วคนอย่างเพื่อนเธอน่ะต่อให้ไม่มีซูฮยอน ซองวอนเค้าก็ไม่มองหล่อนหรอกย่ะชิ!!!~~”
พูดจบชองอาก็ลากฉันออกมาจากตรงนั้นทันที
โดยไม่หันกลับไปมองด้านหลังอีกเลย ขอบใจมากนะชองอาเธอดีกับฉันมากเลย
ชองอากับคิยุนมาส่งฉันที่บ้าน
แล้วไม่นานนักซองวอนก็ตามมาสมทบอีกราย
“เฮ้!~~เธอเป็นอะไรรึป่าวน่ะ”
“ซองวอนนนนน
ฮืออออออ แงงงงงง”(ToT)
ความคิดเห็น