คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [[[+Chapter7+]]]
7(사랑… Love)
ซองวอนยื่นตุ๊กตาหมีให้ฉันทุกครั้งที่ส่งฉันถึงบ้าน เค้าทำแบบนี้ประจำทุกวันไม่เคยขาด ห้องนอนฉันเต็มไปด้วยตุ๊กตาที่เค้าให้ ไม่ว่าจะดึกดื่นขนาดไหนเค้าก็ต้องเอามันมาให้ฉัน
ฉันรับมันมาถือไว้ ความน้อยใจวิ่งเข้ามาเต็มอก เค้าได้แต่ให้ตุ๊กตากับฉัน ฉันสนใจแต่เค้าเพียงคนเดียว แต่ข้าง ๆ ตัวเค้ากลับมีผู้หญิงรายล้อมอยู่เสมอ ซองวอนเป็นผู้ชายเพียงคนเดียว ที่มีค่าสำหรับฉัน แต่สำหรับเค้าฉันคงเป็นแค่เพียงเพื่อนคนนึงเท่านั้น ไม่ ๆ ๆ ฉันจะต้องเชื่อในตัวเค้าสิ อีกสองวันก็จะถึงวันเกิดซองวอนแล้ว ฉันควรจะคิดสิว่าจะให้อะไรในวันเกิดเค้าดี มันถึงจะถูกนะซูฮยอน
(โรงเรียน)
“ซูฮยอน พรุ่งนี้วันเกิดซองวอนเธอจะให้อะไรเค้า”
“ไม่รู้สิ ยังคิดไม่ออก”
“งั้นวันนี้เราไปในเมืองกันมั้ย”
“อือดีเลย จะได้ไปเดินดูของด้วย”
วันนี้ทั้งวันฉันไม่ได้เจอกับซองวอนเลย ตอนเช้าก็ไม่มารับ ช่างเหอะจะไปไหนก็ไป เพราะวันนี้ฉันก็จะไม่กลับบ้านกับนายอยู่แล้วเพราะฉันจะต้องไปซื้อของขวัญ
(เลิกเรียน : ตลาดนัมแดมุน)
“ซูฮยอนเลือกได้รึยังล่ะ”
“ยังเลยอ่ะ ยังไม่มีอันไหนถูกใจเลย”
“แต่เราเดินมาทุกร้านแล้วนะ ยังไม่ได้อีกเหรอ”
“ก็มันเลือกไม่ได้นี่”
เราเดินเข้าเดินออกจนหมดทุกร้าน ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจซื้อนาฬิกาข้อมือให้เค้า แต่ว่าซองวอนจะชอบรึป่าวนะ
(วันเกิดซองวอน)
ตื่นเต้น ๆ ๆ วันนี้วันเกิดซองวอนแล้ว ฉันจะเอาของขวัญให้เค้าตอนไหนดีนะ จะให้ตอนเช้าเลยหรือว่าจะให้ตอนเย็นดีนะ เอาไงดีล่ะ ให้ตอนเช้าเลยก็แล้วกัน ซองวอนจะได้ใส่ไปโรงเรียนด้วย อิอิ
“หวัดดีซองวอน”(^o^)
“หวัดดี เธอเป็นไรมากป่ะเนี่ย ยิ้มอะไรของเธอฮะ?”
“ไม่นี่ ทำไมหน้าฉันมันเป็นไงเหรอ” (-_-'')
“ก็ไม่ทำไมอ่ะ ก็แค่ดูอารมณ์ดีผิดปกติแค่นั้นเอง”
“งั้นเหรอ” (-_-)
ฉันยิ้มให้เค้าอย่างที่คิดว่าน่ารักที่สุดเท่าที่จะทำได้ สายตาฉันก็ไปสะดุดเข้ากับสิ่งของที่ข้อมือเค้า ฉันรีบคว้าข้อมือของซองวอนขึ้นมาดู นี่มันนาฬิกานี่ มันเหมือนกับที่ฉันจะให้เค้าเป็นของขวัญเด๊ะ ๆ เลย จะว่าเป็นของตัวเองก็ยังไม่ได้ให้นี่หว่า แล้วจะไปอยู่ที่ซองวอนได้ไงเล่า
“ซองวอนนายไปเอานาฬิกานี่มาจากไหน นายซื้อมาเหรอ”
“ฮะ? นี่น่ะเหรอ ซูจองเค้าให้ฉันมาน่ะ บอกว่าเป็นของขวัญวันเกิด”
“อย่างงั้นเหรอ”
“ใช่ เค้าเอามาให้ฉันแต่เช้าเลย ว่าแต่ถึงวันเกิดฉันแล้วเหรอฉันยังไม่รู้เรื่องเลย”
“อืมฉันก็ไม่รู้เหมือนกันขอโทษนะที่ฉันลืม”
ทำมายยยยยย ทำไมยัยนั่นจะต้องแย่งเอาตอนดี ๆ ไปจากฉันหมด ถ้ายัยนั่นไม่ให้นาฬิกาที่เหมือนกับของฉันเป๊ะแบบนี้ฉันก็คงจะให้ของขวัญซองวอนไปแล้วแต่นี่ อะไรกัน เหมือนกันอย่างกับไปซื้อด้วยกันมา แถมยังให้ก่อนฉันอีก มันจะข้ามหน้าข้ามตาฉันเกินไปแล้วนะยัยตุ๊กตาผีบ้า!!!!!!
ฉันเดินทำหน้าเหมือนตูดมาตลอดทาง อารมณ์ดี ๆ อยู่ก็กลับอารมณ์เสียขึ้นมากระทันหัน เห็นอะไรก็ขัดหูขัดตาขัดใจไปซะหมด หึ้ย!!!โมโห อารมณ์เสีย
“ยัยบ้าเธอเป็นอะไรของเธออีกเนี่ย อยู่ ๆ ก็อารมณ์เสียเมื่อกี้ยังยิ้มเป็นคนบ้าอยู่เลย”
“เรื่อของฉันย่ะ นายไม่ต้องมาสนใจคนอย่างฉันหรอก”
“พูดงี้อยากตายรึไง”
ชิ!!!!พูดมาอย่างงี้แล้วคิดว่าคนอย่างฉันจะกล้าพูดอะไรต่อล่ะ นอกจากด่านายในใจอย่างนี้อ่ะ (T^T) เศร้าจริง ๆ ฉัน
มาอัพต่อแล้วจ้า~~~^O^ : LeeMoon
ความคิดเห็น