คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [[[+Chapter3+]]]
[[[+O.V.E.R : SJ+]]]
3(사랑… Love)
(รุ่งขึ้นอีกวัน :
พักกลางวัน)
อืดด!!!~~~~
อืดดด!!!~~~~
ใครนะบังอาจโทรมารบกวนเวลานอนกลางวันของฉันได้
ฉันล้วงมือหยิบมือถือในกระเป๋าเสื้อ แล้วกดรับ
“โหล...”
“ยัยเบื้อกนี่เธอหลับเหรอฮะ?”
“ใครน่ะ
โทรมาทำไม”
“นี่ฉันเอง
ซองวอน”
“อ้าวซองวอนมีไรเหรอ
คือว่าฉันทำงานอยู่น่ะ” (ตื่นตัวอย่างเห็นได้ชัด)
“เธอไม่ต้องมาแก้ตัว
ฉันรู้นะว่าเธอนอนกลางวันน่ะ”
“แฮะ ๆ ๆ
ๆ”
“ฉันบอกให้เธอมาหาฉันไม่ใช่เหรอไง
ถ้าไม่มาภายในสามนาทีเธอแย่แน่”
“อ๊ะ!~~~”
“ตู๊ดดด ๆ
ๆ ๆ”
บ้าเอ๊ยว่างไปซะแล้ว
ห๊า!~~สามนาทีงั้นเหรอเวรเอ๊ย~~~~
“คิยุนนายเห็นซองวอนมั้ย”
“ไม่อ่ะเธอจะหาไอ้ซองวอนมันทำไมเหรอ”
“ขอบใจนะ”
อีตาบ้านั่นหายไปไหนของเค้านะเนี่ย
เรียกให้คนอื่นเค้ามาหา แล้วตัวเองไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้
ถ้าฉันหาเจอนะนายตายแน่
ลีซองวอนนน!!!~~~
ฉันวิ่งหาซองวอนซะจนทั่วโรงเรียนก็ไม่เห็น
อยู่ไหนของเค้านะเนี่ย ฉันเดินวนไปวนมาหลายรอบ แล้วก็...
พลั่ก!!~~~
“โอ๊ยยย!!~~~ไอ้บ้าเอ๊ยดูตาม้าตาเรือซะมั่งเซ่!!~~”
“ยัยเบ๊อะ
ทำไมเธอเพิ่งมาห๊า!!~~”
“อ้าว...ซองวอนนายมาทำอะไรตรงนี้เนี่ย
ฉันตามหานายซะทั่ว อ๋อ..นี่นายแอบมาสูบบุหรี่อีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย”
ในขณะที่ฉันกำลังเถียงอยู่กับซองวอน
ฉันก็เห็นผู้หญิงคนนึงเดินออกมาจากหลังตึก นั่นมันยัยตุ๊กตาผีซูจองนี่นา
มาทำไมตรงนี้เนี่ย ช่างเหอะ ตอนนี้ฉันต้องเอาเรื่องซองวอนก่อน ฮึ่ม!~~!@#$%^&*#@%^&*#$%^!!!.............
“เมื่อไหร่เธอจะเลิกบ่นซะทีฮะ?”
“ก็แล้วทำไมนายไม่เลิกสูบบุหรี่ซะทีเล่า”
“เฮ้อออยัยป้าขี้บ่น
บ่นเป็นยัยแก่ไปได้”
“กล้าว่าฉันเหรอยะ
แล้วนี่เรียกฉันออกมามีไร”
“ฉันจะบอกเธอว่าวันนี้ฉันมีธุระกลับกับเธอไม่ได้
แล้วก็ฉันเอานี่มาให้”
อีกแล้ว
“ความจริงนายเอาไปให้ฉันที่บ้านตอนที่นายเสร็จธุระแล้วก็ได้นี่นา”
“เพราะฉันคิดว่าอาจจะกลับดึกน่ะฉันก็เลยเอามาให้เธอก่อน”
“ขอบใจนะ”
“กลับห้องเธอไปได้แล้วยัยป้าขี้บ่น”
“ย่ะ
แต่นายก็ห้ามสูบบุหรี่นะ”
ซองวอนยิ้มให้ฉันก่อนที่จะเดินไปอีกทาง
เพราะเค้าต้องไปเรียนพละ ส่วนฉันก็เดินกอดตุ๊กตาหมีที่ซองวอนให้พลางยิ้มไปตลอดทาง
นี่เป็นครั้งแรกที่ซองวอนให้ตุ๊กตากับฉันที่โรงเรียนทุกทีเค้าจะเอาไปให้ฉันที่หน้าบ้านน่ะ
ฉันเดินกลับห้องเรียนมาอย่างอารมณ์ดี
โดยหารู้ไม่ว่าลางร้ายกำลังจะมาเยือนเธอเข้าให้แล้ว ชินซูฮยอน
ครืดดด!~~~
“ยัยซูฮยอนเธอไปไหนมายะ
อาจารย์เกือบจะมาแล้ว”
“ฉันไปหาซองวอนมาน่ะสิ”
“นี่ซองวอนให้เธอเหรอ
น่ารักจังขอฉันดูหน่อยสิ”
“ไม่ได้นะ!!!...เธอห้ามแตะมันเป็นอันขาดนะไม่งั้นฉันจะฆ่าเธอลีชองอา”
“ยัยขี้งก”
ฉันนั่งกอดตุ๊กตาไปด้วย
แล้วก็หันหน้าออกหน้าต่างไปด้วย เพราะว่าฉันกำลังดูเจ้าของตุ๊กตาตัวนี้เล่นพละอยู่น่ะเซ่!!~~~~
(เลิกเรียน)
“โอ๊ยยปวดฉี่
ไม่ไหวแล้วชองอาเธอถือตุ๊กตานี่ให้ฉันหน่อย ฉันจะไปฉี่ไม่ไหวแล้ว”
“เออได้ ๆ
แล้วเร็ว ๆ หน่อยนะยะ”
“อือ
อย่าทำหายนะยะ”
อ้ากกกกไม่ไหวแล้ว
ไม่ไหวแล้ววววว ฉันรีบวิ่งไปห้องน้ำทันทีถ้าขืนช้าอีกนิดเดียว ฉันได้ฉี่แตกแหง ๆ
เฮ้อ!~~ค่อยยังชั่วหน่อย เกือบไปแล้ว อ้าวแล้วยัยชองอาไปไหนแล้วล่ะ
ทิ้งกระเป๋าไว้งี้ได้ไงเนี่ย
ฉันออกจากห้องน้ำก็ไม่เห็นชองอายืนรออยู่แล้วแถมยังทิ้งกระเป๋าเอาไว้เกะกะอีก
ยัยนี่ใช้ไม่ได้จริง ๆ แล้วนี่อย่าบอกนะยะว่าเอาตุ๊กตาไปด้วยน่ะ
ถ้าทำเปื้อนแหมแต่นิดเดียวนะฉันจะฆ่าเธอจริง ๆ
“แฮ่ก ๆ ๆ
ไอ้บ้าเอ๊ย”
“อ้าวนี่หล่อนไปไหนมายะ
ให้ฉันรอตั้งนานแล้วตุ๊กตาล่ะ”
“ก็อยู่นั่นไงยะ.....เฮ้ย!!!~~~”(O_o'')
ความคิดเห็น