ศึกระห่ำบ้าเลือดทะลุโลกัลย์ปีศาจพันธุ์ผสม

ลำดับตอนที่ #4 : ++บทที่2++หมู่บ้านFaeast

"ฮ้าววว~"
นามิเชตื่นมาด้วยความงัวเงียเนื่องจากเมื่อวานเทอนอนดึกแต่วันนี้ต้องตื่อแต่เช้า เทอกับเพื่อนๆรีบทำธุระส่วนตัวเพื่ที่จะออกจากบ้านพิศวงนี้ซะที
"ขอบคุนค่า ที่ให้ที่พักอาศัน^0^"
"เดินทางดีๆนะจ๊ะ"
แล้วกลุ่มจูเนียร์เมจิกของเคียวเรโกะ นามิเช ก็ออกเดินทางตรงไปยังหมู่บ้านPoJiVam
วันนี้มันวันอะไรเนี่ยน่าเบื่อชะมัดเลย ร้อนก็ร้อน เมื่อยก็เมื่อย...แต่ไม่ได้ เราต้องรีบทำภาระกิจให้เสร็จๆ>0< ใช้เวทย์ก็ไม่ค่อยได้ ลำบากจังวะ! T_T คิดแล้วท้อจาย~
"เจ้คิดอะไรนักหนา เดี๋ยวหน้าเหี่ยวกันพอดี-_-^"
"คิดว่าวันนี้จะฆ่าแกดีไหม"
"ง่าส์ โหดจังเลย อย่าฆ่าผมน้า>.,<"
"เออๆ กีโมงแล้ว"
"บ่ายโมงครับเจ้" แหม พร้อมเพียงกันจริงเชียว
"แวะทานข้าวแถวๆนี้แล้วกัน=0="
"คร้าบ!"
แล้วสาวน้อยก็เข้าไปในหมู่บ้านFaeastที่มีข้าวลือกันว่ามีแวมไพร์เป็นเจ้าถิ่น หมู่นี้บรรยากาศมืดๆ มีแต่ต้นไม้ใหม่ สาวน้อยเดินได้ซักพักก็เจอเหตุการณ์คนทะเลาะกันอยู่ข้างหน้า สาวน้อยรู้สึกร้อนเนื้อร้อนตัวอยากเข้าไปสู้ด้วย แต่แล้วก็...
"นู๋น้อยหูแมวๆ อย่าเลยเดี๋ยวพวกเราจัดการเอง เก็บเวทย์เจ้ไว้เถอะ"
"ขอบคุนแล้วกาน>.,<"
สาวน้อยรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้เข้าไปสู้ แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกดีใจที่ไม่ต้องเสียเวทย์ที่ใช้ไปแล้ว1/3ครั้ง


***คนที่ทะเลาะกันอยู่***
ผู้นำกลุ่ม นาโคบิ โคจิเมะ
โคจิเมะเดินนำกลุ่มมายุงกลุ่มคนที่ทะเลาะกันอยุ่ ดูเหมือนว่าคนที่โดนซ้อมจะไปหาเรื่องกวนTeemอยู่ แล้วดูเหมือนว่าคนที่กำลังซ้อมจะเป้นแวมไพร์เสียด้วย ไอ้คนโดนซ้อมโดน2คนล็อคแขนเอาไว้เลยทำอะไรไม่ค่อยได้
"เห้! นายทำคนไม่มีทางสู้จะสนุกหรอ-_-^"
"ก็หนุกดีนะ ฮ่าๆๆๆ"
"มาลองกันสักตั้งมะ"
"ถ้าแน่ก็เข้ามา"
"เอ๊ะ! เด๊่ยวนะ นายเป็นแวมไพร์ป่าว"
"ใช่"
แล้วสงครามขนาดย่อมก็เกิดขึ้น โดยมีคนมามุงดูมากขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆ โคจิเมะขอลุยเดี่ยว ตั้งท่าเตียมสู้ทันที่(แค่เอาไม้คทาอันยักษ์ขึ้นมาก็เท่าน้าน) ส่วนนายแวมไพร์ก็วิ่งเข้ามาพร้อมเล็บที่ยาวออกมาเต็มที่
"สโตม สปีด เคฟกรีน!" ใช้ได้แค่50%เท่านั้น(เพิ่งเรียนไปครึ่งเดว>_< : ผู้แต่ง)
"หึ"นายแวมไพร์หลบเกือบไม่ทันเฉียวๆดโนแก้มข้างซ้าย เป็นแผลยาว มีเลือดซึมออกมานิดหน่อย แล้วนายแวมไพร์ก็ยิ้มนิดๆก่อนที่จะใช้เล็บที่แสนยาวแทงลำตัวของโคจิเมะ
"เก่งนี่หว่าไอ้นักเวทย์"
"ขอบคุนเออ นายรู่จักจูเนียร์เมจิกปะ"
"ไอ้นักเวทย์ต๊อกต๋อยนั้นอะนะ รู้จักแล้วทำไมวะ!"
"ก็ไม่ทำไมหรอก~ อย่างแกให้สัตว์เลี้ยงฉันจักการก็พอ"
"อ่านะ"
"โมจิยาริ เนลาโอะ"
แล้วนกโรบอทของโคจิเมะก็ออกตัวไปจิกนายแวมไพร์ นายแวมไพร์ก็เงื้องมือกำลังก็ตวัดมือไปโดนนกของโคจิเมะนั้นเอง ก็ต้องชะงักเพราะว่า...