คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [[Hello BaBy ep.SuJu]]...Chapter 1 {100%}
“hello baby !! รายการที่ชายนี่เลี้ยงน้องยูกึนใช่มั้ยครับ” เสียงของลีดเดอร์หน้าหวานแผดขึ้นมาหลังจากจบประโยคของผู้จัดการ ลงทุนบุกถึงหอพักลิงแต่เช้าเพื่อมาคุยเรื่องนี้เนี่ยนะ
“อื้ม ใช่ ทางต้นสังกัดเค้าต้องการให้วงนายทำรายการนี้”
“แต่ว่า....” ลีทึกเว้นช่วงคำพูดไว้แล้วหันไปมองสภาพห้องรับแขก(ที่หน้าตาไม่ค่อยน่ารับแขกเท่าไหร่) คยูฮยอนกับฮยอกแจกำลังนั่งเล่นเกมเพลอยู่หน้าทีวี บนโซฟามีฮีชอลกำลังนอนฟังเพลง และเรียวอุคนอนอ่านหนังสืออยู่ที่พรมด้านล่าง สภาพรอบๆตัวเต็มไปด้วยถุงขนม และขวดน้ำอัดลมที่ขนออกมากินแล้วไม่ยอมทิ้ง
ลำพังดูแลเจ้าพวกนี้ก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว
ยังต้องรับเด็กเข้ามาดูแลเพิ่มเนี่ยนะ
คิดแล้วอยากร้องไห้
“ผมเกรงว่าจะไม่สะดวกเนี่ยสิครับ”
“ทำไมล่ะ??”
“ผมเองก็มีหน้าที่ต้องดูแลน้องๆ แล้วหอพักเราก็ไม่เหมาะสำหรับเด็กเท่าไหร่ แล้วอีกอย่าง พวกเราก็อยู่กันเยอะด้วย คงจะวุ่นวายเปล่าๆ” ลีทึกพยายามหาข้ออ้างเพื่อให้ผู้จัดการยอมใจอ่อน
“พี่ไม่ได้ให้พวกนายทำทั้งวงซักหน่อย”
“เอ๋??”
“เอาแค่บางส่วนน่ะ ส่วนเรื่องคู่ ได้มีการวางตัวไว้แล้ว เดี๋ยวจะเรียกพวกนายประชุมอีกที”
“มีใครบ้างเหรอครับ” ลีทึกถามด้วยความสงสัย ในใจพยายามอ้อนวอนให้ไม่มีชื่อตนเอง ผู้จัดการส่งยิ้มมาให้น้อยๆก่อนจะจิบกาแฟแล้วเรียกสมาชิกทุกคนมารวมตัวกัน
“ซองมิน เรียวอุค มานั่งนี่สิ” ผู้จัดการตบที่นั่งข้างโซฟาเบาๆเป็นการเชื้อเชิญ ซองมินกับเรียวอุคหันไปมองหน้ากันก่อนจะเดินมานั่งลงข้างผู้จัดการอย่างว่าง่าย
“ผลโหวตเรื่องรายการออกมาแล้ว คู่ที่แฟนคลับต้องการให้ทำรายการคู่กันคือคู่ของ คยูฮยอนกับซองมิน และเยซองกับเรียวอุค”
“??” ทั้ง4คนที่โดนกล่าวถึงหันไปสบตากันด้วยสีหน้ามึนงง
“ผมไม่อยากทำครับ” คยูฮยอนพูดค้านขึ้นมา โดยมีเยซองพยักหน้าเห็นด้วย ลีทึกเมื่อเห็นว่าน้องทั้ง2ทำตัวไม่สุภาพก็ทำท่าจะกล่าวตักเตือน แต่ผู้จัดการห้ามไว้ซะก่อน
“แน่ใจเหรอ ??” ผู้จัดการย้ำถามเยซองกับคยูฮยอนอีกครั้ง
“ครับ !!”
“อื้ม งั้นก็ดี ซองมิน เรียวอุค งั้นนาย2คนก็ทำรายการนี้คู่กันไปเลยก็ดีนะ ช่วงนี้กระแสมินอุคกำลังมาแรงด้วย เดี๋ยวทางรายการจะได้โปรโมทคู่พวกนายมาแทน เยเรียว คยูมิน” ผู้จัดการพูดพลางยิ้มกว้าง ต่างจากสีหน้าเยซองและคยูฮยอนที่เริ่มแผ่รังสีความร้อนออกมาเรื่อยๆ จนดงแฮที่นั่งข้างๆต้องหันไปสะกิด
“ผมจะทำรายการนี้คู่กับเรียวอุคเองครับ!!”
“ดีมากกก แล้วนายล่ะคยูฮยอน”
“ก็ได้ครับ”
“เฮ้ออ !!” ลีทึกถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ทั้ง2คนยอมร่วมงานด้วยดี
“งั้นพวกเราไปพักผ่อนต่อได้แล้วใช่มั้ยครับ”
“เดี๋ยว ยังเหลือคู่ของลีทึกอีก1คู่”
“=[]=???”
“หมายความว่า??”
“นายเองก็ต้องทำรายการนี้ด้วย คู่นายเป็นคู่พิเศษหน่ะ”
“=[]=”
“ถ้าเป็นพี่ลีทึก ก็ต้องคู่กับผมหน่ะสิ” คังอินพูดพร้อมกับชี้มือเข้าหาตัวเอง
“ชีวอน”
“ครับ ??”
“นายทำรายการนี้คู่กับลีทึก”
“หมายความว่าไง” คิมฮีชอล ที่นั่งเงียบตลอดการประชุม โวยวายขึ้นมา “ถ้าเป็นชีวอน ก็น่าจะต้องคู่กับฉันสิ”
“ใจเย็นก่อนฮีชอล” ลีทึกเดินไปตบไหล่เพื่อนเบาๆ
“นั่นสิครับ ผมเองก็สงสัย”
“มันเป็นคะแนนโหวตจากแฟนคลับ อีกอย่างชีวอนกับลีทึกก็เหมาะสมกันจะตาย เห็นด้วยมั้ย” ผู้จัดการหันไปขอความเห็นสนับสนุนจากสมาชิกในวงที่เหลือ หลายคนทำท่าจะพยักหน้าเห็นด้วยแต่ก็ต้องจอดเมื่อสายตาอาฆาตของฮีชอลถูกส่งมาให้
“เป็นอันว่าตกลงตามนี้นะ พี่ขอตัวก่อน วันพรุ่งนี้ตอนเช้าจะมีรถมารับทั้ง6คนตอน9โมง เตรียมตัวให้พร้อมด้วย”
“ครับผู้จัดการ!!”
“งั้นพี่ไปก่อนนะ”
“ครับ สวัสดีครับ” สมาชิกที่เหลือทยอยยกมือไหว้ผู้จัดการก่อนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อนตามมุมต่างๆ โดยปล่อยหน้าที่ส่งแขกให้เป็นของลีทึก
“ตื่นเต้นเนอะเรียวอุค” ซองมินพูดกับเรียวอุคที่กำลังนอนดูทีวีอยู่ข้างๆ
“ใช่ๆ อิอิ พรุ่งนี้เราจะได้ทำอะไรมั่งนะ”
“นั่นสิ เออใช่ นายไม่สงสัยเหรอว่าทำไมชีวอนถึงได้คู่กับพี่ลีทึก”
“นั่นสิ ตอนแรกฉันคิดว่าจะเป็นพี่คังอินซะอีก”
“เห็นด้วยย !!”
“เฮ้ออ เซ็งง!!” ดงแฮถอนหายใจออกมาแรงๆก่อนจะเดินมาทิ้งตัวลงข้างๆเรียวอุค
“พี่ดงแฮ นั่นมันจะทับหัวผมอยู่แล้วนะ ทำไมไม่บอกก่อนล่ะว่าจะนั่ง”
“อ่า โทษทีนะเรียวอุค”
“ว่าแต่พี่เป็นอะไรไปฮะ”
“ฮึ่ยย ยิ่งพูดยิ่งแค้น ฉันเองก็อยากทำรายการนี้เหมือนกันนี่นา แต่คู่ฉันกลับไม่ติดเนี่ยสิ เพราะเจ้าคิบอมคนเดียว มัวแต่ทำงาน ดูซิเนี่ย คู่คิเฮกระแสตกแล้ว”
“อ่า ใจเย็นฮะพี่”
“เออนี่ พวกนายสงสัยเรื่องคู่ของพี่ลีทึกบ้างมั้ย” ดงแฮเปิดประเด็นนี้ขึ้นมา ซองมินกับเรียวอุคจึงช่วยกันออกความคิดเห็นทันที
“มันก็แค่งานเท่านั้นแหละน่า พวกนายอ่ะคิดมาก” ชีวอนที่เดินผ่านมาทางวงนินทาวงนี้พอดีจึงยื่นหน้าเข้าไปออกความเห็น
‘นิ่งเป็นหลับขยับเป็นนินทา’ เฮ้อออออ
“ไปบอกพี่ฮีชอลดีกว่ามั้ง”
“เหอะๆ” ชีวอนหัวเราะเบาๆในลำคอ ก่อนจะเดินไปหยิบขวดน้ำในตู้เย็นออกมาเทใส่แก้วแล้วเดินกลับขึ้นห้องไป
‘นั่นสินะ มันก็แค่เรื่องงานแหละ เจ้าเด็กพวกนี้คิดมากจริง’
ลีทึกบ่นตามหลังชีวอน ก่อนจะเดินเช็คความเรียบร้อยของบ้าน แล้วไล่พวกเด็กๆ(??)ที่นั่งเล่นตรงโซฟาให้กลับเข้าห้องนอน เมื่อเดินเช็คตามห้องๆสมาชิกที่เหลือแล้วก็กลับเข้าน้องตัวเอง ก่อนจะปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอน
7.00 น.
วันนี้ลีทึกตื่นเช้าเป็นพิเศษ จึงลงมาช่วยฮันกยองเตรีมอาหารเช้า สักพัก สมาชิกที่เหลือก็ค่อยๆทยอยตามกลิ่นอาหารลงมาทีละคนสองคน
“อ้าว ทำไมวันนี้ตื่นเร็วล่ะเรียวอุค” ลีทึกที่กำลังช่วยฮยอกแจเตรียมจานข้าวหันไปพูดกับรุ่นน้องตัวเล็กที่เดินลงบันไดมาพร้อมกับซองมิน
“เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับฮะ” เรียวอุคตอบพี่ชายหน้าสวยก่อนจะเดินไปช่วยหยิบจานข้าวไปวางไว้บนโต๊ะกินข้าว
“ตื้นเต้นน่ะสิไม่ว่า พี่ทึกรู้มั้ย เรียวอุคอ่ะนะ คุยจ้อทั้งคืนเลยนะ ผมนี่แทบไม่ได้นอนเลย” ซองมินแอบแฉเรียวอุค ทำเอาฮาพรืดกันทั้งวง
“ทำเหมือนพี่ซองมินไม่ตื่นเต้นงั้นแหละ ผมเห็นนะว่าพี่แอบซุกคู่มือเลี้ยงเด็กไว้ใต้หมอน” เรียวอุคเอาคืนบ้าง ซองมินกัดปากอย่างเจ็บใจ ฟาดมือลงบนหลังเรียวอุคอย่างแรง
“โอ้ยยย พี่ทึก พี่ซองมินแกล้งผม”
“ซองมินน อย่าแกล้งน้องสิ มาช่วยกันตั้งโต๊ะเร็ว”
“โอ้ยยย หิววว มีอะไรกินบ้างล่ะเนี่ย” เสียงเจ๊ใหญ่ของวงแผดขึ้นขณะเดินลงบันไดมา โดยมีชีวอนเดินตามหลังมาติดๆ
“มีข้าวผัดปักกิ่งครับพี่ฮีชอล อร่อยมากกกก” ฮยอกแจตอบพี่ชายพลางทำท่าประกอบ
“ว้าวว น้ำลายหกซะแล้วสิ”
“ฮ่าๆ งั้นเรามากินข้าวกันเหอะ” ลีทึกชวนน้องๆนั่งที่โต๊ะก่อนจะตักข้าวใส่จานให้ทีละคน
“ตักให้คนอื่นซะเยอะ ทีจานตัวเองตักแค่2เม็ด แล้วเมื่อไหร่จะโตล่ะทึกกี้เอ้ยยย” ฮีชอลโยกหัวเพื่อนรักไปมาเบาๆ ก่อนจะแบ่งข้าวในจานตัวเองไปให้ลีดเดอร์ ชีวอนเห็นดังนั้นจึงรีบตักข้าวใส่จานฮีขอล
“อ่า ชีวอนน นายกินน้อยไม่ได้นะ เดี๋ยวผอมขึ้นมาหมดมาดคุณชายพอดี” ฮยอกแจตักข้าวในจานตัวเองให้ชีวอนบ้าง ฮันกยองจึงรีบตักข้าวตัวเองแบ่งให้ฮยอกแจ โดยมีสมาชิกร่วมโต๊ะที่เหลือมองอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะตักข้าวใส่จานคนข้างๆ สลับไปสลับมาสร้างเสียงหัวเราะจากทุกคนบนโต๊ะได้อย่างดี
“พอๆๆ วันนี้จะกินเสร็จมั้ยเนี่ย” ลีทึกปรามน้อง
“ใครกินเสร็จคนสุดท้ายล้างจานนะ” ฮยอกแจปล่อยประโยคสุดท้ายก่อนจะก้มหน้าก้มตากินอย่างไม่สนใจใคร สมาชิกที่เหลือจึงรีบโกยข้าวเข้าปากเช่นกัน ลีทึกถอนหายใจแล้วมองน้องๆรอบโต๊ะ แต่ละคนรีบซะจนข้าวกระเด็นหกเต็มไปหมด ก็แค่ล้างจาน เขาทำเองก็ได้
“ซองมิน เรียวอุค คยูฮยอน เยซอง ชีวอน กินข้าวแล้วรีบอาบน้ำแต่งตัวเลยนะ”
“คร้าบบบบ !!” ทั้ง4คนขาบรับพร้อมกันเว้นแต่ชีวอนที่แค่พยักหน้าอย่างเดียว
“อ่า ชีวอน กินข้าวเสร็จพี่ขอคุยด้วยหน่อยนะ” ลีทึกพูดทิ้งท้ายกับชีวอนก่อนทำท่าจะลุกขึ้นแต่โดนฮีชอลดึงเอาไว้
“ทึกกี้ !! กินข้าวให้หมด” ฮีชอลว่าพลางตักข้าวใส่ปากเพื่อนรัก ป้อนทีละคำจนหมดจานแล้วจึงปล่อยลีทึกไปทำธุระส่วนตัว
........................................................50%........................................................................
“พี่ลีทึกมีอะไรครับ”
“ปกตินายกับพี่ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ โดนจับมาคู่กันคงทำให้นายลำบากใจ แต่พี่เชื่อมั่นในตัวนายนะว่านายต้องทำมันออกมาได้ดี”
“ครับ ผมจะพยายาม”
“พี่อยากให้เราคุยกันมากขึ้นกว่าเดิม เราจะได้สนิทกันมากกว่านี้”
“ครับพี่”
“อื้มม ไปอาบน้ำได้แล้วไป จะ8โมงแล้ว” ลีทึกพูดพร้อมกับยิ้มให้ชีวอนก่อนจะเดินแยกขึ้นห้องไปอาบน้ำเตรียมตัว
9โมงตรง
รถตู้สีขาวของบริษัทแล่นเข้ามาจอดบริเวณด้านหน้าของหอพักของเหล่าเอสเจ ลีทึกเดินไปเปิดประตูให้ห้องขึ้นรถทีละคน ก่อนจะขึ้นรถเป็นคนสุดท้าย ฮีชอลนำทีมน้องๆที่เหลือออกมายืนส่งทั้ง6คนขึ้นรถ บ้างก็โบกมือให้ บ้างก็ตะโกนคุยเล่นกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งทุกอย่างเรียบร้อย จึงได้เวลาออกเดินทาง
“พี่ครับบบ เราต้องทำอะไรมั่งเหรอ” ซองมินชะโงกหน้าไปถามคนขับรถ
“ผมก็ไม่แน่ใจครับ แต่เค้าบอกให้ส่งทุกคนเข้าบริษัทเพื่อแจ้งกำหนดการก่อน” คนขับรถตอบกลับมา ซองมินพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะถอยลงมานั่งข้างคยูฮยอนที่เดิม
“พี่นั่งเฉยๆบ้างก็ดีนะครับ หันซ้ายหันขวาหยิบนู่นเล่นนี่จนผมเวียนหัวแล้วนะเนี่ย” คยูฮยอนบ่นซองมินพลางดึงตัวคนข้างๆมานั่งที่ดีๆแล้วเอาแขนล็อกคอไว้กันหนี ซองมินอมลมเข้าแก้มอย่างไม่พอใจแต่ก็ยอมนั่งเฉยๆแต่โดยดี เมื่อสิ้นเสียงทะเลาะของคู่คยูมินแห่งชาติ รถทั้งคันก็กลับมาเงียบตามเดิม
“ทำไมเงียบนักอ่ะ” ซองมินโพล่งขึ้นมา
“เรียวอุคหลับ” เยซองตอบพร้อมกับหันไปลูบหัวคนข้างๆ
“โหยย ไรอ่ะ นอนเป็นเด็กไปได้”
“พี่ก็นอนมั่งเหอะครับ ผมไหว้ละ ผมปวดหัว”
“คยูฮยอน !!”
“พอทั้งคู่แหละ” เยซองรีบห้ามทัพก่อนทั้ง2จะเปิดศึกกันอีกครั้ง
“พี่ทึก ง่วงเหรอ” เยซองเอ่ยทักลีทึกที่นั่งสัปหงก จนหัวเผลอไปโขกกระจกรถ
“อ๋อ เปล่าๆๆ”
“ชีวอนนายหัดดูแลพี่ทึกมั่งสิ นายเนี่ยไม่ได้เรื่องจริงๆ”
“เยซองง อย่าไปว่าชีวอนเค้าเลย” ลีทึกพยายามแก้ต่างให้กับคนข้างๆ แต่ผลของการกระทำ กลับเป็นคำพูดของชีวอน ที่ทำให้ลีทึกหน้าชา
“พี่อย่าพยายามทำตัวเป็นดีให้คนอื่นมองผมในแง่ร้ายได้มั้ย” ชีวอนก้มลงมากระซิบข้างหูลีทึกก่อนจะบีบข้อมือบางอย่างแรงจนลีทึกต้องรีบถอยหนี ชีวอนยิ้มอย่างพอใจก่อนจะกลับไปนั่งมองกระจกรถตามเดิม ปล่อยให้ร่างบางข้างๆต้องนั่งน้ำตาคลอ เจ็บทั้งกาย เจ็บทั้งใจ
‘พี่ทำอะไรผิดเหรอชีวอน’
ในที่สุดรถตู้ก็แล่นเข้ามาจอดที่หน้าบริษัท โดยมีผู้จัดการส่วนตัวของเหล่าลิงทั้งหลายยืนรออยู่แล้ว ลีทึกปาดน้ำตาทั้ง2ข้างทิ้งก่อนจะพยายามปรับสีหน้าให้ปกติแล้วเปิดประตูรถเดินนำน้องๆมายังจุดที่ผู้จัดการยืนอยู่
“ผู้จัดการสวัสดีครับ” ลีทึกยกมือไหว้ชายหนุ่มตรงหน้าก่อนที่เหลือจะค่อยๆยกมือไหว้ตาม
“สวัสดี อ้าว จองซู นายเป็นอะไรหรือเปล่า หน้าตาไม่ค่อยดีเลย”
“เปล่าครับ” ลีทึกรีบปฎิเสธ
“ชีวอนทำไมนายไม่ดูแลจองซูห๊ะ” ผู้จัดการหันไปตำหนิชีวอน ลีทึกรีบก้มหน้าหลบ ไม่กล้าที่จะเงยหน้าสบตาชีวอน เพราะรู้ดีว่า ชีวอนเองตอนนี้คงจะกำลังโมโหเขาอยู่มากทีเดียว
“เข้าไปข้างในกันได้หรือยังครับ ผมเมื่อย !!” ซองมินบ่นขึ้นมาเพื่อหวังทำลายบรรยากาศที่แสนอึกอัดโดยมีเรียวอุคคอยสนับสนุน
“อื้ม เข้าไปสิ ผู้จัดรายการกำลังรอคุยกับพวกนายอยู่เลย”
“ขออนุญาตครับบ” ผู้จัดการเคาะประตูห้องเชิงขออนุญาตแล้วเปิกประตูให้ทั้ง6เข้าไปนั่งที่โต๊ะประชุมใหญ่ โดยมีโปรดิวเซอร์รายการนั่งอยู่ประมาณ2-3คน
“สวัสดีครับผมลีทึก ลีดเดอร์super junior แล้วนี่น้องๆในวงครับ” ลีทึกแนะนำตัวเองตามมารยาท ก่อนที่คนอื่นๆจะทยอยแนะนำตัวทีละคน
“อื้มม ดีใจที่ได้ร่วมงานกันนะ พวกนายเป็นเด็กที่น่ารักจริงๆ นั่งก่อนสิ”
“ครับ” ลีทึกรับคำแล้วบอกให้น้องๆทยอยนั่งตามเก้าอี้ที่จัดไว้
“เอารายระเอียดมาให้เด็กๆอ่านสิ” ผู้จัดการหันไปพูดกับทีมงานที่อยู่ด้านหลัง หลังจากนั้นไม่นาน กระดาษทั้ง6ชุดก็ถูกส่งถึงมือ สมาชิกทั้ง6คน ทุกคนค่อยๆเปิดอ่านรายละเอียดที่เขียนไว้อย่างตั้งใจ ทีมงานทุกคนมองเด็กหนุ่มกลุ่มนี้อย่างชื่นชมในความตั้งใจทำงาน
“มีใครมีคำถามมั้ย” โปรดิวเซอร์รายการถามขึ้นเมื่อเห็นว่าทุกคนน่าจะอ่านรายละเอียดครบหมดแล้ว
“ผมมีครับ”
“ว่าไงซองมิน”
“ถ้าพวกเราต้องย้ายออกไปอยู่ที่คอนโดแล้วเรื่องเสื้อผ้ากับข้าวของเครื่องใช้หล่ะครับ” สิ้นคำถามของซองมิน สมาชิกคนอื่นๆก็พยักหน้าเห็นด้วยกับคำถามนี้
“คอนโดที่ทางรายรายการเตรียมไว้ให้ มีเสื้อผ้าและเครื่องใช้ส่วนตัวไว้ให้ครบแล้ว แต่ทางเราจะอนุญาตให้กลับไปที่หอพักเพื่อเก็บข้าวของที่จำเป็นออกมาไว้ที่คอนโดได้ ถ้าพวกนายต้องการ”
“มีใครอยากกลับไปเอาอะไรที่หอพักมั้ย” ลีทึกหันไปถามน้องๆ
“ไม่มีครับ”คยูฮยอนกับเยซองขานรับพร้อมกัน
“แต่ผมมีนี่นา”
“มีอะไรเหรอซองมิน??”
“มีของสำคัญอยู่ในหอพัก ผมจำเป็นต้องเอามันมาด้วย”
“สำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ฮะ”
“งั้นเดี๋ยวจะให้ทีมงานไปส่งที่หอพัก มีใครจะไปกับซองมินมั้ย”
“พี่ลีทึก พี่เอากล่องยาของพี่มาหรือยัง” เรียวอุคหันไปถามพี่ชายหน้าหวาน
“ไม่ได้เอามา แต่ไม่เป็นไรหรอก”
“ไม่ได้นะจองซู เดี๋ยวอาการกำเริบขึ้นมาจะทำยังไง” ผู้จัดการตำหนิร่างบางน้อยๆ จองซูเป็นคนแบบนี้เสมอ ใส่ใจคนรอบข้าง แต่มักจะมองข้ามตัวเอง
“อ่า งั้นเดี๋ยวผมกลับไปเอาก็ได้”
“ไม่ต้อง” เสียงของชีวอนที่นั่งเงียบมาตลอดเอ่ยขัดขึ้นมา ทุกคนจึงหันไปมองชีวอนด้วยความสงสัย
“พี่ฮีชอลเค้าหยิบใส่กระเป๋าของผมมาแล้ว เค้ารู้ว่ายังไงพี่ก็ต้องลืม”
“ฮ่าๆๆ เจ้าฮีชอลเนี่ยยังทำตัวเหมือนเป็นแม่นายไม่เปลี่ยนเลยนะจองซู”
“ฮ่าๆๆ ครับ”
“งั้นก็ไม่มีใครไปกับผมแล้วน่ะสิ” ซองมินบ่นอย่างงอนๆ
“เดี๋ยวผมไปเป็นเพื่อนก็ได้” คยูพูดขึ้นมา ทำให้คนในห้องหันมองคยูแล้วยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนลีดเดอร์ของวงจะเอ่ยแซว
“ฮั่นแน่ !! รีบเสนอตัวเลยนะคยู”
“ปะ..ป่าว เสนอตัวอะไรพี่ทึกกี้ ผมก็แค่จะกลับไปเอาเกมส์PSPที่เพิ่งซื้อมาก็เท่านั้นเอง ทิ้งไว้ที่หอเดี๋ยวพี่ดงแฮเอาไปเล่นพังอีก”
“เหรอออออออ” ลีทึกมองหน้าคยูอย่างไม่ค่อยจะเชื่อ
“นะ...แน่สิ ทำไมพี่มองอย่างนั้นอ่ะ”
“ปล๊าวววววววว”
“พอแล้วจองซู อย่าไปแกล้งคยูมันสิ ไปคยู ไปขึ้นรถ ซองมินเดินไปนู่นแล้ว” ผู้จัดการว่าพลางดันหลังคยูให้วิ่งตามซองมินไป
“แล้วพวกเราอ่าฮะ” เรียวอุคหันไปถามผู้จัดการ
“จะนั่งรอในนี้หรือจะออกไปเดินเล่นหาอะไรกินก่อนก็ได้” ผู้จัดการตอบพร้อมกับลูบหัวคนตัวเล็กเล่นอย่างอารมณ์ดี ไม่ได้ใส่ใจสายตาอำมหิตของเยซองที่ส่งมาอย่างเปิดเผยเลยสักนิด
“งั้นผมลงไปกินเค้กได้ใช่มั้ยฮะ” คนตัวเล็กพูดอย่างร่าเริง
“ได้สิ”
“ไชโย รักพี่ที่สุดเลยย ขอบคุณมากนะฮะ” พอได้ยินคำว่ารักหลุดออกจากปากของคนตัวเล็ก เยซองก็ยิ่งหน้าบูดเข้าไปใหญ่ ผู้จัดการเองก็แอบขำกับอาการหึงของเยซอง
“พี่เยซองงง กินเค้กๆ” เรียวอุควิ่งไปเขย่าแขนเยซอง ร่างสูงกว่าก้มมองคนตัวเล็กแล้วก็ยิ้มให้กับความน่ารักของคนๆนี้
“ไปสิ พี่ทึกกี้ ไปมั้ย”
“ชีวอน ไปกินเค้กกันมั้ย” ลีทึกถามชีวอนพร้อมกับรอยยิ้มหวาน
“พี่ไปเถอะ ผมจะโทรหาพี่ฮีชอล” ชีวอนปฏิเสธอย่างตัดเยื่อใย ลีทึกถึงกับหน้าเสีย
“อ่า พี่ทึกกี้ ไปกับพวกเราก็ได้นะฮะ” เรียวอุคชวนพี่ชายหน้าหวานอีกครั้ง ก่อนจะส่งสายตาตำหนิไปให้ชีวอน
“ไปกันเถอะ พี่ไม่หิว”
“พี่ทึกกี้” เรียวอุคเรียกชื่อพี่ชายหน้าหวานอย่างสงสาร ก่อนจะเดินไปสวมกอดจากทางด้านหลังแล้วลงไปกินเค้กกับเยซอง
.........................................................100%..............................................................................
จบตอน อย่างสวยงาม แปะๆๆๆ
ขอบคุณทุกๆกำลังใจนะคะ
แอบเห็นรีดเดอร์หน้าเก่าๆหลายคน 55+ ตามมาจากเรื่องแรกกันอ่าเด้ !!
ขอบคุณที่ยังเกาะติด เหนียวหนึบ ไม่ทิ้งกันไปไหน แล้วก็ต้อนรับรีดเดอร์หน้าใหม่ทุกท่าน ฮิ้วว เป็นทางการไปมั้ย
เห็นแล้วเป็นปลื้ม อย่าลืมเม้นกันต่อนะคะ
สำหรับวันนี้ต้องขอลาไปก่อน อย่าลืมแปรงฟันก่อนนะนะครับ แล้วพบกันใหม่ตอนหน้า !!~
ความคิดเห็น