ASASIA The magical of life : การเริ่มต้น
เมื่อกาลเวลาของข้าได้หวนคืน เส้นทางใหม่ก็ได้เริ่มต้นขึ้น... สองเส้นทางที่ต้องเลือก ระหว่าง กลับคืนสู่เส้นทางแห่งผู้สร้าง... หรือก้าวเข้าไปสู่เส้นทางแห่งผู้ทำลาย!
ผู้เข้าชมรวม
462
ผู้เข้าชมเดือนนี้
14
ผู้เข้าชมรวม
แฟนตาซี การต่อสู้ การหวนคืน ความทรงจำ วิญญาณ ผู้ทำลาย ผู้สร้าง มิตรภาพ เวทมนต์ ไซไฟ โรแมนติก เเฟนตาซี ตัวเอกหญิง ผจญภัย ปลอมตัว
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“สลักลึกลงไปในจิต ข้านึกภาวนาด้วยความหวัง...
ก่อนที่จะเลือนหายไปด้วยลมหายใจสุดท้ายที่หยุดลง
แด่ลมหายใจของข้านี้ ขอมอบให้แก่ห้วงเวลาอีกครั้ง...”
'Meathina'
************************************************************************************************
“ยินดีต้อนรับเข้าสู่กองทหารเซอร์คอนโซล เมอริล เรวีนาลีน”
น้ำเสียงทุ้มคุ้นเคยดังขึ้นอีกครั้งพร้อมๆ กับไออุ่นจากนิ้วมือของใครบางคนที่เอาผ้าปิดตาของเธอออก ดวงตาเรียวหรี่ปรับแสงภายในห้องเพียงชั่วครู่ ก่อนที่จะสบตากับดวงตาสีออเมทิสต์เบื้องหลังหน้ากากสีเทาเรียบ เขาก้มต่ำจนเธอได้กลิ่นหอมเย็นชวนลุ่มหลงที่ลอยแตะจมูก
ดวงตาคู่นั้นฉายแววลุ่มลึกจนยากที่จะคาดเดา เพราะอะไร?... ธีไลอามองดวงตาคู่นั้นอยู่เนิ่นนาน พยายามทำความเข้าใจกับแววตาที่อ่านไม่ออกคู่นั้น จนกระทั่งรู้สึกตัวเมื่อใบหน้าสัมผัสกับความเย็นของหน้ากากครึ่งใบหน้าที่ทาบทับลงมา ดวงตารีเบิกขึ้นนิดๆ ก่อนที่จะกระพริบตาซ้ำๆ เมื่อแววตาเมื่อครู่ของคนตรงหน้านั้นได้อันตรธานหายไป กลายเป็นแววตาที่เธอรู้จักมันดีกว่าใคร
“เอาล่ะ ตำแหน่งเสนาธิการที่ว่างอยู่ ผมขอให้คุณรับผิดชอบนะ ยังไงทางนี้ก็ได้รับคำยืนยันมาจากท่านไฟลต์แล้วว่าคุณมีความสามารถหลากหลายด้าน”
หืม?... อะไรนะ? ไม่ใช่ตำแหน่งทหารฝึกหัดหรอกหรอที่เธอควรได้รับตั้งแต่แรกน่ะ?
ดวงตาสีเขียวน้ำทะเลจ้องมองร่างสูงที่ลุกขึ้นยืนอยู่เบื้องหน้าด้วยความงงงวยกับคำพูดที่ได้ยิน เธอยังคงจ้องมองเขาด้วยแววตาถามย้ำถึงสิ่งที่ได้ยิน และได้รับคำตอบเป็นการพยักหน้าเบาๆ จากร่างสูง ใบหน้าครึ่งหน้ากากของเขายังคงแต้มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ที่มีแค่เพียงเธอที่อ่านออก
“ท่านนายกอง!/หัวหน้า!”
และจากคำพูดของเขา ที่เรียกให้ลูกน้องในหน่วยทหารของเขาถึงกับร้องเหวออกมาอย่างพร้อมเพรียง คัสเซลจึงหันไปยิ้มบางให้กับลูกน้องในหน่วย “อะไร?”
“ทะ... ท่านนายกอง ไม่ใช่ว่าต้องให้เขาผ่านขั้นทหารฝึกหัดก่อนหรือครับ ทำแบบนี้คงไม่ต่างอะไรไปจากเอาเด็กเส้นเข้ามาทำงานที่นี่ อีกอย่าง ในใบประวัติเจ้านี่อายุแค่สิบแปด จะจัดการควบคุมอะไรได้” หนึ่งในกองทหารชี้มาที่เธอ ร่างโปร่งที่นั่งคุกเข่าข้างเดียวอยู่บนพื้นนิ่งเงียบ คงเป็นเพราะเมื่อกี้มีแค่เขาที่อยู่ทดสอบเธอในห้อง พวกเขาจึงไม่รู้อะไรสินะ...
เพียงแค่เธอฟังบทสนทนาเท่านี้ก็รู้ได้เลยว่า กลุ่มคนที่อยู่เบื้องหน้านั้นจัดอยู่ในบุคคลประเภทใด
หึ... พวกรู้น้อย มั่นใจเกินไปยังไงล่ะ แต่ที่ยังดีไม่เหมือนกับหัวหน้ากอง ไม่อย่างนั้นเธอได้ยุ่งของจริง!
“แล้วทำไมล่ะ กองทหารของเราล้วนมีคุณภาพอยู่แล้ว จะรับเด็กเส้นเพิ่มอีกสักคนจะเป็นไรไป อีกอย่าง เขาก็เป็น ‘ผู้ชาย’ ด้วย หากพวกนายไม่พอใจ ก็จัดการกันเองสิ”
‘เด็กเส้นที่เป็นผู้ชาย’ ที่ถูกเรียกยังคงนิ่ง แต่ทว่าดวงตาเรียวกลับหรี่ลงประเมินคำพูดจากร่างสูงเบื้องหน้า และคำตอบที่เธอคิดก็แจ่มชัดเมื่อเงยหน้าขึ้นมองดวงตาสีอเมทิสต์ ราวกับว่าเขารู้อยู่แล้วว่าเธอกำลังปกปิดสถานะด้วยการแต่งตัวเป็นเด็กหนุ่ม แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา ที่เธอทำเพียงแค่ตามหาเบาะแสของเมธีน่าภายใต้ชื่อของเมอริลเท่านั้น ซึ่งเหตุผลนี้ก็มีเพียงแค่เธอและรุ่นพี่ศิษย์ของแม่เฒ่าเท่านั้นที่รู้
ที่พูดมาเมื่อกี้ก็คงพยายามยุยงให้ลูกน้องมาทดสอบฝีมือเธอสินะ... เหมือนกับที่รุ่นพี่บอกไว้ว่าตำแหน่งเสนาธิการของเขานั้นว่างเว้นมานาน ตอนแรกเธอก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรและไม่เคยคิดที่จะสนใจ แต่ตอนนี้เธอรู้แล้ว
...รู้ดีเสียด้วย!
เสียงหัวเราะของลูกน้องในกองเซอร์คอนพากันหัวเราะถากถางเธอ ร่างโปร่งลุกขึ้นยืนมองร่างสูงที่เดินจากไป ก่อนที่จะมีมือของใครสักคนแปะลงบนไหล่ขวา
“ว่าไง 'เด็กเส้น' อยากออกไปยืดแข้งยืดขากับพวกเราไหม?”
เสนาธิการใหม่ที่ถูกชักชวนยังคงนิ่งเงียบ ไม่สนใจเสียงเฮฮาของเหล่าคณะลูกน้องของท่านนายกอง
“เอ้า... เป็นอะไรล่ะเนี่ย” น้ำเสียงขี้เล่นเปร่งหูดังขึ้นใกล้ๆ พร้อมกับกลิ่นเหล้าบางๆ ที่โชยแตะจมูก เธอย่นจมูกให้กับกลิ่นนั้นโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น “อ้อ ท่านเสนาธิการของเรากำลังช็อกว่ะพวกเรา พาไปเรียกสติสักหน่อยคงจะดี”
เสียงหัวเราะฮาเฮดังขึ้นอีกระรอก ก่อนที่น้ำเสียงทุ้มของคัสเซลจะดังขึ้นแทรกมาจากในห้อง
“อย่ารุนแรงกับ ’เด็กเส้น’ นักล่ะพวกนาย”
“ครับ ท่านนายกอง!” เสียงพรึ่บจากฝีเท้าของทหารทั้งหลาย เรียกให้เธอมองร่างสูงทั้งหลายที่ยืนตัวตรง
อ้อ เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย... นี่ขนาดว่าเธอปลอมผู้ชายนะ ถ้าเป็นผู้หญิงจะสาหัสขนาดไหน ธาไลอาครุ่นคิดในใจคล้ายกำลังปลงให้กับตัวเอง ในขณะที่ดวงตาสีเขียวน้ำทะเลยเหลือบไปมองเหล่าลูกน้องขี้เหล้าของหัวหน้ากอง พวกเขาเริ่มกวนประสาทเธออีกครั้ง ด้วยเสียงเฮฮาและตอกย้ำถึงความคิดที่ไม่เข้าท่า
“นายหน้าสวยดีนะ สนใจมาเป็นภรรยาของพวกเราไหม ฮ่าๆๆๆ”
...หากไม่เป็นเธอก็คงไม่รู้สึกถึงเส้นเลือดบนขมับที่กำลังเต้นตุบๆ และคิ้วที่กำลังขมวดอยู่ภายใต้หน้ากากที่หล่นมาพร้อมตำแหน่งใหม่ของเธอ ร่างโปร่งยืนถอนหายใจอยู่เพียงชั่วครู่ ไม่ยินดียินร้ายกับเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น แต่ตรงกันข้าม ครึ่งใบหน้ารูปไข่ของเธอกำลังแต้มไปด้วยรอยยิ้ม
ได้! เด็กเส้นจัดให้!
“หึๆ...”
********************************************************************************************************
ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะ
Pealagia.
16/04/2022
ผลงานอื่นๆ ของ Farvardin Alan : อาไมธิส (Pealagia) ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Farvardin Alan : อาไมธิส (Pealagia)
ความคิดเห็น