ห้องส่วนตัว เก็บของค่ะ [ไม่ต้องเข้านะคะ^O^]3

ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 13(จบ)

จบแล้วว = = ห่วยจริงๆ
-----------------------------
นี้คือวันที่ 13 กุมภาพันธ์ แน่นอนไกล้จะวันวาเลนไทน์ ผู้หญิงก็จะต้องเตรียมตัวสารภาพรักกับคนที่ชอบ
ฉันรีบไปนั่งที่โต๊ะตัวเอง

"ยิ๊ปปี้!!~ รอมนต์ตั้งแต่เช้าเล๊ย>_<"
เสียงเพื่อนเจ้าเดิม มนต์นี้เอง

"ดีจ้า มนต์"
ฉันทักทายมนต์

"อิอิ~ไกล้วันวาเลนไทน์แล้วสินะ"

"เธอคงให้โซกิสินะ^ ^"

"ใช่ >3< ดีใจจุงเบย เธอจะให้ใครอ่ะ"

"ไม่รู้สิ ยังคิดไม่ออก"

"อิอิ เธอน่าจะให้พี่ซากินะ ให้แบบรุ่นพี่รุ่นน้องไง!!!>_<"
พร่องน่ะสิมนต์-0-;

"พี่โซระก็ได้นะ เห็นเธอเข้าขากันได้ดี ^^"

"นั้นเธอต้องให้ตังหากละ~^ ^"
ฉันพูด

"อืม....นั้นสิฉันควรจะตอบแทนพี่เค้าที่มาดูแลช่วยเหลือฉันสินะ"

"ใช่ ' - ' ._. ' - '"
ฉันพยักหน้าตอบ

ฉันก็น่าจะตอบแทนโซกิเหมือนกันนะ...
เค้าอยู่เคียงข้างมาตั้งแต่ฉันรู้จักเค้า

"ฉันคิดออกแล้ว...จะให้ใครดี"
ฉันพูด

"โซระเหรอ ฮิ้ว ฉันเป็นกำลังใจให้~"

"ไม่ใช่ซักหน่อย..."

ติงนอง~

นี้คือช่วงเวลาพักเที่ยงของฉัน ฉันกินข้าวที่ดาดฟ้าเหมือนเดิม อากาศกำลังดีเลยนะเนี่ย~~

"โย่!?"
พี่โซระทักฉัน

"สวัสดีพี่ เตรียมตัวพรุ่งนี้รึยัง^ -(^"
ฉัยถามแล้วคีบเนื้อหมูมากิน' -('

"แน่นอนอยู่แล้ว พรุ่งนี้พี่จะไปบอกรักแล้ว~"
โซระพูด พร้อมเปิดข้าวกล่อง

"=w=; ข้าวกล่องพี่ คุ้นๆนะ"

"มันเป็นของในเซเว่นอ่ะ อิอิ "

"อรุณสวัสดิ์ทั้ง2คน"
โซกิมา

"สวัสดี~"
ฉันพูด
"โย่~ โซคิ~~~~"
โซระทัก

"โซกิ ไม่ใช่โซคิเฟ้ย!!!?"

"พรุ่งนี้โซกิให้ใครเหรอ "
โซระถาม

"ความลับ~~~~~"

"ความลับเหรอ หว่าแย่จังเนอะ นามิ"

แล้วมันเกี่ยวอะไรด้วยกับหนู = =

"นามิ!?ให้~ใคร~เอ๋ย~"
โซระถาม

"ความลับดีกว่า"

"อั้นแน่!? มีความลับกับพี่ไม่ดีนะ!?"

"=3= จะไม่มีวันบอกจนกว่าจะวันพรุ่งนี้"

"ก็ได้ ;w; นามิใจร้าย~~~~~~~"
พี่โซระพูดแล้ววิ่งหนี = = จะอะไรกะนักกะหนา

"ในที่สุดก็เหลือพวกเราสองคนแล้วนะ"
โซกิพูด

"นั้นสินะ..."

"พวกเราเจอกันกี่ครั้งแล้วนะ~"

"หืม...หลายครั้งแล้วมั้งนะ..."

"นั้นสินะ เพราะอะไรกันนะ พรมลิขิตรึป่าว"

"ไม่รู้สิ..."

"พอถึงวันนั้น ก็รู้เองละนะ~"

"พะ...พูดอะไรอยู่นะ -///-;"

โซกิก็วิ่งกลับห้องแหล่ว = =;

.
.
.
.
.
.
"กลับมาแล้วค่า"
ฉันพูดประโยคนี้ขึ้น ก็ที่จะก้าวเข้ามาในบ้าน พร้อมกับวัสดุทำช็อคโกแล็ตที่กะจะทำพร้อมกับพี่สาว

"นากิคงทำให้พี่ซากิสินะ..."
ฉันพูด

"ใช่ เพราะเป็นแฟนฉันนินา...เอาละๆรีบทำกันเถอะ.."

วันต่อมา

นี้คือฤดูร้อนยามเช้า แสงแดงส่องมาที่หน้าต่างที่โรงยามเช้า
ต้นไม้เริ่มผลิใบไม้ออกมา มีนักเรียนหญิงและชาย หลายกลุ่ม สารภาพรัก แล้วเดินกันมาเป็นคู่ๆ บางคนก็ส่งจดหมายรักในใต้ใต๊ะ

เพราะวันนี้เป็นวันที่ชายและหญิงจะสมหมายเรื่องความรัก...
ฉันก็คิดอย่างนั้นน่ะนา... ช็อคโกแลตที่ฉันทำเป็บถุงใสๆผูกโบว์สีแดง ข้างในเป็นช็อคโกแลตรูปหัวใจเล็ก
ฉันทำมาให้สองคน อีกคนให้มนต์ อีกคน คงเป็นโซกิ ฉันคิดว่าน่าจะเหมาะสมแล้ว..
ฉันนั่งมองหน้าต่างในห้อง

"แท่น แท้น!~ สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค๊ะ 
>0<"

มนต์พูดแล้วเอาช็อคโกแลตมาให้เป็น ฟอเลโร่ แหม่ ตอนเช้าก็มีของกินแล้วรึนี้ =_=;

"ขอบใจมาก นี้ฉันให้นะ~"
ฉันพูดแล้วให้ช็อคโกแลตที่ทำเมื่อวาน

"หว่าน่ารักอ่ะ~ขอบใจนะ "
มนต์พูด แล้วหยิบช็อคโกแลตที่ฉันทำแล้วหยิบมากิน

"อร่อยจ้าง~~~>< แต่คงสู้ฉันไม่ได้หรอกเพราะฉันทำให้โซกิ!~"
มนต์พูด พร้อมโชว์ช็อคโกแลตตัวเองเป็นกล่องหัวใจ ข้างในเป็นช็อคโกแลตตามรูปร่างกล่อง

"อื้ม ^ ^"
ฉันพูด

"เอาละ~ ฉันไปให้โซกิก่อนนะ"
มนต์พูดแล้วไปอย่างเร็ว

อื้ม...ท่าให้ตอนเที่ยง ช็อคโกแลตฉันอาจจะละลายแน่ๆ ไปฝากแช่ในตู้เย็นในชมรม
คหถกรรมหน่อยดีกว่า
.
.
.
.
.
เฮ้อฝากละ หัวหน้าชมรมใจดีจังนะ~
ฉันไปชั้นล่างแล้วไปหลังอาคารเพื่อไปดูมนต์กับโซกิ = =

"คือว่า...ฉันชอบนายอ่ะ มาเป็นแฟนกับฉันนะ"
มนต์พูดกับโซกิ แล้วให้ช็อคโกแลต

"........"

"ขอโทษนะ เราคงทำไม่ได้หรอก"

"ทำไมละค่ะ!!!?"

"คือ...เรามีคนที่ชอบแล้วละ..."

"นั้นสินะ ฉันคิดตั้งแต่แรกแล้วละนะ..."
มนต์พูดก่อนที่โซกิจะไป

ฉันเข้าใจดีนะ ความรู้สึกอกหักของเธอ... รู้สึกปวดร้าว...แล้วเจ็บใจ....

"โย่ นามิจัง ทำไอยู่"
โซระพูด

ปิ้ง!?
ฉันคิดไอเดียออกแล้ว !?

"โซระ ดูมนต์สิ.."

ฉันพูดแล้วชี้ไปหามนต์ ทำให้โซระทำปากค้าง

"ใครทำน้องมนต์ของฉันน่ะ!?"

"มนต์เค้าอกหักน่ะ "

"อ่อ...งั้นพี่ไปปลอบก่อนนะ "
โซระพูดแล้วไปหามนต์ส่วนฉันแกะฟอเลโร่มากิน

"อกหักมาสินะมนต์..."
โซระพูด

"อื้ม...."

"ไม่เป็นไรหรอกน่า...ยังไงโซกิเค้าคงคิดว่าเธอน่ารักเหมือนเดิมละ..."

"หนูเนี่ยนะ"

"อื้ม คนที่เราชอบไม่จำเป็นต้องมาเป็นแฟนหรอกนะ อย่าไปกังวลทำใจให้สบายแบบพี่ดีกว่า"

"อ่อ.......ขอบคุณค่ะพี่"
มนร์พูดพร้อมน้ำตาไหล

"หนูนิมันโง่จริงๆ หนูยังไงไม่รู้เลยว่าหนูให้ใคร"

"(เอาละ)คือว่านะ มนต์!!!"

"พี่ชอบน้องอ่ะ ชอบตั้งแต่แรกแล้ว เป็นแฟนกับพี่เถอะ!!!!"
โซระพูด
มนต์ตกใจนิดๆ

"... จริงเหรอ!? อะ...อะไรกันเนี่ย!!? =//="

"บอกมาสิ จะเป็นแฟนกับพี่ไหม๊!?=//="

"อ่ะก็.........ก็....ก็ได้ค่ะ!!!? =//="

"ไชโย! >///<"

"เขินจังพี่... อิอิ^ ^"

คู่นี้ก็กำลังดีแหะ

.
.
.
ติงนอง
เอาละ!! คงได้เวลาฉันแล้ว !! =//= ตื่นเต้นสุดๆเลยละ เพราะ ฉันไม่เคยให้ช็อคโกแลตผู้ชายเลย
ฉันรีบเดินไปคหกรรม เพื่อไปเอาช็อคโกแลต แล้วไปที่ดาดฟ้า
แต่หาโซกิไม่เจอ

"อ่าว...ไม่อยู่แหะ"

ฉันไปเยี่ยมในห้อง

"อืม...ไม่มีนินา..."

"เธอ มาหาใครอ่ะ!? หาผมใช่ป่าว!?^ ^"
เสียงผู้ชายคนหนึ่ง 

"อืม....เห็นโซกิรึป่าวค่ะ..."

"เห้อ!? o_O นิรึ!!! คนที่โซกิพูดถึง!?"

"อะ!...อะไรเหรอค่ะ เค้าพูดฉันด้วยเหรอ"

"ใช่ ตอนนี้เค้าตามหาเธออยู่น่ะ อยู่ที่ ห้องสมุดละมั้ง^ ^-"

"ขอบคุณค่ะ"
ฉันพูดแล้วไปที่ห้องสมุด

"อืม...."
ห้องสมุดวันนี้เงียบปกติไม่เหมือนวันก่อนเลยแหะ...

จะว่าไปห้องสมุดเค้าไม่ให้เอาขนมมานิ =_= เหอะ ซ้อนในกระเป้าเสื้อก่อน..

ฉันหาไปเรื่อยๆ จนไปที่ลึกสุดๆ
เห้อไม่น่าเจอนะ...

"นามิ..?"
โซกิทักฉันมาทางข้างหลัง

"โซกิ อยู่นี้เองเหรอ..."

"อื้ม เราอยากให้เธอมาแถวนี้น่ะ มานั่งตรงนี้ก่อนสิ"
โซกิพูดแล้วมานั่งริมตู้หนังสือ
ฉันก็ไปนั่งด้วย

"โซกิ...ฉันให้นายน่ะ ช็อคโกแลตที่ฉันทำเองแหละ..."

"อ่ะ ขอบใจนะ ทำน่ารักซะด้วย ^^"

โซกิพูด

"อื้ม นายรู้สึกยังไงบ้างที่ปฏิเสธเมื่อเช้าน่ะ"

"ระ...รู้ได้ไง!?"

"ฉันเผลอไปเห็นเข้าน่ะ....ขอโทษทีนะ.."

"ก็เสียดายน่ะ เพราะจิตใจผู้หญิงอ่อนแอสุดๆ เราก็ไม่อยากทำแบบนั้นหรอกนะ...แต่เพราะเรามีคนที่ชอบน่ะ..."

"อ่อ นั้นสินะ..."

"คือว่านะ...ช่วงเวลาที่พวกเราอยู่ด้วย...มีความสุขจังเนอะ
บางเวลา ก็เป็นช่วงเวลาอันแสนเศร้า...
บางเวลา ก็เป็นช่วงเวลา สนุกสนาน มันเป็นความทรงจำแสนวิเศษสุดๆเลยนะ"

"...."

"คนที่เราชอบ...ก็ไม่ได้อยู่ไกลที่ไหนหรอก เธอค่อนข้างเงียบ และใจดี..."

"..."

"เธออาจจะไปชอบอีกคนนึง แต่ก็ไม่เป็นไร เรารับได้.. และเธอก็เคยอกหักมาก่อน...เราก็พยายามจะปลอบเธอ..."

"เวลาเธอยิ้ม เรารู้สึกดีสุดๆ...."

โซกิพูดแล้วจับไหลฉันทั้งสองข้าง

"ระ...ระ...เรา.... ชอบเธอนะ...เป็นแฟนกับเราเถอะ..."

.
"....."

หืม!? =//=

"ฉะ...ฉันเนี่ยนะ!?"

"อื้ม ชอบตั้งแต่เธอเอาแว่นตามาให้เราอ่ะ...เราจริงจังด้วย...ไม่ได้พูดเล่นนะ..."

"=//= อึก!!?"
ฉันตกใจเล้กน้อย เพราะฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนชอบฉันด้วย!!!?

"บอก..เหตุผลที่ชอบฉันก่อนสิ -//-"

"เธอเป็นคนใจดีน่ะ เวลาทำอะไร พอเห็นเธอ ก็รู้สึกมั่นใจขึ้น แล้วเธอก็เคียงข้างเรามาตลอดน่ะ...."

"ตกลงจะคบกับเรารึป่าว...?"

ฉันจะตอบว่าอะไรดีนะ
โซกิ นายก็ดูเข้มแข็งและใจดี ช่วยอะไรเราบ่อยๆสินะ...
ลองก่อนละกัน

"อื้ม...ก็ได้..."

"จริงเหรอ!!! =//= แฮ่กๆ ดีใจจัง..!!"

"เอ้ย!!! =//= เขินโครตๆ!!!=//="

"ฮะๆ เราเขิน ตั้งแต่เธอมาหาเราแล้ว แต่เก็บไว้"

"ไม่น่าเชื่อว่าเราจะได้คบกัน=//="

"นั้นสินะ!!!=//=ทำอะไรไม่ถูกเลย"

"จากนี้ ก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ =//="

"อื้ม เหมือนกัน"

ฉันกับโซกิก็หัวเราะกัน
.
.
.
.
.
เช้าต่อมา
ฉันรอโซกิมา...

"อ่ะ นามิ อรุณสวัสดิ์นะ!!"
โซกิพูดทักทาย

"สะ...สวัสดีนะ...วันนี้อากาศดีจัง~"

"อื้ม ก็พอมีเธอมาไงละ ^ ^"

"ไม่ใช่ซะหน่อยน่า =w="

"เพราะเป็นแฟนกับเธอ ทุกๆวันก็เลยอากาศดีไงละ รีบไปกันเถอะ  "
โซกิพูดแล้วจูงมือฉันไป

"เอ้ย!!! เดี๋ยวสิ =//=!!"

ฤดูร้อนวันไหม่นี้มันสุดยอดจริงๆนะ...
ถึงแม้อาจจะผ่านเวลาแย่ๆมาพร้อมกันก็ตาม แต่ความทรงจำก็จะไม่ลืมอีก...

จบ