ห้องส่วนตัว เก็บของค่ะ [ไม่ต้องเข้านะคะ^O^]3

ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 8

ตอนนี้ ค่อนข้างติ๊งต้องไปนิด[ความจริงก็ติ๊งต้องทุกตอนละ 555]


โลกนี้มันว่างเปล่า...

ฉันคิดแล้วมองไปทางกระจกในห้อง ฉันมองท้องฟ้าที่มีทิวทัศน์อันแสนมืดมน ฉันอยากออกจากโลกใบนี้เสียจริง

"ฮะโย!!!~ นามิจัง!!!? ·w·"

เสียงมวลมนุษย์สุดรัก(มนต์)ที่ทักทายฉันพร้อมกับตบบ่าฉัน ฉันไม่สนใจ

"เป็นไรอ่ะ... งอลเราออ?"
มนต์ก็ยังตื้อฉันเหมือนเดิม

"เธอ... ทำไมทำหน้าเหมือนคนอกหัก..."

"ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ"

ฉันตัดประโยคมนต์พร้อมกับลงบันไดไปชั้นล่างสุดหลังอาคาร
ฉัน.... อยากอยู่คนเดียว ที่ไม่มีสิ่งเร้าใดๆมารบกวนฉันเอง
ฉันได้แต่มองท้องฟ้า... บางที พี่นากิกับพี่ซากิ อาจจะเป็นคู่ที่ชะตากำหนดไว้ก่อนหน้าก็ได้...
ฉันหายใจเฮือกสองเฮือก แล้วฉันก็กลับห้อง

ในระหว่างทางกลับห้อง ฉันได้แต่แหล่มอง ไปที่คนที่มีผู้หญิงที่ควงแคนผู้ชาย บางคู่ก็ป้อนขนมให้ บางคู่ก็คาบป๊อกกี้เล่น และบางคู่สอนการบ้านให้
แล้วฉันก็เห็นพี่นามิสอนการบ้านให้พี่ซากิ

มิน่า ทำไมวันนี้ถึงได้มาโรงเรียนแต่เช้า นัดเจอพี่ซากินี้เอง...

ติงนอง~

วันนี้ฉันจะกินข้าวคนเดียว ...
ฉันรีบเดินไปที่หลังอาคารที่นี้ดูสงบดี

ฉันก็นั่งกินคนเดียว เหมือนตอนฉัน อยู่ม.ต้น ปี1 ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ

"โธ่เอ้ย ทำไมเป็นแบบนี้!!!!"
นั้นไม่ฉันเสียงฉัน แต่กลับเป็นเสียงโซกิ ที่กำลังโกรธแค้นอะไรบางอย่างที่ฉันไม่รู้เรื่อง...

ฉันมองโซกิไปเรื่อย แล้วโซกิก็หันกลับมาดูที่ตัวฉันเอง

"อ่ะ สวัสดีนามิ..."
โซกิทักทาย แล้วทำเป็นแบบว่า เมื่อกี่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น...

"อือ..."
ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเบาสุดๆ แล้วฉันก็ขยับไปนั่งกับโซกิ

"เธอเป็นอะไรมาเหรอ เห็นหน้าซีดๆมาน่ะ.."

โซกิถาม ฉันมองหน้าโซกิแบบหน้ามืดๆ

"เอาเถอะ... เราไม่บอกใครแน่นอน..."
ด้วยคำพูดโซกิที่ฉันพอที่จะมั่นใจในตัวโซกิ น้ำตาฉันไหลลงมาแล้วพูดว่า...

"ฉันอกหักมาน่ะ.."
ฉันพูด โซกิหันมามองที่ฉัน

"อกหักกับใครมา?"

"อืม.... พี่ซา......."
ด้วยความรู้สึกที่ฉันทนไม่ไหว ทำให้ฉันบอกชื่อได้ไม่เต็ม
น้ำตาฉันไหลลงมาอย่างรวดเร็ว

"ซากิสินะ.."
โซกิพูด ฉันรีบเอาแขนเสื้อโซกิมาบังหน้าฉัน ก่อนที่โซกิทำหน้ามืดหลังๆ

"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็หาคนไหม่ได้..."
โซกิพูดแล้วพวกเราก็เงียบจนหมดคาบเที่ยง

ติงนอง~
นี้คือเวลา 4 โมงเย็น ตอนนี้ฉันเลิกเรียนแล้ว 
วันนี้ฉันขอกลับบ้านเองคนเดียว....

ถึงบ้านแล้ว...

ฉันรีบขั้นบนห้องนอน แล้วล้มตัวไปนอนบนเตียง บางที่ โลกนี้..

มันอาจจะไม่ต้องการฉันแล้วก็ได้

บ้านโซกิ 

"พี่ซากิ.."
โซกิเรียก ตอนนี้ซากิกำลังอารมณ์ดีอยู่

"มีอะไรละ น้องเอ๋ย "

"ผมจะบอกว่านามิ..."

"หืม?"

"นามิ....แอบชอบพี่อยู่"

"ทำไม...นายรู้ได้ไง..."

"ก็เมื่อตอนนั้น..."

'เจ้านั้นบอกชอบนากิไปแล้วสินะ...'
โซระพูด น้ำตานามิก็ไหลลงมาทีละน้อย

'ก็คงช่วยไม่ได้หรอก...'
นามิพูด และเอาผ้าเช็ดหน้า เช็ดหน้าตัวเอง

'อืม พี่ก็คงช่วยไม่ได้เหมือนกัน..'

โซกิดักฟังอยู่หน้าห้อง..
โซกิยืนหน้าห้องแล้วน้ำตาโซกิก็ไหลลงมาทีละน้อย

"แล้วก็ตอนนั้นอีก..."

'อืม.... ฉันอกหักมาน่ะ..'
ฉันพูด โซกิหันมามองท

'อกหักกับใครมา?'

'อืม.... พี่ซา.......'

'ซากิสินะ..'
นามิรีบเอาแขนเสื้อโซกิมาบังหน้า ก่อนที่โซกิทำหน้ามืดหลังๆ

"..."

"..."

"อืม.....ทำยังไงดีละ เราก็ชอบนากิ แล้วนากิก็ยอมรับแล้วด้วย..."

"ผม...ก็ไม่รู้เหมือนกัน..."

.
.
.
.
.
.
.
เช้าต่อมาในโรงเรียน
ฉันเดินรอบโรงเรียน เพราะฉันไม่มีอะไรทำ แล้วฉันก็ยังรับความจริงไม่ไหว

นั้นสินะ...หาคนไหม่ก็ได้นินา...แล้วจะมีคนที่เหมือนซากิมั้งรึป่าวละ?

ฉันนั่งวาดรูปแถวๆโรงอาหาร...

ปัก!!!

หนังสือของฉันหล่น แล้วหนังสือฉันอยู่หน้าที่ฉันวาดรูป ผู้ชายกางร่มให้ฉัน...
ฉันนึกถึงตอนที่ฉันเคยเป็นแบบนั้นเหมือนกันแต่...ถ้าไม่ใช่พี่ซากิก็ไม่มีความหมาย

ติงนอง~

ฉ่า....ฉ่า...

เสียงฝนตกในหน้าฝน ที่กำลังตกอย่างหนัก ฉันลงบันไดแล้วกางร่มกลับบ้าน

โดดเดี่ยวอีกแล้วสินะ พี่ซากิกับพี่นากิก็ยังไม่มาอยู่อยู่แล้ว...คงไปอินเลิฟในห้องแน่ๆ

ฉันเดินเหม่อไปเรื่อยซักพักก็ยืนเหม่อตรงนั้นเลย

ฉันมองไปทางข้างซ้ายที่มีรถฮอนด้ากำลังพุ่งมาหาฉัน

โครม เอี้ยด ฟุบ!!!
โครม เอียด!!! ฟุบ
เสียงรถฮอนด้าเบรคดังสนั่น ร่มของฉันปลิวไปที่ไหนซักที่ และมีใครคนนึงอุ้มตัวนามิอย่างรวดเร็ว...
"แฮ่กๆๆ..."
เสียงคนๆหนึ่งหายใจ...

ฉ่า.....ฉ่า...

อ่า...ฉันยังไม่ตายหรือนี้
ฉันลืมตาขึ้นมาฉันอยู่ในสภาพตัวเอนไปที่คนๆนึงที่ตัก
นั้นคือโซกิ!? เสื้อของฉันและโซกิเต็มไปด้วยความชุ่มเพราะฝนตก...
น้ำตาของโซกิ ไหลลงมาอย่างรวดเร็ว...

"ทำไมเธอไปอยู่ในสถานะการ์ณแบบนี้ กันเล่า!!!'
โซกิพูดเสียงดัง จนคนอื่นหันมามอง

"อ่า...."
ฉันลากเสียงยาว

"เพราะคำว่าอกหักแค่นั้นสินะ เธอรักพี่เค้ามากเหรอ!?"

โซกิพูด

ฉันเงียบ

"ไม่ใช่แค่เธออกหักคนเดียว ผมก็เป็นอาการนั้นเหมือนกันไง!?"

หืม? โซกิอกหักด้วยเหรอนี้...

"ถ้าเธอตาย ใครจะมาเคียงข้างเราละ!!?"

ใครจะมา....เคียงข้างนาย...

ฉันย้อนเรื่องราวความรู้สึกที่มีต่อโซกิ

'แว่นตาผมอยู่ไหนครับจาร์ย?'

'ชื่อเธอ...น่ารักดีนะ'

' ฮะๆคงชอบใช่ไหมละครับ มาซื้อแลกกันเถอะ ผมซื้อเธอ เธอซื้อให้ผมอ่ะ ของผมเป็นลาย.... ขนมปังนะ'

' นามิ!! ขอหลบร่มด้วยสิ!'

"นามิ...เราขอโทษ..."

"เรื่องอะไรละ ^ ^-"
ฉันพูดแล้วมองหน้าโซกิ จู่ๆน้ำตาฉันไหล เพราะไม่มีมาค่อยจุ่นจ้านกับฉันมาก นอกจากนาย

"อ่ะ อ้าวนามิ!!! นามิกลับมาเหมือนเดิม!!!;w;!!!!"
โซกิพูดแล้วก็มากอดฉัน =//= บ้าเอ้ย!!

"นี้..คนอื่นเค้ายิ่งมามองอยู่นะ.. =//="
ฉันพูด โซกิสะดุ้งหน้าแดง ปลีกตัวออกจากตัวฉัน คนอื่นๆ ก็หันมายิ้มน้อยๆ...

ฉันกับโซกิลุกขึ้นแล้วกลับบ้านด้วยกัน ส่วนร่ม หาย-0-;

"นี้เราน่ะรู้นะ ว่าเธอชอบพี่ซากิอ่ะ"

"งั้นเหรอ ฮะๆแย่จังพี่ซากิเค้าไปชอบพี่นากิแล้วนินา ^^"

"นั้นสินะ ฮะๆ"

ตอนต่อไป