คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มจาก คนเเปลกหน้า
1
วันนี้ฉันมีเรียนแค่ครึ่งวัน เป็นมหาลัยมันก็ดีอย่างงี้แหละ แต่ที่เกลียดก็คืองานมันเยอะเกินไป จนฉันไม่อยากทำ โดดเรียนก็เป็นเรื่องง่ายแต่แค่เรียนไม่ทันก็เท่านั่นแหละ ที่สำคัญคือ ฉันได้เบอร์ฟาเรนไฮต์มาจากเซลเซียสแล้วด้วย>O<’ กว่าจะขอมาได้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ
“เซลๆ” ฉันเรียกเซลเซียสที่เดินมาด้วยกัน
“อะไร-_-“
“ปกติวันนี้ฟาเรนไฮต์เลิกเรียนตอนไหนเหรอ แล้วต้องไปรอตรงไหนถึงจะเจออะ” ฉันถาม เซลเซียสขมวดคิ้วด้วยความสงสัย อะไร มันไม่เห็นมีอะไรให้แปลกใจสักนิด-*-
“ถ้าเธอติดใจแล้วฉันคงห้ามไม่ได้ใช่เปล่าวะ-*-?”
“ก็คงใช่แหละ”
“ถ้าเป็นเธอฉันจะสนับสนุนก็ได้นะ จะจับพี่ชายฉันมันยากหน่อยนะ ฮ่าๆ”เซลเซียสยิ้มร่าด้วยความชอบใจ อะไรกันไอ้บ้านี่มันหัวเราะเยาะฉันเหรอT^T
“ฉันไม่ได้จะจับยะ แค่ถูกใจเฉยๆ”ฉันว่า
“เออ ก็คล้ายกันนั่นแหละ”
“นายนี่แยกคำว่า ‘จับ’ กับคำว่า ‘ถูกใจ’ ได้ไหมเนี่ย ความหมายมันต่างกันมากเลยนะ ขืนนายไปบอกคนอื่นว่าฉันจะจับพี่ชอยของนาย ฉันก็เสียหายหมดน่ะสิ สมองมีก็หัดคิดบ้างสิ-*-!” ฉันใช้นิ้วจิ้มไปที่หัวของเขา
“บ่นอะไรอยู่ได้ ยัยคุณหนูโหด-O-;;” เขาปัดมือฉันออก ก่อนจะแลบลิ้นให้
ไอ้นี้นี่มัน….น่าจับฆ่าซะจริง
“เออ ฉันมันโหด ฉันมันเถื่อน ฉันมันคุณหนูรากหญ้า ฉันมันไม่ดี พอใจยังL” ฉันพูดด้วยความจริงใจ(ประชด)สุดขีด เซลเซียสหันามองหน้าฉันอย่างอึ้ง คงจะตกใจสินะที่เห็นฉันพูดแบบนี้ อืมๆต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ
“ธะ…เธอรู้ด้วยเหรอเนี่ย ว่าตัวเองทั้งโหด ทั้งเถื่อน แถมยังนิสัยไม่ดีอีกO_o”
กรรซ์ ฉันจะฆ่ามานนนนนนนTOT
“นายมัน…”
“ล้อเล่นๆ ฮ่าๆ ไม่งอนน่าไม่งอน”
“เออ! ไม่งอนอยู่แล้วเว้ย-^-+” ฉันว่าก่อนจะกระทุ้งศอกใส่เขาแรงๆหนึ่งที
“โอ๊ย! แล้วมาทำร้ายร่างกายฉันทำไมเนี่ย ยัยโหด” เซลเซียสโอดครวญขึ้นทันที ฉันไม่ใส่ใจคำพูดของมันอีก ทะลึ่งนักนะไอ้หมอนี่!
“เอาละ เลิกเล่นแล้วตอบคำถามฉันได้แล้วน่า-*-” เฉันว่า
“เออๆ ก็ตรงหน้าคณะไง ไปดักรอมันได้ที่นั่นแหละ…เออ! ก่อนไปฝากไอ้นี่ไปให้มันหน่อยดิ” เซลเซียสหยิบซองเอกสารยื่นมาให้ฉัน “ฝากบอกมันด้วยว่า ฉันออกแบบให้เสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอจะได้มีเหตุผลที่จะไปหามันด้วยไง”
“ขะ…ขอบใจ แล้วฉันจะบอกให้” ฉันยื่นมือไปรับซองเอกสารมา
“แล้วบอกมันด้วยว่า วันนี้ฉันนอนหอ เธอจะนอนหอกับฉันไหมละ มันมีสามห้องนอนน่ะ”
“นายกำลังชวนฉันขึ้นห้องนะรู้ไหม-_-”
“ฉันไม่ปล้ำเอหรอกน่า เธอไม่มีอะไรสู้โมได้สักอย่าง ปล้ำไปได้ก็บ้าแล้ว แถมวันนี้ก็มีโมจิมานอนด้วย ก็แค่อยากแนะนำให้เธอรู้จักเฉยๆ อยากเห็นมานานแล้วไม่ใช่หรือไง-3-” เซลเซียสว่า
“มันก็ใช่…เอ๋ะ!นาย!!”
“รักหรอกจึงหยอกเล่น ฮ่าๆ”
“ถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วยละก็ไปก็ได้ แต่ของโทรบอกคนที่บ้านแล้วจะรีบตามไปก็แล้วกัน เอาที่อยู่มาสิ”
“เดี๋ยวฉันส่งไปให้แล้วกัน ไปก่อนนะ เดี๋ยวโมเขาจะรอนาน”
“เออๆ”
เซลเซียสวิ่งออกไป ส่วนฉันก็ต้องไปที่หน้าคณะดุริยางคศิลป์ เพื่อที่จะไปเจอฟาเรนไฮต์ และเอาซองเอกสารของเซลเซียสไปให้เขา เอาละ พร้อมแล้วก็ไปกันเลย~
ฉันเดินมาหยุดอยู่ด้านหน้า มีคนกำลังคุยกันอยู่มากมาย บางกลุ่มก็นั้งเล่นดนตรี บ้างก็เปิดเพลงฟัง บ้างก็ร้องเพลง เยอะแยะเต็มไปหมด เป็นคณะที่ดูคึกครึนดีจริงๆ แล้วคนอย่างหมอนั่นจะเข้ากับใครได้ไหมเนี่ย-*-? สงสัยจัง ฉันเดินเข้าไปที่ตัวตึก กวาดสายตามองไปรอบๆ
อ๊ะ! นั่นแน่ เรดาร์ฉันมันบออกให้ไปทางนั่น*^*
ฉันเดินไปตามทาง ที่ความคิดของฉัน ตรงนั่นมันมีออร่ารังศีอะไรบางอย่างด้วยแหละ ฉันเดินเข้าไปเรื่อยๆ ก็เริ่มได้ยิ่งเสียงกีต้าร์ที่ไพเราะและเสียงผู้ชายกำลังร้องเพลง ไวกว่าความคิดมือของฉันก็ล่วงไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายคลิปเอาไว้และถ้าฉันมองเห็นไม่ผิดคนละก็…เขาก็คือฟาเราไฮต์!
แกร๊ก
เวรละ เผลอหยิบกริงไม้ซะได้ฉันT^T
“ใครน่ะ!” ฟาเรนไฮต์หันควับมาทางฉันทันที โอเค คงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหนีหรืออออกไปเผชิญหน้ากับเขาตรงเอาไงดีละฉัน ทีฉันมาเพราะจะมาหาเขา ตัดทางเลือกทีจะหนีออกไปได้เลย โอเค ถ้าพร้อมแล้วก็…
“ฉันเอง!” ฉันออกไปยืนให้เขาเห็น
“เธอ…-_-”…คือใคร
“ใช่ฉันเองแหละ เอพริล”
“…”…อ่อ คนเมื่อเช้าสินะ-_-
“เมื่อกี้นายเป็นคนเล่นเหรอ เพราะมากเลยนะ เล่นให้ฉันฟังอีกรอบไม่ได้เหรอ?” ฉันเดินเข้าไปนั้งข้างๆเขา
“ไม่ได้”
“งั้นของเบอร์นายหน่อยดิ เมื่อเช้าบังอาจมาเมินฉันซะได้-*-”
“ไม่ให้” เมื่อได้ยินคำตอบฉันก็ล่วงโทรศัพท์และกดเบอร์ที่เซลเซียสให้มา เพื่อเช็คว่าใช่เบอร์ของเขาจริงหรือเปล่า
‘Look at us baby, up all night Tearing our love apart Aren't we the same two people who live
through years in the dark?~’
เสียงเพลงรอสายขของใครบางคนดังขึ้น ซึ่งก็ไม่น่าใช่ใครที่ไหนนอกจากคนที่นั้งอยู่ข้างๆฉัน ฟาเรนไฮต์ล้องโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์โทรเข้าและแบมือตัวเอง
“โหย นายยังไม่ได้ล้างเบอร์ฉันออกจากมืออีกเหรอ ความจริงก็ลังเลสินะ ฮ่าๆ>_<” ฉันยิ้มนิดด้วยความรู้สึกดีที่อยู่ลึกๆ หมอนั่นไม่ได้ลบเบอร์ฉันออกสินะ
“เธอต้องการอะไรกันแน่เนี่ย-*-”
“ก็เปล่านี่ เออนี่ เซลเซียสเขาบอกว่า ออกแบให้เสร็จแล้วน่ะ” ฉันยื่นซองเอกสารที่เซลเซียสฝากมาให้กับฟาเรนไฮต์ ฟาเรนไฮต์รับไปแบบงงๆ คงจะงงสินะว่าทำไมฉันถึงได้ทั้งเบอร์แล้วก็ซองเอกสารนี่ด้วย
“เธอ…ไอ้เซลใช่ไหม”
“เซลไหนเหรอ ไม่เห็นรู้จักเลย อันนี้เพื่อนของเพื่อนของเพื่อนของเพื่อนคนที่ชื่อเซลเซียสเขาฝากมาน่ะ-*-”
กรี๊ดดดดด นี่ฉันพูดบ้าอะไรของฉันเนี่ย
“โกหก”
ฉันก็ว่างั้นแหละT^T
“โอเคๆ ฉันเป็นเพื่อนสนิทของเซลเซียส แล้วเขาก็เห็นว่าฉันจะมาหานายเขาก็เลยให้ฉันเอามาให้นายเพราะวันนี้เขาจะไปกลับบ้าน” ฉันอธิบายเพิ่มเติม แต่เขาก็ยังมองฉันไม่วางตา ฉันมีอะไรให้น่าสงสัยมากหรือไงเนี่ย ฮือๆT^T
“เบอร์ละ ได้มาจากไหน-_-+”
กรี๊ดดด รังศีอำมหิตอะ ฮือๆ
“กะ…ก็(._.)”
“เอามาจากไหน- -++”
“เซลเซียส…” ฉันตอบเสียงแผ่ว เซลเซียสฉันขอโทษน้า ทั้งๆที่นายบอกว่าไม่ให้บอกแต่ฉันก็บอกไปแล้วอะTOT ขอโทษ แต่นายห้ามโดนพี่นายฆ่าตายนะ
“เฮอะ แล้วทำไมมันไม่กลับบ้าน-_-” ฟาเรนไฮต์ก็ยังคงซักฉันต่อ สุดท้ายฉันก็ต้องบอกจนหมดเปลือกเลยหรือไงเนี่ย เซลเซียสอย่างน้อยๆก็บอกฉันก่อนสิว่าพี่นายมันเผด็จการT^T
“เขาจะไปนอนหอ”
“แล้วทำไมต้องไปนอนหอ”
“ก็เห็นว่าวันนี้จะไปนอนกับโมจิแล้วก็…”
“ก็อะไร”
“…ไม่มีอะไร”
“เธอรู้ไหมหน้าตาของคนี่ชื่อโมจินี่หน้าตาเป็นไง-_-“
“ฉันจะไปรู้ได้ไง เดี๋ยวคืนนี้ฉันก็จะไปนอนกับพวกเขาเนี่ยแหละ อุ๊บ!OxO”
ฉันเผลอพูดอะไรออกไปเนี่ยTTOTT
“อ้อ อย่างงี้นี่เอง งั้นฉันไปด้วยสิ”
“ฮะ!?”
“ฉันบอกว่าจะไปด้วย ไปหอของเซลเซียส แต่ถ้าให้เดาก็ต้องเป็นหอที่ดีที่สุดในระแหวกนี่แหละนะ-_-” ฟาเรนไฮต์ว่าก่อนจะเก็บกีต้าร์เข้ากระเป๋า
“นาย…จะไปกับฉัน?”
“แล้วถ้าไม่ไปกับเธอแล้วจะไปกับใครละ โง่-_-”
“หยุดด่าฉันสักพักจะได้ไหมเนี่ยTOT”
“วันนี้ฉันด่าเธอไปแค่สองคำเองนะ”
“ด่าทางสายตาก็ช่วยหยุดด้วย”
“โอเคๆ-_-”
“งั้นก็รอไปก่อน เออ…แล้วมากับคนแปลกหน้ามันจะดีเหร๊อออ” ฉันลากเสียงยาวประชด คำก็คนแปลกหน้าสองคำก็คนแปลกหน้า โดนฉันย้อนแล้วเป็นไงละ:p ฉันเหล่ตามองอย่างสะใจ
“เธอแค้นอะไรฉันหรือไง”
“จะบ้าเหรอ นายนั่นแหละ ชอบบอกว่าฉันเป็นคนแปลกหน้า อะไร อะไรก็คนแปลกหน้า คนแปลกหน้าอยู่ได้ ฮึ่ย!” ฉันตะคอกใส่หน้าของฟาเรนไฮต์ หวังลึกๆว่าเขาจะสำนึกบ้าง-_-
“ก็เธอมันคือคนแปลกหน้านี่…ในตอนนั่นน่ะ”
“…คิกๆ นายนี่น่ารักดีชะมัด ฮ่าๆ”
“คนบ้า-_-///” ฟาเรนไฮต์หน้าแดงนิด เขานี่น่ารักเป็นบ้าเลย ฮ่าๆ
“นายหน้าแดงแล้วนะ ฮ่ะ ฮ่าๆ”
“ฉันไม่ใช่ตัวตลกนะ รีบลุกแล้วไปกันได้แล้ว” ฟาเรนไฮต์ลุกขึ้นยืนก่อนจะยื่นมือมาให้ฉัน ฉันมองมือของเขาอย่างงงๆ…แต่ก็เข้าใจแล้วละ^_^
“ขอบใจนะ” ฉันยื่นมือไปจับมือของฟาเรนไฮต์และลุกจากที่นั้ง ผู้ชายอารายยยย ใจดีเป็นบ้า สุภาพบุรุษสุดๆ ปลื้มอ่ะ>..<
“ตัวหนักเหมือนกันนะ-_-”
“ห๊ะ!?O_O”
“เธอน่าจะหนักสักหกสิบสินะ”
“หยาบคาย ฉันหนักแค่สี่สิบกว่าๆเองยะ”
“บ้านท่าทางจะยากจนน่าดู ถึงได้ผอมแบบนี้”
กรี๊ดดด เอาคำชมของฉันคืนมาให้หมดเลยตาบ้าT^T
@19:00 p.m.
ฉันมายืนอยู่ตรงหอพัก…ความจริงควรเรียกมันว่าคอนโดระดับห้าดาวมากกว่าถึงจะถูกมากกว่า
“ไอ้คุณชายเอ๋ย” ฉันบ่นพึมพัมกับตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปที่เคาร์เตอร์และโทรให้เซลเซียสลงมารับ ฟาเรนไฮต์เองก็ยืนอยู่นิ่งๆข้างๆฉัน ฟาเรนไฮต์น่าสนใจจริงๆฮ่าๆ
“มาแล้ว…-O-” เซลเซียสเอ่ยบอกทักแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นคนตรงหน้าที่ไม่ได้มีแค่ฉัน เซลเซียสรีบเดินมาข้างๆฉันทันที “พอไอ้บ้านี่มาทำไมเนี่ย-O-;;”
“ก็แบบว่า…แฮะๆ^_<;;”
“ยัย…-O-^”
“เอาละๆ เรื่องนั่นช่างมันเถอะเนอะๆ เราไปขึ้นห้องกันดีกว่า เดี๋ยวโมจิสุดที่รักโครตๆของนายจะเหงาจนร้องไห้ฟูมฟายน้า” ฉันว่าพลางโอบไหล่เซลเซียสอย่างสนิทสนม ความจริงก็สนิทกันจริงนี่น่า
“เธอ…ทำไมไม่เลิกนิสัยชอบทำตัวสนิทกับคนอื่นไปทั่วแบบนี้สักทีนะ ยัยโหด”
“อะไรเล่า-3- ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้อะ” ฉันว่า
“…” ฟาเรนไฮต์ก็เดินตามมาเงียบๆ ฉันเหล่ตาไปมองเขาเป็นพักๆ
ห้องเซลเซียส
“นี่…” ฉันเรียกเซลเซียสที่ยืนกดอกเก๊กเท่อยู่ริมหน้าต่าง ตอนนี้เรามาถึงห้องของเซลเซียสแล้ว ห้องก็เป็นห้องที่หรูสุดๆ อยู่บนสุดของตึกและที่สำคัญทั้งชั้นนี้คือห้องของเซลเซียส!
“อะไรเหรอ ยัยโหด=_=” เซลเซียสหันมามองทางฉัน
“ไหนอะ โมจิสุดที่โครตรักของนายอะ ไม่เห็นจะโผล่หัวออกมาเลย ฉันรอจนเบื่อแล้วอะT^T” ฉันว่าพลางบิดไปบิดมาบนโซฟา
“เธออย่าทำตัวเป็นเด็กจะได้ไหมเนี่ย เขาออกไปซื้อของอยู่ ยังไงเธอก็จะนอนที่นี้อยู่แล้วนี่ รอหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรเลย บ่นอยู่ได้ ยัยคุณหนูโหด” เซลเซียสพูดก่อนจะทิ้งตัวลงข้างๆฉัน ฉันที่นอนกลิ้งอยู่บนโซฟาก็ลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง
“…-_-+”
“อ้าวๆ คุณพี่ทำไมทำหน้าตาไม่ไว้ใจฉันแบบนี้ละ-O-” เซลเซียสหันไปมองฟาเรนไฮต์ที่ทำท่าไม่พอใจที่ได้ยนประโยคของเซลเซียสก่อนหน้านี้
“แก…ชวนยัยนั่นขึ้นเตียงเหรอ แล้วไหนบอกว่ามีแฟนที่เป็นว่าที่คู่หมั้นอยู่แล้วไง-_-” ฟาเรนไฮต์ให้นิ้วชี้มาทางฉันก่อนจะลดมือลงเมื่อพูดจบ
“ดะ…เดี๋ยว ทำไมพี่น้องตระกูลนี้ถึงชอบแปลความหมายในแง่ลบนักนะT^T” ฉันว่า “คำว่า ‘นอนที่นี้’ กับ ‘ชวนขึ้นเตียง’ ความหมายมันต่างกันนะ”
“ก็ปกติมันก็ใช้คำพูดแบบนี้กับผู้หญิงที่ขึ้นเตียงกับมันนี่” ฟาเรนไฮต์อธิบายเพิ่มเติม ซึ่งอันนี้ฉันรู้ดีแต่เขาคงไม่คิดจะใช่กับฉันหรอก
“แล้วผู้หญิงคนนั้นมันใช่ฉันซะที่ไหนเล่าTOT!”
ติ๊งต๊อง~
“มาแล้วๆ>O<” เซลเซียสท่าทางร่าเริงขึ้นมาสุดขีด และรีบวิ่งแจ้นไปเปิดประตู
“เพื่อความปลอดภัย เธอควรกับไปนอนที่บ้าน” ฟาเรนไฮต์พูดขึ้น ฉันหันไปมองที่เขาก่อนจะยิ้มนิด เป็นคนที่…อบอุ่นจริงๆนั่นแหละ
“ไม่เป็นไรหรอก หมอนั่นเพื่อนฉันนะ” ฉันเดินเขาไปตบบ่าฟาเรนไฮต์ที่ขมวดคิ้วเป็นโบว์
“…งั้นจะให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนไหมละ” หน้านิ่งๆที่เก็บอารมณ์ไร้ความรู้สึกไว้เริ่มแดงขึ้นทีละนิด…เขาก็ขี้เก๊กเหมือนกันนะเนี่ย
“อื้อ^O^!” ฉันยิ้มกว้างมือได้ยินและรับคำทันที
ความคิดเห็น