คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : สิ่งที่ยังไม่รู้
ฉันไม่รู้ว่าร้านแบร์มี่อยู่ที่ไหน จึงนัดว่าจะไปรอที่บ้านเซลเซียสตอนสิบโมงจะได้ไปพร้อมกันเลย และตอนนี้ฉันก็อยู่หน้าบ้านของเซลเซียสแล้วด้วย ดูเหมือนพี่ยามจะจำหน้าฉันได้ว่าเป็นเพื่อนของเซลเซียสเลยยอมให้ฉันเข้าไปง่ายๆ
“มาเร็วกว่าที่คิดแฮะ” เสียของเซลเซียสดังมาจากทางด้านหลัง ฉันหันควับไปทางต้นเสียง
“นาย…เพิ่งตื่นหรือไงเนี่ย-O-”
“จะบ้าเหรอ ฉันไปแอบหลับมาที่สวนหลังบ้านน่ะ เมื่อคืนไอ้โรมมันป่วน! คิดแล้วเจ็บใจชะมัด”
“?”
“อยากรู้ไหมละ”
“(-_-)(_ _)(-_-)” ฉันพยักหน้า เซลเซียสถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ
“ไอ้โรมมันเข้ามาในห้องของฉัน แล้วก็เล่นไว้ซะเละเลยน่ะสิ กว่าแม่บ้านจะเก็บเสร็จก็เกือบตีหนึ่ง ง่วงเป็นบ้า”เซลเซียสว่าพลางบิดขี้เกียจไปมา
“แล้วทำไมไม่ไปนอนห้องอื่นละ”
“ฉันชอบนอนห้องตัวเองมากกว่า แถมห้องอื่นมันแคบเกินไป”
โอ๊ย! ไอ้คุณชายเอ๋ยยย
“อ่ะจ้ะๆ พ่อคุณชายย” ฉันพูดลากเสียงอย่างประชดประชัน อีหมอนี่มันน่าหมั่นไสเป็นบ้าเลย “แล้วจะไปกันได้หรือยังละ สิบโมงจะครึ่งแล้วนะ”
“เข้าบ้านก่อนสิ พวกมันคงนั่งอยู่ในบ้านนั่นแหละ” เซลเซียสว่า เออ จริงสิ ฉันลืมคิดไปเลยว่าทำไมตอนที่ฉํนมาบ้านเข้าฉันถึงไม่เคยเห็นหน้าพี่ของเซลเซียสเลยรวมถึงน้องด้วยนะ
“นี่ๆ ทำไมเวลาฉันมาบ้านนายแต่ก่อน ไม่เห็นเคยเห็นพวกพีน้องนายเลยละ?”
“อ้อ ช่วงนั่นพวกมันนอนหอกันน่ะ”
“อย่างงี้เองสินะ-^-”
ฉันเดินตามเซลเซียสไป ฟาเรนไฮต์จะใส่ชุดอะไรน่า ช่างเถอะ เขาใส่อะไรก็หล่อทั้งนั่นแหละ แอร๊ยยย~~~>///< เดี๋ยวๆ นี่ฉันกลายเป็นพวกคลั่งผู้ชายหล่อแบบเขาไปแล้วงั้นเหรอเนี่ยTOT?
ร้านแบร์มี่
ตอนนี้เรามาถึงร้านแบร์มี่เรียบร้อยแล้ว เรายืนอยู่หน้าร้าน สีหน้าของทุกคนแย่หมดยกเว้นโรเมอร์ที่หน้าตาสดใสเป็นพิเศษ ฉันพอรู้แล้วละว่าทำไมทุกคนถึงไม่อยากมาร้านนี่ เพราะร้านนี้มันมีเด็กผู้หญิงเต็มไปหมดแถมยังมีแต่ตุ๊กตาหมีหลากหลายชนิดอีกด้วย ร้านเป็นโทนสีน้ำตาล และดูเป็นร้านที่หวานมากๆ เหมาะกับพวกผู้หญิงหรือเด็กมากกว่า
“ร้านแบร์มี่ ยินดีต้อนรับค่าาา~”พนักงานสาวหน้าตาน่ารักเดินเข้ามาหาพวกเรา
“คุณบีฟซัง ผมขอห้องเดิมนะ เอาหมีเยอะแล้วที่เหลือก็เหมือนเดิมนะครับ นะๆๆ(‘^’)” โรเมอร์เดินเข้าไปเกาะแขนพนักงานสาว
“ได้ค่ะ แต่น้องโรมคะ พี่บอกว่าให้เรียกพี่ว่าพี่แบร์ไงคะ”
“ก็หน้าพี่บีฟมันไม่เหมาะจะเป็นหมีของผมนี่ หน้าพี่น่ารักเหมือนหมาข้างบ้านผมมากกว่า(‘^’)”
เอ่อ…สงสารพี่แบร์จัง
“อ่าจ้ะ พี่ก็ว่างั้นแหละ กระซิกๆTTOTT”
“งั้นไปกันเถอะ พี่ๆ^O^” โรเมอร์รวบแขนทั้งสามคนรวมทั้งฉันเองก็ด้วยแล้วเดินเข้าร้านและขึ้นลิฟท์ขึ้นไปชั่นสิบเอ็ด ห้องกว้างสุดๆ วิวดีมาก และมีน้องหมีเต็มไปหมด ไม่ว่าจะดโปสเตอร์หรืออื่นๆ หวา น่ากลัวแปลกๆแฮะ ตอนนี้ฉันเริ่มเข้าใจพวกเขาแล้วละว่าทำไมถึงไม่อยากมาร้านนี้T_T
“…-_-”…ฉันอยากออกไปแล้ว
ฉันเหล่ไปเห็นน่าฟาเรนไฮต์ที่มีสีหน้าแย่สุดๆ เห็นแล้วก็อดขำไม่ได้แฮะ
“คิกๆ”
“ขำอะไรของเธอ-_-” ฟาเรนไฮต์หันควับมามองฉันทันที
“อุ๊บส์ โทษทีพอดีร้านมัน…น่ารักดีน่ะ”
“ไม่เห็นจะน่ารักตรงไหน ไอ้ร้านบ้าบอนี่-_-” ฟาเรนไฮต์ตีหน้าเรียบเฉย แต่ฉันมองหน้าเขาก็รู้ทันทีเลยว่าเขาอยากออกจากร้านนี้สุดใจเกิดแล้วละ
“เดี๋ยวนี้พี่พูดมากขึ้นนะ เพราะเธองั้นเหรอ” เคลวินเดินเข้ามาถามฟาเรนไฮต์ ฉันมองและกระพริบตาปริบๆ เพราะฉัน อย่างงั้นเหรอ(‘O’)?
“อย่าพูดมาก-_-” ฟาเรนไฮต์พลักอกเคลวินเบาๆก่อนจะเดินไปนั่งบนโซฟาหมี…หมีอีกแล้ว
“ให้ตาย ฉันเกลียดที่นี้จัง” เซลเซียสว่าและเดินไปนั่งที่โซฟาเดี่ยว
“ฉันก็เหมือนกัน” เคลวินเตะหมอนรูปหมีกระเดนไปอีกฝั่งราวกับระบายอารมณ์ โรเมอร์หันมามองเคลวินตาขวาง “โทษทีๆ-_-” เคลวินว่าและเดินไปนั่งที่เก้าอี้หมีเดี่ยว
อ้าว งั้นที่นั่งเดี่ยวมันก็หมดแล้วน่ะสิ สะ…แสดงว่าฉันต้องไปนั่งข้างๆฟาเรนไฮต์สินะ-///-
ฉันเดินไปนั่งข้างๆฟาเรนไฮต์ด้วยท่าทีเกรงใจ ไม่เชิงว่าเกรงใจหรอก เรียกว่าเกร็งจะดีกว่า เคลวินและเซลเซียสกระตุกยิ้มที่มุมปากพร้อมกัน อย่าบอกนะว่า… กรรซ์ พวกนายจะทำให้ฉันจะเป็นบ้า…เดี๋ยวฉันจะเป็นบ้าตาบเพราะพี่ชายพวกนายนะ
“ทำไมต้องสั่นด้วยละ-_-” ฟาเรนไฮต์ว่า ฉันเกร็งจนตัวสั่นเลยเหรอ “หนาวหรือไง”
“อะ…อ้อ ใช่ๆหนาวนะ”
“อ๊ะ” ฟาเรนไฮต์ถอดเสื้อและยื่นให้ฉัน
“?”
“…-_-”…รีบๆรับไปซะ
“ขอบใจ” ฉันรับเสื่อมาและสวมมันเข้าไปทันที กลิ่นน้ำหอมผู้ชายอ่อนๆที่ติดมากับเสื้อ ให้ตายสิ นี่มันกลิ่นของฟาเรนไฮต์ชัดๆเลยนี่
“เอ้าๆ เข้าเรื่องกันดีกว่า” เซลเซียสตบมือเรียกร้องความสนใจ ทุกคนหันไปที่เขา
“ดีเลย ฉันอยากรู้นานแล้ว ว่าพวกนายจะให้ฉันช่วยอะไร”
“งั้นขออธิบายเรื่องที่เราจะทำกันก่อน หนึ่งเลย อดีตพี่สาวบุญธรรมของพวกเราขอให้เราช่วยออกแบบงานแต่งให้ โดยมีงบประมาณให้ห้าล้านให้การจดงาน ซึ่งห้าล้านจะเป็นทั้งค่าสถานที่ อาหหาร เครื่องดื่ม สิ่งของประดับตกแต่ง”
“แล้วทำไมพี่…”
“อดีต!” ฟาเรนไฮต์รีบขัดขึ้น
“ขะ…ขอโทษที แล้วอดีตพี่สาวนายทำไมต้องให้พวกนายช่วยด้วยละ”
“…ก็เพราะพี่กำลังจะแต่งงานไง พี่เค้าอยากให้เรามีส่วนร่วมในฐานะที่เคยเป็นครอบครัวเดียวกัน เราเต็มใจทำให้สุดๆ พวกแม่ๆก็ช่วยขอให้พวกเราช่วย คือก็ไม่ใช่อะไรหรอก แต่เราก็อยากทำเลยรับข้อเสนอมาง่ายๆ แต่ว่ามันไม่ง่ายอย่างที่คิดน่ะสิ เลยต้องการตัวช่วย” เซลเซียสว่า
อ้อ อย่างงี้นี่เอง
หรือว่าพี่คนนั่นจะเป็นพี่ศา…พี่ศาคนนั่นกำลังจะแต่งงานเหรอ
“ใช่คนที่ชื่อ…”
“?”
“อ้อ เปล่าไม่มีอะไรหรอก แฮะๆ โทษที^^;”
“อ่าๆ”
“แล้วพี่นายจะแต่งงานวันไหนละ”ฉันถาม
“วันวาเลนไทน์”
“อื้ม~…งั้นเรื่องโรงแรมถ้าจะให้ประหยัดฉันคิดว่าน่าจะใช้โรงแรมของพวกนายนะ แม่พวกนายเป็นเจ้าของโรงแรมระดับห้าดาวใช่ไหมละ ส่วนเรื่องขอแม่พวกนายคงไม่ขดข้องหรอกมั้ง เพราะเขาเป็นคนอยากให้พวกนายทำอยู่แล้วไม่ใช่เหรอน่าจะให้ความร่วมมือนะ คราวนี้เราก็จะได้สถานที่ในการจัดงานมาแล้วไง ส่วนเรื่องอาหารเครื่องดื่มก็ต้องเลือกก่อนว่าจะเอาอาหารอะไร ไทย จีน ญี่ปุ่น หรืออาหารสไตล์อิตาลี”ฉันว่า คิดว่าแค่นี้ก็จัดการเรื่องสถานที่ไปได้แล้ว”
“จริงด้วยสินะO_O!”
“อ๊ะ!จริงด้วยสิ พ่อของพวกนายทำเกี่ยวกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้ไหมละ ขอพ่อของพวกนาย คราวนี้ก็เหลือแค่อาหารกับของประดับใช่ไหมละ ก่อนอื่นก็ต้องรู้จำนวนแขกในงานเสียก่อนถึงจะกะจำนวนอาหารได้ ฉันมีข้อคิดเห็นแค่นี้แหละ ส่วนพวกนายก็ลองคิดดูแล้วกัน”
“…”
“อ้อมีอีกอย่างสิเกือบลืมแน่ะ บริกรกับดีเจแล้วก็พิธีกรด้วย เรื่องนี้ก็ลองไปหาคนมา หรือถ้าพวกนายอยากจะประหยัดอีกก็ไปเป็นพีธีกรกันซะเองเลย-_-”
“เจ๋งนี่!” เสียงปรบมือของเซลเซียส เคลวินและโรเมอร์ดัวขึ้น
“งั้นเดี๋ยฉันจะไปโทรหาพ่อกับแม่ก่อนนะ จะขอให้เขาอนุมัติ” เซลเซียสว่า
“เออ ไปด้วยดิ ฉันจะไปบอกพี่ศาเหมือนกันมาได้ความคิดเจ๋งๆมาแล้วพี่เค้าจะได้ไม่เป็นหวงพวกเราแบบเวอร์อีก ฮ่าๆ ไอ้โรมจะไปด้วยกันไหม? แกคิดถึงพี่เขาไม่ใช่หรือไง”
“ไปฮะ*^*” ทั้งสามคนเดินออกไปจากห้อง เหลือแค่ฉันกับฟาเรนไฮต์สองคน
“เอ่อ…พี่ศานี่ใครเหรอ”
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ-_-”
“นะ…นั่นสินะ ฮ่าๆ” ฉันฝืนยิ้มนิดๆ ทำไมเขาต้องทำหน้าตาน่ากลัวแบบนั่นด้วยนะ ฉันทำอะไรผิดหรือเปล่านะ หรือว่าเป็นเรื่องที่ไม่ควรถาม…จริงด้วยสิฉันไม่ใช่คนในครอบครัวเขาอยู่แล้วนี่น่า มันรู้สึกอึดอัดแปลกๆที่ต้องมานั่งในนี้สองต่อสอง แบบว่าสองคนจริงไม่เหมือนตอนที่อยู่ในห้างที่มีคนเดินเต็มไปหมด
“นี่”
“หะ…ห๊ะ? ว่าไง”
“เธอ…เปล่า ช่างมันเถอะ”
อ้าวซะงั้น-_-
ฉันล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาแกล้งทำเป็นเช็คนู้นเช็คนี้ ไม่ใช่อะไรหรอก แต่ฉันอึดอัดน่ะเลยพยายามหาอะไรทำT^T ความจริงจะคุยเรื่องหนังนั่นก็ได้นี่น่า
“เมื่อวานก่อนขอโทษทะที่จู่ๆพี่ฉันก็เข้ามาดึงตัวไปเลยทำให้นายไม่ได้ไปดู”
“…-_-”
“เคืองฉันหรือไงT^T”
“เปล่า แค่จะบอกว่าฉันไปดูมาแล้วเมื่อวันนั่นน่ะ-_-”
“-O-!!!!”
อะ… อะไรนะ เขาไปดูมาแล้วงั้นเหรอ งั้นแสดงว่า…เมื่อวานที่บอกว่าจะไปนั่นแล้วจู่ๆก็ไม่สบายขึ้นมาอยู่ในการคำนวนของเขาหรือไงกัน ฮือๆT^T
“งั้นเรื่องที่นายไม่สบายก็…”
“อันนั่นเรื่องจริง ไม่ได้คิดจะเบี้ยว-_-;”
“เชื่อได้แค่ไหนกัน!TOT”
“…-_-^”…อย่ามาคาดหวังอะไรกับฉันนะ
“รู้แล้วน่าY_Y”
ถึงฉันจะคาดหวังอะไรนายก็ชอบทำลายมันไปทุกที่นั่นแหละ ฮือๆYOY
หลังจากที่นั่งอยู่กับฟาเรนไฮต์สองคนไม่นาน เซลเซลียส เคลวิน และโรเมอร์ก็กลับเข้ามาในห้องเหมือนเดิม ทุกคนยิ้มแก้มบานเหมือนกับว่าได้ปลดทุกข์-_-^
“แม่กับพ่ออนุญาตโว้ย~” เซลเซียสร้องลั่น
“มีอีกเรื่องหนึ่ง…” เคลวินเอ่ยขึ้น เราทุกขึ้นหันไปมองที่เขาเป็นตาเดียว เรื่องอะไรอีก?
“มีอะไรอีกละ-_-?” ฟาเรนไฮต์เอ่ยถาม
“พี่ศาฝากมาชวนยัยเอ๋อนี่ไปด้วย เขาบอกว่าอยากจะขอบคุณเธอที่ช่วยน้องชายที่ไม่ได้เรื่องของเขาน่ะ”เคลวินว่า
“กรรซ์ ไอ้คุณพี่ศา ด่าได้ด่าดีจริงๆ-O-!” เซลเซียสทำท่าทางไม่พอใจกับประโยคของเคลวิน แต่จะทำไงได้ละ นายไม่ได้เรื่องจริงๆไม่ใช่เหรอ(‘ ‘;)?
“…-_-” ฟาเรนไฮต์มองเซลเซียสด้วยสีหน้าไม่พอใจกับคำพูดของเขา
“ชะอุ้ย! แหม ขอประทานอภัยที่กระหม่อมบังอาจไปกล่าวร้ายแด่องค์พี่องศา พะย่ะคะ-_-” เซลเซียสพูดอย่างประชดประชัน แล้วทำไมฟาเรนไฮต์จะต้องทำท่าทางโกรธขนาดนั่นด้วยละ-O-?
“…” ฟาเรนไฮต์ลุกออกไปจากห้อง ฉันและคนอื่นๆมองไปทางเขาอย่างงงๆ นั่นเขาจะไปไหนน่ะ
“เดี๋ยวสิ!”
ปัง!
เสียงปิดประตูห้องดังลั่น ฉันที่ยืนอยู่ถึงกับค้าง แต่คนอื่นๆกลับถอนหายใจเหมือนรู้อยู่แล้วว่าเขาจะเป็นแบบนี้…มีอะไรที่ฉันยังไม่รู้มากขนาดไหนกันนะ…?
“…ทำไมเขาถึง…”
“เธอยังมีอีกหลายเรื่องที่ยังไม่รู้ เพราะงั้นไม่ต้องสงสัยอะไรมากหรอกน่า ไปเหอะ” เซลเซียสและเดินเข้ามากอดคอฉัน พาเดินออกไปจากห้อง
“…ฉันไม่ควรรู้เหรอ”
“ก็ไม่เชิงหรอก เรียกว่าอย่ารู้จะดีกว่า ยังไงซะเธอก็ไม่มีได้ความสัมพันธ์อะไรมากมายกับครอบครัวฉันอยู่แล้ว เพราฉะนั่นรู้ไปก็เท่านั้นแหละ” เซลเซียสเอามืออกจากคอฉันและเอื้อมมาจับมือแทน ไม่ใช่ว่าเราคิดอย่างอื่นกันนะแต่เราทำแบบนี้กันเป็นประจำอยู่แล้วน่ะ
“งั้นเหรอ”
“ใช่ เธอจะให้ฉันไปส่งไหมละ ยังไงซะฉันก็ยังไม่อยากกลับบ้านอยู่แล้วด้วย”
“ก็เอาสิ^O^!” ฉันพูดยิ้มๆให้เซลเซียสก่อนจะเดินไปขึ้นรถ
ความคิดเห็น