คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : อนาคอนด้าใหญ่เบิ่ม!
ในที่สุด ฉันกับมีนาก็ย้ายก้นเข้ามานั่งในโรงหนังได้สำเร็จ ฉันภาวนาอย่าให้เจอนายนั่นอีกเลยและพระเจ้าก็เกลียดฉันอีกแล้ว!!! ให้ตายเถอะ นายนั่นมานั่งข้างฉันด้วยซ้ำ พร้อมเพื่อนโสโครกของมัน แต่โรงหนังนี่มันดีเกินไป มืดสุดๆ ขนาดหน้า มีนาฉันยังไม่เห็นเพราะมีนาไม่อยู่ . . . เงิบ ยัยนั่นหายไปไหนน่ะ
“ไอไฟร แกนั่งA6 น่ะเว้ย”
“อือๆ โรงหนังแม่งมืดชิบ” เดี๋ยวๆ ฉันนังอยู่A5 งั้น...งั้นก็ต้องนั่งติดกันสิ โถ่ พระเจ้าช่างโหดร้าย ยัยมีนาก็หายหัวไปไหรไม่รู้ปล่อยให้ฉันนั่งถือป๊อปคอนถังใหญ่อยู่คนเดียว คนอื่นเค้าจะหาว่าฉันกินเยอะนะTAT
“…” หนังเริ่มดำเนินขึ้นในขณะที่ยัยมีนาก็ยังไม่โผล่ออกมาสักที คนที่นั่งข้างๆฉันก็เป็นใครไม่รู้...เอ๊ะ!เดี๋ยวน่ะ เมื่อกี้เพื่อนเรียกเขาว่า ‘ไฟร’ งั้นเหรอ มีสิทธิไหมที่จะเป็นไฟรเดย์ กรี๊ดดดดด ถ้าเป็นไฟรเดย์จริงๆฉันได้กรี๊ดลั่นโรงหนังแน่ๆ เกิดมาได้นั่งข้างไฟรเดย์ก็ไม่สียชาติเกิดแล้ว อะไรจะมีความสุขขนาดนี้ จะเป็นลม>///<
ด้านมีนา...
"ห้องน้ำของที่นี่มันอยู่ตรงไหนล่ะเนี่ย?" ฉันพูดพรางเดินหาห้องน้ำที่ปกติมันน่าจะอยู่แถวนี้ -O-^ "พูดปุ๊บก็เจอเลย"
ฉันเห็นสุดทางเดินของโรงหนังมีป้ายห้องน้ำอยู่ จึงค่อยๆเดินไปที่ห้องน้ำ แต่ว่าไหงไม่มีป้ายว่าห้องน้ำหญิงหรือห้องน้ำชายอยู่ล่ะ ถ้าเข้าผิดมันต้องไม่ดีแน่ๆ.. แต่ว่าช่างเถอะ ท่อจะเเตกอยู่เเล้วเนี่ย ถ้าราดตรงนี้มันก็คงไม่ดีอีก ฉันเดินเข้าไปในห้องน้ำ เเต่มันกลับชะงัก...เมื่อเจอ อานาคอนด้าอยู่ตรงหน้า แว้กอานาคอนดาอาละวาด
"เฮ้ยO_o!?" ผู้ชายที่ยื่นปลดปล่อยของอยู่ชะงักทันทีเมื่อเห็นหน้าฉัน
"กะ...กรี๊ดดดดดด>O<" ฉันกรีดร้องลั่นห้องน้ำ เกิดมาไม่เคยเจอตัวใหญ่ขนาดนี้มาก่อน(?) ผู้ชายตรงหน้ารีบเก็บงูอนาคอนด้าของเขาเข้าไปในกางเกงทันที หละ…หล่อจัง@.,@
"เธอ...ยัยโรคจิต!" "*.,*"ฉันมองหน้าเขา เหมือนโดนสะกด อร๊ายยย หล่อ! เอ๊ะ!หน้าตาเเบบนี้เคยเจอที่ไหนนะ คุ้นๆว่าเจอที่ซื้อตั๋ว อืม เส้นในหัวฉันเริ่มมาต่อกันเป็นรูปร่าง0.,0 นั่นมันแชร์ ที่รุมยัยไลค์ตอนนั้นนี่น่า ติ๊ง ติ๊ง อุ้บเลือดกำดาวเริ่มไหล ฉันไม่คิดว่าหน้าเค้ากับอานาคอนดาของเค้าจะทั้งใหญ่ทั้งหล่อขนาดนี้
"นาย...หล่อจัง-.,- ไอนั้น..."… ก็ใหญ่ ฉันว่า เล่นเอาหมอนั่นทำหน้าเหวอไปเลย เอ๋~ฉันพูดอะไรผิดเหรอ ก็ฉันเเค่ชมว่าเขาหล่อเเค่นั่นเองอะ
"เธอมัน..ยังประสาท.-O-;;"
ไอ้ผู้ชายบ้า อุตส่าห์ชมมาทำหน้าเหยเกใส่ เดี๋ยวตบซะเลยนี่ แต่เสียดายหน้าหล่อๆอ่ะ
"นี่ นาย ฉันอุตส่าห์ชม จะพูดขอบคุณสักนิดนึง ดอกพิกุลจะล่วงหรอค่ะ:("
"เธอมันยัยโรคจิต แต่เรื่องฉันหล่อมันก็จริงนะ"
โหย ที่นี้ละชมตัวเองเลยนะยะ ไอ้หล่อ-.,- ชิ!
อารมณ์เสีย ไปหาไลค์ดีกว่า
"เหอะ ไอคุณหล่องั้นก็ ไปหัดพูดคำว่า 'ขอบคุณคับ' แต่ถ้าไม่มีใครเค้าอยากจะฝึกให้ ก็กลับมาขอบคุณฉันได้น่ะ เดี๋ยวจะฝึกให้ ไปล่ะ" ฉันบอกลาไอหล่อ ก่อนจะหันหลังกลับ
หมับ!
แต่เค้ากลับบีบมือฉันไว้แน่น "ยัย..."
"นี่ ถึงนายจะหล่อและฉันจะสวย ฉันก็ไม่ชอบให้ใครมาลวนลามน่ะ" เค้าทำหน้าเหวอไปเลยอ่ะ ฉันพูดไรผิดแค่พูดตามความจริง เชอะ ฉันสะบัดมือและเดินไปหาไลค์ แต่..มันสะบัดไม่หลุดอีปลาหมึก
"หึ คุณหนูมาว่ากันแบบนี้ คิดว่าคนอย่างผมจะปล่อยไปหรอครับ" เค้าผลักฉันจนไปชนกับกำแพงเต็มแรง มันเจ็บน่ะโว้ย อีหล่อนี่ เค้าหน้าเข้ามาใกล้ๆ จนฉันได้กลิ่นน้ำหอมและลมหายใจอันร้อนระอุ ก่อนที่ฉันจะเริ่มเคลิ้ม จิตตายสำนึกที่ลึกก็สั่งใหัป้องกันตัวเมื่อเค้าเอาตัวฉันเข้าไปแนบกับเค้า แต่จะทำยังไงดีล่ะ งั้น.. เอาแบบนี้ก็แล้วกันกัน
ผลั่ว
ฉันเตะที่อานาคอนด้าเต็มแรง เป็นไงละ ไอ้ผู้ชายหล่อหื่นกาม โดยแบบนี้เข้าไป ขอให้สูญพันธุ์ไปเลย เอาแบบว่าต้องตัดออกเลยได้ยิ่งดี สาธุ!
"โอ้ย" เขาร้องโอดครวญทันที อร๊ายยย เสียงเร้าใจชะมัดเลย>.,<
“ขอค่าทำขวัญด้วยนะ” ฉันเอื้อมมือไปล้วงกระเป๋ากางเกงของเขาก่อนจะหยิบกระเป๋าตังค์ของเขาออกมาเปิดดู โห้ย! ท่าทางบ้านจะรวยมากนะเนี่ย ฉันควักแบงค์พันออกมาห้าไป และใส่กระเป๋าสตังค์ของเขากลับลงไปในกระเป๋ากางเกง “ขอบคุณนะ :p”
“กร๊าซซ ยัยนี่ ร้ายนักนะ อ๊ากกกก~”
ฉันไม่ใส่ใจคำพูดของเขาและเดินออกมาอย่างรวดเร็ว อ๊ากก ท่อปัสสวะของฉันก็จะแตกแล้วเหมือนกันละยะYOY
กลับมาที่ด้านของไลค์…
ยัยเพื่อนบ้านี่ไปเข้าห้องน้ำถึงไหนวะเนี่ย หนังเริ่มมานานแล้วนะ บางทีฉันควรจะออกไป…
“ยัยมีนา” ฉันเรียกยัยเพื่อนตัวแสบเบาๆ ยัยนั่นทั้งยิ้มตาเยิ้มและในขณะเดียวกันก็เหมือนอารมณ์ไม่ค่อยดี เอ่อ…สรุปก็ตีอารมณ์ยัยนี่ไม่ออกอยู่ดีสินะ…-_-^
“เงินห้าพัน เกือบเสียจูบ ได้เห็นอนาคอนด้า ผู้ชายหล่อน้องชายใหญ่ อะไรจะมีความสุขได้ขนาดนี้>.,<”
เพ้ออยู่สินะ…สินะ เป็นโลกที่ฉันเข้าไปไม่ถึงสินะ…สินะ
ฉันไม่ได้สนใจยัยเพื่อนตัวดีอีก ดูท่าทางมันจะมีความสุขมาก คงไปเห็นอะไรเด็ดมาแน่เลย อร๊ายย ฉันก็อยากเห็นเหมือนกันนะเนี่ย กรี๊ดๆๆ (พอเถอะ-_-)
เปรี้ยง!
“กรี๊ดด!” ฉันตกใจเมื่อเสียงฟ้าร้องในหนังดังขึ้น กะ…ก็คนมันกลัวเสียงฟ้าร้องนี้น่า ทุกคนหันมาจ้องฉันเป็นตาเดียว ไอหย๊า! ซอรี่ๆ
“เย็น…-O-!” เสียงคนข้างๆดังขึ้น ฉันรวบรวมสติอีกครั้ง ตอนนี้คนในโรงหนังส่วนใหญ่เริ่มกลับสนใจหนังกันแล้ว แต่…ปัญหาใหญ่มันก็เกิดขึ้นอีกจนได้สินะ แก้วแป๊ปซี่ของฉันดันหลุดมือไปซะแล้ว…ไม่นะT_T
“ขอโทษYOY” ฉันรีบล้วงทิชชู่ในกระเป๋าออกมาทันที แก้วน้ำของฉันมันดันหกไปโดนคนข้างๆน่ะสิ แย่จริงๆเลย แง้ๆ ผู้ชายคนนั่นปัดน้ำแข็งออกจากตักและลุกขึ้นปัดน้ำออก คนที่นั่งด้านหลังทำเสียงจิ๊จ๊ะราวกับไม่พอใจ อายโว้ย อาย ฉันรีบคว้ามือผู้ชายคนนั่นออกมาทันที
“แกจะไปไหน…” ยัยมีนาทักขึ้นเมื่อเห็นฉันเดินจูงมือเขาออกไป
“เดี๋ยวมานะ^^;” ฉันว่าจะรีบเดินออกไปทันที โดยไม่ลืมจูงมืคนข้างๆออกมาด้วย โอ๊ย อายจนไม่รู้จะเอาหัวไปไว้ที่ไหนแล้วเนี่ยT^T
ตึก ตึก
ฉันจูงมือคนข้างๆออกมาด้วย นั้นก็คือ ไฟรเดย์ เดี๋ยวๆ เดี๋ยวน่ะ ไฟร...เดย์..หรอ ฉันหันหลังกลับไปดู 0.0 ตะลึงสุดๆ โฮกกก หล่อมากก ขอขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้ฉันเกิดมา ฉันจะไม่ว่าท่านอีกแล้ว(?) ฉันจับมือเค้าไปนั่งที่ม้านั่งหน้าโรงหนั
“ยัยโรคจิต” นั่นคือคำแรกคำแรกที่เค้าคุยกับฉัน มันช่างตื้นตันจริงๆ-_- แต่เห็นแก่ความหล่อฉันจะทำเป็นหูทวนลมล่ะกันน่ะ
“เออ ฉันขอโทษนะ เดี๋ยวฉันเช็ดให้” โอ๊ย ตื่นเต้น อ้า ฉันค่อยๆมือยื่นออกไปแบบสั่นๆด้วยความรู้สึกหลายๆอย่าง
“ไม่ต้อง ฉันเช็ดเองได้ อย่ายุ่ง” ถึงเขาจะพูดอย่างงั้นก็เถอะ แต่ฉันก็ค่อยๆยื่นมือไปช็ดให้เค้า โอกาสแบบนี้หาได้ง่ายๆที่ไหน>///< แต่เค้ากลับจะแย่งผ้าเช็ดหน้า พวกเรายื้อกันมาอยู่พักนึง จู่ๆมือของเขาก็ปล่อยออกราวกับไม่ได้ตั้งใจ ผลลัพธ์ของสมาการนี้คือ ฉันลงไปนอนกับตักเค้า ฉันหันหน้าเข้าตัวเขาและเห็น...ไอหย๊า ถึงจะบอกว่าไม่ได้ตั้งใจแต่ตอนนี้ฉันก็นอนทับไส้กรอกกับถุงไข่พะโล้ของเขาอยู่นะ-O-! แต่ที่บรรลัยกว่าคือมือของฉันไปโดนตรงนั้นเต็มๆ มันรู้สึกนุ่มๆดีแฮะ -///-
“ยะ...ยัย ยัย” เสียงกะตุกกะตักพอๆกับหน้าเค้าที่แดงกำ แต่ถึงอย่างนั้นก็หล่ออยู่ดี
“ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ...”…แค่โดนเต็มๆ
ฉันค่อยๆเงยหน้ามองเค้า ... ช็อกซะยิ่งกว่าช็อก ตาของไฟรเดย์เริ่มแดงรื้นและมีน้ำคลอเบ้า สุดท้ายมันก็หยดลงมา อยะ..อย่าบอกน่ะว่าเค้าอ่อนไหวกับแบบนี้ คนที่ทั้งหล่อ ทั้งเก่ง จะอ่อนไหวกับเรื่องแบบนี้ ตอนนี้หน้าเค้ามีแต่น้ำตา แต่มันก็นะ...น่าร๊ากกกอ่า ซึ่งมันขัดกับภาพลักษณ์ตอนแรกสุดๆ
“ฮึก ฮึก” เอาไงดี เค้าเริ่มร้องแล้ว คนรอบข้างเริ่มหันมามองแล้วด้วย ฉันจึงต้องเต็มใจ เอ้ย จำใจจูงมือเค้ากลับที่โรงหนัง
“นี่นายหยุดร้องไห้เถอะ เข้มแข็งหน่อยสิ นายทั้งหล่อและทั้งเก่งเลยนะ” ฉันพยายามให้กำลังใจเค
“…ฮึก หุบปากไปเลยยัยโง่”
“-O-^”
และแล้วฉันก็พาเค้ามาถึงโรงหนังได้อย่างปลอดภัย เมื่อฉันหย่อนก้นลงเพื่อดูหนังที่ตอนนี้กำลังต่อสู้กันอย่างเมามันส์ ยัยมีนาก็สะกิดฉัน พร้อมโยนป๊อปคอร์นที่ตอนนี้เหลือครึ่งถังเข้าปาก
“แกไปไหนมาอ่ะ”
“เหอะๆ ได้จับถุงพะโล้ จับมือ เห็นน้ำตานักเลง” อ้ายนี่ ฉันพูดอะไรเนี่ย เริ่มเพ้อเหมือนยัยมีนาตอนแรก ยัยมีนาก็กระพริบตาปริบๆ ส่งกลับเป็นรหัสมอสว่า ‘กูไม่รู้เรื่องวะ แต่ช่างมันเหอะ’ และหันกลับไปดูหนังตามเดิม ส่วนฉันก็นั่งเพ้อเหมือนคนบ้าอยู่คนเดียว สัมผัสจากมือเค้ามันช่างอบอุ่น ทั้งหน้าตาที่ฉันเห็นก็พร้อมจะยกหัวใจให้ทั้งดวง สุดท้ายใบหน้าตอนร้องไห้ มันช่าง...นัก ตอนนี้ฉันดูหนังไม่รู้เรื่องเเล้ว ในหัวมีเเต่รูปหน้าหล่อๆของเขาเต็มไปหมด คนบ้าอะไรหล่อขนาดนี้ อร๊ายย~ ตายๆ ฉันบ้าผู้ชายมากเกินไปไหมเนี่ย ช่างเถอะฉันเป็นเเบบนี้มาตั้งเเต่ไหนเเต่ไรเเล้วนี่-..-
“ไอ้ไฟร ได้ยินเสียงสะอื้นไหม เหมือนฉันจะได้ยินเเว่วๆวะ” เสียงเพื่อนนายไฟนเดย์ทักไฟรเดย์ขึ้น โหย~ ไม่ต้องสงสัยหรอก ก็คนที่นายถามนั่นเเหละร้องไห้-_-^
"ฉันไม่เห็น...อึก..ได้ยินเลย หูแกฝาดเเล้วมั้ง-_-;;" ไฟรเดย์พูดติดๆขัดๆ คำแก้ตัวของเขาทำให้เพื่อนของเขายักไหล่เเล้วหันกลับไปเหมือนเดิม
หนังดำเนินไปจนจบเรื่อง ไฟเริ่มส่องสว่างอีกครั้ง
"เฮ้ย ไอ้ไฟรไปได้เเล้ว หนังจบเเล้ว"
"เดี๋ยวตามไป ขอดูเพลงจบหนังก่อน"
"งั้นพวกฉันออกไปก่อนนะ" เพื่อนของนายไฟนเดย์กว่าสิบคนทยอยเดินออกไป
"แกจะรอฟังเพชงกับดูเครดิตหนังก่อนใช่ไหม งั้นเดี๋ยวเจอกันหน้าโรงนะ ออกมาเเล้วโทรหาด้วยละ"
"ดะ..." ยังไม่ทันพูด ยัยเพื่อนตัวดีก็วิ่ฃหายไปกับช่องแอร์เสียเเล้ว เฮ้อ~ ไหนๆก็ไหนๆเเล้ว นั่งต่อเลยเเล้วกัน โอกาศที่จะได้นั่งกับไฟรเดย์สองต่อสองยิ่งมีน้อยๆอยู่ด้วย>///<
"ทำไมฉันต้องมานั่งอยู่กับเธอสองคนในโรงหนังด้วยเนี่ย-O-"
"ฉันก็ไม่อยากนั่งกับนายซะหน่อย ว่าแต่หยุดร้องเเล้วเหรอจ้ะ พ่อหนุ่มบริสุทธิ์ ฮ่าๆ"
"ยัย..."
"เรื่องเเบบนี้มีกี่คนกันนะที่จะมีโอกาศได้เห็นเเละได้สัมผัส" ฉันพูกยั่วโมโหเขาเล่นๆเพราะรู้ว่าตัวเองคงไม่ถูกทำมิดีมิร้ายอยู่เเล้ว เเค่เขาโดยจับยังร้องไห้ซะขนาดนั่น-.,-
"อย่างนัอยฉันก็ไม่โรคจิต มาจับอะไรต่อมิอะไรของคนอื่นเเบบเธอ!"
"กรี๊ดดด นั่นมันอุบัติเหตุต่างหากละ แต้ถุงไข่พะโล้กับไส้กรอกของนายเนี่ย..."
"หยุดเลยนะ ยัยบ้า!" เขาเอามือมาอุดปากฉัน อ๊ากกก หายใจไม่ออกโว้ยTOT
"อ่อย อายใอไอ้ออก อื้อ~" ไฟรเดย์เอามืออกจากจากปากฉันก็จริงเเต่...เขาเอาปากเขามาปิดปากฉันเเทน จะ...จูบเเรกของฉัน ฮือ~TAT เขาค่อยๆถอนจูบออก
"พูดมากนักนะ...O_o?" ฉันนิ่ง เเข็งเป็นหินไปเเล้วค่า เกิดมาไม่นึกว่าผู้ชายอย่างเขาจะมาจูบฉันก่อน ไม่ใช่ฉันไปจูบเขาก่อน (เอ๋ะ ยังไง-..-) พระเจ้า ยี่มันยังไงเนี่ย-O-^^
"นะ...นาย-O-"
"เธอ...ครั้งเเเรกเหรอเนี่ยO_o"
"ถะ...ถ้าใช่เเล้วจะทำไม ไอ้ขี้ขโมยXD" ถึงจะพูดเเบบนั้นอย่าคิดนะว่าฉันจะเเคร์ เชอะ
"ขนาดครั้งเเรก เก่งจังนะ:)"
กรี๊ดดดด พูดงี้หมายความว่าไงยะ TOT!
"ความสามารถเฉพาะตัว อย่างน้อยฉันก็ไม่ร้องไห้เหมือนใครบางคนก็เเล้วดัน โดนนิดโดนหน่อย ทำเป็นร้องไห้ ง่ายๆนะ สำออยอ่ะ-0-" โอ้ย สะใจโว้ย หึ ถึงจะหล่อแต่มันก็น่ามันไส้อ่ะ
"ยัย...ยัย" แค่นี้ทำเป็นสะอึก ไฟรเดย์เง้อมือขึ้นแล้ว เขาฟาดมือมาลงบนหน้าฉัน แต่ก็หยุดเมื่อมือเค้าอยู่ห่างจากหน้าฉัน1มิล เพราะอะไรล่ะ เพราะฉันสวย? เพราะฉันเป็นผู้หญิง? เพราะฉันบีบน้ำตาต่างหากล่
"ฮึก อย่าทำฉันนะ"
"เธอ..."
มุกนี้ใช้ได้ตลอด^^ ฉันเดินผ่านเค้าไปและผลักหัวเค้าเบาๆเป็นของแถม หึ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับคนอย่างไลค์ "บายน่ะ สุดหล่อ" ฉันพูดเมื่อออกมาใกล้พอที่เค้าจะไม่จิกหัวตบฉัน
"ชิส์ ยัย!@#$%^&*" ไฟรเดย์สาปแช่งฉันอยู่คนเดียว ฉันไปหามีนาแล้วกลับบ้านดีกว่า เหนื่อยแต่ก็คุ้มนะ
ความคิดเห็น