เธอคือใครคนนั้น...คนที่ฉันตามหา

ข้อมูลเบื้องต้น

(อดีตคือสิ่งที่หน้าจดจำ...แต่ ปัจจุบันสำคัญยิ่งกว่าา..)
ผู้แต่ง: Aily

เนื้อเรื่อง

สวัสดีค่ะฉันชื่อ ณัฐชาเช้าวันนี้อากาศสดใสฉันนั่งมองใบไม้ที่ปลิวหล่นจากต้นไม้และฉันก็พบเห็นกับชายคนหนึ่งชายคนนั้นกำลังเดินเล่นอยู่ที่สวนส้มของคุณพ่อฉัน ชายคนนั้นมีรูปร่างหน้าตา คล้ายคลึงกับชายคนหนึ่งที่ฉันเคยพบเห็น แต่ตอนนี้ฉันและเค้าไม่ได้พบเจอกันหลายเดือนแล้วตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้น ซึ่งตอนนี้ฉันแทบจะใจหายชายที่กำลังเดินเล่นอยู่ที่สวนส้มของพ่อฉัน ได้หันหน้ามามองฉันเขาจ้องฉันด้วยสายตาที่หวานซึ้ง ก่อนที่ฉันจะตัดสินใจวิ่งลงไปหาเขา แต่น่าแปลกใจเมื่อฉันวิ่งลงไปหาเขา เขากับวิ่งหนีฉันไป ตอนนี้ฉันรู้สึกแปลกใจมากยิ่งขึ้นว่าฉันไปทำอะไรให้เขา เขาถึงได้วิ่งหนีฉัน และฉันจึงเดินไปนั่งโต๊ะไม้หินอ่อนที่ใกล้ๆสวนดอกไม้หลังบ้านของฉัน..
ก่อนที่ฉันจะเดินไปถึงโต๊ะไม้หินอ่อนฉันก็ได้พบกับชายคนนั้นอีกครั้ง..เขากำลังนั่งร้องเพลง และดีดกีต้าร์ใต้ต้นเมเปิ้ล ลมก็พัดปลิวพริ้วไสวบรรยากาศตอนนี้ชั่งโรแมนติก ฉันจึงตัดสินใจรีบเดินไปหาชายคนนั้น และ ถามเขาว่า.. "นาย..นายเป็นใครหรอ ?" เมื้อฉันถามชายคนนั้น ชายคนนั้นรีบหยุดร้องเพลง และวางกีต้าร์ไว้ข้างๆกายของเขา.. และชายคนนั้นเขาก็ตอบฉันมาว่า..

"เธอก็รู้จักเราไม่ไช่หรอ เราขอโทษนะเรื่องวันนั้นน่ะ"
ชายคนนั้นตอบฉันมาแบบงงๆ ฉันเลยคิดในใจว่า.."หรือนายจะเป็นใครคนนั้นจริงๆ ใครคนนั้นชื่อ..ธนทัต"
ฉันก็ตอบเขาไปว่า"นาย..คือธนทัตไช่รึป่าว ?"
เขาไม่ตอบได้แต่นั่่งเงียบแล้วก็อมยิ้มเบาเบา:)  ซักพักชายคนนั้นได้ยืนขึ้นแล้วพูดว่า
"เราไม่มีเวลาแล้วแหละเราต้องกลับบ้านแล้วเดี๋ยวคุณแม่กะคุณพ่อเราก็มารับแล้ว ส่วนคำถามที่เธอถามเรา เธอกลับไปนอนคิดเอาเองนะว่าเราไช่ธนทัตรึป่าว ฉันไปแล้วนะณัฐชา"
คำพูดของเขาทำให้ฉันอึ้งไปซักพักหนึ่ง ฉันเริ่มรู้สึกว่าชายคนนั้นคือ ธนทัต ฉันจึงรีบวิ่งตามชายคนนั้นพร้อมกับตะโกนดังๆว่าา...
"ธนทัต ธนทัต กลับมาหาฉันก่อนนายรู้มั้ยฉันคิดถึงนายมากเรื่องวันนั้นฉันยกโทษให้นายนะ กลับมาหาฉันสิ"
ฉันหยุดวิ่ง และร้องไห้ น้ำตาของฉันไหลติดต่อกันไม่หยุดไม่หย่อน และฉันก็เดินกลับไปที่บ้านของฉัน ฉันร้องไห้และไม่ยอมกินข้าวได้แต่นึกถึงเรื่องราวในอดีตที่ฉันและเขาได้อยู่ด้วยกัน ได้พบเจอกัน  หลายวันผ่านมา...ตั้งแต่วันที่ฉันได้เจอกับ ธนทัต ฉันก็ได้รู้ว่าการที่เราไม่ได้อยู่กับคนที่เรารักมันช่างทรมานเหลือเกิน เพราะเราได้แต่นึกถึงเรื่องราวในอดีต ที่เคยทำผ่านๆมาร่วมกันกับคนที่เรารักมันช่างมี
ความสุขมาก และฉัน ก็จะขอเก็บเรื่องราวในอดีตที่ฉันได้ทำกับคนที่ฉันรักตลอดไป
(อดีตคือสิ่งที่หน้าจดจำ...แต่ ปัจจุบันสำคัญยิ่งกว่าา..)