ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7
หญิงสาวนั้นเธอรู้สึกผูกพันธุ์กับชายหนุ่มมากก็จากการที่เขาบอกว่าจะไปจากที่นี่นั้นเธอใจหายอย่าง
ไม่เคยเป็นมาก่อน และยิ่งเกิดเหตุการณ์เมื่อครู่ด้วยแล้วยิ่งทำให้เธอมีความรู้สึกว่าเขาเป็นคนสำคัญกับเธอ
มากขึ้นแต่เธอก็ปวดใจด้วยเมื่อคิดถึงเหตุผลที่เขาเข้ามาพัวพันกับเธอ เธอจะไม่ยอมให้เขารู้เป็นอันขาดว่า
เขามีความสำคัญกับเธอแค่ไหน
ด้านชายหนุ่มเขารู้ว่าชีวิตนี้เขาจะขาดเธอไม่ได้แน่ อยู่ใกล้เธอเขามีความสุขเขาจะต้องทำให้
เธอยอมรับเขาให้ได้ไม่ว่าจะต้องขู่หรือบังคับอย่างไรก็ตามเธอจะต้องเป็นของเขาถึงจะไม่ใช่เวลาอันใกล้นี้ก็ตาม
เมื่อรถจอดหน้าบ้านหญิงสาวรีบลงจากรถและเห็นลุงอินเดินเข้ามาหาเธอจึงรีบยิ้มกลบเกลื่อนทันที
“ลุงวันนี้ไม่ได้ออกไร่หรือคะ”
“พึ่งกลับมาถึงนะครับ เข้าเมืองได้อะไรมาบ้างครับ”
“เอ่อ ก็ได้ของใช้จำเป็นนะคะลุง”หญิงตอบไม่เต็มเสียงนักเนื่องจากเธอยังไม่ได้ซื้ออะไรเลยมีแต่ชายหนุ่ม
เข้าไปทำซื้ออุปกรณ์บางอย่างพักเดียวก็เจอกับนายดิลกเสียก่อน พอดีกฤตพลเดินตามมาทันพอดี
“อ้าวลุงกลับมาแล้วหรือครับ เป็นไงบ้างครับวันนี้ยาฆ่าแมลงที่เราทำกันเองใช้ได้ผลไหมครับ”
“ได้ดีทีเดียวครับคุณพลที่ผลของส้มไม่ค่อยมีแมลงชอนเหมือนเก่าแล้วครับ และปุ๋ยที่ให้ทำก็คิดว่าคงได้ผลดี
เหมือนกันครับเพราะว่ารุ่นต่อมาเริ่มออกดอกดูแล้วท่าจะดกกว่ารุ่นก่อนครับ”ลุงอินสาธยายพร้อมกับยิ้มเสีย
แก้มแทบปริและหันไปมองทางนายสาวซึ่งแกรักเหมือนลูกหลาน
“คุณทิพย์คงยังไม่รู้นะครับว่าคุณพลให้คนงานทำยาฆ่าแมลงแบบใช้วัชพืชมาหมักนะครับ และก็ทำปุ๋ยสูตร
ใหม่ด้วยซึ่งได้ผลดีทีเดียวครับ น่าเสียดายเมื่อก่อนเราคิดไม่ถึงกันทั้งๆที่เรามีวัตถุดิบอยู่ในไร่ในฟาร์มอยู่แล้ว”
ลุงกล่าวชมชายหนุ่มให้หญิงสาวฟังซึ่งแกไม่ได้สังเกตสีหน้านายสาวจึงไม่รู้ว่าหญิงสาวไม่พอใจที่ลุงอินที่เธอ
รักเริ่มหันไปรักคนแปลกหน้าแทนเธอแล้ว
“จริงซิคุณทิพย์ มีจดหมายต่างประเทศมาถึงคุณนะครับอยู่บนโต๊ะทำงานน่ะ “
“ทิพย์ขอตัวนะคะลุง”พูดจบหญิงสาวก็เดินขึ้นบ้านไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัว นี่เขาพึ่งมาอยู่ได้ไม่เท่าไรก็เริ่มจะมา
ยึดเอาสิ่งที่เคยเป็นของเธอไปเป็นของเขาแล้วหรือ
“เอ คุณทิพย์เป็นอะไรหรือครับคุณพล เห็นเมื่อเช้ายังอารมณ์ดีอยู่เลย”ลุงอินหันไปถามชายหนุ่มซึ่งก็ไม่ได้
รับคำตอบมีเพียงรอบยิ้มบนใบหน้าเท่านั้นที่ทำให้ชายชราสงสัย
“คุณพลมีอะไรจะบอกผมหรือเปล่าครับ”ลุงอินถามด้วยความสงสัย
“ผมคิดว่าผมมีเรื่องจะคุยกับลุงเหมือนกันครับ”
“งั้นไปคุยกันที่บ้านพักผมดีกว่าครับ”ชายชราเดินนำกฤตพลตรงไปบ้านพักของแกซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านใหญ่
มากนัก
“คุณพลมีอะไรจะพูดกับผมก็พูดมาเถอะครับ”ลุงอินเริ่มเรื่องทันที เนื่องจากแกเองก็สงสัยเหมือนกันว่าชายหนุ่ม
มีเรื่องอะไรจะพูดกับเขาซึ่งเขามีรางสังหรณ์ว่าจะเป็นเรื่องสำคัญ
“ผมอยากให้ลุงฟังผมให้จบก่อนแล้วค่อยขัดผมจะได้ไหมครับ อย่าพึ่งใช้อารมณ์”
“แสดงว่าคุณต้องทำอะไรที่ไม่ดีมาแน่เลยใช่ไหมครับ”
“มันไม่ใช่สิ่งไม่ดีนะครับลุง แต่วิธีการของผมอาจจะไม่ถูกต้องนัก”
“งั้นคุณพลก็เล่ามาเถอะครับผมรับรองว่าจะไม่ใช้อารมณ์เด็ดขาด”ลุงอินให้สัญญา
“ผมจะเล่าตั้งแต่ต้นเลยนะครับ ความจริงแล้วผมไม่ได้มาสมัครงานที่นี่เพราะต้องการงานหรอกครับ”
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็มีแผนที่จะเข้ามาในนี้นะซิ”เสียงชายชราเคร่งขรึมมากขึ้น
“ลุงฟังผมก่อนซิครับ อย่าพึ่งขัดผม ผมชื่อจริงๆ คือ กฤตพล สุริยกมล เมื่อเดือนก่อนนั้นผมเป็นคนที่มีงานยุ่ง
มากไม่มีเวลามาทำเรื่องแบบนี้หรอกครับแต่ว่าวันหนึ่งผมพบว่าผมประมูลงานแพ้ผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งนั้นก็คือ
คุณทิพย์นะเองและผมก็โมโหมากที่แพ้ผู้หญิง ซึ่งถ้าผมลงมือทำเองคงไม่พลาดแต่นี่ผมให้คนของผมทำซึ่ง
เขาประมาทผู้หญิงมากเกินไป”
“คุณทิพย์ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไปครับ เพราะฉะนั้นอย่าประมาทเธอทีเดียว”ลุงอินเสริมขึ้น
“ครับ และผมก็อยากรู้ประวัติคนที่ชนะมือหนึ่งของผม ผมให้นักสืบสืบเรื่องของเธอ และหลังจากนั้นสองวันผม
ก็ได้ประวัติของเธอทั้งหมดรวมทั้งรูปถ่ายด้วย ซึ่งตอนแรกผมอ่านประวัติเธอก็สนใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้วแต่พอ
เห็นรูปเธอยิ่งทำให้ผมสนใจผู้หญิงตัวเล็กผิวขาว ผมยาวดำ ตาโต แต่ไม่มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าเธอเลยแม้แต่
รูปเดียว ผมจึงสนใจเธอมากและผมเองก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ผมรู้สึกตัวอีกทีก็คือตอนที่ผมไปพูดกับพี่ชาย
ผมว่าจะหายไปสักระยะหนึ่ง ซึ่งพี่ชายผมก็งงมากทีเดียวเพราะปกติแล้วผมไม่ค่อยทิ้งงาน ให้คนอื่นดูแลแทน
แต่ผมรู้สึกว่าผมจะต้องมาช่วยผู้หญิงที่อยู่ในรูปนั้น ผมอยากเห็นเธอยิ้ม หัวเราะ ไม่อยากให้เธอแบกรับภาระ
ไว้คนเดียว ผมพูดอย่างนี้แล้วผมหวังว่าลุงคงจะเข้าใจนะครับ”
“ถ้าสิ่งที่คุณเล่ามาทั้งหมดเป็นความจริง ผมก็ดีใจมากที่คุณหนูมีคนมาช่วยแบ่งเบาภาระ นี่ถ้าผมไม่รู้จักคุณก่อน
อย่างนี้ผมคงไม่เชื่อแน่ แต่ระยะเวลาเป็นเดือนๆนี้คุณแสดงให้ผมเห็นว่าคุณมีความจริงใจกับคุณหนูจริงๆ”
“แต่ปัญหามันอยู่ที่คุณหนูของลุงเธอไม่ยอมเข้าใจอะไรเลย พยายามว่าผมไม่บริสุทธิ์ใจในการเข้ามา”
“แล้วคุณเล่าให้คุณหนูฟังหรือยังละครับว่าทำไมคุณถึงเข้ามาช่วยเธอทั้งๆที่ยังไม่รู้จักกันอย่างนี้”
“ผมคิดว่าเธอจะรู้เองในภายภาคหน้า ซึ่งผมยังไม่อยากอธิบายเธอฟังตอนนี้ ให้เธอเข้าใจผมผิดๆไปอย่างนี้นะ
แหละดีแล้ว เมื่อถึงเวลาผมจะบอกเธอเองครับ”
“คุณแน่ใจนะครับว่ารับมือคุณหนูไหว ถ้าลองได้ไม่พอใจละก็คุณหนูไม่มีไว้หน้าใครทั้งนั้นนะครับ”
“ผมมีวิธีของผมน่าลุง ลุงไม่ต้องห่วง ลุงรู้ไว้แค่ว่าทุกอย่างที่ผมทำผมมีเหตุผลเสมอ”
“ถ้าเช่นนั้นก็ตามใจคุณละกัน ผมฝากคุณหนูด้วยนะครับ เธอไม่ได้แกร่งเหมือนที่ภายนอกหรอก”
“ผมดูออกครับ แต่เธอก็เก่งมากนะครับ จริงซิลุง วันนี้ผมเจอนายดิลกกับลูกชายมันที่ตลาด ผมเห็นไอ้ลูกชาย
มันพยายามฉุดคุณทิพย์ไปไหนไม่รู้ ดีที่ผมออกไปทันพอดี”
“ไอ้อุดม นี่มันเลวจริงๆ นี่ขนาดกลางวันแสกๆมันยังกล้า และคุณทิพย์ก็ไม่ใช่ลูกชาวบ้านธรรมดานะครับเนี่ย
มันคงเห็นว่าคุณทิพย์เป็นหนี้มัน ยังไงก็ไม่พ้นมือมันนะเองมันถึงกล้า”
“เดี๋ยวช่วงคุณทิพย์ไปต่างประเทศผมจะจัดการเรื่องหนี้สินของคุณทิพย์ทั้งหมด มันจะได้ไม่กล้ามาทำอะไรอย่างนี้อีก”
“ผมดีใจจริงๆครับ ที่คุณหนูจะได้เจอกับคนดีๆอย่างคุณ”
“ผมขอตัวไปโทรศัพท์หาพี่ชายผมก่อนนะครับ”
“เชิญครับ”
เมื่อพูดกับลุงอินเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มก็เดินไปทางลานหน้าบ้านเพื่อโทรศัพท์หาพี่ชายโดยที่มีสายตาชื่นชม
และฝากความหวังไว้ที่เขามองตามหลังเขามา
“ฮัลโหล พี่นัยหรือครับ”กฤตพลกรอกเสียงใส่โทรศัพท์
“พล หรือ ตอนนี้นายอยู่ที่ไหนนี่ งานการไม่มาทำปล่อยให้พี่กับน้องยาทำอยู่ได้สองคน”เมื่อได้ยินเสียงน้องชาย
กฤตนัยก็พูดเสียยืดยาวเหมือนกลัวว่าจะไม่ทันพูดน้องก็จะวางสายไปเสียก่อน
“เถอะน่าพี่ไว้เดี๋ยวผมค่อยบอกละกัน”
“นี่แกนึกว่าพี่ไม่รู้หรือไงว่าแกอยู่ที่ไหน เมื่อสักครู่นี้คุณดิลกเขาโทรมาหาพี่และถามว่านึกยังไงถึงให้น้องชาย
ไปทำงานตำแหน่งต๊อกต๋อยอย่างนั้น สรุปแล้วแกไปทำอะไรที่ฟาร์มทิพย์กฤตานั่นบอกฉันมาซะดีๆนะ”กฤตนัย
คาดคั้นเอากับเอาน้องชาย
“พี่ก็รู้แล้วว่าผมอยู่ไหนทำไมต้องถามอีกละครับ”
“ฉันคิดว่าแกจะบอกฉันนะซิ แล้วนี่แกจะบอกฉันได้หรือยังว่าไปทำอะไรที่นั่น”
“ผมยังไม่อยากบอกพี่ตอนนี้ ไว้อีกสักระยะหนึ่งได้ไหมครับ”
“แกก็รู้ว่าฉันเป็นห่วงแก และยิ่งฟาร์มทิพย์กฤตา ไม่ถูกกับนายดิลกด้วย แกยังไม่รู้จักนายดิลกดีพอ ไอ้หมอนี่นะ
มันโหดเหี้ยมและขี้โกงมาก อะไรที่เป็นประโยชน์ของมันมันไม่ยอมปล่อยไปได้ง่ายๆหรอก”
“เพราะอย่างนั้นนะซิพี่ ผมถึงต้องอยู่ที่นี่ไปก่อน”
“แกกำลังจะบอกว่าแกเป็นห่วงฟาร์มทิพย์กฤตา อย่างนั้นหรือ”
“ผมเป็นห่วงทุกคนที่อยู่ที่นี่ครับ”
“อะไรทำให้แกยื่นมือเข้าไป ทั้งๆที่เมื่อก่อนอะไรที่ไม่ใช่เรื่องของแกแกก็จะไม่ยุ่งไม่ใช่หรือ”
“พี่อย่ามาหลอกถามผมเลยน่า เอาเป็นว่าผมรู้สึกดีกับที่นี่ละกัน ถึงแม้ว่าจะพึ่งมาอยู่ได้ไม่นานเท่าไหร่ก็ตาม”
“แต่แกจะอยู่ที่นั่นอีกนานไม่ได้นะเจ้าพล เพราะว่าที่นี่ก็มีงานรอแกอยู่เหมือนกัน ฉันกับน้องยาก็วุ่นกันจะแย่อยู่แล้ว
นายเมธก็ไปฮันนีมูนก็ยังไม่กลับ ส่วนแกก็หายไปเฝ้าไร่ให้คนอื่น”กฤตนัยยังบ่นไม่เลิก
“เอาน่าพี่ถือว่าผมขอละกันนะครับ ผมเป็นห่วงคุณทิพย์เธอนะครับเธอไม่มีใครเป็นผู้หญิงเสียด้วย”เมื่อพูดไปแล้ว
กฤตพลก็แทบจะกัดลิ้นตัวเองที่เผลอพูดออกไป
“นี่แกยอมรับแล้วใช่มั้ยว่าแกชอบคุณทิพย์เข้าแล้ว”กฤตนัยล้อน้องชายพร้อมกับกลั้วเสียงหัวเราะ
“เธอเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมากครับพี่นัย ถ้าพี่ได้อยู่ใกล้เธอพี่ก็จะรู้สึกแบบเดียวกับผม”กฤตพลยอมรับกับพี่ชาย
เสียงอบอุ่นพร้อมกับยิ้มออกมาเมื่อพูดถึงหญิงสาว
“ฉันคิดว่าฉันคงจะไม่รู้สึกแบบเดียวกับแกหรอกนะ”เสียงกฤตนัยเข้มทันที
“ขอโทษครับผมลืมตัวไปหน่อย เอาเป็นว่าที่ผมโทรมานี่ก็เพื่อจะให้พี่ช่วยโทรหานายเมธหน่อยให้ช่วยไป
เซ็นต์สัญญาที่อเมริกาแทนผมหน่อยนะครับ”
“แล้วแกทำไมถึงไม่ไปเองละ นายเมธมันกำลังอยู่ในช่วยฮันนีมูนอยู่นะ”
“ผมมีธุระต้องทำตอนคุณทิพย์ไม่อยู่นะครับ เพราะว่าเธอก็จะไปเซ็นต์สัญญาที่นั่นเหมือนกันครับ และฝากบอก
นายเมธว่าให้ช่วยดูแลคุณทิพย์ให้ด้วย ถ้าให้ดีช่วยให้ทางโน้นดึงคุณทิพย์ให้อยู่ที่นั้นซักอาทิตย์หนึ่งก็จะดีมากเลยครับ”
“นี่แกมีแผนจะทำอะไรใช่ไหม เอาละฉันจะบอกนายเมธให้ละกัน ส่วนแกก็ระวังตัวไว้ให้มากเพราะนายดิลกไม่
ธรรมดาอย่างที่แกเห็น ยิ่งแกมาขวางทางผลประโยชน์ของมันอย่างนี้ด้วย แกจะมีอันตราย”
“ผมรู้ครับถึงอยากให้ดึงคุณทิพย์ไว้ที่โน้นนานๆหน่อย”
“ได้ แล้วฉันจะจัดการให้ แค่นี้ละกันพี่ต้องไปงานเลี้ยงต่อ”
“ครับสวัสดีครับ”กฤตพลวางโทรศัพท์จากพี่ชายแล้วก็หันไปมองทางหน้าต่างห้องทิพย์กฤตาเห็นเงาดำแถวหน้าต่าง
ห้องหญิงสาวทำให้เขากลั้นยิ้มแทบไม่ทัน นี่เธอแอบมองเขาอย่างนั้นหรือ หรือว่าเธอระแวงเขากันแน่ชายหนุ่ม
ตัดสินเดินเข้าครัวและเริ่มทำอาหารเย็นทันที
ไม่เคยเป็นมาก่อน และยิ่งเกิดเหตุการณ์เมื่อครู่ด้วยแล้วยิ่งทำให้เธอมีความรู้สึกว่าเขาเป็นคนสำคัญกับเธอ
มากขึ้นแต่เธอก็ปวดใจด้วยเมื่อคิดถึงเหตุผลที่เขาเข้ามาพัวพันกับเธอ เธอจะไม่ยอมให้เขารู้เป็นอันขาดว่า
เขามีความสำคัญกับเธอแค่ไหน
ด้านชายหนุ่มเขารู้ว่าชีวิตนี้เขาจะขาดเธอไม่ได้แน่ อยู่ใกล้เธอเขามีความสุขเขาจะต้องทำให้
เธอยอมรับเขาให้ได้ไม่ว่าจะต้องขู่หรือบังคับอย่างไรก็ตามเธอจะต้องเป็นของเขาถึงจะไม่ใช่เวลาอันใกล้นี้ก็ตาม
เมื่อรถจอดหน้าบ้านหญิงสาวรีบลงจากรถและเห็นลุงอินเดินเข้ามาหาเธอจึงรีบยิ้มกลบเกลื่อนทันที
“ลุงวันนี้ไม่ได้ออกไร่หรือคะ”
“พึ่งกลับมาถึงนะครับ เข้าเมืองได้อะไรมาบ้างครับ”
“เอ่อ ก็ได้ของใช้จำเป็นนะคะลุง”หญิงตอบไม่เต็มเสียงนักเนื่องจากเธอยังไม่ได้ซื้ออะไรเลยมีแต่ชายหนุ่ม
เข้าไปทำซื้ออุปกรณ์บางอย่างพักเดียวก็เจอกับนายดิลกเสียก่อน พอดีกฤตพลเดินตามมาทันพอดี
“อ้าวลุงกลับมาแล้วหรือครับ เป็นไงบ้างครับวันนี้ยาฆ่าแมลงที่เราทำกันเองใช้ได้ผลไหมครับ”
“ได้ดีทีเดียวครับคุณพลที่ผลของส้มไม่ค่อยมีแมลงชอนเหมือนเก่าแล้วครับ และปุ๋ยที่ให้ทำก็คิดว่าคงได้ผลดี
เหมือนกันครับเพราะว่ารุ่นต่อมาเริ่มออกดอกดูแล้วท่าจะดกกว่ารุ่นก่อนครับ”ลุงอินสาธยายพร้อมกับยิ้มเสีย
แก้มแทบปริและหันไปมองทางนายสาวซึ่งแกรักเหมือนลูกหลาน
“คุณทิพย์คงยังไม่รู้นะครับว่าคุณพลให้คนงานทำยาฆ่าแมลงแบบใช้วัชพืชมาหมักนะครับ และก็ทำปุ๋ยสูตร
ใหม่ด้วยซึ่งได้ผลดีทีเดียวครับ น่าเสียดายเมื่อก่อนเราคิดไม่ถึงกันทั้งๆที่เรามีวัตถุดิบอยู่ในไร่ในฟาร์มอยู่แล้ว”
ลุงกล่าวชมชายหนุ่มให้หญิงสาวฟังซึ่งแกไม่ได้สังเกตสีหน้านายสาวจึงไม่รู้ว่าหญิงสาวไม่พอใจที่ลุงอินที่เธอ
รักเริ่มหันไปรักคนแปลกหน้าแทนเธอแล้ว
“จริงซิคุณทิพย์ มีจดหมายต่างประเทศมาถึงคุณนะครับอยู่บนโต๊ะทำงานน่ะ “
“ทิพย์ขอตัวนะคะลุง”พูดจบหญิงสาวก็เดินขึ้นบ้านไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัว นี่เขาพึ่งมาอยู่ได้ไม่เท่าไรก็เริ่มจะมา
ยึดเอาสิ่งที่เคยเป็นของเธอไปเป็นของเขาแล้วหรือ
“เอ คุณทิพย์เป็นอะไรหรือครับคุณพล เห็นเมื่อเช้ายังอารมณ์ดีอยู่เลย”ลุงอินหันไปถามชายหนุ่มซึ่งก็ไม่ได้
รับคำตอบมีเพียงรอบยิ้มบนใบหน้าเท่านั้นที่ทำให้ชายชราสงสัย
“คุณพลมีอะไรจะบอกผมหรือเปล่าครับ”ลุงอินถามด้วยความสงสัย
“ผมคิดว่าผมมีเรื่องจะคุยกับลุงเหมือนกันครับ”
“งั้นไปคุยกันที่บ้านพักผมดีกว่าครับ”ชายชราเดินนำกฤตพลตรงไปบ้านพักของแกซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านใหญ่
มากนัก
“คุณพลมีอะไรจะพูดกับผมก็พูดมาเถอะครับ”ลุงอินเริ่มเรื่องทันที เนื่องจากแกเองก็สงสัยเหมือนกันว่าชายหนุ่ม
มีเรื่องอะไรจะพูดกับเขาซึ่งเขามีรางสังหรณ์ว่าจะเป็นเรื่องสำคัญ
“ผมอยากให้ลุงฟังผมให้จบก่อนแล้วค่อยขัดผมจะได้ไหมครับ อย่าพึ่งใช้อารมณ์”
“แสดงว่าคุณต้องทำอะไรที่ไม่ดีมาแน่เลยใช่ไหมครับ”
“มันไม่ใช่สิ่งไม่ดีนะครับลุง แต่วิธีการของผมอาจจะไม่ถูกต้องนัก”
“งั้นคุณพลก็เล่ามาเถอะครับผมรับรองว่าจะไม่ใช้อารมณ์เด็ดขาด”ลุงอินให้สัญญา
“ผมจะเล่าตั้งแต่ต้นเลยนะครับ ความจริงแล้วผมไม่ได้มาสมัครงานที่นี่เพราะต้องการงานหรอกครับ”
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็มีแผนที่จะเข้ามาในนี้นะซิ”เสียงชายชราเคร่งขรึมมากขึ้น
“ลุงฟังผมก่อนซิครับ อย่าพึ่งขัดผม ผมชื่อจริงๆ คือ กฤตพล สุริยกมล เมื่อเดือนก่อนนั้นผมเป็นคนที่มีงานยุ่ง
มากไม่มีเวลามาทำเรื่องแบบนี้หรอกครับแต่ว่าวันหนึ่งผมพบว่าผมประมูลงานแพ้ผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งนั้นก็คือ
คุณทิพย์นะเองและผมก็โมโหมากที่แพ้ผู้หญิง ซึ่งถ้าผมลงมือทำเองคงไม่พลาดแต่นี่ผมให้คนของผมทำซึ่ง
เขาประมาทผู้หญิงมากเกินไป”
“คุณทิพย์ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไปครับ เพราะฉะนั้นอย่าประมาทเธอทีเดียว”ลุงอินเสริมขึ้น
“ครับ และผมก็อยากรู้ประวัติคนที่ชนะมือหนึ่งของผม ผมให้นักสืบสืบเรื่องของเธอ และหลังจากนั้นสองวันผม
ก็ได้ประวัติของเธอทั้งหมดรวมทั้งรูปถ่ายด้วย ซึ่งตอนแรกผมอ่านประวัติเธอก็สนใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้วแต่พอ
เห็นรูปเธอยิ่งทำให้ผมสนใจผู้หญิงตัวเล็กผิวขาว ผมยาวดำ ตาโต แต่ไม่มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าเธอเลยแม้แต่
รูปเดียว ผมจึงสนใจเธอมากและผมเองก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ผมรู้สึกตัวอีกทีก็คือตอนที่ผมไปพูดกับพี่ชาย
ผมว่าจะหายไปสักระยะหนึ่ง ซึ่งพี่ชายผมก็งงมากทีเดียวเพราะปกติแล้วผมไม่ค่อยทิ้งงาน ให้คนอื่นดูแลแทน
แต่ผมรู้สึกว่าผมจะต้องมาช่วยผู้หญิงที่อยู่ในรูปนั้น ผมอยากเห็นเธอยิ้ม หัวเราะ ไม่อยากให้เธอแบกรับภาระ
ไว้คนเดียว ผมพูดอย่างนี้แล้วผมหวังว่าลุงคงจะเข้าใจนะครับ”
“ถ้าสิ่งที่คุณเล่ามาทั้งหมดเป็นความจริง ผมก็ดีใจมากที่คุณหนูมีคนมาช่วยแบ่งเบาภาระ นี่ถ้าผมไม่รู้จักคุณก่อน
อย่างนี้ผมคงไม่เชื่อแน่ แต่ระยะเวลาเป็นเดือนๆนี้คุณแสดงให้ผมเห็นว่าคุณมีความจริงใจกับคุณหนูจริงๆ”
“แต่ปัญหามันอยู่ที่คุณหนูของลุงเธอไม่ยอมเข้าใจอะไรเลย พยายามว่าผมไม่บริสุทธิ์ใจในการเข้ามา”
“แล้วคุณเล่าให้คุณหนูฟังหรือยังละครับว่าทำไมคุณถึงเข้ามาช่วยเธอทั้งๆที่ยังไม่รู้จักกันอย่างนี้”
“ผมคิดว่าเธอจะรู้เองในภายภาคหน้า ซึ่งผมยังไม่อยากอธิบายเธอฟังตอนนี้ ให้เธอเข้าใจผมผิดๆไปอย่างนี้นะ
แหละดีแล้ว เมื่อถึงเวลาผมจะบอกเธอเองครับ”
“คุณแน่ใจนะครับว่ารับมือคุณหนูไหว ถ้าลองได้ไม่พอใจละก็คุณหนูไม่มีไว้หน้าใครทั้งนั้นนะครับ”
“ผมมีวิธีของผมน่าลุง ลุงไม่ต้องห่วง ลุงรู้ไว้แค่ว่าทุกอย่างที่ผมทำผมมีเหตุผลเสมอ”
“ถ้าเช่นนั้นก็ตามใจคุณละกัน ผมฝากคุณหนูด้วยนะครับ เธอไม่ได้แกร่งเหมือนที่ภายนอกหรอก”
“ผมดูออกครับ แต่เธอก็เก่งมากนะครับ จริงซิลุง วันนี้ผมเจอนายดิลกกับลูกชายมันที่ตลาด ผมเห็นไอ้ลูกชาย
มันพยายามฉุดคุณทิพย์ไปไหนไม่รู้ ดีที่ผมออกไปทันพอดี”
“ไอ้อุดม นี่มันเลวจริงๆ นี่ขนาดกลางวันแสกๆมันยังกล้า และคุณทิพย์ก็ไม่ใช่ลูกชาวบ้านธรรมดานะครับเนี่ย
มันคงเห็นว่าคุณทิพย์เป็นหนี้มัน ยังไงก็ไม่พ้นมือมันนะเองมันถึงกล้า”
“เดี๋ยวช่วงคุณทิพย์ไปต่างประเทศผมจะจัดการเรื่องหนี้สินของคุณทิพย์ทั้งหมด มันจะได้ไม่กล้ามาทำอะไรอย่างนี้อีก”
“ผมดีใจจริงๆครับ ที่คุณหนูจะได้เจอกับคนดีๆอย่างคุณ”
“ผมขอตัวไปโทรศัพท์หาพี่ชายผมก่อนนะครับ”
“เชิญครับ”
เมื่อพูดกับลุงอินเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มก็เดินไปทางลานหน้าบ้านเพื่อโทรศัพท์หาพี่ชายโดยที่มีสายตาชื่นชม
และฝากความหวังไว้ที่เขามองตามหลังเขามา
“ฮัลโหล พี่นัยหรือครับ”กฤตพลกรอกเสียงใส่โทรศัพท์
“พล หรือ ตอนนี้นายอยู่ที่ไหนนี่ งานการไม่มาทำปล่อยให้พี่กับน้องยาทำอยู่ได้สองคน”เมื่อได้ยินเสียงน้องชาย
กฤตนัยก็พูดเสียยืดยาวเหมือนกลัวว่าจะไม่ทันพูดน้องก็จะวางสายไปเสียก่อน
“เถอะน่าพี่ไว้เดี๋ยวผมค่อยบอกละกัน”
“นี่แกนึกว่าพี่ไม่รู้หรือไงว่าแกอยู่ที่ไหน เมื่อสักครู่นี้คุณดิลกเขาโทรมาหาพี่และถามว่านึกยังไงถึงให้น้องชาย
ไปทำงานตำแหน่งต๊อกต๋อยอย่างนั้น สรุปแล้วแกไปทำอะไรที่ฟาร์มทิพย์กฤตานั่นบอกฉันมาซะดีๆนะ”กฤตนัย
คาดคั้นเอากับเอาน้องชาย
“พี่ก็รู้แล้วว่าผมอยู่ไหนทำไมต้องถามอีกละครับ”
“ฉันคิดว่าแกจะบอกฉันนะซิ แล้วนี่แกจะบอกฉันได้หรือยังว่าไปทำอะไรที่นั่น”
“ผมยังไม่อยากบอกพี่ตอนนี้ ไว้อีกสักระยะหนึ่งได้ไหมครับ”
“แกก็รู้ว่าฉันเป็นห่วงแก และยิ่งฟาร์มทิพย์กฤตา ไม่ถูกกับนายดิลกด้วย แกยังไม่รู้จักนายดิลกดีพอ ไอ้หมอนี่นะ
มันโหดเหี้ยมและขี้โกงมาก อะไรที่เป็นประโยชน์ของมันมันไม่ยอมปล่อยไปได้ง่ายๆหรอก”
“เพราะอย่างนั้นนะซิพี่ ผมถึงต้องอยู่ที่นี่ไปก่อน”
“แกกำลังจะบอกว่าแกเป็นห่วงฟาร์มทิพย์กฤตา อย่างนั้นหรือ”
“ผมเป็นห่วงทุกคนที่อยู่ที่นี่ครับ”
“อะไรทำให้แกยื่นมือเข้าไป ทั้งๆที่เมื่อก่อนอะไรที่ไม่ใช่เรื่องของแกแกก็จะไม่ยุ่งไม่ใช่หรือ”
“พี่อย่ามาหลอกถามผมเลยน่า เอาเป็นว่าผมรู้สึกดีกับที่นี่ละกัน ถึงแม้ว่าจะพึ่งมาอยู่ได้ไม่นานเท่าไหร่ก็ตาม”
“แต่แกจะอยู่ที่นั่นอีกนานไม่ได้นะเจ้าพล เพราะว่าที่นี่ก็มีงานรอแกอยู่เหมือนกัน ฉันกับน้องยาก็วุ่นกันจะแย่อยู่แล้ว
นายเมธก็ไปฮันนีมูนก็ยังไม่กลับ ส่วนแกก็หายไปเฝ้าไร่ให้คนอื่น”กฤตนัยยังบ่นไม่เลิก
“เอาน่าพี่ถือว่าผมขอละกันนะครับ ผมเป็นห่วงคุณทิพย์เธอนะครับเธอไม่มีใครเป็นผู้หญิงเสียด้วย”เมื่อพูดไปแล้ว
กฤตพลก็แทบจะกัดลิ้นตัวเองที่เผลอพูดออกไป
“นี่แกยอมรับแล้วใช่มั้ยว่าแกชอบคุณทิพย์เข้าแล้ว”กฤตนัยล้อน้องชายพร้อมกับกลั้วเสียงหัวเราะ
“เธอเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมากครับพี่นัย ถ้าพี่ได้อยู่ใกล้เธอพี่ก็จะรู้สึกแบบเดียวกับผม”กฤตพลยอมรับกับพี่ชาย
เสียงอบอุ่นพร้อมกับยิ้มออกมาเมื่อพูดถึงหญิงสาว
“ฉันคิดว่าฉันคงจะไม่รู้สึกแบบเดียวกับแกหรอกนะ”เสียงกฤตนัยเข้มทันที
“ขอโทษครับผมลืมตัวไปหน่อย เอาเป็นว่าที่ผมโทรมานี่ก็เพื่อจะให้พี่ช่วยโทรหานายเมธหน่อยให้ช่วยไป
เซ็นต์สัญญาที่อเมริกาแทนผมหน่อยนะครับ”
“แล้วแกทำไมถึงไม่ไปเองละ นายเมธมันกำลังอยู่ในช่วยฮันนีมูนอยู่นะ”
“ผมมีธุระต้องทำตอนคุณทิพย์ไม่อยู่นะครับ เพราะว่าเธอก็จะไปเซ็นต์สัญญาที่นั่นเหมือนกันครับ และฝากบอก
นายเมธว่าให้ช่วยดูแลคุณทิพย์ให้ด้วย ถ้าให้ดีช่วยให้ทางโน้นดึงคุณทิพย์ให้อยู่ที่นั้นซักอาทิตย์หนึ่งก็จะดีมากเลยครับ”
“นี่แกมีแผนจะทำอะไรใช่ไหม เอาละฉันจะบอกนายเมธให้ละกัน ส่วนแกก็ระวังตัวไว้ให้มากเพราะนายดิลกไม่
ธรรมดาอย่างที่แกเห็น ยิ่งแกมาขวางทางผลประโยชน์ของมันอย่างนี้ด้วย แกจะมีอันตราย”
“ผมรู้ครับถึงอยากให้ดึงคุณทิพย์ไว้ที่โน้นนานๆหน่อย”
“ได้ แล้วฉันจะจัดการให้ แค่นี้ละกันพี่ต้องไปงานเลี้ยงต่อ”
“ครับสวัสดีครับ”กฤตพลวางโทรศัพท์จากพี่ชายแล้วก็หันไปมองทางหน้าต่างห้องทิพย์กฤตาเห็นเงาดำแถวหน้าต่าง
ห้องหญิงสาวทำให้เขากลั้นยิ้มแทบไม่ทัน นี่เธอแอบมองเขาอย่างนั้นหรือ หรือว่าเธอระแวงเขากันแน่ชายหนุ่ม
ตัดสินเดินเข้าครัวและเริ่มทำอาหารเย็นทันที
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น