ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3
ชายหนุ่มขับรถเข้าเขตฟาร์มทิพย์กฤตา เขาสังเกตเห็นสองข้างทางเป็นไร่ส้มและองุ่นที่ออกผลผลิต
มากมายเต็มสองข้างไปหมดขับไปอีกหน่อยก็เป็นที่โล่งกว้างที่ปลูกหญ้าไว้สำหรับโคนมห่างออกไป
เขาเห็นฝูงโคนม มากมายกำลังเล็บหญ้าอยู่ที่กลางทุ่งหญ้า มีคนเฝ้าอยู่หลายคนทีเดียว เขาขับรถต่อ
ไปตามทางเรื่อยเขารู้สึกว่าข้างหน้าเขามีคนดักอยู่เขาเหยียบเบรกทันทีเมื่อมีม้าโผล่ออกมาจากข้างทาง
และเล็งปืนมาทางเขา
“เอาละไอ้หนุ่มออกมานอกรถ” ชายชราที่ดูยังแข็งแรงอย่างมากส่องปืนมาทางเขาขณะโดดลงจากหลังม้า
ชายหนุ่มค่อยๆเปิดประตูรถลงและก้าวออกมายืนหน้ารถ
“เอ็งมาจากไหนกลับไปทางนั้นเลยไอ้หนุ่ม”ชายกลางคนพูดขึ้นอีกพร้อมกับโบกปืนไปทางด้านหลังเขา
“ขอโทษเถอะลุง นี่ฟาร์มทิพย์กฤตาใช้ไหมครับ”ชายหนุ่มแกล้งถาม
“ใช่แล้วเอ็งมีอะไรกับที่นี่”
“ผมจะมาสมัครงานน่ะครับ” เขาพูดพร้อมกับมองชายชราที่มองสำรวจเขาเหมือนกับจะไม่เชื่อว่าเขาจะมาสมัครงาน
“เอ็งเนี่ยนะจะมาทำงานที่นี่ ดูสำอางขนาดนี้เนี่ยนะ”
“แต่ผมทำได้ครับ ผมทราบมาว่าที่รับสมัครผู้จัดการฟาร์ม”
“ใช่ที่นี่รับผู้จัดการฟาร์มจริง แต่ข้าว่าเอ็งทำไม่ได้หรอก”ชายชราสบประมาทเขาตรงๆ
“ผมว่าน่าจะลองสัมภาษณ์หรือทดลองงานก่อนดีกว่าจะมาตัดสินผมจากที่ภายนอกนะครับ”ชายหนุ่มค้าน
“อืม ก็จริงของเอ็งแต่ข้าไม่มีสิทธิจะรับใครเข้าทำงานได้หรอกต้องคุณทิพย์ และตอนนี้เธอออกไปดูแล
ฝูงโคอยู่ที่กลางไร่โน้น ต้องรอเธอกลับมาตอนเย็น”
“ผมรอได้ครับ เอ่อ จริงซิแล้วลุงไม่ไปช่วยคุณทิพย์เจ้าของฟาร์มหรือครับ”
“ไปแต่มีเด็กรายงานว่ามีคนเข้ามาในฟาร์ม ข้านึกว่าไอ้พวกศัตรู เลยต้องมาดูก่อน เอาละงั้นก็ขับรถตามข้า
ไปที่บ้านได้แล้ว อีกไม่นานก็เย็นแล้วเดี๋ยวคุณทิพย์ก็คงกลับหรอก” ชายกลางคนขึ้นม้าและควบนำหน้าไปแล้ว
เขาจึงขึ้นรถและขับตามไปห่างๆ นี่ต้องระวังตัวกับมากขนาดเลยหรือนี่ เขาขับรถไปสักพักก็จอดรถหน้าบ้าน
สองชั้นหลังกระทัดรัด ไม่ใหญ่โต เหมือนบ้านอยู่คนเดียว แต่รอบบ้านมีดอกไม้ปลูกเต็มไปหมด ทั้งไม้ดอก
และไม้ประดับถัดออกไปสักสองร้อยเมตรเป็นคอกม้าขนาดปานกลางไม่ใหญ่มาก และไกลออกไปที่เห็นลิบๆ
เป็นคอกโคนม ขนาดใหญ่ทีเดียว มีหลายคอกและมีบ้านคนงานอยู่ด้วยสงสัยเจ้าของคงจะให้คนงานนอนเฝ้าโคที่นั้นเลย
“เชิญข้างในก่อนดีกว่าครับ”ชายกลางคนเชิญเขาเข้าบ้าน
“ขอบคุณครับ ผมชื่อพลครับ แล้วลุงล่ะครับชื่ออะไร”
“เรียกผมว่าลุงอินละกันครับ เชิญในบ้านเลยดีกว่าครับ มันไม่ใหญ่โตอะไรมากหรอกครับ บ้านที่นี่ปกติแล้ว
นายท่านจะเอาไว้มานอนตอนที่มาฟาร์มและเกิดเหตุฉุกเฉินกลับบ้านไม่ทันเท่านั้น แต่ตอนนี้คุณหนูเธอขาย
บ้านหลังใหญ่ในเมืองไปแล้วเลยย้ายมาอยู่ที่นี่เป็นการถาวรเลยน่ะครับและก็จะได้อยู่คุมงานและคนงานได้
ใกล้ชิดด้วย”ลุงอินอธิบาย
“แล้วเธออยู่บ้านนี้กับใครหรือครับ “ชายหนุ่มถามเนื่องจากสงสัยและหวังว่าเธอคงไม่ได้อยู่คนเดียวหรอกนะ
“อยู่คนเดียวครับ แต่ก่อนหน้านี้อยู่กับผู้จัดการฟาร์มคนก่อน เพราะบ้านนี้มีสองซีก ก็แบ่งกันคนละซีกแต่
ไอ้ผู้จัดการคนก่อนมันไม่ซื่อได้เงินค่าจ้างจากไอ้ไร่ข้างๆและคิดจะห่มแหงคุณทิพย์มันเลยต้องออกไปน่ะครับ”
“แล้วคุณทิพย์เป็นอะไรมาหรือเปล่าครับ”ชายหนุ่มถามด้วยความร้อนใจ
“ไม่หรอกครับพอดีคุณทิพย์ไหวตัวทันมันเลยทำอะไรไม่ได้”
“ผมว่ามันอันตรายเกินไปสำหรับผู้หญิงคนเดียวที่จะอยู่ที่นี่นะครับเพราะว่ารอบข้างก็มีแต่ผู้ชายและใครคิดอย่างไร
บ้างก็ไม่รู้ ถึงแม้ว่าเธอจะมีลุงคอยเป็นหูเป็นตาให้ก็ตาม”เขาแสดงความคิดเห็น จนลุงอินมองเขาด้วยสายตาพิจารณา
“ผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันแต่คุณหนูเป็นคนรั้น ถ้าตั้งใจจะทำอะไรแล้วอย่างหวังว่าจะล้มเลิกได้ง่ายๆและนี่
เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับพ่อแม่เธอด้วยเธอยิ่งไม่ยอมใหญ่”ลุงอินอธิบายเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงพูด
เรื่องส่วนตัวของนายสาวซึ่งเขารักเหมือนลูกหลานเนื่องจากเขาเห็นเธอมาตั้งแต่เด็กๆ และเขาก็รู้สึกถูกชะตา
กับชายหนุ่มตรงหน้านี้มากทีเดียว เขามีลางสังหรณ์ว่าชายตรงหน้าจะสามารถคุ้มครองคุณหนูของแกได้
“โน้นคุณหนูมาโน้นแล้วครับ” ชายหนุ่มหันไปมองตามสายตาของลุงอิน และเห็นผู้หญิงร่างเล็กผมผูกเป็นหางม้า
ไว้ข้างหลัง ใส่เสื้อแขนยาวและกางเกงขี่ม้า เธอเป็นผู้หญิงที่ขี่ม้าเก่งมากคนหนึ่งทีเดียวเขาสังเกตจากท่าขี่ม้า
และความชำนาญที่เขาเห็นนั้น และหญิงสาวก็ขี่มาถึงหน้าบ้านพร้อมกับโดดลงจากหลังและอย่างรวดเร็วและ
จูงไปผูกไว้กับต้นไม้หน้าบ้านซึ่งไม่ได้จูงไปเข้าคอก เธอก็เดินขึ้นบ้านและหันมาเห็นเขาพร้อมกับมองเลย
ไปทางลุงอินด้านหลัง และวกกลับมาทางเขาอีกครั้งสายตาเธอมองเขาด้วยความสงสัยแต่ก็ยังไม่พูดอะไร
เดินเลยไปเปิดตู้เย็นด้านในพร้อมกับรินน้ำขึ้นดื่มและยืนมองเขาอยู่สักพัก เขาพิจารณาหญิงสาวตรงหน้า
รู้สึกว่าเธอเป็นคนเคร่งขรึมเกินอายุมากทีเดียว ใบหน้าเธอมีเหงื่อไหลเป็นทางลงจากหน้าผาก ซึ่งคงเป็นเพราะ
อากาศร้อนและจากการขี่ม้ามาทั้งวันนะเองและเธอก็เดินกลับมาทางเขาซึ่งลุงอินที่ยืนรออยู่
“คุณเป็นใครไม่ทราบ และเขามาทำไมในฟาร์มเรา”เธอเอ่ยขึ้นเป็นประโยคแรกน้ำเสียงหวานหูถึงแม้ว่าเธอ
จะพูดไม่เพราะก็ตาม คงเป็นเพราะเหนื่อยมาจากการทำงานนะเอง
“ผมชื่อ พล มาสมัครเป็นผู้จัดการฟาร์มครับ” หญิงสาวมองเขานิ่งซึ่งเขาเองก็ไม่สามารถเดาความรู้สึกของ
เธอได้เขาคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ดูยากมากที่สุดเท่าที่เขารู้จักผู้หญิงมาเลยทีเดียวเนื่องจากเธอไม่แสดงอาการใดๆ
ออกมาทางสีหน้าเลย
“คุณรู้ได้อย่างไรว่าฟาร์มเรารับผู้จัดการ”
“ก็คนเขาพูดกันว่าคุณไล่ผู้จัดการคนเก่าออก ผมเลยมาสมัคร”
“รู้ข่าวไวมากเลยนะคะ “
“คุณก็รู้ว่าปากคนน่ะไวขนาดไหน”
“คุณคิดว่าทำไมเราต้องรับคุณเข้าทำงานด้วย”
“ผมมีความสามารถในการดูแลฟาร์ม และไร่ผลไม้มากทีเดียว ผมคิดว่าผมจะเป็นประโยชน์กับคุณมาก ถ้าคุณ
รับผมไว้”ชายหนุ่มเอ่ยอย่างเป็นต่อ และมั่นใจในความสามารถของเขาเอง ก็ที่ฟาร์มที่ตระกูลเขา เขาเองก็เป็น
คนจัดการทุกอย่างเหมือนกันนี่ บางครั้งเขายังขลุกอยู่ที่นั้นทีละหลายๆเดือน
“ดูคุณมั่นใจมากเลยนะคะ ฉันอยากรู้ว่าคุณรู้จักนายดิลกหรือเปล่า”หญิงสาวถามหยั่งเชิง
“นายดิลก นะหรือ รู้จักครับ”
“นี่นายเป็นคนของนายดิลกหรือ”หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมกับชักปืนออกมาจากด้านหลังของเสื้อจ่อมาทางเขา
และลุงอินก็ยกปืนจ่อเขาเหมือนกันและเดินไปทางหญิงสาว
“ทำไมต้องเอาปืนมาจ่อผมอย่างนี้ด้วยละครับ แค่ผมรู้จักนายดิลกเอง ผมไม่ได้เป็นคนของเขานะครับ”
“ฉันจะแน่ใจได้อย่างไรว่านายไม่ได้เป็นคนของนายดิลก”
“โธ่คุณครับ คนที่เขาคลุกคลีอยู่กับวงการนี้ จะมีใครไม่รู้จักนายดิลกบ้างละครับก็เขาเป็นคนดังออกอย่างนั้น”
ชายหนุ่มอธิบายและหญิงสาวก็ค่อยๆลดปืนลงตามด้วยลุงอินแต่สายตาของเธอยังมีความระแวงอยู่
“เอาละฉันไม่อยากเชื่อคุณมากนักหรอกนะ แต่เมื่อคุณกล้าเขามาถึงในนี้ฉันก็กล้าที่จะรับคุณไว้เหมือนกันแต่
ฉันจะบอกคุณว่าถ้าคุณมาทำงานกับเราจะแต่งตัวสำอางอย่างนี้ไม่ได้เป็นอันขาดและก็อยู่ในส่วนของคุณในที่ที่
เราจัดให้อยู่เท่านั้นไม่เช่นนั้นฉันไม่รับรองความปลอดภัย ลุงอินคะลุงช่วยพาเขาไปห้องพักด้วยนะคะและก็พา
เขาไปทานอาหารเย็นกับลุงที่เรือนคนงานด้วยนะคะ”
“อ้าวคุณหนูวันนี้ไม่ทำอาหารทานหรือครับ”
“ไม่ละจ๊ะ ทิพย์เหนื่อยและก็อยากพักผ่อนนะคะ บอกลำดวนด้วยนะคะว่าไม่ต้องยกอาหารมาให้”พูดจบหญิงสาว
ก็เดินขึ้นชั้นบนโดยไม่หันกลับมามองด้านหลังอีกเลย
“อ้าวไอ้หนุ่มไหนละกระเป๋าเสื้อผ้าเอ็งน่”
“อยู่ในรถครับเดี๋ยวลุงรอผมอยู่ตรงนี้สักครู่นะครับ”พูดจบชายหนุ่มก็เดินออกไปเปิดประตูรถหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้า
เข้าไปในบ้านและเดินตามลุงอินขึ้นในบนห้อง นี่ดีนะที่เขาหยิบเสื้อผ้าใส่กระเป๋ามาบ้างไม่เช่นนั้นคงต้องกลับ
ไปเอาจากที่บ้านอีกเป็นแน่ ลุงอินออกไปแล้วบอกให้เขาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วให้เดินไปหาที่เรือนคนงาน
ที่เห็นลิบๆตอนหนึ่งทุ่ม เขาเลยอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าตามคำบอกของลุงอินและก็อดคิดถึงหญิงสาวที่อยู่ฝั่ง
ตรงข้ามกันไม่ได้เธอทำงานหนักและไม่ค่อยรับประทานอาหารอย่างนี้จะเอาเอาแรงที่ไหนมาทำงานหนักขนาดนี้
มากมายเต็มสองข้างไปหมดขับไปอีกหน่อยก็เป็นที่โล่งกว้างที่ปลูกหญ้าไว้สำหรับโคนมห่างออกไป
เขาเห็นฝูงโคนม มากมายกำลังเล็บหญ้าอยู่ที่กลางทุ่งหญ้า มีคนเฝ้าอยู่หลายคนทีเดียว เขาขับรถต่อ
ไปตามทางเรื่อยเขารู้สึกว่าข้างหน้าเขามีคนดักอยู่เขาเหยียบเบรกทันทีเมื่อมีม้าโผล่ออกมาจากข้างทาง
และเล็งปืนมาทางเขา
“เอาละไอ้หนุ่มออกมานอกรถ” ชายชราที่ดูยังแข็งแรงอย่างมากส่องปืนมาทางเขาขณะโดดลงจากหลังม้า
ชายหนุ่มค่อยๆเปิดประตูรถลงและก้าวออกมายืนหน้ารถ
“เอ็งมาจากไหนกลับไปทางนั้นเลยไอ้หนุ่ม”ชายกลางคนพูดขึ้นอีกพร้อมกับโบกปืนไปทางด้านหลังเขา
“ขอโทษเถอะลุง นี่ฟาร์มทิพย์กฤตาใช้ไหมครับ”ชายหนุ่มแกล้งถาม
“ใช่แล้วเอ็งมีอะไรกับที่นี่”
“ผมจะมาสมัครงานน่ะครับ” เขาพูดพร้อมกับมองชายชราที่มองสำรวจเขาเหมือนกับจะไม่เชื่อว่าเขาจะมาสมัครงาน
“เอ็งเนี่ยนะจะมาทำงานที่นี่ ดูสำอางขนาดนี้เนี่ยนะ”
“แต่ผมทำได้ครับ ผมทราบมาว่าที่รับสมัครผู้จัดการฟาร์ม”
“ใช่ที่นี่รับผู้จัดการฟาร์มจริง แต่ข้าว่าเอ็งทำไม่ได้หรอก”ชายชราสบประมาทเขาตรงๆ
“ผมว่าน่าจะลองสัมภาษณ์หรือทดลองงานก่อนดีกว่าจะมาตัดสินผมจากที่ภายนอกนะครับ”ชายหนุ่มค้าน
“อืม ก็จริงของเอ็งแต่ข้าไม่มีสิทธิจะรับใครเข้าทำงานได้หรอกต้องคุณทิพย์ และตอนนี้เธอออกไปดูแล
ฝูงโคอยู่ที่กลางไร่โน้น ต้องรอเธอกลับมาตอนเย็น”
“ผมรอได้ครับ เอ่อ จริงซิแล้วลุงไม่ไปช่วยคุณทิพย์เจ้าของฟาร์มหรือครับ”
“ไปแต่มีเด็กรายงานว่ามีคนเข้ามาในฟาร์ม ข้านึกว่าไอ้พวกศัตรู เลยต้องมาดูก่อน เอาละงั้นก็ขับรถตามข้า
ไปที่บ้านได้แล้ว อีกไม่นานก็เย็นแล้วเดี๋ยวคุณทิพย์ก็คงกลับหรอก” ชายกลางคนขึ้นม้าและควบนำหน้าไปแล้ว
เขาจึงขึ้นรถและขับตามไปห่างๆ นี่ต้องระวังตัวกับมากขนาดเลยหรือนี่ เขาขับรถไปสักพักก็จอดรถหน้าบ้าน
สองชั้นหลังกระทัดรัด ไม่ใหญ่โต เหมือนบ้านอยู่คนเดียว แต่รอบบ้านมีดอกไม้ปลูกเต็มไปหมด ทั้งไม้ดอก
และไม้ประดับถัดออกไปสักสองร้อยเมตรเป็นคอกม้าขนาดปานกลางไม่ใหญ่มาก และไกลออกไปที่เห็นลิบๆ
เป็นคอกโคนม ขนาดใหญ่ทีเดียว มีหลายคอกและมีบ้านคนงานอยู่ด้วยสงสัยเจ้าของคงจะให้คนงานนอนเฝ้าโคที่นั้นเลย
“เชิญข้างในก่อนดีกว่าครับ”ชายกลางคนเชิญเขาเข้าบ้าน
“ขอบคุณครับ ผมชื่อพลครับ แล้วลุงล่ะครับชื่ออะไร”
“เรียกผมว่าลุงอินละกันครับ เชิญในบ้านเลยดีกว่าครับ มันไม่ใหญ่โตอะไรมากหรอกครับ บ้านที่นี่ปกติแล้ว
นายท่านจะเอาไว้มานอนตอนที่มาฟาร์มและเกิดเหตุฉุกเฉินกลับบ้านไม่ทันเท่านั้น แต่ตอนนี้คุณหนูเธอขาย
บ้านหลังใหญ่ในเมืองไปแล้วเลยย้ายมาอยู่ที่นี่เป็นการถาวรเลยน่ะครับและก็จะได้อยู่คุมงานและคนงานได้
ใกล้ชิดด้วย”ลุงอินอธิบาย
“แล้วเธออยู่บ้านนี้กับใครหรือครับ “ชายหนุ่มถามเนื่องจากสงสัยและหวังว่าเธอคงไม่ได้อยู่คนเดียวหรอกนะ
“อยู่คนเดียวครับ แต่ก่อนหน้านี้อยู่กับผู้จัดการฟาร์มคนก่อน เพราะบ้านนี้มีสองซีก ก็แบ่งกันคนละซีกแต่
ไอ้ผู้จัดการคนก่อนมันไม่ซื่อได้เงินค่าจ้างจากไอ้ไร่ข้างๆและคิดจะห่มแหงคุณทิพย์มันเลยต้องออกไปน่ะครับ”
“แล้วคุณทิพย์เป็นอะไรมาหรือเปล่าครับ”ชายหนุ่มถามด้วยความร้อนใจ
“ไม่หรอกครับพอดีคุณทิพย์ไหวตัวทันมันเลยทำอะไรไม่ได้”
“ผมว่ามันอันตรายเกินไปสำหรับผู้หญิงคนเดียวที่จะอยู่ที่นี่นะครับเพราะว่ารอบข้างก็มีแต่ผู้ชายและใครคิดอย่างไร
บ้างก็ไม่รู้ ถึงแม้ว่าเธอจะมีลุงคอยเป็นหูเป็นตาให้ก็ตาม”เขาแสดงความคิดเห็น จนลุงอินมองเขาด้วยสายตาพิจารณา
“ผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันแต่คุณหนูเป็นคนรั้น ถ้าตั้งใจจะทำอะไรแล้วอย่างหวังว่าจะล้มเลิกได้ง่ายๆและนี่
เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับพ่อแม่เธอด้วยเธอยิ่งไม่ยอมใหญ่”ลุงอินอธิบายเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงพูด
เรื่องส่วนตัวของนายสาวซึ่งเขารักเหมือนลูกหลานเนื่องจากเขาเห็นเธอมาตั้งแต่เด็กๆ และเขาก็รู้สึกถูกชะตา
กับชายหนุ่มตรงหน้านี้มากทีเดียว เขามีลางสังหรณ์ว่าชายตรงหน้าจะสามารถคุ้มครองคุณหนูของแกได้
“โน้นคุณหนูมาโน้นแล้วครับ” ชายหนุ่มหันไปมองตามสายตาของลุงอิน และเห็นผู้หญิงร่างเล็กผมผูกเป็นหางม้า
ไว้ข้างหลัง ใส่เสื้อแขนยาวและกางเกงขี่ม้า เธอเป็นผู้หญิงที่ขี่ม้าเก่งมากคนหนึ่งทีเดียวเขาสังเกตจากท่าขี่ม้า
และความชำนาญที่เขาเห็นนั้น และหญิงสาวก็ขี่มาถึงหน้าบ้านพร้อมกับโดดลงจากหลังและอย่างรวดเร็วและ
จูงไปผูกไว้กับต้นไม้หน้าบ้านซึ่งไม่ได้จูงไปเข้าคอก เธอก็เดินขึ้นบ้านและหันมาเห็นเขาพร้อมกับมองเลย
ไปทางลุงอินด้านหลัง และวกกลับมาทางเขาอีกครั้งสายตาเธอมองเขาด้วยความสงสัยแต่ก็ยังไม่พูดอะไร
เดินเลยไปเปิดตู้เย็นด้านในพร้อมกับรินน้ำขึ้นดื่มและยืนมองเขาอยู่สักพัก เขาพิจารณาหญิงสาวตรงหน้า
รู้สึกว่าเธอเป็นคนเคร่งขรึมเกินอายุมากทีเดียว ใบหน้าเธอมีเหงื่อไหลเป็นทางลงจากหน้าผาก ซึ่งคงเป็นเพราะ
อากาศร้อนและจากการขี่ม้ามาทั้งวันนะเองและเธอก็เดินกลับมาทางเขาซึ่งลุงอินที่ยืนรออยู่
“คุณเป็นใครไม่ทราบ และเขามาทำไมในฟาร์มเรา”เธอเอ่ยขึ้นเป็นประโยคแรกน้ำเสียงหวานหูถึงแม้ว่าเธอ
จะพูดไม่เพราะก็ตาม คงเป็นเพราะเหนื่อยมาจากการทำงานนะเอง
“ผมชื่อ พล มาสมัครเป็นผู้จัดการฟาร์มครับ” หญิงสาวมองเขานิ่งซึ่งเขาเองก็ไม่สามารถเดาความรู้สึกของ
เธอได้เขาคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ดูยากมากที่สุดเท่าที่เขารู้จักผู้หญิงมาเลยทีเดียวเนื่องจากเธอไม่แสดงอาการใดๆ
ออกมาทางสีหน้าเลย
“คุณรู้ได้อย่างไรว่าฟาร์มเรารับผู้จัดการ”
“ก็คนเขาพูดกันว่าคุณไล่ผู้จัดการคนเก่าออก ผมเลยมาสมัคร”
“รู้ข่าวไวมากเลยนะคะ “
“คุณก็รู้ว่าปากคนน่ะไวขนาดไหน”
“คุณคิดว่าทำไมเราต้องรับคุณเข้าทำงานด้วย”
“ผมมีความสามารถในการดูแลฟาร์ม และไร่ผลไม้มากทีเดียว ผมคิดว่าผมจะเป็นประโยชน์กับคุณมาก ถ้าคุณ
รับผมไว้”ชายหนุ่มเอ่ยอย่างเป็นต่อ และมั่นใจในความสามารถของเขาเอง ก็ที่ฟาร์มที่ตระกูลเขา เขาเองก็เป็น
คนจัดการทุกอย่างเหมือนกันนี่ บางครั้งเขายังขลุกอยู่ที่นั้นทีละหลายๆเดือน
“ดูคุณมั่นใจมากเลยนะคะ ฉันอยากรู้ว่าคุณรู้จักนายดิลกหรือเปล่า”หญิงสาวถามหยั่งเชิง
“นายดิลก นะหรือ รู้จักครับ”
“นี่นายเป็นคนของนายดิลกหรือ”หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมกับชักปืนออกมาจากด้านหลังของเสื้อจ่อมาทางเขา
และลุงอินก็ยกปืนจ่อเขาเหมือนกันและเดินไปทางหญิงสาว
“ทำไมต้องเอาปืนมาจ่อผมอย่างนี้ด้วยละครับ แค่ผมรู้จักนายดิลกเอง ผมไม่ได้เป็นคนของเขานะครับ”
“ฉันจะแน่ใจได้อย่างไรว่านายไม่ได้เป็นคนของนายดิลก”
“โธ่คุณครับ คนที่เขาคลุกคลีอยู่กับวงการนี้ จะมีใครไม่รู้จักนายดิลกบ้างละครับก็เขาเป็นคนดังออกอย่างนั้น”
ชายหนุ่มอธิบายและหญิงสาวก็ค่อยๆลดปืนลงตามด้วยลุงอินแต่สายตาของเธอยังมีความระแวงอยู่
“เอาละฉันไม่อยากเชื่อคุณมากนักหรอกนะ แต่เมื่อคุณกล้าเขามาถึงในนี้ฉันก็กล้าที่จะรับคุณไว้เหมือนกันแต่
ฉันจะบอกคุณว่าถ้าคุณมาทำงานกับเราจะแต่งตัวสำอางอย่างนี้ไม่ได้เป็นอันขาดและก็อยู่ในส่วนของคุณในที่ที่
เราจัดให้อยู่เท่านั้นไม่เช่นนั้นฉันไม่รับรองความปลอดภัย ลุงอินคะลุงช่วยพาเขาไปห้องพักด้วยนะคะและก็พา
เขาไปทานอาหารเย็นกับลุงที่เรือนคนงานด้วยนะคะ”
“อ้าวคุณหนูวันนี้ไม่ทำอาหารทานหรือครับ”
“ไม่ละจ๊ะ ทิพย์เหนื่อยและก็อยากพักผ่อนนะคะ บอกลำดวนด้วยนะคะว่าไม่ต้องยกอาหารมาให้”พูดจบหญิงสาว
ก็เดินขึ้นชั้นบนโดยไม่หันกลับมามองด้านหลังอีกเลย
“อ้าวไอ้หนุ่มไหนละกระเป๋าเสื้อผ้าเอ็งน่”
“อยู่ในรถครับเดี๋ยวลุงรอผมอยู่ตรงนี้สักครู่นะครับ”พูดจบชายหนุ่มก็เดินออกไปเปิดประตูรถหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้า
เข้าไปในบ้านและเดินตามลุงอินขึ้นในบนห้อง นี่ดีนะที่เขาหยิบเสื้อผ้าใส่กระเป๋ามาบ้างไม่เช่นนั้นคงต้องกลับ
ไปเอาจากที่บ้านอีกเป็นแน่ ลุงอินออกไปแล้วบอกให้เขาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วให้เดินไปหาที่เรือนคนงาน
ที่เห็นลิบๆตอนหนึ่งทุ่ม เขาเลยอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าตามคำบอกของลุงอินและก็อดคิดถึงหญิงสาวที่อยู่ฝั่ง
ตรงข้ามกันไม่ได้เธอทำงานหนักและไม่ค่อยรับประทานอาหารอย่างนี้จะเอาเอาแรงที่ไหนมาทำงานหนักขนาดนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น