ห้วงพิศวาส

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2

      หญิงสาวเห็นลูกสาววิ่งไปแล้วเธอก็ตัดสินใจวิ่งไปอีกทางหนึ่งเพื่อล่อไปพวกสามคนนี้ตามมาทางเธอน้องเบลจะได้ปลอดภัย แล้วก็เป็นไอ้สามคนนั้นมันวิ่งตรงมาทางเธอจริงๆ ไม่มีเวลาแล้วเธอต้องไม่พ้นพวกมันแน่เลย     คุณแม่จะเป็นไงมั้งเนี่ยต้องหาคนไปช่วยคุณแม่ เอะนั่นใครนะขับรถมาทางนี้แล้ว เหมือนรถของคุณน้าเมื่อตอนกลางวันนี้เลย        



\"ช่วยด้วยคะ ช่วยด้วยคะ\"            



        กฤตเมธตกใจอย่างมากที่เห็นเด็กผู้หญิงวิ่งมาขวางทางเขาไว้แต่พอไฟส่องไปทางเด็กข้างหน้า เขาก็นึกออกทันที่ว่าเป็นเด็กเมื่อกลางวันนี้นี่เอง แต่ต้องเกิดเรื่องแน่ไม่อย่างนั้นแม่ของเด็กคนนี้คงไม่ปล่อยลูกออกมาตามลำพังแน่            



\"หนูเกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมออกมาข้างนอกตอนดึกอย่างนี้\"            



\"คุณแม่คะ คุณน้าช่วยคุณแม่ด้วย\"            



\"คุณแม่หนูเป็นอะไร\"            



\"คุณแม่โดนพวกโจรจะทำร้ายอยู่ทางโน้นคะ\"            



\"เอาละพาน้าไปได้แล้วจ๊ะ\"            

    

\"โอ้ย\" เสียงหญิงสาวร้องออกมาดังเนื่องจากสะดุดก้อนหินหกล้ม พยายามลุกก็ลุกไม่ขึ้นเนื่องจากขาแพลงนะเอง



\"เป็นไงสิ้นฤทธิ์แล้วหรือไงนังตัวดี นึกว่าจะหนีได้สักกี่น้ำ 555555\" พวกมันวิ่งตามมาทันพอดี



\"นี่พวกแกจะทำอะไรฉันปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันมีลูกต้องดูแลอีก\"



\"ก็ถ้าแกยอมพวกฉันดีๆฉันจะได้รีบไป แล้วแกก็จะได้กลับไปดูลูกของแกไง\"



\"ไม่นะ อย่าทำอะไรฉัน\"

        หญิงสาวรู้สึกเหมือนกับว่าจะสิ้นใจตายซะให้ได้ถ้าต้องสิ้นท่ากับเจ้าพวกนี้เธอยอมตามซะดีกว่า อะไรเนี่ยท่อนไม้หรอดีละ



\"เอาละท่าจะยอมดีๆแล้วใช่มั้ย ถึงนิ่งอย่างนี้ งั้นก็มาให้พวกข้าหาความสุขกับเธอซะดีๆ\"



\"เฮ้ยพวกเอ็ง รอให้ข้าเสร็จก่อนแล้วพวกเอ็งค่อยเข้ามาถ้าข้าตะโกนบอก\"



\"แหมลูกพี่เร็วๆนะ\"



\"เออน่าไอ้นี่วอนซะแล้ว\" มันบอกลูกสมุนมันแล้วหันมาทางหญิงสาว



\"เธอนี่มันรูปร่างไม่เหมือนคนมีลูกเลยนะ ดี ยอมง่ายอย่างนี้ข้าชอบจะได้ไม่ต้องออกแรงมาก\"



\"แกตายซะเถอะไอ้คนเลว\" หญิงสาวฟาดท่อนไม้ไปบนหัวของมัน





\"โอ้ย อีบ้านี่ แกกล้าดียังไงเอาท่อนไม้มาตีข้า มันต้องโดนอย่างนี้\"  มันเอามือตบหญิงสาวอย่างแรงที่หน้า หญิงสาวรู้สึกมึนและมองไม่เห็นอะไร



\" 55555 หมดฤทธิ์แล้วใช่มั้ยนังตัวดี \"



       เธอรู้สึกขยะแขยงที่มือสกปรกของมันมากระชากเสื้อด้านหน้า เธอพยามเอาเรี่ยวแรงที่มีอยู่กำชายเสื้อมาปกปิดหน้าอกของเธอไว้ แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้มากนัก



\"โอ้โห แม่นี่มันงามจริงๆโว้ยงั้นขอข้าเถอะนะ555555\"



\"อย่านะ อย่าถูกตัวฉัน\" มันไม่หยุดตามที่หญิงสาวร้องขอ เอื้อมมือมาเรื่อยๆมันขย้ำอย่างแรงจนเธอนั้นเจ็บจนน้ำตาร่วง เสียใจต้องมาพลาดท่าเสียทีไอ้คนเลวที่ไม่รู้จัก



\"โอ้ย\"  เสียงของใคร เธอลืมตาขึ้นเห็นไอ้คนสารเลวล้มลงไปนอนอยู่ที่พื้นแล้ว และมันก็ลุกขึ้นมาอีก เธอหันไปหาต้นเหตุที่ทำให้มันล้มลงไปที่พื้น ผู้ชายคนเมื่อกลางวันนี่



\"คุณช่วยฉันด้วย \"เธอพยามพูดออกมาได้เพียงแผ่วๆ อาจเป็นเพราะตกใจและบวกกับไม่มีเรี่ยวแรงแล้วก็ได้



\"ไอ้นี่วอนซะแล้ว ถ้ามึงไม่อยากเดือดร้อนก็รีบไปให้พ้น\"



       กฤตเมธรู้สึกแทบคลัง เมื่อมาเห็นสภาพของหญิงสาวที่นอนตัวสั่นโดนไอ้สารเลวรวนลาม มันเป็นภาพที่เขาทนไม่ได้ เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร



\" ฉันว่าแกนะแหละรีบไปซะก่อนที่ฉันจะฆ่าแก\" กฤตเมธพูดรอดไรฟันเนื่องจากเขารู้สึกเหมือนกับจะทนไม่ได้จริงๆ เมื่อเธอขอความช่วยเหลือเขาเสียงสั่นสะอื้น น้ำตานองหน้า



\"5555 ไอ้หน้าอ่อนแกไม่ใช่คนแถวนี้ไม่ใช่หรือ คงไม่รู้หรอกนะว่าฉันเป็นใคร ฉันยังมีพวกอยู่ข้างนอกอีกหลายคน\"



\"ก่อนที่แกจะพูดแกควรจะดูให้แน่ใจก่อนนะ ลูกน้องแกไม่ได้รอแกอยู่ข้างนอกแล้ว มันหนีไปหมดแล้ว\"



\"แกเป็นใครมายุ่งอะไร ไปซะเหอะ แม่นี่นะมันไม่มีค่าให้ใครมาฆ่าฟันกันเพื่อช่วยมันหลอก มันเป็นผู้หญิงมีผัวแล้ว รับจ้างทำงานทั่วไป มั่วผู้ชายไม่เลือก แกอย่ามาเสียเวลาช่วยมันเลย\"



\"ผู้หญิงคนนี้เป็นใครไม่สำคัญ มันสำคัญที่ว่าฉันมาเจอและต้องช่วยถ้าแกไม่หลีกทางก็คงต้องเจ็บตัว\"



\"บะไอ้นี่มันพูดจา ยโสโอหังเกินไปแล้ว งั้นแกก็เตรียมตัวตายได้\" มันหยิบมีดที่อยู่ในเสื้อแจ๊คเก็ตออกมาและวิ่งเข้าใส่เขาทันที่ ดีที่ว่าเขา

เตรียมพร้อมอยู่แล้วจึงหลบทันและสวนกลับมันด้วยหมัดจนมันหน้าหงายล้มลง แต่มันก็ยังลุกขึ้นมาอีก วิ่งเข้าใส่เขาอีก ชายหนุ่มจับมือบิดจนมีดหลุดจากมือมัน และแตะเข้าที่ท้องมันจนมันตัวงอ



\"ฉันให้โอกาสสุดท้ายกับแก ให้แกไปซะและอย่ามายุ่งกับสองแม่ลูกนี่อีก ไปได้แล้ว\"



\"แก ฉันฝากไว้ก่อนเถอะไอ้หน้าอ่อน\" มันไปแล้วแต่มีแววอาฆาตอยู่เต็มดวงตาของมัน     ชายหนุ่มหันไปหาหญิงสาวที่ยังตัวสั่นอยู่เสื้อผ้าเธอขาดหลุดลุ่ยหมด เขาเดินเข้าไปหาและเอื้อมมือไปจับหัวไหล่เธอจนเธอสะดุ้ง ถอยหนี



\"คุณ ไม่มีอะไรแล้ว คุณปลอดภัยแล้ว ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก กลับบ้านเถอะ\"เขาพยายามปลอบโยนหญิงสาวตรงหน้าและอยากฆ่าไอ้คนสารเลวนั้นนักเมื่อเขาเห็นหญิงสาวหวาดระแวงเขาไปด้วย



\"คุณนะเอง ขอบคุณคะที่มาช่วยดิฉันไว้ ถ้าไม่อย่างนั้นดิฉันคงเหมือนตายทั้งเป็น\" เธอพยายามพูด แต่เสียงก็ยังสั่นอยู่ เขาเห็นเธอไม่ยอมลุกขึ้นเสียทีจึงดึงแขนเธอให้ลุกขึ้น แขนเธอยกขึ้นตามแรงดึงของเขา และเธอก็รีบดึงมือกลับอย่างเร็ว และก้มหน้านึ่ง เสื้อเธอขาดหมดเลยจึงไม่สามารถปกปิดหน้าอกได้มิดชิด จนเขาเองที่เห็นเพียงชั่วครู่ก็อดที่จะชื่นชมไม่ได้เธอไม่เหมือนคนมีลูกแล้วเลย หน้าอกเธอนั้นสวยไม่หย่อนคล้อยเหมือนผู้หญิงที่มีลูก เขารู้สึกแค้นไอ้คนเลวนั้นนักที่ทำให้เธอเจ็บขนาดนี้ ตอนเข้ามาช่วยเห็นมันกำลังลงมือขยำหน้าอกเธออย่างเมามัน นี่เธอคงอาย ชายหนุ่มจึงถอดแจ็กเก็ตของเขาออกแล้วเอามาใส่ให้หญิงสาว



\"ขอบคุณคะ\"



\"เอาละคราวนี้คุณก็ลุกขึ้นและกลับบ้านได้แล้วนะครับ\"



\"ค่ะ\" หญิงสาวพยามยามลุกขึ้นแต่ก็ต้องล้มลงตามเดิมเนื่องจากเจ็บข้อเท้า



\"คุณเป็นไงบ้างครับ ท่าทางข้อเท้าจะแพลงนะครับเนี่ย\" เขาพูดพร้อมพิจารณาข้อเท้าเธอไปด้วย



\"ค่ะดิฉันล้มนะคะ\"



\"งั้นเอางี้นะครับเดี๋ยวผมจะอุ้มคุณไปที่รถ\" แล้วชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวมาไว้ในอ้อมแขนเขารู้สึกว่าหญิงสาวนั้นตัวเบามากนี่เธอผอมมากทีเดียวรูปร่างบอบบางน่าทนุถนอม เขาอยากเป็นคนที่จะคุ้มครองหญิงสาวคนนี้ตลอดไปเหลือเกิน เขาเองก็ไม่เขาใจตัวเองเหมือนกัน ปกติแล้วเขาผ่านผู้หญิงมามากไม่เคยรู้สึกเหมือนรู้สึกกับผู้หญิงคนนี้เลยนี่เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เธอเป็นหญิงที่มีสามีแล้วและมีลูกที่น่ารักอีกด้วย ชายหนุ่มเตือนตัวเอง ขณะที่เขายกตัวเธอขึ้นรถของเขา



\"คุณคะ ฉันต้องหาน้องเบลก่อน ฉันให้เธอวิ่งหนีไปทางโน้น\" หญิงสาวชี้มือไปทางที่น้องเบลวิ่งหนีไป



\"คุณไม่ต้องเป็นห่วง ผมให้เธอกลับไปรอที่บ้านแล้ว\"



\"คุณเจอเธอหรือคะ\"



\"ใช่แล้ว เธอเป็นคนให้ผมมาช่วยคุณ เอ้าไปกันได้แล้ว บ้านคุณอยู่ทางไหนละ\"

ชายหนุ่มขับรถไปตามทางที่หญิงสาวบอกเขา ข้างหน้าเขาเห็นบ้านหลังเล็กกะทัดรัด มีแสงไฟส่องออกมานอกหน้าต่าง สงสัยน้องเบลคงจะมาถึงบ้านแล้ว



“ข้างหน้านั่นแหละคะ บ้านดิฉัน” เธอพูดแต่สายตาก็สอดส่ายหาลูกสาวของเธอ อย่างร้อนใจไม่รู้ว่าน้องเบลจะเป็นยังไงบ้าง คงจะตกใจน่าดู ชายหนุ่มจอดรถไว้หน้าบ้านของเธอ และเขาก็เดินอ้อมมาอุ้มตัวหญิงสาวออกจากรถเดินเข้าบ้าน เธอรู้สึกว่าอยากอยู่ในอ้อมอกที่อบอุ่นนี้เธอรู้ปลอดภัยเหลือเกินที่ได้อยู่ในอ้อมแขนของเขา หญิงสาวรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาทันที นี่ดีนะที่รอบข้างมืด และเธอแนบหน้ากับอกกว้างของเขา เขาจึงไม่สามารถเห็นใบหน้าของเธอได้ซึ่งขณะนี้แดงกล่ำไปด้วยความเขินอาย ชายหนุ่มเดินอุ้มเธอเข้าไปในบ้าน และเขาก็วางเธอไว้บนเก้าอี้กลางห้องรับแขกขนาดเล็กของเธอ หญิงสาวแหงนหน้าขึ้นทำให้สบตากับเขาพอดีในระยะใกล้ เขารู้สึกเหมือนถูกดึงดูดให้เข้าหาหญิงสาวโดยอัตโนมัติเธอรู้สึกใจเต้นแรงที่รู้สึกถึงสายตาเขาที่มองมา



“คุณแม่กลับมาแล้วหรอคะ คุณน้าไปช่วยคุณแม่มาใช่ไหมคะ” กฤตเมธ และสรวรรณรีบผละออกจากกันทันทีที่ได้ยินเสียงเด็กหญิง



“ใช่จ๊ะ พอดีน้าไปช่วยแม่ของหนูทันพอดี น้าเลยพาแม่ของหนูมาส่งบ้านจ๊ะ “ ชายหนุ่มตอบแทนหญิงสาวเพราะเห็นเธอยังตั้งตัวไม่ทันนั่งนิ่งหน้าแดงกล่ำมันยิ่งทำให้ความปรารถนาของเขาในตัวหญิงสาวเพิ่มมากขึ้น



“แม่เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”



“เอ่อ แม่ไม่เป็นไรจ๊ะพอดีแม่ยังตกใจไม่หายน่ะลูก และทำไมหนูถึงยังไม่นอนอีกละนี่มันดึกแล้วนะ”



“ก็หนูเป็นห่วงคุณแม่ และรู้ว่าคุณน้าต้องช่วยแม่ได้แน่หนูเลยนั่งรอคุณแม่อยู่นะคะ”



“โธ่ลูกจ๋า ขอบใจนะจ๊ะที่เป็นห่วงแม่ งั้นตอนนี้หนูก็นอนได้แล้วซิ เพราะว่าแม่ปลอดภัยแล้วเดี๋ยวคุณแม่จะหาน้ำให้คุณน้าดื่มก่อนแล้วแม่จะตามเข้าไปนอนนะจ๊ะ”



“คะคุณแม่ ราตรีสวัสดิ์คะคุณน้า วันหน้าคุณน้ามาเที่ยวใหม่นะคะ คุณแม่ทำกับข้าวอร่อยมากค่ะคุณน้าต้องมาทานนะคะ”



“ได้จ๊ะ แล้วน้าจะมา หนูเข้านอนเถอะ”



“ราตรีสวัสดิ์คะแม่”



“ราตรีสวัสดิ์จ๊ะลูกรัก” เขามองเธอหอมแก้วลูกสาวก่อนเข้านอน แล้วรู้สึกแปลกกับตัวเองอีกแล้วเขาอยากเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเธอ อยากเป็นสามีเธอและอยากเป็นพ่อของลูกเธอ