ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 10
“พี่นัยครับ” กฤตพลทักพี่ชายที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ดูแล้วรู้สึกว่าพี่ชายเขาจะเครียดมากทีเดียว
“อ้าว เจ้าพลกลับมาแล้วหรือ”กฤตนัยทักน้องชายด้วยความดีใจ
“แค่แวะมาพูดธุระเฉยๆครับ”
“อะไรกันนี่แกยังเที่ยวไม่พออีกหรือ”
“ผมไม่ได้ไปเที่ยวนะครับพี่นัย ผมมีเหตุผลที่ต้องไป”
“แล้วเหตุผลที่ว่าก็คือเรื่องผู้หญิงซินะ ตกลงแกจะจริงจังกับเขาหรือเปล่า”กฤตนัยถามน้องชายเสียงจริงจัง
เพราะเขาไม่เคยเห็นน้องชายเขาจะจริงจังกับใครเท่าครั้งนี้มาก่อน
“เธอเป็นผู้หญิงที่ผมยอมทำได้ทุกอย่างเพื่อเธอครับ”เสียงกฤตพลอ่อนโยนเมื่อพูดถึงหญิงสาวที่เขาพึ่งจะแยกมา
“ฟังเสียงก็รู้แล้วว่าแกหลงรักเขาเสียแล้ว นี่ฉันจะต้องเสียน้องให้กับหญิงอื่นอีกคนแล้วหรือนี่”กฤตนัยพูดด้วย
ความอารมณ์ดี
“ผมก็ไม่ได้ไปไหนไกลนี่ครับพี่นัย ก็ยังทำงานที่นี่เหมือนเดิมแต่อาจจะต้องเดินทางออกต่างจังหวัดบ่อยหน่อย
เพราะว่าคุณทิพย์เธอรักฟาร์มเธอมาก ผมคิดว่าเธอคงจะไม่ทิ้งมาอยู่กับผมแน่”
“ฟังแกพูดแล้วรู้สึกว่าแกกับเขาจะตกลงกันได้แล้วซินะ”
“เอ่อ ยังหรอกครับแต่ผมคิดว่าน่าจะไม่มีปัญหาอะไร”
“แกทำชะล่าใจไปนะเจ้าพล ผู้หญิงน่ะ ถ้าไม่ได้ยินจากปากเราเองหรือจะให้เขารู้สึกเองนะมันไม่ได้หรอกนะ
เราต้องบอกเขาด้วยตัวเราเอง”
“แหมพี่นัยพูดเหมือนจะมีประสบการณ์เลยนะครับ”
“ฉันพูดในฐานะของคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนแกเท่านั้น”
“เอาเถอะ ผมไม่อยากเถียงกับพี่ตอนนี้ที่ผมมานี่เนื่องจากผมอยากจะเบิกเงินในบัญชีผมหน่อยนะครับ”
“แกจะเอาไปไถ่ที่ให้คนรักแกซินะ”
“ทำไมพี่นัยรู้ละครับ อ้อลืมไปว่าพี่รู้ทุกอย่างที่พี่อยากจะรู้”
“ฉันทำไปเพราะว่าเป็นห่วงแกนะเจ้าพล และฉันก็รู้ด้วยว่าคุณทิพย์เธอเป็นคนดี แต่ฉันจะเตือนแกไว้อย่างนะ
ว่านายดิลกน่ะมันไม่ใช่ลูกแกะ ระวังมันไว้ก็ดี”
“ครับผมทราบดี ผมอยากจะขอร้องพี่อีกเรื่อง คือว่าผมอยากให้พี่ไปกับผมด้วยเรื่องไถ่ที่คุณทิพย์”
“จะเอาฉันไปเป็นไม้กันหมาหรือไง”กฤตนัยล้อน้องชายตัวเอง
“ผมรู้ว่ามันต้องเกรงใจพี่มากกว่าผมแน่ ผมไม่อยากให้มีปัญหาเพราะถ้ายืดเยื้อแล้วคุณทิพย์กลับเสียก่อน
ทุกอย่างจะพังหมด”
“แล้วนี่แกไม่ได้ตกลงกันเธอก่อนหรือไง”
“ผมอยากให้เธอแปลกใจน่ะครับ และอีกอย่างถ้าเธอรู้เธอก็ไม่มีทางขอความช่วยเหลือจากผมแน่นอน”
“เอาละ ตกลงฉันจะจัดการให้แกเอง จะไปวันไหนก็บอกมาเลย”
“พรุ้งนี้ครับ”
“อะไรนะ! ทำไมมันต้องรีบขนาดนั้นด้วยละ”
“เผื่อไว้นะครับ ถ้าเรียบร้อยไวก็ดีเหมือนกัน”
“แล้วคุณทิพย์จะกลับเมื่อไหร่”
“ผมบอกให้นายเมธถ่วงไว้สักอาทิตย์หนึ่งนะครับ แต่ไม่รู้ว่าจะถ่วงได้นานแค่ไหนเพราะคุณทิพย์เธอเป็นห่วงทางนี้มาก”
“ถ้าอย่างนั้นเราต้องจัดการให้เร็วที่สุด”
“พี่นัยช่วยโทรนัดนายดิลกให้ผมหน่อยนะครับ เดี๋ยวผมโทรหานายเมธก่อน”
“ตกลงเดี๋ยวพี่จัดการให้”เมื่อตกลงกับกฤตนัยเรียบร้อยแล้วกฤตพลก็เดินตรงไปยังห้องทำงานของเขาทันที
“ฮัลโหล นายเมธนะ”กฤตพลเอ่ยทักเมื่อแน่ใจว่าคนรับปลายสายเป็นเสียงของน้องชายเขาเอง
“พี่นัยหรือ มีอะไรกับผมหรือเปล่าครับ”
“ก็จะโทรมาเรื่องให้แกเซ็นสัญญาให้นะแหละ”
“พี่นัยโทรบอกผมแล้วนี่ครับว่าให้ผมไปเซ็นวันไหน พี่มีอะไรอีกหรือเปล่าครับ”กฤตเมธถามพี่ชายด้วยความสงสัย
“ฉันโทรมาให้แกช่วยดูแลคุณทิพย์ด้วย”
“ทำไมต้องดูแลด้วยละครับ เห็นพี่นัยบอกว่าเธอก็เคยอยู่ที่นี่ตั้งหลายปีนี่ครับ”กฤตเมธถามพี่ชายออกไปเนื่องจาก
ยังไม่รู้ว่ากฤตพลนั้นมีความรู้สึกเช่นไรกับหญิงสาว
“ฉันให้แกทำอะไรก็ทำเถอะน่าอย่าถามให้มันมากเรื่องนักเลย เขาจะไปถึงพรุ้งนี้เช้า และแกคงจะเจอเธอตอนวัน
เซ็นสัญญานะแหละ และที่ฉันจะให้แกทำก็คือ แกช่วยทำอย่างไรก็ได้ให้คุณทิพย์อยู่ที่นั่นสักหนึ่งอาทิตย์”
“ทำไมต้องถ่วงให้เธออยู่ที่นี่นานๆด้วยละครับพี่พล ผมไม่เข้าใจ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครแล้วทำไมพี่ไปยุ่งกับ เธอปกติ
พี่ไม่เป็นคนยุ่งเรื่องชาวบ้านนี่ครับ”กฤตเมธเริ่มรู้สึกว่าพี่ชายเขากับผู้หญิงคนนั้นจะต้องมีความสัมพันธ์อะไรกัน
สักอย่างแน่ไม่อย่างนั้นพี่ชายเขาคงจะไม่มาใส่ใจแบบนี้
“เอาละฉันบอกตรงๆเลยก็ได้ คุณกฤตทิพย์เป็นผู้หญิงที่ฉันรัก และจะเอามาเป็นแม่ของลูกฉัน แค่นี้เข้าใจแล้วใช่มั้ย”
กฤตพลบอกน้องชายด้วยความหมั่นไส้ในความฉลาดและรู้ทันคนของน้องชายเขาเหลือเกิน
“ผมว่าแล้วเชียวไม่อย่างนั้นพี่คงไม่มาวุ่นวายกับใครง่ายๆแน่ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับผมจะดูแลว่าที่พี่สะใภ้ผมให้ดี
ลิ้นไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอมเลยทีเดียว”
“ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ คุณทิพย์เธอดูแลตัวเองได้แต่ฉันก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เอาละเมื่อแกเข้าใจแล้ว ก็แค่นี้ละกัน
ฉันมีอย่างอื่นต้องทำอีกมาก”
“ครับ ผมว่าบางทีจะกลับพร้อมคุณทิพย์เลย”
“จะกลับเมื่อไหร่โทรบอกฉันด้วยละกัน”
“ได้ครับ แค่นี้นะครับพี่พล”
“อือ สวัสดี”เมื่อวางหูจากพี่ชายเขาแล้วกฤตเมธก็นึกอยากเห็นหน้าผู้หญิงที่ทำให้พี่ชายเขารักได้ว่าจะเป็นเช่นไร
เพราะปกติแล้วพี่ชายเขามีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตไม่ขาด แต่เขาไม่เคยเห็นพี่ชายเขาพูดถึงผู้หญิงคนไหนเหมือน
คนนี้เลยและเขาก็แน่ใจด้วยเช่นกันว่าพี่เขาคงจะรักผู้หญิงคนนี้จริงๆเสียแล้ว เมื่อคิดถึงตรงนี้แล้วทำให้เขาแปลกใจ
มากว่าเวลาแค่ไม่เท่าไหร่ทำให้คนที่ใจแข็งและไม่สนใจใครอย่างพี่ชายเขานั้นรักผู้หญิงคนหนึ่งได้มากมายอย่างนี้เชียวหรือ
“คิดอะไรอยู่หรือคะ เมธ”กฤตเมธหันทางต้นเสียงและยิ้มให้ภรรยาเขาและเดินไปโอบกอดหญิงสาวที่เขารักและ
เขารู้ว่าพี่ชายเขาคงจะรักผู้หญิงคนนั้นเหมือนเขารักภรรยาเขานั่นเอง
“เปล่าหรอกจ๊ะ พอดีคุยกับพี่พลเสร็จก็เลยคิดอะไรเรื่อยเปื่อย”กฤตเมธพูดจบก็ก้มลงหอมแก้มภรรยาสาว
“ฮือ คุณเมธอย่าซิคะยังพูดกันไม่รู้เรื่องเลย”หญิงสาวท้วงและหน้าก็แดงขึ้นมาทันทีถึงแม้ว่าเธอกับกฤตเมธจะ
แต่งงานกันจะสองเดือนแล้วแต่เธอก็ยังเขินเสมอตอนที่เขาแสดงความรักกับเธอ
“ไม่เห็นต้องอายเลย”ชายหนุ่มยังล้อภรรยาด้วยความอารมณ์ดี
“คุณเมธถ้ายังล้อวรรณอย่างนี้อีกนะคะ วรรณจะไม่พูดด้วย”หญิงสาวทำหน้างอนเป็นผลทำให้ชายหนุ่มหัวเราะ
“เอาละๆ ผมไม่ล้อคุณแล้ว”เมื่อพูดจบเขาก็พยุงภรรยาไปนั่งที่ปลายเตียง
“เมื่อสักครู่พี่พลโทรมา ให้ผมช่วยถ่วงคุณทิพย์อยู่ที่นี่สักอาทิตย์หนึ่ง”กฤตเมธเล่าให้ภรรยาฟัง
“คุณทิพย์ ใช่คนที่ประมูลงานชนะคุณพลหรือเปล่าคะ”
“ใช่ครับคนนั้นแหละ”
“แล้วทำไมต้องถ่วงให้เธออยู่ที่นี่ตั้งอาทิตย์ละคะ”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม พี่พลไม่ยอมบอกอะไรมากนัก”
“แล้วคุณจะทำอย่างไรละคะ ยังไม่เคยเจอหน้ากันด้วยซ้ำ”
“ผมคิดว่าคงจะต้องให้เพื่อนที่อยู่ที่บริษัทที่เราจะไปเซ็นสัญญาช่วยแล้วละ”ชายหนุ่มเอ่ยเมื่อนึกทางออกได้
กฤตเมธมองหญิงสาวที่เดินเข้ามาทักทาย เดวิท ด้วยความคล้องแคล่ว ซึ่งแสดงให้รู้ว่าหญิงสาวเป็นคนที่มีความฉลาด
และเก่งพอตัวทีเดียว เธอเป็นผู้หญิงที่สวยอย่างหาตัวจับยากคนหนึ่งแต่เสียตรงที่ใบหน้าเธอนั้นไม่มีรอยยิ้มให้ใคร
เลยแม้แต่กับลูกค้าที่เธอมาเซ็นสัญญาด้วยก็ตาม
“คุณทิพย์กฤตา ครับ นี่คุณกฤตเมธ คนที่จะเซ็นสัญญากับเราอีกคนหนึ่ง” เดวิทแนะนำกฤตเมธให้หญิงสาวรู้จักเป็น
ภาษาอังกฤษ ซึ่งทิพย์กฤตาหันมาเพียงแต่มองเขาและยกมือทำความเคารพเท่านั้น ซึ่งเขาคิดว่าเธอคงจะยิ้มให้เขา
บ้างเมื่อรู้ว่าเขาเป็นน้องของกฤตพล แต่ก็ไม่รอยยิ้มให้เห็น
“สวัสดีครับคุณทิพย์ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” กฤตเมธเอ่ยกับหญิงสาวตรงหน้า
“สวัสดีค่ะคุณกฤตเมธ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ”หญิงสาวเอ่ยทักชายหนุ่มตอบและรอบพิจารณาชายหนุ่มตรงหน้า
มันทำให้เธอคิดถึงผู้ชายอีกคนหนึ่งที่อยู่ที่เมืองไทย ป่านนี้เขาจะทำอะไรอยู่ เธอชักสงสัยเสียแล้วว่าบ้านนี้หน้าตาดี
กันทุกคนเลยหรือไง ถึงแม้ว่ากฤตเมธจะไม่หล่อเท่ากฤตพล แต่ก็จัดว่าเป็นชายหนุ่มที่หน้าตาดีมากคนหนึ่ง รูปร่าง
ไม่ต้องพูดถึง สูงใหญ่ สมชายชาตรีกันทั้งคู่เลย
“ผมขอเรียกคุณว่าคุณทิพย์ละกันนะครับ เพราะว่ารู้สึกไม่เป็นพิธีดี”
“ค่ะดิฉันไม่ถือหรอกค่ะ คุณเดวิทคะ เราจะเริ่มเรื่องกันได้เลยหรือยังคะ”หญิงสาวหันไปทางลูกค้าชาวต่างชาติ
ของเธอเพื่อที่จะได้ทำเนินงานของเธอต่อ เพราะตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์ที่จะทำอะไรแล้วเนื่องจากเธอเป็นห่วง
ที่ฟาร์มมากว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง เธอมาถึงที่นี่ตั้งสี่วันแล้วแต่ก็ไม่ได้อะไรเลย เพราะทางนี้บอกว่าสัญญามีปัญหา
ต้องแก้ไขก่อนถึงจะเซ็นได้ เมื่อแก้ไขเสร็จแล้วผู้บริหารก็ไม่อยู่ไม่มีคนเซ็นอนุมัติอีกจนล่วงมาสี่วันนี้แล้วถ้าวันนี้
มีปัญหาอะไรอีกสงสัยว่าเธอคงจะต้องกลับเมืองไทยเสียแล้วเพราะเป็นห่วงทางโน้นมากและอีกอย่างหนึ่งคือสิ่ง
ที่เธอไม่ยอมรับกับตัวเองว่าเธอคิดถึงคนที่เมืองไทยซึ่งเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่ชายของคนตรงหน้าเธอนี้
ยิ่งมาเจอน้องชายเขาอย่างนี้แล้วเธอยิ่งพลานอยากเจอเขามากขึ้นไปอีก
“ถ้าอย่างนั้นเรามาดูสัญญากันเลยดีกว่านะครับว่ามีอะไรที่ทางคุณไม่พอใจบ้างเราจะได้ตกลงกันใหม่”เดวิทพูดขึ้น
เมื่อหญิงสาวและกฤตเมธได้สัญญากันไปคนละฉบับและก็นั่งตั้งใจอ่านว่ามีตรงไหนเป็นช่องโหว่บ้างและ
หญิงสาวก็ต้องนับถือว่ากฤตเมธเขาดูแล้วเป็นนักธุรกิจที่เก่งมากคนหนึ่งทีเดียวนี่ขนาดว่าเธอตั้งใจดูถี่ถ้วนแล้ว
ไม่เห็นมีตรงไหนที่จะเสียเปรียบฝ่ายตรงข้ามเลย แต่เขาก็ยังหาเจอจนได้ เธอสงสัยเหลือเกินว่าถ้าเป็นกฤตพล
แล้วจะเก่งอย่างนี้หรือไม่ กว่าจะแก้ไขสัญญาและจัดการเซ็นกันได้ก็ปาเข้าไปเกือบจะหนึ่งทุ่มแล้ว
“คุณทิพย์จะกลับโรงแรมหรือยังครับ ผมจะขับรถไปส่ง”กฤตเมธอาสาที่ไปส่งหญิงสาวเมื่อเห็นว่ามืดแล้ว
“ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันกลับเองได้ขอบคุณมากค่ะ”
“แต่นี่มันดึกแล้วนะครับให้ผมไปส่งเถอะครับ”
“อืมม ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ”กฤตเมธเปิดประตูรถให้หญิงสาวขึ้นไปนั่งและเดินอ้อมมาขึ้นรถทางด้านคนขับ
“คุณทิพย์จะกลับเมื่อไหร่หรือครับ”ชายหนุ่มชวนคุย
“คงจะเป็นพรุ้งนี้น่ะคะไม่แน่ใจว่าจะจองตั๋วเครื่องบินได้หรือเปล่า”
“พรุ้งนี้ผมโทรจองแล้วละครับเขาบอกว่าเต็มหมดแล้ว คุณทิพย์กลับพร้อมผมกับภรรยาดีกว่านะครับ วันมะรืนนี้
ผมจะได้จองตั๋วให้”
“แย่จัง ฉันเป็นห่วงทางโน้นไม่รู่ว่าจะเป็นอย่างไรบ้างทิ้งมานานๆอย่างนี้”
“ผมว่าไม่น่าจะมีอะไรนะครับเพราะว่ามีพี่พลช่วยอยู่ทั้งคน”ชายหนุ่มบอกหญิงสาวซึ่งทำให้เธอบอกไม่ถูกเหมือน
กันว่าจะไว้ใจกฤตพลหรือว่าจะระแวงดี ในเรื่องทำงานนั้นเธอไว้ใจชายหนุ่มได้อยู่แล้วแต่ในเรื่องอื่นละเธอจะไว้ใจ
เขาได้หรือเปล่า แต่หญิงสาวก็ไม่กล้าที่พูดกับน้องชายเขา
“ถ้าไม่รบกวนคุณเกินไปดิฉันรบกวนคุณช่วยจองตั๋วเครื่องบินให้ด้วยนะคะ”
“ได้ครับเดี๋ยวผมบอกคุณวรรณให้โทรจองให้ พรุ้งนี้คุณทิพย์ว่างหรือเปล่าครับถ้าไม่ได้ไปไหนผมชวนคุณไป
ช๊อปปิ้งกับภรรยาผมนะครับเพราะจะกลับแล้วเธอจะไปเดินซื้อของฝาก”
“ถ้าอย่างนั้นก็ดีซิคะ”
“ตกลงพรุ้งนี้ผมจะมาส่งคุณวรรณมาที่นี่นะครับตอนเก้าโมงเช้านะครับ”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”หญิงสาวกล่าวและก้าวลงจากรถเดินเข้าโรงแรมไป ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่พี่ชาย
เขารักและก็รู้ถึงเหตุผลว่าทำไมพี่ชายเขาถึงรักผู้หญิงคนนี้เธอเป็นคนที่น่าค้นหา เขาทราบจากกฤตนัยว่าพ่อแม่
เธอถูกเพื่อนทรยศทางธุรกิจและรู้สึกเหมือนถูกรอบฆ่าด้วย ทำให้หญิงสาวนั้นต้องกลับเมืองไทยและฟื้นฟูฟาร์ม
ซึ่งเขาคิดว่ามันยากมากสำหรับผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งแต่เธอก็ทำได้และเก่งเท่าผู้ชายเสียด้วย ชายหนุ่มสะดุ้ง
เมื่อมีเสียงโทรศัพท์เข้ามาเมื่อเห็นเบอร์ที่โทรศัพท์ทำให้เขายิ้มออกมานี่พี่ชายเขาคงจะโทรมาเช็คความ
เคลื่อนไหวของหญิงสาวอีกนะซิ
“ฮัลโหล พี่พลมีอะไรหรือครับ”
“แกก็รู้ว่าฉันโทรมาเรื่องอะไร”
“ก็ถามเป็นพิธีแค่นั้นแหละครับ”
“คุณทิพย์เป็นไงบ้าง”
“สบายดีครับ เธอพึ่งลงจากรถผมไปเมื่อสักครู่นี่เอง”
“แล้วเธอไปทำอะไรบนรถแก”เสียงชายบ่งบอกถึงความไม่พอใจทันที
“แหมพี่พล ผมเป็นน้องพี่นะ ไม่ต้องหึงหรอกและที่สำคัญผมมีภรรยาที่ผมรักอยู่แล้ว”
“ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อยแกร้อนตัวไปเอง”กฤตพลพูดเสียงอ่อยเพราะเขารู้สึกอย่างที่น้องชายเขาว่าจริงๆ
“คุณทิพย์จะกลับพร้อมผมกับคุณวรรณวันมะรืนนี้แล้วนะพี่พล ทางโน้นเรียบร้อยหรือยัง”
“ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ฉันโทรมาถามแค่นี้”
“ผมว่าพี่น่าจะลองโทรหาเธอบ้างนะครับ ตั้งแต่เธอมานี่พี่ยังไม่เคยโทรมาเธอเลยนี่ครับ”
“ฉันไม่ต้องคอยให้แกแนะนำหรอกนะนายเมธ”
“ก็ไม่ได้แนะนำแค่เห็นเธอเงียบๆ ไม่ค่อยพูดคุย ยิ่งรอยยิ้มแล้วไม่มีทางเห็นจากใบหน้าเธอเลย”
“เอาละแค่นี้ละกัน”กฤตพลตัดบทเนื่องจากต้องการโทรหาหญิงสาว
“จะรีบโทรไปนะซิ”กฤตเมธล้อพี่ชาย
“แกนี่มันพูดมากจริงๆนะนายเมธ แค่นี้แหละ”พูดจบกฤตพลก็วางสายทันที กฤตเมธหัวเราะพี่ชายเขา
“อ้าว เจ้าพลกลับมาแล้วหรือ”กฤตนัยทักน้องชายด้วยความดีใจ
“แค่แวะมาพูดธุระเฉยๆครับ”
“อะไรกันนี่แกยังเที่ยวไม่พออีกหรือ”
“ผมไม่ได้ไปเที่ยวนะครับพี่นัย ผมมีเหตุผลที่ต้องไป”
“แล้วเหตุผลที่ว่าก็คือเรื่องผู้หญิงซินะ ตกลงแกจะจริงจังกับเขาหรือเปล่า”กฤตนัยถามน้องชายเสียงจริงจัง
เพราะเขาไม่เคยเห็นน้องชายเขาจะจริงจังกับใครเท่าครั้งนี้มาก่อน
“เธอเป็นผู้หญิงที่ผมยอมทำได้ทุกอย่างเพื่อเธอครับ”เสียงกฤตพลอ่อนโยนเมื่อพูดถึงหญิงสาวที่เขาพึ่งจะแยกมา
“ฟังเสียงก็รู้แล้วว่าแกหลงรักเขาเสียแล้ว นี่ฉันจะต้องเสียน้องให้กับหญิงอื่นอีกคนแล้วหรือนี่”กฤตนัยพูดด้วย
ความอารมณ์ดี
“ผมก็ไม่ได้ไปไหนไกลนี่ครับพี่นัย ก็ยังทำงานที่นี่เหมือนเดิมแต่อาจจะต้องเดินทางออกต่างจังหวัดบ่อยหน่อย
เพราะว่าคุณทิพย์เธอรักฟาร์มเธอมาก ผมคิดว่าเธอคงจะไม่ทิ้งมาอยู่กับผมแน่”
“ฟังแกพูดแล้วรู้สึกว่าแกกับเขาจะตกลงกันได้แล้วซินะ”
“เอ่อ ยังหรอกครับแต่ผมคิดว่าน่าจะไม่มีปัญหาอะไร”
“แกทำชะล่าใจไปนะเจ้าพล ผู้หญิงน่ะ ถ้าไม่ได้ยินจากปากเราเองหรือจะให้เขารู้สึกเองนะมันไม่ได้หรอกนะ
เราต้องบอกเขาด้วยตัวเราเอง”
“แหมพี่นัยพูดเหมือนจะมีประสบการณ์เลยนะครับ”
“ฉันพูดในฐานะของคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนแกเท่านั้น”
“เอาเถอะ ผมไม่อยากเถียงกับพี่ตอนนี้ที่ผมมานี่เนื่องจากผมอยากจะเบิกเงินในบัญชีผมหน่อยนะครับ”
“แกจะเอาไปไถ่ที่ให้คนรักแกซินะ”
“ทำไมพี่นัยรู้ละครับ อ้อลืมไปว่าพี่รู้ทุกอย่างที่พี่อยากจะรู้”
“ฉันทำไปเพราะว่าเป็นห่วงแกนะเจ้าพล และฉันก็รู้ด้วยว่าคุณทิพย์เธอเป็นคนดี แต่ฉันจะเตือนแกไว้อย่างนะ
ว่านายดิลกน่ะมันไม่ใช่ลูกแกะ ระวังมันไว้ก็ดี”
“ครับผมทราบดี ผมอยากจะขอร้องพี่อีกเรื่อง คือว่าผมอยากให้พี่ไปกับผมด้วยเรื่องไถ่ที่คุณทิพย์”
“จะเอาฉันไปเป็นไม้กันหมาหรือไง”กฤตนัยล้อน้องชายตัวเอง
“ผมรู้ว่ามันต้องเกรงใจพี่มากกว่าผมแน่ ผมไม่อยากให้มีปัญหาเพราะถ้ายืดเยื้อแล้วคุณทิพย์กลับเสียก่อน
ทุกอย่างจะพังหมด”
“แล้วนี่แกไม่ได้ตกลงกันเธอก่อนหรือไง”
“ผมอยากให้เธอแปลกใจน่ะครับ และอีกอย่างถ้าเธอรู้เธอก็ไม่มีทางขอความช่วยเหลือจากผมแน่นอน”
“เอาละ ตกลงฉันจะจัดการให้แกเอง จะไปวันไหนก็บอกมาเลย”
“พรุ้งนี้ครับ”
“อะไรนะ! ทำไมมันต้องรีบขนาดนั้นด้วยละ”
“เผื่อไว้นะครับ ถ้าเรียบร้อยไวก็ดีเหมือนกัน”
“แล้วคุณทิพย์จะกลับเมื่อไหร่”
“ผมบอกให้นายเมธถ่วงไว้สักอาทิตย์หนึ่งนะครับ แต่ไม่รู้ว่าจะถ่วงได้นานแค่ไหนเพราะคุณทิพย์เธอเป็นห่วงทางนี้มาก”
“ถ้าอย่างนั้นเราต้องจัดการให้เร็วที่สุด”
“พี่นัยช่วยโทรนัดนายดิลกให้ผมหน่อยนะครับ เดี๋ยวผมโทรหานายเมธก่อน”
“ตกลงเดี๋ยวพี่จัดการให้”เมื่อตกลงกับกฤตนัยเรียบร้อยแล้วกฤตพลก็เดินตรงไปยังห้องทำงานของเขาทันที
“ฮัลโหล นายเมธนะ”กฤตพลเอ่ยทักเมื่อแน่ใจว่าคนรับปลายสายเป็นเสียงของน้องชายเขาเอง
“พี่นัยหรือ มีอะไรกับผมหรือเปล่าครับ”
“ก็จะโทรมาเรื่องให้แกเซ็นสัญญาให้นะแหละ”
“พี่นัยโทรบอกผมแล้วนี่ครับว่าให้ผมไปเซ็นวันไหน พี่มีอะไรอีกหรือเปล่าครับ”กฤตเมธถามพี่ชายด้วยความสงสัย
“ฉันโทรมาให้แกช่วยดูแลคุณทิพย์ด้วย”
“ทำไมต้องดูแลด้วยละครับ เห็นพี่นัยบอกว่าเธอก็เคยอยู่ที่นี่ตั้งหลายปีนี่ครับ”กฤตเมธถามพี่ชายออกไปเนื่องจาก
ยังไม่รู้ว่ากฤตพลนั้นมีความรู้สึกเช่นไรกับหญิงสาว
“ฉันให้แกทำอะไรก็ทำเถอะน่าอย่าถามให้มันมากเรื่องนักเลย เขาจะไปถึงพรุ้งนี้เช้า และแกคงจะเจอเธอตอนวัน
เซ็นสัญญานะแหละ และที่ฉันจะให้แกทำก็คือ แกช่วยทำอย่างไรก็ได้ให้คุณทิพย์อยู่ที่นั่นสักหนึ่งอาทิตย์”
“ทำไมต้องถ่วงให้เธออยู่ที่นี่นานๆด้วยละครับพี่พล ผมไม่เข้าใจ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครแล้วทำไมพี่ไปยุ่งกับ เธอปกติ
พี่ไม่เป็นคนยุ่งเรื่องชาวบ้านนี่ครับ”กฤตเมธเริ่มรู้สึกว่าพี่ชายเขากับผู้หญิงคนนั้นจะต้องมีความสัมพันธ์อะไรกัน
สักอย่างแน่ไม่อย่างนั้นพี่ชายเขาคงจะไม่มาใส่ใจแบบนี้
“เอาละฉันบอกตรงๆเลยก็ได้ คุณกฤตทิพย์เป็นผู้หญิงที่ฉันรัก และจะเอามาเป็นแม่ของลูกฉัน แค่นี้เข้าใจแล้วใช่มั้ย”
กฤตพลบอกน้องชายด้วยความหมั่นไส้ในความฉลาดและรู้ทันคนของน้องชายเขาเหลือเกิน
“ผมว่าแล้วเชียวไม่อย่างนั้นพี่คงไม่มาวุ่นวายกับใครง่ายๆแน่ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับผมจะดูแลว่าที่พี่สะใภ้ผมให้ดี
ลิ้นไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอมเลยทีเดียว”
“ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ คุณทิพย์เธอดูแลตัวเองได้แต่ฉันก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เอาละเมื่อแกเข้าใจแล้ว ก็แค่นี้ละกัน
ฉันมีอย่างอื่นต้องทำอีกมาก”
“ครับ ผมว่าบางทีจะกลับพร้อมคุณทิพย์เลย”
“จะกลับเมื่อไหร่โทรบอกฉันด้วยละกัน”
“ได้ครับ แค่นี้นะครับพี่พล”
“อือ สวัสดี”เมื่อวางหูจากพี่ชายเขาแล้วกฤตเมธก็นึกอยากเห็นหน้าผู้หญิงที่ทำให้พี่ชายเขารักได้ว่าจะเป็นเช่นไร
เพราะปกติแล้วพี่ชายเขามีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตไม่ขาด แต่เขาไม่เคยเห็นพี่ชายเขาพูดถึงผู้หญิงคนไหนเหมือน
คนนี้เลยและเขาก็แน่ใจด้วยเช่นกันว่าพี่เขาคงจะรักผู้หญิงคนนี้จริงๆเสียแล้ว เมื่อคิดถึงตรงนี้แล้วทำให้เขาแปลกใจ
มากว่าเวลาแค่ไม่เท่าไหร่ทำให้คนที่ใจแข็งและไม่สนใจใครอย่างพี่ชายเขานั้นรักผู้หญิงคนหนึ่งได้มากมายอย่างนี้เชียวหรือ
“คิดอะไรอยู่หรือคะ เมธ”กฤตเมธหันทางต้นเสียงและยิ้มให้ภรรยาเขาและเดินไปโอบกอดหญิงสาวที่เขารักและ
เขารู้ว่าพี่ชายเขาคงจะรักผู้หญิงคนนั้นเหมือนเขารักภรรยาเขานั่นเอง
“เปล่าหรอกจ๊ะ พอดีคุยกับพี่พลเสร็จก็เลยคิดอะไรเรื่อยเปื่อย”กฤตเมธพูดจบก็ก้มลงหอมแก้มภรรยาสาว
“ฮือ คุณเมธอย่าซิคะยังพูดกันไม่รู้เรื่องเลย”หญิงสาวท้วงและหน้าก็แดงขึ้นมาทันทีถึงแม้ว่าเธอกับกฤตเมธจะ
แต่งงานกันจะสองเดือนแล้วแต่เธอก็ยังเขินเสมอตอนที่เขาแสดงความรักกับเธอ
“ไม่เห็นต้องอายเลย”ชายหนุ่มยังล้อภรรยาด้วยความอารมณ์ดี
“คุณเมธถ้ายังล้อวรรณอย่างนี้อีกนะคะ วรรณจะไม่พูดด้วย”หญิงสาวทำหน้างอนเป็นผลทำให้ชายหนุ่มหัวเราะ
“เอาละๆ ผมไม่ล้อคุณแล้ว”เมื่อพูดจบเขาก็พยุงภรรยาไปนั่งที่ปลายเตียง
“เมื่อสักครู่พี่พลโทรมา ให้ผมช่วยถ่วงคุณทิพย์อยู่ที่นี่สักอาทิตย์หนึ่ง”กฤตเมธเล่าให้ภรรยาฟัง
“คุณทิพย์ ใช่คนที่ประมูลงานชนะคุณพลหรือเปล่าคะ”
“ใช่ครับคนนั้นแหละ”
“แล้วทำไมต้องถ่วงให้เธออยู่ที่นี่ตั้งอาทิตย์ละคะ”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม พี่พลไม่ยอมบอกอะไรมากนัก”
“แล้วคุณจะทำอย่างไรละคะ ยังไม่เคยเจอหน้ากันด้วยซ้ำ”
“ผมคิดว่าคงจะต้องให้เพื่อนที่อยู่ที่บริษัทที่เราจะไปเซ็นสัญญาช่วยแล้วละ”ชายหนุ่มเอ่ยเมื่อนึกทางออกได้
กฤตเมธมองหญิงสาวที่เดินเข้ามาทักทาย เดวิท ด้วยความคล้องแคล่ว ซึ่งแสดงให้รู้ว่าหญิงสาวเป็นคนที่มีความฉลาด
และเก่งพอตัวทีเดียว เธอเป็นผู้หญิงที่สวยอย่างหาตัวจับยากคนหนึ่งแต่เสียตรงที่ใบหน้าเธอนั้นไม่มีรอยยิ้มให้ใคร
เลยแม้แต่กับลูกค้าที่เธอมาเซ็นสัญญาด้วยก็ตาม
“คุณทิพย์กฤตา ครับ นี่คุณกฤตเมธ คนที่จะเซ็นสัญญากับเราอีกคนหนึ่ง” เดวิทแนะนำกฤตเมธให้หญิงสาวรู้จักเป็น
ภาษาอังกฤษ ซึ่งทิพย์กฤตาหันมาเพียงแต่มองเขาและยกมือทำความเคารพเท่านั้น ซึ่งเขาคิดว่าเธอคงจะยิ้มให้เขา
บ้างเมื่อรู้ว่าเขาเป็นน้องของกฤตพล แต่ก็ไม่รอยยิ้มให้เห็น
“สวัสดีครับคุณทิพย์ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” กฤตเมธเอ่ยกับหญิงสาวตรงหน้า
“สวัสดีค่ะคุณกฤตเมธ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ”หญิงสาวเอ่ยทักชายหนุ่มตอบและรอบพิจารณาชายหนุ่มตรงหน้า
มันทำให้เธอคิดถึงผู้ชายอีกคนหนึ่งที่อยู่ที่เมืองไทย ป่านนี้เขาจะทำอะไรอยู่ เธอชักสงสัยเสียแล้วว่าบ้านนี้หน้าตาดี
กันทุกคนเลยหรือไง ถึงแม้ว่ากฤตเมธจะไม่หล่อเท่ากฤตพล แต่ก็จัดว่าเป็นชายหนุ่มที่หน้าตาดีมากคนหนึ่ง รูปร่าง
ไม่ต้องพูดถึง สูงใหญ่ สมชายชาตรีกันทั้งคู่เลย
“ผมขอเรียกคุณว่าคุณทิพย์ละกันนะครับ เพราะว่ารู้สึกไม่เป็นพิธีดี”
“ค่ะดิฉันไม่ถือหรอกค่ะ คุณเดวิทคะ เราจะเริ่มเรื่องกันได้เลยหรือยังคะ”หญิงสาวหันไปทางลูกค้าชาวต่างชาติ
ของเธอเพื่อที่จะได้ทำเนินงานของเธอต่อ เพราะตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์ที่จะทำอะไรแล้วเนื่องจากเธอเป็นห่วง
ที่ฟาร์มมากว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง เธอมาถึงที่นี่ตั้งสี่วันแล้วแต่ก็ไม่ได้อะไรเลย เพราะทางนี้บอกว่าสัญญามีปัญหา
ต้องแก้ไขก่อนถึงจะเซ็นได้ เมื่อแก้ไขเสร็จแล้วผู้บริหารก็ไม่อยู่ไม่มีคนเซ็นอนุมัติอีกจนล่วงมาสี่วันนี้แล้วถ้าวันนี้
มีปัญหาอะไรอีกสงสัยว่าเธอคงจะต้องกลับเมืองไทยเสียแล้วเพราะเป็นห่วงทางโน้นมากและอีกอย่างหนึ่งคือสิ่ง
ที่เธอไม่ยอมรับกับตัวเองว่าเธอคิดถึงคนที่เมืองไทยซึ่งเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่ชายของคนตรงหน้าเธอนี้
ยิ่งมาเจอน้องชายเขาอย่างนี้แล้วเธอยิ่งพลานอยากเจอเขามากขึ้นไปอีก
“ถ้าอย่างนั้นเรามาดูสัญญากันเลยดีกว่านะครับว่ามีอะไรที่ทางคุณไม่พอใจบ้างเราจะได้ตกลงกันใหม่”เดวิทพูดขึ้น
เมื่อหญิงสาวและกฤตเมธได้สัญญากันไปคนละฉบับและก็นั่งตั้งใจอ่านว่ามีตรงไหนเป็นช่องโหว่บ้างและ
หญิงสาวก็ต้องนับถือว่ากฤตเมธเขาดูแล้วเป็นนักธุรกิจที่เก่งมากคนหนึ่งทีเดียวนี่ขนาดว่าเธอตั้งใจดูถี่ถ้วนแล้ว
ไม่เห็นมีตรงไหนที่จะเสียเปรียบฝ่ายตรงข้ามเลย แต่เขาก็ยังหาเจอจนได้ เธอสงสัยเหลือเกินว่าถ้าเป็นกฤตพล
แล้วจะเก่งอย่างนี้หรือไม่ กว่าจะแก้ไขสัญญาและจัดการเซ็นกันได้ก็ปาเข้าไปเกือบจะหนึ่งทุ่มแล้ว
“คุณทิพย์จะกลับโรงแรมหรือยังครับ ผมจะขับรถไปส่ง”กฤตเมธอาสาที่ไปส่งหญิงสาวเมื่อเห็นว่ามืดแล้ว
“ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันกลับเองได้ขอบคุณมากค่ะ”
“แต่นี่มันดึกแล้วนะครับให้ผมไปส่งเถอะครับ”
“อืมม ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ”กฤตเมธเปิดประตูรถให้หญิงสาวขึ้นไปนั่งและเดินอ้อมมาขึ้นรถทางด้านคนขับ
“คุณทิพย์จะกลับเมื่อไหร่หรือครับ”ชายหนุ่มชวนคุย
“คงจะเป็นพรุ้งนี้น่ะคะไม่แน่ใจว่าจะจองตั๋วเครื่องบินได้หรือเปล่า”
“พรุ้งนี้ผมโทรจองแล้วละครับเขาบอกว่าเต็มหมดแล้ว คุณทิพย์กลับพร้อมผมกับภรรยาดีกว่านะครับ วันมะรืนนี้
ผมจะได้จองตั๋วให้”
“แย่จัง ฉันเป็นห่วงทางโน้นไม่รู่ว่าจะเป็นอย่างไรบ้างทิ้งมานานๆอย่างนี้”
“ผมว่าไม่น่าจะมีอะไรนะครับเพราะว่ามีพี่พลช่วยอยู่ทั้งคน”ชายหนุ่มบอกหญิงสาวซึ่งทำให้เธอบอกไม่ถูกเหมือน
กันว่าจะไว้ใจกฤตพลหรือว่าจะระแวงดี ในเรื่องทำงานนั้นเธอไว้ใจชายหนุ่มได้อยู่แล้วแต่ในเรื่องอื่นละเธอจะไว้ใจ
เขาได้หรือเปล่า แต่หญิงสาวก็ไม่กล้าที่พูดกับน้องชายเขา
“ถ้าไม่รบกวนคุณเกินไปดิฉันรบกวนคุณช่วยจองตั๋วเครื่องบินให้ด้วยนะคะ”
“ได้ครับเดี๋ยวผมบอกคุณวรรณให้โทรจองให้ พรุ้งนี้คุณทิพย์ว่างหรือเปล่าครับถ้าไม่ได้ไปไหนผมชวนคุณไป
ช๊อปปิ้งกับภรรยาผมนะครับเพราะจะกลับแล้วเธอจะไปเดินซื้อของฝาก”
“ถ้าอย่างนั้นก็ดีซิคะ”
“ตกลงพรุ้งนี้ผมจะมาส่งคุณวรรณมาที่นี่นะครับตอนเก้าโมงเช้านะครับ”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”หญิงสาวกล่าวและก้าวลงจากรถเดินเข้าโรงแรมไป ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่พี่ชาย
เขารักและก็รู้ถึงเหตุผลว่าทำไมพี่ชายเขาถึงรักผู้หญิงคนนี้เธอเป็นคนที่น่าค้นหา เขาทราบจากกฤตนัยว่าพ่อแม่
เธอถูกเพื่อนทรยศทางธุรกิจและรู้สึกเหมือนถูกรอบฆ่าด้วย ทำให้หญิงสาวนั้นต้องกลับเมืองไทยและฟื้นฟูฟาร์ม
ซึ่งเขาคิดว่ามันยากมากสำหรับผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งแต่เธอก็ทำได้และเก่งเท่าผู้ชายเสียด้วย ชายหนุ่มสะดุ้ง
เมื่อมีเสียงโทรศัพท์เข้ามาเมื่อเห็นเบอร์ที่โทรศัพท์ทำให้เขายิ้มออกมานี่พี่ชายเขาคงจะโทรมาเช็คความ
เคลื่อนไหวของหญิงสาวอีกนะซิ
“ฮัลโหล พี่พลมีอะไรหรือครับ”
“แกก็รู้ว่าฉันโทรมาเรื่องอะไร”
“ก็ถามเป็นพิธีแค่นั้นแหละครับ”
“คุณทิพย์เป็นไงบ้าง”
“สบายดีครับ เธอพึ่งลงจากรถผมไปเมื่อสักครู่นี่เอง”
“แล้วเธอไปทำอะไรบนรถแก”เสียงชายบ่งบอกถึงความไม่พอใจทันที
“แหมพี่พล ผมเป็นน้องพี่นะ ไม่ต้องหึงหรอกและที่สำคัญผมมีภรรยาที่ผมรักอยู่แล้ว”
“ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อยแกร้อนตัวไปเอง”กฤตพลพูดเสียงอ่อยเพราะเขารู้สึกอย่างที่น้องชายเขาว่าจริงๆ
“คุณทิพย์จะกลับพร้อมผมกับคุณวรรณวันมะรืนนี้แล้วนะพี่พล ทางโน้นเรียบร้อยหรือยัง”
“ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ฉันโทรมาถามแค่นี้”
“ผมว่าพี่น่าจะลองโทรหาเธอบ้างนะครับ ตั้งแต่เธอมานี่พี่ยังไม่เคยโทรมาเธอเลยนี่ครับ”
“ฉันไม่ต้องคอยให้แกแนะนำหรอกนะนายเมธ”
“ก็ไม่ได้แนะนำแค่เห็นเธอเงียบๆ ไม่ค่อยพูดคุย ยิ่งรอยยิ้มแล้วไม่มีทางเห็นจากใบหน้าเธอเลย”
“เอาละแค่นี้ละกัน”กฤตพลตัดบทเนื่องจากต้องการโทรหาหญิงสาว
“จะรีบโทรไปนะซิ”กฤตเมธล้อพี่ชาย
“แกนี่มันพูดมากจริงๆนะนายเมธ แค่นี้แหละ”พูดจบกฤตพลก็วางสายทันที กฤตเมธหัวเราะพี่ชายเขา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น