ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1
เรื่อง ห้วงพิสวาศ
นามปากกา รมยกร
อารัมภบท
เรื่องราวของกฤตเมธ น้องคนที่สามของตระกูล สุริยกมล นักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรง มีความสามารถ หนึ่งในผู้บริหารและบุกเบิกธุรกิจในเครือ สุริยกมล คอร์ปอเรชั่น จำกัด ที่มีสาขาทั่วทุกภูมิภาคของประเทศ ไม่มีความคิดที่จะมีครอบครัวเหมือนพี่น้องทุกคน แต่เกิดไปหลงรักหญิงสาวที่มีลูกสาวโตถึง 5 ขวบ และสรวรรณ หญิงสาวที่เขาหลงรักเกิดระแวงว่าเขาจะสมรู้ร่วมคิดกับอดีตพี่สะใภ้มาแยกลูกไปจากเธอ แล้วเขาจะทำอย่างไรให้เธอผู้นั้นยอมรับในความรักที่เขามีต่อเธอ
เรื่อง ห้วงพิศวาศ นี้เป็นนิยายชุดเรื่องแรก ซึ่งชุดนี้จะมีอยู่ 4 เล่มด้วยกันประกอบด้วย
1. ห้วงพิศวาส
2. คู่แข่ง แสนรัก
3. ศัตรู คู่เสน่หา
4. เพลิงแค้น แรงรัก
วันนี้เป็นวันอากาศแจ่มใสในช่วงต้นฤดูหนาว สองข้างทางมีต้นไม้น้อยใหญ่มากมายขึ้นเต็ม กฤตเมธ สุริยกมล ขับรถกระบะคันใหญ่
แบบสองตอนเขาถูกส่งตัวมาดูกิจการของครอบครัวในภาคเหนือซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกิจการของครัวเขาเอง ครอบครัวเขามีกิจการมากมายหลายด้าน พี่น้องทุกคนของเขาจะมีหน้าที่ดูแลกิจการของตัวเองทุกคน เขานึกถึงน้องสาวของเขา กฤตยา สุริยกมล ซึ่งขณะนี้ทำธุรกิจด้านผ้าใหมและการลงทุนด้านอื่นอีกเล็กๆน้อยๆ เธอเป็นหญิงสาวที่มีความสามารถจนไม่มีชายใดอยู่ในสายตาเธอเลยส่วน กฤตพล สุริยกมล พี่ชายคนรองของเขาก็ทำธุรกิจของครอบครัวเหมือนกัน เป็นนักธุรกิจที่เก่งจนหาตัวจับยากมากคนหนึ่งในวงธุรกิจ พี่ชายคนโตของครอบครัว กฤตนัย สุริยกมล เป็นหัวหน้าครอบครัวเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในครอบครัวที่ดำเนินธุรกิจทุกอย่างที่ขวางหน้าจนประสบความสำเร็จทุกวันนี้ เขานึกถึงพี่ชายของเขาก็อดเป็นห่วงไม่ได้พี่เขาอายุเกินสามสิบแล้วแต่ไม่มีวี่แววว่าจะแต่งงานเขากลายเป็นคนไม่ศรัทธาในความรักตั้งแต่เขาผิดหวังในความครั้งแรก เนื่องจากผู้หญิงที่เขารักในช่วงที่เรียนอยู่ หนีเขาไปแบบไม่มีวี่แววจนทำให้เขาเสียใจคิดว่าตัวเองจน ผู้หญิงเลยหนีพี่ชายเขาจึงทำงานอย่างหนักและประสบความสำเร็จ พวกเขาทุกคนในครอบครัวช่วยกันทำงานอย่างหนักเพื่อทุกวันนี้ วันที่มีทุกอย่างเหมือนที่อยากจะมี มีคนนับหน้าถือตา มีเงินทอง มีอำนาจ มีอิทธิพล แต่พวกเขาก็ไม่เคยใช้อิทธิพลในทางที่ไม่ดีเลยพวกเขาทุกคนมีงานทำจนล้นมือไม่มีเวลาว่างและพวกเขาก็สนุกกับการทำงานและได้ผลตอบแทนคุ้มค่าอย่างทุกวันนี้ พวกเขามีบริษัทในเครือมากมายหลายแห่งแทบทั่วทุกภาคของประเทศ และเป็นธุรกิจครบวงจรที่เดียวก็ว่าได้ แต่เสียอย่างเดียวก็คือพวกเขาทุกคนไม่มีใครคิดที่จะมีครอบครัวเลย ชายหนุ่มมัวแต่คิดอะไรไปเรื่อยๆโดยไม่ทันสังเกตุเลยว่าข้างหน้ามีเด็กผู้หญิงร่างเล็กวิ่งตัดหน้ารถเขาอย่างกระชั้นชิดจนเขาต้องเบรกแทบไม่ทันหลบเข้าข้างทาง แต่เด็กคงตกใจเสียหลักล้มลงถึงแม้ว่าจะไม่โดนรถชนแต่ก็เจ็บเพราะล้มบนพื้นถนนที่ขรุขระร้องไห้เสียงดังเขาเองนั้นก็ตกใจในเสียงของเด็กที่ร้องไห้เนื่องจากไม่ชินกับเสียงเด็กร้องไห้เพราะในบ้านไม่มีเด็กมานานหลายปีแล้ว เขาเองรีบลงจากรถวิ่งไปอุ้มเด็กขึ้นมาปลอบโยน เป็นเด็กผู้หญิงผมดำยาว ตาโตปากเล็กจิ้มลิ้มน่ารักเขาปลอบซักพักเด็กก็หยุดร้องเปลี่ยนมาเป็นทำหน้าตาสงสัยและแปลกใจที่เห็นเขา
\"คุณน้ามาทำอะไรแถวนี้คะ\"
\"แล้วหนูละจ๊ะมาทำอะไรแถวนี้\"
\"หนูหลบคุณแม่มาวิ่งเล่น แต่พอดีหนูเห็นกระต่ายมันวิ่งผ่านไปทางโน้นนะคะหนูอยากได้มัน\"
\"หนูจะเอามันไปทำอะไรละจ๊ะ\"
\"หนูอยากเลี้ยงมันคะ มันน่ารักดี\"
\"ถ้าอยากได้จริงๆ ทำไมไม่ให้คุณแม่ซื้อให้ละจ๊ะ\"
\"คุณแม่ไม่ซื้อให้หรอกคะเพราะว่าเราต้องเอาเงินไปรักษาคุณพ่อคะ \"เด็กหญิงพูดเรื่อยไปตามความเป็นจริง
\"คุณพ่อหนูเป็นอะไรหรือจ๊ะ ถึงต้องเอาเงินไปรักษา\"
\"คุณพ่อเป็นโรคหัวใจ และก็เป็นเยอะมากแล้วด้วยตอนนี้ก็ต้องนอนอยู่ที่โรงพยาบาล คุณแม่เลยต้องใช้เงินเยอะนะคะ\"
\"แล้วคุณแม่หนูทำงานอะไรจ๊ะ\"
\"น้องเบล นั่นลูกกำลังคุยกับใครนะ\"
กฤตเมธหันไปตามเสียงเห็นหญิงสาวผมดำยาว ผิวขาว ร่างเล็กหน้าตาอิดโรยเดินมาทางลูกสาวของเธอเอง เป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่งทีเดียวนี่ถ้าเขาไม่ได้คุยกับลูกสาวของเธอก่อนเขาก็คงคิดว่าเธอยังเป็นสาวโสตอยู่แน่ๆ เธอมีดวงตาดำโต ขนตางอน จมูกโด่งแต่ดวงตามีแววเศร้าโศกเจือปนอยู่ในนั้นด้วยมันทำให้เขารู้สึกถึงคำพูดของลูกสาวเธอ เธอคงกำลังเศร้าใจที่สามีเธอกำลังป่วยหนักอยู่นั่นเอง
\"แม่ แม่ กลับมาแล้วหรอคะ หนูคิดถึงแม่มากเลย แล้ววันนี้คุณแม่ซื้ออะไรมาให้หนูทานบ้างคะ\"
\"แม่มีขนมมาให้หนูด้วยนะจ๊ะ แต่เมื่อกี้แม่ถามว่าหนูมาทำอะไรแถวนี้ แล้วคุณคนนี้คือใคร หนูถึงมาคุยอยู่กับเขาจ๊ะ\"
\"สวัสดีครับ ผมชื่อ กฤตเมธ ครับ เรียกสั้นๆว่าเมธก็ได้ พอดีผมขับรถมาเกือบจะชนลูกสาวคุณนะครับ\"
\"อะไรนะ น้องเบลแล้วหนูเป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะทำไม่ถึงออกมาวิ่งเล่นแถวนี้ละลูก\"
\"คือว่าหนูอยากได้กระต่ายนะคะ แล้วเห็นมันวิ่งผ่านมาหนูเลยวิ่งตามมันมา\"
\"แต่แม่บอกหนูแล้วไม่ใช่หรือจ๊ะว่าจะไม่ให้หนูเลี้ยงอะไรทั้งนั้นเพราะว่าหนูยังไม่มีความสามารถพอที่จะดูแลชีวิตของผู้อื่น\"
\"เธอทราบดีครับว่าคุณไม่อยากให้เธอเลี้ยงสัตย์แต่เธอคงจะแค่อยากเล่นกับมันเท่านั้น\"
สรวรรณ หันไปทางชายหนุ่มตรงหน้า เธอพึ่งสังเกตุบุคคลตรงหน้าอย่างละเอียดเนื่องจากมัวแต่สนใจกับน้องเบล ชายหนุ่มคนนี้เป็นคนที่หน้าตาดีอย่างร้ายกาจทีเดียว ผมเป็นสีดำสนิทดูแล้วนุ่มสลวย ตัวเขาสูงกว่าเธอเกือบหนึ่งฟุต เสื้อผ้าบอกว่าเป็นบุคคลที่มีเงินคงจะเป็นเจ้าของไร่หรือที่ดินแถวนี้เป็นแน่
\"เอาละคะขอบคุณที่คุณดูแลน้องเบล แต่ตอนนี้ดิฉันก็มาแล้วน้องเบลคงไม่ต้องการคุณแล้วละคะ กลับบ้านได้แล้วน้องเบล มันเย็นมากแล้ว และแม่จะต้องไปดูคุณพ่อที่โรงพยาบาลอีก\"แล้วสองแม่ลูกก็จูงมือกันไปโดยไม่สนใจชายหนุ่มอีกเลย
\"เดี๋ยวซิคุณ คุณจะไม่บอกชื่อคุณให้ผมรู้บ้างหรือครับ\"
\"ฉันคิดว่าไม่จำเป็น เพราะว่ายังไงเราก็จะไม่เจอกันอีกแล้ว สวัสดีคะ\"
กฤตเมธรู้สึกเหมือนหน้าจะร้อนอย่างมากเนื่องจากเขาไม่เคยถูกหญิงสาวคนไหนปฏิเสธที่จะบอกชื่อต่อเขา หรือถ้าจะให้พูดให้ถูกก็คือ ผู้หญิงส่วนมากจะวิ่งเข้าหาเขามากกว่าจนเขานั้นปวดหัวกับพวกหล่อนไม่เว้นแต่ละวัน แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใครแค่หญิงที่มีลูกมีสามีแล้วกับมาหยามเขาได้ เขารู้สึกไม่ถูกชะตะกับผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาทันที ฝากไว้ก่อนเถอะ นี่ถ้าวันนี้เขาไม่ติดมีนัดกับคนที่เช่าที่ของพี่ชายเขาละก็เขาคงจะตามไปกวนระสาทแม่สาวคนนี้อีกเป็นแน่ แต่เขาต้องรีบไปทำธุระของเขาก่อน เพราะถึงอย่างไรแม่สาวคนนี้ก็ไม่มีความสำคัญกับเขาอยู่แล้ว
สรวรรณจูงมือลูกสาวเข้าบ้านแต่ก็ยังบ่นลูกสาวอยู่เรื่องที่เธอไปวิ่งเล่นไกลบ้านขนาดนั้น
\"น้องเบลนี่ถ้าลูกไปเล่นไกลขนาดนั้นอีกละก็แม่จะทำโทษหนู\"
\"แต่หนูไม่มีอันตรายอะไรนี่คะคุณแม่ แล้วน้าคนนั้นก็ใจดีด้วย เขาไม่เหมือนคนแถวนี้เลย\"
\"แต่ถึงแม้ว่าหนูจะไม่มีอันตรายในวันนี้แต่วันหลังละมันไม่แน่นะ พวกคนแถวนี้เขาไม่ค่อยชอบพวกเรา หนูก็รู้ไม่ใช่หรือ\"
\"แล้วทำไมพวกเขาถึงไม่ชอบพวกเราละคะแม่ \"
\"หนูยังเด็กหนูไม่รู้อะไรหรอกจ๊ะ ไว้หนูโตกว่านี้แล้วหนูจะรู้เอง เอาละมากินข้าวได้แล้วเดี๋ยวแม่จะไปเยี่ยมคุณพ่อหนูจะไปกับแม่ไหมจ๊ะ\"
\"ไปซิคะ หนูอยากเจอคุณพ่อ\"
สรวรรณนึกถึงพี่ชายของเธอ หรือพ่อของน้องเบลนั่นเอง สรเชษแต่งงานกับดาริน ได้ไม่ถึงปี ดารินก็ท้องพอเธอคลอดน้องเบลออกมาเธอก็หนีไปกับชายคนใหม่ สรเชษนั้นเสียใจที่ภรรยาหนีไป แต่ก็รักลูกสาวมากจึง เลี้ยงลูกตามลำพัง โดยขอให้เธอเป็นแม่ของลูกสาวเพื่อว่าลูกสาวจะได้ไม่มีปมด้อย ส่วนที่ดินที่เมื่อก่อนเคยเป็นของครอบครัวเธอปัจจุบันนี้ก็เป็นของนักธุรกิจคนหนึ่งในกรุงเทพฯไปแล้ว เนื่องจากตอนที่พี่สะใภ้เธออยู่นั้นใช้เงินไปมากมายกับความฟุ่มเฟือยของตัวเองแล้วพี่ชายเธอก็ตามใจภรรยาจนไม่กล้าที่จะห้ามพอเงินหมดเมียก็ตีจากจนมาไม่สบายก็ต้องขายที่ดินไปเพราะว่าต้องใช้เงินจำนวนมากมารักษาเนื่องจากโรคของพี่ชายเธอนั้นต้องใช้เงินมากในการรักษา จนทุกวันนี้เธอต้องไปรับจ้างทำงานในไร่ของคนกรุงเทพที่ให้คนอื่นเช่าอยู่แล้วรวมถึงที่ดินของเธอเองด้วยที่เขาซื้อไว้กลายเป็นที่ดินที่สวยมากในแถบนี้ งานที่เธอทำส่วนมากจะเป็นงานบ้าน และอาหารให้คนงานทานรวมถึงเจ้าของบ้านด้วยถึงแม้ว่าเธอจะเหนื่อยอย่างไรก็ตามแต่เธอก็ยอมได้เพื่อพี่ชายและหลานสาวของเธอซึ่งเธอรักเหมือนลูกสาว
\"คุณแม่คะไปกันหรือยังคะ\"
\"ไปซิจ๊ะ หนูเรียบร้อยแล้วนะ เอาละเราจะเอารถมอเตอร์ไซร์ไปกัน หนูหยิบเสื้อที่หนากว่านั้นมาใส่ดีกว่า ขากลับจะได้ไม่หนาว\"
เธอรู้สึกว่าพี่ชายเธอจะอยู่ได้อีกไม่นานเนื่องจากแพทย์ไม่ยอมผ่าตัดรักษาให้เพราะเห็นว่าเธอไม่มีเงินมากพอถึงแม้จะสัญญาว่าจะหามาใช้ให้ครบก็ตาม
หลังจากเยี่ยมพี่ชายเรียบร้อยแล้วเธอสองคนแม่ลูกก็เดินทางกลับบ้านกว่าจะได้กลับก็ปาเข้าไปสามทุ่มกว่าแล้วกว่าจะขี่รถมากลับถึงบ้านคงดึกกว่านี้แน่ แล้วน้องเบลก็เริ่มจะง่วงมากแล้วด้วยดูซินั่งคอพับคออ่อนเลยเหมือนจะหลับไปแล้วแต่ก็ยังทำตาแข็งแกล้งพูดจ้อยๆไปเรื่อยนี่ และเธอก็ต้องตกใจอย่างมากเมื่อมีรถคันอื่นมาตัดหน้ารถของเธอทำให้เสียหลักแต่ไม่ถึงกับล้ม
\"พวกแกเป็นใครเนี่ยมาตัดหน้ารถฉันทำไม\"หญิงสาวถามด้วยเสียงตกใจ
\"พวกฉันเป็นใครไม่สำคัญหรอก แค่อยากมาทักทายเธอกลัวจะเหงา\"
\"ฉันไม่เหงาอะไร เอาละหลีกทางให้ฉันได้แล้ว\"
\"แต่ฉันยังไม่เสร็จธุระกับเธอ \"
\"แกมีอะไรกับฉัน ว่ามาฉันจะรีบกลับ\"
\"ก็ไม่มีอะไรมาก เห็นว่าเธอมีผัวขี้โรค คิดว่าคงอยากได้คนไว้แก้เหงานะซิ ฮ้าฮ้าฮ้า\" พวกมันพูดจบก็หัวเราะด้วยเสียงน่าขยะแขยงในความรู้สึกของหญิงสาว
\"นี่หมายความว่าอะไรพวกแกจะทำอะไรเรา\"
\"ถ้าเธอยอมดีๆก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก มาให้เราให้ความสุขแก่เธอซะดีๆ\"พวกมันพูดพร้อมกับเดินเข้ามาหาเธอ
หญิงสาวรีบขี่รถหนีทันทีแต่ก็ไม่พ้นพวกมันหญิงสาวหวีดร้องเสียงดังเนื่องจากถูกดึงล่วงลงจากรถแล้วน้องเบลก็ล่วงตามลงมาด้วยเด็กสาวตกใจร้องไห้
\"รีบหนีไปเร็วน้องเบล วิ่งไปให้เร็วไม่ต้องเป็นห่วงแม่ไปเร็วน้องเบล \"
\"แต่แม่ หนูจะไปไหน มันมืดหนูกลัว\" เด็กหญิงแสดงออกมาชัดว่ากลัว
\"วิ่งตรงไปน้องเบลไป ไป ไปเร็ว!\"
นามปากกา รมยกร
อารัมภบท
เรื่องราวของกฤตเมธ น้องคนที่สามของตระกูล สุริยกมล นักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรง มีความสามารถ หนึ่งในผู้บริหารและบุกเบิกธุรกิจในเครือ สุริยกมล คอร์ปอเรชั่น จำกัด ที่มีสาขาทั่วทุกภูมิภาคของประเทศ ไม่มีความคิดที่จะมีครอบครัวเหมือนพี่น้องทุกคน แต่เกิดไปหลงรักหญิงสาวที่มีลูกสาวโตถึง 5 ขวบ และสรวรรณ หญิงสาวที่เขาหลงรักเกิดระแวงว่าเขาจะสมรู้ร่วมคิดกับอดีตพี่สะใภ้มาแยกลูกไปจากเธอ แล้วเขาจะทำอย่างไรให้เธอผู้นั้นยอมรับในความรักที่เขามีต่อเธอ
เรื่อง ห้วงพิศวาศ นี้เป็นนิยายชุดเรื่องแรก ซึ่งชุดนี้จะมีอยู่ 4 เล่มด้วยกันประกอบด้วย
1. ห้วงพิศวาส
2. คู่แข่ง แสนรัก
3. ศัตรู คู่เสน่หา
4. เพลิงแค้น แรงรัก
วันนี้เป็นวันอากาศแจ่มใสในช่วงต้นฤดูหนาว สองข้างทางมีต้นไม้น้อยใหญ่มากมายขึ้นเต็ม กฤตเมธ สุริยกมล ขับรถกระบะคันใหญ่
แบบสองตอนเขาถูกส่งตัวมาดูกิจการของครอบครัวในภาคเหนือซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกิจการของครัวเขาเอง ครอบครัวเขามีกิจการมากมายหลายด้าน พี่น้องทุกคนของเขาจะมีหน้าที่ดูแลกิจการของตัวเองทุกคน เขานึกถึงน้องสาวของเขา กฤตยา สุริยกมล ซึ่งขณะนี้ทำธุรกิจด้านผ้าใหมและการลงทุนด้านอื่นอีกเล็กๆน้อยๆ เธอเป็นหญิงสาวที่มีความสามารถจนไม่มีชายใดอยู่ในสายตาเธอเลยส่วน กฤตพล สุริยกมล พี่ชายคนรองของเขาก็ทำธุรกิจของครอบครัวเหมือนกัน เป็นนักธุรกิจที่เก่งจนหาตัวจับยากมากคนหนึ่งในวงธุรกิจ พี่ชายคนโตของครอบครัว กฤตนัย สุริยกมล เป็นหัวหน้าครอบครัวเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในครอบครัวที่ดำเนินธุรกิจทุกอย่างที่ขวางหน้าจนประสบความสำเร็จทุกวันนี้ เขานึกถึงพี่ชายของเขาก็อดเป็นห่วงไม่ได้พี่เขาอายุเกินสามสิบแล้วแต่ไม่มีวี่แววว่าจะแต่งงานเขากลายเป็นคนไม่ศรัทธาในความรักตั้งแต่เขาผิดหวังในความครั้งแรก เนื่องจากผู้หญิงที่เขารักในช่วงที่เรียนอยู่ หนีเขาไปแบบไม่มีวี่แววจนทำให้เขาเสียใจคิดว่าตัวเองจน ผู้หญิงเลยหนีพี่ชายเขาจึงทำงานอย่างหนักและประสบความสำเร็จ พวกเขาทุกคนในครอบครัวช่วยกันทำงานอย่างหนักเพื่อทุกวันนี้ วันที่มีทุกอย่างเหมือนที่อยากจะมี มีคนนับหน้าถือตา มีเงินทอง มีอำนาจ มีอิทธิพล แต่พวกเขาก็ไม่เคยใช้อิทธิพลในทางที่ไม่ดีเลยพวกเขาทุกคนมีงานทำจนล้นมือไม่มีเวลาว่างและพวกเขาก็สนุกกับการทำงานและได้ผลตอบแทนคุ้มค่าอย่างทุกวันนี้ พวกเขามีบริษัทในเครือมากมายหลายแห่งแทบทั่วทุกภาคของประเทศ และเป็นธุรกิจครบวงจรที่เดียวก็ว่าได้ แต่เสียอย่างเดียวก็คือพวกเขาทุกคนไม่มีใครคิดที่จะมีครอบครัวเลย ชายหนุ่มมัวแต่คิดอะไรไปเรื่อยๆโดยไม่ทันสังเกตุเลยว่าข้างหน้ามีเด็กผู้หญิงร่างเล็กวิ่งตัดหน้ารถเขาอย่างกระชั้นชิดจนเขาต้องเบรกแทบไม่ทันหลบเข้าข้างทาง แต่เด็กคงตกใจเสียหลักล้มลงถึงแม้ว่าจะไม่โดนรถชนแต่ก็เจ็บเพราะล้มบนพื้นถนนที่ขรุขระร้องไห้เสียงดังเขาเองนั้นก็ตกใจในเสียงของเด็กที่ร้องไห้เนื่องจากไม่ชินกับเสียงเด็กร้องไห้เพราะในบ้านไม่มีเด็กมานานหลายปีแล้ว เขาเองรีบลงจากรถวิ่งไปอุ้มเด็กขึ้นมาปลอบโยน เป็นเด็กผู้หญิงผมดำยาว ตาโตปากเล็กจิ้มลิ้มน่ารักเขาปลอบซักพักเด็กก็หยุดร้องเปลี่ยนมาเป็นทำหน้าตาสงสัยและแปลกใจที่เห็นเขา
\"คุณน้ามาทำอะไรแถวนี้คะ\"
\"แล้วหนูละจ๊ะมาทำอะไรแถวนี้\"
\"หนูหลบคุณแม่มาวิ่งเล่น แต่พอดีหนูเห็นกระต่ายมันวิ่งผ่านไปทางโน้นนะคะหนูอยากได้มัน\"
\"หนูจะเอามันไปทำอะไรละจ๊ะ\"
\"หนูอยากเลี้ยงมันคะ มันน่ารักดี\"
\"ถ้าอยากได้จริงๆ ทำไมไม่ให้คุณแม่ซื้อให้ละจ๊ะ\"
\"คุณแม่ไม่ซื้อให้หรอกคะเพราะว่าเราต้องเอาเงินไปรักษาคุณพ่อคะ \"เด็กหญิงพูดเรื่อยไปตามความเป็นจริง
\"คุณพ่อหนูเป็นอะไรหรือจ๊ะ ถึงต้องเอาเงินไปรักษา\"
\"คุณพ่อเป็นโรคหัวใจ และก็เป็นเยอะมากแล้วด้วยตอนนี้ก็ต้องนอนอยู่ที่โรงพยาบาล คุณแม่เลยต้องใช้เงินเยอะนะคะ\"
\"แล้วคุณแม่หนูทำงานอะไรจ๊ะ\"
\"น้องเบล นั่นลูกกำลังคุยกับใครนะ\"
กฤตเมธหันไปตามเสียงเห็นหญิงสาวผมดำยาว ผิวขาว ร่างเล็กหน้าตาอิดโรยเดินมาทางลูกสาวของเธอเอง เป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่งทีเดียวนี่ถ้าเขาไม่ได้คุยกับลูกสาวของเธอก่อนเขาก็คงคิดว่าเธอยังเป็นสาวโสตอยู่แน่ๆ เธอมีดวงตาดำโต ขนตางอน จมูกโด่งแต่ดวงตามีแววเศร้าโศกเจือปนอยู่ในนั้นด้วยมันทำให้เขารู้สึกถึงคำพูดของลูกสาวเธอ เธอคงกำลังเศร้าใจที่สามีเธอกำลังป่วยหนักอยู่นั่นเอง
\"แม่ แม่ กลับมาแล้วหรอคะ หนูคิดถึงแม่มากเลย แล้ววันนี้คุณแม่ซื้ออะไรมาให้หนูทานบ้างคะ\"
\"แม่มีขนมมาให้หนูด้วยนะจ๊ะ แต่เมื่อกี้แม่ถามว่าหนูมาทำอะไรแถวนี้ แล้วคุณคนนี้คือใคร หนูถึงมาคุยอยู่กับเขาจ๊ะ\"
\"สวัสดีครับ ผมชื่อ กฤตเมธ ครับ เรียกสั้นๆว่าเมธก็ได้ พอดีผมขับรถมาเกือบจะชนลูกสาวคุณนะครับ\"
\"อะไรนะ น้องเบลแล้วหนูเป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะทำไม่ถึงออกมาวิ่งเล่นแถวนี้ละลูก\"
\"คือว่าหนูอยากได้กระต่ายนะคะ แล้วเห็นมันวิ่งผ่านมาหนูเลยวิ่งตามมันมา\"
\"แต่แม่บอกหนูแล้วไม่ใช่หรือจ๊ะว่าจะไม่ให้หนูเลี้ยงอะไรทั้งนั้นเพราะว่าหนูยังไม่มีความสามารถพอที่จะดูแลชีวิตของผู้อื่น\"
\"เธอทราบดีครับว่าคุณไม่อยากให้เธอเลี้ยงสัตย์แต่เธอคงจะแค่อยากเล่นกับมันเท่านั้น\"
สรวรรณ หันไปทางชายหนุ่มตรงหน้า เธอพึ่งสังเกตุบุคคลตรงหน้าอย่างละเอียดเนื่องจากมัวแต่สนใจกับน้องเบล ชายหนุ่มคนนี้เป็นคนที่หน้าตาดีอย่างร้ายกาจทีเดียว ผมเป็นสีดำสนิทดูแล้วนุ่มสลวย ตัวเขาสูงกว่าเธอเกือบหนึ่งฟุต เสื้อผ้าบอกว่าเป็นบุคคลที่มีเงินคงจะเป็นเจ้าของไร่หรือที่ดินแถวนี้เป็นแน่
\"เอาละคะขอบคุณที่คุณดูแลน้องเบล แต่ตอนนี้ดิฉันก็มาแล้วน้องเบลคงไม่ต้องการคุณแล้วละคะ กลับบ้านได้แล้วน้องเบล มันเย็นมากแล้ว และแม่จะต้องไปดูคุณพ่อที่โรงพยาบาลอีก\"แล้วสองแม่ลูกก็จูงมือกันไปโดยไม่สนใจชายหนุ่มอีกเลย
\"เดี๋ยวซิคุณ คุณจะไม่บอกชื่อคุณให้ผมรู้บ้างหรือครับ\"
\"ฉันคิดว่าไม่จำเป็น เพราะว่ายังไงเราก็จะไม่เจอกันอีกแล้ว สวัสดีคะ\"
กฤตเมธรู้สึกเหมือนหน้าจะร้อนอย่างมากเนื่องจากเขาไม่เคยถูกหญิงสาวคนไหนปฏิเสธที่จะบอกชื่อต่อเขา หรือถ้าจะให้พูดให้ถูกก็คือ ผู้หญิงส่วนมากจะวิ่งเข้าหาเขามากกว่าจนเขานั้นปวดหัวกับพวกหล่อนไม่เว้นแต่ละวัน แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใครแค่หญิงที่มีลูกมีสามีแล้วกับมาหยามเขาได้ เขารู้สึกไม่ถูกชะตะกับผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาทันที ฝากไว้ก่อนเถอะ นี่ถ้าวันนี้เขาไม่ติดมีนัดกับคนที่เช่าที่ของพี่ชายเขาละก็เขาคงจะตามไปกวนระสาทแม่สาวคนนี้อีกเป็นแน่ แต่เขาต้องรีบไปทำธุระของเขาก่อน เพราะถึงอย่างไรแม่สาวคนนี้ก็ไม่มีความสำคัญกับเขาอยู่แล้ว
สรวรรณจูงมือลูกสาวเข้าบ้านแต่ก็ยังบ่นลูกสาวอยู่เรื่องที่เธอไปวิ่งเล่นไกลบ้านขนาดนั้น
\"น้องเบลนี่ถ้าลูกไปเล่นไกลขนาดนั้นอีกละก็แม่จะทำโทษหนู\"
\"แต่หนูไม่มีอันตรายอะไรนี่คะคุณแม่ แล้วน้าคนนั้นก็ใจดีด้วย เขาไม่เหมือนคนแถวนี้เลย\"
\"แต่ถึงแม้ว่าหนูจะไม่มีอันตรายในวันนี้แต่วันหลังละมันไม่แน่นะ พวกคนแถวนี้เขาไม่ค่อยชอบพวกเรา หนูก็รู้ไม่ใช่หรือ\"
\"แล้วทำไมพวกเขาถึงไม่ชอบพวกเราละคะแม่ \"
\"หนูยังเด็กหนูไม่รู้อะไรหรอกจ๊ะ ไว้หนูโตกว่านี้แล้วหนูจะรู้เอง เอาละมากินข้าวได้แล้วเดี๋ยวแม่จะไปเยี่ยมคุณพ่อหนูจะไปกับแม่ไหมจ๊ะ\"
\"ไปซิคะ หนูอยากเจอคุณพ่อ\"
สรวรรณนึกถึงพี่ชายของเธอ หรือพ่อของน้องเบลนั่นเอง สรเชษแต่งงานกับดาริน ได้ไม่ถึงปี ดารินก็ท้องพอเธอคลอดน้องเบลออกมาเธอก็หนีไปกับชายคนใหม่ สรเชษนั้นเสียใจที่ภรรยาหนีไป แต่ก็รักลูกสาวมากจึง เลี้ยงลูกตามลำพัง โดยขอให้เธอเป็นแม่ของลูกสาวเพื่อว่าลูกสาวจะได้ไม่มีปมด้อย ส่วนที่ดินที่เมื่อก่อนเคยเป็นของครอบครัวเธอปัจจุบันนี้ก็เป็นของนักธุรกิจคนหนึ่งในกรุงเทพฯไปแล้ว เนื่องจากตอนที่พี่สะใภ้เธออยู่นั้นใช้เงินไปมากมายกับความฟุ่มเฟือยของตัวเองแล้วพี่ชายเธอก็ตามใจภรรยาจนไม่กล้าที่จะห้ามพอเงินหมดเมียก็ตีจากจนมาไม่สบายก็ต้องขายที่ดินไปเพราะว่าต้องใช้เงินจำนวนมากมารักษาเนื่องจากโรคของพี่ชายเธอนั้นต้องใช้เงินมากในการรักษา จนทุกวันนี้เธอต้องไปรับจ้างทำงานในไร่ของคนกรุงเทพที่ให้คนอื่นเช่าอยู่แล้วรวมถึงที่ดินของเธอเองด้วยที่เขาซื้อไว้กลายเป็นที่ดินที่สวยมากในแถบนี้ งานที่เธอทำส่วนมากจะเป็นงานบ้าน และอาหารให้คนงานทานรวมถึงเจ้าของบ้านด้วยถึงแม้ว่าเธอจะเหนื่อยอย่างไรก็ตามแต่เธอก็ยอมได้เพื่อพี่ชายและหลานสาวของเธอซึ่งเธอรักเหมือนลูกสาว
\"คุณแม่คะไปกันหรือยังคะ\"
\"ไปซิจ๊ะ หนูเรียบร้อยแล้วนะ เอาละเราจะเอารถมอเตอร์ไซร์ไปกัน หนูหยิบเสื้อที่หนากว่านั้นมาใส่ดีกว่า ขากลับจะได้ไม่หนาว\"
เธอรู้สึกว่าพี่ชายเธอจะอยู่ได้อีกไม่นานเนื่องจากแพทย์ไม่ยอมผ่าตัดรักษาให้เพราะเห็นว่าเธอไม่มีเงินมากพอถึงแม้จะสัญญาว่าจะหามาใช้ให้ครบก็ตาม
หลังจากเยี่ยมพี่ชายเรียบร้อยแล้วเธอสองคนแม่ลูกก็เดินทางกลับบ้านกว่าจะได้กลับก็ปาเข้าไปสามทุ่มกว่าแล้วกว่าจะขี่รถมากลับถึงบ้านคงดึกกว่านี้แน่ แล้วน้องเบลก็เริ่มจะง่วงมากแล้วด้วยดูซินั่งคอพับคออ่อนเลยเหมือนจะหลับไปแล้วแต่ก็ยังทำตาแข็งแกล้งพูดจ้อยๆไปเรื่อยนี่ และเธอก็ต้องตกใจอย่างมากเมื่อมีรถคันอื่นมาตัดหน้ารถของเธอทำให้เสียหลักแต่ไม่ถึงกับล้ม
\"พวกแกเป็นใครเนี่ยมาตัดหน้ารถฉันทำไม\"หญิงสาวถามด้วยเสียงตกใจ
\"พวกฉันเป็นใครไม่สำคัญหรอก แค่อยากมาทักทายเธอกลัวจะเหงา\"
\"ฉันไม่เหงาอะไร เอาละหลีกทางให้ฉันได้แล้ว\"
\"แต่ฉันยังไม่เสร็จธุระกับเธอ \"
\"แกมีอะไรกับฉัน ว่ามาฉันจะรีบกลับ\"
\"ก็ไม่มีอะไรมาก เห็นว่าเธอมีผัวขี้โรค คิดว่าคงอยากได้คนไว้แก้เหงานะซิ ฮ้าฮ้าฮ้า\" พวกมันพูดจบก็หัวเราะด้วยเสียงน่าขยะแขยงในความรู้สึกของหญิงสาว
\"นี่หมายความว่าอะไรพวกแกจะทำอะไรเรา\"
\"ถ้าเธอยอมดีๆก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก มาให้เราให้ความสุขแก่เธอซะดีๆ\"พวกมันพูดพร้อมกับเดินเข้ามาหาเธอ
หญิงสาวรีบขี่รถหนีทันทีแต่ก็ไม่พ้นพวกมันหญิงสาวหวีดร้องเสียงดังเนื่องจากถูกดึงล่วงลงจากรถแล้วน้องเบลก็ล่วงตามลงมาด้วยเด็กสาวตกใจร้องไห้
\"รีบหนีไปเร็วน้องเบล วิ่งไปให้เร็วไม่ต้องเป็นห่วงแม่ไปเร็วน้องเบล \"
\"แต่แม่ หนูจะไปไหน มันมืดหนูกลัว\" เด็กหญิงแสดงออกมาชัดว่ากลัว
\"วิ่งตรงไปน้องเบลไป ไป ไปเร็ว!\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น