คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : หวังครั้งที่ 6
"ภาม" ผมแบมืออออีฝ่ายมอมือผมอย่า ๆ
“อะไร อมือ”
"ะวันอเหมือนภามเป็นหมาเลย" ผมำ
“ใระล้าให้ภามเป็นหมาันล่ะ”
“แล้วทำไม้ออมือ้วย”
“เี๋ยวหล”
นั่นแหละรับท่านผู้ม ผมถึไ้ับมือนุ่มนิ่มลอทา หลบ้าหลบออะไรันฮ่าๆๆ รู้สึเหมือนัวเอำลัล่อลวเ็ยัไยัั้น ถึะทำอยู่ริๆ ็เถอะ
มือพระเอหนุ่มมานผมอไม่ไ้ที่ะลูบเล่นอยู่หลายรั้ ผมยมือถือึ้นมาถ่ายรูปมือทีุ่มันอยู่มันอไม่ไ้ริๆ อ่ะ อย่าน้อย็เ็บไว้เป็นที่ระลึแล้วัน
อบัไม่รู้ว่าเพราะบรรยาาศที่นพลุ่พล่านหรือเพราะน้าๆ ันแน่ถึไ้ทำให้ผมรู้สึผ่อนลาย ทุอย่ามันูละมุนไปหม
ผมเินแวะร้านนั่นร้านนี่บ้า ส่วนมาะเป็นอินะส่วนให่้วยวามที่ะวันมันรวยทำให้ผมไม่้อมาพะว้าพะวว่าะไม่มีเิน่ายเรียว่าไ้ินนหนำใ อะไรที่ไม่เยิน็ไ้ลอ พระเอ็ูะเอ็นอยไปับผม้วย เหมือนแฟนันเลย
ะว่าไปผม็ไ้รับสายาแปลๆ านที่เินผ่านไปผ่านมา ะแปลใที่ผู้ายัวเท่าหมีวายเินับมือันละมั้ แ่ผม็ไม่ไ้สนใอะไรมานั นี่ีวิผมอยาทำอะไร็ทำแ่ไม่เือร้อนนอื่น็พอ พวผมเินมาเรื่อยๆ นมาหยุที่ร้านายไอิม ผมและภาม่อแถวไม่นานมา อผมเป็นรส็อโแล อพระเอเป็นรสวนิลาบอเลยว่าน่าินสุๆ
"ภามลอินอะวันไหมอร่อยมา" พระเอมอมาอย่าั่ใ ผมไม่แปลใเท่าไหร่็เาน่ะรัสะอายิ่ว่าอะไร ผมแ่วนเยๆเผื่อฟลุ๊ และ็ันฟลุ๊ริๆ พระเอ่อยๆ ้มหน้าลมา่อนะแลบลิ้นแล้วเลียไอิมเบาๆ ผมลืนน้ำลายลออึให่ เหี้ย แล้วอะไรือาร้อนสายามามอผมแบบนั้นว่ะ นี่ถ้าผมไม่เรใว่าเป็นพระเอับี้นไปแล้ว
"อร่อยริ้วย ะวันอันนั้นืออะไรอ่ะ" ผมหันไปามทาที่พระเอี้
"บ้านผีสิ ภามสนใหรอรับ" ผมิบาอย่าออเมื่อเห็นประายสนใในวาอพระเอ อะไระวนใเ้นึัๆ เท่าบ้านผีสิันล่ะ
ภามรีร้ออย่าหวาลัว "ะ..ะวันมันไปหรือยั" ผมมอนที่บอ(บ-อ)ผมอยู่้วยวามระยิ้มระย่อ “ภามลัวะวันอย่าปล่อยภามนะ”
“ะวัน”
“ะวัน”
“ห๊ะ”
“หัวเราะอะไร?”
"อ๋อฮ่าๆๆ เปล่าๆๆๆ ภามอยาเล่นหรอไปเล่นัน" ผมูมือพระเอมาที่บ้านผีสิ ่ายเินื้อั๋วเสร็สรรพ่อนะเ้าไป
"ถ้าลัวะอะวัน็ไ้นะ" แ่ในวามเป็นรินั้น เสียร้อโหยหวนทำให้นที่เินผ่านไปผ่านมาอสนใไม่ไ้ แ่พอรู้ว่ามาาบ้านผีสิ็ละวามสนใไป แ่็้อมีหลุำันบ้าแหละ็เล่นร้อะเหมือนหมูโนเือนานั้น
ทันทีที่ผม้าวเ้ามาในบ้านผีสิบรรยาาศวัเวทำให้นแนลุู่ ผมทำใีสู้เสือระับมือพระเอเบาๆ ่อนะ่อยๆ เินามทา พุทโธ สัโ พ่อแ้วแม่แ้ว่วยลู้า้วย อนนี้เหื่อผมออนเ็มหลั ผมหันไปมอพระเอ ภามมอไปมอมาอย่าสสัยใร่รู้ ผมับระแอมไอเรียสิ
"เหี้ย" สิที่ผมรวบรวมมาหายวับไป เมื่ออยู่ๆ ็มีมือปริศนายื่นมาับแนผม ผมรีบสะบัอออย่าไว่อนะูมือพระเอเินไปเร็วๆ นแทบะลายเป็นวิ่
"ะวัน้าหน่อย" ฝีเท้าที่เินไวๆ เมื่อี้่อยๆ หยุล
“มือะวันเหื่อออเยอะมาร้อนหรอ”
"ฮ่าๆๆ ใ่ๆ ะวันร้อน" ผมอบลบเลื่อนไปะให้เ็มันรู้ว่าเราลัวไม่ไ้เี๋ยวเสียเิหม เหมือนระับวามน่าลัวมันะเพิ่ม level ึ้นเรื่อยๆ ผมแหปาร้อึ่ลาึู่พระเอ เิเหี้ยอะไรผมทิ้ไปั้แ่วินาทีที่ผีห้อยหัวโผล่มาำสะแผมแบบ 1080p แล้ว ผมแหปาร้อไปลอทาแ่มือ็ยัุมพระเอไว้ไม่ปล่อย
แ่มันมี่วนึที่ผมเผลอปล่อยมือภาม ่อนะรีบับ ึ่ลาึู่ให้เาามผมให้ทัน ผมเห็นทาอออยู่รำไร ราวับวิาไ้เอทาไปสวรร์ ระหว่าทา็เอบรราผีๆ ที่ยันโผล่มาะเหลือเิน าทาที่ผมิว่าสั้นแ่พอเอแบบนี้มันโรยาวเลย
ผมยัวิ่่อไป ฮู้วว ผมถอนหายใออมาเฮือให่ ยืนหอบเป็นหมา่อนะแทบสิ้นสิเมื่อหันไปเห็นว่านที่ผมูมานั้นไม่ใ่พระเอแ่อย่าใ แ่เป็นผีมัมมี่ที่หน้าาสยสยอ แผลเหวอะเ็มหน้า ถึผมะรู้ว่ามันเป็นอปลอมแ่็อลัวไม่ไ้อยู่ี ่อนที่ผมะเป็นลมล้มพับไปะ่อน ภาพพระเอ็โผล่มาในหัว
เหี้ย นี่ผมทิ้พระเอไว้ในบ้านผีสิหรอวะ ทันทีที่ระหนัไ้ผม็รีบวิ่เ้าไปอนนี้แทบไม่สนใอะไรแล้ว เหี้ยๆๆ เสียสบถาในหัวผม้ำๆ ป่านนี้พระเออผม อาำลันั่ลัวอยู่นเียวท่ามลาบรราผีหรือไม่็เป็นลมไปแล้ว ผมวิ่ลับไปเรื่อยๆ นเห็นภามที่ยืนมอนั่นมอนี่อย่า ๆ ผมโผอพระเอเ้าเ็มแรนภามเถอยหลัไปนิหน่อย ผมผละออ่อนะลูบแ้มเาเบาๆ ใเ้นระรัวัไม่หยุ
ผมไม่พูอะไรอีูมือพระเอออไป ผมมอหาที่นั่แถวๆ นั้น พอไ้นั่็เหมือนไ้ปลปล่อยบาอย่า ผมสูอาาศเ้าเ็มปอ สภาพอนนี้ือูไม่ืเลย ผมเผ้ารุรั เสื้อหลุหลุ่ยเหื่อเ็มหลั อยู่ๆภาม็หัวเราะลั่น เป็นรั้แรเลยละมั้ที่เห็นเาหัวเราะแบบนี้
"หัวเราะะวันแบบนี้อนไ้ไหมเนี่ย" ผมเอ่ยแวอย่าำๆ ถ้าแลับรอยยิ้มอเา ะให้ผมเ้าบ้านผีสิอี 10 รอบผม็ยอม ภามยิ้มว้าให้ผม
"เี๋ยวภามมานะ" ผมมอามหลัเาแ่็ไม่ไ้ลุามแ่อย่าใ อนนี้แ่ยืนผมยัาสั่นเลย ะเอาปัาที่ไหนเินามเาล่ะ
สัมผัสเย็นๆ ที่้าแ้มทำให้ผมสะุ้เบาๆ เยหน้าึ้นไป าผมนี่แทบบอ ผมอบที่เายิ้มนะแ่ยิ้มบ่อยนานี้มัน็ไม่ี่อใผมเหมือนัน ผมรับน้ำมา่อนะระเ้าไปหลายอึ
"อบุรับ" พวผมนั่พัอยู่ไม่นาน่อนะพาันเินเล่น่ออีนิหน่อย อนนี้บอไ้เลยว่าผมลับมาระปรี้ระเป่าเ็มร้อย ลบภาพที่ผมนั่หอบเป็นหมาออไปไ้เลย มันเป็นแ่ารแสเยๆ รับ ริๆ นะเื่อผมสิ
าอนแรที่ผมูมือพระเออนนี้ลายเป็นว่าผมโนพระเอูแล้วรับท่านผู้๊มมม พระเอูะอารม์ีึ้น ยิ้มบ่อยะนผมัหวสายาหนุ่มสาวหลายนที่มอมา เหอะะโนหน้าหล่อๆ อพระเอแล้วล่ะสิ วันนี้ภามทำให้ผมประหลาใหลายๆ เรื่อ นี่เป็นรั้แรเลยละมั้ที่เห็นเาในมุมนี้ ภามูมือผมเ้าร้านนั่นร้านนี่เาูมีวามสุมา
นพวผมเ้ามาอยู่ในร้านหนัสือ พวเราใ้เวลาในร้านอยู่นานมา ผมเอ็มอหาหนัสือรอเาแ้เบื่อ ผมละสายาาเาไม่นาน็พบว่ามีสาวำลัุยับพระเออยู่ ผมเินเ้าไปเอามือโอบไหล่ภาม
"เสร็หรือยั" ผมถามเาแ่สายาลับมอผู้หินนั้นาเม็ อีฝ่ายสะุ้่อนะเินออไป
"เสร็แล้ว" ผมพยัหน้าให้ภาม่อนะพาเาไป่ายเิน่าหนัสือ พระเอไ้หนัสือลับไป 3-4 เล่ม ผมแย่ถุหนัสืออเามาแล้ว็เินออไปาร้าน พวผมุยันว่าะลับบ้านเพราะมัน็ึมาๆ แล้ว
ระหว่าทาลับผมสัเเห็นร้านายสร้อย้อมือแบบถั ผมเินเ้าไป พระเอ็เินามมาแบบไม่ไ้ว่าอะไร ผมเลืออันที่สะุามาที่สุมา 2 เส้นรับถุใส่สร้อยมาหันไปยิ้มให้พระเอแล้วเินูมือภามไปที่รถ
"ภามอยาใ้ีวิแบบไหนหรอ" ผมถามเาเพราะไม่อยาให้มันเียบเินไปแ่ลึๆ ็อยารู้แหละ พระเอเียบอยู่ไม่นาน็อบมาว่า
"ไม่รู้สิ อาะเรียนให้บแล้วรับธุริอพ่อมาบริหาร่อ ะวันล่ะ" ผมินิหน่อย
“ะวันอยาออไปผโลว้า ะวันอบอิสระ ะวันอยาไปเที่ยวแบบไม่้อสนใอะไร บาทีถ้ามีนรู้ใไป้วย็น่าะีนะ”
"ีั" ไม่รู้ว่าิไปเอหรือเปล่าแ่ผมว่าเสียพระเอูเหาๆ
ผมสัมผัสไ้ถึหน้าออภามที่แนบิับแผ่นหลั สอมืออเาโอบเอวผมแน่นึ้นเร็สิรับรออะไร แ่ถึอย่านั้นผม็ยิ้มเหมือนนบ้าไปลอทา
"ภาม" พระเอที่หันหลัำลัะึ้นอนโหันมามอผม ผมหยิบสร้อย้อมือออมา่อนะถือวิสาสะับมือเา
"ะวันใส่ให้นะ" ภามมอมาอย่าแปลใแ่็ยอมพยัหน้า ผม่อยๆ บรรใส่สร้อย้อมือให้เา เห็นสร้อย้อมือราาไม่ถึ50บาท ที่อยู่บน้อมือภาม อยู่ๆ ผม็รู้สึอายึ้นมา นี่มันอฟ้าับหมาวััๆ
"ภามใส่ให้ะวันหน่อยสิ" และูเหมือนหมาวััวนี้มันะไม่เียมัว อยาเ็อฟ้านัวสั่น พระเอใส่ให้ผมอย่านไม่ไ้ิอะไร แอบเสียายหน่อยๆ แฮะ ที่ผมทำนานี้แล้วภามยัไม่รู้ัว ไม่รู้ว่าผมวระำหรือโรธในวามื่อบื้ออเาันแน่
ผมมอามหลัพระเอไป "ภามฝันีนะรับ" ภามยิ้มให้ผม "ฝันีรับ" พ่อรับแม่รับาินี้ผมใ้บุทั้าิหมแล้วใ่ไหมผมยิ้มว้าเหมือนนบ้าแล้วับรถลับอนโ
ความคิดเห็น