คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ความจริงในใจ
5
ความจริงในใจ
(ทางด้านพ่อของซูพรีม)
ชายสูงวัยใส่แว่นเหลี่ยมทันสมัยกำลังนั่งดูแลชายคนหนึ่งที่อายุไม่ต่างจากเขามากนัก ร่างที่นอนอยู่บนเตียงหลับพริ้มอย่างเหนื่อยอ่อน
“เฟลอ นายไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันว่าลูกของเราจะต้องเข้ากันได้ดี ตอนนี้ฉันส่งลูกของฉันเข้าไปใกล้ชิดกับลูกของนายแล้ว นายไม่ต้องกังวลนะ บริษัทของเราที่ร่วมสร้างกันมาสมัยหนุ่มๆจะต้องผ่านไปด้วยดี”
ก๊อกๆ ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนที่ชายหนุ่มร่างสูงจะเปิดประตูเข้ามา เขาคือ ไฟท์ หนุ่มหล่อไฟแรงที่แม้แต่จะเรียนอยู่แค่มัธยมปลายแต่เขาก็สามารถดูแลกิจการของตระกูลได้เป็นอย่างดี หลังจากที่พ่อของเขาบริหารบริษัทตอนช่วงวิกฤตเศรษฐกิจจนบริษัทเกือบล้มลายไปก็ตาม เพราะเหตุการณ์นั้นจึงทำให้พ่อเขาป่วยลงและทำให้เขาต้องมาอยู่ในหน้าที่นั้นแทน ในเวลาอันรวดเร็วบริษัทของเขาก็กลับมาเฟื่องฟูอีกครั้ง ตามความจริงแล้วไฟท์ติ้งดอลลี่กับพรีมทอยเป็นบริษัทพี่น้องกันด้วยซ้ำไป เพราะความเป็นห่วงที่พ่ออยากจะให้ลูกของทั้งสองได้คู่กัน ทำให้พ่อของทั้งคู่ต้องทำเช่นนี้
“ไฟท์มาก็ดีแล้ว...ได้เจอพรีมเขาหรือยังล่ะ”
“เจอแล้วครับคุณอา พรีมเขาก็น่ารักดีนะครับ”
“ใช่ไหมล่ะ ลูกสาวอาน่ะน่ารักเหมือนแม่เขาไม่มีผิด ยังไงอาฝากไฟท์ดูแลพรีมด้วยนะ”
“ได้ครับ ผมจะดูแลเธอเป็นอย่างดี” ทั้งๆที่ในใจแล้วอยากจะแกล้งเธอให้สมกับความดื้อรั้นและปากเก่งของสาวเจ้ามากๆ
“อาว่าอีกไม่นานพรีมน่าจะไปทำงานที่บริษัทเราแล้ว ยังไงอย่าลืมทำตามแผนด้วยนะ อาเป็นกำลังใจให้ ยังไงอย่าให้พรีมเขารู้เรื่องระหว่างครอบครัวเราทั้งสองคนล่ะ ไม่งั้นยัยหนูมีหวังระเบิดลงแน่ๆ อาล่ะอยากจะดัดนิสัยของยัยหนูจริงๆ ^^“ พ่อของซูพรีมยิ้มกว้างและตบบ่าไฟท์เบาๆ แผนที่ว่าก็คือการที่จะทำให้พรีมเลิกกลายเป็นเด็กเอาแต่ใจตัวเองเป็นลูกแหง่ที่ตามติดพ่อแม่ไม่เลิก นั่นเป็นเพียงแผนการที่ไฟท์รู้เท่านั้น ซึ่งเขายังไม่รู้ถึงแผนการอันแท้จริงของเหล่าพ่อๆที่จะจับทั้งคู่แต่งงานกันก็ตาม
(ทางด้านพ่อของซูพรีม:End)
เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันก็มาโรงเรียนตามปกติพร้อมน้ำเกลือ นั่นคือ สายนั่นเอง -0- หาวว~ ง่วงชะมัด! เมื่อคืนมัวแต่คุยโทรศัพท์กับน้ำเกลือเพื่อคิดแผนแก้แค้นจนไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลยล่ะ แล้วสิ่งที่ฉันนอนไม่หลับมากที่สุดคือ คิดถึงคุณพ่อ T.T ว่าแต่คนที่คุณพ่อส่งมาดูแล ฉันยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเขาเลยล่ะ -3- ฉันนั่งตาปรืออยู่ในห้องสำหรับนักเรียนมาสาย มันเป็นห้องแอร์น่ะ เพราะงั้นหลายๆคนก็อยากมาสายกัน เพราะจะได้มานั่งแอบหลับกันในห้องนี้
“พรีมๆ แกดูนั่นสิ!!” น้ำเกลือพูดพรางเขย่าตัวฉันไปมา
“โอ๊ยยย!! ไม่มีอะไรสำคัญไปมากกว่าการนอนหลับของฉันอีกแล้วนะแก~” ฉันบ่น
“ก็นั่นมันไฟท์กับจัสไม่ใช่หรอน่ะ” เธอพูดต่อ พร้อมมองไปหน้าห้อง
“ไหนๆ มาสายเหมือนกันงั้นหรอ ได้การล่ะ” ฉันดันตัวน้ำเกลือหลบ ก่อนที่แผนลวงโลกเข้ามาในหัวสมองฉัน งานนี้ได้สนุกกันอีกครั้งแน่
ความคิดเห็น