คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : จุดเริ่มต้น...ของจุดเดือด
2
จุดเริ่มต้น...ของจุดเดือด
เรามายืนกันอยู่หน้าร้านขายขนมร้านประจำ มาหลายครั้งเอามากๆจนทำให้ป้าคนขายจำหน้ายัยน้ำเกลือได้ เพราะเธอมักจะขอของแถมจากป้าแกบ่อยๆ
“ป้า~ วันนี้หนูมาอุดหนุนแล้วน้า~ คิดถึงป้าจังเลย”
“โหๆๆ มามุขนี้อีกแล้วหรออิหนู อ่ะๆวันนี้จะเอาอะไรล่ะ”
“แหะๆ ^^; วันนี้ขอเป็นป๊อกโก้ 2 กล่องล่ะกันคะ อย่าลืมแถมลูกอมให้หนูด้วยนะป้า” หญิงสาวที่ดูมีอายุ(มาก)ทำหน้าเอือมระอาเหมือนทุกๆครั้ง แต่ก็ต้องยอมต่อความขี้อ้อนของยัยน้ำเกลืออยู่ดี วู้ววว~ วันนี้ได้ลูกอมจูจุ๊บๆแหะ ปกติป้ามักจะใส่ลูกอมรสแปลกๆมาให้น่ะ แล้วมันก็มีรสชาดที่ห่วยแตกเอามากๆ! = =’ จนทำให้ฉันเข็ดไปอีกนานนเลยล่ะ
“พรีมๆ เดี๋ยวฉันขอตัวไปคุยกับประธานชมรมก่อนนะ ช่วงนี้ใกล้จะต้องจัดนิทรรศการแล้วด้วย เจอกันที่เดิมนะ ฉันจะตามไปที่หลัง”
“ได้ๆ ฉันจะรอ เร็วๆนะอย่ามัวแต่มองหน้าประธานชมรมล่ะ เดี๋ยวงานจะไม่เสร็จ ฮ่าๆ”
ฉันมานั่งที่ม้าหินอ่อนข้างสนามบอล อากาศในตอนเช้าๆนี่ทำให้รู้สึกสดชื่นจริงๆเลย นักเรียนยังคงเบาบางเช่นเคย โรงเรียนของฉันตั้งอยู่กลางเมืองน่ะ คนที่มาเรียนส่วนมากจึงมักจะเป็นลูกคุณหนูสักส่วนใหญ่ เพราะงั้นเรื่องการตื่นเช้าจึงไม่สามารถพูดกับคนพวกนี้ได้ ความจริงฉันกับยัยน้ำเกลือก็รวมๆอยู่ด้วยนั่นแหละ แต่เห็นว่าเป็นวันเปิดเทอมวันแรกฉันก็เลยอยากลองมาโรงเรียนเช้าๆดูบ้าง ผลสุดท้ายก็มาเจอคนเฮงซวยอย่างนายไฟท์ซะอีก ทำบรรยากาศหน้าห้องเรียนเสียหมด - -* สนามบอลหลังโรงเรียนคนน้อยๆนี่ดีเหมือนกันนะ สงบแถมไร้เสียงอึกกะทึกของนักเรียนไม่เหมือนบนตึก ว้าววว~ บรรยากาศที่แสนน่านอนหลับ U0U พูดแล้วก็ง่วงขึ้นมา ห่าวว =0= ของีบหน่อยนะ ไหนๆก็อีกตั้งเกือบชั่วโมงแหนะกว่าจะเข้าแถว...
(ตี๊ดๆ ครื่นนๆ ตี๊ดๆ) อ่ะ โทรศัพท์ดัง คุณพ่อ!
“สวัสดีค่า~ ท่านประธานบริษัทสุดหล่อ” ฉันทักทายท่านเสียงใส
“ลูกสาวพ่อยังอารมณ์ดีเหมือนเดิมนะ ลูกฟังพ่อแล้วคงหมดตลกไปเลยล่ะมั้ง พ่อว่า”
“เรื่องอะไรหรอคะคุณพ่อ ที่จะทำให้คุณหญิงยิ้มแย้มอย่างพรีมหยุดยิ้มได้ จะมีเรื่องแบบนั้นจริงๆหรอคะ ฮ่ะๆ”
“ฟังพ่อดีๆก็แล้วกัน ตอนนี้บริษัทของเราถูกบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างไฟท์ติ้งดอลลี่แย่งไปแล้วนะลูก”
“ว่าไงนะคะพ่อ!! บริษัทผลิตของเล่นเด็กที่คุณปู่สร้างมากับมือ บริษัทที่ตอนเด็กๆหนูไปเล่นเกือบทุกวัน โดนคนอื่นแย่งไปแล้ว เป็นไปได้ยังไงคะ ตลกหน่า…” ด้วยความตกใจทำให้ฉันกลั้นความรู้สึกไว้ไม่อยู่
“เอาเป็นว่าช่วงนี้พ่อต้องไปอยู่กับแม่ที่อเมริกาสร้างรากฐานที่นั่นสักพักนะพ่อให้ลูกชายเพื่อนสนิทพ่อมาอยู่กับลูกแล้ว เขาจะคอยดูแลลูกเอง เข้าใจไหม” ท่านพูดต่อ
“พ่อจะไปอยู่อเมริกา!! ...ไม่ได้นะคะ พ่อต้องอยู่กับหนูสิ หนูจะไม่อยู่กับคนแปลกหน้าไม่ว่าจะคนไหนก็ตาม!” ทำไมมันถึงกะทันหันแบบนี้ล่ะ คุณพ่อพูดง่ายเกินไปแล้วนะ ไม่ห่วงลูกสาวสุดจะ (เกือบ) สวยบ้างเลยหรอ =_=
“ยัยหนู! เลิกเอาแต่ใจตัวเองได้แล้วนะ ลูกโตแล้วไม่ใช่เด็กๆที่ต้องคอยมีพ่อดูแลตลอดเวลา ลูกต้องอยู่เมืองไทยเท่านั้น”
“พ่อค่ะ! หนูไม่ยอมปล่อยให้บริษัทของเราไปอยู่ในมือใครเด็ดขาด หนูจะช่วยคุณพ่อเอง!” ฉันพูดออกไปทันทีที่เริ่มคิดได้
“แน่ใจแล้วหรอ?”
“แน่ใจค่ะพ่อ ของในบริษัทเป็นของๆลูก คุณพ่อมักพูดประโยคแบบนี้กับหนูประจำ เพราะงั้นไม่ว่าจะต้องทำยังไง ของๆลูกก็คือของๆลูก ไม่มีวันเปลี่ยนเจ้าของ!”
“พ่อดีใจจังที่ลูกสาวพ่อเป็นคนแบบนี้ งั้นพ่อจะฝากลูกเข้าทำงานในบริษัทโดยปิดบังนามสกุลของลูกไว้ พยายามทำทุกวิถีทางนะเพื่อเอาบริษัทเรากลับคืนมาให้ได้นะ” ผู้เป็นบุพพการีอธิบายต่อ
“พ่อคะ แล้วหนูจะมั่นใจได้ยังไงว่าจะไม่มีใครจับได้” ฉันเริ่มรู้สึกกลัวแล้วล่ะสิ - -
“คนในบริษัทไม่มีใครจำลูกได้อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นไม่ต้องเป็นห่วง” คุณพ่อกำชับ
“ฮือๆ T__T พ่อคะ หนูกลัว~” ฉันร้องไห้ออกมาจนได้สินะ
“ไม่ต้องกลัวๆ ไหนบอกว่าจะช่วยพ่อไง ลูกเพื่อนพ่อจะช่วยหนูเอง ไม่ต้องห่วง ส่วนเรื่องเงินพ่อคงไม่มีเงินส่งไปให้ลูกใช้หรอกนะ ประหยัดๆหน่อยก็แล้วกัน พ่อว่าเงินเดือนที่ลูกจะได้คงมากอยู่…” ท่านพูดคุยอธิบายการใช้ชีวิตของฉันอยู่สักพัก ก่อนที่จะวางสายไป
ความหายนะมาเยือนแล้ว วันนี้มันวันอะไรฟะเนี่ยยยย!!! T[]T ปกติวันนึงฉันก็ใช้เงินเกือบๆหมื่นแล้ว แต่นี่ไม่มีเงินแม้แต่บาทเดียวให้ฉันใช้งั้นหรอ ตายๆ เพราะบริษัทนั่นทำให้ฉันตกต่ำขนาดนี่เลย? >0<
ตุ๊บบ! >_* เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างๆหูฉัน ก่อนความรู้สึกปวดๆจะเข้ามามาในหัว
“เฮ้! เธอคนนั้นน่ะเป็นอะไรมากหรือปล่าว” ฉันเอามือกุมหัวตัวเองไว้ เมื่อกี๊มันอะไรแว๊บๆผ่านหัวฉันไปนะ
“เจ็บไหม?” จู่ๆชายคนหนึ่งก้มลงตรงหน้าก่อนจะหยิบลูกฟุตบอลขึ้นมาจากพื้นและยืนอยู่ตรงหน้า โอยย~ มึนหัวจังเลย มองไปมองมาคุ้นๆนะหมอนี่น่ะ
“นะ...นายไฟท์!!”
“อ่าว! เธอคือผู้หญิงจอมหยิ่งคนนั้นหนิ เหอะ! มานอนเล่นอะไรแถวนี้น่ะ สนามบอลศูนย์รวมผู้ชายเลยนะ เอะ! หรือเธอจะมาหาฉัน” ชายเบื้องหน้าฉันพูดขึ้น ชักจะหลงตัวเองจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วนะนายไฟท์! T0T อ๊ากกกก~ ซวยหลายรอบจริงๆเลยทำไมฉันต้องมาเจอนายด้วยนะ!
ฉันที่กำลังจะลุกขึ้นยืนเพื่อปะทะฝีปากกับเขา แต่ทว่า…โอ๊ย! เริ่มปวดหนักขึ้นอีกครั้งแล้วสิ ...โลกหมุนได้~ @.@ ฟุบ! หลังจากนั้นฉันก็ล้มลงก่อนจะไม่รู้สึกตัวอีกเลย...
ความคิดเห็น