คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แรกพบสบตา
1
แรกพบ...สบตา
ซูพรีม ลูกผู้ดีมีฐานะเจ้าของผมสีช็อคโกแลตสุดร้อนแรงกับร่างอันบอบบางและเพอร์เฟค ที่มีดีกรีเป็นถึงนักเรียนดีเด่น 5 ปีซ้อน ด้วยเหตุผลที่ว่าฉันหน้าตาดีเกินหน้าเกินตาเพื่อนๆในห้อง รวมไปถึงฐานะของครอบครัวฉันด้วย จนทำให้ได้รับเลือกเป็นนักเรียนดีเด่นในทุกๆปี แถมยังเป็นเจ้าของฉายาคุณหญิงยิ้มแย้มแจ่มใส ประจำชั้นม.6 ห้อง B อีกด้วย เอิ่มม...ขอแก้ช่วงแรกๆหน่อยนะ ที่บอกว่าหน้าตาดีเกินหน้าเกินตาเพื่อนๆเนี่ย ใส่สีเองล้วนๆ ความจริงแล้วฉันก็หน้าตาเหมือนหญิงสาววัยละอ่อนทั่วๆไปก็เท่านั้นล่ะ แหะๆ ^^”
“คุณหญิงยิ้มแย้มเจ้าขา เลิกทำหน้าอูฐสักทีได้ไหม” เสียงคุ้นหูเข้ามาในโสตประสาท
“ฉันไม่ได้ทำหน้าอูฐนะ T_T’ ฉันออกจะหน้าคล้ายพี่เต๋ย จารินพอน” ฉันเถียงเพื่อนสาว บุคคลที่บังอาจหาว่าฉันทำหน้าอูฐคือ น้ำเกลือ สาวเจ้าของดวงตาเป็นประกายกับผมสีดำคลับ เพื่อนสุดแสนจะสนิ๊ทสนิท ของฉัน~ เราอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ ม.4 แล้ว จนนี้กระทั่งตอนนี้ ม.6
“เว่อร์ๆๆ ถ้าเธอหน้าคล้ายพี่เขา ฉันก็คงเป็นฝาแฝดกับฝัน อุษามนีแล้วล่ะย่ะ” น้ำเกลือแย้ง ฉันกับเธอจะเถียงเรื่องนี้กันอีกนานไหมล่ะเนี่ย = =’
‘กรี๊ดดดดด!!’ เสียงกรีดร้องของสาวๆดังสนั่นหน้าห้องฉันเหมือนทุกๆเช้า /(><)\ ฉันเอามือทั้งสองข้างมาปิดหูไว้พร้อมๆกับน้ำเกลือ โอยยย~ วันนี้ไม่หน้ามาโรงเรียนแต่เช้าเลยรู้งี้มาโรงเรียนสายๆดีกว่า จะได้ไม่ต้องมาได้ยินเสียงหน้าหนวกหูในวันแรกของการเปิดเทอม!!
“อ๊ายยย!! พวกแก ฉันยื่นของขวัญให้ไฟท์ด้วยล่ะ เขายิ้มให้ฉันแล้วก็รับของนั่นไป >///< ฉันล่ะอยากจะละลายกับรอยยิ้มของเค้าจริงๆ” เพื่อนผู้หญิงของฉันคนหนึ่งพูดขึ้นกลางห้อง
“จริงดิ~ อิจฉาแกจังเลยยยอ่ะ -3-“ ประโยคประเภทนี้เริ่มทยอยหลุดออกจากปากของสาวๆในห้องฉันเรื่อยๆ เหอะ! ก็แค่เด็กใหม่ที่พึ่งเข้ามาตอน ม.5 เมื่อไหร่จะเลิกเห่อกันสักที หมอนั่นก็อยู่มาปีกว่าแล้วนะ = =’ แถมยังได้รับคัดเลือกให้เป็นเดือนประจำโรงเรียนด้วย มันเป็นตำแหน่งที่จะถูกเปลี่ยนในทุกๆปี แต่พอหมอนั่นก้าวเข้าสู่โรงเรียนนี้ ตำแหน่งเดือนโรงเรียนก็ตกเป็นของเขามาโดยตลอด ไม่เคยเปลี่ยนแปลงอีกเลย เอิ่มม...ว่าแต่แล้วทำไมฉันถึงได้รู้ประวัติของนายนั่นอย่างละเอียดแบบนี้ล่ะ - -*
“กรี๊ดดด!! มาดูหน้าห้องเร็ว จัสก็มากับไฟท์ด้วย” เพื่อนของฉันอีกคนที่นั่งเฝ้าประตูห้องตะโกนขึ้น ทำให้สาวๆต่างพากันกรูออกมาหน้าประตูห้องทันที ยกเว้นฉันกับยัยน้ำเกลือ! อี๋~ คู่ขาของนายฟายอะไรเนี่ยอ่ะนะ จัสก็ฮอตไม่ต่างกับไฟท์เหมือนกัน ต่างกันตรงนิสัย จัสจะประเภทยิ้มง่ายยิ้มเก่งเฮฮาปาจิงโกะแต่ติดที่เขาดูติ๊งต๊องไปหน่อย ไฟท์ก็คาสโนว่าตัวพ่อบางครั้งก็ออกจะดูหยิ่งๆด้วยซ้ำ เห็นบางคนบอกว่าเขาเป็นเพื่อนรักกันหวานหยดปานจะกลืนกินกันเลยล่ะ
“ไปโรงอาหารกันไหมซูพรีม” น้ำเกลือหันมามองหน้าฉัน ก่อนจะเอ่ยชวน
“ไปสิ ฉันเริ่มจะรำคาญบรรยากาศในห้องแล้วล่ะ” เราทั้งสองคนเดินฝ่าฝูงชนที่อัดแน่นหน้าห้องเพราะนายไฟท์กับคู่ขาของเขาจนผ่านออกมาได้ เห้อ~ อึดอัดชะมัด! - -;;; จะเรียกว่าโชคร้ายก็ได้นะ ที่ปีนี้นายนั่นดันมาอยู่ห้องข้างๆ
‘กรี๊ดดด!!’ เสียงกรี๊ดดังขึ้นอีกครั้ง ฉันเริ่มอดทนไม่ไหวแล้วนะ ต้องหันไปว่าซะหน่อย ให้มันรู้สำนึกกันซะบ้าง พึ่บ! ฉันหันมาปะทะเข้ากับแผงอกของใครสักคน ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นเพื่อมองใบหน้าของคนๆนั้นให้ชัดเจน
เฮือกกก!! O_O ไฟท์หนิ! ฉันอึ้งตกตะลึงอยู่ในภวังค์...ใบหน้ารูปไข่ จมูกโด่งได้รูปรับกับผิวขาวสะอาดสะอ้าน ดวงตาสองชั้นเป็นประกาย กับเหล็กดัดบนฟันของเค้า ริมฝีปากนั่นชวนให้สัมผัสอย่างบอกไม่ถูก ทำไมเวลานี้ฉันกลับมองเขาหล่อเหมือนเทพบุตรเยี่ยงนี้ล่ะ พอเห็นหน้าของนายไฟท์ชัดๆก็ทำให้ฉันถึงกับเขินไปเลยล่ะ -///-
“เธอเป็นอะไรไหม...”เขาถาม ก่อนจะใช่มือจับคางฉันเชยขึ้นสบตากับเขา
ฟึบ! ฉันปัดมือเขาออกอย่างไม่ไยดีทั้งๆที่ใจเต้นเร็วอย่างบอกไม่ถูก >///<
“อย่าคิดว่าฉันจะเหมือนกับเหล่าผู้หญิงของนายนะ! อย่ามาลามปามกับฉันด้วย”
แต่...ยังไงก็ไม่มีทางที่ฉันจะชอบนายเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆหรอกย่ะ! ;p
หลังจากตั้งสติได้ไม่เกิน 10 วินาที ฉันก็สบัดหน้ากลับทำเป็นไม่สนใจทันที ก่อนจะเดินเชิ่ดหน้าไป เขามีท่าทีอึ้งๆเล็กน้อยจากปฏิกิริยาของฉันที่มีต่อเขา ใช่ว่าจะมีผู้หญิงที่กรี๊ดนายทั้งโรงเรียนซะเมื่อไหร่ล่ะ พวกชอบหลงตัวเอง! (ฮิๆ เกือบข่มอารมณ์ตัวเองไม่อยู่แล้วไหมล่ะ >_<)
ไฟท์เดินตามหลังฉันมาติดๆ จนแยกกันตรงหน้าทางเชื่อมระหว่างตึกเด็กม.ต้นกับม.ปลาย น้ำเกลือเดินนำมาทางตึกเด็กม.ต้น เพราะโรงอาหารอยู่ใกล้ตึกนั้นมากที่สุด ฉันเหลือบมองไปทางไฟท์เล็กน้อยเพื่อดูว่าสาวๆพวกนั้นหายไปกันหมดหรือยัง
( ‘’)(‘’ ) กลายเป็นว่า...เรากลับหันมาสบตากันเอง เออ...รู้สึกใจเต้นแรงผิดปกติ เลือดที่สูบฉีดอย่างรวดเร็วทำให้ฉันรู้สึกร้อบวาบๆที่ใบหน้ายังไงไม่รู้ >///<
“พรีมระวัง!!!” เสียงนั้นทำให้ฉันรีบหันกลับมาทางเดิมอย่างรวดเร็ว
โครมมมมมมมมม!!!!!!
“โอ๊ยยยย~” ฉันร้องลั่น ก่อนจะเลื่อนสายตามามองสภาพตัวเองที่นั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่บนพื้น ฉันหันไปค้อนใส่บันไดสองขั้นที่พึ่งสะดุดมันลงมา T^T เจ็บบอ่า~ ไอ้บันไดบ้า แกทำให้ฉันเจ็บก้นมากเลยรู้ไหม TT[]TT สายตาของฉันดันไปเห็นสีหน้ากลั้นหัวเราะของจัสเข้า แกบังอาจหัวเราะฉันหรอ -w-* ส่วนไฟท์ก็ได้แต่ยืนมองนิ่งๆ (วางมาดเก่งจริงๆหมอนี่ - -)
“เฮ้ย! เป็นไงบ้างพรีม ใกล้ตายยัง” แง่งๆ ดูยัยน้ำเกลือถามฉันเข้าเซ่ T^T ฉันจ้องหน้าเธอเขม็ง จนทำให้น้ำเกลือรีบพยุงฉันขึ้นมาทันที
“ก็เจ็บสิ ถามได้” ฉันประชดใส่ ทำให้เพื่อนสาวรู้สึกผิด (มั้ง?) เธอยื่นแขนให้ฉันเกาะเหมือนชายหนุ่มที่กำลังยื่นแขนให้หญิงสาวจับ เพื่อเดินไปเต้นรำกลางห้องโถงที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย โอะ! เลิกเพ้อก่อนดีกว่าเดี๋ยวฉันจะสะดุดล้มอีกรอบ ขอไม่เสี่ยงดีกว่านะ (- - ;;)
ความคิดเห็น