คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เธอคือใครนะ
เธอือใรนะ?
ระหว่าอาบน้ำ แ่ัว และเรียมพร้อมที่ำลัไปเรียน ผมพร่ำเพ้อถึนนั้นลอ ‘’ใรหว๋าหน้าุ้นๆแหะ’’ พูลอยๆออมาพร้อมับถอหายใ มันอใเรื่อเมื่อวานไม่ไ้ริๆ ะว่าไป็สวยนี้หว๋าอยาเออีั
ผมรีบวิ่ไปว้าโทรศัพท์ที่วาอยู่บนที่นอนอย่าเร็ว พร้อมเปิเมสเส
เพื่อุยับยอร์ หวัว่าหมอนี้ะรู้นะ..
ในเมสเส
(ไปร์ท) ‘’ยอร์ นายเยเห็นผู้หิ สูประมา
170 ไหม ผมออแๆ น่าะเป็นนที่วิลัยนายนะ’’
(ยอร์) ‘’…………………………’’
(ยอร์) ‘’นายิว่าผู้หิแบบนั้นมีนเียวหรอ
บ้าไปแล้ว!’’
(ไปร์ท) ‘’นั้นสินะ
ันอยาไปามหาผู้หินนั้นั แ่ิสอบนี้สิ’’
(ยอร์) ‘’นนั้น สเปนายหรอนนั้น’’
(ไปร์ท) ‘’ใ่’’
หลัาุยับยอร์เสร็็ทำหน้าฟินสุๆ ผู้หินนั้นทำไมถึับแนเรานะ
เห้อออเรื่อวิลัยน่ารำาริๆอยาบไปหาานทำั ว่าแ่...
ารบ้านรูยัไม่ทำนี้ฟ่า!!! หวัว่า
ยัยปานน่าะให้ันลอานอะนะ
วิทยาลัย
ผมรีบวิ่มาวิลัย้วยวามเร็วั แฮ่ๆ เหื่อโเ็มัวผม เหม็นยัับอะไร ‘’แฮ่ๆๆ ยัยปานหลบไปไหนอีแล้วนะ
’’อ้าวนี้ไปร์ท’’
เสียมาา้าหลัอผม
‘’ฮัลโหลลล ว่าแ่นายทำานเสร็ยั’’ ปานทำหน้ายิ้มพร้อมับไหล่อผม ‘’ยัเลยว่าแ่เธอเสร็รึยัอลอานหน่อยสิ’’
ปานหน้าแสุีพร้อม้มหน้า
ยัยนี้เป็นอะไร ถามยืมอะไรหน้าแลอเลยแฮะ
‘’สะสะเสร็แล้ว’’ เธอยื่นสมุมาให้้วยหน้าาเินอายแล้วเธอ็รีบวิ่ออ
ไปที่ห้ออย่ารวเร็ว ผมทำหน้าาสสัย??? แปลแฮะยัยนี้ ่อออ
เสียท้ออผมร้ออย่าั
หิวว้าวแล้วแฮะเิน็ไม่่อยมีะ้วย
เอาเถอะ ไปิน้าวแล้วทำานไป้วยีว่า
โรอาหารนเยอะะมั ะไ้ิน้าวไหมเนี้ยเห้ออ
ุบเสียมือระทบไหล่อย่าเบาๆ ‘’ไปร์ทมาิน้าว้วยันไหม’’
อ้าวว่าไ ั้มเอ ‘’อือ’’ ทั้2นอบพร้อมัน
ผมทำหน้ายิ้มมุมปาใส่ ‘’ิวยาวะมัะไ้ินไหมเนี้ย’’
“นั้นสิ ั้นเราไปินบะหมี่รนั้นไหมนน้อยีนะ” ั้มหันมามอหน้าผมแล้วยิ้มนผมใ “อะไรอนาย?’’
‘’นายทำารบ้านไทยเสร็ยั ยืมลอหน่อยิ’’ “ยัแ่ยัยปานทำเสร็แล้ว
ันว่าะิน้าวแล้วทำไป้วยะหน่อย’’
‘’แหม่ๆู่นี้ทำหวานันอีแล้วนะ’’ เอทำหน้ายิ้มแหยะๆใส่
แล้วผม็ทำหน้านิ่ปลาายลับ ‘’็บอแล้วไว่าันไม่ไ้ิอะไรับยัยปานนะ’’
พอพูเสร็ผมพร้อมันถอหายใ ฮื้มมมม ‘’ว่าแ่พวนาย
เยเห็นผู้หินนึไหม สูประมา 170 ผมสีแ
น่าะอยู่วิลัยเียวับยอร์ ั้มับเอ ทำสีหน้าหหู่ทำหน้ามืๆ เ้วนะพวนี้เป็นอะไรัน(พูในใ)
เอเยหน้าพร้อมับทำผมสะบัไป้านหลั “ไม่รู้แหะ
่วนี้ันไม่ไ้ไปเยี่ยมยอร์ที่วิลัยแล้วนะ พอีันับั้มำลัิเมอยู่นะ‘’ ‘’พวนินะิเมยัับอะไรานาร็ไม่ทำ‘’ ผมพูพร้อมมือุมหัวแล้วส่ายหน้าไปมา
๋วยเี๊ยวน้ำเสร็แล้วะ!!
เสียะโนลั่นโรอาหาร
ผมและเอับั้มใสุี เห้ออมิน่านถึไม่่อยมาินร้านนี้ัน
‘’นั้นบะหมี่ที่นายสั่ไว้นิ ไปร์ท‘’
ผมเินอย่า้าๆแล้วไปรับถ้วยเพื่อมาวาินที่โ๊ะ
รอเอับั้มที่ำลัสั่อาหารอยู่
อ้าวน้ำไม่มีนี้หว๋า
ผมลุออาโ๊ะเพื่อไปื้อที่อยู่ใล้โรอาหาร ผมเิน้มหน้าไม่สบาใร พอถึร้านผมใ ะอะ!! ธะธะเธออ!!
นี้มันนเมื่อวานที่ร้านสะวื้อนิหว๋า
(มอเห็นาว่าเธออยู่หลัร้าน) ผมับเธอมอหน้าันพอี
ผมไม่สนใื้อน้ำและ้าวผมรีบวิ่ออไปหาเพธอ้วยวามเร็วสุี เธอ!! เี่ยว!! รอ่อนนน! นี้เธอื่ออะไรหรอ เธอทำหน้าแเินนิหน่อย ‘’ใรหรอะ ุือใร’’ อะเฮือ!! เอาผมสั้นไปทั้ัว ็นะเราไม่เยรู้ัันี้หว๋า ‘’ำผมไม่ไ้หรอรร้านสะวื้อนั้นไ ทีุ่ับแนผมไม่ใ่หรอ
เธอหน้าแเธอเอามือปิปาแล้วี้หน้าที่ผม ‘’อ่อ ะืออ
ันทันผินะะ’’
แป่วววว อะเฮือ นึว่ารู้ัผมะอี ผม็อไปั่วะ ‘’อ้าวั้นหรอรับ อโทษ้วยรับ’’
ระหว่าผมำลัเินลับไปื้อน้ำ ‘’ื่อมีนะ
ยินีที่ไ้รู้ั’’ ผมหันหลัไปมอเธอ
รอยยิ้มอเธอนั้น่าสวยเหลือเินำบรรยาย ‘’ ผะผมื่อไปร์ท
ะรับ’’ (อบ้วยน้ำเสียเิอาย) “ว่าแุ่เรียนอยู่วิลัยไหนรับ”
‘’อ่อือันเรียนอยู่ที่นี้ะ’’ ผมิในใ
ถามอะไรโ่ๆอเราวะเนี้ยย ็เห็นๆอยู่ว่าอยู่ในวิลัยอเรา ‘’ือถ้าไม่มีอะไร ันอัวลับไปที่ห้อทำาน่อนะะ’’ ‘’รับ…”
หลัาผมื้อน้ำเสร็แล้วลับไปที่โ๊ะอาหาร ‘’นายมานานเป็นบ้าเลยนะพวันะินหมอยู่แล้ว
เนาะั้ม’’ “อืม”
‘’ว่าแ่นายไปทำอะไรมา’’
‘’็ันไปื้อน้ำแล้ว็เอผู้หินที่ันามหา้วยแหละ’’ “อืมแล้วรู้มะเธอเรียนอยู่ะอะไร’’ ะใ่ลืมถามมไปไ้ไเนี้ยยเรา
พลาอย่าแร ‘’เวรรละือ
ันลืมถามนะ’’ ผมทำยิ้มแหยะใส่้วยอนพูเสร็
‘’เหอะนายพลาอย่าแรแล้ว555’’ ‘’นี้ละนะวามื้อบื้ออนาย‘’ ‘’นายเอ็เหมือนันแหละไอ้ั้มเอ้ยย‘’
‘’เอาไว้่อยถามวันหลัแล้วัน รีบิน้าวแล้วรับทำานีว่า’’
อนเลิเรียน ระหว่าะลับหอ
‘’อี2วัน็ลอยระทแล้วแฮะ’’
‘’นายมีู่รึยัั้ม‘’
‘’เหอะๆๆ ถามันไปถามไอ้ไปร์ทีว่าไหม”
“นั้นสิ ไปร์ทแล้วนาย-‘’
ผมรีบวิ่ลับหออย่าไว
ผมวิ่พร้อมโบบาย โฮยยยยยยยยย
รูลับหอ่อนนะ
เอับั้มทำหน้าเหว๋อพร้อมัน ‘’อะไรอมันวะนั้น’’
X X X
ความคิดเห็น