ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : วันเกิดแพนด้า
(9)
- - คืนวันเสาร์ วันเกิดแพนด้า - -
ฉันมางานพร้อมกับโกเมนในตอนที่งานยังไม่ทันเริ่มด้วยซ้ำ เพราะฉันตั้งใจว่าจะมาช่วยแพนด้าจัดงานก่อน ส่วนแอปเปิลปฏิเสธงานนี้โดยอ้างว่าปวดท้อง แท้จริงแล้วเธอไม่อยากเข้าสังคมมากกว่า ฉันจึงปล่อยให้แอปเปิลต้มบะหมี่กินเองที่บ้าน แล้วรีบแจ้นมาเจอเพื่อน ตอนมาถึงก้อเห็นเจ้าฟิล์ม เฟรม ฟาล์ม แฝดสามเจ้าประจำ กำลังติดสายรุ้งอยู่บนต้นไม้ โดยมีพี่ใหญ่คือนายเฟิร์สกำกับอยู่ที่พื้น พวกผู้ชายบางคนกำลังช่วยกันยกโต๊ะและเก้าอี้ออกมาด้านนอก คิริยกลำโพงคนเดียวท่าทางหนักน่าดู โกเมนจึงเข้าไปช่วยยก ส่วนฉันก้อเข้าไปช่วยพวกผู้หญิงเสียบบาร์บีคิวและจัดผัก แพนด้าบอกว่า จีซัส เบส ไอค์ โทรมาขอโทษว่าไปงานไม่ได้เพราะติดซ้อมเพลงใหม่ด่วน (“ไม่มีสามตัวนั่นงานคงกร่อยแน่เลย” )
ตอนหกโมงเย็นก้อเริ่มมีคนมากันแล้ว ทั้งเพื่อนข้างบ้าน และเพื่อนของพวกพี่ชายแพนด้า สักพักเฟียสพาพี่ฟอสมาร่วมงาน เราทักกันด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน แต่ดูเหมือนกับโกเมนไม่มีท่าทีเขม่นกันเลย พี่ฟอสกับโกเมนทักทายด้วยอาการเป็นมิตรกันสุดๆ ขนาดเฟิร์สก้อยังอดแปลกใจจนสะกิดฉันให้ดูความสนิทสนมของทั้งคู่ไม่ได้ ...
เกรซพาเคนมางานด้วย เรียกความสนใจได้พอดู แต่คู่ที่ชนะเลิศคือ มินนี่ซึ่งควงเพ้นท์มา เรียกเสียงฮือฮาได้รอบงาน ตัวจริงเพ้นท์หล่อมากจริงด้วย สมแล้วที่เป็นพี่ชายยัยเด็กพินท์นั่น ...อยากเห็นหน้าพ่อแม่มันจริงๆ... แถมเป็นเพื่อนสนิทกับพี่ฟอสอีก ฉันล่ะแปลกใจจริงๆว่าตอนที่ฉันคบกับพี่ฟอสทำไมไม่เคยเจอพี่เพ้นท์เลย เสียดายเวลาจัง พี่เพ้นท์เดินตามมินนี่ตลอดเวลาจนฉันอดหมั่นไส้ไม่ได้ มินนี่ควงเพ้นท์มาเพื่อเย้ยจีซัสรึเปล่านะ ใครๆก้อรู้ว่าจีซัสกับมินนี่ไม่ได้ตั้งใจเลิกกันและยังรักกันอยู่ แล้วมินนี่จะทำแบบนี้ทำไม ฉันหยุดความคิดเรื่อยเปื่อยเมื่อเพ้นท์หันมองสบตาฉันที่ยืนอยู่กับโกเมนแล้วเดินตรงเข้ามาหา...
“ว่าไงโกเมน ไม่เจอกันนานเลยนะ” พี่เพ้นท์ทักโกเมน
“ฮะ” ทักตอบเสียงเฉย
ฉันเงยหน้ามองโกเมนด้วยความประหลาดใจ ทำไมทำท่าเย็นชาใส่คนหล่อขนาดนั้นวะ...
“จำได้ว่าเราเจอกันครั้งล่าสุดตอน...” พี่เพ้นท์ปรายตามองที่ฉันแวบหนึ่ง “ตอนที่นายไปส่งน้องสาวฉันที่บ้านใช่มะ...”
“ฮะ”
ฉันได้ยินเขาตอบรับถึงกับหูร้อน ...ไปส่งกันตอนไหนห๊ะ!!...
“ตอนนั้นมาส่งซะตอนตีสาม ทำเอาชั้นเป็นห่วงน้องแทบแย่” พี่เพ้นท์เล่าต่อ“ดีนะที่นายโทรมาบอกว่าจะมาส่ง ไม่งั้นชั้นคงบ้าตายเลยตอนนั้น”
ฉันบีบแก้วในมือ กัดปากจ้องโกเมน แต่เค้าไม่สบตาฉัน กลับพูดว่า
“พินท์เมามาก ไม่งั้นผมคงไม่ไปส่งเค้าหรอก”
“งั้นเหรอ” เพ้นท์จ้อง
“เห็นว่ารู้จักกัน เลยกลั้นใจไปส่ง” แล้วพูดต่อเหยียดๆ “ผมกลัวมีปัญหากับแฟนน่ะ ไม่อยากให้คนสำคัญที่มีค่าต้องโมโห โทษทีนะ พวกผมอยากอยู่ด้วยกันเงียบๆสองคน”
- - พูดเสร็จก้อหันจ้องฉันตาเยิ้มโชว์สวีตซะอยากละลาย - - พี่เพ้นท์เลิกคิ้วมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเดินออกไป ...
“...(ชิ้วงงง)...” ...เอพริลส่งสายตาสแกนแฟนหนุ่ม…
“เอพริล! มานี่หน่อย ชั้นกับเคนมีเรื่องจะบอก” เกรซกวักมือเหย็งๆอยู่อีกมุม
ฉันเข้าไปหาพร้อมโกเมน เคนเล่าว่าตอนที่ไปดักคอยเกรซในโรงเรียนเพื่อขอคืนดีนั้น เขาเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่โรงเรียนฉัน เอาจดหมายสีดำไปใส่ในตู้ล๊อกเกอร์ของแอปเปิล สักพักเห็นแอปเปิลมาเปิดดู เห็นมีดโกนร่วงกราวลงพื้นแล้วแอปเปิลก้อทรุดตัวร้องไห้ เคนไม่กล้าเข้าไปปลอบเพราะไม่อยากยุ่งเรื่องชาวบ้าน เกรซเล่าว่าเคนพาไปชี้ตัวดูว่าเป็นผู้ชายคนไหนแล้ว และบอกว่าเคยเห็นนั่งพูดคุยกับริบบิ้นในร้านลุงโจ ซึ่งเปิดขายอาหารตามสั่งเยื้องหน้าโรงเรียนเรา อาจเป็นคนของริบบิ้น คาดว่าริ้บบิ้นคงใช้ให้ทำ...
ฉันเรียกเรนโบว์มาพูดเรื่องริบบิ้นทันทีคาในงานถึงเรื่องน้องสาวฝาแฝดของหล่อน เรนโบว์ว่าริบบิ้นเริ่มชอบมังกรมาตั้งแต่หมดหวังจากโกเมนแล้ว และคิดว่าเด็กผู้ชายคนนั้นอาจเป็นจอนท์ ลูกชายลุงโจเจ้าของร้านอาหารตามสั่งหน้าโรงเรียนที่เคยมาสารภาพรักริบบิ้นเมื่อปีก่อน…
“ลุงโจมีลูกชายด้วยเหรอ ? ทำไมชั้นไม่เคยรู้เลยล่ะ?” ฉันถามเพื่อน
“เธอมันเคยดูอะไรที่ไหนล่ะ… สนใจแต่ตัวเอง” โกเมนย้อน
“…………”
“สงสัยเราคงเจอตัวการตัวจริงแน่แล้วล่ะ จัดการเลยดีกว่า” เฟิร์สแทรก
“จัดการยังไงล่ะ” เฟียสถาม
เฟิร์สกวาดตามองพวกเราแล้วหยุดจ้องที่โกเมน นิ่งคิดนิดนึงก่อนสั่งว่า
“นายไปโกรกผมมา เจาะหูด้วยล่ะ”
“ห๊า!!!” ฉันอุทาน “ไม่อาวน้า ชั้นเกลียดผู้ชายแบบนั้นอ่า ดูเลวเกินไป…”
แต่โกเมนพยักหน้า แล้วตอบรับ
“ได้ซิ! จะให้ชั้นปลอมเป็นมังกรเหรอ?”
ฉันหน้าแบะ… ไม่ชอบเลยอ่ะ
……………………(T0T)(T_T)(Y0Y)(Y_Y)……………………..
~~~…~~~…~~~…
เช้าวันจันทร์ที่สดใสสำหรับทุกคน (ยกเว้นฉัน)…
“เอพริล! วันนี้อย่าลืมล่ะ” เฟิร์สรีบกำชับทันทีที่เห็นฉันก้าวเข้าห้อง
“เออ!”
“ไปส่งแล้วรีบกลับเลยนะ ห้ามส่งสายตาให้กัน แล้วเธอเองก้อต้องใจเย็นด้วยนะ” เฟิร์สรีบกำชับ “เดี๋ยวโดนจับได้”
“รู้แล้วโว้ย ย้ำอยู่นั่นแหละ รำคาญ!” ฉันหงุดหงิด
วันนี้ฉันต้องทำสิ่งที่ขมขื่นใจจริงๆ ฉันไปส่งแอปเปิลที่หน้าโรงเรียนมัธยมปลาย J ให้ไปเดทกับมังกร (ตัวปลอม) ซึ่งก้อคือโกเมนปลอมตัวนั่นแหละ เราตั้งใจทำให้เหมือนว่ามังกรกับแอปเปิลกลับมาคบกันอีกครั้งแล้วให้ริบบิ้นเห็น ฉันถูกสั่งไม่ให้ส่งสายตาให้โกเมนเพราะริบบิ้นอาจสงสัย แล้วแผนจะแตก ซึ่งนั่นทำใจได้ลำบากเหลือเกิน…(นู๋รักของนู๋นี่นา)
“ไฮ!” มังกรตัวปลอมทักฉันกับน้องสาวด้วยรอยยิ้มมุมปาก
“ไฮจ่ะ มังกร” แอปเปิลยิ้มร่า
โกเมนในคราบมังกรมองหน้าฉันที่อึกอักอยู่ และไม่ยอมสบตาเขา แอปเปิลกลืนน้ำลายพลางลุ้น…
“หวัดดี…มังกร” ตัดสินใจทักตอบ “จะไปเดทกันที่ไหนเหรอ?”
ฉันเห็นริบบิ้นที่ยืนอยู่อีกฟากถนนกำลังจ้องเราสามคนตาไม่กระพริบ
“ก้อว่าจะพาแอปเปิลไปร้องคาราโอเกะที่วีซ่าคาราโอเกะซะหน่อย” เขาโอบไหล่น้องฉันตอบเสียงดัง ฉันมองมือมันแล้วหน้าชา โกเมนยังแสดงต่อด้วยการเหล่ฉันนิดๆ “อย่าตามไปล่ะ คู่รักเค้าจะเดทกัน ต้องการเวลาสวีทแบบสองต่อสอง เธอเข้าใจใช่มะ!?”
“เออ!! แล้วอย่าหวีทกันให้มันมากนักล่ะ กรูหมั่นไส้!!!”
ฉันตะคอกแล้วรีบสตาร์ดรถบึ่งออกไป ไอ้นายโกเมนที่รักนอกจากจะไม่รู้ตัวว่าโดนหึงแล้วยังไม่วายพูดเสียงดังตามก้นฉันแถมว่า
“สงสัยอิจฉาคู่เราแหละเนอะ แอปเปิล อย่าไปแคร์พี่สาวเธอเลย”
…อื๋ยยยย ทำสวีทจนเว่อร์เลยนะ เด๋วเหอะเมิงงงง…(*0*^^)
ฉันรีบเข้าบ้าน อาบน้ำ เปลี่ยนชุดนอน แล้วปึงปังลงบันไดไปกินข้าวเย็นด้วยอารมณ์หงุดหงิด
“เหยียบพื้นซะยุบเลยนะแก กลัวบ้านไม่พังรึไง!?”
แม่ดุใส่ฉันทันทีที่ก้าวเข้าห้องครัว “แล้วแอปเปิ้ลยังไม่กลับเหรอ?”
“ยังค่ะแม่ มันเดทอยู่ ค่ำถึงกลับ” ฉันตอบพลางหย่อนก้นลงนั่ง
แม่เคาะทัพพีขุ่นเคืองใจพลางบ่น
“ไปเที่ยวกับผู้ชายอีกละ เจริญกันล่ะบ้านนี้…แล้วแกล่ะ ไม่ไปมั่งเหรอ?”
“ไม่ค่ะ วันนี้หนูพัก”
“นึกว่าแกจะรีบกลับมาอ่านหนังสือซะอีก!?!” แม่ประชด
ฉันไม่เถียง…รับจานจากแม่ได้ก้อตักอาหารเข้าปากอย่างรวดเร็ว
………………>{(T^T)}<………………
ติ๊ง …หน่อง… น้อง… หน่อยยยย… ต่อย… นอง… น้อง… หนิ่งงงง…
“อารุนสาหวาด” ซาคก์หาวเล็กน้อย
“ไงไอ้ซาคก์ เมื่อคืนคงดึกเลยล่ะซิ” เกรซทัก
“อือ ยัยนั่นโคร-ตร่อนเลยว่ะ กว่าจะเข้าบ้านได้ก้อเกือบเที่ยงคืน”
“แต่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงใช่มะ?” เฟิร์สถาม
“คอนเฟิร์มว่ะ วันนี้แน่นอน” ซาค์กหันมองเฟียส เธอพยักหน้ารับ
“ตามเทปที่ฉันอัดได้น่ะแหละ”
เฟิร์สยิ้มส่งให้ฉัน ฉันยิ้มรับพร้อมกดโทรศัพท์ไปคอนเฟิร์มแผนกับแอปเปิล
เมื่อวานพอริบบิ้นเห็นโกเมนก้อรีบไปหาจอนท์ที่ร้านลุงโจทันที โดยไม่รู้ว่าถูกซาคก์สะกดรอยตามอยู่ แถมปกเสื้อตัวเองยังมีไมค์โครโฟนจิ๋วที่เรนโบว์สมรู้กับเราแอบติดไว้ด้วย ริบบิ้นสั่งให้จอนท์จัดการขั้นเด็ดขาดกับแอปเปิลทันทีโดยให้หลอกแอปเปิลเข้าม่านรูดเสียเลย จอนท์แม้ทีแรกจะอึกอักแต่เพราะชอบริบบิ้นอยู่จึงจำต้องตอบตกลง แถมเจ้าหล่อนยังสั่งให้ลวงน้องสาวฉันให้เร็วที่สุด คือวันนี้ซะอีก หารู้ไม่ว่าทุกคำพูดถูกเฟียสอัดได้หมดแล้ว…
…ตอนเย็น…
“มันจะสงสัยมั้ยว่าทำไมแอปเปิลถึงตอบรับคำชวนง่ายดายขนาดนี้”
“ไม่หรอก ท่าทางไม่เอะใจเลยนี่”
จีซัสตอบคำถามฉันขณะที่เราซ่อนตัวอยู่หลังร้านไอศกรีม ใกล้กับจุดที่จอนท์กำลังยืนคุยกับแอปเปิล ซึ่งในความคิดฉัน มันเปลี่ยวมากเหมือนกันหากชายหญิงจะมายืนอยู่ด้วยกันในที่แบบนี้ สักพักจอนท์ก้อแกล้งทำเป็นหยิบผ้าเช็ดหน้าเหมือนจะมาซับเหงื่อแล้วหันผ้าเข้าปิดจมูกแอปเปิลทันที!
ฉันผละตัวจะเข้าไปช่วยน้องแต่ถูกจีซัสล๊อกไว้พร้อมจุ๊ปากให้เงียบ
เมื่อแอปเปิลโดนยาสลบในผ้าเช็ดหน้าของจอนท์แล้วก้อคอพับคออ่อนลงไปเลย พอดีกับริบบิ้นขับรถเข้ามาจอด จอนท์รีบอุ้มแอปเปิลขึ้นรถ แล้วขับออกไป โดยไม่รู้ว่ามีรถอีกสองคัน จักรยานยนต์อีกสี่ ตามไปติดๆแล้ว…
“ตามแผนล่ะ เอพริลรีบตามไปกันเถอะ”
จีซัสจับแขนฉันถลาขึ้นรถ แล้วบึ่งรถตามไปอีกคัน ริบบิ้นขับรถเข้าม่านรูดแห่งหนึ่ง เราเลียบรถเข้าจอดที่ต้นทางแล้วเดินกันเข้ามาเป็นขบวน มินนี่ใช้ความดังล่อผู้จัดการม่านรูดเอากุญแจห้องให้เราได้อย่างง่ายดาย (จีซัสดูเมินเกินเหตุเล็กน้อย) อึดใจหนึ่งเหมือนเฟิร์สรออะไรอยู่แต่แล้วก้อสั่ง
“บุกเลยดีกว่า!”
ซาคก์เสียบกุญแจเปิดห้องอย่างว่องไว ประตูเปิดผลัวะะะ!!!
ริบบิ้นกำลังเตรียมกล้องวีดีโออยู่หันมามองตกใจ เราทั้งหลายกรูกันเข้าไปในห้อง เห็นแอปเปิลนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง เสื้อผ้ายังใส่เรียบร้อย แต่จอนท์ที่เพิ่งเดินออกจากห้องน้ำกลับมีแต่ผ้าขนหนูตัวเดียว!
“ไอ้สั-ตว์!!!!!!!!”
ไอค์ตะโกนพร้อมโถมเข้าชกจอนท์แบบไม่ยั้ง แถมพวกคิริ เบส จีซัส ยังทำท่าจะเข้ารุมสกรัมอีก ฉันเกรงว่าผ้าขนหนูอันน้อยนิดของจอนท์จะหลุด แล้วอะไรที่ไม่พึงประสงค์เห็นจะแฉล้มออกมายิ้มข้างนอก (เฟิร์สคงคิดเหมือนกัน) ฉันกับเฟิร์สจึงช่วยกันแยกพวกผู้ชายไม่ให้เข้าทำร้ายจอนท์
พอสงบสติอารมณ์ลงได้ ริบบิ้นถามเรนโบว์ที่ตามมาด้วยเสียงสั่นเครือ
“เธอทำแบบนี้กับชั้นทำไม?”
“ชั้นไม่อยากเห็นเธอต้องเลวไปกว่านี้นะริบบิ้น” เรนโบว์ตอบ
“เธอเห็นเพื่อนดีกว่าน้องสาวฝาแฝดงั้นเหรอ!?!” ริบบิ้นเริ่มจะร้องไห้
“ก้อเพราะเธอเป็นน้องชั้นไงล่ะ!!!” เรนโบว์ตวาด
โหวงเหวงกันสักครู่ มังกรก้อพรวดพราดเข้ามาในห้อง เมื่อเห็นจอนท์ก้อจับหัวยกขึ้นแล้วชกจนหน้าหงาย ผู้สมรู้ร่วมคิดกับริบบิ้นสลบทันทีคาหมัดเดียว!…
“ใจเย็นมังกร!!” ฉันดึงมังกรที่จะถาเข้าใส่อีกแล้วเรียกสติ
โกเมนพุ่งตามมังกรเข้ามา เมื่อเห็นจอนท์สลบแล้วก้อทำหน้าใส่เฟิร์สที่ล๊อกมังกรอยู่แบบสำนึกผิด
“โทษทีว่ะ น้องข้ามันวิ่งเร็ว”
ฉันหันไปมองริบบิ้นอย่างเหยียดๆ
“สมองอย่างเธอคิดได้แต่เรื่องเลวร้ายแบบนี้ใช่มะ”
“รอจ้องแต่อิจฉาคนอื่น กลัวแต่คนอื่นจะได้ดีกว่าตัวเอง” เฟียสได้ทีผสมโรง “เราไม่ตบเธอก้อบุญแล้ว เห็นเป็นน้องเรนโบว์หรอกนะ”
จีซัสเดินมาจ้องริบบิ้นซึ่งๆหน้าแล้วปรามาสว่า
“ผู้หญิงอะไรทำตัวเลวชิบ-หาย ใครจะอยากเอาเป็นแฟน?”
โกเมนจับแขนจีซัสปรามไว้ แล้วสอนริบบิ้นที่ก้มหน้านิ่งรับกรรม
“เธอน่าจะหันมองคนข้างๆตัวมากกว่าจะมารอจับคนอย่างมังกรนะ” ริบบิ้นสะอึก โกเมนว่าต่อ “จอนท์ยอมเธอตลอดเลยนะ จะมีใครทำอย่างนี้กับเธออีกมั้ยในชีวิต?”
ริบบิ้นหันมองจอนท์คิดหนัก เธอยิ้มพร้อมกล่าวขอโทษทุกคนพลางสะอื้น
“ตายมั้ยเนี้ย?” ริบบิ้นพยุงตัวจอนท์ที่ยังไม่ได้สติเดินออกไป
คิริรีบคว้าเสื้อผ้าของจอนท์ขว้างตามไล่หลัง
“เดี๋ยวมันก้อถูกจับข้อหาอนาจารหรอกยัยริบบิ้น!!”
เกิดความเงียบชั่วครู่ สักพักมังกรก้อเอ่ยปากขอให้พวกเราออกไปก่อนเพราะอยากเคลียร์กับแอปเปิลที่ยังไม่ได้สติอยู่บนเตียงกันสองคน ต้องการความเป็นส่วนตัว ฉันยังไม่ทันคิดอะไรก้อถูกเฟียสดุนหลังให้ออกจากห้อง ส่วนไอค์ถูกคิริจับโยนออกนอกห้องก่อนเพื่อน พอเราออกมาหมดแล้วมังกรก้อปิดประตู…
กริ๊ก!!!!!! (เสียงล๊อกกลอน)
ฉุกใจทันที สองต่อสองในห้องที่ล๊อกอยู่ แล้วแอปเปิลยังไม่ตื่น!!
“ไอ้มังกร!!!!!”
……………………(*0*;)(*0*;)……………………
……………………(*0*;)(*0*;)……………………
- - คืนวันเสาร์ วันเกิดแพนด้า - -
ฉันมางานพร้อมกับโกเมนในตอนที่งานยังไม่ทันเริ่มด้วยซ้ำ เพราะฉันตั้งใจว่าจะมาช่วยแพนด้าจัดงานก่อน ส่วนแอปเปิลปฏิเสธงานนี้โดยอ้างว่าปวดท้อง แท้จริงแล้วเธอไม่อยากเข้าสังคมมากกว่า ฉันจึงปล่อยให้แอปเปิลต้มบะหมี่กินเองที่บ้าน แล้วรีบแจ้นมาเจอเพื่อน ตอนมาถึงก้อเห็นเจ้าฟิล์ม เฟรม ฟาล์ม แฝดสามเจ้าประจำ กำลังติดสายรุ้งอยู่บนต้นไม้ โดยมีพี่ใหญ่คือนายเฟิร์สกำกับอยู่ที่พื้น พวกผู้ชายบางคนกำลังช่วยกันยกโต๊ะและเก้าอี้ออกมาด้านนอก คิริยกลำโพงคนเดียวท่าทางหนักน่าดู โกเมนจึงเข้าไปช่วยยก ส่วนฉันก้อเข้าไปช่วยพวกผู้หญิงเสียบบาร์บีคิวและจัดผัก แพนด้าบอกว่า จีซัส เบส ไอค์ โทรมาขอโทษว่าไปงานไม่ได้เพราะติดซ้อมเพลงใหม่ด่วน (“ไม่มีสามตัวนั่นงานคงกร่อยแน่เลย” )
ตอนหกโมงเย็นก้อเริ่มมีคนมากันแล้ว ทั้งเพื่อนข้างบ้าน และเพื่อนของพวกพี่ชายแพนด้า สักพักเฟียสพาพี่ฟอสมาร่วมงาน เราทักกันด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน แต่ดูเหมือนกับโกเมนไม่มีท่าทีเขม่นกันเลย พี่ฟอสกับโกเมนทักทายด้วยอาการเป็นมิตรกันสุดๆ ขนาดเฟิร์สก้อยังอดแปลกใจจนสะกิดฉันให้ดูความสนิทสนมของทั้งคู่ไม่ได้ ...
เกรซพาเคนมางานด้วย เรียกความสนใจได้พอดู แต่คู่ที่ชนะเลิศคือ มินนี่ซึ่งควงเพ้นท์มา เรียกเสียงฮือฮาได้รอบงาน ตัวจริงเพ้นท์หล่อมากจริงด้วย สมแล้วที่เป็นพี่ชายยัยเด็กพินท์นั่น ...อยากเห็นหน้าพ่อแม่มันจริงๆ... แถมเป็นเพื่อนสนิทกับพี่ฟอสอีก ฉันล่ะแปลกใจจริงๆว่าตอนที่ฉันคบกับพี่ฟอสทำไมไม่เคยเจอพี่เพ้นท์เลย เสียดายเวลาจัง พี่เพ้นท์เดินตามมินนี่ตลอดเวลาจนฉันอดหมั่นไส้ไม่ได้ มินนี่ควงเพ้นท์มาเพื่อเย้ยจีซัสรึเปล่านะ ใครๆก้อรู้ว่าจีซัสกับมินนี่ไม่ได้ตั้งใจเลิกกันและยังรักกันอยู่ แล้วมินนี่จะทำแบบนี้ทำไม ฉันหยุดความคิดเรื่อยเปื่อยเมื่อเพ้นท์หันมองสบตาฉันที่ยืนอยู่กับโกเมนแล้วเดินตรงเข้ามาหา...
“ว่าไงโกเมน ไม่เจอกันนานเลยนะ” พี่เพ้นท์ทักโกเมน
“ฮะ” ทักตอบเสียงเฉย
ฉันเงยหน้ามองโกเมนด้วยความประหลาดใจ ทำไมทำท่าเย็นชาใส่คนหล่อขนาดนั้นวะ...
“จำได้ว่าเราเจอกันครั้งล่าสุดตอน...” พี่เพ้นท์ปรายตามองที่ฉันแวบหนึ่ง “ตอนที่นายไปส่งน้องสาวฉันที่บ้านใช่มะ...”
“ฮะ”
ฉันได้ยินเขาตอบรับถึงกับหูร้อน ...ไปส่งกันตอนไหนห๊ะ!!...
“ตอนนั้นมาส่งซะตอนตีสาม ทำเอาชั้นเป็นห่วงน้องแทบแย่” พี่เพ้นท์เล่าต่อ“ดีนะที่นายโทรมาบอกว่าจะมาส่ง ไม่งั้นชั้นคงบ้าตายเลยตอนนั้น”
ฉันบีบแก้วในมือ กัดปากจ้องโกเมน แต่เค้าไม่สบตาฉัน กลับพูดว่า
“พินท์เมามาก ไม่งั้นผมคงไม่ไปส่งเค้าหรอก”
“งั้นเหรอ” เพ้นท์จ้อง
“เห็นว่ารู้จักกัน เลยกลั้นใจไปส่ง” แล้วพูดต่อเหยียดๆ “ผมกลัวมีปัญหากับแฟนน่ะ ไม่อยากให้คนสำคัญที่มีค่าต้องโมโห โทษทีนะ พวกผมอยากอยู่ด้วยกันเงียบๆสองคน”
- - พูดเสร็จก้อหันจ้องฉันตาเยิ้มโชว์สวีตซะอยากละลาย - - พี่เพ้นท์เลิกคิ้วมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเดินออกไป ...
“...(ชิ้วงงง)...” ...เอพริลส่งสายตาสแกนแฟนหนุ่ม…
“เอพริล! มานี่หน่อย ชั้นกับเคนมีเรื่องจะบอก” เกรซกวักมือเหย็งๆอยู่อีกมุม
ฉันเข้าไปหาพร้อมโกเมน เคนเล่าว่าตอนที่ไปดักคอยเกรซในโรงเรียนเพื่อขอคืนดีนั้น เขาเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่โรงเรียนฉัน เอาจดหมายสีดำไปใส่ในตู้ล๊อกเกอร์ของแอปเปิล สักพักเห็นแอปเปิลมาเปิดดู เห็นมีดโกนร่วงกราวลงพื้นแล้วแอปเปิลก้อทรุดตัวร้องไห้ เคนไม่กล้าเข้าไปปลอบเพราะไม่อยากยุ่งเรื่องชาวบ้าน เกรซเล่าว่าเคนพาไปชี้ตัวดูว่าเป็นผู้ชายคนไหนแล้ว และบอกว่าเคยเห็นนั่งพูดคุยกับริบบิ้นในร้านลุงโจ ซึ่งเปิดขายอาหารตามสั่งเยื้องหน้าโรงเรียนเรา อาจเป็นคนของริบบิ้น คาดว่าริ้บบิ้นคงใช้ให้ทำ...
ฉันเรียกเรนโบว์มาพูดเรื่องริบบิ้นทันทีคาในงานถึงเรื่องน้องสาวฝาแฝดของหล่อน เรนโบว์ว่าริบบิ้นเริ่มชอบมังกรมาตั้งแต่หมดหวังจากโกเมนแล้ว และคิดว่าเด็กผู้ชายคนนั้นอาจเป็นจอนท์ ลูกชายลุงโจเจ้าของร้านอาหารตามสั่งหน้าโรงเรียนที่เคยมาสารภาพรักริบบิ้นเมื่อปีก่อน…
“ลุงโจมีลูกชายด้วยเหรอ ? ทำไมชั้นไม่เคยรู้เลยล่ะ?” ฉันถามเพื่อน
“เธอมันเคยดูอะไรที่ไหนล่ะ… สนใจแต่ตัวเอง” โกเมนย้อน
“…………”
“สงสัยเราคงเจอตัวการตัวจริงแน่แล้วล่ะ จัดการเลยดีกว่า” เฟิร์สแทรก
“จัดการยังไงล่ะ” เฟียสถาม
เฟิร์สกวาดตามองพวกเราแล้วหยุดจ้องที่โกเมน นิ่งคิดนิดนึงก่อนสั่งว่า
“นายไปโกรกผมมา เจาะหูด้วยล่ะ”
“ห๊า!!!” ฉันอุทาน “ไม่อาวน้า ชั้นเกลียดผู้ชายแบบนั้นอ่า ดูเลวเกินไป…”
แต่โกเมนพยักหน้า แล้วตอบรับ
“ได้ซิ! จะให้ชั้นปลอมเป็นมังกรเหรอ?”
ฉันหน้าแบะ… ไม่ชอบเลยอ่ะ
……………………(T0T)(T_T)(Y0Y)(Y_Y)……………………..
~~~…~~~…~~~…
เช้าวันจันทร์ที่สดใสสำหรับทุกคน (ยกเว้นฉัน)…
“เอพริล! วันนี้อย่าลืมล่ะ” เฟิร์สรีบกำชับทันทีที่เห็นฉันก้าวเข้าห้อง
“เออ!”
“ไปส่งแล้วรีบกลับเลยนะ ห้ามส่งสายตาให้กัน แล้วเธอเองก้อต้องใจเย็นด้วยนะ” เฟิร์สรีบกำชับ “เดี๋ยวโดนจับได้”
“รู้แล้วโว้ย ย้ำอยู่นั่นแหละ รำคาญ!” ฉันหงุดหงิด
วันนี้ฉันต้องทำสิ่งที่ขมขื่นใจจริงๆ ฉันไปส่งแอปเปิลที่หน้าโรงเรียนมัธยมปลาย J ให้ไปเดทกับมังกร (ตัวปลอม) ซึ่งก้อคือโกเมนปลอมตัวนั่นแหละ เราตั้งใจทำให้เหมือนว่ามังกรกับแอปเปิลกลับมาคบกันอีกครั้งแล้วให้ริบบิ้นเห็น ฉันถูกสั่งไม่ให้ส่งสายตาให้โกเมนเพราะริบบิ้นอาจสงสัย แล้วแผนจะแตก ซึ่งนั่นทำใจได้ลำบากเหลือเกิน…(นู๋รักของนู๋นี่นา)
“ไฮ!” มังกรตัวปลอมทักฉันกับน้องสาวด้วยรอยยิ้มมุมปาก
“ไฮจ่ะ มังกร” แอปเปิลยิ้มร่า
โกเมนในคราบมังกรมองหน้าฉันที่อึกอักอยู่ และไม่ยอมสบตาเขา แอปเปิลกลืนน้ำลายพลางลุ้น…
“หวัดดี…มังกร” ตัดสินใจทักตอบ “จะไปเดทกันที่ไหนเหรอ?”
ฉันเห็นริบบิ้นที่ยืนอยู่อีกฟากถนนกำลังจ้องเราสามคนตาไม่กระพริบ
“ก้อว่าจะพาแอปเปิลไปร้องคาราโอเกะที่วีซ่าคาราโอเกะซะหน่อย” เขาโอบไหล่น้องฉันตอบเสียงดัง ฉันมองมือมันแล้วหน้าชา โกเมนยังแสดงต่อด้วยการเหล่ฉันนิดๆ “อย่าตามไปล่ะ คู่รักเค้าจะเดทกัน ต้องการเวลาสวีทแบบสองต่อสอง เธอเข้าใจใช่มะ!?”
“เออ!! แล้วอย่าหวีทกันให้มันมากนักล่ะ กรูหมั่นไส้!!!”
ฉันตะคอกแล้วรีบสตาร์ดรถบึ่งออกไป ไอ้นายโกเมนที่รักนอกจากจะไม่รู้ตัวว่าโดนหึงแล้วยังไม่วายพูดเสียงดังตามก้นฉันแถมว่า
“สงสัยอิจฉาคู่เราแหละเนอะ แอปเปิล อย่าไปแคร์พี่สาวเธอเลย”
…อื๋ยยยย ทำสวีทจนเว่อร์เลยนะ เด๋วเหอะเมิงงงง…(*0*^^)
ฉันรีบเข้าบ้าน อาบน้ำ เปลี่ยนชุดนอน แล้วปึงปังลงบันไดไปกินข้าวเย็นด้วยอารมณ์หงุดหงิด
“เหยียบพื้นซะยุบเลยนะแก กลัวบ้านไม่พังรึไง!?”
แม่ดุใส่ฉันทันทีที่ก้าวเข้าห้องครัว “แล้วแอปเปิ้ลยังไม่กลับเหรอ?”
“ยังค่ะแม่ มันเดทอยู่ ค่ำถึงกลับ” ฉันตอบพลางหย่อนก้นลงนั่ง
แม่เคาะทัพพีขุ่นเคืองใจพลางบ่น
“ไปเที่ยวกับผู้ชายอีกละ เจริญกันล่ะบ้านนี้…แล้วแกล่ะ ไม่ไปมั่งเหรอ?”
“ไม่ค่ะ วันนี้หนูพัก”
“นึกว่าแกจะรีบกลับมาอ่านหนังสือซะอีก!?!” แม่ประชด
ฉันไม่เถียง…รับจานจากแม่ได้ก้อตักอาหารเข้าปากอย่างรวดเร็ว
………………>{(T^T)}<………………
ติ๊ง …หน่อง… น้อง… หน่อยยยย… ต่อย… นอง… น้อง… หนิ่งงงง…
“อารุนสาหวาด” ซาคก์หาวเล็กน้อย
“ไงไอ้ซาคก์ เมื่อคืนคงดึกเลยล่ะซิ” เกรซทัก
“อือ ยัยนั่นโคร-ตร่อนเลยว่ะ กว่าจะเข้าบ้านได้ก้อเกือบเที่ยงคืน”
“แต่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงใช่มะ?” เฟิร์สถาม
“คอนเฟิร์มว่ะ วันนี้แน่นอน” ซาค์กหันมองเฟียส เธอพยักหน้ารับ
“ตามเทปที่ฉันอัดได้น่ะแหละ”
เฟิร์สยิ้มส่งให้ฉัน ฉันยิ้มรับพร้อมกดโทรศัพท์ไปคอนเฟิร์มแผนกับแอปเปิล
เมื่อวานพอริบบิ้นเห็นโกเมนก้อรีบไปหาจอนท์ที่ร้านลุงโจทันที โดยไม่รู้ว่าถูกซาคก์สะกดรอยตามอยู่ แถมปกเสื้อตัวเองยังมีไมค์โครโฟนจิ๋วที่เรนโบว์สมรู้กับเราแอบติดไว้ด้วย ริบบิ้นสั่งให้จอนท์จัดการขั้นเด็ดขาดกับแอปเปิลทันทีโดยให้หลอกแอปเปิลเข้าม่านรูดเสียเลย จอนท์แม้ทีแรกจะอึกอักแต่เพราะชอบริบบิ้นอยู่จึงจำต้องตอบตกลง แถมเจ้าหล่อนยังสั่งให้ลวงน้องสาวฉันให้เร็วที่สุด คือวันนี้ซะอีก หารู้ไม่ว่าทุกคำพูดถูกเฟียสอัดได้หมดแล้ว…
…ตอนเย็น…
“มันจะสงสัยมั้ยว่าทำไมแอปเปิลถึงตอบรับคำชวนง่ายดายขนาดนี้”
“ไม่หรอก ท่าทางไม่เอะใจเลยนี่”
จีซัสตอบคำถามฉันขณะที่เราซ่อนตัวอยู่หลังร้านไอศกรีม ใกล้กับจุดที่จอนท์กำลังยืนคุยกับแอปเปิล ซึ่งในความคิดฉัน มันเปลี่ยวมากเหมือนกันหากชายหญิงจะมายืนอยู่ด้วยกันในที่แบบนี้ สักพักจอนท์ก้อแกล้งทำเป็นหยิบผ้าเช็ดหน้าเหมือนจะมาซับเหงื่อแล้วหันผ้าเข้าปิดจมูกแอปเปิลทันที!
ฉันผละตัวจะเข้าไปช่วยน้องแต่ถูกจีซัสล๊อกไว้พร้อมจุ๊ปากให้เงียบ
เมื่อแอปเปิลโดนยาสลบในผ้าเช็ดหน้าของจอนท์แล้วก้อคอพับคออ่อนลงไปเลย พอดีกับริบบิ้นขับรถเข้ามาจอด จอนท์รีบอุ้มแอปเปิลขึ้นรถ แล้วขับออกไป โดยไม่รู้ว่ามีรถอีกสองคัน จักรยานยนต์อีกสี่ ตามไปติดๆแล้ว…
“ตามแผนล่ะ เอพริลรีบตามไปกันเถอะ”
จีซัสจับแขนฉันถลาขึ้นรถ แล้วบึ่งรถตามไปอีกคัน ริบบิ้นขับรถเข้าม่านรูดแห่งหนึ่ง เราเลียบรถเข้าจอดที่ต้นทางแล้วเดินกันเข้ามาเป็นขบวน มินนี่ใช้ความดังล่อผู้จัดการม่านรูดเอากุญแจห้องให้เราได้อย่างง่ายดาย (จีซัสดูเมินเกินเหตุเล็กน้อย) อึดใจหนึ่งเหมือนเฟิร์สรออะไรอยู่แต่แล้วก้อสั่ง
“บุกเลยดีกว่า!”
ซาคก์เสียบกุญแจเปิดห้องอย่างว่องไว ประตูเปิดผลัวะะะ!!!
ริบบิ้นกำลังเตรียมกล้องวีดีโออยู่หันมามองตกใจ เราทั้งหลายกรูกันเข้าไปในห้อง เห็นแอปเปิลนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง เสื้อผ้ายังใส่เรียบร้อย แต่จอนท์ที่เพิ่งเดินออกจากห้องน้ำกลับมีแต่ผ้าขนหนูตัวเดียว!
“ไอ้สั-ตว์!!!!!!!!”
ไอค์ตะโกนพร้อมโถมเข้าชกจอนท์แบบไม่ยั้ง แถมพวกคิริ เบส จีซัส ยังทำท่าจะเข้ารุมสกรัมอีก ฉันเกรงว่าผ้าขนหนูอันน้อยนิดของจอนท์จะหลุด แล้วอะไรที่ไม่พึงประสงค์เห็นจะแฉล้มออกมายิ้มข้างนอก (เฟิร์สคงคิดเหมือนกัน) ฉันกับเฟิร์สจึงช่วยกันแยกพวกผู้ชายไม่ให้เข้าทำร้ายจอนท์
พอสงบสติอารมณ์ลงได้ ริบบิ้นถามเรนโบว์ที่ตามมาด้วยเสียงสั่นเครือ
“เธอทำแบบนี้กับชั้นทำไม?”
“ชั้นไม่อยากเห็นเธอต้องเลวไปกว่านี้นะริบบิ้น” เรนโบว์ตอบ
“เธอเห็นเพื่อนดีกว่าน้องสาวฝาแฝดงั้นเหรอ!?!” ริบบิ้นเริ่มจะร้องไห้
“ก้อเพราะเธอเป็นน้องชั้นไงล่ะ!!!” เรนโบว์ตวาด
โหวงเหวงกันสักครู่ มังกรก้อพรวดพราดเข้ามาในห้อง เมื่อเห็นจอนท์ก้อจับหัวยกขึ้นแล้วชกจนหน้าหงาย ผู้สมรู้ร่วมคิดกับริบบิ้นสลบทันทีคาหมัดเดียว!…
“ใจเย็นมังกร!!” ฉันดึงมังกรที่จะถาเข้าใส่อีกแล้วเรียกสติ
โกเมนพุ่งตามมังกรเข้ามา เมื่อเห็นจอนท์สลบแล้วก้อทำหน้าใส่เฟิร์สที่ล๊อกมังกรอยู่แบบสำนึกผิด
“โทษทีว่ะ น้องข้ามันวิ่งเร็ว”
ฉันหันไปมองริบบิ้นอย่างเหยียดๆ
“สมองอย่างเธอคิดได้แต่เรื่องเลวร้ายแบบนี้ใช่มะ”
“รอจ้องแต่อิจฉาคนอื่น กลัวแต่คนอื่นจะได้ดีกว่าตัวเอง” เฟียสได้ทีผสมโรง “เราไม่ตบเธอก้อบุญแล้ว เห็นเป็นน้องเรนโบว์หรอกนะ”
จีซัสเดินมาจ้องริบบิ้นซึ่งๆหน้าแล้วปรามาสว่า
“ผู้หญิงอะไรทำตัวเลวชิบ-หาย ใครจะอยากเอาเป็นแฟน?”
โกเมนจับแขนจีซัสปรามไว้ แล้วสอนริบบิ้นที่ก้มหน้านิ่งรับกรรม
“เธอน่าจะหันมองคนข้างๆตัวมากกว่าจะมารอจับคนอย่างมังกรนะ” ริบบิ้นสะอึก โกเมนว่าต่อ “จอนท์ยอมเธอตลอดเลยนะ จะมีใครทำอย่างนี้กับเธออีกมั้ยในชีวิต?”
ริบบิ้นหันมองจอนท์คิดหนัก เธอยิ้มพร้อมกล่าวขอโทษทุกคนพลางสะอื้น
“ตายมั้ยเนี้ย?” ริบบิ้นพยุงตัวจอนท์ที่ยังไม่ได้สติเดินออกไป
คิริรีบคว้าเสื้อผ้าของจอนท์ขว้างตามไล่หลัง
“เดี๋ยวมันก้อถูกจับข้อหาอนาจารหรอกยัยริบบิ้น!!”
เกิดความเงียบชั่วครู่ สักพักมังกรก้อเอ่ยปากขอให้พวกเราออกไปก่อนเพราะอยากเคลียร์กับแอปเปิลที่ยังไม่ได้สติอยู่บนเตียงกันสองคน ต้องการความเป็นส่วนตัว ฉันยังไม่ทันคิดอะไรก้อถูกเฟียสดุนหลังให้ออกจากห้อง ส่วนไอค์ถูกคิริจับโยนออกนอกห้องก่อนเพื่อน พอเราออกมาหมดแล้วมังกรก้อปิดประตู…
กริ๊ก!!!!!! (เสียงล๊อกกลอน)
ฉุกใจทันที สองต่อสองในห้องที่ล๊อกอยู่ แล้วแอปเปิลยังไม่ตื่น!!
“ไอ้มังกร!!!!!”
……………………(*0*;)(*0*;)……………………
……………………(*0*;)(*0*;)……………………
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น