ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : พวกเราเป็นอะไรกันไปหมดแล้วเนี้ย
(7)
“เห็นกันยัง!?! โฆษณาเพื่อนเราออนแอร์แล้วง่ะ!...”
“เออๆ มินนี่สวยโค-ตรๆ”
“ไอ้พระเอกก้อหล่อว่ะ”
“ตูว่างั้นๆแหละ” จีซัสยักไหล่
“มึ-งอิจฉามันน่ะจิ” ไอค์ย้อน
“ไอ้ไอค์! เด๋วบั๊ด!!”
--เรากำลังตื่นเต้นกันยกใหญ่เพราะเมื่อคืนโฆษณาของมินนี่กับเพ้นท์ ออกกากาศเป็นครั้งแรก ฉันใจจดใจจ่อนั่งจ้องอยู่หน้าทีวี ...มินนี่สวยมากๆเลย... ถึงแม้ว่าจะรู้กันอยู่ว่ามินนี่กับจีซัสนั้นเป็นคู่รักที่เหมาะสมกันมากที่สุดในโรงเรียน แต่ทันทีที่ฉันเห็นโฆษณาซีรีย์ของมินนี่กับเพ้นท์เมื่อคืน มันก้อทำให้คิดไม่ได้ว่า มินนี่กับเพ้นท์นั้นเป็นคู่รักที่เหมาะสมกันมากจริงๆ
“โลเกชั่นเป็นหาดไวท์แซนก้อสวยมากเลยเนอะ” เฟียสเปรยขึ้น
“ช่าย!...ดูเหมือนหาดสวรรค์เลย” เมย์เคลิ้ม
ทุกคนพยักหน้าหงึกหงัก เข้าโหมดเพ้อ...สักพักเสียงโทรศัพท์มือถือของใครคนหนึ่งดังขึ้น ไอค์เปิดดูหน้าจอของตัวเอง พอเห็นว่าใครโทรมา ก้อกดรับน้ำเสียงเกรงใจ
“ครับผม ไอค์พูดอยู่ครับ”
ด้วยความที่เกิดมาไม่เคยเห็นไอค์พูดเพราะกับใครขนาดนี้ เราทั้งหลายต่างเงียบพลางจ้องมองไอค์อย่างทึ่งๆ ... ราศีนักร้องดังกินเงาหัวเสียแล้ว ......
“ครับท่าน ทุกเย็นเลยเหรอครับ แต่ว่า...” สีหน้าเพื่อนหนักใจ
“เย็นนี้เลยเหรอครับ!?! ครับ รับทราบครับ” รับคำกระอักกระอ่วน
“ครับผม สวัสดีครับ” กดปุ่มตัดสาย ...ไอค์ถอนหายใจ...
เงยหน้าขึ้นมาเจอสายตาทึ่งรอบด้าน ... วิญญาณเก่าเข้าร่างทันที ...
“มองหน้าหาสิวรึไงวะ!”
“มองหาลูกตาดำมึ-งไง” คิริสวนหนัก
ไอค์ยิ้มแหยง แล้วหันมาปรับสีหน้าใส่จีซัสและเบส
“ตั้งแต่เย็นนี้เป็นต้นไป เราต้องไปซ้อมทุกวัน”
“ห๊า!!!” จีซัสอุทาน
“อะไรวะ!” เบสสบถ
“เค้าจะเร่งให้เดบิวท์ภายในครึ่งปีนี้แหละ” ไอค์บอก
“ใครจะไปแต่งเพลงทันวะ ภายในครึ่งปี” จีซัสโอดครวญ
“ซ้อมทุกเย็น จะมีเวลาว่างมั้ยเนี้ย...” เบสปรายตามองเบอรี่
“จำเป็นว่ะ นายใหญ่โทรมาสั่งเองเลยง่ะ” ไอค์ว่า
“ตาย ตายแน่” เบสร้อง
“ข้าว่าคนที่จะตายจริงๆน่ะ ไอ้จีซัสว่ะ มันน่ะคนแต่งเพลง” ไอค์หันมองจีซัส
“ข้าเครียดตายเลยว่ะ” จีซัสกุมขมับยอมรับ...โถ โถ โถ
ขณะที่คะแนนสงสารกำลังไหลท่วมจีซัสอยู่นั้น มินนี่ก้อเดินเข้ามาพอดี ระดับความสนใจจึงพุ่งปรี๊ดไปที่มินนี่ทันที
“มาซะสายเลยนะ แม่นางเอกโฆษณาคนสวย” เฟียสกล่าวทักคนแรก
“หวัดดีทุกคนนะจ๊ะ” มินนี่เริงร่า
“เมื่อคืนในทีวี ทำไมสวยนักวะ แต่ตอนนี้ไหง...” แฟคกวน
มินนี่แกล้งงอนแฟคเล็กน้อย ก่อนตรงไปนั่งข้างจีซัส
“เมื่อคืนได้ดูมั้ย?” เธอยิ้มหวาน
“อือ เห็นแล้ว” สุดหล่อมองเมิน
“มินนี่ดูเป็นไงบ้าง?”
“ก้อดีนี่ มินนี่ก้อสวยเหมือนเดิมแหละ” จีซัสตอบแบบขอไปที
“เป็นไรไปล่ะ จีซัส” มินนี่เริ่มจับสังเกตได้
“โทษทีนะมินนี่ จีซัสเครียดนิดหน่อย ขอตัวล่ะนะ”
แล้วท่านเทพบุตรก้อเดินออกห้องไปอย่างหน้าตาเฉย ทิ้งคำถามวนเวียนโหวงเหวง
“อย่าคิดมากเลยมินนี่ มันเครียดเรื่องงานน่ะ” ไอค์ปลอบ
……………………(?_?)(?_?)……………………
----------------------……………………(*0*)(+_+)(*0*)(+_+)……………………--------------------
………………………………………………………
เช้านี้เฟิร์สเพิ่งกลับจากการประชุมสารวัตรนักเรียน พอก้าวเข้าห้องได้ก้อกวาดสายตาไปทั่วห้องดังที่ทำเป็นปกติ แล้วมันก้อหันมาทางฉัน
“วันนี้มินนี่ขาดอีกแล้วเหรอ”
“ติดถ่ายแบบน่ะ ตอนบ่ายจะเข้ามาเรียน” แพนด้าตอบแทน
“สรุปแล้ววันนี้ลาครึ่งวัน?” เฟิร์สหน้าเซ็ง
“ก้อใช่” แพนด้ายักคิ้ว
เวลาผ่านไปเพียงแค่อาทิตย์เดียว…โฆษณาซีรีย์ของมินนี่ก้อโด่งดังเป็นพลุแตก งานทั้งเดินแบบถ่ายแบบก้อถ่าโถมเข้าใส่อย่างที่ทั้งเจ้าตัวและคนรอบข้างก้อคาดไม่ถึง โฆษณาชิ้นนี้ยังสร้างกระแสแฟนคลับ มินนี่-เพ้นท์ ฟีเวอร์ …แสดงว่าไม่ใช่ฉันคนเดียวที่คิดว่ามินนี่กับเพ้นท์นั้นเหมาะสมกัน… มีการตั้งเวบบอร์ดให้ทั้งคู่โดยเฉพาะ ตลอดจนยังมีกระแสเรียกร้องให้โฆษณาซีรีย์ตอนต่อไปออกมาเร็วๆอีกด้วย…
---เฟิร์สหันมาถามจีซัสที่นั่งเคร่งกับการโน๊ตเนื้อเพลงว่า
“แกกับมินนี่ห่างกันไปหน่อยนะ”
“…………”
จีซัสเงยหน้าขึ้นมาไม่พูดอะไร และก้มหน้าฮัมเพลงเขียนต่อ
“จะปล่อยให้เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆเหรอวะ!” เฟิร์สพูดต่อ
“แล้วแกจะให้ข้าทำไงวะ? แกบอกเองไม่ใช่เหรอว่าน้ำขึ้นให้รีบตัก ตอนนี้ทั้งข้าและมินนี่ต่างมีงานที่ต้องทำ มันจำเป็นต้องห่างนี่” จีซัสโต้
“แล้วก้อห่างกันไปอีกเรื่อยๆ เดี๋ยวจะจูนกันไม่ติดนะ” เฟิร์สเตือน
“ขอบใจที่มาเตือน แต่ตอนนี้ข้าขอแต่งเพลงต่อเถอะว่ะ!” จีซัสแกมไล่
เฟิร์สหันหลังกลับมานั่งที่ของตัวเองพลางบ่น …“กรูหวังดีดันโดนไล่อีก”…
---เกรซลุกขึ้นแล้วประกาศเรียกความสนใจ---
“ทุกคน! ชั้นมีเรื่องจะปรึกษาน่ะ”
“เรื่อง’ไรเจ๊ แหมประกาศซะลั่นเชียะ” ไอค์เกาหู
“คือว่า…” เกรซขวยเขิน
“รีบตรัสมาเร็วดิ หน้าแดงเป็นก้นลิงแล้ว!!!” ไอค์รำคาญ
“ไอ้ไอค์!!!! ออกไปเลยข้างนอกเลย ชั้นไม่ปรึกษาแก!!!”
“เออได้! ออกไปก้อได้ ยัยกิ้งก่าแดง!!!”
แล้วไอค์ก้อลุกออกไป แต่ไม่ทันไรเกรซก้อแกล้งเปรยดังๆ ขัดขามันไว้
“ทุกคน!! เรื่องนี้อย่าบอกให้คนนอกห้องนะ!!!”
ไอค์แกล้งทำเป็นลมล้มแหมะอยู่ตรงประตูหน้าห้อง… ยิ้มหวาน… โธ่! อยากฟังก้อบอกมาเห้อ
เกรซยิ้มเยาะๆใส่ไอค์ แล้วเริ่มเล่า
“เคนเลิกกับมิกเกลแล้วล่ะ เค้ามาขอคืนดีกับชั้น”
“แล้วแกว่าไงล่ะ?” เฟียสถาม
“ขอเวลาสามวันแล้วจะให้คำตอบ”
“งั้นเย็นนี้ไปบอกมันเลยว่าแกไม่เอามันแล้ว” คิริแทรก
“หา! ทำไมง่ะ!?!” เกรซเสียดาย
“รึว่าแกจะกลับไปหามันล่ะ งั้นมาปรึกษาทำหอกอะไร?” คิริใส่
“มันทิ้งแกก่อนนะ ทำหยั่งงี้เห็นแกเป็นของตายน่ะจิ” ฉันแทรก
“แต่ว่าเคนดีที่สุดในบรรดาคนที่เคยเป็นแฟนชั้นเลยนะ” เกรซเถียง
“นอกจากมันแล้วแกเคยมีใครที่ไหนล่ะ” เมย์ย้อน
“โหวตดีกว่าคร้าบบบบ” ไอค์ยกมือแส่
“ใครไม่เห็นด้วยที่เกรซจะกลับไปคบกับเคนยกมือขึ้นคร้าบบบ”
พรึ่บ!!!!…ยกมือทั่วห้อง ไอค์ยิ้มมุมปาก
“ใครคัดค้านผลยกมือขึ้น”
จ๋อง!!!!…จ๋องคน เฟิร์สกับเกรซ …ฮือฮา…
“ไอ้เฟิร์ส!!! ขัดมติที่ประชุมเหรอ!!!” ซาคก์วีน
“ขอแสดงความเห็นหน่อย” เฟิร์สมาเนิ่บๆ
“คะแนนเป็นเอกฉันท์แล้วจะคัดค้านหาศอกอะไรวะ!!” เบสฉุน
“เงียบ!!!! ตูอยากฟังเหตุผลมันหน่อย เอ้า! อภิปรายดิไอ้เฟิร์ส” คิริอนุญาต
“ที่คัดค้านมติเนี้ยเพราะเห็นว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัว เกรซควรตัดสินใจเอง ถึงแม้เราส่วนมากจะไม่เห็นด้วยที่จะกลับไปคบกัน แต่ว่าตอนที่ยกมือ เกรซก้อตัดสินใจจะยกว่าคัดค้านผล เห็นได้ชัดว่าเกรซได้ตอบตกลงเคนไปครึ่งหนึ่งแล้ว เรื่องหัวใจมันขัดกันไม่ได้หรอกนะ ดูอย่างกรณีเอพริลสิ ตอนที่เรื่องฟอสกับโกเมนนั้นเราก้อลงมติให้เอพริลเลิกยุ่งกับโกเมน แล้วผลเป็นไงล่ะ? ตัดสินใจกันผิดพลาด เอพริลเป็นหมูช้ำอยู่ตั้งนาน…”
--ฉันกระตุก…เอาตูมาเกี่ยวด้วยอีกทามมาย…
“……………(ชิ้งงง!!)……………..” นิ่งยกห้อง
สายตาซูมอินที่เฟิร์ส เจ้าตัวลูบแข้งเกรงๆ …จะโดนอะไรมั้ยวะกรู…
แล้วซาคก์ก้อทำลายความเงียบ
“ตกลงจะเอาไงกันดีเพื่อนฝูง”
“ไอ้เฟิร์สพูดได้ตรงประเด็นว่ะ เราควรให้เกรซตัดสินใจเอง” แฟคเห็นด้วย
ทุกคนผงกหัวยอม …เกรซยิ้มแฉ่ง…
“แต่ว่า…อีกสามวันค่อยให้คำตอบนะ” แพนด้ายิ้มให้เป็นปริศนา …
……………………(^0^)(^_^)(^0^)(^_^)……………………..
…………………………………………………………………
- -พักกลางวัน- -
ระหว่างที่เราที่เพิ่งกินข้าวเที่ยงเสร็จแล้วขึ้นมาเม้าท์แตกกันที่ห้องนั้น มินนี่ก้อกระหืดกระหอบวิ่งเข้ามาในห้อง
“อรุณสวัสด์จ๊ะ” ทักหอบๆ
“มินนี่ลืมดูนาฬิกาเหยอ เที่ยงกว่าแล้วเจ๊! อรุณอะไรล่ะ!” ซาคก์แหย่
พอวางกระเป๋าหนังสือได้ น้องนู๋มินนี่ก้อลุกขึ้นประกาศดังลั่นห้อง
“มีเรื่องปรึกษาจ้าาาา!!!”
“เรื่องอะไรเหรอ?” คิตตี้ถาม
“วันนี้เป็นไรวะ มีแต่คนมีปัญหา!” ไอค์บ่น
“……(ชวิ้งงงง!!!!!)……” สายตาเฮอร์รี่เคนจีซัสทำไอค์สะดุ้ง
“คือว่า…มีผู้จัดละครคนหนึ่งเค้าติดต่อมาให้มินนี่ไปเป็นนางเอกละครของเค้าน่ะจ่ะ แนวรักโรแมนติก คู่กับเพ้นท์น่ะ”
“โห!!!!…>O0O<…” …ดังใหญ่แล้วเพื่อนเรา…
“ผู้จัดค่ายไหนเหรอ” เบอรี่ถาม
“ค่าย J-Dramas ในเครือ J-Plus น่ะแหละ”
“โห!!!!…>O0O<…” …พลุระเบิดแน่ๆมินนี่…
“พวกเธอว่ามินนี่ควรจะตอบรับมั้ยล่ะ” มินนี่ขอความเห็น
ฉันหันมองจีซัส…เค้าทำท่าเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง แต่เสียงเมย์ก้อแทรกครอบห้องว่า
“เอาเลยสิ!! อนาคตของเธอนะมินนี่”
“ช่าย!! โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีง่ายๆนะ” แฟคเสริม
“ใครค้านเธอมันก้อคว-ายแล้ว!!” เบสชนะเลิศ
โป๊กกก!!!!… “โอ้ย!!!!!” --ไวกว่าเสียง-- สมุดจดโน๊ตจีซัสเข้ากลางหัวเบสทันที
“ว่าไงล่ะจีซัส?” มินนี่พาซื่อ
“ตามใจมินนี่สิ! ถ้าค้านก้อคว-ายแล้ว!” จีซัสตอบไม่ตรงกับใจ
“ถ้างั้น มินนี่จะตอบตกลงนะ” มินนี่ถาม…หน้าเริ่มงอน…
“อือ” จีซัสเมิน
“ถือว่ามินนี่ทำตามใจจีซัสละกัน”
มินนี่งอนของจริง เดินตุ๊บป่องออกนอกห้องไป …คิริเบิ๊ดกระโหลกจีซัส
“เค้าอยากให้แกสนใจเค้าหน่อย แค่นี้ทำไม่ได้เหรอวะ!?”
“ค้ดค้านเพราะหึงหน่อยก้อยังดี แบบคราวที่แล้วง่ะ” ฉันเสริม
“ทำเฉยอย่างเนี้ยเดี๋ยวมินนี่ก้อหลุดหรอก” เกรซสมทบ
“ไปเลย! ไปง้อเค้าเดี๋ยวนี้เลย” แฟคดันหลัง
จีซัสไม่สนใจ ขืนตัวสะบัดกลับไปนั่งที่ประจำ คิริปรี๊ด…
“ไอ้จีซัส!!! ตูหมั่นไส้ตั้งแต่เช้าแล้วนะ อยากวูบนักเหรอ!!!”
จีซัสเหล่คิริ แล้วตอบมีมาด
“ป่าว!!”
ปรอทแตกเพล้ง!…คิริกระโจนเข้าหาจีซัส เบสกับแฟคเข้าขวางกลางทันที ห้ามกันเป็นพัลวัน
“ถอยไป!!! ตูทนไม่ไหวแล้ว ขอมันสักทีเหอะ!!!” คิริเดือด
“อย่าคิริ!! ช่างหัวจีซัสมัน!” ไอค์เข้าล๊อกแขนคิริไว้
จีซัสที่ทำนิ่งไม่ตอบโต้นั้นก้อพูดชักภัยเข้าหาตัวว่า…
“มันเป็นเรื่องของข้า พวกแกอย่ายุ่ง”
ผู้ร่วมเหตุการณ์ทั้งหมดฉุนเปรี๊ยะ… แฟคพรวดเข้าชกหน้าจีซัส
“จะจำไว้ว่าห้ามยุ่งเรื่องแก!!!” แล้วฮึดฮัดออกห้องไป
ด้วยอารมณ์ตะลึงนึกไม่ถึงว่าคนเข้าห้ามจะชกเอง ไอค์กับเบสคลายมือออกจากคิริทั้งสองข้าง คิริพุ่งถีบจีซัสเข้าที่ท้องจนตัวปลิวอีกหนึ่งที
“ลุกขึ้นมาซิ!! มาดวลกันเลย!!” คิริท้า
จีซัสลุกขึ้นยืนแต่ไม่โต้ตอบ คิริถลาจะเข้าใส่อีก คิตตี้ร้องห้าม
“คิริอย่านะ!!!!! ใจเย็นๆไม่ได้เหรอ เราเพื่อนกันนะ”
เหมือนกดรีโมตหยุด…คิริชะงักหันมองคิตตี้ แล้วขบกรามกำหมัดเดินออกห้องไป
เบสเข้าไปปัดฝุ่นที่ตัวจีซัส แล้วว่า
“ข้าเข้าใจแกว่ะ!”
จีซัสก้มหน้า เมื่อสุดกลั้นอารมณ์ได้ก้อโผเข้ากอดเพื่อนสะอื้น …เราช๊อกเป็นรอบที่สามของวัน…
“ไปตามเพื่อนมาเรียนเถอะ ใกล้หมดคาบพักแล้ว” เฟิร์สพูดกับซาคก์
……………………(T0T)(T_T)(Y0Y)(Y_Y)……………………..
กริ๊งงงง!!!!! กริ๊งงงง!!!!! กริ๊งงงงง!!!!!
เสียงโทรศัพท์บ้านฉันดัง ฉันเพิ่งกินข้าวเย็นเสร็จลอยเข้ามารับเนือยๆ
“ฮัลโหลสวัสดีค่ะ”
“เอพริล!!! นี่โกเมนนะ”
“ขอโทษนะโกเมน วันนี้ชั้นเหนื่อยมากเลย ไม่มีอารมณ์คุยด้วยนะ”
“เอพริลชั้นขอโทษ!!!” เสียงจ๋อยๆ
“ขอโทษเรื่อง’ไรล่ะ นอกใจชั้นเหรอ!?!” ถามหยอกๆ
“เรื่องมังกรน่ะ ชั้นพลั้งปากเล่าเรื่องที่แอปเปิลถูกแกล้งให้มันฟังไปแล้วล่ะ”
“ห๊า!!!”
“ตอนนี้ไอ้มังกรมันพรวดราดไปหาแอปเปิลที่บ้านเธอแล้ว”
“ทำไมนายทำงี้ง่า”
“โทษทีน้า…^^;”
ฉันวางสายจากโกเมนแล้วรีบไปบอกแอปเปิลทันที แอปเปิลไม่สะทกสะท้าน
“มาก้อดีแล้วพี่ จะได้เคลียร์กันไปเลย”
“แต่แบบนี้มันผิดแผนน้า เฟิร์สบอกว่า…” ฉันงุ่นง่าน
“ช่างเหอะ!! ยังไงชั้นก้อจะเลิกกับมังกรอยู่แล้วล่ะ”
“ห๊า!!! คิดดีแล้วเหรอ?”
“แอปเปิลตัดสินใจแล้วพี่ ยังไงก้อจะเลิก”
เมื่อน้องสาวสุดที่รักมุ่งมั่นขนาดนี้ พี่สาวแสนดีก้อมิอาจขัดเจตนารมณ์ได้ ฉันจึงนั่งเป็นเพื่อนแอปเปิลอยู่จนกระทั่งได้ยินเสียงคนกดออดเรียก … มังกรมาแล้ว … ฉันมองแอปเปิลแวบหนึ่งแล้วพากันไปเปิดประตู
- - มังกรในสภาพหอบแต่งตัวชุดนักเรียนแบบรุ่มร่ามก้อโผเข้ากอดแอปเปิลแน่น - -
“เข้าใจแล้วแอปเปิล ชั้นจะไม่ยอมให้ใครมาแกล้งเธออีก ใครหน้าไหนก้อจะมาทำร้ายเธอไม่ได้ ชั้นขอโทษที่เข้าใจเธอผิดพลาด ชั้นขอโทษ” มังกรพล่าม
“…………”
แอปเปิลไม่พูดอะไรแต่ดันตัวมังกรออกอย่างแรง
“เราสองคนกลับมา..” มังกรพูดไม่จบประโยคแอปเปิลก้อสวนขึ้น
“สายไปแล้วล่ะมังกร มันสายไปแล้ว” กลั้นใจบอก
“ทำไม?…” มังกรหน้างง
“ถึงนายจะข่มขู่ใครไม่ให้มาทำร้ายชั้นได้ แต่สักวันถ้าเขามีโอกาส ก้อต้องหาทางทำร้ายชั้นอยู่ดี ขอโทษนะมังกร ชั้นอยากอยู่อย่างสงบ” แอปเปิลกลั้นน้ำตา
“…………”
มังกรอึ้งนิ่งเงียบ แอปเปิลพูดคำสุดท้ายเพื่อสิ้นสุดสัมพันธ์รักก่อนวิ่งเข้าบ้านไป
“เราเลิกกันเถอะ!”
………………>{(T^T)}<………………
หลังจากพยายามให้มังกรที่โหวกเหวกจะพูดกับแอปเปิลกลับบ้านไปได้ ฉันเอนตัวลงโซฟาพักผ่อน สักพักโทรศัพท์บ้านฉันก้อดังอีกครั้ง…
กริ๊งงงง!!!!! กริ๊งงงง!!!!! กริ๊งงงงง!!!!!
“ฮัลโหลหวัดดีค่ะ!”
พอได้ยินเป็นเสียงฉัน เรนโบว์ก้อสั่งทันที
“เอพริลมาที่บ้านแพนด้าด่วนจี๋เลย!!!”
“เรนโบว์เหรอ? ทำไมต้องไปบ้านแพนด้าด้วยล่ะ?”
“ก้อเมื่อตอนเย็นชั้นเห็นแพนด้าเข้าไปคุยกับนายเคนที่ร้านกิ๊ฟท์ชอป ท่าทางกระจุ๋งกระจิ๋งน่ะ ชั้นก้อเลยแอบเอามือถือถ่ายเป็นภาพวีดีโอ แล้วก้อเอาให้เกรซดูน่ะ”
“อ้าว! แล้วเกรซ…”
“อือ…ตรงแหน่วไปบ้านแพนด้าแล้ว”
แล้วฉันก้อต้องหอบสังขารไปบ้านแพนด้าอีกโดยไม่เต็มใจ …พอไปถึงก้อได้ยินเสียงเกรซ
“จำไว้เลยนะแพนด้า อย่ามายุ่งกับชั้นอีก!!!!!”
…………………………(+_=;)………………………
ฉันพรวดเข้ามาในบ้านแพนด้าสวนกับเกรซที่ผละออกไปพอดิบพอดี ฉันเรียกรั้งเกรซไว้ แต่เธอไม่หันกลับมา ฉันเดินเข้าไปถึงที่เกิดเหตุ เจอ เฟียส เรนโบว์ เมย์ และเบอรี่ กำลังปลอบแพนด้าอยู่
“เอพริล! ทำไมเพิ่งมา?” เรนโบว์ถาม
“ชั้นมาสายไปเหรอ?” ฉันสงสัย
“เหตุการณ์สงบแล้ว มาก้อเปล่าประโยชน์” เฟียสเอือม
…ป๊าดโถ่! เสียค่ารถมาทำไมวะเนี้ยตู…
…………………………(+_=;)………………………
…………………………(=0+;)………………………
“เห็นกันยัง!?! โฆษณาเพื่อนเราออนแอร์แล้วง่ะ!...”
“เออๆ มินนี่สวยโค-ตรๆ”
“ไอ้พระเอกก้อหล่อว่ะ”
“ตูว่างั้นๆแหละ” จีซัสยักไหล่
“มึ-งอิจฉามันน่ะจิ” ไอค์ย้อน
“ไอ้ไอค์! เด๋วบั๊ด!!”
--เรากำลังตื่นเต้นกันยกใหญ่เพราะเมื่อคืนโฆษณาของมินนี่กับเพ้นท์ ออกกากาศเป็นครั้งแรก ฉันใจจดใจจ่อนั่งจ้องอยู่หน้าทีวี ...มินนี่สวยมากๆเลย... ถึงแม้ว่าจะรู้กันอยู่ว่ามินนี่กับจีซัสนั้นเป็นคู่รักที่เหมาะสมกันมากที่สุดในโรงเรียน แต่ทันทีที่ฉันเห็นโฆษณาซีรีย์ของมินนี่กับเพ้นท์เมื่อคืน มันก้อทำให้คิดไม่ได้ว่า มินนี่กับเพ้นท์นั้นเป็นคู่รักที่เหมาะสมกันมากจริงๆ
“โลเกชั่นเป็นหาดไวท์แซนก้อสวยมากเลยเนอะ” เฟียสเปรยขึ้น
“ช่าย!...ดูเหมือนหาดสวรรค์เลย” เมย์เคลิ้ม
ทุกคนพยักหน้าหงึกหงัก เข้าโหมดเพ้อ...สักพักเสียงโทรศัพท์มือถือของใครคนหนึ่งดังขึ้น ไอค์เปิดดูหน้าจอของตัวเอง พอเห็นว่าใครโทรมา ก้อกดรับน้ำเสียงเกรงใจ
“ครับผม ไอค์พูดอยู่ครับ”
ด้วยความที่เกิดมาไม่เคยเห็นไอค์พูดเพราะกับใครขนาดนี้ เราทั้งหลายต่างเงียบพลางจ้องมองไอค์อย่างทึ่งๆ ... ราศีนักร้องดังกินเงาหัวเสียแล้ว ......
“ครับท่าน ทุกเย็นเลยเหรอครับ แต่ว่า...” สีหน้าเพื่อนหนักใจ
“เย็นนี้เลยเหรอครับ!?! ครับ รับทราบครับ” รับคำกระอักกระอ่วน
“ครับผม สวัสดีครับ” กดปุ่มตัดสาย ...ไอค์ถอนหายใจ...
เงยหน้าขึ้นมาเจอสายตาทึ่งรอบด้าน ... วิญญาณเก่าเข้าร่างทันที ...
“มองหน้าหาสิวรึไงวะ!”
“มองหาลูกตาดำมึ-งไง” คิริสวนหนัก
ไอค์ยิ้มแหยง แล้วหันมาปรับสีหน้าใส่จีซัสและเบส
“ตั้งแต่เย็นนี้เป็นต้นไป เราต้องไปซ้อมทุกวัน”
“ห๊า!!!” จีซัสอุทาน
“อะไรวะ!” เบสสบถ
“เค้าจะเร่งให้เดบิวท์ภายในครึ่งปีนี้แหละ” ไอค์บอก
“ใครจะไปแต่งเพลงทันวะ ภายในครึ่งปี” จีซัสโอดครวญ
“ซ้อมทุกเย็น จะมีเวลาว่างมั้ยเนี้ย...” เบสปรายตามองเบอรี่
“จำเป็นว่ะ นายใหญ่โทรมาสั่งเองเลยง่ะ” ไอค์ว่า
“ตาย ตายแน่” เบสร้อง
“ข้าว่าคนที่จะตายจริงๆน่ะ ไอ้จีซัสว่ะ มันน่ะคนแต่งเพลง” ไอค์หันมองจีซัส
“ข้าเครียดตายเลยว่ะ” จีซัสกุมขมับยอมรับ...โถ โถ โถ
ขณะที่คะแนนสงสารกำลังไหลท่วมจีซัสอยู่นั้น มินนี่ก้อเดินเข้ามาพอดี ระดับความสนใจจึงพุ่งปรี๊ดไปที่มินนี่ทันที
“มาซะสายเลยนะ แม่นางเอกโฆษณาคนสวย” เฟียสกล่าวทักคนแรก
“หวัดดีทุกคนนะจ๊ะ” มินนี่เริงร่า
“เมื่อคืนในทีวี ทำไมสวยนักวะ แต่ตอนนี้ไหง...” แฟคกวน
มินนี่แกล้งงอนแฟคเล็กน้อย ก่อนตรงไปนั่งข้างจีซัส
“เมื่อคืนได้ดูมั้ย?” เธอยิ้มหวาน
“อือ เห็นแล้ว” สุดหล่อมองเมิน
“มินนี่ดูเป็นไงบ้าง?”
“ก้อดีนี่ มินนี่ก้อสวยเหมือนเดิมแหละ” จีซัสตอบแบบขอไปที
“เป็นไรไปล่ะ จีซัส” มินนี่เริ่มจับสังเกตได้
“โทษทีนะมินนี่ จีซัสเครียดนิดหน่อย ขอตัวล่ะนะ”
แล้วท่านเทพบุตรก้อเดินออกห้องไปอย่างหน้าตาเฉย ทิ้งคำถามวนเวียนโหวงเหวง
“อย่าคิดมากเลยมินนี่ มันเครียดเรื่องงานน่ะ” ไอค์ปลอบ
……………………(?_?)(?_?)……………………
----------------------……………………(*0*)(+_+)(*0*)(+_+)……………………--------------------
………………………………………………………
เช้านี้เฟิร์สเพิ่งกลับจากการประชุมสารวัตรนักเรียน พอก้าวเข้าห้องได้ก้อกวาดสายตาไปทั่วห้องดังที่ทำเป็นปกติ แล้วมันก้อหันมาทางฉัน
“วันนี้มินนี่ขาดอีกแล้วเหรอ”
“ติดถ่ายแบบน่ะ ตอนบ่ายจะเข้ามาเรียน” แพนด้าตอบแทน
“สรุปแล้ววันนี้ลาครึ่งวัน?” เฟิร์สหน้าเซ็ง
“ก้อใช่” แพนด้ายักคิ้ว
เวลาผ่านไปเพียงแค่อาทิตย์เดียว…โฆษณาซีรีย์ของมินนี่ก้อโด่งดังเป็นพลุแตก งานทั้งเดินแบบถ่ายแบบก้อถ่าโถมเข้าใส่อย่างที่ทั้งเจ้าตัวและคนรอบข้างก้อคาดไม่ถึง โฆษณาชิ้นนี้ยังสร้างกระแสแฟนคลับ มินนี่-เพ้นท์ ฟีเวอร์ …แสดงว่าไม่ใช่ฉันคนเดียวที่คิดว่ามินนี่กับเพ้นท์นั้นเหมาะสมกัน… มีการตั้งเวบบอร์ดให้ทั้งคู่โดยเฉพาะ ตลอดจนยังมีกระแสเรียกร้องให้โฆษณาซีรีย์ตอนต่อไปออกมาเร็วๆอีกด้วย…
---เฟิร์สหันมาถามจีซัสที่นั่งเคร่งกับการโน๊ตเนื้อเพลงว่า
“แกกับมินนี่ห่างกันไปหน่อยนะ”
“…………”
จีซัสเงยหน้าขึ้นมาไม่พูดอะไร และก้มหน้าฮัมเพลงเขียนต่อ
“จะปล่อยให้เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆเหรอวะ!” เฟิร์สพูดต่อ
“แล้วแกจะให้ข้าทำไงวะ? แกบอกเองไม่ใช่เหรอว่าน้ำขึ้นให้รีบตัก ตอนนี้ทั้งข้าและมินนี่ต่างมีงานที่ต้องทำ มันจำเป็นต้องห่างนี่” จีซัสโต้
“แล้วก้อห่างกันไปอีกเรื่อยๆ เดี๋ยวจะจูนกันไม่ติดนะ” เฟิร์สเตือน
“ขอบใจที่มาเตือน แต่ตอนนี้ข้าขอแต่งเพลงต่อเถอะว่ะ!” จีซัสแกมไล่
เฟิร์สหันหลังกลับมานั่งที่ของตัวเองพลางบ่น …“กรูหวังดีดันโดนไล่อีก”…
---เกรซลุกขึ้นแล้วประกาศเรียกความสนใจ---
“ทุกคน! ชั้นมีเรื่องจะปรึกษาน่ะ”
“เรื่อง’ไรเจ๊ แหมประกาศซะลั่นเชียะ” ไอค์เกาหู
“คือว่า…” เกรซขวยเขิน
“รีบตรัสมาเร็วดิ หน้าแดงเป็นก้นลิงแล้ว!!!” ไอค์รำคาญ
“ไอ้ไอค์!!!! ออกไปเลยข้างนอกเลย ชั้นไม่ปรึกษาแก!!!”
“เออได้! ออกไปก้อได้ ยัยกิ้งก่าแดง!!!”
แล้วไอค์ก้อลุกออกไป แต่ไม่ทันไรเกรซก้อแกล้งเปรยดังๆ ขัดขามันไว้
“ทุกคน!! เรื่องนี้อย่าบอกให้คนนอกห้องนะ!!!”
ไอค์แกล้งทำเป็นลมล้มแหมะอยู่ตรงประตูหน้าห้อง… ยิ้มหวาน… โธ่! อยากฟังก้อบอกมาเห้อ
เกรซยิ้มเยาะๆใส่ไอค์ แล้วเริ่มเล่า
“เคนเลิกกับมิกเกลแล้วล่ะ เค้ามาขอคืนดีกับชั้น”
“แล้วแกว่าไงล่ะ?” เฟียสถาม
“ขอเวลาสามวันแล้วจะให้คำตอบ”
“งั้นเย็นนี้ไปบอกมันเลยว่าแกไม่เอามันแล้ว” คิริแทรก
“หา! ทำไมง่ะ!?!” เกรซเสียดาย
“รึว่าแกจะกลับไปหามันล่ะ งั้นมาปรึกษาทำหอกอะไร?” คิริใส่
“มันทิ้งแกก่อนนะ ทำหยั่งงี้เห็นแกเป็นของตายน่ะจิ” ฉันแทรก
“แต่ว่าเคนดีที่สุดในบรรดาคนที่เคยเป็นแฟนชั้นเลยนะ” เกรซเถียง
“นอกจากมันแล้วแกเคยมีใครที่ไหนล่ะ” เมย์ย้อน
“โหวตดีกว่าคร้าบบบบ” ไอค์ยกมือแส่
“ใครไม่เห็นด้วยที่เกรซจะกลับไปคบกับเคนยกมือขึ้นคร้าบบบ”
พรึ่บ!!!!…ยกมือทั่วห้อง ไอค์ยิ้มมุมปาก
“ใครคัดค้านผลยกมือขึ้น”
จ๋อง!!!!…จ๋องคน เฟิร์สกับเกรซ …ฮือฮา…
“ไอ้เฟิร์ส!!! ขัดมติที่ประชุมเหรอ!!!” ซาคก์วีน
“ขอแสดงความเห็นหน่อย” เฟิร์สมาเนิ่บๆ
“คะแนนเป็นเอกฉันท์แล้วจะคัดค้านหาศอกอะไรวะ!!” เบสฉุน
“เงียบ!!!! ตูอยากฟังเหตุผลมันหน่อย เอ้า! อภิปรายดิไอ้เฟิร์ส” คิริอนุญาต
“ที่คัดค้านมติเนี้ยเพราะเห็นว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัว เกรซควรตัดสินใจเอง ถึงแม้เราส่วนมากจะไม่เห็นด้วยที่จะกลับไปคบกัน แต่ว่าตอนที่ยกมือ เกรซก้อตัดสินใจจะยกว่าคัดค้านผล เห็นได้ชัดว่าเกรซได้ตอบตกลงเคนไปครึ่งหนึ่งแล้ว เรื่องหัวใจมันขัดกันไม่ได้หรอกนะ ดูอย่างกรณีเอพริลสิ ตอนที่เรื่องฟอสกับโกเมนนั้นเราก้อลงมติให้เอพริลเลิกยุ่งกับโกเมน แล้วผลเป็นไงล่ะ? ตัดสินใจกันผิดพลาด เอพริลเป็นหมูช้ำอยู่ตั้งนาน…”
--ฉันกระตุก…เอาตูมาเกี่ยวด้วยอีกทามมาย…
“……………(ชิ้งงง!!)……………..” นิ่งยกห้อง
สายตาซูมอินที่เฟิร์ส เจ้าตัวลูบแข้งเกรงๆ …จะโดนอะไรมั้ยวะกรู…
แล้วซาคก์ก้อทำลายความเงียบ
“ตกลงจะเอาไงกันดีเพื่อนฝูง”
“ไอ้เฟิร์สพูดได้ตรงประเด็นว่ะ เราควรให้เกรซตัดสินใจเอง” แฟคเห็นด้วย
ทุกคนผงกหัวยอม …เกรซยิ้มแฉ่ง…
“แต่ว่า…อีกสามวันค่อยให้คำตอบนะ” แพนด้ายิ้มให้เป็นปริศนา …
……………………(^0^)(^_^)(^0^)(^_^)……………………..
…………………………………………………………………
- -พักกลางวัน- -
ระหว่างที่เราที่เพิ่งกินข้าวเที่ยงเสร็จแล้วขึ้นมาเม้าท์แตกกันที่ห้องนั้น มินนี่ก้อกระหืดกระหอบวิ่งเข้ามาในห้อง
“อรุณสวัสด์จ๊ะ” ทักหอบๆ
“มินนี่ลืมดูนาฬิกาเหยอ เที่ยงกว่าแล้วเจ๊! อรุณอะไรล่ะ!” ซาคก์แหย่
พอวางกระเป๋าหนังสือได้ น้องนู๋มินนี่ก้อลุกขึ้นประกาศดังลั่นห้อง
“มีเรื่องปรึกษาจ้าาาา!!!”
“เรื่องอะไรเหรอ?” คิตตี้ถาม
“วันนี้เป็นไรวะ มีแต่คนมีปัญหา!” ไอค์บ่น
“……(ชวิ้งงงง!!!!!)……” สายตาเฮอร์รี่เคนจีซัสทำไอค์สะดุ้ง
“คือว่า…มีผู้จัดละครคนหนึ่งเค้าติดต่อมาให้มินนี่ไปเป็นนางเอกละครของเค้าน่ะจ่ะ แนวรักโรแมนติก คู่กับเพ้นท์น่ะ”
“โห!!!!…>O0O<…” …ดังใหญ่แล้วเพื่อนเรา…
“ผู้จัดค่ายไหนเหรอ” เบอรี่ถาม
“ค่าย J-Dramas ในเครือ J-Plus น่ะแหละ”
“โห!!!!…>O0O<…” …พลุระเบิดแน่ๆมินนี่…
“พวกเธอว่ามินนี่ควรจะตอบรับมั้ยล่ะ” มินนี่ขอความเห็น
ฉันหันมองจีซัส…เค้าทำท่าเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง แต่เสียงเมย์ก้อแทรกครอบห้องว่า
“เอาเลยสิ!! อนาคตของเธอนะมินนี่”
“ช่าย!! โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีง่ายๆนะ” แฟคเสริม
“ใครค้านเธอมันก้อคว-ายแล้ว!!” เบสชนะเลิศ
โป๊กกก!!!!… “โอ้ย!!!!!” --ไวกว่าเสียง-- สมุดจดโน๊ตจีซัสเข้ากลางหัวเบสทันที
“ว่าไงล่ะจีซัส?” มินนี่พาซื่อ
“ตามใจมินนี่สิ! ถ้าค้านก้อคว-ายแล้ว!” จีซัสตอบไม่ตรงกับใจ
“ถ้างั้น มินนี่จะตอบตกลงนะ” มินนี่ถาม…หน้าเริ่มงอน…
“อือ” จีซัสเมิน
“ถือว่ามินนี่ทำตามใจจีซัสละกัน”
มินนี่งอนของจริง เดินตุ๊บป่องออกนอกห้องไป …คิริเบิ๊ดกระโหลกจีซัส
“เค้าอยากให้แกสนใจเค้าหน่อย แค่นี้ทำไม่ได้เหรอวะ!?”
“ค้ดค้านเพราะหึงหน่อยก้อยังดี แบบคราวที่แล้วง่ะ” ฉันเสริม
“ทำเฉยอย่างเนี้ยเดี๋ยวมินนี่ก้อหลุดหรอก” เกรซสมทบ
“ไปเลย! ไปง้อเค้าเดี๋ยวนี้เลย” แฟคดันหลัง
จีซัสไม่สนใจ ขืนตัวสะบัดกลับไปนั่งที่ประจำ คิริปรี๊ด…
“ไอ้จีซัส!!! ตูหมั่นไส้ตั้งแต่เช้าแล้วนะ อยากวูบนักเหรอ!!!”
จีซัสเหล่คิริ แล้วตอบมีมาด
“ป่าว!!”
ปรอทแตกเพล้ง!…คิริกระโจนเข้าหาจีซัส เบสกับแฟคเข้าขวางกลางทันที ห้ามกันเป็นพัลวัน
“ถอยไป!!! ตูทนไม่ไหวแล้ว ขอมันสักทีเหอะ!!!” คิริเดือด
“อย่าคิริ!! ช่างหัวจีซัสมัน!” ไอค์เข้าล๊อกแขนคิริไว้
จีซัสที่ทำนิ่งไม่ตอบโต้นั้นก้อพูดชักภัยเข้าหาตัวว่า…
“มันเป็นเรื่องของข้า พวกแกอย่ายุ่ง”
ผู้ร่วมเหตุการณ์ทั้งหมดฉุนเปรี๊ยะ… แฟคพรวดเข้าชกหน้าจีซัส
“จะจำไว้ว่าห้ามยุ่งเรื่องแก!!!” แล้วฮึดฮัดออกห้องไป
ด้วยอารมณ์ตะลึงนึกไม่ถึงว่าคนเข้าห้ามจะชกเอง ไอค์กับเบสคลายมือออกจากคิริทั้งสองข้าง คิริพุ่งถีบจีซัสเข้าที่ท้องจนตัวปลิวอีกหนึ่งที
“ลุกขึ้นมาซิ!! มาดวลกันเลย!!” คิริท้า
จีซัสลุกขึ้นยืนแต่ไม่โต้ตอบ คิริถลาจะเข้าใส่อีก คิตตี้ร้องห้าม
“คิริอย่านะ!!!!! ใจเย็นๆไม่ได้เหรอ เราเพื่อนกันนะ”
เหมือนกดรีโมตหยุด…คิริชะงักหันมองคิตตี้ แล้วขบกรามกำหมัดเดินออกห้องไป
เบสเข้าไปปัดฝุ่นที่ตัวจีซัส แล้วว่า
“ข้าเข้าใจแกว่ะ!”
จีซัสก้มหน้า เมื่อสุดกลั้นอารมณ์ได้ก้อโผเข้ากอดเพื่อนสะอื้น …เราช๊อกเป็นรอบที่สามของวัน…
“ไปตามเพื่อนมาเรียนเถอะ ใกล้หมดคาบพักแล้ว” เฟิร์สพูดกับซาคก์
……………………(T0T)(T_T)(Y0Y)(Y_Y)……………………..
กริ๊งงงง!!!!! กริ๊งงงง!!!!! กริ๊งงงงง!!!!!
เสียงโทรศัพท์บ้านฉันดัง ฉันเพิ่งกินข้าวเย็นเสร็จลอยเข้ามารับเนือยๆ
“ฮัลโหลสวัสดีค่ะ”
“เอพริล!!! นี่โกเมนนะ”
“ขอโทษนะโกเมน วันนี้ชั้นเหนื่อยมากเลย ไม่มีอารมณ์คุยด้วยนะ”
“เอพริลชั้นขอโทษ!!!” เสียงจ๋อยๆ
“ขอโทษเรื่อง’ไรล่ะ นอกใจชั้นเหรอ!?!” ถามหยอกๆ
“เรื่องมังกรน่ะ ชั้นพลั้งปากเล่าเรื่องที่แอปเปิลถูกแกล้งให้มันฟังไปแล้วล่ะ”
“ห๊า!!!”
“ตอนนี้ไอ้มังกรมันพรวดราดไปหาแอปเปิลที่บ้านเธอแล้ว”
“ทำไมนายทำงี้ง่า”
“โทษทีน้า…^^;”
ฉันวางสายจากโกเมนแล้วรีบไปบอกแอปเปิลทันที แอปเปิลไม่สะทกสะท้าน
“มาก้อดีแล้วพี่ จะได้เคลียร์กันไปเลย”
“แต่แบบนี้มันผิดแผนน้า เฟิร์สบอกว่า…” ฉันงุ่นง่าน
“ช่างเหอะ!! ยังไงชั้นก้อจะเลิกกับมังกรอยู่แล้วล่ะ”
“ห๊า!!! คิดดีแล้วเหรอ?”
“แอปเปิลตัดสินใจแล้วพี่ ยังไงก้อจะเลิก”
เมื่อน้องสาวสุดที่รักมุ่งมั่นขนาดนี้ พี่สาวแสนดีก้อมิอาจขัดเจตนารมณ์ได้ ฉันจึงนั่งเป็นเพื่อนแอปเปิลอยู่จนกระทั่งได้ยินเสียงคนกดออดเรียก … มังกรมาแล้ว … ฉันมองแอปเปิลแวบหนึ่งแล้วพากันไปเปิดประตู
- - มังกรในสภาพหอบแต่งตัวชุดนักเรียนแบบรุ่มร่ามก้อโผเข้ากอดแอปเปิลแน่น - -
“เข้าใจแล้วแอปเปิล ชั้นจะไม่ยอมให้ใครมาแกล้งเธออีก ใครหน้าไหนก้อจะมาทำร้ายเธอไม่ได้ ชั้นขอโทษที่เข้าใจเธอผิดพลาด ชั้นขอโทษ” มังกรพล่าม
“…………”
แอปเปิลไม่พูดอะไรแต่ดันตัวมังกรออกอย่างแรง
“เราสองคนกลับมา..” มังกรพูดไม่จบประโยคแอปเปิลก้อสวนขึ้น
“สายไปแล้วล่ะมังกร มันสายไปแล้ว” กลั้นใจบอก
“ทำไม?…” มังกรหน้างง
“ถึงนายจะข่มขู่ใครไม่ให้มาทำร้ายชั้นได้ แต่สักวันถ้าเขามีโอกาส ก้อต้องหาทางทำร้ายชั้นอยู่ดี ขอโทษนะมังกร ชั้นอยากอยู่อย่างสงบ” แอปเปิลกลั้นน้ำตา
“…………”
มังกรอึ้งนิ่งเงียบ แอปเปิลพูดคำสุดท้ายเพื่อสิ้นสุดสัมพันธ์รักก่อนวิ่งเข้าบ้านไป
“เราเลิกกันเถอะ!”
………………>{(T^T)}<………………
หลังจากพยายามให้มังกรที่โหวกเหวกจะพูดกับแอปเปิลกลับบ้านไปได้ ฉันเอนตัวลงโซฟาพักผ่อน สักพักโทรศัพท์บ้านฉันก้อดังอีกครั้ง…
กริ๊งงงง!!!!! กริ๊งงงง!!!!! กริ๊งงงงง!!!!!
“ฮัลโหลหวัดดีค่ะ!”
พอได้ยินเป็นเสียงฉัน เรนโบว์ก้อสั่งทันที
“เอพริลมาที่บ้านแพนด้าด่วนจี๋เลย!!!”
“เรนโบว์เหรอ? ทำไมต้องไปบ้านแพนด้าด้วยล่ะ?”
“ก้อเมื่อตอนเย็นชั้นเห็นแพนด้าเข้าไปคุยกับนายเคนที่ร้านกิ๊ฟท์ชอป ท่าทางกระจุ๋งกระจิ๋งน่ะ ชั้นก้อเลยแอบเอามือถือถ่ายเป็นภาพวีดีโอ แล้วก้อเอาให้เกรซดูน่ะ”
“อ้าว! แล้วเกรซ…”
“อือ…ตรงแหน่วไปบ้านแพนด้าแล้ว”
แล้วฉันก้อต้องหอบสังขารไปบ้านแพนด้าอีกโดยไม่เต็มใจ …พอไปถึงก้อได้ยินเสียงเกรซ
“จำไว้เลยนะแพนด้า อย่ามายุ่งกับชั้นอีก!!!!!”
…………………………(+_=;)………………………
ฉันพรวดเข้ามาในบ้านแพนด้าสวนกับเกรซที่ผละออกไปพอดิบพอดี ฉันเรียกรั้งเกรซไว้ แต่เธอไม่หันกลับมา ฉันเดินเข้าไปถึงที่เกิดเหตุ เจอ เฟียส เรนโบว์ เมย์ และเบอรี่ กำลังปลอบแพนด้าอยู่
“เอพริล! ทำไมเพิ่งมา?” เรนโบว์ถาม
“ชั้นมาสายไปเหรอ?” ฉันสงสัย
“เหตุการณ์สงบแล้ว มาก้อเปล่าประโยชน์” เฟียสเอือม
…ป๊าดโถ่! เสียค่ารถมาทำไมวะเนี้ยตู…
…………………………(+_=;)………………………
…………………………(=0+;)………………………
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น