ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เรื่องร้าวของน้องสาวฉัน
(5)
“อีกนานมั้ยนะกว่าพี่เอพริลจะตื่น?”
“ไม่รู้เหมือนกัน ของอย่างนี้ต้องดูที่สภาพร่างกายด้วยนะแอปเปิล”
“ถ้าพี่เธอไม่ตื่นขึ้นมาล่ะจะว่าไง”
“ชั้นก้อจะเลิกกับนายไงล่ะมังกร!! พูดอะไรไม่เป็นมงคล!!”
“ขอโทษคร้าบบบ”
ฉันนอนฟัง สองตาปิดสนิท และรู้สึกมึนงง คำพูดที่ได้ยินราวกับมันเดินทางเข้าสู่สมองได้ช้ามาก
“หมอบอกว่าซีสมันก้อนใหญ่นะ พอมันกำเริบจึงดูร้ายแรง เค้ายังแปลกใจกันเลยว่าทำไมเอพริลถึงไม่มีอาการก่อน ยังดีที่โกเมนเอะใจในอาการเลยส่งเข้าโรงพยาบาลผ่าตัดได้ทันเวลา”
“โรคซีสเนี้ยมันมีในบทเรียนของพวกพี่กันด้วยเหรอ แอปเปิลยังไม่ได้เรียนเลย”
“ของพี่ไม่มีนะ มังกร!โรงเรียนนายใช้ตำราอะไรฟะถึงได้เรียนเรื่องโรคนี้อ่ะ”
“ไม่มีในตำราเรียนข้าหรอก เฟิร์สเอ๋ย ไอ้พี่ชายฝาแฝดมันหาอ่านข้างนอกเอง”
“ใช่! ชั้นอ่านเจอจากตำราอื่นในห้องสมุดเองแหละ”
“มิน่า! ถึงสอบได้ท๊อปอยู่ตลอด ว่างๆก้อสอนเอพริลด้วยละกัน เกรดมันจะได้ดีขึ้นบ้าง”
“เดี๋ยวชั้นไปส่งแอปเปิลกินข้าวก่อนนะ”
“ชั้นไปด้วยคนสิมังกร หิวว่ะ…นายจะไปด้วยมั้ย”
“ไม่ล่ะ จะอยู่เฝ้าเอพริล”
ครู่เดียว สมองฉันเริ่มทำงานเร็วขึ้น ระบบประมวลผลของสมองเริ่มทำงาน ความรู้สึกเจ็บแปล๊บนิดๆตรงหน้าท้องก่อตัวขึ้น…
ฉันลืมตา…
ทุกอย่างแรกเริ่มดูเลือนลาง ฉันจ้องเข้าไปในเพดาน สักพักก้อมีมืออุ่นๆมาจับมือฉันไว้ และเสียงเรียกชื่อฉันที่ฟังดูอบอุ่นก้อดังขึ้น
“เอพริล ตื่นแล้วเหรอ?”
ฉันหันตามต้นเสียง แล้วคนที่ฉันเฝ้ารอคอยให้กลับมาคืนดีกันยิ้มให้ …ฉันยิ้มตอบ…
“เป็นไงบ้าง? เจ็บตรงไหนมั้ย?” เขาถามอ่อนโยน
ฉันส่ายหน้า…ยังยิ้มอยู่…
“อย่าเพิ่งขยับตัวนะ เธอเพิ่งถูกผ่าตัด”
ประสาทสั่งการให้ฉันหุบยิ้มในทันที และอุทานขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ห๊า!!!!!!!! ผ่าตัด!!!!! ผ่าอะไร!!!!! ผ่าได้ไง!!!!! ใครให้ผ่าาา!!!!!!!!!”
“ใจเย็นสิเอพริล! โวยวายอยู่ได้ ยังไงก้อผ่าออกไปแล้ว ไม่มีอะไรแล้วล่ะ”
“ฉันจะตายมั้ยเนี้ย”
“เลยวิกฤติช่วงนั้นไปแล้ว เธอไม่ตายแล้วล่ะ”
ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วนอนสลดบนเตียง โกเมนลูบหัวฉันพลางยิ้ม ฉันจึงถามขึ้นว่า
“ผ่าอะไรเหรอ?”
“ก้อนเนื้อที่เรียกว่าซีสน่ะ มันฝังตัวอยู่ตรงช่องท้องเธอ ก้อนใหญ่มาก”
“ถึงว่าซิ ทำไมฉันถึงมีพุง”
โกเมนหัวเราะแล้วบอกว่า
“ตอนนี้เค้าผ่าเอามันออกแล้วล่ะ ไม่ต้องกังวลหรอก เดี๋ยวก้อหายดีแล้ว”
ฉันนิ่งอึดใจหนึ่ง แล้วนึกขึ้นได้จึงพูดขึ้นว่า
“เค้าจะเอาซีสชั้นไปบริจาคมั้ยอ่ะ ที่ตอนนั้นเราไปกรอกบริจาคอวัยวะทั้งตัวน่ะ”
โกเมนทำหน้าแบบทึ่งๆ แล้วพูดขึ้นว่า
“ใครจะเอาของพรรค์นั้นมาเป็นอวัยวะกันเล่า โง่เกินแกงแล้วนะเธอ”
…………………………(^^;)…………………………
~~~สองเดือนต่อมา~~~
ติ๊ง …หน่อง… น้อง… หน่อยยยย… ต่อย… นอง… น้อง… หนิ่งงงง…-__-;
“…………(เงียบสงบ)…………”
ติ๊ง…….ติ๊ง……..ติ๊ง……..ติ๊งงงงงง……
“…………(ยังเงียบอยู่)…………”
“ฮัลโหล เทสสสส….”
“ฮูวว์…” เมย์ถอนหายใจอย่างรำคาญแล้วก้มหน้าอ่านการ์ตูนต่อ
“ ….เทสหนึ่ง… …เทสสอง…. ……..แล้วมาเทสสามมมมม”
เบอรี่สบตากับเฟียสแล้วหัวเราะคิกคัก
“อะแฮ่ม!!!!!! นักเรียนคนใดที่ต้องการร่วมโครงการกิจกรรมตามหาฝันกับผลิตภัณฑ์น้ำอัดลมเฟรชชี่ ให้มาขอรับใบสมัครที่ห้องประชาสัมพันธ์……….ย้ำอีกครั้งนะครับ…..นักเรียน……..”
“…………”
“กิจกรรมตามหาฝันอะไรวะ?” ซาคก์ถามจีซัส
“โครงการที่ให้คนที่อยากเข้าวงการบันเทิงมาแสดงความสามารถให้คณะกรรมการดูไงเล่า ถ้าเกิดสะดุดตาขึ้นมาก้อมีโอกาสได้เทสหน้ากล้องหรือเทสเสียงเลยไง มะรืนนี้พวกคณะกรรมการจะมาคัดเลือกที่โรงเรียนเราด้วย” จีซัสตอบแบบผู้เหนือวิชา
“แล้ววง RucH ของเราก้อได้เตรียมเพลงไว้โชว์เรียบร้อยแล้ว” เบสกระหยิ่ม
“…………”
ไอค์ตะโกนข้ามหัวฉันไปถามเกรซว่า
“จะไปลองเทสด้วยรึเปล่า เผื่อได้เป็นนางเอกไง … วิกฤตินางพญากิ้งก่าแดงถล่มโลก”
“ไอ้ไอค์!!!!!!”
“คร้าบบบบบ”
ฉันหัวเราะมุกของไอค์แล้วกดโทรศัพท์ส่งข้อความไปหาแอปเปิลว่า “ไปขอรับใบสมัครด้วยนะ เผื่อเธอจะได้เป็นดารากับเค้าบ้าง” แล้วอีกอึดใจเดียวแอปเปิลก้อตอบกลับมาว่า “ไม่เอาหรอก…ไม่อยากดัง” ฉันส่ายหน้ายิ้มๆแล้วบอกเฟียสว่า
“วันนี้ฉันจะเข้าคลับเคลน่าซะหน่อย จะเดทครั้งที่ยี่สิบหกกับโกเมน”
เฟิร์สได้ยินพอดีจึงพูดฉะซะเสียงดังว่า
“แม่-งเดทเอาทุกวันเลยว่ะ หมั่นไส้ โค-ตรๆ”
ฉันยิ้มแล้วเปิดหนังสือวิชาประวัติศาสตร์กฎหมายขึ้นมาอ่าน พลางนึกถึงเหตุการณ์เมื่อสองเดือนที่แล้ว...ฉันถูกผ่าตัด... แน่นอน! ฉันกลัวการผ่าตัดมาก แต่การผ่าตัดในครั้งนั้นได้แลกกับสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตกลับคืนมา...เดาถูกแล้วล่ะ... ฉันกับโกเมนคืนดีกัน
ในวันนั้น วันที่โกเมนกับฉันถูกเพื่อนๆรวมหัวกันจับขังไว้ในบ้านพักริมทะเล ฉันหมดสติไป เฟิร์สเล่าว่าโกเมนแทบจะบ้า ทั้งเตะและต่อยประตูจนมันพัง เฟิร์สมันยังบ่นอยู่เลยว่าเสียค่าซ่อมประตูไปมากกว่าค่าเช่าบ้านเสียอีก จากนั้นโกเมนก้อรีบอุ้มฉันส่งโรงพยาบาล หมอตรวจปรากฏว่าฉันเป็นซีสต้องผ่าตัดด่วน ระหว่างที่ฉันยังไม่ฟื้นนั้น เฟิร์สได้เล่าเหตุการณ์ทุกอย่างให้โกเมนฟัง เขาจึงเข้าใจและยอมกลับมาคบกับฉันอีกครั้งหนึ่ง เราสองคนสวีตกันกว่าเดิม และตอนนี้คู่ของฉันก้อได้รับการโหวตจาก 3E ว่าเป็นคู่ที่น่าหมั่นไส้ที่สุดเลย...
………………….>(^0^)<………………………
………………….>(^_^)<………………………
และแล้ววันที่คณะกรรมการของโครงการตามหาฝันฯ จะมาเทสเด็กโรงเรียนมัธยม H ก้อมาถึง...
“คนสมัครเยอะโคร-ตๆ” ซาคก์วิ่งหอบมาบอกเราที่ห้อง
“แล้วเมื่อไหร่เบสจะได้แสดงซะทีล่ะ” เบอรี่หันถามมินนี่
“สงสัยคงอีกนานล่ะมั้ง” เธอตอบ
“เมื่อกี้ไอ้ไอค์มันบอกว่าถ้ามันได้โชว์แล้วมันจะโทรมา” ซาคก์หอบต่อ
“แล้วแกดูสถานการณ์ว่าน่าจะอีกนานมั้ยล่ะ?” เฟียสหันหน้าไปทางซาคก์
“อีกสักชั่วโมงมั้ง” ซาคก์ยังหอบอยู่
“อีกตั้งชั่วโมง! ชั้นขอไปฉิ๊งฉ่องก่อนดีกว่า”
แล้วเฟียสก้อทำทีลุกขึ้นจะไปห้องน้ำ แต่ซาคก์รีบยกมือขวางอย่างแรง
“หยุด! ถ้าเค้าดันโชว์มาตอนนี้แล้วน้องจะเสียใจนะจ๊ะ” ซาคก์ยังอ้าปากหอบอยู่เรื่อยๆ
เฟียสบึนปากใส่ซาคก์ แต่ยอมกลับมานั่ง... คิริมองซาคก์ที่ไม่หยุดหอบตั้งแต่หัวจรดเท้า
“เหนื่อยมากมั้ยไอ้ซาคก์! เดี๋ยวตูช่วยคลายกล้ามเนื้อให้” คิริลุกขึ้นนิ่มๆ
ซาคก์หุบปากหยุดหอบในทันที รีบเด้งก้นลงนั่งเก้าอี้ แล้วค้อนเสียงใส่
“คลายกล้ามเนื้อให้มันเคล็ดขึ้นอ่ะดิ ตูไม่อาววว”
แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือของซาคก์ก้อดังขึ้น ซาคก์รับโทรศัพท์แล้วตะเบงเสียงใส่พวกเรา
“จะโชว์แล้วโว้ยยยย!!!!!”
3E ทุกคนเด้งก้นขึ้นจากที่นั่ง และ บินตามกันไปที่หอประชุมดั่งติดจรวด...
------
พอไปถึงก้อได้ยินเพลงฮิตประจำวงของRucH ทันที จีซัส ไอค์ เบส เล่นดนตรีกันชนิดที่เรียกว่ามืออาชีพยังอายเลยทีเดียว เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดจากผู้หญิงโรงเรียนมัธยมHได้อย่างถล่มทลาย ก้อแน่ล่ะ!เพื่อนฉันมันหล่อนี่ โดยเฉพาะจีซัส ที่เราลงความเห็นว่ามันหล่อได้เทียบเท่าดาราเลย ส่วนไอ้อีกสองตัวนั้นก้อถือว่าดูดีล่ะ แม้ว่าเวลาเทียบกับจีซัสแล้วดูเหมือนเจ้าชายกับข้ารับใช้ก้อตาม...
“ถ้าข้าเป็นกรรมการล่ะก้อ ข้าจะให้มันเซ็นสัญญาทันทีเลย”
ฉันหันมองแฟคที่ตอนนี้จ้องเพื่อนบนเวทีด้วยสายตาชื่นชม เขาพูดต่อว่า
“เห็นพวกมันลอยไปลอยมาหยั่งงี้ ที่จริงเสือซ่อนเล็บนี่หว่า”
“พวกมันแน่มาก! มันแน่!” คิริผงกหัวเบาๆ ตายังจับจ้องที่เวที่
“สงสัยต้องเตรียมกินเลี้ยงแล้วม้าง” ฉันเอ่ยให้ดังพอได้ยินกันหมด
พวกเขาหันมามองหน้าฉัน แล้วหัวเราะถูกใจ...
……………………(^0^)(^_^)(^0^)(^_^)……………………..
ติ๊ง …หน่อง… น้อง… หน่อยยยย… ต่อย… นอง… น้อง… หนิ่งงงง…
หลังจากออดเลิกเรียนดังราวสิบนาที ทุกคนในห้อง 3E ยังไม่มีใครออกจากห้อง เหตุเพราะเรากำลังรอ มินนี่และเกรซ ที่เมื่อยี่สิบนาทีก่อนเพิ่งขอตัวไปเข้าห้องน้ำ จนป่านนี้ยังไม่กลับจากปฏิบัติภารกิจส่วนตัว ที่เรารอกันอยู่อย่างนี้เพราะค่ำนี้ตกลงกันไว้ว่าจะไปกินฉลองกันเล็กน้อยที่วง RucH ได้รับคัดเลือกเป็นวงดนตรีหนึ่งเดียวของมัธยม Hให้ไปเทสเสียงที่ค่าย J-Plus ซึ่งถือเป็นค่ายที่ใหญ่เบิ้มมาก ศิลปินดาราที่สังกัดค่ายนี้ต้องดังทุกคน นี่ขนาดว่ายังไม่เซ็นสัญญานะ...
“ยัยสองคนนั่นไหงช้าจังวะ” ไอค์หงุดหงิด
“ฟัดกันตายหน้าห้องน้ำแล้วมั้ง” เบสเปรย
“จะฟัดกันทำซากอะไรล่ะ!?!” เฟียสค้อน
“ไม่แน่นะ! ยัยเกรซอาจอิจฉามินนี่ที่สวยกว่า ประจวบเหมาะได้เข้าห้องน้ำกันสองคน ยัยเกรซสบโอกาสอาจฮึดฆ่ามินนี่ก้อได้ ดูอย่างอุทาหรณ์ยัยมิกเกลนั่นดิ” เบสลำดับฉาก
--ไวเท่าความคิด-- สมุดเล่มหนึ่งก้อบินถึงหัวเบสพอดี จีซัสนั่นเอง! เขาทำหน้าเฉยลุกขึ้นเดินผ่านเบสที่คลำหัวน้ำตาเล็ด พลางบอกว่า
“เดี๋ยวข้าไปตามดีกว่า”
จีซัสเดินเกือบถึงประตู เกรซก้อพรวดพราดเข้ามาแถมแจกยิ้มร่าทั่วห้อง จีซัสผงะแล้วตวาด
“อีบ้า!!! ตูตกใจหมด”
แต่เกรซไม่สนใจ แถลงการณ์ต่อห้องทันที
“มีข่าวดีจ้าเพื่อน! ข่าวดีสุดๆ! ตอนที่ชั้นกับมินนี่ไปห้องน้ำกันนะ บังเอิญเจอกับกรรมการคนหนึ่ง เค้าสนใจมินนี่ล่ะ เค้าแลกเบอร์กับมินนี่แล้วบอกว่าวันเสาร์นี้ให้มินนี่ไปแคสโฆษณาที่ค่าย J-Plus ด้วยแหละ!”
“โห!” เพื่อนในห้องฉันหลายคนอุทานขึ้นมาพร้อมกัน เฟิร์สพูดว่า
“คนเรา... บทจะดังมันก้อต้องดังแหละเนอะ”
----
………………………>{(^0^)}<……………………………
………………………>{(^_^)}<……………………………
ก๊อก!!! ก๊อก!!! ก๊อก!!! “พี่เอพริล ขอเข้าไปหน่อย” เสียงแอปเปิลเคาะประตูเรียก
“ไม่เอาอ่าแอปเปิล พี่ต้องการเวลาส่วนตัว” ฉันว่าแล้วคว่ำหน้านอนต่อ
“ชั้นมีเรื่องปรึกษานะพี่” แอปเปิลเอ่ยอยู่นอกห้อง
ฉันลุกขึ้นนั่งบนเตียง เชิญน้องสุดที่รักให้เข้ามาปรึกษาอย่างหงุดหงิด...คนจะนอนมายุ่งทำไม...
แอปเปิลเดินเข้ามาหน้าหงอยแล้วทรุดตัวนั่งข้างฉัน
“เกี่ยวกับมังกรน่ะพี่ คือ...”
“มันทำอะไรแกห๊ะ! มันทำอะราย” ฉันซักไซ้ทันที
แอปเปิลเหลือบมองหน้าฉันแล้วนิ่งคิดราวกับว่าไม่อยากจะบอกแล้ว แต่เมื่อเจอสายตากระหายของฉันก้อต้องยอมบอกโดยสดุดี
“มังกรไม่ทำอะไรหรอกพี่ แต่มันเป็นผลพวงจากที่เราคบกันน่ะ”
“อะไรล่ะ?”
“แฟนคลับของมังกรน่ะสิ! ชั้นโดนพวกนั้นหมายหัวไว้น่ะ ตอนนี้ชั้นไม่กล้าไปไหนคนเดียวแล้วนะพี่ ...ชั้นกลัว” แอปเปิลบอก...ฉันเดาได้ในทันที...
“มังกรไม่รู้เรื่องล่ะสิ”
“ชั้นไม่กล้าบอกเค้าหรอก เด๋วเรื่องใหญ่...พี่ก้อรู้นี่”
“แกจะทำเฉยแล้วคบกันไปเรื่อยๆแบบในใจยังกลัวอยู่เนี้ยนะ!?”
“ไม่รู้เหมือนกัน เค้าชอบแสดงความรักอย่างออกนอกหน้ามากเลย ชั้นอึดอัดน่ะ”
ฉันเข้าใจน้องสาวดี ทั้งมังกรและโกเมนก้อเป็นพวกประเภทเดียวกัน...รักก้อสื่อว่ารัก... แต่โกเมนจะเก็บอารมณ์และแคร์สายตาคนรอบข้างมากกว่ามังกร ซึ่งมังกรนั้นออกแนวประมาณอยากกู่ร้องบอกรักให้ก้องโลก
“ถ้าแกรักมัน แกต้องอดทน”
นั่นคือวลีที่ฉันยัดใส่สมองแอปเปิลก่อนเธอจะเดินออกจากห้องนอนฉันไป...
“อีกนานมั้ยนะกว่าพี่เอพริลจะตื่น?”
“ไม่รู้เหมือนกัน ของอย่างนี้ต้องดูที่สภาพร่างกายด้วยนะแอปเปิล”
“ถ้าพี่เธอไม่ตื่นขึ้นมาล่ะจะว่าไง”
“ชั้นก้อจะเลิกกับนายไงล่ะมังกร!! พูดอะไรไม่เป็นมงคล!!”
“ขอโทษคร้าบบบ”
ฉันนอนฟัง สองตาปิดสนิท และรู้สึกมึนงง คำพูดที่ได้ยินราวกับมันเดินทางเข้าสู่สมองได้ช้ามาก
“หมอบอกว่าซีสมันก้อนใหญ่นะ พอมันกำเริบจึงดูร้ายแรง เค้ายังแปลกใจกันเลยว่าทำไมเอพริลถึงไม่มีอาการก่อน ยังดีที่โกเมนเอะใจในอาการเลยส่งเข้าโรงพยาบาลผ่าตัดได้ทันเวลา”
“โรคซีสเนี้ยมันมีในบทเรียนของพวกพี่กันด้วยเหรอ แอปเปิลยังไม่ได้เรียนเลย”
“ของพี่ไม่มีนะ มังกร!โรงเรียนนายใช้ตำราอะไรฟะถึงได้เรียนเรื่องโรคนี้อ่ะ”
“ไม่มีในตำราเรียนข้าหรอก เฟิร์สเอ๋ย ไอ้พี่ชายฝาแฝดมันหาอ่านข้างนอกเอง”
“ใช่! ชั้นอ่านเจอจากตำราอื่นในห้องสมุดเองแหละ”
“มิน่า! ถึงสอบได้ท๊อปอยู่ตลอด ว่างๆก้อสอนเอพริลด้วยละกัน เกรดมันจะได้ดีขึ้นบ้าง”
“เดี๋ยวชั้นไปส่งแอปเปิลกินข้าวก่อนนะ”
“ชั้นไปด้วยคนสิมังกร หิวว่ะ…นายจะไปด้วยมั้ย”
“ไม่ล่ะ จะอยู่เฝ้าเอพริล”
ครู่เดียว สมองฉันเริ่มทำงานเร็วขึ้น ระบบประมวลผลของสมองเริ่มทำงาน ความรู้สึกเจ็บแปล๊บนิดๆตรงหน้าท้องก่อตัวขึ้น…
ฉันลืมตา…
ทุกอย่างแรกเริ่มดูเลือนลาง ฉันจ้องเข้าไปในเพดาน สักพักก้อมีมืออุ่นๆมาจับมือฉันไว้ และเสียงเรียกชื่อฉันที่ฟังดูอบอุ่นก้อดังขึ้น
“เอพริล ตื่นแล้วเหรอ?”
ฉันหันตามต้นเสียง แล้วคนที่ฉันเฝ้ารอคอยให้กลับมาคืนดีกันยิ้มให้ …ฉันยิ้มตอบ…
“เป็นไงบ้าง? เจ็บตรงไหนมั้ย?” เขาถามอ่อนโยน
ฉันส่ายหน้า…ยังยิ้มอยู่…
“อย่าเพิ่งขยับตัวนะ เธอเพิ่งถูกผ่าตัด”
ประสาทสั่งการให้ฉันหุบยิ้มในทันที และอุทานขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ห๊า!!!!!!!! ผ่าตัด!!!!! ผ่าอะไร!!!!! ผ่าได้ไง!!!!! ใครให้ผ่าาา!!!!!!!!!”
“ใจเย็นสิเอพริล! โวยวายอยู่ได้ ยังไงก้อผ่าออกไปแล้ว ไม่มีอะไรแล้วล่ะ”
“ฉันจะตายมั้ยเนี้ย”
“เลยวิกฤติช่วงนั้นไปแล้ว เธอไม่ตายแล้วล่ะ”
ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วนอนสลดบนเตียง โกเมนลูบหัวฉันพลางยิ้ม ฉันจึงถามขึ้นว่า
“ผ่าอะไรเหรอ?”
“ก้อนเนื้อที่เรียกว่าซีสน่ะ มันฝังตัวอยู่ตรงช่องท้องเธอ ก้อนใหญ่มาก”
“ถึงว่าซิ ทำไมฉันถึงมีพุง”
โกเมนหัวเราะแล้วบอกว่า
“ตอนนี้เค้าผ่าเอามันออกแล้วล่ะ ไม่ต้องกังวลหรอก เดี๋ยวก้อหายดีแล้ว”
ฉันนิ่งอึดใจหนึ่ง แล้วนึกขึ้นได้จึงพูดขึ้นว่า
“เค้าจะเอาซีสชั้นไปบริจาคมั้ยอ่ะ ที่ตอนนั้นเราไปกรอกบริจาคอวัยวะทั้งตัวน่ะ”
โกเมนทำหน้าแบบทึ่งๆ แล้วพูดขึ้นว่า
“ใครจะเอาของพรรค์นั้นมาเป็นอวัยวะกันเล่า โง่เกินแกงแล้วนะเธอ”
…………………………(^^;)…………………………
~~~สองเดือนต่อมา~~~
ติ๊ง …หน่อง… น้อง… หน่อยยยย… ต่อย… นอง… น้อง… หนิ่งงงง…-__-;
“…………(เงียบสงบ)…………”
ติ๊ง…….ติ๊ง……..ติ๊ง……..ติ๊งงงงงง……
“…………(ยังเงียบอยู่)…………”
“ฮัลโหล เทสสสส….”
“ฮูวว์…” เมย์ถอนหายใจอย่างรำคาญแล้วก้มหน้าอ่านการ์ตูนต่อ
“ ….เทสหนึ่ง… …เทสสอง…. ……..แล้วมาเทสสามมมมม”
เบอรี่สบตากับเฟียสแล้วหัวเราะคิกคัก
“อะแฮ่ม!!!!!! นักเรียนคนใดที่ต้องการร่วมโครงการกิจกรรมตามหาฝันกับผลิตภัณฑ์น้ำอัดลมเฟรชชี่ ให้มาขอรับใบสมัครที่ห้องประชาสัมพันธ์……….ย้ำอีกครั้งนะครับ…..นักเรียน……..”
“…………”
“กิจกรรมตามหาฝันอะไรวะ?” ซาคก์ถามจีซัส
“โครงการที่ให้คนที่อยากเข้าวงการบันเทิงมาแสดงความสามารถให้คณะกรรมการดูไงเล่า ถ้าเกิดสะดุดตาขึ้นมาก้อมีโอกาสได้เทสหน้ากล้องหรือเทสเสียงเลยไง มะรืนนี้พวกคณะกรรมการจะมาคัดเลือกที่โรงเรียนเราด้วย” จีซัสตอบแบบผู้เหนือวิชา
“แล้ววง RucH ของเราก้อได้เตรียมเพลงไว้โชว์เรียบร้อยแล้ว” เบสกระหยิ่ม
“…………”
ไอค์ตะโกนข้ามหัวฉันไปถามเกรซว่า
“จะไปลองเทสด้วยรึเปล่า เผื่อได้เป็นนางเอกไง … วิกฤตินางพญากิ้งก่าแดงถล่มโลก”
“ไอ้ไอค์!!!!!!”
“คร้าบบบบบ”
ฉันหัวเราะมุกของไอค์แล้วกดโทรศัพท์ส่งข้อความไปหาแอปเปิลว่า “ไปขอรับใบสมัครด้วยนะ เผื่อเธอจะได้เป็นดารากับเค้าบ้าง” แล้วอีกอึดใจเดียวแอปเปิลก้อตอบกลับมาว่า “ไม่เอาหรอก…ไม่อยากดัง” ฉันส่ายหน้ายิ้มๆแล้วบอกเฟียสว่า
“วันนี้ฉันจะเข้าคลับเคลน่าซะหน่อย จะเดทครั้งที่ยี่สิบหกกับโกเมน”
เฟิร์สได้ยินพอดีจึงพูดฉะซะเสียงดังว่า
“แม่-งเดทเอาทุกวันเลยว่ะ หมั่นไส้ โค-ตรๆ”
ฉันยิ้มแล้วเปิดหนังสือวิชาประวัติศาสตร์กฎหมายขึ้นมาอ่าน พลางนึกถึงเหตุการณ์เมื่อสองเดือนที่แล้ว...ฉันถูกผ่าตัด... แน่นอน! ฉันกลัวการผ่าตัดมาก แต่การผ่าตัดในครั้งนั้นได้แลกกับสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตกลับคืนมา...เดาถูกแล้วล่ะ... ฉันกับโกเมนคืนดีกัน
ในวันนั้น วันที่โกเมนกับฉันถูกเพื่อนๆรวมหัวกันจับขังไว้ในบ้านพักริมทะเล ฉันหมดสติไป เฟิร์สเล่าว่าโกเมนแทบจะบ้า ทั้งเตะและต่อยประตูจนมันพัง เฟิร์สมันยังบ่นอยู่เลยว่าเสียค่าซ่อมประตูไปมากกว่าค่าเช่าบ้านเสียอีก จากนั้นโกเมนก้อรีบอุ้มฉันส่งโรงพยาบาล หมอตรวจปรากฏว่าฉันเป็นซีสต้องผ่าตัดด่วน ระหว่างที่ฉันยังไม่ฟื้นนั้น เฟิร์สได้เล่าเหตุการณ์ทุกอย่างให้โกเมนฟัง เขาจึงเข้าใจและยอมกลับมาคบกับฉันอีกครั้งหนึ่ง เราสองคนสวีตกันกว่าเดิม และตอนนี้คู่ของฉันก้อได้รับการโหวตจาก 3E ว่าเป็นคู่ที่น่าหมั่นไส้ที่สุดเลย...
………………….>(^0^)<………………………
………………….>(^_^)<………………………
และแล้ววันที่คณะกรรมการของโครงการตามหาฝันฯ จะมาเทสเด็กโรงเรียนมัธยม H ก้อมาถึง...
“คนสมัครเยอะโคร-ตๆ” ซาคก์วิ่งหอบมาบอกเราที่ห้อง
“แล้วเมื่อไหร่เบสจะได้แสดงซะทีล่ะ” เบอรี่หันถามมินนี่
“สงสัยคงอีกนานล่ะมั้ง” เธอตอบ
“เมื่อกี้ไอ้ไอค์มันบอกว่าถ้ามันได้โชว์แล้วมันจะโทรมา” ซาคก์หอบต่อ
“แล้วแกดูสถานการณ์ว่าน่าจะอีกนานมั้ยล่ะ?” เฟียสหันหน้าไปทางซาคก์
“อีกสักชั่วโมงมั้ง” ซาคก์ยังหอบอยู่
“อีกตั้งชั่วโมง! ชั้นขอไปฉิ๊งฉ่องก่อนดีกว่า”
แล้วเฟียสก้อทำทีลุกขึ้นจะไปห้องน้ำ แต่ซาคก์รีบยกมือขวางอย่างแรง
“หยุด! ถ้าเค้าดันโชว์มาตอนนี้แล้วน้องจะเสียใจนะจ๊ะ” ซาคก์ยังอ้าปากหอบอยู่เรื่อยๆ
เฟียสบึนปากใส่ซาคก์ แต่ยอมกลับมานั่ง... คิริมองซาคก์ที่ไม่หยุดหอบตั้งแต่หัวจรดเท้า
“เหนื่อยมากมั้ยไอ้ซาคก์! เดี๋ยวตูช่วยคลายกล้ามเนื้อให้” คิริลุกขึ้นนิ่มๆ
ซาคก์หุบปากหยุดหอบในทันที รีบเด้งก้นลงนั่งเก้าอี้ แล้วค้อนเสียงใส่
“คลายกล้ามเนื้อให้มันเคล็ดขึ้นอ่ะดิ ตูไม่อาววว”
แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือของซาคก์ก้อดังขึ้น ซาคก์รับโทรศัพท์แล้วตะเบงเสียงใส่พวกเรา
“จะโชว์แล้วโว้ยยยย!!!!!”
3E ทุกคนเด้งก้นขึ้นจากที่นั่ง และ บินตามกันไปที่หอประชุมดั่งติดจรวด...
------
พอไปถึงก้อได้ยินเพลงฮิตประจำวงของRucH ทันที จีซัส ไอค์ เบส เล่นดนตรีกันชนิดที่เรียกว่ามืออาชีพยังอายเลยทีเดียว เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดจากผู้หญิงโรงเรียนมัธยมHได้อย่างถล่มทลาย ก้อแน่ล่ะ!เพื่อนฉันมันหล่อนี่ โดยเฉพาะจีซัส ที่เราลงความเห็นว่ามันหล่อได้เทียบเท่าดาราเลย ส่วนไอ้อีกสองตัวนั้นก้อถือว่าดูดีล่ะ แม้ว่าเวลาเทียบกับจีซัสแล้วดูเหมือนเจ้าชายกับข้ารับใช้ก้อตาม...
“ถ้าข้าเป็นกรรมการล่ะก้อ ข้าจะให้มันเซ็นสัญญาทันทีเลย”
ฉันหันมองแฟคที่ตอนนี้จ้องเพื่อนบนเวทีด้วยสายตาชื่นชม เขาพูดต่อว่า
“เห็นพวกมันลอยไปลอยมาหยั่งงี้ ที่จริงเสือซ่อนเล็บนี่หว่า”
“พวกมันแน่มาก! มันแน่!” คิริผงกหัวเบาๆ ตายังจับจ้องที่เวที่
“สงสัยต้องเตรียมกินเลี้ยงแล้วม้าง” ฉันเอ่ยให้ดังพอได้ยินกันหมด
พวกเขาหันมามองหน้าฉัน แล้วหัวเราะถูกใจ...
……………………(^0^)(^_^)(^0^)(^_^)……………………..
ติ๊ง …หน่อง… น้อง… หน่อยยยย… ต่อย… นอง… น้อง… หนิ่งงงง…
หลังจากออดเลิกเรียนดังราวสิบนาที ทุกคนในห้อง 3E ยังไม่มีใครออกจากห้อง เหตุเพราะเรากำลังรอ มินนี่และเกรซ ที่เมื่อยี่สิบนาทีก่อนเพิ่งขอตัวไปเข้าห้องน้ำ จนป่านนี้ยังไม่กลับจากปฏิบัติภารกิจส่วนตัว ที่เรารอกันอยู่อย่างนี้เพราะค่ำนี้ตกลงกันไว้ว่าจะไปกินฉลองกันเล็กน้อยที่วง RucH ได้รับคัดเลือกเป็นวงดนตรีหนึ่งเดียวของมัธยม Hให้ไปเทสเสียงที่ค่าย J-Plus ซึ่งถือเป็นค่ายที่ใหญ่เบิ้มมาก ศิลปินดาราที่สังกัดค่ายนี้ต้องดังทุกคน นี่ขนาดว่ายังไม่เซ็นสัญญานะ...
“ยัยสองคนนั่นไหงช้าจังวะ” ไอค์หงุดหงิด
“ฟัดกันตายหน้าห้องน้ำแล้วมั้ง” เบสเปรย
“จะฟัดกันทำซากอะไรล่ะ!?!” เฟียสค้อน
“ไม่แน่นะ! ยัยเกรซอาจอิจฉามินนี่ที่สวยกว่า ประจวบเหมาะได้เข้าห้องน้ำกันสองคน ยัยเกรซสบโอกาสอาจฮึดฆ่ามินนี่ก้อได้ ดูอย่างอุทาหรณ์ยัยมิกเกลนั่นดิ” เบสลำดับฉาก
--ไวเท่าความคิด-- สมุดเล่มหนึ่งก้อบินถึงหัวเบสพอดี จีซัสนั่นเอง! เขาทำหน้าเฉยลุกขึ้นเดินผ่านเบสที่คลำหัวน้ำตาเล็ด พลางบอกว่า
“เดี๋ยวข้าไปตามดีกว่า”
จีซัสเดินเกือบถึงประตู เกรซก้อพรวดพราดเข้ามาแถมแจกยิ้มร่าทั่วห้อง จีซัสผงะแล้วตวาด
“อีบ้า!!! ตูตกใจหมด”
แต่เกรซไม่สนใจ แถลงการณ์ต่อห้องทันที
“มีข่าวดีจ้าเพื่อน! ข่าวดีสุดๆ! ตอนที่ชั้นกับมินนี่ไปห้องน้ำกันนะ บังเอิญเจอกับกรรมการคนหนึ่ง เค้าสนใจมินนี่ล่ะ เค้าแลกเบอร์กับมินนี่แล้วบอกว่าวันเสาร์นี้ให้มินนี่ไปแคสโฆษณาที่ค่าย J-Plus ด้วยแหละ!”
“โห!” เพื่อนในห้องฉันหลายคนอุทานขึ้นมาพร้อมกัน เฟิร์สพูดว่า
“คนเรา... บทจะดังมันก้อต้องดังแหละเนอะ”
----
………………………>{(^0^)}<……………………………
………………………>{(^_^)}<……………………………
ก๊อก!!! ก๊อก!!! ก๊อก!!! “พี่เอพริล ขอเข้าไปหน่อย” เสียงแอปเปิลเคาะประตูเรียก
“ไม่เอาอ่าแอปเปิล พี่ต้องการเวลาส่วนตัว” ฉันว่าแล้วคว่ำหน้านอนต่อ
“ชั้นมีเรื่องปรึกษานะพี่” แอปเปิลเอ่ยอยู่นอกห้อง
ฉันลุกขึ้นนั่งบนเตียง เชิญน้องสุดที่รักให้เข้ามาปรึกษาอย่างหงุดหงิด...คนจะนอนมายุ่งทำไม...
แอปเปิลเดินเข้ามาหน้าหงอยแล้วทรุดตัวนั่งข้างฉัน
“เกี่ยวกับมังกรน่ะพี่ คือ...”
“มันทำอะไรแกห๊ะ! มันทำอะราย” ฉันซักไซ้ทันที
แอปเปิลเหลือบมองหน้าฉันแล้วนิ่งคิดราวกับว่าไม่อยากจะบอกแล้ว แต่เมื่อเจอสายตากระหายของฉันก้อต้องยอมบอกโดยสดุดี
“มังกรไม่ทำอะไรหรอกพี่ แต่มันเป็นผลพวงจากที่เราคบกันน่ะ”
“อะไรล่ะ?”
“แฟนคลับของมังกรน่ะสิ! ชั้นโดนพวกนั้นหมายหัวไว้น่ะ ตอนนี้ชั้นไม่กล้าไปไหนคนเดียวแล้วนะพี่ ...ชั้นกลัว” แอปเปิลบอก...ฉันเดาได้ในทันที...
“มังกรไม่รู้เรื่องล่ะสิ”
“ชั้นไม่กล้าบอกเค้าหรอก เด๋วเรื่องใหญ่...พี่ก้อรู้นี่”
“แกจะทำเฉยแล้วคบกันไปเรื่อยๆแบบในใจยังกลัวอยู่เนี้ยนะ!?”
“ไม่รู้เหมือนกัน เค้าชอบแสดงความรักอย่างออกนอกหน้ามากเลย ชั้นอึดอัดน่ะ”
ฉันเข้าใจน้องสาวดี ทั้งมังกรและโกเมนก้อเป็นพวกประเภทเดียวกัน...รักก้อสื่อว่ารัก... แต่โกเมนจะเก็บอารมณ์และแคร์สายตาคนรอบข้างมากกว่ามังกร ซึ่งมังกรนั้นออกแนวประมาณอยากกู่ร้องบอกรักให้ก้องโลก
“ถ้าแกรักมัน แกต้องอดทน”
นั่นคือวลีที่ฉันยัดใส่สมองแอปเปิลก่อนเธอจะเดินออกจากห้องนอนฉันไป...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น