ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เพราะฉันใจร้อนแท้ๆ
(4)
ติ๊ง …หน่อง… น้อง… หน่อยยยย… ต่อย… นอง… น้อง… หนิ่งงงง…-__-;
วันนี้เป็นวันแรกที่พวกเรามาโรงเรียนหลังจากไปตกนรกที่ค่ายดัดสันดาน …ฉันยังแค้นใจไม่หายเรื่องไวท์ช๊อกโกแลคของฉัน…แม้เพื่อนๆจะปลอบใจว่า ไม่ได้กินยิ่งดี…เดี๋ยวอ้วนก้อตาม…แต่มันไม่ได้ทำให้จิตใจฉันดีขึ้นเลย
ติ๊ง…….ติ๊ง……..ติ๊ง……..ติ๊งงงงงง……
วันนี้มีประกาศอีกแล้วเหรอเนี่ย
“ฮัลโหล เทสสสส….”
“ฮู้!!!!!!!!” …เมย์บ่นก่อนทุกทีเวลาได้ยินเสียงนี้
“ ….เทสหนึ่ง… …เทสสอง…. ……..เทสสามมมมม”
“โอยยยยย เบื่อออออออออออ ถ้าให้กลับมาฟังมันเทสไมค์อยู่เนี่ย ตูกลับค่ายดีกว่า”
“อะไรนะเกรซ!~~ไหนพูดใหม่ดิ๊…” เฟิร์สถามปนใบหน้ากระหายใคร่แกล้ง
“พูดเล่นจ้า สุดหล่อเฟิร์ส” (โธ่!!……..นึกว่าแน่)
“จุ๊……จุ๊……”
“……………………………”
“อะแฮ่ม!!!!!! นักเรียนที่ได้รับการฝึกเข้าค่ายเมื่ออาทิตย์ที่แล้วและสารวัตรนักเรียน….หลังเลิกเรียนให้ไปพบอาจารย์เชนที่ห้องปกครองทุกคน……….ย้ำอีกครั้งนะครับ…..นักเรียน……..”
“………………?_?………………”
“ไปทำไมอีกวะ?” เมย์พูดขึ้น
“ พวกเธอคงไปหว่านเสน่ห์ใครเข้าละมั้ง แล้วเค้าคงอยากจะจัดค่ายอีกครั้งเผื่อเจอหน้าพวกเธออีกไง 5555+” เบสเสนอหน้าเข้ามา
“ตบปากตัวเองเลยไอ้เบส พูดไม่เป็นมงคล” ฉันตะคอกใส่หน้าเบส ทำให้ทุกคนอึ้ง
“เฮ้ยเอพริล! เป็นไรง่ะ อารมณ์ไม่ดีแต่เช้าเลยเหรอ แหมๆ ตั้งแต่กลับจากเข้าค่ายนี่เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยนะ นอกจากจะผอมลงจิ๊ดนึงแล้ว ยังดุขึ้นอีกแหน่”
จีซัสทำหน้าทะเล้นถาม
“ ไปโดนอะไรที่ค่ายมารึไง ถึงเป็นงี้ง่ะ…เล่าให้ฟังหน่อยจิ”… เบอรี่เริ่มปฏิบัติการอยากรู้
“ให้เฟียสสุดสวยเล่าดีกว่านะจ๊ะ วันนี้เอพริลไม่ฉะบายยยย” เฟียสแทรกเข้ามา
“ครายวะ เฟียสสุดสวย … มีด้วยเหรอ”
“ไอ้ไอค์!!!! ออกไปข้างนอกเลย ชั้นไม่เล่าให้แกฟัง!!!!”
“ขอโทษคร้าบบบบบ”
แล้วเฟียสก้อเล่าเรื่องที่เกิดในค่ายทั้งหมดให้เพื่อนๆในห้องฟัง…รวมถึงเรื่องที่ฉันทะเลาะแย่งของกินกับโกเมนด้วย……………..
“……….(-_-;;;;;)………”(หลังจากฟังเรื่องจบแล้ว)
“นี่เอพริล มันเป็นเรื่องใหญ่นักเหรอ” …จีซัส… เทพบุตรคิ้วเข้มหันมาถามฉัน
“อือ ใหญ่มากกก”… ฉันยังยืนยันคำเดิม
“แค่ไข่เจียวแค่เนี่ย เธอตั้งตัวเป็นศัตรูกะสารวัตรนักเรียนเลยเหยอ ผู้หญิงนี่น่ากลัวว่ะ”
“แกกลัวอะไรวะจีซัส ” ไอค์งงเหมือนที่ฉันกำลังงง
“เป็นผู้ชายกลัวทำไมแค่ผู้หญิงง่ะ” ไอค์ถามต่อ
จีซัสหันมามองมินนี่แวบหนึ่ง แล้วไม่พูดอะไร….
“มองมินนี่ทำไม กลัวอะไร? ไหนพูดมาซิ ……มินนี่ก้ออยากรู้นะ”
“…………………”
“นี่นายจีซัส!! เค้ารอฟังอยู่นะ”
หลังจากตัดสินใจได้แล้ว จีซัสก้อหันหน้ามาทางมินนี่ แล้วพูดขึ้นว่า………
“จีซัสจะไม่แย่งของกินมินนี่หรอก”
“………(-_-;)………”
~~~~~~…………..ไอ้บ้า ที่แท้ก็กลัวผู้หญิงไม่รัก…………~~~~~~~~
“โกเมนไม่ได้เป็นสารวัตรนักเรียนธรรมดานะ” เฟิร์สพูด
“ทำไม! มันเป็นอุลตร้าแมนได้ด้วยรึไง” เบสกวน
“แล้วไหงแกถึงพูดกวนตีนนักวะไอ้เบส..….แม่-ง…วนอยู่ได้กะไอ้อุลตร้าแมนเนี่ย เดี้ยะตูถีบให้บินตามพ่ออุลตร้าไปซะเลย” คิริสวนทันที
(~~แจ๋วมาจ้า~~คิริ…. นักเลงหัวโปกที่สุดในห้อง……สุภาพบุรุษที่สุดเช่นกัน…)
เฟิร์สไม่สนใจ เขาหันมามองหน้าฉัน
“เป็นหัวหน้าสารวัตรนักเรียนของเมืองเรา ถ้าไม่เจ๋งจริงจะไม่ถูกแต่งตั้งหรอก…โกเมนน่ะ …น่ากลัวมากนะ”
“แล้วระหว่างข้ากะมันน่ะ ใครเจ๋งวะ?” …คิริถามท่าทางฮึกเหิม
“ถ้าแกยังล้มมังกรไม่ได้ อย่าคิดเปรียบมวยกะโกเมน” เฟิร์สตอบเย็นชา
“ทำไมวะ!!!!!”
“มังกรเป็นน้องชายของโกเมน …โกเมนสามารถล้มมังกรได้ภายในครึ่งนาที!”
“……………(=0=)……………”
พวกผู้ชายตกตะลึง ทึ่งกันเป็นแถบ ...ท่าทึ่งเวอร์กันจริงๆ…
“ไอ้เฟิร์ส!! แกโกหกรึเปล่า” …จีซัสถามขึ้นปนใคร่รู้
“โกหกพวกแกทำซากอะไรวะ!!!! ตูเคยเห็นกะตา…แม่-ง โคร-ตน่ากลัวเลย”เฟิร์สตะคอก
“…………=_=;;;;…………”
อึดใจหนึ่ง….ทั้งห้องของฉันมีแต่ความเงียบ……….
………และแล้วคิริก้อหันมามองฉัน…เขาพูดขึ้นว่า…………
“ชั้นคงแก้แค้นให้เธอไม่ได้แล้วล่ะ โทษทีนะ ขอถอนตัวว่ะ”
ติ๊ง …หน่อง… น้อง… หน่อยยยย… ต่อย… นอง… น้อง… หนิ่งงงง…
หลังจากออดเลิกเรียนดังขึ้นราวครึ่งชั่วโมง ฉันก้อออกจากห้องปกครอง อาจารย์เชนบอกว่าในวันศุกร์ที่จะถึงนี้ ทุกโรงเรียนต้องส่งตัวแทนไปรายงานผลการปรับนิสัยของนักเรียนแต่ละโรงเรียนของตนต่อคณะกรรมการที่เป็นอาจารย์และสารวัตรนักเรียนทั้งหมดเพื่อประเมินผลว่าเห็นสมควรให้ผ่านหรือไม่ ณ ที่โรงเรียนมัธยมปลาย J หากไม่ผ่าน นักเรียนโรงเรียนนั้นต้องมาเข้าค่ายใหม่อีกครั้ง ซึ่งผลการคัดเลือกตัวแทนตามผลโหวตของนักเรียนออกมาว่าเป็น เฟียส และแน่นอนที่สุด… คนที่ต้องไปส่งมันรายงานผลที่นั่นคือ…ฉันเอง…-_-;;
~~ตอนนี้ฉันกำลังเดินอยู่ข้างๆเฟิร์ส… ซึ่งตั้งแต่ออกจากห้องปกครองมายังไม่ได้พูดกันซักคำ… ฉันที่กำลังติดใจเรื่องของมังกรอยู่ จึงตัดสินใจถาม……
“ใครน้าาาา… มังกรน่ะ”
“หือ?”
“ก้อที่พวกนายพูดกันเมื่อเช้าอ่ะ คนที่ชื่อมังกร น้องชายโกเมนช่ายมะ”
“อือ…” เฟิร์สพยักหน้า
“เค้าทามมายเหยอ…เปงครายยยย…ทามมายคิริถึงต้องกลัวด้วยล่าาาาาาา”
สงสัยฉันจะทำทุเรศไปหน่อย……… เฟิร์สเดินออกห่างฉัน………
“น่าเกลียดว่ะ!! กระแซะอยู่ได้”
“…………(สะอึก)…………”
“มังกรน่ะ เป็นหัวหน้านักเลงประจำโรงเรียนม.ปลาย J”
ห๊ะ! พี่หัวหน้าสารวัตรนักเรียน……น้องหัวหน้านักเลง…… อึ๋ยยยยย(+[]+)
“สองคนนั่นอยู่บ้านหลังเดียวกันเหรอ?”
“ก้อเค้าเป็นพี่น้องกันนะเอพริล ทำไมถามโง่ๆ”
“………=_=;;………”
“คิริเคยสู้ตัวต่อตัวกับมังกรมาแล้วด้วยล่ะ… แพ้หลุดลุ่ย …” เฟิร์สเสริม
มิน่าล่ะ………ถึงว่าทำไมเมื่อเช้าคิริถึง…………+_+;
วันศุกร์ที่30 พฤศจิกายน
“มาอ่อยใครที่นี่ยะ!”
ยัยริบบิ้นเข้ามาหาเรื่องฉันทันทีที่เห็น…ตอนนี้ฉันกำลังรอเฟียส ซึ่งเข้าไปรายงานผลในห้องรายงานผล(ไหงเข้าไปนานนักฟะ)…. ฉันยังนั่งท่าที่สงบ…..(ใจเย็นๆ)
“อย่ามายุ่งชั้นได้มั้ย!! จะไปไหนก้อไปเลย”
“ตอบไม่ตรงคำถามนี่! ฉันถามว่ามาอ่อยใคร”… ริบบิ้นตั้งหน้าหาเรื่องต่อ
“ไม่ได้มาอ่อยแฟนเธอก้อแล้วกัน”
“งั้นก้อแสดงว่าตั้งใจมาอ่อยผู้ชายโรงเรียนนี้จริงๆน่ะสิ ว้าย!! อดอยากเหรอจ๊ะ”
“ชั้นบอกให้ไปไกลๆชั้นไงล่ะ ริบบิ้น! เกลียดกันก้ออย่ามายุ่ง…ทางใครทางมัน”
“ฉันก้อไม่ได้อยากยุ่งกับเธอหรอกนะ เสนียดจะตาย”
ฉันเริ่มเดือดแล้วนะ!!!!…… โอม….อมิตตาพุทธ……..อมิตตาพุทธ…..*=*
“งั้นก้อไปได้แล้ว ชั้นแค่มาส่งเฟียสรายงานผล ไม่ได้มาอ่อยอะไร”
“งั้นเหรอ!!? ไม่ใช่อะไรหรอกนะ เพราะถ้าเกิดมีคนที่ชั้นรู้จักมาตกหลุมพรางเธอ ชั้นจะได้รีบฉุดออกจากขุมนรกไวๆไง”
มันจะมากไปแล้วนะ!!!!…… ชั้นลุกขึ้นยืนมาประจันหน้ากับริบบิ้น…สองมือกำหมัดแน่น…..
“ฉันจะไม่ทนเธอแล้วนะ!!!…. หากว่าฉันอีก เธอจะโดน…..”
“ว้าย!!!! กลัวตายเลย อย่างเธอมันก้อแค่พวก ส…”
เพี้ยยยยะะะะ!!!!!!!!!!!!!!!
“โอ้ยยย~~~~”
“บอกแล้วใช่มั้ย!!! ห้ามว่าชั้นอีก!!!”
“หนอยยย….นังเอพริล!!!!”
ริบบิ้นปรี่เข้าหาฉัน………ตอนนี้ฉันจะไม่ยั้งแล้ว~~~~~(#)~(#)~~~~
ตุ้บ!!!!!!!!! ตั้บ!!!!!!!!!!!!!!!
“โอ้ย!!!!!!!!”
“อยากลองดีนักใช่มั้ย!!!!?”
พลั่ก!!!!!!!!!!!!!! ผลัวะ!!!!!!!!!!!!!!
“เอพริล!!! เจ็บ!!!!!ปล่อยช้านนนนน”
“ยังจะว่าชั้นอีกมั้ย!!!!????” ฉันโดดขึ้นคร่อม
ผลัวะ!!!!!!!!!!!! ตุ้บ!!!!!!!!!! พลั่ก!!!!!!!!!!!!!!
“ทนมานานแล้วนะ!!!!!”
เพี้ยะ!!!!!!!!!! ตั้บ!!!!!!!!!!!!! ผลัวะ!!!!!!!!!!!!
ฉันคงฆ่ายัยริบบิ้นตายคามือแน่ๆ ถ้าหากไม่มีคนห้ามเสียก่อน……………
“หยุดเดี๋ยวนี้!!!!!!!!!!!!!”
ตัวชั้นเบาหวิวเหมือนลอยได้^^……(แฮ่ก!แฮ่ก!)……หลังจากลงสู่พื้นแล้ว ฉันหันหลังไปมองคนที่อุ้มฉัน อ๊ะ!!…… อาจารย์ร่างใหญ่ยักษ์….
“นักเรียนมัธยม H เธอคิดจะฆ่านักเรียนโรงเรียนชั้นรึไง ห๊าาา!!!!”
ฉันหันไปมองรอบๆ แล้วฉันก้อเห็น…=+_+=…..คณะกรรมการ สารวัตรนักเรียน วิทยากรและนักเรียนตัวแทนทุกคน ทยอยออกมาจากห้องรายงานผล ทุกคนมองฉันเป็นตาเดียว…พี่ซันจิส่ายหน้าขณะมองมาที่ฉัน…โกเมนมองฉันแบบทำหน้าอธิบายไม่ถูก…พี่คิวทำเสียงจึ่กจั่กแล้วหันไปมองหน้าพี่ผู้หญิงอีกคนหนึ่ง(ครายหว่า??) …พี่แอนยิ้มให้ฉันอย่างลำบากใจ …พี่คิมก้อส่งหน้าเอือมระอามาให้ ส่วนยัยเฟียสจ้องฉันอย่างทึ่งมาก ……………………
“สงสัยโรงเรียนมัธยมปลาย H จะไม่ผ่านแล้วมั้ง…”
เสียงอาจารย์หญิงคนหนึ่งขยับแว่นพูดพร้อมหันหน้าไปทางอาจารย์เชน แต่อาจารย์เชนไม่ได้พูดอะไร ริบบิ้นลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งไปเกาะแขนอาจารย์ร่างยักษ์คนนั้น ออดอ้อนจนน่าหมั่นไส้...
“โอยยย ’จารย์ขา ริบบิ้นเจ็บมากเลยค่าาาา”
~~~~~หนอยยย!!!!……อีด-อกกกก……~~~~~
“ที่จริงเอพริลไม่ใช่คนอย่างนี้นะ เธอไปทำอะไรให้เค้ารึเปล่า?” อาจารย์เชนถามริบบิ้น
“ไม่ค่ะ!! หนูไม่ได้ทำอะไรนะคะ หนูทักเค้าเฉยๆ เค้าก้อรี่เข้าหาหนูเลยอ่ะค่ะ”
~~~~~~ฮึ่ย!!!! ตอแห-ลลลลล….~~~~~~~~~
“………-_-^^…….”
“ที่จริงน้องเค้าจิตใจดีนะครับ สงสัยทนอะไรไม่ได้ละมั้ง พี่เดาถูกใช่มะน้องเอพริล”
พี่คิวพูดถูกต้องงงง……อ้ายยยยย……>0<…...พี่คิวปกป้องช้านนนนน …….>0<
ในเมื่อพี่คิวเชื่อใจฉันขนาดนี้แล้ว ฉันจะไม่เป็นเป้านิ่ง ดังนั้นฉันจึงตอบไปด้วยเสียงอันดัง…
“ใช่ค่ะ!! เค้ามาว่าหนูมาอ่อยผู้ชาย ว่าหนูสถุน ว่าหนูเสนียดด้วยค่ะ!!!”
เกิดเสียงฮือฮาขึ้นทันทีที่ฉันพูดจบ พวกเขาปรับโฟกัสไปที่ริบบิ้น… เฟียสช่วยฉันต่อ...
“ริบบิ้นชอบหาเรื่องเพื่อนหนูเสมอค่ะ ทั้งที่วันนี้เอพริลมาส่งหนูรายงานผล ไม่ได้มาอ่อย!!”
เฟียสพูดจบก้อค้อนริบบิ้นขวับ!!!……^^รักแกจัง เพื่อนรักเฟียส^^……
ริบบิ้นตั้งท่าจะเถียง แต่ว่าอาจารย์เชนก้อพูดขึ้นมาก่อน…
“อย่างไรก้อตาม เอพริลก้อทำร้ายร่างกายริบบิ้น ต้องถูกทำโทษ ... ดังนั้น ...กระผมในฐานะที่เป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองโรงเรียนมัธยม H ขอยอมให้ผลการประเมิน…………”
“เดี๋ยวค่ะ!!!!!!” ฉันต้องรีบแทรก
ทุกคนหันมามองที่ฉันอีกแล้ว…… ฉันกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ก่อนตัดสินใจบอกไป……
“ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น หนูจะยอมรับผิดคนเดียว… ทั้งหมดค่ะ ”
“อะไรนะ!!” อาจารย์หญิงแว่นคนนั้นถามฉัน
“โรงเรียนหนูไม่ได้ผิดค่ะ หนูผิดคนเดียว เพราะฉะนั้น หากต้องทำโทษ……ต้องเป็นหนูคนเดียวค่ะ!”
ฉันพูดจบก้อหันไปมองอาจารย์เชน… สาบานได้ว่าเห็นรอยยิ้มที่มุมปากอาจารย์แวบหนึ่งด้วย……ก้อใช่น่ะสิยะ!!!… ฉันเพิ่งช่วยโรงเรียนทั้งโรงเรียนไม่ให้ถูกกดผลประเมินนี่นา
“แน่ใจนะ?” พี่คิมถามฉัน
“แน่นอนที่สุดค่ะ!” ชัวร์สุดๆที่ตอบแบบนี้
“ได้!!!”
แล้วคณะกรรมการและวิทยากรเดินกลับเข้าไปในห้องกันอีกครั้งเพื่อหาวิธีการลงโทษฉัน…-_-;;;
…………………………(+_=;)………………………
เวลาผ่านไปประมาณสิบห้านาที…… ในที่สุดพวกเขาก้อออกมา………
“แอพริลฟังฉันนะ” อาจารย์เชนเดินมาจับไหล่ฉัน รู้สึกอบอุ่นจัง…
“ค่ะ อาจารย์”
“โรงเรียนเราจะต้องถูกเลื่อนการประเมินผลไปก่อน”
“อ้าว!?!!!” …งงเลยสิ…ฉันนึกว่าช่วยโรงเรียนได้นะเนี่ย
“พวกเราตกลงให้เธอทำงานสาธารณประโยชน์ทุกอย่างตามที่ผู้ควบคุมสั่ง 1 อาทิตย์ ระหว่างที่เธอทำงานนั้น ผู้ควบคุมจะอัดวีดีโอไว้ หลังจากนั้นเทปวีดีโอจะถูกส่งให้คณะกรรมการพิจารณา… เธอต้องเริ่มพรุ่งนี้เลยนะ… เจอผู้ควบคุมของเธอที่หน้าโรงเรียนนี้แปดโมงเช้า ถ้าเธอผ่าน โรงเรียนก้อผ่าน…… เธอคิดว่าเธอจะทำได้มั้ย?”
“อ่ะ….ค่ะ…”
“เหนื่อยหน่อยนะ เอพริล” เฟียสพูดกับฉัน แววตาเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรหรอก…… แล้วผู้ควบคุมเป็นใครคะ?”
ประโยคหลังฉันหันไปถามอาจารย์เชน
“หัวหน้าสารวัตรนักเรียน… เขาเสนอตัวมาควบคุมเธอเองเลยนะ”
หัวหน้าสารวัตรนักเรียน………งั้นก้อ*o*;;……ก…โก…โกเมน!!!!!!
ติ๊ง …หน่อง… น้อง… หน่อยยยย… ต่อย… นอง… น้อง… หนิ่งงงง…-__-;
วันนี้เป็นวันแรกที่พวกเรามาโรงเรียนหลังจากไปตกนรกที่ค่ายดัดสันดาน …ฉันยังแค้นใจไม่หายเรื่องไวท์ช๊อกโกแลคของฉัน…แม้เพื่อนๆจะปลอบใจว่า ไม่ได้กินยิ่งดี…เดี๋ยวอ้วนก้อตาม…แต่มันไม่ได้ทำให้จิตใจฉันดีขึ้นเลย
ติ๊ง…….ติ๊ง……..ติ๊ง……..ติ๊งงงงงง……
วันนี้มีประกาศอีกแล้วเหรอเนี่ย
“ฮัลโหล เทสสสส….”
“ฮู้!!!!!!!!” …เมย์บ่นก่อนทุกทีเวลาได้ยินเสียงนี้
“ ….เทสหนึ่ง… …เทสสอง…. ……..เทสสามมมมม”
“โอยยยยย เบื่อออออออออออ ถ้าให้กลับมาฟังมันเทสไมค์อยู่เนี่ย ตูกลับค่ายดีกว่า”
“อะไรนะเกรซ!~~ไหนพูดใหม่ดิ๊…” เฟิร์สถามปนใบหน้ากระหายใคร่แกล้ง
“พูดเล่นจ้า สุดหล่อเฟิร์ส” (โธ่!!……..นึกว่าแน่)
“จุ๊……จุ๊……”
“……………………………”
“อะแฮ่ม!!!!!! นักเรียนที่ได้รับการฝึกเข้าค่ายเมื่ออาทิตย์ที่แล้วและสารวัตรนักเรียน….หลังเลิกเรียนให้ไปพบอาจารย์เชนที่ห้องปกครองทุกคน……….ย้ำอีกครั้งนะครับ…..นักเรียน……..”
“………………?_?………………”
“ไปทำไมอีกวะ?” เมย์พูดขึ้น
“ พวกเธอคงไปหว่านเสน่ห์ใครเข้าละมั้ง แล้วเค้าคงอยากจะจัดค่ายอีกครั้งเผื่อเจอหน้าพวกเธออีกไง 5555+” เบสเสนอหน้าเข้ามา
“ตบปากตัวเองเลยไอ้เบส พูดไม่เป็นมงคล” ฉันตะคอกใส่หน้าเบส ทำให้ทุกคนอึ้ง
“เฮ้ยเอพริล! เป็นไรง่ะ อารมณ์ไม่ดีแต่เช้าเลยเหรอ แหมๆ ตั้งแต่กลับจากเข้าค่ายนี่เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยนะ นอกจากจะผอมลงจิ๊ดนึงแล้ว ยังดุขึ้นอีกแหน่”
จีซัสทำหน้าทะเล้นถาม
“ ไปโดนอะไรที่ค่ายมารึไง ถึงเป็นงี้ง่ะ…เล่าให้ฟังหน่อยจิ”… เบอรี่เริ่มปฏิบัติการอยากรู้
“ให้เฟียสสุดสวยเล่าดีกว่านะจ๊ะ วันนี้เอพริลไม่ฉะบายยยย” เฟียสแทรกเข้ามา
“ครายวะ เฟียสสุดสวย … มีด้วยเหรอ”
“ไอ้ไอค์!!!! ออกไปข้างนอกเลย ชั้นไม่เล่าให้แกฟัง!!!!”
“ขอโทษคร้าบบบบบ”
แล้วเฟียสก้อเล่าเรื่องที่เกิดในค่ายทั้งหมดให้เพื่อนๆในห้องฟัง…รวมถึงเรื่องที่ฉันทะเลาะแย่งของกินกับโกเมนด้วย……………..
“……….(-_-;;;;;)………”(หลังจากฟังเรื่องจบแล้ว)
“นี่เอพริล มันเป็นเรื่องใหญ่นักเหรอ” …จีซัส… เทพบุตรคิ้วเข้มหันมาถามฉัน
“อือ ใหญ่มากกก”… ฉันยังยืนยันคำเดิม
“แค่ไข่เจียวแค่เนี่ย เธอตั้งตัวเป็นศัตรูกะสารวัตรนักเรียนเลยเหยอ ผู้หญิงนี่น่ากลัวว่ะ”
“แกกลัวอะไรวะจีซัส ” ไอค์งงเหมือนที่ฉันกำลังงง
“เป็นผู้ชายกลัวทำไมแค่ผู้หญิงง่ะ” ไอค์ถามต่อ
จีซัสหันมามองมินนี่แวบหนึ่ง แล้วไม่พูดอะไร….
“มองมินนี่ทำไม กลัวอะไร? ไหนพูดมาซิ ……มินนี่ก้ออยากรู้นะ”
“…………………”
“นี่นายจีซัส!! เค้ารอฟังอยู่นะ”
หลังจากตัดสินใจได้แล้ว จีซัสก้อหันหน้ามาทางมินนี่ แล้วพูดขึ้นว่า………
“จีซัสจะไม่แย่งของกินมินนี่หรอก”
“………(-_-;)………”
~~~~~~…………..ไอ้บ้า ที่แท้ก็กลัวผู้หญิงไม่รัก…………~~~~~~~~
“โกเมนไม่ได้เป็นสารวัตรนักเรียนธรรมดานะ” เฟิร์สพูด
“ทำไม! มันเป็นอุลตร้าแมนได้ด้วยรึไง” เบสกวน
“แล้วไหงแกถึงพูดกวนตีนนักวะไอ้เบส..….แม่-ง…วนอยู่ได้กะไอ้อุลตร้าแมนเนี่ย เดี้ยะตูถีบให้บินตามพ่ออุลตร้าไปซะเลย” คิริสวนทันที
(~~แจ๋วมาจ้า~~คิริ…. นักเลงหัวโปกที่สุดในห้อง……สุภาพบุรุษที่สุดเช่นกัน…)
เฟิร์สไม่สนใจ เขาหันมามองหน้าฉัน
“เป็นหัวหน้าสารวัตรนักเรียนของเมืองเรา ถ้าไม่เจ๋งจริงจะไม่ถูกแต่งตั้งหรอก…โกเมนน่ะ …น่ากลัวมากนะ”
“แล้วระหว่างข้ากะมันน่ะ ใครเจ๋งวะ?” …คิริถามท่าทางฮึกเหิม
“ถ้าแกยังล้มมังกรไม่ได้ อย่าคิดเปรียบมวยกะโกเมน” เฟิร์สตอบเย็นชา
“ทำไมวะ!!!!!”
“มังกรเป็นน้องชายของโกเมน …โกเมนสามารถล้มมังกรได้ภายในครึ่งนาที!”
“……………(=0=)……………”
พวกผู้ชายตกตะลึง ทึ่งกันเป็นแถบ ...ท่าทึ่งเวอร์กันจริงๆ…
“ไอ้เฟิร์ส!! แกโกหกรึเปล่า” …จีซัสถามขึ้นปนใคร่รู้
“โกหกพวกแกทำซากอะไรวะ!!!! ตูเคยเห็นกะตา…แม่-ง โคร-ตน่ากลัวเลย”เฟิร์สตะคอก
“…………=_=;;;;…………”
อึดใจหนึ่ง….ทั้งห้องของฉันมีแต่ความเงียบ……….
………และแล้วคิริก้อหันมามองฉัน…เขาพูดขึ้นว่า…………
“ชั้นคงแก้แค้นให้เธอไม่ได้แล้วล่ะ โทษทีนะ ขอถอนตัวว่ะ”
ติ๊ง …หน่อง… น้อง… หน่อยยยย… ต่อย… นอง… น้อง… หนิ่งงงง…
หลังจากออดเลิกเรียนดังขึ้นราวครึ่งชั่วโมง ฉันก้อออกจากห้องปกครอง อาจารย์เชนบอกว่าในวันศุกร์ที่จะถึงนี้ ทุกโรงเรียนต้องส่งตัวแทนไปรายงานผลการปรับนิสัยของนักเรียนแต่ละโรงเรียนของตนต่อคณะกรรมการที่เป็นอาจารย์และสารวัตรนักเรียนทั้งหมดเพื่อประเมินผลว่าเห็นสมควรให้ผ่านหรือไม่ ณ ที่โรงเรียนมัธยมปลาย J หากไม่ผ่าน นักเรียนโรงเรียนนั้นต้องมาเข้าค่ายใหม่อีกครั้ง ซึ่งผลการคัดเลือกตัวแทนตามผลโหวตของนักเรียนออกมาว่าเป็น เฟียส และแน่นอนที่สุด… คนที่ต้องไปส่งมันรายงานผลที่นั่นคือ…ฉันเอง…-_-;;
~~ตอนนี้ฉันกำลังเดินอยู่ข้างๆเฟิร์ส… ซึ่งตั้งแต่ออกจากห้องปกครองมายังไม่ได้พูดกันซักคำ… ฉันที่กำลังติดใจเรื่องของมังกรอยู่ จึงตัดสินใจถาม……
“ใครน้าาาา… มังกรน่ะ”
“หือ?”
“ก้อที่พวกนายพูดกันเมื่อเช้าอ่ะ คนที่ชื่อมังกร น้องชายโกเมนช่ายมะ”
“อือ…” เฟิร์สพยักหน้า
“เค้าทามมายเหยอ…เปงครายยยย…ทามมายคิริถึงต้องกลัวด้วยล่าาาาาาา”
สงสัยฉันจะทำทุเรศไปหน่อย……… เฟิร์สเดินออกห่างฉัน………
“น่าเกลียดว่ะ!! กระแซะอยู่ได้”
“…………(สะอึก)…………”
“มังกรน่ะ เป็นหัวหน้านักเลงประจำโรงเรียนม.ปลาย J”
ห๊ะ! พี่หัวหน้าสารวัตรนักเรียน……น้องหัวหน้านักเลง…… อึ๋ยยยยย(+[]+)
“สองคนนั่นอยู่บ้านหลังเดียวกันเหรอ?”
“ก้อเค้าเป็นพี่น้องกันนะเอพริล ทำไมถามโง่ๆ”
“………=_=;;………”
“คิริเคยสู้ตัวต่อตัวกับมังกรมาแล้วด้วยล่ะ… แพ้หลุดลุ่ย …” เฟิร์สเสริม
มิน่าล่ะ………ถึงว่าทำไมเมื่อเช้าคิริถึง…………+_+;
วันศุกร์ที่30 พฤศจิกายน
“มาอ่อยใครที่นี่ยะ!”
ยัยริบบิ้นเข้ามาหาเรื่องฉันทันทีที่เห็น…ตอนนี้ฉันกำลังรอเฟียส ซึ่งเข้าไปรายงานผลในห้องรายงานผล(ไหงเข้าไปนานนักฟะ)…. ฉันยังนั่งท่าที่สงบ…..(ใจเย็นๆ)
“อย่ามายุ่งชั้นได้มั้ย!! จะไปไหนก้อไปเลย”
“ตอบไม่ตรงคำถามนี่! ฉันถามว่ามาอ่อยใคร”… ริบบิ้นตั้งหน้าหาเรื่องต่อ
“ไม่ได้มาอ่อยแฟนเธอก้อแล้วกัน”
“งั้นก้อแสดงว่าตั้งใจมาอ่อยผู้ชายโรงเรียนนี้จริงๆน่ะสิ ว้าย!! อดอยากเหรอจ๊ะ”
“ชั้นบอกให้ไปไกลๆชั้นไงล่ะ ริบบิ้น! เกลียดกันก้ออย่ามายุ่ง…ทางใครทางมัน”
“ฉันก้อไม่ได้อยากยุ่งกับเธอหรอกนะ เสนียดจะตาย”
ฉันเริ่มเดือดแล้วนะ!!!!…… โอม….อมิตตาพุทธ……..อมิตตาพุทธ…..*=*
“งั้นก้อไปได้แล้ว ชั้นแค่มาส่งเฟียสรายงานผล ไม่ได้มาอ่อยอะไร”
“งั้นเหรอ!!? ไม่ใช่อะไรหรอกนะ เพราะถ้าเกิดมีคนที่ชั้นรู้จักมาตกหลุมพรางเธอ ชั้นจะได้รีบฉุดออกจากขุมนรกไวๆไง”
มันจะมากไปแล้วนะ!!!!…… ชั้นลุกขึ้นยืนมาประจันหน้ากับริบบิ้น…สองมือกำหมัดแน่น…..
“ฉันจะไม่ทนเธอแล้วนะ!!!…. หากว่าฉันอีก เธอจะโดน…..”
“ว้าย!!!! กลัวตายเลย อย่างเธอมันก้อแค่พวก ส…”
เพี้ยยยยะะะะ!!!!!!!!!!!!!!!
“โอ้ยยย~~~~”
“บอกแล้วใช่มั้ย!!! ห้ามว่าชั้นอีก!!!”
“หนอยยย….นังเอพริล!!!!”
ริบบิ้นปรี่เข้าหาฉัน………ตอนนี้ฉันจะไม่ยั้งแล้ว~~~~~(#)~(#)~~~~
ตุ้บ!!!!!!!!! ตั้บ!!!!!!!!!!!!!!!
“โอ้ย!!!!!!!!”
“อยากลองดีนักใช่มั้ย!!!!?”
พลั่ก!!!!!!!!!!!!!! ผลัวะ!!!!!!!!!!!!!!
“เอพริล!!! เจ็บ!!!!!ปล่อยช้านนนนน”
“ยังจะว่าชั้นอีกมั้ย!!!!????” ฉันโดดขึ้นคร่อม
ผลัวะ!!!!!!!!!!!! ตุ้บ!!!!!!!!!! พลั่ก!!!!!!!!!!!!!!
“ทนมานานแล้วนะ!!!!!”
เพี้ยะ!!!!!!!!!! ตั้บ!!!!!!!!!!!!! ผลัวะ!!!!!!!!!!!!
ฉันคงฆ่ายัยริบบิ้นตายคามือแน่ๆ ถ้าหากไม่มีคนห้ามเสียก่อน……………
“หยุดเดี๋ยวนี้!!!!!!!!!!!!!”
ตัวชั้นเบาหวิวเหมือนลอยได้^^……(แฮ่ก!แฮ่ก!)……หลังจากลงสู่พื้นแล้ว ฉันหันหลังไปมองคนที่อุ้มฉัน อ๊ะ!!…… อาจารย์ร่างใหญ่ยักษ์….
“นักเรียนมัธยม H เธอคิดจะฆ่านักเรียนโรงเรียนชั้นรึไง ห๊าาา!!!!”
ฉันหันไปมองรอบๆ แล้วฉันก้อเห็น…=+_+=…..คณะกรรมการ สารวัตรนักเรียน วิทยากรและนักเรียนตัวแทนทุกคน ทยอยออกมาจากห้องรายงานผล ทุกคนมองฉันเป็นตาเดียว…พี่ซันจิส่ายหน้าขณะมองมาที่ฉัน…โกเมนมองฉันแบบทำหน้าอธิบายไม่ถูก…พี่คิวทำเสียงจึ่กจั่กแล้วหันไปมองหน้าพี่ผู้หญิงอีกคนหนึ่ง(ครายหว่า??) …พี่แอนยิ้มให้ฉันอย่างลำบากใจ …พี่คิมก้อส่งหน้าเอือมระอามาให้ ส่วนยัยเฟียสจ้องฉันอย่างทึ่งมาก ……………………
“สงสัยโรงเรียนมัธยมปลาย H จะไม่ผ่านแล้วมั้ง…”
เสียงอาจารย์หญิงคนหนึ่งขยับแว่นพูดพร้อมหันหน้าไปทางอาจารย์เชน แต่อาจารย์เชนไม่ได้พูดอะไร ริบบิ้นลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งไปเกาะแขนอาจารย์ร่างยักษ์คนนั้น ออดอ้อนจนน่าหมั่นไส้...
“โอยยย ’จารย์ขา ริบบิ้นเจ็บมากเลยค่าาาา”
~~~~~หนอยยย!!!!……อีด-อกกกก……~~~~~
“ที่จริงเอพริลไม่ใช่คนอย่างนี้นะ เธอไปทำอะไรให้เค้ารึเปล่า?” อาจารย์เชนถามริบบิ้น
“ไม่ค่ะ!! หนูไม่ได้ทำอะไรนะคะ หนูทักเค้าเฉยๆ เค้าก้อรี่เข้าหาหนูเลยอ่ะค่ะ”
~~~~~~ฮึ่ย!!!! ตอแห-ลลลลล….~~~~~~~~~
“………-_-^^…….”
“ที่จริงน้องเค้าจิตใจดีนะครับ สงสัยทนอะไรไม่ได้ละมั้ง พี่เดาถูกใช่มะน้องเอพริล”
พี่คิวพูดถูกต้องงงง……อ้ายยยยย……>0<…...พี่คิวปกป้องช้านนนนน …….>0<
ในเมื่อพี่คิวเชื่อใจฉันขนาดนี้แล้ว ฉันจะไม่เป็นเป้านิ่ง ดังนั้นฉันจึงตอบไปด้วยเสียงอันดัง…
“ใช่ค่ะ!! เค้ามาว่าหนูมาอ่อยผู้ชาย ว่าหนูสถุน ว่าหนูเสนียดด้วยค่ะ!!!”
เกิดเสียงฮือฮาขึ้นทันทีที่ฉันพูดจบ พวกเขาปรับโฟกัสไปที่ริบบิ้น… เฟียสช่วยฉันต่อ...
“ริบบิ้นชอบหาเรื่องเพื่อนหนูเสมอค่ะ ทั้งที่วันนี้เอพริลมาส่งหนูรายงานผล ไม่ได้มาอ่อย!!”
เฟียสพูดจบก้อค้อนริบบิ้นขวับ!!!……^^รักแกจัง เพื่อนรักเฟียส^^……
ริบบิ้นตั้งท่าจะเถียง แต่ว่าอาจารย์เชนก้อพูดขึ้นมาก่อน…
“อย่างไรก้อตาม เอพริลก้อทำร้ายร่างกายริบบิ้น ต้องถูกทำโทษ ... ดังนั้น ...กระผมในฐานะที่เป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองโรงเรียนมัธยม H ขอยอมให้ผลการประเมิน…………”
“เดี๋ยวค่ะ!!!!!!” ฉันต้องรีบแทรก
ทุกคนหันมามองที่ฉันอีกแล้ว…… ฉันกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ก่อนตัดสินใจบอกไป……
“ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น หนูจะยอมรับผิดคนเดียว… ทั้งหมดค่ะ ”
“อะไรนะ!!” อาจารย์หญิงแว่นคนนั้นถามฉัน
“โรงเรียนหนูไม่ได้ผิดค่ะ หนูผิดคนเดียว เพราะฉะนั้น หากต้องทำโทษ……ต้องเป็นหนูคนเดียวค่ะ!”
ฉันพูดจบก้อหันไปมองอาจารย์เชน… สาบานได้ว่าเห็นรอยยิ้มที่มุมปากอาจารย์แวบหนึ่งด้วย……ก้อใช่น่ะสิยะ!!!… ฉันเพิ่งช่วยโรงเรียนทั้งโรงเรียนไม่ให้ถูกกดผลประเมินนี่นา
“แน่ใจนะ?” พี่คิมถามฉัน
“แน่นอนที่สุดค่ะ!” ชัวร์สุดๆที่ตอบแบบนี้
“ได้!!!”
แล้วคณะกรรมการและวิทยากรเดินกลับเข้าไปในห้องกันอีกครั้งเพื่อหาวิธีการลงโทษฉัน…-_-;;;
…………………………(+_=;)………………………
เวลาผ่านไปประมาณสิบห้านาที…… ในที่สุดพวกเขาก้อออกมา………
“แอพริลฟังฉันนะ” อาจารย์เชนเดินมาจับไหล่ฉัน รู้สึกอบอุ่นจัง…
“ค่ะ อาจารย์”
“โรงเรียนเราจะต้องถูกเลื่อนการประเมินผลไปก่อน”
“อ้าว!?!!!” …งงเลยสิ…ฉันนึกว่าช่วยโรงเรียนได้นะเนี่ย
“พวกเราตกลงให้เธอทำงานสาธารณประโยชน์ทุกอย่างตามที่ผู้ควบคุมสั่ง 1 อาทิตย์ ระหว่างที่เธอทำงานนั้น ผู้ควบคุมจะอัดวีดีโอไว้ หลังจากนั้นเทปวีดีโอจะถูกส่งให้คณะกรรมการพิจารณา… เธอต้องเริ่มพรุ่งนี้เลยนะ… เจอผู้ควบคุมของเธอที่หน้าโรงเรียนนี้แปดโมงเช้า ถ้าเธอผ่าน โรงเรียนก้อผ่าน…… เธอคิดว่าเธอจะทำได้มั้ย?”
“อ่ะ….ค่ะ…”
“เหนื่อยหน่อยนะ เอพริล” เฟียสพูดกับฉัน แววตาเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรหรอก…… แล้วผู้ควบคุมเป็นใครคะ?”
ประโยคหลังฉันหันไปถามอาจารย์เชน
“หัวหน้าสารวัตรนักเรียน… เขาเสนอตัวมาควบคุมเธอเองเลยนะ”
หัวหน้าสารวัตรนักเรียน………งั้นก้อ*o*;;……ก…โก…โกเมน!!!!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น