คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : -+ไอ่เจ้าหัวขโมย+-
เวลาตีสอง ในห้องนอนสีส้มสดใส ฉันกำลังนอนหลับอย่างมีความสุข ก่อนจะสะดุ้งตื่นขึ้นเพราะเสียงริงโทนมือถือของฉันดัง…
ฉัน :“ฮาโหลลล....”
XXX :“เหวยยยยย ตื่นได้แล้วเพื่อนจ๋า ฮ่าๆๆ เอิ๊ก!” __ เสียงผู้ชายปลายสายตอบกลับมา
ฉัน :“ครายอ่า ฮ้าวววววว”
XXX :“กรูเองเว่ยยยย แบตหมด หยอดตู้มา ฮ่าๆๆๆๆ เอิ๊ก!” __ กรรม-*- ดันเมาอีก
ฉัน :“กรูน่ะใครยะ ตีสองแล้วนะยังจะมาเล่นลิ้น”
XXX :“เอิ๊ก! มารับกรูหน่อยเด่ กรูกลับบ้านมะถูกกกกกกก”
อนาถจิต-*- ตกลงมันใครวะเนี่ย
ฉัน :“นี่นาย โทรผิดป่ะอ่ะ” -*-
XXX :“เซนเว้ย! มารับกรูด้วยนา ถ้าไม่มากรูจะฟ้องพ่อเมิงว่าเมิงหักหัวอาร์เคมิสเว้ย ฮ่าๆๆ เอิ๊ก!”
เหอๆ โทรผิดจริงด้วยแฮะ-*- กรรมกุเจรงๆ
ฉัน :“โทรผิดแล้วค่ะ นี่ 095-151-6012 เบอร์เลม่อนนะคะ ไม่ใช่เบอร์เซน”
XXX :“หา!?!...6012 กะ 0612 งือออออ โทดค๊าบบบบบ” __ แล้วเค้าก้อตัดสายไปเอง
“ซวยจิง โทรมาตีสองแล้วยังโทรผิด” ฉันบ่นกับตัวเองก่อนล้มตัวลงนอนต่อ...
--สองวันต่อมา—
ติ๊ง …หน่อง… น้อง… หน่อยยยย… ต่อย… นอง… น้อง… หนิ่งงงง…
เสียงกริ่งเลิกเรียนดังแล้ว ฉันเดินอย่างเอ้อระเหยตรงไปที่โรงรถ... อันที่จริงวันนี้ฉันต้องกลับบ้านพร้อมน้องสาวสุดที่รักของฉัน เมล่อน มัธยมปลายปี1 แต่วันนี้เจ้าน้องตัวแสบบอกว่ามีธุระต้องไปทำ แล้วบอกให้ฉันกลับก่อนซะงั้น-*- แล้วอยู่ดีๆฉันก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ จึงหันขวับไปถามเพื่อนรักของฉันที่เดินตามก้นมาติดๆ
ฉัน :“จูน! อะไรคือหัวอาร์เคมิส”
จูน เพื่อนสนิทของฉัน เธอเป็นคนมีความรู้พอตัวทีเดียว แต่คราวนี้เธอช่วยอะไรไม่ได้
จูน :“ไม่รู้ว่ะ แกถามไม”
ฉัน :“ป่าวหรอก ก็แค่ได้ยินบางคนพูดว่า อะไรๆหักหัวอาร์เคมิสนี่แหละ ไม่มีไรหรอก”
จูน :“รูปปั้นมั้งแก...” __จูนตอบมั่วๆ
ทุ่มครึ่ง ฉันทำการบ้านเสร็จแล้วจึงเดินจากห้องนอนลงมาหาอะไรกินข้างล่าง พอดีกับที่โทรศัพท์บ้านดังขึ้น และเมื่อฉันรับสายก็พบว่า คนที่โทรมาเป็นตำรวจ!!!
สองทุ่มสิบห้า ฉันแจ้นมาถึงโรงพักพอดิบพอดี เมื่อกวาดดูทั้งโรงพักแล้วก็รีบปรี่เข้าไปหาเมล่อนที่ยืนสะอึกสะอื้นอยู่ ข้างกายเธอมีผู้หญิงวัยกลางคนท่าทางเอาเรื่องคนหนึ่ง และตำรวจที่ทำหน้าหงออยู่อีกคนหนึ่ง
“เป็นผู้ปกครองหรือเพื่อนกันแน่ยะ” __คำแรกที่สาวคนนั้นทักฉัน
หล่อนมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ซึ่งทำให้ฉันปริ๊ดมาทันใด ฉันเลยโต้ตอบด้วยการแลหางตาใส่แวบหนึ่ง แล้วพูดว่า
ฉัน :“เป็นพี่สาวค่ะ แล้วคุณล่ะใคร?”
ผู้หญิงคนนั้นเชิดหน้าขึ้นก่อนตอบว่า
เอร่า :“ชั้นชื่อคุณนายเอร่า”
ฉัน :“ไม่รู้จัก” __ฉันสวนเสียงเย็น
ยัยคุณนายสะอึกนิดนึงก่อนเชิดหน้าถามฉันต่อ
เอร่า :“พ่อแม่พวกเธอล่ะ”
ฉัน :“ทำงานอยู่อูกันดาค่ะ”
หล่อนหัวเราะแสร้งๆแล้วปรายตาเย้ยหยัน
เอร่า :“โฮ๊ะๆ มิน่าล่ะ...”
ฉันฉุนกึก แต่ถูกน้องสาวจับแขนไว้แล้วรีบพูดเสียงสั่นว่า
เมล่อน : “เมล่อนทำสร้อยไข่มุกของคุณนายเค้าขาดอ่ะพี่ เขาจะเอาเรื่องเมล่อนอ่ะ ทำไงดี เมล่อนไม่อยากให้พ่อแม่รู้เรื่อง”
ฉันชะงัก มองหน้าน้องสาวตัวเองอย่างเซงจัด ไปบอกจุดอ่อนให้เค้ารู้ทามมายยยยยย...
เมื่อดูสถานการณ์แล้วเราแพ้เห็นๆ ชั้นจึงคลายท่าทีลงแล้วพูดสุภาพกับยัยคุณนายนี้ทันที
ฉัน :“งั้นเดี๋ยวเราจะซ่อมสร้อยให้นะคะ แต่ว่าอย่าเอาเรื่องน้องสาวหนูเลยค่ะ”
ตอนแรกยัยคุณนายจะเอาเรื่องท่าเดียว กว่าจะตกลงกันได้ เล่นเอาคุณตำรวจเหงื่อตก สรุปว่าคุณหญิงนั่นเค้าจะเอาสร้อยไปซ่อมเอง แล้วจะส่งบิลมาเก็บที่เรา ซึ่งรู้อยู่แล้วว่าเราเสียเปรียบเห็นๆ แต่เมล่อนก็รีบรับตกลงเค้า แลกกับข้อแลกเปลี่ยนที่จะไม่ให้เรื่องถึงหูพ่อแม่เรา โดยเมล่อนให้เหตุผลว่า เพราะเธอสะกดรอยตามเอจ หนุ่มเนื้อหอมคนหนึ่ง ในโรงเรียนเราเข้าโรงแรมไป ไม่รู้ไปตามอิท่าไหน เธอจึงหลงเข้างานปาร์ตี้ไฮโซ ที่จัดขึ้นในโรงแรมนั้น แถมดันไปสะดุดชายกระโปรงล้มแล้วคว้าเอาสร้อยไข่มุกของรักของคุณนายเจ้าปัญหานั่นขาดเข้าให้ และถ้าพ่อกับแม่ที่ทำงานอยู่ประเทศอูกันดารู้เรื่องเข้า ท่านต้องรีบหาเรื่องมารวบตัวพวกเราไปอยู่ด้วยแน่ๆ-*-
จูน :“เลม่อน ชั้นว่าเราไปดูหนังกันเถอะ”
จูน เอ่ยปากชวนฉันขณะที่เราใกล้เลิกเรียน ฉันกำลังนั่งกุมขมับเพราะเครียดเรื่องที่ต้องหาเงินมาชำระค่าสร้อย ซึ่งมันจะมากเท่าไหร่ไม่รู้อยู่ตั้งแต่เมื่อวาน ฉันจึงปฏิเสธเพื่อนไป
ฉัน :“ไม่อ่ะ เดี๋ยวจะไปหางานพิเศษทำ”
จูน :“โหยยย แล้วที่ไหนเค้าจะรับแกล่ะ อายุไม่ถึง18เลยนะ”
ฉัน :“จะโกงอายุเอา”
จูน :“พูดง่ายนะเมิง สมัยนี้ตำรวจเค้าเอาจริงจะตาย ไม่มีใครจ้างเด็กอย่างพวกเราเข้าทำงานแล้วล่ะ ชั้นเคยโกงอายุไปสมัครทำงานร้านเซเว่น ไอ่ผุ้จัดการร้านมันถามหาบัตรประชาชนก่อนเลยนะแก เผลอๆมันยังจะคิดว่าเราเป็นต่างด้าวลักลอบมาอีกแหน่”
ฉัน :“แล้วตกลงร้านเซเว่นมันรับแกมั้ยล่ะ”
จูน :“อ่าว พูดมายาวขนาดนี้ถ้ามันรับก็ควายล่ะวะ”
อืม...ที่จูนพูดมาก็จริง แล้วฉันจะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายล่ะเนี่ย--*......เครียด
จูน :“เลม่อน ไปดูหนังกะชั้นเหอะ คลาดเครียดไง นะๆๆ”
ดังนั้น ชั้นจึงมาดูหนังกะจูนคลายเครียด แน่นอน เมล่อนจอมสร้างปัญหาก็มาด้วย และแน่นอนว่าคนจ่ายค่าตั๋วให้มันก็คือฉันอีก-*-
สองชั่วโมงผ่านไป....
เมล่อน : “พระเอกหล่อจังเนอะพี่จูน”
จูน : “ช่ายยยยยย”
เมล่อน :“พี่เลม่อน พระรองเสป๊กพี่นี่เนอะ”
ฉัน : “อือ เท๊ห์เท่ห์^^”
เราเดินออกมาจากโรงหนังด้วยหัวใจแช่มชื่น ไม่อยากเชื่อว่าจูนจะเลือกหนังได้ถูกใจเยี่ยงนี้ โฮ๊ะๆๆ^o^
เมื่อแยกย้ายกับจูนหน้าโรงหนังแล้ว ฉันกับเมล่อนจึงกลับบ้านด้วยรถมอเตอร์ไซด์สุดที่รักของฉัน ปรากฏว่ารถเกิดดับระหว่างทาง....*.*
เมล่อน :“พี่ รถเป็นไรงิT^T”
ฉัน : “น้ำมันหมด ลืมเติมว่ะ”
ชั้นจึงตั้งใจจะโทรหาจูนให้วกกลับมาช่วยเรา แต่เมื่อค้นแล้วค้นอีกกลับหามือถือไม่เจอ เมื่อค้นจนแน่ใจว่าแทบจะลอกหนังตัวเองออกมาแล้ว
ฉัน :“เมล่อนเอ๊ย”
เมล่อน :“อะไรพี่เลม่อน”
ฉัน :“มือถือหาย”
เมล่อน :“ห๊ะ! ค้นดูดีๆนะพี่”
ฉัน :“ไม่มี...”
เมล่อนทำหน้าเซงๆ ก่อนจะควักมือถือตัวเองยื่นให้ และกว่าจะได้กลับบ้านก็ปาไปเกือบห้าทุ่มแล้ว ชั้นรีบเข้าไปค้นดูทุกที่ทั่วบ้านก็ไม่เจอมือถือ “สงสัยทำตกในโรงหนัง” ...ฉันคิด ว่าแล้วก็รีบยกหูโทรศัพท์บ้าน กดเบอร์ตัวเองอย่างเร่งรีบทันที
รอคอยด้วยใจระทึก ในที่สุดก็มีคนรับสาย
XXX : “ฮัลโหลครับ” __ผู้ชายนี่หว่า
ฉัน :“นายเก็บมือถือชั้นได้เหรอ?”
XXX :“ป่าวนี้ โทรผิดแล้วล่ะ”
ฉัน :“นี่นาย ถือมือถือชั้นอยู่ยังจะว่าโทรผิดได้ไง!”
XXX :“นี่มือถือผม”
ฉัน :“ของชั้นต่างหาก!!!”
XXX :“ประสาท!” __ แล้วเขาก็วางสายไป
หนอย...บังอาจว่าฉันประสาท ฉันยกหูกดRedial แล้วคิดคำด่าไว้ในใจ...
ยังไม่ทันได้รอ หมอนั่นก็กดรับสาย
XXX :“อะไรอีกเทอ”
ฉัน :“เอามือถือชั้นคืนมานะ ไอ้หัวขโมย เอาของคนอื่นไปแล้วยังไม่ยอมรับอีก หน้าด้าน...” บลาๆๆ
ปลายสายเงียบนิดนึง ก่อนตอบมาแบบใช้อารมณ์เหมือนกัน
XXX :“ผมชื่อเซน ปี2 ม.ปลายJ เบอร์นี้เป็นเบอร์ของผม เครื่องก็เครื่องของผม ไปถามโค-ตรพ่อโค-ตรแม่องค์การโทรศัพท์ได้เลย แล้วอย่าโทรมาอีกนะ รำคาญ!”
ขวับ! ตู๊ด…ตู๊ด...ตู๊ด...
ฮื๋ยยย!!...ทำเป็นบอกชื่อแซ่่เสร็จสรรพ นึกว่ากลัวรึไง ฉันตรงไปเปิดเวบบอร์ดของโรงเรียนมัธยมปลายJ แล้วตั้งกระทู้ทันที
-------@@ ZEN ม.ปลาย ปี2 หัวขโมยผู้ชั่วช้า@@------
นายเซน ม.ปลาย ปี2 โรงเรียนมัธยม J เก็บมือถือของเราที่ทำตกไว้ได้แล้วไม่ยอมคืน ยังอ้างว่ามือถือเป็นของตนอย่างหน้าด้านๆ ขอให้ทุกคนร่วมกันประณามการกระทำอันชั่วร้ายของนายคนนี้ด้วยค่ะ
ลงชื่อ
Lemon
มัธยมปลายปี2 ห้อง BโรงเรียนมัธยมปลายK
นี่...ลงชื่อท้าทายซะเลย ชิ๊!
ความคิดเห็น