ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันกีฬาเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียน
(1)
“เร็วเข้า!!! เร็วๆ!!! เห็นมั้ยเค้าจะตามมาทันแล้วนะไอ้เบส!!! เร็ว!!! ”
“มันรู้แล้วแหละไอ้เมย์ แกเร่งมันยิกๆอยู่เนี้ย มันเสียสมาธิหมด”
เมย์ค้อนแฟคขวับ!
“ชั้นลุ้นอยู่นี่!!!…กลืนลงไปเลยดิไอ้เบส เดี๋ยวมันย่อยเอง!!!”
“หุบปากไปเลยทั้งคู่แหละ!!! ตูกำลังตื่นเต้น!” คิริปราม
ทันใดนั้นเบสก้อเกิดสำลักกล้วยจึงทำให้กินล่าช้าลง เบอรี่กรี๊ดใส่คิริลั่น
“เห็นมั้ย!! เบสได้ยินเสียงคิริดุ สำลักเลย…เสียจังหวะหมด”
“อะไรวะ!! ผิดตูอีก”
ฉันเบนความสนใจจากเบอรี่และคิริไปที่เบสต่อ พลางลุ้นว่าเบสจะชนะการแข่งกินเร็วไหม เพราะตอนนี้ตัวแทนจากโรงเรียน T เริ่มตีตื้นขึ้นมาแล้ว จนในที่สุด …ด้วยแรงเชียร์จากพวกเรา… เบสชนะเลิศ เป่าลูกโป่งแตกเป็นคนแรก เฉือนเอาชนะไอ้อ้วนคนหนึ่งของมัธยม T อย่างฉิวเฉียด อาจเป็นเพราะอาหารชิ้นสุดท้ายคือน้ำโคล่า ซึ่งเข้ากับความสามารถพิเศษเฉพาะตัวของมันคือ สามารถกรอกน้ำอัดลมเข้าหลอดอาหารโดยไม่ต้องดื่ม และด้วยกระบวนการย่อยอาหารแปลกเฉพาะตัวของมันสามารถขับแก๊สทั้งหมดออกทางปากได้เพียงเสี้ยวนาที ไอ้เบสจึงเก็บแก๊สนั้นใช้ช่วยเป่าลมลูกโป่งด้วย…นับเป็นกีฬาที่คู่ควรกับมันจริงๆ…
“เบอรี่จ๋า…เบสเก่งมั้ย?” เบสเดินออกจากสนามประลองตรงมาหาเบอรี่
“อือฮึ” เบอรี่ก้มหน้ารับเขิน คิริทำท่าเอียน
“อ้วก!!! ทำเป็นอือฮึ อือฮะ ทีตะกี้แทบกินหัวข้า โหย… หมั่นไส้ว่ะ!”
วันนี้เป็นวันจันทร์ที่ 24 ธันวาคม มีกีฬาเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียน J H T มีกันทุกปี โดยปีนี้โรงเรียนมัธยมปลาย H ของฉันเป็นเจ้าภาพด้วย จึงต้องได้จัดเดินขบวนแฟนซี พวกเราชั้นปี3ทั้งหมดต้องช่วยกันเหนื่อยจัดขบวนกันทั้งอาทิตย์เพื่อไม่ให้น้อยหน้าโรงเรียนอื่น แถมเช้าวันนี้ฉันต้องแหกขี้ตาตื่นแต่ตีสามเพื่อไปส่งแอปเปิลเข้าคิวแต่งหน้าอีก กีฬาปีนี้จึงเป็นปีที่ฉันรู้สึกเหนื่อยอ่อนมากที่สุด
หลังจากที่พวกเราเชียร์เบสจนชนะแล้ว ก้อตกลงกันว่าจะไปรอตรงข้างถนนหน้าโรงเรียน เพราะตอนนี้ขบวนกีฬาแฟนซีคงเคลื่อนมาใกล้ถึงแล้ว แอปเปิล แพนด้า และเกรซ ได้เป็นเชียร์ลีดเดอร์ด้วย รายหลังเนี้ยได้เป็นแบบฟลุคสุดๆ เพราะคิตตี้ดันท้องเสียเพราะดื่มน้ำส้มหมดอายุ พวกเราเกรงว่าคิตตี้จะเป็นลมตอนเต้นเชียร์ จึงให้เธอพัก บุญเหนื่อยจึงตกลงอยู่ที่พี่เลี้ยงผู้คิดท้าเต้นเชียร์อย่างนู๋เกรซ ไม่ใช่เพราะสวย แต่เพราะเป็นคนเดียวที่รู้ท่าเต้นมากที่สุด
“พี่เอพริล พี่เฟียส หวัดดีคร้าบบบบ”
ฟิล์มตะโกนทักข้ามฟากถนนมาเมื่อเห็นพวกเรา ฉันหันไปมองก้อเห็นแฝดสามอยู่กันครบโบกมือให้ ฉันโบกมือตอบ
“อะไรวะ! ไอ้ฟิล์มมันรู้จักแค่สองคนนี่เหรอ ทักแค่เนี้ย!” เมย์ค้อน
เกือบจะทันที เฟรม ฟาร์ม ก้อร้องทักทุกคนครบหมดเหมือนได้ยินเสียงบ่นเมย์
“พี่แฟค พี่คิริ พี่ซาคก์ พี่เมย์ พี่ฟอส พี่เบส แฟนพี่เบส พวกผมหวัดดีด้วยคร้าบ…”
เมย์ยิ้มเนียนหันมาถามฉัน
“ชั้นบ่นเสียงดังไปรึเปล่าวะ”
“ไม่ดังหรอก แค่ตะเบงเสียงนิดหน่อยเอง” ซาคก์ตอบแทน
~ ซาคก์...ผู้ชายในห้อง 3E อีกคนหนึ่ง... หน้าหวานเหมือนผู้หญิง แต่นิสัยดั่งลิงคิงคอง
“นั่นไง! ขบวนเคลื่อนมาแล้ว” เบอรี่ชี้
เราหันไปมองตรงเกือบสุดถนนใหญ่ เห็นขบวนกำลังเลี้ยวเข้ามาตรงถนนหน้าโรงเรียน ฉันยกกล้องวีดีโอเตรียมถ่ายแอปเปิลน้องรัก พี่ฟอสเห็นจึงอาสาถือกล้องถ่ายให้เอง …ขบวนใกล้เข้ามา… ฉันเห็นดรัมเมเยอร์ของทั้งสามโรงเรียนอย่างแจ่มชัด มินนี่สวยแจ่มสุดๆในชุดดรัมเมเยอร์เกาะอกสีชมพูอ่อน…จีซัสมาเห็นคงตายไปเลย…ขนาบข้างมินนี่คือตัวแทนจากอีกสองโรงเรียน พินท์ในชุดสีพีชน่ารักแบบถึงเกลียดก้ออดชมไม่ได้ อีกคนจากมัธยม T ก้อสวย แต่พูดจริงๆ นะ สู้มินนี่กับพินท์ไม่ติดเลย สองคนนี่กินกันไม่ลงจริงๆ…
“คนชุดสีพีชนั่นน้องสาวเพ้นท์นี่นา…” พี่ฟอสเปรย
“พี่เพ้นท์เพื่อนพี่ที่เป็นดาราน่ะเหรอ” เฟียสถามพี่ชาย ฟอสพยักหน้ารับ
“อ่ะจริงเหยอ…พี่ฟอสมีเบอร์น้องเค้าอ่ะป่าว” แฟคถามเสียงออดอ้อน
“แฟคเอ๋ย…ข้าว่าอย่าดีกว่า มันสูงเกินว่ะ” คิริตบบ่าเตือน
ฉันและเมย์หันมองหน้ากันอย่างรู้ใจ ฉันจึงบอกแฟค
“เด็กนี่มีแฟนแล้วนะ ชื่อยู หล่อมาก…ก…ก”
“…………”
“นิสัยก้อไม่ดี เอพริลเคยเจอฤทธิ์มาแล้วด้วย” เมย์เสริม ฉันพยักหน้ารับแล้วพูด
“ขี้อวด ไม่รักใครจริงหรอก ดีแต่หลอกผู้ชาย”
“เดี๋ยวกับนายยูนั่นก้อเลิกกัน เชื่อดิ”
“…………”
แฟคปรายตามองมาที่ฉันและเมย์ก่อนพูดขึ้นว่า
“เกลียดจริงๆ ผู้หญิงขี้อิจฉา”
ฉันสะอึก เมย์ตั้งท่าจะด่าแฟค แต่เสียงคิริขัดกลางลำ
“น้องเธอมาโน่นแล้ว”
ฉันเห็นแอปเปิล ยิ้มเฉิดฉายมาในชุดเชียร์ลีดเดอร์สีแดงเพลิง ขับผิวน้องให้ขาวผ่อง เดินมาพร้อมกับแพนด้า และเชียร์ลีดเดอร์คนอื่นๆ ทุกคนดูสวยหมด โดยเฉพาะเกรซ!!@0@ ที่วันนี้เหมือนวิญญาณเทพีเข้าสิง …โดดเด่นสุดๆ… เหมือนคนละคนกับเวลาไม่ได้แต่งหน้าเลย ดูเหมือนผู้ชายโรงเรียนเราหลายคนจ้องแต่เกรซเหมือนไม่เคยรู้จักมาก่อน เฟียสสะกิดฉัน
“ถ้ารู้ว่ามันแต่งแล้วขึ้นขนาดเนี้ย ให้มันเป็นลีดตั้งนานแล้ว”
“สวยซ่อนจริงๆ ยัยเกรซ” คิริพูด
“แต่แอปเปิลน่ารักที่สุดเลยนะ” พี่ฟอสพูด
ฉันหันมามองพี่ฟอสที่ตอนนี้ลดกล้องมองตามแอปเปิลตาค้าง ฉันจึงเรียกสติ
“พี่ฟอส!! มัวแต่มองเดี๋ยวไม่ได้ถ่ายแอปเปิลหรอก”
“อ๊ะจ่ะ” พี่ฟอสรู้ตัวก้อรีบยกกล้องถ่าย ฉันรู้สึกแปลกๆในท้อง
ฉันปวดหนักเพราะยังไม่ได้ถ่ายตั้งแต่เช้า หลังจากที่พี่ฟอสขอกลับก่อนเพราะมีสอบ ฉันจึงขอตัวไปห้องน้ำคนเดียว ที่ห้องน้ำมีคนต่อคิวมากเกินไป ฉันจึงตัดสินใจจะไปขอเข้าห้องน้ำที่บ้านลุงโจ ซึ่งเปิดร้านอาหารตามสั่งอยู่เยื้องหน้าโรงเรียน ตอนที่ฉันถ่ายเสร็จและกำลังเดินออกมาหน้าร้านนั้น มีบางสิ่งทำให้ฉันชะงักและรีบถอยกรูดกลับเข้าหลังร้าน…… โกเมนกำลังจิบน้ำนั่งอยู่ในร้าน ท่าทางเหมือนชะเง้อคอยบางอย่าง ฉันกำลังคิดว่าโกเมนอาจรอใครอยู่ ฉับพลันก้อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งฉันคุ้นหน้ามาก ถือถุงกระดาษเดินเข้ามาในร้าน โกเมนเมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้นก้อรีบลุกไปเอาน้ำมาให้อีกแก้วอย่างกระตือรือร้น เขารับถุงกระดาษนั้นมาเปิดดูในซองแล้วยิ้ม ผู้หญิงคนนั้นลูบหน้าโกเมนอย่างสนิทสนม แล้วเขาสองคนก้อเดินคู่กันออกไป…ฉันแอบตามไปดูใจสั่นๆ…เห็นผู้หญิงคนนั้นเข้าไปนั่งในรถ โกเมนโน้มตัวเข้าไปพูดด้วยใกล้กระจก แล้วเขายกมือบายกันก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะขับรถออกไป…
“ฮัลโหลครับ”
“เฟิร์สเหรอ เอพริลนะ”
“เออรู้แล้ว มีอะไร?”
“อยู่ไหน?”
“ใกล้สนามบาสนี่แหละ เค้ากำลังจะแข่งกันแล้วนะ ห้องเรามากันเต็มเลย รีบมาล่ะ”
“วันนี้โกเมนมาด้วยใช่ป่ะ?”
เฟิร์สเงียบไปนิดนึงแล้วตอบว่า
“มันก้อต้องมาดิ วันนี้เค้าเกณฑ์สารวัตรนักเรียนมาหมดแหละ แกกลัวได้เจอมันเหรอ?”
“ป่าว!!”
“เดี๋ยวชั้นต้องไปตรวจตรารอบๆแล้วนะ แกรีบๆมาล่ะ แอปเปิลบ่นหาแล้ว”
แล้วเฟิร์สก้อตัดสายไปเฉยเลย ตอนนี้ฉันหดหู่อีกแล้ว อยากรู้จังผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ทำไมถึงลืมฉันง่ายดายขนาดนี้ล่ะ โกเมนคงไม่จริงใจกับฉันจริงๆแหละ(ทีตัวเองล่ะ…ทิ้งเค้าเฉยเลย ……f คนเขียน) ฉันพยายามสะบัดความหดหู่ออกไปแล้วจึงเดินเข้ามาในโรงเรียนเจอมังกรกำลังละล้าละลังอยู่ ฉันจึงเข้าไปทัก ปรากฎว่ามังกรก้อกำลังหาแอปเปิลอยู่เหมือนกัน เราสองคนจึงเดินไปสนามบาสท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่โฟกัสสีผมแสบของมังกร…
“เอพริลมาแล้ว”
เสียงของซาคก์ที่ทำให้เพื่อนๆหันมามองฉันและมังกรระหว่างที่เดินมาสมทบ ไอค์บอกว่า
“หนังเหนียวจริงๆเจ๊ กำลังนินทามันปากเลย”
แอปเปิลวิ่งแน่วมาหาฉัน มังกรยืนอึ้งพักใหญ่ก่อนเรียกแอปเปิลหน้าเครียด
“แอปเปิล…”
“อะไรเหรอ?”
“ใครแต่งหน้าให้เธอ!?! ใครคัดชุดให้เธอ!?! ใครทำผมให้เธอ!?!!!!”
แอปเปิลสะอึก แล้วถามเสียงเข้มว่า
“ทำไม!!? ถามงี้ทำไมกัน!!?”
“ชั้นจะไปถามมันว่าทำยังไงถึงเปลี่ยนเธอให้เป็นนางฟ้าไปได้…วันนี้เธอสวยจริงๆ”
ฉันเบือนหน้าหนีคำพูดเลี่ยนของมังกรแล้วเดินเลยไปหาจีซัส
“จีซัสเห็นมินนี่รึยัง?” ฉันถาม
“ยังเลยอ่ะ”
ไอค์ได้ยินเลยรีบแทรกว่า
“วันนี้แกต้องตายเพราะมินนี่แน่ไอ้จีซัส มีแต่หนุ่มๆมองมินนี่ตาแทบหลุด ที่ยังมาไม่ถึงคงเพราะมัวแต่เขินหลบตาหนุ่มล่ะม้าง…”
ไอค์วางระเบิดแล้วเดินจากไป จีซัสขุ่นมัวได้สักพัก ก้อถูกเรียกตัวให้ไปสมทบกับพวกนักกีฬาบาสเพื่อเตรียมลงแข่ง ระหว่างวางแผนในทีม ฉันยังเห็นจีซัสไถหัวไอค์อย่างหงุดหงิด คิริว่า
“ไอ้ไอค์มันคงเซ็งเรื่องแอปเปิลล่ะมั้ง เลยเห็นคู่อื่นมีความสุขไม่ได้”
“อารมณ์ริษยาว่างั้นเหอะ” เบสเติม
นัดนี้เป็นแข่งระหว่างมัธยมปลาย T และ H โดยหากทีมไหนชนะก้อจะชิงชนะเลิศกับมัธยม J ในตอนบ่าย โดยทั้งมังกร ฟิล์ม เฟรม ฟาร์ม อยู่ในทีมนั้นด้วย เราได้ยืนเชียร์ตรงข้ามกับพวกมิกเกลและเคน ฉันนึกห่วงเกรซอยู่เหมือนกัน แต่เกรซไม่มีทีท่าว่ามีเยื่อใยต่อเคนเลย เอาแต่เต้นเชียร์บริหารเสน่ห์ ส่วนนายเคนนั่นท่าทางฮัดฮัดทุกทีที่มีหนุ่มมาเกี้ยวเกรซ (สงสัยแอบหึงล่ะสิ ) ยัยมิกเกลที่นั่งข้างๆแทบไม่อยู่ในสายตาเลย ……ผลปรากฎว่าทีมเราชนะ!! …สงสัยคงเป็นเพราะมินนี่แหงๆ …ก้อตอนแรกคะแนนยังสูสี แต่พอจีซัสเห็นมินนี่เท่านั้นแหละ ตั้งหน้าตั้งตาชู้ตเอา ชู้ตเอา จนแต้มขาดลอยแบบต้องพลิกประวัติศาสตร์กันเลยทีเดียว
----ระหว่างพักทานอาหารกลางวัน----
เราทั้งห้องทานอาหารร่วมกันอยู่ข้างสนามฟุตบอล โดยมีสมาชิกใหม่คือ แอปเปิลและมังกร ที่ตัวติดกันไม่ห่างอีกสองคู่คือ เบสกับเบอรี่ และจีซัสกับมินนี่ โดยคู่หลังนั้นฝ่ายหญิงออกอาการอึดอัดเล็กน้อยแต่พองาม
“มังกร!!! บ่ายนี้อย่าอ่อนให้กันนะ” ไอค์เดินมาพูดกับมังกรหน้าขึงขัง
“ชั้นไม่เคยยอมแพ้ใครอยู่แล้ว โดยเฉพาะคนที่ตั้งตัวเป็นคู่แข่งกับชั้น” มังกรตอบเฉย
มังกรก้มหน้ากินต่อไปโดยไม่สนใจไอค์ที่ยืนนิ่งจ้องหน้าอยู่ สักพักไอค์ก้อพูดใส่เสียงดัง
“ได้ข่าวว่านายเสน่ห์แรงไม่ใช่เหรอ ควงหญิงเป็นว่าเล่นเลยนี่”
“ก้อพอควรแหละ แต่พวกนั้นเข้ามาเองนะ ชั้นไม่ได้ไปตื้อ”
มังกรวางจานข้าวลง ลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับไอค์ พูดใส่หน้า
“แต่ชั้นเป็นคนรักใครรักจริงนะ ถ้าบอกว่าคบใครแล้วชั้นไม่ทิ้งหรอก …แล้วนายล่ะ… เห็นว่าคบมั่วไปหมดเลยไม่ใช่เหรอ เมื่อไหร่จะคิดจริงจังกับใครสักทีล่ะ”
ไอค์กำหมัดแน่น พวกเราได้แต่ลุ้น มังกรผายมือไปยังแอปเปิลที่นั่งอยู่ข้างๆ แล้วบอกไอค์ว่า
“จะจีบใครก้อจีบได้…แต่อย่ามายุ่งผู้หญิงของชั้น!!”
“ใครกันผู้หญิงของนาย เลือกชื่อมาบอกกันให้ถูกสิ!!” ไอค์สวน
“ยังดูไม่ออกอีกเหรอว่าของใครเป็นของใคร!” มังกรย้อนพลางถูมือ
ระหว่างเสี้ยวเวลานาทีอันวิกฤตนั้น คิริเดินมาน้าวคอไอค์ไว้ออกไปอย่างรวดเร็ว บอกว่าต้องไปเตรียมตัววางแผนเพื่อแข่งตอนบ่าย พวกเราถอนหายใจเฮือกใหญ่ มังกรลงนั่งข้างแอปเปิล แอปเปิลเถิบหนีแล้วถามว่าที่ไอค์พูดน่ะจริงเหรอ
“สิ่งที่ชั้นพูดมาน่ะ จริงที่สุด” มังกรตอบ…ตาซึ้ง
……………………(=0+;)……………………
“ปิ๊ดดด…… ปิ๊ด… ปิ๊ด…… ปี๊ดดดดดดด”
“ชนะแล้ว!!!!”
เสียงเด็กโรงเรียนมัธยมปลาย J ร้องเฮลั่นหลังสัญญาณหมดเวลาดังขึ้น บาสชายของโรงเรียน J ชนะโรงเรียนเราอย่างเอกฉันท์ แฝดสามวิ่งเฮรอบสนามจนทำให้ฉันสับสนว่าใครเป็นใคร ไอค์และจีซัส เดินกลับเข้ามุมของพวกเราหน้าตาอิดโรย
“มินนี่ … ขอโทษนะ” จีซัสบอกมินนี่
“ขอโทษอะไรล่ะ?” มินนี่ถาม
“ก้อที่เอาเหรียญทองมาให้มินนี่ไม่ได้ไง”
“จีซัสพยายามอย่างที่สุดแล้วนี่…เก่งมากแล้วล่ะ”
มินนี่ยิ้มละมุนให้ จีซัสกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที ยิ้มกว้างหันมาพูดกับคิริ
“เจ็บใจว่ะ! มัวแต่งงหน้าไอ้แฝดน้องไอ้เฟิร์สมัน แม่-ง หน้าเหมือนกันชิบ-หาย”
“…………”
แต่คิริไม่สนใจ เอามือล้วงไปหยิบผ้าเย็นในกระติก แล้วบอกเรนโบว์ว่า
“ขอนี่ผืนหนึ่งได้ป่ะ”
“แกจะเอาไปทำไม? แข่งก้อไม่ได้แข่งกะเค้า” ซาคก์สงสัย แต่เรนโบว์พยักหน้า
“เอาไปสิ! ยังไงมันก้อจะเหลืออยู่แล้ว”
พวกเราเก็บความฉงนมองตามคิริที่หยิบผ้าเย็นเดินไปโซนเชียร์ลีดเดอร์ ที่นั่งอยู่ไม่ไกล ฉันจึงขยับตามไปที่นั่นด้วย…คิริเอาผ้าเย็นยื่นให้คิตตี้ที่นั่งอยู่กับแพนด้า และเกรซ แล้วพยักเพยิดว่า
“เพลียไม่ใช่เหรอ เอาผ้าเย็นไปซับหน้าซะสิ”
คิตตี้รับผ้ามาอย่างอึ้งๆ…ความรู้สึกเดียวกันทั้งหมู่เหล่ายกเว้นคิริ…คิริเห็นคิตตี้กำผ้านิ่งจึงแง่งว่า
“ไม่ได้ชุบยาพิษหรอกน่า ชั้นแค่กลัวเธอจะตาย แล้วห้อง3Eมันจะไม่ครบองค์ประชุมเท่านั้นเอง …อย่าแปลงเป็นอื่นนะโว้ย!!”
---^0^แหมๆ คิริจ๋า…ยังไม่มีใครว่าอะไรเลย ร้อนตัวซะแหล้…^0^---
“ขอบใจนะที่เป็นห่วงชั้น” คิตตี้ขอบคุณเหนียมๆ=^_^=
“บอกแล้วไงแค่กลัวเธอจะตาย ไม่ได้ว่าเป็นห่วง”
คิริพูดขึ้นฟ้าแล้วเดินย้อนกลับมาที่เรา พลันชะงักสายตาประชาชีที่จ้องมองจับผิด
“มอง’ไรกันวะ!!”
“เฮ้อ!!!…ตูกลัวจริงๆเล้ย” แฟคส่ายหัวยิ้มๆ
“กลัวอะไร แฟค” เฟียสหันมาถาม
“ก้อกลัวว่าจะยังเหลือข้าเป็นผู้ชายคนเดียวใน3E ที่ยังไม่ทุกข์ใจเพราะรักไงล่ะ หุหุ”
คิริสูดหายใจเฮือกใหญ่แล้วยกฝ่ามือขึ้นทาบหน้าผากแฟคอย่างแรง …อย่านึกว่าจบแค่นั้น… แฟคยังโดนมะเหงกไอค์กลางกระโหลกอีกที ฐานที่พูดพาดพิง
“แอปเปิล!!!”
ฉันหันไปมองตามเสียงตะโกนเรียกแอปเปิลที่พาดผ่านกลางสนาม เห็นมังกรวิ่งเอาเหรียญทองไปคล้องให้แอปเปิลอย่างโรแมนติก …คิริกอดคอไอค์กัดฟันพูด
“ไม่เป็นไร ไม่ตายก้อหาใหม่เถอะว่ะ ของมันยากแล้ว”
“เร็วเข้า!!! เร็วๆ!!! เห็นมั้ยเค้าจะตามมาทันแล้วนะไอ้เบส!!! เร็ว!!! ”
“มันรู้แล้วแหละไอ้เมย์ แกเร่งมันยิกๆอยู่เนี้ย มันเสียสมาธิหมด”
เมย์ค้อนแฟคขวับ!
“ชั้นลุ้นอยู่นี่!!!…กลืนลงไปเลยดิไอ้เบส เดี๋ยวมันย่อยเอง!!!”
“หุบปากไปเลยทั้งคู่แหละ!!! ตูกำลังตื่นเต้น!” คิริปราม
ทันใดนั้นเบสก้อเกิดสำลักกล้วยจึงทำให้กินล่าช้าลง เบอรี่กรี๊ดใส่คิริลั่น
“เห็นมั้ย!! เบสได้ยินเสียงคิริดุ สำลักเลย…เสียจังหวะหมด”
“อะไรวะ!! ผิดตูอีก”
ฉันเบนความสนใจจากเบอรี่และคิริไปที่เบสต่อ พลางลุ้นว่าเบสจะชนะการแข่งกินเร็วไหม เพราะตอนนี้ตัวแทนจากโรงเรียน T เริ่มตีตื้นขึ้นมาแล้ว จนในที่สุด …ด้วยแรงเชียร์จากพวกเรา… เบสชนะเลิศ เป่าลูกโป่งแตกเป็นคนแรก เฉือนเอาชนะไอ้อ้วนคนหนึ่งของมัธยม T อย่างฉิวเฉียด อาจเป็นเพราะอาหารชิ้นสุดท้ายคือน้ำโคล่า ซึ่งเข้ากับความสามารถพิเศษเฉพาะตัวของมันคือ สามารถกรอกน้ำอัดลมเข้าหลอดอาหารโดยไม่ต้องดื่ม และด้วยกระบวนการย่อยอาหารแปลกเฉพาะตัวของมันสามารถขับแก๊สทั้งหมดออกทางปากได้เพียงเสี้ยวนาที ไอ้เบสจึงเก็บแก๊สนั้นใช้ช่วยเป่าลมลูกโป่งด้วย…นับเป็นกีฬาที่คู่ควรกับมันจริงๆ…
“เบอรี่จ๋า…เบสเก่งมั้ย?” เบสเดินออกจากสนามประลองตรงมาหาเบอรี่
“อือฮึ” เบอรี่ก้มหน้ารับเขิน คิริทำท่าเอียน
“อ้วก!!! ทำเป็นอือฮึ อือฮะ ทีตะกี้แทบกินหัวข้า โหย… หมั่นไส้ว่ะ!”
วันนี้เป็นวันจันทร์ที่ 24 ธันวาคม มีกีฬาเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียน J H T มีกันทุกปี โดยปีนี้โรงเรียนมัธยมปลาย H ของฉันเป็นเจ้าภาพด้วย จึงต้องได้จัดเดินขบวนแฟนซี พวกเราชั้นปี3ทั้งหมดต้องช่วยกันเหนื่อยจัดขบวนกันทั้งอาทิตย์เพื่อไม่ให้น้อยหน้าโรงเรียนอื่น แถมเช้าวันนี้ฉันต้องแหกขี้ตาตื่นแต่ตีสามเพื่อไปส่งแอปเปิลเข้าคิวแต่งหน้าอีก กีฬาปีนี้จึงเป็นปีที่ฉันรู้สึกเหนื่อยอ่อนมากที่สุด
หลังจากที่พวกเราเชียร์เบสจนชนะแล้ว ก้อตกลงกันว่าจะไปรอตรงข้างถนนหน้าโรงเรียน เพราะตอนนี้ขบวนกีฬาแฟนซีคงเคลื่อนมาใกล้ถึงแล้ว แอปเปิล แพนด้า และเกรซ ได้เป็นเชียร์ลีดเดอร์ด้วย รายหลังเนี้ยได้เป็นแบบฟลุคสุดๆ เพราะคิตตี้ดันท้องเสียเพราะดื่มน้ำส้มหมดอายุ พวกเราเกรงว่าคิตตี้จะเป็นลมตอนเต้นเชียร์ จึงให้เธอพัก บุญเหนื่อยจึงตกลงอยู่ที่พี่เลี้ยงผู้คิดท้าเต้นเชียร์อย่างนู๋เกรซ ไม่ใช่เพราะสวย แต่เพราะเป็นคนเดียวที่รู้ท่าเต้นมากที่สุด
“พี่เอพริล พี่เฟียส หวัดดีคร้าบบบบ”
ฟิล์มตะโกนทักข้ามฟากถนนมาเมื่อเห็นพวกเรา ฉันหันไปมองก้อเห็นแฝดสามอยู่กันครบโบกมือให้ ฉันโบกมือตอบ
“อะไรวะ! ไอ้ฟิล์มมันรู้จักแค่สองคนนี่เหรอ ทักแค่เนี้ย!” เมย์ค้อน
เกือบจะทันที เฟรม ฟาร์ม ก้อร้องทักทุกคนครบหมดเหมือนได้ยินเสียงบ่นเมย์
“พี่แฟค พี่คิริ พี่ซาคก์ พี่เมย์ พี่ฟอส พี่เบส แฟนพี่เบส พวกผมหวัดดีด้วยคร้าบ…”
เมย์ยิ้มเนียนหันมาถามฉัน
“ชั้นบ่นเสียงดังไปรึเปล่าวะ”
“ไม่ดังหรอก แค่ตะเบงเสียงนิดหน่อยเอง” ซาคก์ตอบแทน
~ ซาคก์...ผู้ชายในห้อง 3E อีกคนหนึ่ง... หน้าหวานเหมือนผู้หญิง แต่นิสัยดั่งลิงคิงคอง
“นั่นไง! ขบวนเคลื่อนมาแล้ว” เบอรี่ชี้
เราหันไปมองตรงเกือบสุดถนนใหญ่ เห็นขบวนกำลังเลี้ยวเข้ามาตรงถนนหน้าโรงเรียน ฉันยกกล้องวีดีโอเตรียมถ่ายแอปเปิลน้องรัก พี่ฟอสเห็นจึงอาสาถือกล้องถ่ายให้เอง …ขบวนใกล้เข้ามา… ฉันเห็นดรัมเมเยอร์ของทั้งสามโรงเรียนอย่างแจ่มชัด มินนี่สวยแจ่มสุดๆในชุดดรัมเมเยอร์เกาะอกสีชมพูอ่อน…จีซัสมาเห็นคงตายไปเลย…ขนาบข้างมินนี่คือตัวแทนจากอีกสองโรงเรียน พินท์ในชุดสีพีชน่ารักแบบถึงเกลียดก้ออดชมไม่ได้ อีกคนจากมัธยม T ก้อสวย แต่พูดจริงๆ นะ สู้มินนี่กับพินท์ไม่ติดเลย สองคนนี่กินกันไม่ลงจริงๆ…
“คนชุดสีพีชนั่นน้องสาวเพ้นท์นี่นา…” พี่ฟอสเปรย
“พี่เพ้นท์เพื่อนพี่ที่เป็นดาราน่ะเหรอ” เฟียสถามพี่ชาย ฟอสพยักหน้ารับ
“อ่ะจริงเหยอ…พี่ฟอสมีเบอร์น้องเค้าอ่ะป่าว” แฟคถามเสียงออดอ้อน
“แฟคเอ๋ย…ข้าว่าอย่าดีกว่า มันสูงเกินว่ะ” คิริตบบ่าเตือน
ฉันและเมย์หันมองหน้ากันอย่างรู้ใจ ฉันจึงบอกแฟค
“เด็กนี่มีแฟนแล้วนะ ชื่อยู หล่อมาก…ก…ก”
“…………”
“นิสัยก้อไม่ดี เอพริลเคยเจอฤทธิ์มาแล้วด้วย” เมย์เสริม ฉันพยักหน้ารับแล้วพูด
“ขี้อวด ไม่รักใครจริงหรอก ดีแต่หลอกผู้ชาย”
“เดี๋ยวกับนายยูนั่นก้อเลิกกัน เชื่อดิ”
“…………”
แฟคปรายตามองมาที่ฉันและเมย์ก่อนพูดขึ้นว่า
“เกลียดจริงๆ ผู้หญิงขี้อิจฉา”
ฉันสะอึก เมย์ตั้งท่าจะด่าแฟค แต่เสียงคิริขัดกลางลำ
“น้องเธอมาโน่นแล้ว”
ฉันเห็นแอปเปิล ยิ้มเฉิดฉายมาในชุดเชียร์ลีดเดอร์สีแดงเพลิง ขับผิวน้องให้ขาวผ่อง เดินมาพร้อมกับแพนด้า และเชียร์ลีดเดอร์คนอื่นๆ ทุกคนดูสวยหมด โดยเฉพาะเกรซ!!@0@ ที่วันนี้เหมือนวิญญาณเทพีเข้าสิง …โดดเด่นสุดๆ… เหมือนคนละคนกับเวลาไม่ได้แต่งหน้าเลย ดูเหมือนผู้ชายโรงเรียนเราหลายคนจ้องแต่เกรซเหมือนไม่เคยรู้จักมาก่อน เฟียสสะกิดฉัน
“ถ้ารู้ว่ามันแต่งแล้วขึ้นขนาดเนี้ย ให้มันเป็นลีดตั้งนานแล้ว”
“สวยซ่อนจริงๆ ยัยเกรซ” คิริพูด
“แต่แอปเปิลน่ารักที่สุดเลยนะ” พี่ฟอสพูด
ฉันหันมามองพี่ฟอสที่ตอนนี้ลดกล้องมองตามแอปเปิลตาค้าง ฉันจึงเรียกสติ
“พี่ฟอส!! มัวแต่มองเดี๋ยวไม่ได้ถ่ายแอปเปิลหรอก”
“อ๊ะจ่ะ” พี่ฟอสรู้ตัวก้อรีบยกกล้องถ่าย ฉันรู้สึกแปลกๆในท้อง
ฉันปวดหนักเพราะยังไม่ได้ถ่ายตั้งแต่เช้า หลังจากที่พี่ฟอสขอกลับก่อนเพราะมีสอบ ฉันจึงขอตัวไปห้องน้ำคนเดียว ที่ห้องน้ำมีคนต่อคิวมากเกินไป ฉันจึงตัดสินใจจะไปขอเข้าห้องน้ำที่บ้านลุงโจ ซึ่งเปิดร้านอาหารตามสั่งอยู่เยื้องหน้าโรงเรียน ตอนที่ฉันถ่ายเสร็จและกำลังเดินออกมาหน้าร้านนั้น มีบางสิ่งทำให้ฉันชะงักและรีบถอยกรูดกลับเข้าหลังร้าน…… โกเมนกำลังจิบน้ำนั่งอยู่ในร้าน ท่าทางเหมือนชะเง้อคอยบางอย่าง ฉันกำลังคิดว่าโกเมนอาจรอใครอยู่ ฉับพลันก้อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งฉันคุ้นหน้ามาก ถือถุงกระดาษเดินเข้ามาในร้าน โกเมนเมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้นก้อรีบลุกไปเอาน้ำมาให้อีกแก้วอย่างกระตือรือร้น เขารับถุงกระดาษนั้นมาเปิดดูในซองแล้วยิ้ม ผู้หญิงคนนั้นลูบหน้าโกเมนอย่างสนิทสนม แล้วเขาสองคนก้อเดินคู่กันออกไป…ฉันแอบตามไปดูใจสั่นๆ…เห็นผู้หญิงคนนั้นเข้าไปนั่งในรถ โกเมนโน้มตัวเข้าไปพูดด้วยใกล้กระจก แล้วเขายกมือบายกันก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะขับรถออกไป…
“ฮัลโหลครับ”
“เฟิร์สเหรอ เอพริลนะ”
“เออรู้แล้ว มีอะไร?”
“อยู่ไหน?”
“ใกล้สนามบาสนี่แหละ เค้ากำลังจะแข่งกันแล้วนะ ห้องเรามากันเต็มเลย รีบมาล่ะ”
“วันนี้โกเมนมาด้วยใช่ป่ะ?”
เฟิร์สเงียบไปนิดนึงแล้วตอบว่า
“มันก้อต้องมาดิ วันนี้เค้าเกณฑ์สารวัตรนักเรียนมาหมดแหละ แกกลัวได้เจอมันเหรอ?”
“ป่าว!!”
“เดี๋ยวชั้นต้องไปตรวจตรารอบๆแล้วนะ แกรีบๆมาล่ะ แอปเปิลบ่นหาแล้ว”
แล้วเฟิร์สก้อตัดสายไปเฉยเลย ตอนนี้ฉันหดหู่อีกแล้ว อยากรู้จังผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ทำไมถึงลืมฉันง่ายดายขนาดนี้ล่ะ โกเมนคงไม่จริงใจกับฉันจริงๆแหละ(ทีตัวเองล่ะ…ทิ้งเค้าเฉยเลย ……f คนเขียน) ฉันพยายามสะบัดความหดหู่ออกไปแล้วจึงเดินเข้ามาในโรงเรียนเจอมังกรกำลังละล้าละลังอยู่ ฉันจึงเข้าไปทัก ปรากฎว่ามังกรก้อกำลังหาแอปเปิลอยู่เหมือนกัน เราสองคนจึงเดินไปสนามบาสท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่โฟกัสสีผมแสบของมังกร…
“เอพริลมาแล้ว”
เสียงของซาคก์ที่ทำให้เพื่อนๆหันมามองฉันและมังกรระหว่างที่เดินมาสมทบ ไอค์บอกว่า
“หนังเหนียวจริงๆเจ๊ กำลังนินทามันปากเลย”
แอปเปิลวิ่งแน่วมาหาฉัน มังกรยืนอึ้งพักใหญ่ก่อนเรียกแอปเปิลหน้าเครียด
“แอปเปิล…”
“อะไรเหรอ?”
“ใครแต่งหน้าให้เธอ!?! ใครคัดชุดให้เธอ!?! ใครทำผมให้เธอ!?!!!!”
แอปเปิลสะอึก แล้วถามเสียงเข้มว่า
“ทำไม!!? ถามงี้ทำไมกัน!!?”
“ชั้นจะไปถามมันว่าทำยังไงถึงเปลี่ยนเธอให้เป็นนางฟ้าไปได้…วันนี้เธอสวยจริงๆ”
ฉันเบือนหน้าหนีคำพูดเลี่ยนของมังกรแล้วเดินเลยไปหาจีซัส
“จีซัสเห็นมินนี่รึยัง?” ฉันถาม
“ยังเลยอ่ะ”
ไอค์ได้ยินเลยรีบแทรกว่า
“วันนี้แกต้องตายเพราะมินนี่แน่ไอ้จีซัส มีแต่หนุ่มๆมองมินนี่ตาแทบหลุด ที่ยังมาไม่ถึงคงเพราะมัวแต่เขินหลบตาหนุ่มล่ะม้าง…”
ไอค์วางระเบิดแล้วเดินจากไป จีซัสขุ่นมัวได้สักพัก ก้อถูกเรียกตัวให้ไปสมทบกับพวกนักกีฬาบาสเพื่อเตรียมลงแข่ง ระหว่างวางแผนในทีม ฉันยังเห็นจีซัสไถหัวไอค์อย่างหงุดหงิด คิริว่า
“ไอ้ไอค์มันคงเซ็งเรื่องแอปเปิลล่ะมั้ง เลยเห็นคู่อื่นมีความสุขไม่ได้”
“อารมณ์ริษยาว่างั้นเหอะ” เบสเติม
นัดนี้เป็นแข่งระหว่างมัธยมปลาย T และ H โดยหากทีมไหนชนะก้อจะชิงชนะเลิศกับมัธยม J ในตอนบ่าย โดยทั้งมังกร ฟิล์ม เฟรม ฟาร์ม อยู่ในทีมนั้นด้วย เราได้ยืนเชียร์ตรงข้ามกับพวกมิกเกลและเคน ฉันนึกห่วงเกรซอยู่เหมือนกัน แต่เกรซไม่มีทีท่าว่ามีเยื่อใยต่อเคนเลย เอาแต่เต้นเชียร์บริหารเสน่ห์ ส่วนนายเคนนั่นท่าทางฮัดฮัดทุกทีที่มีหนุ่มมาเกี้ยวเกรซ (สงสัยแอบหึงล่ะสิ ) ยัยมิกเกลที่นั่งข้างๆแทบไม่อยู่ในสายตาเลย ……ผลปรากฎว่าทีมเราชนะ!! …สงสัยคงเป็นเพราะมินนี่แหงๆ …ก้อตอนแรกคะแนนยังสูสี แต่พอจีซัสเห็นมินนี่เท่านั้นแหละ ตั้งหน้าตั้งตาชู้ตเอา ชู้ตเอา จนแต้มขาดลอยแบบต้องพลิกประวัติศาสตร์กันเลยทีเดียว
----ระหว่างพักทานอาหารกลางวัน----
เราทั้งห้องทานอาหารร่วมกันอยู่ข้างสนามฟุตบอล โดยมีสมาชิกใหม่คือ แอปเปิลและมังกร ที่ตัวติดกันไม่ห่างอีกสองคู่คือ เบสกับเบอรี่ และจีซัสกับมินนี่ โดยคู่หลังนั้นฝ่ายหญิงออกอาการอึดอัดเล็กน้อยแต่พองาม
“มังกร!!! บ่ายนี้อย่าอ่อนให้กันนะ” ไอค์เดินมาพูดกับมังกรหน้าขึงขัง
“ชั้นไม่เคยยอมแพ้ใครอยู่แล้ว โดยเฉพาะคนที่ตั้งตัวเป็นคู่แข่งกับชั้น” มังกรตอบเฉย
มังกรก้มหน้ากินต่อไปโดยไม่สนใจไอค์ที่ยืนนิ่งจ้องหน้าอยู่ สักพักไอค์ก้อพูดใส่เสียงดัง
“ได้ข่าวว่านายเสน่ห์แรงไม่ใช่เหรอ ควงหญิงเป็นว่าเล่นเลยนี่”
“ก้อพอควรแหละ แต่พวกนั้นเข้ามาเองนะ ชั้นไม่ได้ไปตื้อ”
มังกรวางจานข้าวลง ลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับไอค์ พูดใส่หน้า
“แต่ชั้นเป็นคนรักใครรักจริงนะ ถ้าบอกว่าคบใครแล้วชั้นไม่ทิ้งหรอก …แล้วนายล่ะ… เห็นว่าคบมั่วไปหมดเลยไม่ใช่เหรอ เมื่อไหร่จะคิดจริงจังกับใครสักทีล่ะ”
ไอค์กำหมัดแน่น พวกเราได้แต่ลุ้น มังกรผายมือไปยังแอปเปิลที่นั่งอยู่ข้างๆ แล้วบอกไอค์ว่า
“จะจีบใครก้อจีบได้…แต่อย่ามายุ่งผู้หญิงของชั้น!!”
“ใครกันผู้หญิงของนาย เลือกชื่อมาบอกกันให้ถูกสิ!!” ไอค์สวน
“ยังดูไม่ออกอีกเหรอว่าของใครเป็นของใคร!” มังกรย้อนพลางถูมือ
ระหว่างเสี้ยวเวลานาทีอันวิกฤตนั้น คิริเดินมาน้าวคอไอค์ไว้ออกไปอย่างรวดเร็ว บอกว่าต้องไปเตรียมตัววางแผนเพื่อแข่งตอนบ่าย พวกเราถอนหายใจเฮือกใหญ่ มังกรลงนั่งข้างแอปเปิล แอปเปิลเถิบหนีแล้วถามว่าที่ไอค์พูดน่ะจริงเหรอ
“สิ่งที่ชั้นพูดมาน่ะ จริงที่สุด” มังกรตอบ…ตาซึ้ง
……………………(=0+;)……………………
“ปิ๊ดดด…… ปิ๊ด… ปิ๊ด…… ปี๊ดดดดดดด”
“ชนะแล้ว!!!!”
เสียงเด็กโรงเรียนมัธยมปลาย J ร้องเฮลั่นหลังสัญญาณหมดเวลาดังขึ้น บาสชายของโรงเรียน J ชนะโรงเรียนเราอย่างเอกฉันท์ แฝดสามวิ่งเฮรอบสนามจนทำให้ฉันสับสนว่าใครเป็นใคร ไอค์และจีซัส เดินกลับเข้ามุมของพวกเราหน้าตาอิดโรย
“มินนี่ … ขอโทษนะ” จีซัสบอกมินนี่
“ขอโทษอะไรล่ะ?” มินนี่ถาม
“ก้อที่เอาเหรียญทองมาให้มินนี่ไม่ได้ไง”
“จีซัสพยายามอย่างที่สุดแล้วนี่…เก่งมากแล้วล่ะ”
มินนี่ยิ้มละมุนให้ จีซัสกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที ยิ้มกว้างหันมาพูดกับคิริ
“เจ็บใจว่ะ! มัวแต่งงหน้าไอ้แฝดน้องไอ้เฟิร์สมัน แม่-ง หน้าเหมือนกันชิบ-หาย”
“…………”
แต่คิริไม่สนใจ เอามือล้วงไปหยิบผ้าเย็นในกระติก แล้วบอกเรนโบว์ว่า
“ขอนี่ผืนหนึ่งได้ป่ะ”
“แกจะเอาไปทำไม? แข่งก้อไม่ได้แข่งกะเค้า” ซาคก์สงสัย แต่เรนโบว์พยักหน้า
“เอาไปสิ! ยังไงมันก้อจะเหลืออยู่แล้ว”
พวกเราเก็บความฉงนมองตามคิริที่หยิบผ้าเย็นเดินไปโซนเชียร์ลีดเดอร์ ที่นั่งอยู่ไม่ไกล ฉันจึงขยับตามไปที่นั่นด้วย…คิริเอาผ้าเย็นยื่นให้คิตตี้ที่นั่งอยู่กับแพนด้า และเกรซ แล้วพยักเพยิดว่า
“เพลียไม่ใช่เหรอ เอาผ้าเย็นไปซับหน้าซะสิ”
คิตตี้รับผ้ามาอย่างอึ้งๆ…ความรู้สึกเดียวกันทั้งหมู่เหล่ายกเว้นคิริ…คิริเห็นคิตตี้กำผ้านิ่งจึงแง่งว่า
“ไม่ได้ชุบยาพิษหรอกน่า ชั้นแค่กลัวเธอจะตาย แล้วห้อง3Eมันจะไม่ครบองค์ประชุมเท่านั้นเอง …อย่าแปลงเป็นอื่นนะโว้ย!!”
---^0^แหมๆ คิริจ๋า…ยังไม่มีใครว่าอะไรเลย ร้อนตัวซะแหล้…^0^---
“ขอบใจนะที่เป็นห่วงชั้น” คิตตี้ขอบคุณเหนียมๆ=^_^=
“บอกแล้วไงแค่กลัวเธอจะตาย ไม่ได้ว่าเป็นห่วง”
คิริพูดขึ้นฟ้าแล้วเดินย้อนกลับมาที่เรา พลันชะงักสายตาประชาชีที่จ้องมองจับผิด
“มอง’ไรกันวะ!!”
“เฮ้อ!!!…ตูกลัวจริงๆเล้ย” แฟคส่ายหัวยิ้มๆ
“กลัวอะไร แฟค” เฟียสหันมาถาม
“ก้อกลัวว่าจะยังเหลือข้าเป็นผู้ชายคนเดียวใน3E ที่ยังไม่ทุกข์ใจเพราะรักไงล่ะ หุหุ”
คิริสูดหายใจเฮือกใหญ่แล้วยกฝ่ามือขึ้นทาบหน้าผากแฟคอย่างแรง …อย่านึกว่าจบแค่นั้น… แฟคยังโดนมะเหงกไอค์กลางกระโหลกอีกที ฐานที่พูดพาดพิง
“แอปเปิล!!!”
ฉันหันไปมองตามเสียงตะโกนเรียกแอปเปิลที่พาดผ่านกลางสนาม เห็นมังกรวิ่งเอาเหรียญทองไปคล้องให้แอปเปิลอย่างโรแมนติก …คิริกอดคอไอค์กัดฟันพูด
“ไม่เป็นไร ไม่ตายก้อหาใหม่เถอะว่ะ ของมันยากแล้ว”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น