SF OF THESTAR:)))

ลำดับตอนที่ #6 : SFขอบคุณที่รักกัน(เก่งเซน)

SFขอบคุณที่รักกัน(เก่งเซน)
........................................................................................................................................................................................................................
ความเดิมตอนที่แล้ว(ถ้าหากไม่รัก)
เก่ง say
"มะ มะ หมายความว่า..."ร่างสูงอึ้งกับสิ่งที่เพื่อนของตนพูดออกมา
"อือ กูรักเซน กูยอมรับแล้วโอเคมั๊ย กูลืมเบลแล้วและกูก็รักเซนแล้ว...ทั้งใจ"ร่างสูงยอมรับ กับสิ่งที่หัวใจเค้าบอก
"แล้วมึงจะบอกเซนเมื่อไหร่"ร่างสูงถามเพราะเค้าสงสารเซนที่ต้องคอยอยู่อย่างนี้
"พรุ่งนี้กูจะบอกเค้า"ร่างสูงบอกแต่เค้าก็ไม่รู้หรอกว่าจะสายไปมั๊ยแต่เค้ารักเซน
........................................................................................................................................................................................................................
ณ คอนโด
โตโน่ say
"ทำไมมึงไม่บอกน้องเค้าตอนนี้เลยล่ะ"ร่างสูงถามเพื่อนรักของตน
"กูอยากให้น้องเค้าถามใจตัวเองดีๆอีกสักครั้งเรื่องที่เค้ารักกู"วาโยบอกกับเพื่อนของตนเพราะเค้าไม่อยากให้เซนมาเจ็บเพราะเค้าอีก
"แต่ว่า.."โตโน่บอก
"ไม่มีแต่"วาโยบอกกลับอย่างดักคอ
"อือ ก็ได้"โตโน่ตอบกลับอย่างเซ็งๆ
........................................................................................................................................................................................................................
ณ มหา'ลัย
"เอ๊ ทำไมเซนยังไม่มาอีกน้า"ร่างสูงบ่น พลางดูนาฬิกาที่ข้อมือ
"เฮ้ยริทๆทำไมเซนถึงยังไม่มา"ร่างสูง ถามริทรุ่นน้องของเค้าที่บังเอิญเดินผ่านมา
ริท say
"เอ่อ...คือเซนเค้า"ร่างเล็อ้ำอึ้งที่จะตอบคำถามของร่างสูง
"มีอะไรริท มีอะไร บอกพี่มาริท!!!!"ร่างสูงบอกเสียงดัง พร้อมกับเขย่าตัวคนตัวเล็กไปด้วย
โตโน่ say
"เฮ้ย ไอ้เก่งเขย่าตัวแฟนกูเบาๆสิ"โตโน่เอ่ยปรามเพื่อน
"มึงก็ตอบกูมาสิว่าเซนเป็นอะไร"ร่างสูงบอกอย่างร้อนรน
"คือเซนเค้าเป็นเจ้าชายนิทราเพราะถูกรถชน"ร่างบอก พร้อมกันน้ำตาที่เอ่อคลอเต็มดวงตา
ย้อนไปวันนั้น
เซน say
"ริทกูกลับก่อนนะ กูอยากกลับไปนั่งเงียบๆ คนเดียว"ร่างบางเอ่ยบอกเพื่อน
"อืม"ริทตอบกลับเพื่อนรักของเค้า แล้วเซนก็เดินออกไปแต่ด้วยความไม่ระวัง
~ปรี๊นนนนนนนนน โครม~
"เซนนนนนนนนนน"ร่างเล็กร้องเสียงดัง
"ใครก็ได้ ช่วยเพื่อนผมด้วย"ร่างเล็กบอกเสียงดัง ทั้งน้ำตา จนซักพักก็มีคนมาช่วย
ณ โรงพยาบาล
ตอนนี้ผมอยู่ที่โรง'บาลกับพี่โตโน่ผมโทรตามมาอยู่เป็นเพื่อน
ริท say
"ฮึก พะ พี่โตโน่ เซนจะเป็นยังไงบ้าง ฮึก เซนไม่ป็นอะไรใช่มั๊ยฮื่ออออออ"ร่างเล็กบอกพลางกอดชายหนุ่มตรงหน้า
"อืม เซนต้องไม่เป็นอะไร เชื่อพี่นะ"ร่างสูงปลอบคนรัก แม้ว่าตัวเค้าเองไม่ได้คิดเช่นนั้น
หมอ say
"ใครเป็นญาติคุณ ปฏิภาณครับ"หมอถามคนด้านนอก
"ผมครับๆ"ผมกับพี่โตโน่พูดพร้อมกัน
"คือ เพื่อนของพวกคุณโดนกระทบกระเทือนทางสมองมาก จึงทำให้เป็นเจ้าชายนิทราครับ"หมอบอก
ริท say
"แล้วเค้าจะเป็นนานแค่ไหนครับ"ผมถาม
"หมอก็ไม่ทราบครับ มันขึ้นอยู่กับสภายร่างกายของผู้ป่วยครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ"หมอตอบคำถามร่างเล็กและเดินจากไป
กลับมาปัจจุบัน
เก่ง say
"ริท แล้วเซนอยู่ที่โรง'บาลไหนบอกพี่มา!!!"ร่างสูงตะคอกถามร่างเล็กเสียงดัง
"ระ ระ โรงบาลGZ45"ร่างเล็กตัวสั่นด้วยความกลัว
"อืม"ร่างสูงตอบรับ แล้วรีบสตาร์ทรถไปโรงพยาบาลทันที
...................................................................................................................................................................................................................
ณ โรงพยาบาลGZ45
ห้อง045
เก่ง say
"เซน"ร่างสูงเรียกร่างบางเบาๆ เพราะหวังเล็กๆว่าร่างบางจะตื่นขึ้นมา
"พี่มาหาเซนแล้วนะ"ร่างสูงเอ่ยออกไปพร้อมกับลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียง
"เซน พี่ไม่ชอบคนขี้เซานะ"ร่างสูงบอกแต่ก็ยังไม่ได้รับเสียงตอบรับ
"ฮึก ซะ เซน ตื่นขึ้นมาได้แล้วพี่ไม่เล่นนะ"ร่างสูงยังคงเอ่ยบอกไป พร้อมกับน้ำตาที่ยังคงไหลออกมา
"เซนจำได้มั๊ยที่เซนบอกรักพี่"ร่างสูงเอ่ยออกไป พร้อมกับจับมือเซนมาแนบกับแก้มของตน
"พี่ให้คำตอบเซนได้แล้วนะ ฮึก"ร่างสูงเอ่ยคำออกมาอย่างยากลำบาก
"พี่รักเซนนะ พี่ขอโทษที่ทำไม่ดี แต่พี่ขอบคุณนะที่เซนยังรักพี่อยู่"ร่างสูงบอก พร้อมกับเตรียมสิ่งที่เค้าต้องการมอบให้เซนบรรจงใส่ให้กับนิ้วเรียวเบาๆ ใช่แล้วสิ่งๆนั้นคือแหวนที่เค้าจะใส่คู่กับเซน
"พี่รอเซน ตื่นขึ้นมานะแล้วพี่จะใส่คู่กับเซนเองนะ พี่สัญญาแล้ววันนั้นพี่จะบอกรักเซนอีกครั้ง"ร่างสูงเอ่ยออกไปพร้อมกับค่อยเดินออกไป
.................................................................................................................................................................................................................
2 อาทิตย์ผ่านไป(เพราะไรท์ขี้เกีจแต่งเยอะ)
เก่ง say
เฮ้อ~นี่ก็2อาทิตย์แล้วที่เซนหลับไป ตอนนี้ผมอยู่ที่โรง'บาลครับผมมาดูแลเซนครับ ซึ่งตอนนี้มันกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของผมแล้วล่ะครับ เฮ้อผมอยากบอกเซนว่าขอบคุณแล้วบอกรักเค้าอีกครั้งจังไม่รู้ทำไม
~ แอ๊ดดดดดดดด~
"เซนครับ"ร่างสูงเรียก เผื่อว่าร่างบางจะตื่นขึ้นมา
"พี่คิดถึงเซนจัง"ร่างสูงยังเอ่ยออกไปเรื่อยๆ
"พี่รักเซนนะครับ"ร่างสูงบอกรักอีกครั้ง พร้อมกับค่อยโน้มหน้านำริมฝีปากของเค้าไปแนบกับเซนเบาๆอย่างอ่อนโยน
"พี่รักเซนนะครับ"ร่างสูงเอ่ยซ้ำอีกครั้ง
เซน say
"นะ นะ น้ำ เซนหิวน้ำ"ร่างบางเอ่ยขอผู้ที่มาเฝ้าตน
"เซน!!!"ร่างสูงเอ่ยอย่างดีใจ พร้อมรีบหาน้ำมาให้
"อ่ะเซนน้ำ"ร่างสูงยื่นน้ำให่ร่างบาง
"พี่เก่ง เอ้อ แล้วเซนใส่แหวนเมื่อไหร่อ่ะ"ร่างบางบอก พร้อมกับชูนิ้วนางข้างซ้ายให้ร่างสูงดู
"ก็ใส่คู่กันไง"ร่างสูงตอบกลับพร้อมกับชูนิ้วนางให้ดู
"เอ้อ พี่เรียกหมอก่อนนะ"ร่างสูงบอก
ผ่านไป15นาที
เซน say
"พี่เก่งครับมีอะไรจะบอกเซนรึเปล่า"ร่างบางถามขึ้นเพราะความสงสัย
"มีสิ พี่อยากบอกว่า...พี่รักเซนนะเป็นแฟนกับพี่นะ พี่ขอโทษสำหรับเรื่องที่ผ่านมาแล้วก็ขอบคุณที่รักพี่นะ"ร่างสูงรัวคำพูดที่คิดอยู่
"อืม เซนยกโทษให้แต่พี่เก่งสัญญานะว่าจะไม่ทิ้งเซน"ร่างบางเอ่ยอย่างใจดี
"อืม พี่สัญญา พี่รักเซนนะ"ร่างสูงบอกรักอีกครั้งแม้ว่าเค้าจะบอกมันบ่อยแค่ไหนเค้าก็ไม่เบื่อและทุกครั้งมันก็ออกมาจากหัวใจ
"เซนก็รักพี่เก่งนะ"แล้วทั้งสองคนค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าหากันช้าๆ และประกบริทฝีปากลงไปอย่างดูดดื่มและยาวนาน...

THE END

....................................................................................................................................................................................................................
writer say
เย้ ไรท์แต่SFเรื่องนี้จบแล้ว วันนี้ไรท์อัพพร้อมกัน2ตอนเลย ไม่ค้างแล้วน้า ข่วยเม้น โหวตหน่อยน้า ไรท์ของร้อง
มีวิวเยอะ แต่เม้นน้อยนี่ก็แปลกๆอยู่นา เม้น โหว ติชมกันด้วยละกัน อยากอ่านคู่ไหนรีเควสมานะถ้าไรท์แต่ได้จะแต่งให้นะ ไปและบ๊าย บาย