ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    บารามอส ภาค บันทึกลับฉบับ คาโล วาเนบลี

    ลำดับตอนที่ #1 : ส่วนลึกในจิตใจ

    • อัปเดตล่าสุด 12 เม.ย. 50


    ผ่านไปอีกวันแล้วสินะ    วันแห่งการฝึกดาบ ทำไมชีวิตฉันจึงต้องฝึกดาบอยู่ทุกวันแบบนี้กันนะ 

    ทั้งๆที่ฉันไม่ได้รักมันเลยแม้สักนิด  ฉันต้องการฝึกเวทมนตร์มากกว่า ฉันต้องการเป็นจอมเวทย์เหมือนท่านแม่ ฉันรักเวทมนตร์ เพราะเวลาที่ฉันฝึกเวทมนตร์  มันทำให้ฉันนึกถึงเวลาที่ท่านแม่ยังอยู่กับฉัน ความอบอุ่นที่ท่านเคยมอบให้ฉันเสมอ ยังคงอยู่ เป็นดังไอเวทย์ ที่โอบล้อมคอยปลอบประโลมฉันตลอดเวลา

    ผิดกับท่านพ่อ ท่านไม่เคยแม้แต่จะยิ้มให้ฉัน  ท่านทรงเป็นนักรบที่เกรียงไกรบนหลังอาชาสีดำสนิท  แต่ท่านก็ยังเป็นนักปกครองที่เฉียบขาดดูน่าเกรงขามบนบัลลังก์ทอง 

    แต่ดูเหมือนท่านจะไม่เคยไฃเป็นพ่อที่รักลูกเลยในความรู้สึกของฉัน
    เพราะดูเหมือนว่าท่านจะต้องการเว้นระยะห่างกับฉันอยู่ตลอดเวลา
    ฉันเคยนึกสงสัยอยู่บ่อยๆ ว่าฉันเป็นลูกของท่านจึงหรือ  เพราะดูเหมือนท่านจะไม่เคยแม้แต่จะมาเหลียวแลฉันที่เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของท่าน

    บางทีการเป็นกษัตย์ผู้ยิ่งใหญ่อาจจะต้องห่างเหินกับผู้คนด้วย

    ด้วยเหตุนี้ ตั้งแต่ที่ท่านแม่จากฉันไป ฉันจึงปิดใจตัวเอง  ฉันคิดว่าถ้าเราปิดใจเสียตั้งแต่แรก  จะไม่ให้พบกับความเจ็บปวด

    และฉัน  จะต้องยิ่งใหญ่เกรียงไกรกว่าท่านพ่อ ฉันจะเป็นทั้งจอมเวย์และนักรบปีศาจดังที่ท่านพ่อต้องการ เพื่อที่จะยิ่งใหญ่กว่าท่านพ่อ  ฉันคอยบอกตัวเองอยู่เสมอว่าจะต้องทำให้ได้  ถึงแม้ไม่อาจทราบได้ว่าวันนั้นจะมาถึงเมื่อไร แต่ฉันจะพยายาม

    และเมื่อวันนั้นมาถึง ฉันอาจจะได้เห็นรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจจากท่านพ่อ  เพื่อวันนั้นแม้จะเหน็ดเหนื่อยสักเพียงใด ฉันจะไม่บ่น ฉันจะต้องทำให้ได้

    พรุ่งนี้แล้วสินะ ที่ฉันจะต้องจากที่นี่ไป ไปสมัครเรียน ที่โรงเรียนพระราชา
    ที่นั่นเป็นโรงเรียนที่ท่านพ่อเคยเรียนอยู่ นี่คือโอกาสที่ดี  ที่ฉันจะได้เริ่มพิสูจน์ตัวเองว่าฉันคือสายเลือดคาโนวาลอย่างแท้จริง


    ฉันจะต้องไปเรียนที่นั่นพร้อมกับเจ้าหญิงเรนอน แห่งคาโนวาล  เจ้าหญิงคนนี้ชอบแวะเวียนมาหาฉันบ่อยๆ  ฉันพอจะทราบจุดประสงค์ของเธอ  แต่ฉันยังไม่พร้อมจะเปิดใจให้กับเธอ  ฉันไม่อยากจะเจ็บปวดอีก   ฉันจึงไม่ต้องการให้ใคร เข้ามาในจิตใจของฉัน  และฉันไม่ต้องการทำให้เธอเจ็บปวดเช่นกัน  ฉันเคยปฏิเสธเธอไปแล้ว แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ  ฉันก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี  ได้แต่ปล่อยเธอไว้อย่างนั้น 

    คงจะมีสักวันที่เธอจะพร้อมยอมรับบางทีการที่เธอได้ไปเรียนที่โรงเรียนพระราชา อาจจะทำให้เธอได้พบกับคนใหม่ๆ  คนที่ดีพร้อมสำหรับเธอ 
    มากกว่าคนอย่างฉัน   เธอจะได้พบกับคนที่รักเธอได้ด้วยหัวใจที่รักเธอจริงๆ



                                                                                             คาโล      วาเนบลี

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    เป็นไงมั่งอ่าเรื่องใหม่เม้นให้มั่งน้าอยากจะรู้ว่ามันพอไหวรึเปล่า
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×