ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ส่วนลึกในจิตใจ
ผ่านไปอีกวันแล้วสินะ วันแห่งการฝึกดาบ ทำไมชีวิตฉันจึงต้องฝึกดาบอยู่ทุกวันแบบนี้กันนะ
ทั้งๆที่ฉันไม่ได้รักมันเลยแม้สักนิด ฉันต้องการฝึกเวทมนตร์มากกว่า ฉันต้องการเป็นจอมเวทย์เหมือนท่านแม่ ฉันรักเวทมนตร์ เพราะเวลาที่ฉันฝึกเวทมนตร์ มันทำให้ฉันนึกถึงเวลาที่ท่านแม่ยังอยู่กับฉัน ความอบอุ่นที่ท่านเคยมอบให้ฉันเสมอ ยังคงอยู่ เป็นดังไอเวทย์ ที่โอบล้อมคอยปลอบประโลมฉันตลอดเวลา
ผิดกับท่านพ่อ ท่านไม่เคยแม้แต่จะยิ้มให้ฉัน ท่านทรงเป็นนักรบที่เกรียงไกรบนหลังอาชาสีดำสนิท แต่ท่านก็ยังเป็นนักปกครองที่เฉียบขาดดูน่าเกรงขามบนบัลลังก์ทอง
แต่ดูเหมือนท่านจะไม่เคยไฃเป็นพ่อที่รักลูกเลยในความรู้สึกของฉัน
เพราะดูเหมือนว่าท่านจะต้องการเว้นระยะห่างกับฉันอยู่ตลอดเวลา
ฉันเคยนึกสงสัยอยู่บ่อยๆ ว่าฉันเป็นลูกของท่านจึงหรือ เพราะดูเหมือนท่านจะไม่เคยแม้แต่จะมาเหลียวแลฉันที่เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของท่าน
บางทีการเป็นกษัตย์ผู้ยิ่งใหญ่อาจจะต้องห่างเหินกับผู้คนด้วย
ด้วยเหตุนี้ ตั้งแต่ที่ท่านแม่จากฉันไป ฉันจึงปิดใจตัวเอง ฉันคิดว่าถ้าเราปิดใจเสียตั้งแต่แรก จะไม่ให้พบกับความเจ็บปวด
และฉัน จะต้องยิ่งใหญ่เกรียงไกรกว่าท่านพ่อ ฉันจะเป็นทั้งจอมเวย์และนักรบปีศาจดังที่ท่านพ่อต้องการ เพื่อที่จะยิ่งใหญ่กว่าท่านพ่อ ฉันคอยบอกตัวเองอยู่เสมอว่าจะต้องทำให้ได้ ถึงแม้ไม่อาจทราบได้ว่าวันนั้นจะมาถึงเมื่อไร แต่ฉันจะพยายาม
และเมื่อวันนั้นมาถึง ฉันอาจจะได้เห็นรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจจากท่านพ่อ เพื่อวันนั้นแม้จะเหน็ดเหนื่อยสักเพียงใด ฉันจะไม่บ่น ฉันจะต้องทำให้ได้
พรุ่งนี้แล้วสินะ ที่ฉันจะต้องจากที่นี่ไป ไปสมัครเรียน ที่โรงเรียนพระราชา
ที่นั่นเป็นโรงเรียนที่ท่านพ่อเคยเรียนอยู่ นี่คือโอกาสที่ดี ที่ฉันจะได้เริ่มพิสูจน์ตัวเองว่าฉันคือสายเลือดคาโนวาลอย่างแท้จริง
ฉันจะต้องไปเรียนที่นั่นพร้อมกับเจ้าหญิงเรนอน แห่งคาโนวาล เจ้าหญิงคนนี้ชอบแวะเวียนมาหาฉันบ่อยๆ ฉันพอจะทราบจุดประสงค์ของเธอ แต่ฉันยังไม่พร้อมจะเปิดใจให้กับเธอ ฉันไม่อยากจะเจ็บปวดอีก ฉันจึงไม่ต้องการให้ใคร เข้ามาในจิตใจของฉัน และฉันไม่ต้องการทำให้เธอเจ็บปวดเช่นกัน ฉันเคยปฏิเสธเธอไปแล้ว แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ฉันก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ได้แต่ปล่อยเธอไว้อย่างนั้น
คงจะมีสักวันที่เธอจะพร้อมยอมรับบางทีการที่เธอได้ไปเรียนที่โรงเรียนพระราชา อาจจะทำให้เธอได้พบกับคนใหม่ๆ คนที่ดีพร้อมสำหรับเธอ
มากกว่าคนอย่างฉัน เธอจะได้พบกับคนที่รักเธอได้ด้วยหัวใจที่รักเธอจริงๆ
คาโล วาเนบลี
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เป็นไงมั่งอ่าเรื่องใหม่เม้นให้มั่งน้าอยากจะรู้ว่ามันพอไหวรึเปล่า
ทั้งๆที่ฉันไม่ได้รักมันเลยแม้สักนิด ฉันต้องการฝึกเวทมนตร์มากกว่า ฉันต้องการเป็นจอมเวทย์เหมือนท่านแม่ ฉันรักเวทมนตร์ เพราะเวลาที่ฉันฝึกเวทมนตร์ มันทำให้ฉันนึกถึงเวลาที่ท่านแม่ยังอยู่กับฉัน ความอบอุ่นที่ท่านเคยมอบให้ฉันเสมอ ยังคงอยู่ เป็นดังไอเวทย์ ที่โอบล้อมคอยปลอบประโลมฉันตลอดเวลา
ผิดกับท่านพ่อ ท่านไม่เคยแม้แต่จะยิ้มให้ฉัน ท่านทรงเป็นนักรบที่เกรียงไกรบนหลังอาชาสีดำสนิท แต่ท่านก็ยังเป็นนักปกครองที่เฉียบขาดดูน่าเกรงขามบนบัลลังก์ทอง
แต่ดูเหมือนท่านจะไม่เคยไฃเป็นพ่อที่รักลูกเลยในความรู้สึกของฉัน
เพราะดูเหมือนว่าท่านจะต้องการเว้นระยะห่างกับฉันอยู่ตลอดเวลา
ฉันเคยนึกสงสัยอยู่บ่อยๆ ว่าฉันเป็นลูกของท่านจึงหรือ เพราะดูเหมือนท่านจะไม่เคยแม้แต่จะมาเหลียวแลฉันที่เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของท่าน
บางทีการเป็นกษัตย์ผู้ยิ่งใหญ่อาจจะต้องห่างเหินกับผู้คนด้วย
ด้วยเหตุนี้ ตั้งแต่ที่ท่านแม่จากฉันไป ฉันจึงปิดใจตัวเอง ฉันคิดว่าถ้าเราปิดใจเสียตั้งแต่แรก จะไม่ให้พบกับความเจ็บปวด
และฉัน จะต้องยิ่งใหญ่เกรียงไกรกว่าท่านพ่อ ฉันจะเป็นทั้งจอมเวย์และนักรบปีศาจดังที่ท่านพ่อต้องการ เพื่อที่จะยิ่งใหญ่กว่าท่านพ่อ ฉันคอยบอกตัวเองอยู่เสมอว่าจะต้องทำให้ได้ ถึงแม้ไม่อาจทราบได้ว่าวันนั้นจะมาถึงเมื่อไร แต่ฉันจะพยายาม
และเมื่อวันนั้นมาถึง ฉันอาจจะได้เห็นรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจจากท่านพ่อ เพื่อวันนั้นแม้จะเหน็ดเหนื่อยสักเพียงใด ฉันจะไม่บ่น ฉันจะต้องทำให้ได้
พรุ่งนี้แล้วสินะ ที่ฉันจะต้องจากที่นี่ไป ไปสมัครเรียน ที่โรงเรียนพระราชา
ที่นั่นเป็นโรงเรียนที่ท่านพ่อเคยเรียนอยู่ นี่คือโอกาสที่ดี ที่ฉันจะได้เริ่มพิสูจน์ตัวเองว่าฉันคือสายเลือดคาโนวาลอย่างแท้จริง
ฉันจะต้องไปเรียนที่นั่นพร้อมกับเจ้าหญิงเรนอน แห่งคาโนวาล เจ้าหญิงคนนี้ชอบแวะเวียนมาหาฉันบ่อยๆ ฉันพอจะทราบจุดประสงค์ของเธอ แต่ฉันยังไม่พร้อมจะเปิดใจให้กับเธอ ฉันไม่อยากจะเจ็บปวดอีก ฉันจึงไม่ต้องการให้ใคร เข้ามาในจิตใจของฉัน และฉันไม่ต้องการทำให้เธอเจ็บปวดเช่นกัน ฉันเคยปฏิเสธเธอไปแล้ว แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ฉันก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ได้แต่ปล่อยเธอไว้อย่างนั้น
คงจะมีสักวันที่เธอจะพร้อมยอมรับบางทีการที่เธอได้ไปเรียนที่โรงเรียนพระราชา อาจจะทำให้เธอได้พบกับคนใหม่ๆ คนที่ดีพร้อมสำหรับเธอ
มากกว่าคนอย่างฉัน เธอจะได้พบกับคนที่รักเธอได้ด้วยหัวใจที่รักเธอจริงๆ
คาโล วาเนบลี
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เป็นไงมั่งอ่าเรื่องใหม่เม้นให้มั่งน้าอยากจะรู้ว่ามันพอไหวรึเปล่า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น