คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Corner : 5
Corner : 5
“ คือ เขาคือ…………… “
สถานการณ์ที่ชวนให้รู้สึกอึดอัดแปลกๆ !!!! ซอกจินไม่สามารถที่จะตอบคำถามของเด็กผมสีส้มได้ เหงื่อค่อยๆซึมออกมาจนสังเกตเห็นจากภายนอกได้
“ ทำไมเงียบใส่ผมแบบนี้ละ”
ร่างบางผมสีส้มเริ่มไม่พอใจท่าทางของรุ่นพี่ที่ยืนบื้อเป็นหิน
“ คือ ยังไงดีละ คือ………… “
“ ผมก็แค่คนร่วมมหาลัยเดียวกัน พอดีเมื่อกี้ผมเห็นคนของคุณ กำลังจะโดนรถชน ก็แค่ช่วยแค่นั้น “
สุดท้ายก็เป็นอีกฝ่ายที่พูดออกมา ทำให้สถานการณ์เริ่มเปลี่ยนไปบ้าง
“ ก็แค่นั้น ฮยองจะเงียบทำไมละ “
“ ก็กำลังจะพูดไงๆ “
“ งั้นผมขอตัวไปก่อนนะครับ ผมมีธุระต้องไปทำต่อ “
ร่างสูงหมุนตัวกลับหลังในทันทีที่กล่าวลาอีกคนจบลง ภาพของนัมจุนที่หันหลังเดินจากซอกจินไปค่อยๆหายไปจากระยะสายตา เหลือเพียงเจ้าของผมสีส้มแสบตาที่ยังยืนมองหน้าอีกฝ่ายอยู่
“ นัมจุน…….. “
ทำไมในหัวของผม ถึงมีแต่คำนี้ในหัว ???
“ ฮยอง ไหนๆเราก็มาเจอกันละ พาผมไปกินขนมหน่อยดิ “
“ ……. “
“ ฮยองฟังผมอยู่หรือเปล่า ? “
“ ฮะ อะไรนะแทฮยอง “
“ ผมบอกว่า พาผมไปกินขนมหน่อย “
“ ออ ไปดิๆ ฮยองว่างอยู่พอดี “
“ ฮยองขอผมน่ารักสุดๆไปเลยครับ เอาไป 5 แต้ม “
“ อะไร 5 แต้มของนาย “
“ ช่างมันเถอะครับ “
หัวสีส้มของแทฮยองถูกซอกจินใช้มือขยุมเล่นอย่างสบายอารมณ์ แต่ดูเหมือนเจ้าของผมก็ไม่ได้รู้สึกเดือดร้อนแต่อย่างใด แถมยังยืนยิ้มปากจะฉีกถึงหู และแล้วทั้งสองคนก็พากันไปนั่งในร้านคาเฟ่ใกล้ๆกับที่เขาเจอกัน ชื่อร้าน The Vin Café บรรยากาศภายในร้านก็ตกแต่งไปด้วยของเก่าๆ ทำให้ร้านดูเป็นบรรยากาศย้อนยุคนิดๆ
“ ฮยองจะกินอะไรครับ “
“ อะไรก็ได้ที่มันสีชมพู “
“ งั้นก็นมเย็นละกันนะครับ ชมพูสุดละ “
แทฮยองยกมือโบกไปมาเรียกให้พนักงานมารับรายการจากเขา
“ อ้าว พี่ชายคนเมื่อกี้นี้ครับ โลกกลมจริงนะครับ “
ซอกจินที่กำลังมองนั่งมองของต่างๆในร้านถึงกลับหันมาเสียงแทฮยอง และสิ่งที่รอซอกจินอยู่นั้นก็คือร่างสูงที่คุ้นเคยในชุดชีขาวกับผ้ากันเปื้อนและผมสีขาวเป็นประกาย คิมนัมจุนที่เขาตามหาอยู่สักพักนั้นเอง
“ นัม…..จุน …….. ทำไมนายถึง “
“ ผมมาทำงานพิเศษ “
ทำไมเดินเข้ามาในร้านถึงไม่เห็นเขากันละ ทำไมโลกมันกลมแบบนี้ ทั้งที่ตอนที่เราตามหาก็ไม่เจอแต่พอไม่หาก็มาเจอกันซะงั้น แต่มันติดตรงมีบุคคลที่ 3 ก็คือเจ้าแทฮยองที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามมองด้วยแววตากดดัน
“ ผมสั่งนมเย็นกับกาแฟใส่คาราเมลแล้วก็วิปครีมไขมันต่ำ ขอแบบขมน้อยๆหน่อยนะครับ “
“ มีอะไรที่จะสั่งอีกไหมครับ “
“ ไม่มีแล้วละครับ แล้วก็ให้คนอื่นมาเสิร์ฟแทนก็ดีนะครับ “
“ ทำไมพูดแบบนั้น แทฮยอง !!!! “
ซอกจินเอื้อมมือไปตบปากอีกคนตรงข้ามเบาๆ ทำเอาคนถูกตบทำหน้างงไปสักพัก
“ ก็ฮยองมองหน้าเขาแบบนั้น ผมก็หึงดิ “
“ เอ่อ คือ นัมจุน……. คือ “
“ งั้นผมขอตัวไปส่งรายการที่สั่งก่อนนะครับ “
ร่างสูงหันหลังเดินกลับไปให้ซอกจินเป็นรอบที่ 2 ของวันนี้แล้ว เขาเดินตรงไปยังเคาท์เตอร์ก่อนจะเดินไปดูแลลูกค้าคนอื่นต่อ ก่อนที่พนักงานอีกคนจะเดินเอาเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ
“ ฮยองอ่า ตีปากผม ผมงอนแล้ว “ แทฮยองกอดอกหันหน้าหนี
“ อย่าพึ่งงอนดิๆ ฮยองไม่ได้ตั้งใจ “
“ ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแหละ “
“ ทำไมเดี๋ยวนี้ดื้อกับฮยองแบบนี้ละ “
ฝ่ามือนิ่มค่อยๆสัมผัสลงบนแก้มอีกคนที่หันหน้าหนี ค่อยๆหยิกลงบนแก้มนั้นอย่างเบามือ
“ อย่ามาหยิกแก้มผมแบบนี้ดิ “ แทฮยองรีบเอามือมาปัดออก
“ อุส่าห์จะง้อแล้วนะครับ ชิ “
“ หายก็ได้ๆ “
เด็กคนนี้เดาใจยากจริงๆเลยครับ อารมณ์นี้ขึ้นลงอย่างกับคนแก่ แถมบางวันที่ติสแตกขึ้นมาก็หลุดออกไปนอกโลกเลยละครับ ซอกจินบ่นในใจ
“ ฮยองไปเถอะๆ ผมต้องกลับบ้านละมันเย็นละๆ “
“ ตามใจละกันๆ “
“ เฮ้ยย แทฮยอง มาที่นี้ได้ไงฟะ “
เสียงบุคคลนิรนามปรากฏขึ้นกลางร้าน แทฮยองกับซอกหันไปตามทิศที่เสียงนั้นดังมา เด็กมหาลัยในชุดนักศึกษาที่คุ้นเคย ผมสีดำ หุ่นออกจะมีกล้ามเล็กน้อยกำลังเดินตรงมาโต๊ะของทั้งสอง และนั่งลงบนเก้าอี้ที่ว่างอยู่อีกตัว
“ ใครให้มึงนั่ง จีมิน “
เจ้าของชื่อทำหน้าไม่พอใจและส่ายหัวไปมาอย่างเบื่อหน่าย
“ นี้กูเพื่อนมึงนะ ไอแทฮยอง มึงทำกับเพื่อนมึงแบบนี้เหรอ โดดงานมานั่งชิวกับพี่จินเนี้ย ตอบมา “
“ อ้าว โดดงานมาเหรอ แทฮยอง “
“ ใช่แล้วครับๆ ฮยองมันโดดงานมา “
“ คือว่าๆๆ มันไม่ใช่แบบนั้นเฟ้ย “
“ มึงก็อ้างไปเรื่อย ไปทำงานกับกูต่อให้เสร็จเลย “
ร่างเตี้ยลุกขึ้นยืนพร้อมกับคว้าแขนขอเพื่อนสนิทผมส้มให้ลุกขึ้น ถึงอีกฝ่ายจะไม่ค่อยอยากจะไปเท่าไรแต่อีกคนคงไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆแน่ ซอกจินนั่งมองเด็กสองคนนี้ทะเลอะกันจนในที่สุดเขาก็ต้องกลับไปพร้อมกัน
“ ฮยองเดี๋ยวผมจ่ายเงินให้นะครับ ฮยองกลับไปก่อนเลย “
“ เอางั้นก็ได้ “
“ ป๊าบ !!!!! “
ฝ่ามืออันหนักหน่วงของจีมินฟาดลงที่หัวอีกคนจนแทบจะคว่ำลงไปที่เคาท์เตอร์จ่ายเงิน ทำเอาพนักงานในร้านหัวเราะพึมพัมกันอย่างสนุกสนาน
“ ทีเพื่อนมึงไม่เคยจะเลี้ยงเลยนะไอเพื่อนรัก “
“ นี้คนหรือช้างละ ฟาดมาหัวแทบหลุด “
“ หรือมึงจะเอาอีกที รีบๆจ่ายตังดิ กูรีบๆ “
แทฮยองที่ถูกขัดจังหวะสวีทกับซอกจิน รีบล่วงเงินในกระเป๋าจ่ายให้กับพนักงานที่เคาท์เตอร์ก่อนจะถูกเพื่อนรัก จีมินลากออกไปจากร้าน พร้อมกับซอกจินที่เดินตามหลังไปด้วย
“ หายไปไหนแล้ว “
.ในขณะที่ทั้งสามคนกำลังจะออกจากร้าน ซอกจินก็กำลังหันมองหาใครบางคนอยู่ในร้าน คนที่คุณก็รู้ว่าใคร พนักงานที่มีผมสีขาว คิมนัมจุน แต่มองเท่าไรก็กลับไม่เจอ
“ ฮยองว่าอะไรนะครับ “
“ เปล่าๆ ไม่มีอะไรๆ “
“ งั้นวันนี้ แย่งทางกันตรงนี้นะครับ ผมคงต้องไปทำงานต่อ “
“ อืมๆ เข้าใจละ “
“ งั้นผมขอพาไอแทฮยองไปจัดการก่อนครับ “
จีมินกอดคอลากพาเพื่อนรักไปทำงานต่อ เป็นภาพของมิตรภาพที่เบ่งบาน ? ซอกจินเองก็แย่งตัวกลับไปยังห้องพัก ทำไมรู้สึกเหนื่อยอย่างนี้ ลูกบิดประตูค่อยๆหมุนประตูเปิดออกเห็นห้องสี่เหลี่ยมที่คุ้นเคย ร่างบางค่อยๆเดินไปตามทางก่อนจะทึ้งตัวลงที่โซฟา
“ วันนี้ยุนกิมันจะกลับห้องไหม โทรหาดีกว่า “
แต่………………………..
“ มือถือหายไปไหน ??? “
ซอกจินลุกขึ้นนั่งในทันที เมื่อค้นตามตัวตามกระเป๋าหรือที่ไหนในห้องก็หาไม่เจอ วันนี้เขาก็พกมันติดตัวตลอดเวลา แล้วมันจะหายไปได้ยัง ไปลืมไว้ที่ไหนละเนี้ย มือถือยิ่งแพงๆอยู่ ทันใดนั้น
“ ก๊อก ก๊อก “
เสียงประตูดังขึ้น จะมีใครเก็บมือถือมาให้หรือเปล่า ( คิดในแง่บวกเกิน 5555 ) ซอกจินรีบวิ่งไปยังประตูก่อนจะเปิดออกไปเจอบุคคลที่คุ้นเคย
“ ทำไรอยู่เนี้ยพี่จิน มาเปิดช้าจริง “
“ เออ ยุนกิ กำลังจะโทรหาพอดี แต่มือถือหาย “
ซอกจินทำหน้าซึมๆ มือถือราคาเป็นหมื่นหายทำไงได้ ใครมันจะไปลั่นลามือถือหายกันละ ยุนกิที่ยืนมองด้วยอารมณ์งงๆก็พาอีกคนเข้าห้อง ก่อนจะหยิบมือถือตัวเองออกมาให้อีกคน
“ ฮยองก็ลองโทรไปเบอร์ตัวเองดิ “
“ อือ ขอบใจนะ “
“ ผมไปนอนก่อนละ ใช้เสร็จก็วางไว้สักที่ละกัน “
“ เออ รู้แล้วๆ “
ยุนกิเดินโซเซเข้าไปยังห้องของตัวเอง ประตูห้องปิดลง ซอกจินปลดล็อคมือถือค่อยๆจิ้มเบอร์โทรของตัวเองและกดโทรออก
“ ตู๊ด ตู๊ด……………… สวัสดีครับ “
“ สะ สวัสดีครับ นั้นใครครับ “
“ แล้วคุณเป็นใครละครับ “
“ ผมเป็นเจ้าของมือถือที่คุณใช้อยู่นั้นแหละครับ “
“ ผมจะรู้ได้ไงว่าคุณเป็นเจ้าของมือถือเครื่องนี้ ขนาดเจ้าของยังลืมวางมันไว้ที่ร้านคาเฟ่เลย “
เสียงที่กำลังคุยอยู่นี้คุ้นๆอย่างบอกไม่ถูก เสียงใครนะๆ ทำไมนึกไม่ออก
“ แล้วคุณเป็นใครๆ ผมลืมไว้ที่ร้านคุณเหรอ “
“ ผมสิต้องถามว่าคุณเป็นใคร “
“ ฉันชื่อซอกจิน งั้นนายก็บอกชื่อมานะหัวขโมย “
“ คนเขาเก็บให้แล้วยังจะมาใส่ร้ายกันอีก “
“ ไอหัวขโมย !!!!! “
“ แล้วถ้าหัวขโมย ชื่อ นัมจุนละครับ “
“ ใครนะ นัม…….จุน !!!!!!!! “
TBC
จบแล้วสำหรับตอนที่ 5 นะครับ พอดีดองไว้สักพักงานเยอะมากๆเลย รีบพิมพ์รีบลงอาจจะมีคำผิดอยู่เยอะก็ขออภัยมา ณ จุดนี้ด้วยนะครับ ตอนนี้จินวีชัดๆ 55555 จีมินออกแล้ว ต้องรอดูตอนต่อไปว่าใครจะออกมาอีกนะครับ
ความคิดเห็น