คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : หน้าที่ 3 : วันเรียนวันแรก + เพื่อนใหม่
หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากมายในชีวิตของทั้ง 2 คน ภายในห้องที่ความเงียบยังคงปกคลุมอยู่ ดวงตายังคงปิดอยู่ ราตรีนี้มันช่างยาวนานอย่างงั้นเหรอ แต่ความจริงไม่ใช่อย่างนั้น ผ้าม่านในห้องเริ่มสีจางลงจากแสงแดดภายนอกที่ส่องโดน แต่ก้มิได้กระทบกระเทือนเด็กชายที่นอนอย่างไม่สนใจโลกภายนอก แต่แล้ว
“ ฮึบ !!!!“
“ อะไรอ่า---------“ เสียงร้องของอาเกล ที่แสนจะง่วงอุทานออกมา
“ จะนอนไปถึงไหนกันนะ จะไปเรียนไปไหมฮะนายเนี้ย วันนี้เขาจัดห้องเรียนนะ รีบตื่นได้แล้ว “
“ ออ ใช่” ดวงตาของเขาค่อยๆเบิกตากว้างขึ้น “ วันนี้เป็นวันที่จะรู้ว่าเรียนห้องไหนสิน่ะ” อาเกลรีบลุกขึ้นจากเตียงเข้าไป แปรงฟัน อาบน้ำ เมื่อทำเสร็จหมดแล้ว เขาก็เดินออกมาจากห้องน้ำเพื่อที่จะมาเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่เขาไม่นึกว่า เซนจิ จะยังไม่ไปเรียน เซนจิมองดูหน้าเขา อย่างกับมีอะไรจะพูด และแล้วอาเกลก็เป็นฝ่ายเริ่มถามก่อน
“ เมื่อวานเกิดอะไรขึ้นต่อจากแสงนั้นเหรอ “
“ จะเกิดอะไรขึ้นละ นายก็สลบไปไง “ เสียงแสดงออกถึงความฉุนเฉียว
“ ถ้างั้นนายโมโหอะไรของนายละ “
“ เรื่องมันยาว ฉันไม่อยากจะพูดถึงมัน เอาเถอะๆ รีบๆแต่งตัว ก่อนที่ฉันจะอารมณ์เสียไปกว่านี้”
“ อะไรกันละ บอกก็ไม่ได้ แล้วเจ้ากำไรนี้มาอยู่ในแขนฉันได้ไงเนี้ย”
“ ก็เรื่องมันยาว เข้าใจไหม แต่รู้ไว้แค่ว่า เจ้ากำไรนั้นคืออาเซียของนายเข้าใจไหม” คำพูดของเซนจิทำให้อาเกล งุนงงไปซักพัก เขายืนแต่งตัวด้วยท่าทีที่ยังไม่ค่อยเข้าใจอะไรหลายๆอย่างที่เกิดขึ้น แต่เขาก็สรุปทั้งหมดได้ว่า “ ตอนนี้ ฉันมีอาเซีย เป็นของตัวเองแล้ว ว่าแต่ใครส่งมันมา และมันใช้ยังไงน้า “ อาเกลยืนนึกอยู่สักครู่ จนลืมเวลาที่ยังหมุนอยู่
“ เฮ นายจะไม่ไปเรียนเหรอ นี้มันจะสายแล้วนะ “
“ จริงด้วยๆ ไปแล้ว” อาเกลรีบวิ่งออกจากจากห้องไป
ทั้งสองเดินไปที่บอร์ดประกาศหน้าอาคารเรียนของพวกเขา ดูเหมือนจะมีนักเรียนจำนวนมากยืนมุงกันอยู่เพื่อที่จะดูห้องเรียน แต่เมื่อทั้งสองเดินไปต่อหลัง ความรู้สึกแปลกๆก็เริ่มเกิดขึ้น สายตารอบๆของทั้งสอง จับจ้องมากันหมด และแล้วเสียงกระซิป ของผู้คนรอบๆก็ดังขึ้น จนในที่สุด
“ นี้ เซนจิ เขาคุยเรื่องอะไรกันเหรอ มีแต่คนมองพวกเรา”
“ ฉันไม่รู้ ------มั้งนะ” เซนจิตอบอย่างสิ้นคิด
“ เหรอ อืม ไปกันเถอะ” อาเกลเดินต่อไปโดยที่เขาเชื่อในสิ่งที่เซนจิพูดอย่างหมดใจ ไม่นึกสงสัยอีกต่อไปทั้งสองเดินเข้าไปเรื่อยๆจนมองเห็นตัวประกาศ แล้วอาเกลก็ร้องออกมา
“ เซนจิ เราได้อยู่ห้องเดียวกันแหละ “
“ ก็คงอย่างนั้น “ เซนจิรู้สึกเสียใจลึกๆในใจที่ต้องอยู่ห้องเดียวกับอาเกล ไม่ใช่เพราะไม่ชอบ แต่เพราะข่าวลือ เรื่อง เขากับอาเกล ล่ะซิใครมันจะไปทนได้กันละ ก็ฉันไม่ได้ชอบหมอนั้นนิ
“ ห้อง 1-A งั้นเหรอ ห้องแรกเลยสิน่ะ ต้องรีบไปจองที่ก่อนแล้วสิน่ะ” อาเกลจับมือของเซนจิ และลากเขาไปอย่างรวดเร็ว อาจจะเพราะ เซนจิคือเพื่อนร่วมห้องและเพื่อนคนแรก เขาจึงรู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้อยู่ห้องเดียวกับเขา แต่อีกฝ่ายการที่พวกเขาเดินจับมือกัน มันช่าง---------!!! เสียงพูดคุยของผู้คนดังขึ้นราวกับระเบิด อาเกลเดินอย่างไม่รู้สึกอะไร จนในที่สุดเมื่อเดินมาจนถึงหน้าห้องเรียน เซนจิตัดสินใจดึงมือเขาออกจากมือของอาเกล
“ นี้ นายเดินเองไม่ได้เหรอ จะจับมือฉันทำไม “
“ ก็มันตื่นเต้นนิ “
“ นายรู้ไหม ว่านายกับฉันนะ มีข่าวลือ กระจายไปทั่วโลกเรียนเลยนะ ไม่รู้สึกบ้างเหรอ “
“ ไม่รู้” คำตอบสั้นๆได้ใจความเกินไป
“ อ้าว นายสองคนเมื่อคืนเป็นไงบ้างละ “ เสียงเด็กผู้ชายดังขึ้นจากในห้อง 1-A
“ พูดอะไร ไม่เห็นรู้เรื่อง “ อาเกลตอบโต้เด็กผู้ชายที่ยืนพูดจากในห้อง รูปร่างหน้าตาของเขาก็ผมสีทอง มีดวงตาสีเขียวสดใส ตัวไม่ใหญ่นัก เหมือนกับเด็ก
“ อ้าว เพื่อนนายยังไม่ได้บอกนายเหรอเนี้ย น่าสงสาร ฉันจะบอกนายให้นะ”
“ บอกมาสิ “
“ ก็แค่เพื่อน นายคนนั้นนะ “ เขาชี้นิ้วไปที่เซนจิ “ เขานะกำลังจะ --------“
“ กิ้งก๊อง กรุณาเข้าห้องเรียนทันทีที่ได้ยินนะค่ะ ขอบคุณค่ะ”
“ เฮ้อ “ เซนจิถอนหายใจออกมายาวๆ เหมือนจะได้เสียงบอกเวลาของโรงเรียนช่วยชีวิตของเขาเอาไว้ อาเกลก็ยังคงรู้สึกมึนงง แล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปหาที่นั่งดูเหมือนพวกเขาจะแยกกันนั่ง นั้นคงจะดีที่สุดสำหรับพวกเขาแล้ว ดูเหมือนอาเกลจะได้นั่งคนเดียวเนื่องจากโต๊ะ ข้างๆไม่มีคนนั่ง และแล้วทั้งห้องก็เงียบลงเหมือนพายุได้ผ่านไปแล้ว
“ สวัสดีค่ะ” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นจากทางประตูห้อง ปรากฏร่างหญิงสาวผมสีส้มยาวถึงกลางหลัง ใส่ชุดสำหรับสาวทำงาน รองเท้าสีเขียวและแว่นสีเขียวสะท้อนแสง
“ ดูเหมือนจะเป็นอาจารย์ประจำฉันสินะ” อาเกลนั่งนึกในใจ
“ สวัสดีค่ะ ครูคือครูประจำห้อง 1-A นะค่ะ ครูชื่อว่า มินามิ ค่ะยินดีที่ได้รู้จักนักเรียนนะค่ะ ครูจะรับผิดชอบสอนในวิชา การจดอักษรนะค่ะ แต่อาจารย์ที่จะสอนเรื่องอาเซียจะเป็นอาจารย์ มีโน่ นะค่ะ
ตอนนี้ทุกคนรู้จักครูแล้วสินะค่ะ ตอนนี้ครูอยากจะรู้จักนักเรียนบ้างค่ะ เริ่มจากคนแรกเลยค่ะ”
การแนะนำตัวเองของนักเรียนในห้องเริ่มต้นขึ้น นักเรียนในห้องหนึ่งนั้นเหมือนจะมีนักเรียนแค่ 25 คนจากใบรายชื่อ อาเกลมองไปรอบๆเหมือนห้องนี้จะรวมแต่พวกหัวกะทิ หรือเปล่า ความคิดนี้พุดขึ้นตอนที่ นักเรียนที่ได้คะแนนสอบเข้าสูงที่สุด แนะนำตัวของเขา ใช่แล้วเขาก็คือ โคเรย์ และคนที่อยู่รอบๆตัวของเขาก็ดูดีกันไปหมด และแล้วเมื่อทุกคนแนะนำตัวเองหมดแล้ว ครูมินามิก็ได้พูดขึ้นอีกครั้ง
“ ตอนนี้ ทุกคนก็คงพอจะรู้จักเพื่อนๆกันบ้างนะค่ะ ครูจะขอเข้าเรื่องนะค่ะ คือ จะขอให้นักเรียนช่วยกันเลือกหัวหน้าห้องค่ะ “
เสียงฮือฮา ภายในห้องเรียนเริ่มดังขึ้น หลังจากที่เงียบไปนาน นักเรียนทั้งหมดต่างหันหน้ามองดูรอบๆตนเองเพื่อหาว่าใครเหมาะสมกับตำแหน่ง
“ เอาละค่ะ ใครจะเสนอใครยกมือขึ้นบอกเลยนะค่ะ “
“ โคเรย์ค่ะ “ เสียงหนึ่งดังขึ้น
“ ออ โคเรย์คุงงั้นเหรอ ก็ดีน่ะทั้งเก่งแล้วก็อาเซียก็อยู่ในระดับสูง”
“ผมขอเสนอ อาเกลครับ” ข้อเสนอนี้ดังขึ้น เสียงฮือฮาระเบิดขึ้นในห้อง อาเกลเองก็ตกใจว่าถูกเสนอชื่อ เมื่อเขามองไปที่ตนเสียงก็พบว่าคนที่เสนอคือ เด็กผู้ชายผมทองคนนั้น
“ อาเกลคุงเหรอจ๊ะ”
“ ใช่ครับ”
“ อาเกลคุง ขอครูดูอาเซียของเธอได้ไหม “
“ ครับ “เมื่ออาเกลตอบเสร็จครู มินามิ ก็เดินจากหน้าห้องไปยังที่นั่งของอาเกล ครูมินามิยืนมองอาเกลอย่างสงสัยและในที่สุดครูก็จับมือข้างขวาของอาเกล
“ นี้ใช่ไหม อาเซียของเธอ “ ครูมินามิจับที่กำไรสีเงิน
“ ก็คงงั้นมั้งครับ”
“ มันคืออาเซียระดับ 1 นี่ ในฐานข้อมูลไม่ได้บอกไว้ว่าเธอมีอาเซียระดับ1 เธอไปเอามันมาจากไหน”
“ มีคนส่งมาให้ผมครับ “
“ อย่างงั้นเหรอ” ครูดูจะไม่แปลกใจในคำตอบของอาเกล หลังจากนั้นเธอก็ปล่อยมือของอาเกลแล้วก็เดินกลับไปยังที่ประจำของเธอ
“ ถ้าอย่างงั้น การตัดสินเลือกหัวหน้าห้องจะใช้วิธีการต่อสู้ด้วยอาเซียนะค่ะ” คำพูดของครูมินามิทำให้อาเกลต้องตกใจสุดขีด เพราะยังไม่รู้แม้กระทั้งวิธีใช้ แล้วจะให้ไปต่อสู้อีก สำหรับคนที่ไม่รู้อะไรเลยมันออกจะเป็นไปไม่ได้
“ อีก 5 วันไปเจอกันที่ สนามโซน 1 นะค่ะ”
“ ครูครับ ผมต้องสู้ด้วยเหรอครับ”
“มันเป็น กฎนะจ๊ะ ถ้ามีการเสนอชื่อมากกว่า 1 คนก็ต้องให้มีการต่อสู้กันนะ “ คำตอบของอาเกลทำให้เขารู้สึกเหมือนตกลงไปในเหวลึก
“ เอ๋ เหมือนครูจะลืมอะไรไปน้า “
“ ครู ลืมผมไงครับ “ เสียงเด็กผู้ชายดังมาจากหน้าประตู รูปร่างเขาดูผอม ตัดกับดวงตาสีแดง และผมสีแดงของเขาที่ดูร้อนแรงเหลือเกิน เด้กคนนั้นค่อยๆ เดินไปยังหน้าชั้น
“ อ่ะขอโทษด้วยนะค่ะ ครูลืมบอกไปว่ามี นักเรียนมาใหม่อะจ๊ะ เชิญแนะนำตัวเลยจ๊ะ “
“ ผมชื่อ แบรนโด้ บรานกิสกี้ หรือเรียกผมว่า บันนี่ก็ได้น่ะครับ ผมมาจากอเมริกาครับ ฝากตัวด้วยนะครับ” เจาก้มตัวลงอย่างอ่อนน้อม ดูเป็นคนน่ารักเลยละ อาเกลคิด
“ ให้นั่งตรงไหนดีนะ ออ ไปนั่งข้างๆอาเกลคุงก็ได้ค่ะ”
บันนี่เดินตรงไปยังโต๊ะ ของอาเกลเขายืนมองหน้าของอาเกล อาเกลรู้สึกแปลกใจที่ถูกคนยืนมองหน้าอย่างเอาจริงเอาจัง
“ มีอะไรบนหน้าฉันเหรอ บันนี่ “ อาเกลถาม
“ นายชื่อ อาเกล สินะ ฉันรู้สึกถูกใจนายชะมัดเลย “
“ กรี๊ด ------------ >_< !!!!!!!!!!!”
จบตอนที่ 3 แล้วนะครับ
เรื่องราวเริ่มจะไปกันใหญ่แล้วนะครับ ต้องรอดูกันต่อไปนะครับ
ไหนจะต้องสู้ ไหนจะเพื่อนใหม่ “ บันนี่ “ ถูกใจกันซะงั้น ติดตามได้ในตอนต่อไปนะครับ
ใครยังไม่มีบทช่วยรอแปปนึงนะครับ
ความคิดเห็น